ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΜΕ

Αποτελεί διαχρονικό αξίωμα ότι η νεολαία αποτελεί το μέλλον της χώρας και δεν αρκεί να το λέμε αλλά να το κάνουμε πράξη. Να την καταστήσουμε άξια και ικανή για να αλλάξει το νοσηρό κατεστημένο που έχει επιβάλλει η γεροντοκρατία, ώστε   τα υγιή στελέχη της να μη  φεύγουν στο εξωτερικό . Με καταδικασμένες από την ίδια τη ζωή, ιδεοληψίες   και  εκπαιδευτικές ‘’μεθοδεύσεις’’ της πολιτείας, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την αποτρέψουμε από τον [διεθνώς αποδεκτό] ορθό δρόμο. Στο όνομα μιας επίπλαστης ελευθερίας και προοδευτικότητας, που εγγίζει τα όρια της ασυδοσίας, έχει ενοχοποιηθεί η έννοια της οικογένειας [ το βασικό κύτταρο της κοινωνίας] και της πατρίδας. Φθάσαμε στο σημείο να αποτελεί  εθνική ύβρη η εφαρμογή του Νόμου και της τάξης και  αντί να απαλείψουμε τις όποιες αστυνομικές παρεκτροπές, ρίχνουμε  νερό στο μύλο της άκρας δεξιάς και του  ετερόδοξου εξτρεμισμού, που προσπαθούν να ιδιοποιηθούν μια ιδιότυπη δική τους    ‘’νομιμότητα’’.

 Δεν ξέρω αν φθάσαμε στο ‘’επιδιωκόμενο σημείο απελευθέρωσης  και προοδευτικότητας’’ της νεολαίας μας , αλλά τα φαινόμενα της εποχής μας , με καταστροφές ξένων περιουσιών – έστω και δημόσιων για τις οποίες εμείς θα κληθούμε να πληρώσουμε - και η συνειδητή ανυπακοή στους Νόμους και τους κανόνες της πολιτείας,  μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι προς τα εκεί πάμε. Αναφερόμενος  στα δύο  πρόσφατα περιστατικά με τον μαθητή που εξύβρισε την καθηγήτριά του και το πόρισμα για τιμωρία ποδοσφαιρικών ‘’επιχειρήσεων’’, αδυνατώ να αποδεχθώ την παντοειδή αντίδραση των επίσημων φορέων της κοινωνίας.

Στην πρώτη περίπτωση του μαθητή,  στην οποία δεν φταίει μόνο αυτός, αλλά εκείνοι που καθημερινά του τριβελίζουν τα μυαλά με ‘’επαναστατικές’’ αντιλήψεις διεκδίκησης των δήθεν  ‘’δικαιωμάτων’’ του. Το  κακό είναι ότι βρέθηκαν πολλοί που απέδωσαν ευθύνες και στην καθηγήτρια, ‘’διότι έμεινε εντελώς ψύχραιμη’’. Σκεφθείτε τι θα έλεγαν σήμερα οι επικριτές της, αν στα όρια της αυτοπροστασίας της, του ‘’άστραφτε’’ τον παλαιόθεν καθιερωμένο ‘’κόλαφο’’. Ακόμα χειρότερο όμως είναι ότι  την πράξη αυτή δικαιολόγησαν με τον τρόπο τους και αρκετοί  συνάδελφοί της εκπαιδευτικοί. Τέτοια προβλήματα δεν λύνονται βέβαια στα δικαστήρια, πρέπει όμως να λύνονται και δεν αποτελεί λύση η αποβολή μιας ημέρας που του είχε επιβληθεί. Θα μου πείτε βέβαια ότι ακόμα και φοιτητές διαλύουν συνελεύσεις ή ‘’χτίζουν’’ καθηγητές τους στα γραφεία τους με το ακαταδίωκτο και ηρωοποιούνται, αποκτώντας ενδεχομένως και προοπτικές ανέλιξής τους στην  πολιτική εξουσία !!!

Η δεύτερη περίπτωση αφορά το περίπαθο ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα την απόφαση μιας επιτροπής [Ε Ε Α ] για την αυστηρή τιμωρία δύο ομάδων. Αυτό και μόνο έδωσε το έναυσμα να ξεσπάσει πόλεμος βορείων και νοτίων. Ακόμα και ευρωβουλευτές απείλησαν το κόμμα τους αν δεν ενδώσει στις επιταγές των ‘’αδικημένων’’ ομάδων τους. Τελικά μαθαίνω ότι ο ευρωβουλευτής διεγράφη από το κόμμα του  [δεν παραιτήθηκε από τις πλουσιοπάροχες αμοιβές του], για ανακοίνωσή του που το περιεχόμενό της προδίδει ότι του την είχαν ‘’ετοιμάσει άλλοι’’. Το κόμμα του όμως έσπευσε να καταθέσει τροπολογία για να πέσει η ομάδα του στα μαλακά. Εκεί όμως έρχεται η άλλη μεγάλη ομάδα του νότου, που αποκάλυψε τη διαπραχθείσα ‘’λαθροχειρία’’ που προκάλεσε το πόρισμα της επιτροπής , απειλώντας επίσης για αντίμετρα. Τι θα γίνει τελικά δεν ξέρω, ξέρω όμως καλά ότι αν η νομοθεσία για ανάλογα παραπτώματα είναι αυστηρή την αλλάζουμε έγκαιρα, χωρίς να υποκύπτουμε σε εκβιασμούς. Σε πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν υποβιβασθεί πασίγνωστες ομάδες χωρίς πολέμους και η Αγγλία απέκλεισε τις δικές της ομάδες από διεθνείς διοργανώσεις, για παραδειγματισμό. Αυτό απαιτεί η περίφημη κανονικότητα, που υποκριτικά κατά καιρούς επικαλούμαστε!!!

Θα μπορούσατε να μου πείτε ότι η τροπολογία αυτή αποτελεί δείγμα των καιρών και εν μέρει θα συμφωνούσα, διευκρινίζω όμως ότι στη χώρα μας είναι δυστυχώς ο κανόνας σε πλείονες καταστάσεις. Οι νέοι μας, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή οικογένειας και  πολιτείας ή επιδεικνύοντας κομματική νομιμοφροσύνη,  υποθηκεύουν το μέλλον τους – που είναι δικαίωμά τους – αλλά και των υπολοίπων που δεν το δικαιούνται. Η  δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου για την  πρόληψη διχασμού της κοινής γνώμης ,όπως και η φαρισαϊκή αντίδραση της αντιπολίτευσης  είναι προσχηματική και  τελικά ο καθένας που νομίζει ότι αδικείται θα απειλεί με κλείσιμο δρόμων, κάψιμο περιουσιών και τις υπόλοιπες γνωστές μεθοδεύσεις. Η αίτηση για ονομαστική ψηφοφορία της τροπολογίας και μάλιστα από βουλευτή που συχνά φιλοξενείται στις γηπεδικές σουίτες του ‘’απειλούμενου’’ από την πρόταση σωματείου, ξεπερνά ακόμα και το ανέκδοτό του για τις σαρανταποδαρούσες. Αν λοιπόν αυτή την νεολαία [που πρωτοστατεί σε τέτοιες κινήσεις] θέλουμε , δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε ΚΑΝΟΝΙΚΗ ευρωπαϊκή χώρα, όπως δολίως ισχυριζόμαστε και οι υγιώς σκεπτόμενοι νέοι μας θα συνεχίσουν να ξενιτεύονται  !!! Αντώνης

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ [ευχή ή κατάρα]

Μετά την περίοδο ανταλλαγής ποικίλων  ευχών  που διανύσαμε, αισθάνομαι ότι προσωπικά τουλάχιστον, έχω  εξαντλήσει το πλουσιότατο ευχετήριο λεξιλόγιο μου. Θεωρώ τουλάχιστον τετριμμένη και ίσως ‘’καταχρηστική’’, ιδιαίτερα για άτομα προχωρημένης ηλικίας  την ευχή  ‘’χρόνια πολλά’’ , όπως θα προσπαθήσω να εξηγήσω στη συνέχεια. Διευκρινίζω εδώ ότι με τη λέξη ευημερία, που ενίοτε χρησιμοποιώ στις ευχές μου, δεν εννοώ  τα πλούτη και τη χλιδή αλλά μια ‘’ανεκτή’’ ποιότητα ζωής, που  καθιστά τη μακροζωία  υποφερτή  για πολλούς συνανθρώπους μας. Επανέρχομαι λοιπόν  στον τίτλο του πονήματός μου και  θα προσπαθήσω να  γίνω πιο σαφής και συγκεκριμένος, αποφεύγοντας τις όποιες  παρερμηνείες και ενδεχόμενες παρεξηγήσεις ακραίων ή οριακών καταστάσεων.

Ξεκινώ λοιπόν με τη σοφή ρήση ‘’ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλ’ εν τω ευ το πολύ’’, που αποδίδεται σε παράφραση προτροπής του αυλητή Καφισία προς τον μαθητή του που έπαιζε τον αυλό με ιδιαίτερη ένταση. Τον επανέφερε στην τάξη με τη ιστορική φράση : "οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ κείμενον εἶναι, ἀλλὰ ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα" , με απλά λόγια δεν έχει σημασία η ποσότητα αλλά η ποιότητα.  

Έρχομαι λοιπόν στο προκείμενο - ‘’χρόνια πολλά’’, όπως το αντιλαμβάνομαι στα 86 μου χρόνια, που άρχισε να με προβληματίζει. Οι αγαθές ενδεχομένως προθέσεις των ευχομένων  μακροζωίαν δεν αποτελούν     επιθυμητή  έκβαση  για  πολλούς  υπερήλικες  της εποχής μας, στην οποία ο μέσος όρος ζωής συνεχώς ανεβαίνει ,  σε βάρος ενίοτε της ποιότητάς της. Μόνο όσοι βρίσκονται στην κατάσταση αυτή μπορούν να εκτιμήσουν σωστά τη συγκεκριμένη ‘’ευχή’’ , η οποία  αποτελεί κατάλοιπο παλαιότερων προσδοκιών ή ατόμων με προσλαμβάνουσες παραστάσεις, σαν αυτή που ακολουθεί.

  Στην Ολλανδία [Ουτρέχτη] επισκέφθηκα πριν 30 χρόνια  γνωστό μου ζευγάρι  υπερηλίκων, σε ειδικό κρατικό ΙΔΡΥΜΑ, στους οποίους   είχε παραχωρηθεί άνετο μικρό πλήρως λειτουργικό διαμέρισμα, έναντι παρακράτησης μέρους της μέτριας  σύνταξής τους. Εκεί είχαν μεταφέρει  τα αγαπημένα τους προσωπικά αντικείμενα, είχαν πλήρη ιατρική φροντίδα, ειδικά μηχανήματα που διευκόλυναν την κίνηση και τις λοιπές σωματικές ανάγκες τους και μεγάλο κοινόχρηστο σαλόνι για να περνούν τις ελεύθερες ώρες τους και να δέχονται φίλους και συγγενείς. Παράλληλα επέτρεπαν σε οικείους και γνωστούς  [που ανήκαν σε λίστα εμπίστων προσώπων]  να τους φιλοξενούν για όσο χρόνο επιθυμούσαν αμφότεροι. Στους ανθρώπους αυτούς [ κοντά στα 90 τους] ευχόμουν συνειδητά χρόνια πολλά και από ό,τι έμαθα ΕΖΗΣΑΝ μέχρι τα 100. Σημειωτέον ότι είχαν πολλά παιδιά ‘’διάσπαρτα ανά την υφήλιο’’, με θαυμάσιες σχέσεις και εξαίρετη επικοινωνία,  χωρίς να επηρεάζεται  εκατέρωθεν η ζωή τους.

Με τα γραφόμενά μου δεν προτείνω να γίνει η χώρα μας  ξαφνικά Ολλανδία, αφού και εμείς – δυστυχώς ή ευτυχώς – δεν είμαστε Ολλανδοί, εμμένοντας στις  δικές μας επιλογές και ως γνωστόν, κάθε επιλογή έχει το τίμημά  της. Προσωπικά, που έτυχε να γνωρίσω αυτές τις διαφορές, σαν άνθρωπος  με τις αδυναμίες του, καμιά φορά ζηλεύω κυρίως όταν μούρχεται στο μυαλό μια άλλη σοφή αρχαία ρήση ‘’φοβοῦ τὸ γήρας, οὐ γάρ ἔρχεται μόνον’’  και μπορώ πια να σας διαβεβαιώσω ότι είναι απόλυτα αληθές. Τις ατέλειωτες όμως  μέρες της μοναξιάς  – που για λόγους ευπρέπειας χαρακτηρίζουμε προσωπική  επιλογή  – τι γίνεται; Μέχρι τώρα σκότωνα την ώρα μου με το ‘’γράψιμο’’ και κρατούσα για ύψιστη πολυτέλεια  το ερασιτεχνικό ψάρεμα. Τα συνοδά όμως  του γήρατος, δυσχεραίνουν προοδευτικά τη συχνή  χρήση του πληκτρολογίου του  υπολογιστή μου, ενώ   για άλλους πρόσθετους λόγους αναγκάστηκα να ‘’ρευστοποιήσω’’ το σκάφος και τα λοιπά αλιευτικά μου μέσα. Ποιους σκοπούς πλέον υπηρετεί η συνέχιση του γήρατός μου, το οποίο  οσημέραι καθίσταται πολλαπλώς αλγεινότερον και όχι μόνον!!!. Τέτοιες στιγμές μου έρχονται στο νου σκέψεις και χαρακτηρισμοί , σαν αυτή που ακολουθεί και μελαγχολώ. ‘’ Η ποιότητα ζωής εκφράζει την υποκειμενική αίσθηση πληρότητας και ασφάλειας καθώς και την ικανοποίηση και απόλαυση που δημιουργεί στον άνθρωπο η συμμετοχή του σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινότητας (Ventegodt, Hilden and Merrick. Πόσοι , ποιοι  και για πόσο έχουν τη δυνατότητα εφαρμογής της απλής και αναγκαίας αυτής   προϋπόθεσης ;;;

Ξεκαθαρίζω ότι σε  καμιά περίπτωση  δεν περνάει από το μυαλό  μου  οποιοσδήποτε  τρόπος συντόμευσης της ζωής μου, που θεωρώ απαράδεκτο και δείγμα δειλίας, εξακολουθώ όμως να θεωρώ τραγική ειρωνεία μια τέτοια ευχή!!!  Μοναδική μου άμυνα στην τεχνητή παράταση αποτελεί η από εξαετίας και πλέον αποχή μου από οποιαδήποτε συνδρομή εργαστηριακών ή άλλων   ιατρικών εξετάσεων, αφήνοντας την απόλυτη  πρωτοβουλία στη  φύση να επιτελέσει το έργο της με τα δικά της – ελπίζω σοφά ακόμα κριτήρια, αφού την έχουμε  διαστρέψει και αυτή!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Ο συντάκτης του παρόντος  στη  συγκεκριμένη του εργασία λειτούργησε εν ψυχρώ και  με πλήρη υποκειμενικό έλεγχο των πνευματικών του λειτουργιών. Δηλώνει δε πανευτυχής πατέρας, παππούς και προππάπος που απολαμβάνει την ευτυχία του και  τρομάζει στη σκέψη ότι η ενδεχόμενη αδυναμία του για ‘’αυτοεξυπηρέτηση’’ θα επιβαρύνει, καθοιονδήποτε τρόπο, τη ζωή  οποιουδήποτε εκ των οικείων του. Απορρίπτει δε τη συνειδητή μεταφορά του σε κρατικό ‘’οίκο ευγηρίας’’, αφού σε αξιοπρεπή ιδιωτικό το αποκλείει η  οικονομική ελληνική πραγματικότητα  !!!    Αντώνης