ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

ΠΟΙΟΣ  ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ 

Αφού απολαύσετε το δροσερό ανέκδοτο που μόλις μου περιήλθε και το παραθέτω ευθύς αμέσως, θα ήθελα να δούμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος, που αποτελεί και την ουσία του θέματος.

           

‘’Ένας επιθεωρητής πηγαίνει στο σχολείο μπαίνει στην τάξη 

και ρωτάει τα παιδιά.
-Ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων;
-Όχι εμείς απαντούν τα παιδιά.
Τότε ο δάσκαλος των παιδιών λέει:
-Κύριε επιθεωρητή δεν γίνονται τέτοια πράγματα στο σχολείο μας.
Απογοητευμένος ο επιθεωρητής φεύγει και στέλνει ένα γράμμα στο Υπουργείο Παιδείας.
-Επισκέφθηκα το καλύτερο σχολείο της χώρας και στην ερώτηση μου 

ποιος έκλεψε τα μήλα των εσπερίδων δεν ήξερε κανένα παιδί να μου απαντήσει και το χειρότερο δεν ήξερε ούτε και ο δάσκαλος τους.
Και ο Νίκος Φίλης του απαντά.
-Κύριε επιθεωρητή εσείς να κοιτάζετε την δουλειά σας.
Αυτή είναι υπόθεση της αστυνομίας.’’

Για να διευκολύνουμε και εκείνους που δεν έτυχε να ακούσουν για τους άθλους του Ηρακλή , θα διευκρινίσουμε ότι  η κλοπή των χρυσών μήλων  από τη χώρα  του Άτλαντα, είχε αίσιο και δίκαιο τέλος, αφού – με τη μεσολάβηση της Αθηνάς- επιστράφηκαν  και πάλι στον κήπο των Εσπερίδων. Τι γίνεται όμως με τα ‘’κλοπιμαία’’ του ελληνικού λαού και ποιος θα του τα δώσει πίσω;  Στη δική μας χώρα   που  διώκεται η κλοπή  του Γιάννη-Αγιάννη, παραμένουν ασύλληπτοι αυτοί που μας κλέβουν τους μισθούς και τις συντάξεις,  τη δυνατότητα της εργασίας και το δικαίωμα να ζήσουμε στην πατρίδα μας. Το χειρότερο  είναι ότι μας κλέβουν την ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ  ΟΝΕΙΡΟ, δίνοντάς μας φρούδες ελπίδες και ψεύτικες υποσχέσεις, για ένα μέλλον που κανείς πια δεν  αναμένει  για το προβλεπτό μέλλον. Στέλνουν τα παιδιά μας για μια ακόμα φορά μετανάστες, αφού η χώρα δεν μπορεί ή  και  δεν  θέλει [για τις δικές της σκοπιμότητες] να κάνει επί τέλους κάτι για να εξασφαλίσει τουλάχιστον την επιβίωσή τους.

Η φτώχεια μεγαλώνει, η ανεργία γιγαντώθηκε, η μεσαία τάξη αποτελεί πλέον μια μακρινή ανάμνηση και οι κρατούντες συνεχίζουν να ‘’κυνηγάνε’’ τους νταβατζήδες, προσθέτοντας και βολεύοντας παράλληλα τους δικούς  τους - συμπεριλαμβανομένων των κουμπάρων.

Καταντήσαμε τελικά ένα έθνος ‘’ανάδελφο’’, όχι με την έννοια που του είχε αποδώσει ο τότε  Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά με τη σημασία του έρμου και απροστάτευτου  , αφού κανείς πια δεν μας εμπιστεύεται, για να διευκολύνει τη στήριξή μας. Όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα της  φαιδράς πορτοκαλέας και οι υπεύθυνοι περί άλλα τυρβάζουν και συνεχίζουν να παίζουν με το νευρικό μας σύστημα, τάζοντας συνεχώς καινούργιους παραδείσους, τη στιγμή που η ζωή μας έχει καταντήσει κόλαση.

            Βλέποντας όλα αυτά τα χάλια μας άρχισαν και οι αλυτρωτικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας, εφαρμόζοντας το ‘’δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται’’ και η δική μας βελανιδιά έπεσε παταγωδώς και το άκουσαν όλοι, εκτός από την ηγεσία της χώρας. Συνεχίζουν στο ίδιο τέμπο να ισχυρίζονται ότι ζούμε καλύτερα και εμείς οι ‘’ανόητοι’’ δεν το καταλαβαίνουμε και ότι σε λίγο θα φανεί καλύτερα το έργο τους, το οποίο σημαίνει ότι ‘’το δούλεμα πάει ψιλό γαζί’’, όπως θα λέγανε και οι  ψευτόμαγκες του Ψυρρή και της πλατείας Κουμουνδούρου.

            Για να επανέλθουμε λοιπόν στο δροσερό ανέκδοτο μας, θα έλεγα ότι με αφήνουν  αδιάφορο  οι γνώσεις του κυρίου Φίλη και της λοιπής κομπανίας αλλά με ενδιαφέρει απόλυτα η γνώση τους, που οδηγεί τη χώρα στον όλεθρο και εκείνοι δεν έχασαν ούτε καν το πλατύ τους χαμόγελο. Περαστικά μας. Αντώνης Ταρνανάς

ΒΡΕ ΠΩΣ ΜΠΑΤΙΡΙΣΑΜΕ

    [ Από την παλιά επιθεώρηση  στη σημερινή πραγματικότητα]

Ο τίτλος του παλιού τραγουδιού του Μιχάλη Σουγιούλ, σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου, αποτέλεσε το κύριο θέμα της παλιάς ελληνικής επιθεώρησης  και μεγάλη τραγουδιστική επιτυχία μέχρι τις ημέρες μας. Οι στίχοι του σατίριζαν το κατάντημα των  σαραντάρηδων της εποχής  και τις επιπτώσεις  της ηλικίας στην εμφάνιση και την υγεία τους. Παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου και της ειδικής επιτροπής ελέγχου των ‘’χαριστικών’’ δανείων, βρήκα την τέλεια μεταφορά της επιθεώρησης στον ιερό ναό της Δημοκρατίας. Η σημερινή μόνο μέρα ξεπέρασε σε παλικαρισμούς και λεξιλόγιο και την πιο ακραία μορφή της παλιάς επιθεώρησης. Αμ αυτό το ‘’κόπι πάστε’’ που μας ξεφούρνισε και πάλι ο γλωσσοπλάστης Υπουργός των ‘’τριών μέτρων κάτω από τη γη’’ τι το ήθελε; Μας έχει πείσει για την ελληνική του παιδεία και θρασύτητα και δεν χρειαζόταν να τα πει και στην αγγλική γλώσσα.

Οι συνεχιζόμενες ‘’αισιόδοξες’’ δηλώσεις Κατρούγκαλου για την ευημερία, που ο ελληνικός λαός αδυνατεί  να κατανοήσει και οι  κομματικές ερμηνείες του Συντάγματος από  στρατευμένους ‘’ειδικούς’’, ενώπιον  συναδέλφων του που ‘’χασκογελούσαν’’ και τόσα άλλα φαιδρά γεγονότα με άλλους Υπουργούς, μας πείθουν απόλυτα για την κατρακύλα  μας και  δίνουν τη χαριστική βολή στην παραπαίουσα γενικότερη εικόνα  της χώρας μας. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα έχουν καταλάβει και οι ξένοι και σπεύδουν να επωφεληθούν. Μυρίστηκαν ‘’ψοφίμι’’,  που περιορίζει τη γενναιότητα του στους ανήμπορους Έλληνες, ενώ αποδέχεται οτιδήποτε του προτείνουν οι δανειστές μας , οι οποίοι  γι’ αυτό μόνο τους αποδέχονται, για να ολοκληρώσουν ένα έργο που με άλλη κυβέρνηση θα είχε προκαλέσει αιματοχυσία στη χώρα.

Από την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών προκύπτουν και τα ακόμη χειρότερα, όπως η επίπληξη του Πρωθυπουργού μας από την κυρία Μέρκελ [δείγμα και αυτό της παιδευτικής  πλευράς του μερκελισμού], οι απαράδεκτες δηλώσεις του Αυστριακού Επιτρόπου περί ‘’τσαμουριάς’’ και πάει λέγοντας. Η οσμή της αδυναμίας μας έφθασε και στον σουλτάνο της γείτονος, που ανοικτά πλέον έθεσε θέμα Συνθήκης της Λωζάννης, την οποία αποκάλεσε ήττα της Τουρκίας. Τι νομίζετε ότι εννοεί ο πολυχρονεμένος μας φίλος, που ποντάρουμε στην ευρωπαϊκή του χρηματοδότηση για να διευκολύνει το προσφυγικό πρόβλημα; Έχουμε χάσει όλα μας τα ερείσματα στην διεθνή πολιτική σκηνή και μείναμε με τη θεωρητική  δήθεν στήριξη της Γαλλίας και Ιταλίας, που πλησιάζουν στα δικά μας οικονομικά  χάλια και των ΗΠΑ που πάντα εκφράζουν  ευχές , με την παράλληλη υπενθύμιση της αυστηρής τήρησης των υποχρεώσεών μας. Δεν ακούονται πια τα μεγαλόσχημα περί Βενεζουέλας, Αργεντινής και Βραζιλίας, αφού οι παλιοί τους  αυτοί φίλοι βρίσκονται με το ένα πόδι στις φυλακές και οι λαοί τους πεινάνε. Αλήθεια – με την ευκαιρία – τι γίνεται με εκείνους τους ‘’ποδέμος’’, που συχνά ανταλλάσαμε επισκέψεις και συνθηματολογία, στο πρόσφατο παρελθόν;

 Τώρα πια ,  ξεμείναμε  με τους δικούς μας κομματικούς ήρωες, που επιστρατεύουν τη  διχαστική τους πρακτική,  την αλληλεγγύη του κ. Καμένου και την πολλά υποσχόμενη βοήθεια, του τέως γραφικού ήρωα κάποιων  περασμένων δεκαετιών. Δεν νομίζουν οι κυβερνώντες μας ότι οι καιροί ου μενετοί και πρέπει να βρουν μια λύση ή μάλλον ‘’να τα βρουν’’ με τους ‘’ αντιπάλους τους’’ ; Είναι γνωστό πλέον ότι μόνοι τους έχουν χάσει τον ‘’μπούσουλα’’ και οδηγούνται στα βράχια, ενώ οι κρωγμοί των κοράκων  που επιβουλεύονται τη χώρα μας ηχούν έντονα στα αφτιά μας και καραδοκούν να επωφεληθούν από  τις εθνικές  μας αδυναμίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, από  κάποια παλαιότερη εθνική μας αδυναμία, βρήκαν ευκαιρία οι καλοί μας γείτονες και κατέλαβαν ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου, που ακόμα παραμένει υπό κατοχή 45 σχεδόν χρόνια.

 Ένας προκάτοχός τους, ο κ. Γ.Α.Π.,  έδωσε κάποτε το παράδειγμα, αποδεχόμενος  την αδυναμία του να κυβερνήσει, μόνο που το έκανε λίγο αργά και αφού έβαλε τη χώρα στα μνημόνια. Οι σημερινοί μας ηγέτες, με μια ανάλογη ενέργεια, θα δείξουν τουλάχιστον ότι τους έμειναν κάποια ψήγματα φιλότιμου, γιατί είναι σίγουρο ότι δεν θέλουν – τουλάχιστον συνειδητά- να βλάψουν την πατρίδα μας. Ας το κάνουν όμως όσο είναι ακόμα καιρός και πριν συμβεί η απολύτως ανεπανόρθωτη καταστροφή. Η ομολογία , έστω και της αδυναμίας, θέλει  αρετή και θάρρος και αποτελεί μοναδική  ευκαιρία  να αποδείξουν ότι τα διαθέτουν, ώστε  να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών. Θα μπορούν άλλωστε και αυτοί να καυχώνται ότι υπέγραψαν δικό τους μνημόνιο των 85 δις, πετσόκοψαν ότι άφησαν οι προκάτοχοί τους και μας έδωσαν και το γενικότερο πολιτικό και αισθητικό στίγμα τους. Θα δείξουν τουλάχιστον έτσι ότι έμαθαν να ξεχωρίζουν τα 15μελή από τη διακυβέρνηση μιας χώρας. Όσον αφορά τη διαπλοκή και τα ΜΜΕ, ας μην επιμείνουν άλλο, αφού έδωσαν σαφή δείγματα των προθέσεων τους. Δεν ήθελαν να πολεμήσουν τα μεγάλα συμφέροντα και τη διαπλοκή – που πράγματι υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει - αλλά να δημιουργήσουν τη δική  τους ανάλογη κατάσταση  και μέχρις ενός σημείου φαίνεται ότι τα κατάφεραν θαυμάσια .  Αντώνης Ταρνανάς.

ΠΑΠΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΠΠΑ[ΤΖΗ]ΔΕΣ

Μια χούφτα συστηματικών προπαγανδιστών της πολιτικής ηγεσίας, προσπαθεί με κάθε τρόπο, να στρέψει την προσοχή των δεινοπαθούντων  συμπατριωτών μας σε άλλα δευτερεύοντα θέματα, για να επιβάλει  την αποτυχημένη παγκοσμίως  ‘’μαρξιστική’’ άποψή της στην Ελληνική κοινωνία. Χρησιμοποιούν  προς τούτο ειδικούς  μισθοφόρους [με υπουργικές ενίοτε  αμοιβές], για να σπείρουν τα καινά δαιμόνιά τους ώστε, αφού  δημιουργήσουν τους αναγκαίους κοινωνικούς αυτοματισμούς, να προχωρήσουν στο καταστροφικό τους έργο.

            Αρχικά επιδίωξαν να ελέγξουν απόλυτα τα ΜΜΕ [ κάτι που δεν φαίνεται να τους βγαίνει αφού πιάστηκαν στη φάκα που οι ίδιοι έστησαν] και αργότερα τα έβαλαν με την Εκκλησία και τους παππάδες, τους οποίους χαρακτήρισαν από  χουντικούς μέχρι και συνεργάτες των Γερμανών φασιστών. Έχουμε δηλαδή μια επιδίωξη καθεστωτικής αλλαγής της χώρας με τη βοήθεια φανερών και κρυφών Παππάδων και με κύριο αντίπαλο την Εκκλησία και την ίδια την ιστορία, ξεχνώντας ότι όποιος τα έβαλε μαζί τους συνετρίβει, διότι έχει απέναντί του το σύνολο του ελληνικού λαού..

            Ο ένας Παππάς [κολλητός του ηγέτη μας από την εποχή των καταλήψεων] εζήλωσε τη δόξα και τον σκοταδισμό στην ενημέρωση, των αλήστου μνήμης μαρξιστικών καθεστώτων, που ταλαιπώρησαν την  Ευρώπη για δεκαετίες. Προσέτρεξαν  δε σε βοήθειά του και άλλοι οπορτουνιστές που βρίσκονται διάσπαρτοι στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο, εκφράζοντας τον σύγχρονο κιτρινισμό, μαζί τα  κατάλοιπα προηγούμενων κιτρινοφυλλάδων. Μεταξύ των άλλων, προσέτρεξε  σε βοήθεια και συνεπώνυμός του δημοσιογράφος, που περιφέρει συστηματικά τις ‘’ιδέες’’ του στα διάφορα κανάλια, μαζί με κάποιους άλλους ‘’αξύριστους’’  σύγχρονους γκεμπελίσκους.

            Ο άλλος Παππάς λοιπόν, που θέλει να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν τον αφήνει,  μετέτρεψε μια ‘’ατυχήσασα’’ δημοκρατική εφημερίδα σε κομματικό όργανο των τυχοδιωκτών της εξουσίας, μαζί με την ‘’υπουργογέννα’’ [τέως περιθωριακή εφημερίδα των 1.000 φύλλων] Αυγή και  την εκπρόσωπο του νέο-αυρτιανισμού  Κόντρα. Όλο αυτό το σινάφι, προσπαθεί να σιγοντάρει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο και ασφαλώς με το αζημίωτο, την παρωχημένη ιδεοληψία του τέως ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’. Ο κύριος αυτός λοιπόν δεν παραλείπει να θυμάται και παλαιότερους ομοϊδεάτες του και με την σύμπραξη και ευγενική συνεισφορά της ΕΣΗΕΑ, φροντίζουν και για την προβολή των ιδεών και κυρίως του θαυμαστού έργου του καταδικασμένου δολοφόνου Κουφοντίνα. Αυτές είναι οι επιδιώξεις των  σύγχρονων Παππα[τζή]δων και των συνοδοιπόρων τους και ας υποκρίνονται τους ευρωπαϊστές,  για να θολώσουν τα νερά. Ακολουθεί το ενδιαφέρον  δημοσίευμα του κ. Χρήστου Μαζανίτη. Απολαύστε το.

 Αντώνης Ταρνανάς

Η ΕΣΗΕΑ... καλωσορίζει τον Κουφοντίνα;

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016, 00:02

Κοινή χρήση137

Του Χρήστου Μαζανίτη*

Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου 1989, ώρα 07.55 π.μ. Η τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη εκτελεί τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Παύλο Μπακογιάννη με τρεις σφαίρες, τη στιγμή που ετοιμαζόταν να μπει στο γραφείο του, στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα. Δύο πισώπλατες σφαίρες και μία τρίτη, χαριστική βολή την ώρα που σωριαζόταν αιμόφυρτος, ήταν αυτές που έκοψαν το νήμα της ζωής του ανθρώπου, του δημοσιογράφου, του πολιτικού, του συζύγου, του πατέρα…

27 χρόνια μετά, το Προεδρείο της ΕΣΗΕΑ, με μία πρωτοφανή στάση ετοιμάζεται να… καλωσορίσει τον αρχιεκτελεστή της 17Ν και –κατά το δικαστήριο– δολοφόνο και του Παύλου Μπακογιάννη, Δημήτρη Κουφοντίνα.

Θα μπορούσε να ήταν ένα κακόγουστο αστείο, δυστυχώς είναι η στυγνή πραγματικότητα. Ο δημοσιογράφος από την «Εφημερίδα των Συντακτών» Τάσος Παππάς θεώρησε ότι έπρεπε να καλλιεργήσει μία σχέση με τον Δημήτρη Κουφοντίνα, με τον οποίο συμφώνησε τελικά στην έκδοση βιβλίου υπό τον τίτλο: «Δημήτρης Κουφοντίνας: “13 Απαντήσεις”, Μια συζήτηση με τον Τάσο Παππά». Τι αναφέρεται μέσα στο βιβλίο αυτό; Ενδεικτικά, παραθέτω μερικούς από τους τίτλους των περιεχομένων: «Πάλι τα ίδια θα 'κανα», «Όποτε η Αριστερά συμφιλιώθηκε με τη Δεξιά εμείς χάσαμε», «Τα σχέδια καμιά φορά μένουν στα χαρτιά», «Τίποτα δεν πάει χαμένο - Όλα συνεχίζονται».

Σήμερα, λοιπόν, 27χρόνια μετά, το Προεδρείο της ΕΣΗΕΑ παραχωρεί την αίθουσα εκδηλώσεων στον 1ο όροφο για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Κουφοντίνα, στις 14 Οκτωβρίου.

Στην περασμένη συνεδρίαση του ΔΣ, στις 20 Σεπτεμβρίου, μόλις υπέπεσε η αίτηση παραχώρησης στην αντίληψή μου, έθεσα εκτός ημερήσιας διάταξης το θέμα, καθώς και τις έντονες αντιρρήσεις μου. Και κάπου εδώ ήρθε η ψυχρολουσία. Κάποιοι από το Προεδρείο δυσανασχέτησαν επειδή θέτω θέματα προς συζήτηση εκτός ημερήσιας διάταξης (σ.σ. το καταστατικό το επιτρέπει) και ο Πρόεδρός τους έσπευσε να πάρει τον λόγο για να εκφράσει την άποψή του ότι τάσσεται κατά της βιβλιοαπαγόρευσης κι ότι το εν λόγω βιβλίο αποτελεί προϊόν δημοσιογραφικής δουλειάς. Βεβαίως και αρνήθηκαν να τοποθετηθούν όλοι και φυσικά ούτε λόγος για να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία. Η υπόσχεση ότι θα ερχόταν το θέμα προς συζήτηση στην επόμενη συνεδρίαση ουδέποτε τηρήθηκε. Είναι προφανές ότι πάνε στα μουλωχτά, υπόγεια, να υποβιβάσουν το θέμα και να υποδεχθούν με… τιμές τις ιδέες του αρχιδολοφόνου.

Υπογράμμισα και θύμισα, λοιπόν, στο Προεδρείο της ΕΣΗΕΑ τα εξής:

1. Ποτέ δεν ετέθη από κανέναν θέμα απαγόρευσης κυκλοφορίας οποιουδήποτε βιβλίου. Αλλά δεν είναι δυνατόν να παραχωρείται αίθουσα της ΕΣΗΕΑ για την παρουσίαση βιβλίου ενός αμετανόητου δολοφόνου. Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι και αίθουσες που μπορούν να αναλάβουν να φέρουν σε πέρας αυτήν την «υποχρέωση».
2. Θύμισα, για πολλοστή φορά την εισήγησή μου ότι η ΕΣΗΕΑ πρέπει να διοργανώσει ειδική εκδήλωση για τη μετά θάνατον απόδοση τιμών στον Παύλο Μπακογιάννη, ο οποίος δύο φορές έκανε αίτηση για να γίνει μέλος όσο ήταν εν ζωή και απορρίφθηκε! Είναι η 5η φορά που φέρνω προς συζήτηση το εν λόγω αίτημα. Ο Παύλος Μπακογιάννης ήταν δημοσιογράφος. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ήταν η ελληνική φωνή της Deutsche Welle. Ήταν η φωνή του αντιδικτατορικού αγώνα. Πριν 2 χρόνια, κατά τη διάρκεια σειράς εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια της ΕΣΗΕΑ, στον πρώτο όροφο, σε ειδική προθήκη υπήρχε ξεχωριστό αφιέρωμα για τον Παύλο Μπακογιάννη. Αυτόν, που ακόμη η ΕΣΗΕΑ δεν έχει εγγράψει τιμητικά ως μέλος της μετά θάνατον. Για ακόμη μία φορά, λοιπόν, σε αυτό το αίτημα εισέπραξα ένα «θα το δούμε».

Δεν είναι η πρώτη φορά που η αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ παραχωρείται για την παρουσίαση βιβλίου τρομοκράτη της 17Ν, με τις ευλογίες ορισμένων –που είναι και στο παρόν Προεδρείο. Ήταν Μάιος του 2014 όταν και πάλι δόθηκε η αίθουσα του 1ου για την παρουσίαση του βιβλίου του Σάββα Ξηρού. Τότε ήμουν εκλεγμένο μέλος του Μεικτού Συμβουλίου. Έθεσα τότε τις έντονες ενστάσεις μου, τις οποίες υιοθέτησε η συντριπτική πλειοψηφία του Μεικτού. Κι όμως, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ είχε άλλη άποψη.

Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η παράταξη του στρατευμένων του ΣΥΡΙΖΑ, με τους «φρέσκους» ετερόκλητους συνοδοιπόρους τους, φέρονται έτοιμοι να παραχωρήσουν το ιστορικό κτήριο της Ένωσης για τη διάδοση αιματοβαμμένων ιδεών, των αμετανόητων στυγερών –κατά συρροή– δολοφόνων.

Χθες ήταν η θλιβερή επέτειος από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Σήμερα είναι μια μαύρη ημέρα για τη δημοσιογραφία…

* Ο κ. Χρήστος Μαζανίτης είναι μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ.

Αρχή φόρμας

Στοιχεία Σύνδεσης

Όνομα Χρήστη

Κωδικός

Σύνδεση

Τέλος φόρμας

Είστε νέο μέλος;   ΚΑΝΤΕ ΕΓΓΡΑΦΗ ΕΔΩ

Κοινή χρήση137

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ

                     Βίοι παράλληλοι

Στην προσπάθειά μου να κατανοήσω καλύτερα τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των ‘’κατά συνθήκην επαναστατών’’ που μας κυβερνούν, ανέτρεξα στη Γαλλική Επανάσταση. Θεωρείται η μητέρα των  εξεγέρσεων, που άλλαξε την Ευρώπη ολόκληρη και ‘’μπόλιασε’’ και την μεταγενέστερη Ελληνική παλιγγενεσία  του 1821. Αναζήτησα λοιπόν τα κοινά στοιχεία και τις ενδεχόμενες ομοιότητες και γενεσιουργές αιτίες που εξομοιώνουν ή διαφοροποιούν τις δυο αυτές  περιόδους και  κατάληξα σε ένα και μοναδικό κοινό στοιχείο, το ‘’παλάτι’’.

Το παλάτι των Βερσαλλιών αποτέλεσε την αφορμή της γαλλικής επανάστασης, με τη προκλητική χλιδή και συνεχή προβολή και δημοσιότητα  του Βασιλιά Ήλιου, ενώ στη χώρα μας έγινε, αντίθετα,  η επιδίωξη των ‘’επαναστατών του γλυκού νερού’’. Για να τεκμηριώσω την άποψή μου αυτή, θα δανειστώ ένα αυτούσιο απόσπασμα από την Βικιπαίδεια , που αναφέρεται στη  ζωή στις Βερσαλλίες και θα επιχειρήσω, την αντιστοίχιση των γεγονότων και των καταστάσεων των δύο κρινόμενων περιόδων. Πρέπει βέβαια να ομολογήσουμε ότι και στη χώρα μας υπήρξαν ανωμαλίες και συμφέροντα που οδήγησαν τα πράγματα  ‘’στο στραβό δρόμο’’ με τα δάνεια και την ύφεση. Παρόλα αυτά όμως, είχε φανεί ένα φως στο βάθος του τούνελ – όπως πολύ συχνά λένε οι πολιτικοί μας και θα μπορούσε η ανεξάρτητη δικαιοσύνη να επιληφθεί της τιμωρίας όσων είχαν αδικοπραγήσει.

Τότε λοιπόν, μια ομάδα του 3% ,που ειδικευόταν κυρίως στις καταλήψεις  , βρήκε τη μοναδική ευκαιρία να παρουσιάσει  την επαναστατική της γυμναστική σαν λαϊκή εξέγερση.  Με την υπόσχεση ότι θα ‘’δώσει πίσω όλα τα κλεμμένα’’ και θα καταργήσει τα επάρατα, επαίσχυντα, επαχθή και απεχθή μνημόνια, που είχαν υπογράψει οι τότε κυβερνώντες, μεταξύ των οποίων και κάποιοι που συνεργάζονται με τη σημερινή ηγεσία, υπέκλεψαν την εξουσία και υποκατέστησαν  επάξια τους  τότε γερμανοτσολιάδες και μερκελιστές.

Με  αφορμή λοιπόν την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και με την ενεργό σύμπραξη και συμπόρευση του Αρχηγού ενός άλλου μέρους του τέως συνασπισμού – που παρέλαβε Κόμμα και το έκανε τελεία – κατέστη συνταγματικά αναγκαία η  προκήρυξη εκλογών. Με την κίνηση αυτή θέλησαν και πέτυχαν , να προλάβουν την τελική φάση εξόδου από τα μνημόνια και με τη σύμπραξη  μελών του ‘’βαθέος’’ ΠΑΣΟΚ , που – εν τω μεταξύ είχαν ανανήψει και έγιναν αντιμνημονιακοί - αποτέλεσαν τον πολιορκητικό κριό, που μας οδήγησε , εκόντες άκοντες , στο τρίτο και χειρότερο μνημόνιο και τα όσα βιώνουμε στις μέρες μας. Εδώ είναι  και  η κατάλληλη  στιγμή να παρεμβάλουμε το μικρό απόσπασμα της Βικιπαίδειας και να δούμε τις ομοιότητες και διαφορές δύο διαφορετικών εποχών, με μία επιδίωξη, στην πρώτη περίπτωση την κατάργηση και στη δεύτερη στη δημιουργία του παλατιού.

‘’ Η ζωή στις Βερσαλλίες[

Η ζωή στο πιο πολυτελές βασιλικό ανάκτορο της Ευρώπης ήταν για τους Γάλλους βασιλιάδες μαζί με ολόκληρη την βασιλική οικογένεια και τους υπόλοιπους ευγενείς πολύ άνετη. Ζούσαν μια εξαιρετικά πλούσια, γεμάτη χλιδή και τρομερά σπάταλη ζωή. Διάφοροι κανονισμοί και εθιμοτυπικά κανόνιζαν την ζωή εκεί. Στο πρωινό ξύπνημα του βασιλιά μαζευόταν όλη η βασιλική οικογένεια βοηθώντας τον βασιλιά να ντυθεί και γινόταν κάτι σαν μια μικρή τελετή. Στη συνέχεια ακολουθούσε η πρωινή λειτουργία ενώ προς το μεσημέρι ως και το απόγευμα ο βασιλιάς παρακολουθούσε συμβούλια και ύστερα πήγαινε για περίπατο και κυνήγι στους κήπους των Βερσαλλιών. Το απόγευμα συχνά περιελάμβανε κάποια θεατρική παράσταση (κωμωδία κυρίως), ενώ τα βράδια του χειμώνα ακολουθούσε δεξίωση με πλούσιο μπουφέ στο ανάκτορο των Βερσαλλιών και συγκεκριμένα στο μεγάλο διαμέρισμα του βασιλιά με συνοδεία χορού και μουσικής.

Δεν ήταν σπάνιες και οι οργανωμένες γιορτές στις Βερσαλλίες κατά τον γάμο ή την γέννηση ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας, ή ακόμη και για κάποια στρατιωτική νίκη. Τότε φαινόταν όλος ο υπερβολικός πλούτος της γαλλικής μοναρχίας, με πολυτελέστατα γεύματα, χορούς, πλούσιο μπουφέ, θεατρικές παραστάσεις, πυροτεχνήματα (αν και σπάνια) και φυσικά μπιλιάρδο και τζόγος. Τα ποσά που ξοδεύονταν για την ψυχαγωγία της βασιλικής οικογένειας και των ευγενών για τον τζόγο ήταν αστρονομικά’’

.

            Όπως τότε ο Βασιλιάς Ήλιος , έτσι και ο πολυχρονεμένος  ηγέτης μας, με τους ευγενείς και τις χαριτόβρυτες δέσποινες που τον περιβάλλουν, ζει εξαιρετικά πλούσια, με χλιδή και σπατάλες. Αντί να τον ξυπνούν  και να τον ντύνουν τα μέλη της ευγενούς κουστωδίας του, κάνει την λαϊκή παραχώρηση να ντύνεται μόνος του, αποφεύγοντας όμως τη γραβάτα που τον δυσκολεύει ο κόμπος της. Στη συνέχεια, αντί λειτουργίας ,που δεν αποδέχεται ως άθεος, τηρεί  απλώς τους τύπους με την μόνιμη παρουσία ενός Παππά και  στη συνέχεια  παρακολουθούν μαζί  τα διάφορα συμβούλια .

            Το απόγευμα ,περιέργως,  διαφοροποιείται από εκείνο του   Βασιλιά Ήλιου, αφού δεν παρακολουθεί θέατρο αλλά περιορίζεται σε  προσωπικές θεατρικές και κυρίως  τηλεοπτικές παραστάσεις – μέσα από τα κανάλια του - ή τις αναθέτει σε άλλους  άξιους συνθιασάρχες [Κατρούγκαλος, Σπίρτζης, Παππάς και Φίλης] ,  επιμένοντας όμως πάντα   στην κωμωδία. Όσον αφορά τις οργανωμένες  συχνές γιορτές για γάμους και γεννήσεις,οι  δικοί μας περιορίζονται μόνο σε βαφτίσεις και ειδικεύονται στις  κουμπαριές.

            Σε αντίθεση με τον Λουδοβίκο, ο δικός μας δεν ασχολείται καθόλου με το κυνήγι – αφού ως αριστερός δηλώνει ζωόφιλος-  αλλά με ευγενέστερα σπορ, όπως εκείνο της   δημιουργίας καναλαρχών , ειδικευμένων στις αξιοποιήσεις χορτολιβαδικών εκτάσεων και δανείων από μη  συστημικές  τράπεζες και γενικότερα στη μονοπώληση της πληροφόρησης ,που αποτελεί  το προνομιακό πεδίο των ‘’αριστερών καθεστώτων’’.

            Δεν ξέρω αν απέδωσα σωστά τις ηγετικές συνήθειες των παλαιότερων και σημερινών Λουδοβίκων, σημειώνω όμως ότι οι δικοί μας αντί για ‘’παντεσπάνι’’ διαθέτουν συσσίτια και υπόσχονται ότι θα τα επεκτείνουν, ενώ πολύ   φοβάμαι ότι  θα τα γενικεύσουν και  το μόνο που τους απασχολεί είναι η νομή της εξουσίας και όχι η άσκησή της. Παραχώρησαν για 99 χρόνια τα ‘’ασημικά’’ μας [όπως οι ίδιοι τα αποκαλούσαν ] σε ξενοδιοίκητο Ταμείο και μας καθησυχάζουν με τη δήλωση του κ. Τσακαλώτου ότι ‘’  όσο κυβερνά ο Σύριζα και είναι ο ίδιος στο τιμόνι του Υπουργείου οικονομικών δεν πρόκειται να πωληθεί τίποτα από τη δημόσια περιουσία’’. Ας φροντίσουμε λοιπόν να τους κρατήσουμε στην εξουσία για τα υπόλοιπα 99 χρόνια, με την προϋπόθεση  ότι αυτή τη φορά δεν μας λένε πάλι  ψέματα.   Αντώνης Ταρνανάς

            

Ο ΨΕΎΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΌΝΟ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ

    [στη χώρα μας μπορεί και περισσότερο]

           

            Είναι σαφές ότι ο τίτλος του σημερινού άρθρου αναφέρεται στους Έλληνες πολιτικούς και ειδικότερα –λόγω επικαιρότητας -τους κυβερνώντες μας, αφού οι παλαιότεροι έχουν ήδη κριθεί και πήραν, επί μακρόν, τη θέση τους στο ‘’χρονοντούλαπο’’. Ο λαός θα τους  κρίνει εκ νέου, λαμβάνοντας ασφαλώς υπόψη και τον πρότερο πολιτικό τους βίο, όταν οι συνθήκες επιβάλουν κάτι ανάλογο. Το κακό είναι ότι ο  λαός μας έχει μια μόνιμη αδράνεια ,  από την εποχή της τουρκοκρατίας, αλλά δεν λησμονεί [ έτσι εξηγείται και ο υπότιτλος].Μπαίνοντας στην ουσία του θέματος οφείλουμε να εξηγήσουμε τους βαρύτατους αυτούς χαρακτηρισμούς, για να αποφύγουμε  την όποια παρερμηνεία αλλά κυρίως για να μην αδικήσουμε τους προβλεπόμενους από το Σύνταγμα και την αστική δημοκρατία μας πολιτικούς. Είναι δε κρίμα και άδικο, με τις δικές τους πράξεις ή παραλείψεις, να θεωρούνται αναγκαίο κακό, ενώ θα έπρεπε να έχουν τον γενικότερο σεβασμό όλων μας.

            Ο ψεύτης, πέραν της επιστημονικής ερμηνείας της περίπτωσής του, διακρίνεται και για  την  πραγματική επίπτωση των ενεργειών του, επί του κοινωνικού συνόλου και αυτό είναι το ουσιαστικά  κρινόμενο. Η κατάταξη ενός ατόμου ή και συνόλου στην κατηγορία αυτή, δεν είναι εύκολη υπόθεση  και απαιτεί αποδείξεις που, στην περίπτωσή μας, είναι διάχυτες και επαναλαμβανόμενες. Όταν μια κυβέρνηση  ξεχνά όλες  τις προεκλογικές εξαγγελίες κάνοντας  το ακριβώς αντίθετο και έχει το θράσος να τις κάνει μόνιμη επωδό, για να τις αφομοιώσουμε πλήρως,  προσβάλλει κατάφορα  το σύνολο του λαού. Ο ψεύτης και το ψέμα έχουν  συνδεθεί με αμέτρητες σοφές παροιμίες  στη χώρα μας, διότι φαίνεται ότι αποτελεί  αποτελεσματικό όπλο στα χέρια  των επιτηδείων και η παρούσα – κυρίως - ηγεσία μας διακρίνεται ιδιαίτερα στον τομέα αυτό. Στα πάλαι ποτέ 15μελή , τους απασχολούσε συχνά το φαινόμενο,  προκειμένου να  ‘’σπρώξουν ‘’ στις καταλήψεις και λοιπές επιδιώξεις τους, ακόμα και εκείνους που ήταν αντίθετοι και το διακήρυτταν ανοικτά. Είναι η δοκιμασμένη τεχνική των μειοψηφιών να κινητοποιούν τις ‘’άβουλες’’ ενίοτε πλειοψηφίες που ελπίζω  - με την ενηλικίωση – να  πήραν το μάθημά τους.

            Πρόκειται για ένα ‘’τσούρμο’’ νέων εθνοσωτήρων, που υποσχέθηκαν σκίσιμο των μνημονίων [ με ένα Νόμο], φροντίδα για το λαό, επαναφορά του 13^ου μισθού, πόλεμο κατά της διαπλοκής και των διεφθαρμένων καναλαρχών, σταμάτημα του  ξεπουλήματος των λιμανιών, της ΔΕΗ [ του φίλου κ. Φωτόπουλου],  των αεροδρομίων,   της  εκποίησης της ελληνικής περιουσίας  και αμέτρητα όσα άλλα φαντάστηκε η αρρωστημένη ιδεοληψία τους. Σήμερα, 20 σχεδόν μήνες μετά – διότι από τις πρώτες εκλογές μετράει η εξουσία τους- τι έκαναν από όλα αυτά.; Έφεραν και τρίτο- χειρότερο- μνημόνιο, φεσώνοντας με 85 επί πλέον δις το περιβόητο χρέος μας που θα διέγραφαν , έκοψαν αγρίως ό,τι είχε απομείνει από τις περικοπές των προκατόχων τους, βάζουν τις βάσεις για τη δημιουργία της δικής τους  διαπλοκής, με δικούς τους καναλάρχες -κατόχους αγροτολιβαδικών εκτάσεων, μετέτρεψαν την άξια ΕΡΤ σε κομματικό τους όργανο [ κάτι σαν την Αυγή, που χαράσσει άμεσα ή έμεσα την εσωτερική και την εξωτερική μας πολιτική,] που αρκείται [με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις που προσπαθούν να ψελλίσουν κάποια δική τους άποψη], στην  άκριτη μεταφορά των  κομματικών ανακοινώσεων, ιδιωτικοποίησαν ό,τι τους ζητήθηκε από τους δανειστές μέσω ενός ταμείου με ξένη πλειοψηφία και με συναισθήματα χαρμολύπης ‘’παραχώρησαν’’ και το χαρακτηριζόμενο φιλέτο της ελληνικής κυανής ακτής, του Ελληνικού.

Το κακό στην περίπτωσή μας δεν είναι μόνο το ψέμα , αλλά ο κακοήθης καθημερινός εμπαιγμός του λαού, που ’’δεν καταλαβαίνει την ευδαιμονία του’’, ενώ Υπουργοί, ανακαλούν καταγεγραμμένες δηλώσεις για την αποτυχία τους, με τη δικαιολογία ότι υπάρχει πρόθεση να ρίξουν την Κυβέρνηση. Δεν μας λένε όμως ποια Κυβέρνηση εννοούν αφού, για αντιπερισπασμό, ασχολούνται μόνο με το μάθημα των θρησκευτικών και ύβρεις κατά της εκκλησίας, μιας χώρας που το 80%  είναι θρησκευόμενο και δηλώνουν ορθόδοξοι. Πέραν της κομματικής τους γυμναστικής, για να επιβάλουν τις μειοψηφικές και αποτυχημένες ιστορικά απόψεις τους , διατηρούν το επίσης ψεύτικο χαμόγελό τους, τη  στιγμή που  τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης φθάνουν το 83,1%, ενώ το  76,7 % αποδοκιμάζει τη διαδικασία χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών. Ανάλογα είναι τα ποσοστά αυτά και μεταξύ των ψηφοφόρων του Σύριζα, τους οποίους προσπαθούν να κρατήσουν στο μαντρί [ όχι της Ιθάκης], με τα συνεχιζόμενα ψεύδη και τις φρούδες ελπίδες που μοιράζουν αφειδώς.

            Κλείνω το άρθρο μου, με τον δεύτερο χαρακτηρισμό του τίτλου μου, που είναι ακόμα βαρύτερος και επίσης διαχρονικός, δηλαδή του κλέφτη. Στην Ελλάδα, εισέρευσαν  μετά την ένταξη μας στην ΕΟΚ, πολλά δισεκατομμύρια, που ακόμα τα ψάχνουμε, στα στρώματα και στις λίστες τραπεζών  του εξωτερικού, αλλά ‘’δυσκολευόμαστε’’ να τα εντοπίσουμε, αφού κάτοχοι αυτών βρίσκονται και μεταξύ των σημερινών  κυβερνώντων. Παρά τα μεγάλα αυτά ποσά, που δημιούργησαν την τεχνητή ευμάρεια προηγούμενων ετών,  ενοχλεί περισσότερο που μας  έκλεψαν την ελπίδα, με μοναδικό αντάλλαγμα την καρέκλα της εξουσίας. Ελπίζω και εύχομαι να συνετισθούν και να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι ‘’ ο λαός αργεί αλλά δεν λησμονεί’’ και να μην το εκλάβουν αυτό σαν απειλή, αλλά σαν μια απλή υπόμνηση της ιστορικής πραγματικότητας.  Οι σημερινοί ‘’νέο-Μερκελιστές’’ δεν μπορούν πια να κρυφτούν, αφού μας κατάλαβαν και οι ξένοι και  το διακηρύσσουν ανοιχτά, ότι δεν μας εμπιστεύονται καθόλου. Δεν πρέπει λοιπόν, για να σωθούν τα προσχήματα στο προσεχές κομματικό συνέδριο, να ρισκάρουμε την ίδια την ύπαρξη της χώρας μας, διότι θα είναι βαρύς ο πέλεκυς τουλάχιστον της ιστορίας, για όλους τους υπεύθυνους, ακόμα και εκείνους που με τη σιωπή τους ‘’αποδέχονται’’ την καταστροφή.

Αντώνης Ταρνανάς

            

ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ''ΠΑΡΕΝΔΥΣΙΑ''

                                     Για να αμβλύνουμε λίγο την περιρρέουσα όζουσα ατμόσφαιρα, που ασχολείται περισσότερο με τους εντυπωσιασμούς παρά με την αναγκαία πολιτική επικαιρότητα, σκέφθηκα να αρχίσω με ένα σχετικό δείγμα της  ‘’κρυφής’’ ποίησης Κ. Καβάφη. Εκείνοι που μελέτησαν τον μεγάλο μας Αλεξανδρινό ποιητή, ισχυρίζονται ότι τα ποιήματα της κατηγορίας αυτής, δεν δημοσιεύτηκαν από τον δημιουργό τους, ‘’για να μην προκαλέσει με την προσωπική του ιδιαιτερότητα, την κρατούσα τότε  ηθική παραδοχή’’.

 Το παρατιθέμενο ’’κρυφό’’  ποίημα, με τίτλο ‘’ενδύματα’’,   αναφέρεται κυρίως στις μεταμφιέσεις που παραπέμπουν έμμεσα και υπονοούν την παρενδυσία. Η τελευταία δεν είναι πια ,μόνο  το αποκλειστικό γνώρισμα των ανδρών που θέλουν να προβάλουν την ετεροφυλική τους αισθητική και σεξουαλικότητα, αλλά αποτελεί και κυρίαρχο στοιχείο στη λογοτεχνία, όπως π.χ.  η Πάπισσα Ιωάννα του Εμμανουήλ Ροΐδη και  οι  Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη.  Είναι δε συγχρόνως  ένα καινούργιο μέσο που χρησιμοποιείται ευρύτατα και στη σύγχρονη   πολιτική. Έτσι λοιπόν  στην Βουλή μας, έχουμε σοσιαλιστές με λιμουζίνες, εκατομμύρια σε ξένες τράπεζες και έγκλειστους στις φυλακές, που εξακολουθούν να τονίζουν την αριστερή τους υπαρκτή ή μη  ‘’ σοσιαλιστικότητα’’, με ριζοσπαστική ή μαρξιστική προμετωπίδα.

Παλαιότερα, η πολιτική παρενδυσία εμφανίστηκε με την καθιέρωση του ζιβάγκο  του Ανδρέα, το οποίο , οι εφευρετικοί  μιμητές του , αντικατέστησαν με την κατάργηση της γραβάτας και την κακόγουστη ενδυματολογική πολυχρωμία . Στις μέρες μας το φαινόμενο διανθίζεται και με ύφος και ‘’ήθος’’ Λουδοβίκου 16^ου και Μαρίας Αντουανέτας, που συνιστούσαν στο λαό που δεν είχε ψωμί να τρώει  παντεσπάνι. Οι ημέτεροι όμως ‘’εστεμμένοι’’, πιο έμπειροι και ευέλικτοι από τα πρότυπά τους ,θα ‘’έκαναν την αναδιανομή του εισοδήματος και θα τα έπαιρναν από τους πλούσιους’’. Στη Γαλλία φρόντισε η Γαλλική επανάσταση να αποκαταστήσει την τάξη, στην Ελλάδα όμως παραμείναμε στο [ΘΑ], αφού οι επαναστάσεις μας σταμάτησαν στο 1821. Για πόσο θα μας εμπαίζουν ακόμα Μαρίες Αντουανέτες, που οικεία τους  πρόσωπα ‘’πρόβλεψαν’’ τα [ capital controls και ’’βοηθήθηκαν’’ να αποσύρουν την τελευταία στιγμή τις καταθέσεις τους;  Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν ασύστολα να μας δίνουν πρακτικές διατροφικές συνταγές επιβίωσης και συναντούν στο διάβα τους  μόνο ευτυχισμένους ανθρώπους, των οποίων οι αποδοχές δεν μειώθηκαν καθόλου . Δεν αρκούνται δηλαδή στην επαναστατική τους γυμναστική αλλά  ‘’ηδονίζονται’’ και  να μας εμπαίζουν εν ψυχρώ.

                                        Έρχομαι τώρα και στο  περιστατικό των μεταμφιεσμένων, της Ν. Υόρκης,  που η Κουμουνδούρου  ανέβασε ψηλά, για να καλύψει την πολιτική της  γύμνια  . Από τις αστείες  εικόνες που είδα στο ιντερνέτ,  οι δυο δημοσιογράφοι ήταν απλά μασκαρεμένοι και πάντως λιγότερο  από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους, Παρόλα  αυτά όμως  οι πρώτοι τιμωρήθηκαν άμεσα και παραδειγματικά , μέχρις ότου  το θέμα διασαφηνισθεί , ενώ οι ‘’μεγάλοι’’  μας δεν είπαν λέξη για την ταμπακέρα, δηλαδή τι γύρευε  ο αρχικαναλάρχης μας  επί τρίμερο – χωρίς επίσημο ραντεβού – στα πάρκα της Αμερικανικής Μεγαλούπολης.  Με δεδομένο ότι το υλικό μεταμφίεσης αποτελούσαν οι ‘’φενάκες’’, πότε θα μάθουμε  επί τέλους, τι θα γίνει   με τους ‘’φένακες’’ που λυμαίνονται τη χώρα μας; Αντώνης Ταρνανάς 

ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

                   [ Οι  ‘’ αργυρώνητοι ‘’  και  οι  άλλοι]

Με το θέμα αυτό έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν και δια μακρών και επανέρχομαι για να γίνω πιο συγκεκριμένος και χρήσιμος, αρχίζω δε από τις διευκρινήσεις των όρων του τίτλου.

Διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι και οι παντοειδείς δημοσιογραφούντες στα ΜΜΕ [κλασικά και INTERNET]. Είναι όλοι εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα  να διακηρύσσουν τις απόψεις τους και να επηρεάζουν –λόγω θέσεως- την κοινή γνώμη. Είναι δηλαδή οι πολιτικοί μας στο σύνολό τους, αφού  έχουν εύκολη , ενίοτε δε και υποχρεωτική, πρόσβαση   στα διάφορα ‘’κανάλια’’ ενημέρωσης. Ακολουθούν oι  διάφορες ιστοσελίδες , από τις πιο απλές – όπως του υποφαινόμενου – όπου  προβάλλονται κυρίως  προσωπικές γνώμες και απόψεις και  οι κομματικές που προφανώς  εκφράζουν τις απόψεις των κομμάτων που υπηρετούν. Τέλος εξακολουθούν να υπάρχουν και τα επίσημα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, τα οποία, σε κάποιο βαθμό μικρότερο ή μεγαλύτερο, έχουν επίσης καταστεί κομματικά εργαλεία   προπαγάνδας. Πολλοί σύγχρονοι  έλληνες και ιδίως όσοι  υπηρετούν κομματικές ιδεολογίες και ιδεοληψίες, προσφεύγουν πια   στα κομματικά κρατικά ΜΜΕ και στα  διάφορα SITES, που ικανοποιούν εκείνα τα  ακούσματα που χαϊδεύουν τα αφτιά τους και αποκλειστικές ‘’ερμηνείες’’ των γεγονότων της επικαιρότητας. Παράλληλα παίρνουν και την ανάλογη  επιλεκτική και μονόπλευρη πληροφόρηση και την  κομματική ‘’ρετσέτα’’, που κυκλοφορεί αμέσως και αυτολεξεί μεταξύ των κομματόσκυλων , έστω αν κάποιοι από αυτούς δεν εννοούν καν τη χρησιμοποιούμενη ορολογία.

Στα πλαίσια αυτά, η εξουσία φροντίζει – πέραν των διάσπαρτων προπαγανδιστικών ιστοσελίδων και των ελεγχόμενων επίσημων ΜΜΕ, να αυξήσει ή και να μονοπωλήσει την επιρροή της , με την επιλογή νέων  καναλαρχών, ώστε να υποκατασταθεί απόλυτα η παλαιά διαπλοκή με μια άλλη, πιο οργανωμένη και κυρίως προσκείμενη στις απόψεις της. Στο όνομα της δήθεν καταπολέμησης της ολιγαρχίας, η εξουσία ευνοεί  τη δημιουργία της ανάλογης   δικής της –έστω και με τη συνδρομή κουμπάρων και εγγυήσεις  φιλικών αγροτολιβαδικών εκτάσεων που βόσκουν ανυποψίαστα αιγοπρόβατα.   Γράφουν λοιπόν έτσι , στα παλαιότερα των υποδημάτων τους , τις όποιες Συνταγματικές ή άλλες νομικές επιταγές, κωφεύοντας στις διαμαρτυρίες  και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Ο Πρωθυπουργός μας, κατά την παρουσία του στη ΔΕΘ, αντιμετώπισε τις  συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας  με την πρωτοφανή ‘’δημοκρατική’’  χρησιμοποίηση 5.000 αστυνομικών , τις δε νομικές παρεκτροπές, με μια ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη . Παραφράζοντας ολίγον τα λόγια του Κυρίου στην παραβολή του άφρονος πλουσίου και σχετίζοντάς τα με τη συνέντευξη του δικού μας κυρίου στη συνέντευξη της ΔΕΘ,  θα επισημάνω ότι ‘’ ο έχων ώτα ακούειν ήκουσεν’’.

Έρχομαι τώρα στην έκφραση αργυρώνητος, που η χρησιμοποίησή της και μόνο  με έχει ήδη βάλει στο  στόχαστρο των  προσβαλλόμενων καλών καγαθών, διαμορφωτών της κοινής πληροφόρησης, δίνοντας και τη δική μου – και όχι μόνο – ερμηνεία του όρου.  Αργυρώνητοι στις μέρες μας [ άργυρος και ωνούμαι- αγοράζω]  δεν είναι μόνο εκείνοι που εξαγοράζονται  άμεσα με χρήματα αλλά και όσοι προσβλέπουν σε μια θέση ή ακόμα και  σε ένα ‘’ θυμήσου με όταν έλθεις στην εξουσία’’ . Δυστυχώς όμως είναι και όσοι έχουν τη δουλίτσα και το μισθουδάκι τους [γλίσχρο ή και παχυλό] και θέλουν να  συνεχίσουν την εξασφάλιση επιβίωσης των οικογενειών τους]. Οι περισσότεροι των τελευταίων εργάζονται στα κρατικά ΜΜΕ και συμμερίζομαι εν μέρει το πρόβλημα και τον ‘’πόνο’’ τους, γι΄αυτό άλλωστε  και παρατηρείται   το φαινόμενο των ολίγων μεν αλλά τίμιων  αντικειμενικών, αφού η πλειονότητα των λοιπών, έχει καταστεί το μέσο της ανεξέλεγκτης και αυτούσιας μεταφοράς των κειμένων του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου. Μέχρις ενός σημείου κατανοώ τη θέση  και τις δυσκολίες τους, αλλά στην πατρίδα του Αριστοτέλη δεν πρέπει να ξεχνιέται εντελώς το μέτρο. Το να επαινείς τους ηγεμόνες για αρετές που δεν έχουν είναι σαν να τους βρίζεις ατιμώρητα ισχυρίζεται ο Γάλλος συγγραφέας και μεγαλύτερος γνωμικογράφος  Λα  Ροσφουκώ , ενώ  μια λαϊκή παροιμία συμπληρώνει, ο κόλακας και ο κόρακας έχουν το ίδιο χρώμα, ο ένας το’χει στην ψυχή κι ο άλλος εις το σώμα. Προσοχή λοιπόν διότι οι ‘’άρχοντες’’ στις δημοκρατίες έρχονται και παρέρχονται και ο βίος και   η πολιτεία  του καθενός μας, μας συνοδεύει και στο διηνεκές.  Αντώνης Ταρνανάς

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ

Ο μύθος σαν άποψη, απασχόλησε  και απασχολεί τους ανθρώπους από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, πότε με την πρώτη και πότε με τη δεύτερη εκδοχή του τίτλου, αποτέλεσε δε και αντικείμενο ανάλυσης των φιλοσόφων ανά τους αιώνες. Ο μύθος σαν επικεφαλίδα μας απασχόλησε και μας, πολύ πρόσφατα [27/8/16], αφού   η σημερινή Ελληνική πραγματικότητα, στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο ‘’παραμύθιασμα’’.

 Με το παρόν  κείμενο, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε ειδικές   επιστημονικές ερμηνείες και φιλοσοφικά ‘’πλατιάσματα’’, πρώτον για να μη βαρύνουμε πολύ την ατμόσφαιρα και δεύτερο και κυρίως διότι δεν διαθέτουμε την ανάλογη επιστημονική  γνώση. Θα καταπιαστούμε δηλαδή με την ‘’πρακτική’’ πλευρά του θέματος, δανειζόμενοι όμως  την άποψη ενός ειδικού – του ακαδημαϊκού  Ιωάννη Κακριδή, συγγραφέα του πεντάτομου έργου ‘’Ελληνική Μυθολογία’’. Κατά τον αείμνηστο  κλασικό φιλόσοφο, ‘’ ο μύθος έχει ως πρώτη πηγή τις αναγκαίες αντιδράσεις της συνείδησης, μπροστά στο άγνωστο, το οποίο θέλει να εννοήσει και μέσα στο οποίο θέλει να ενεργήσει, αφού αλλιώς δεν μπορεί να ολοκληρωθεί η ύπαρξή της’’.

Ξεκινώντας λοιπόν από την – φιλοσοφικά και επιστημονικά -τεκμηριωμένη αυτή άποψη, καταλήγουμε σε ένα πρώτο συμπέρασμα ότι η προσφυγή στον μύθο αποτελούσε ανέκαθεν και εξακολουθεί να αποτελεί μια υπαρξιακή και συνειδησιακή αναγκαιότητα.  Η ελληνική μυθολογία συνεπώς αποσκοπεί ‘’ να  απαντήσει έμμεσα  στα μυστήρια που περιβάλλουν τον άνθρωπο μέσα από ιστορίες που τον αφορούν και να δώσει μια κατευθυντήρια γραμμή’’.  Συνεπώς η μυθολογία έχει και παιδευτικό χαρακτήρα , βρίσκεται κοντά στην ανθρώπινη φύση και αποφεύγει την υπερβολή, δηλαδή την αρχαιοελληνική ‘’ ύβρη’’, στοιχείο στο οποίο προσφεύγει συστηματικά η μυθοπλασία.

Η μυθοπλασία,  έχει και αυτή τη διδακτική της  πλευρά, αλλά είναι σίγουρα στρατευμένη να ανυψώσει και να ωραιοποιήσει τον μύθο που προτίθεται να ‘’πλασάρει’’.  Έχει όμως και μια ‘’πιο σκοτεινή πλευρά, που βασίζεται σε ανθρώπινα συναισθήματα και πλάνες’’. Αυτή η πλευρά της είναι πιο ‘’πολιτικοποιημένη’’  αλλά και περισσότερο ύποπτη. ‘’Σχετίζεται με τη δημιουργία εθνικών μύθων με σκοπό να προκαλέσει το περί δικαίου αίσθημα’’, υποσχόμενη το ‘’πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι’’. Ψάχνει λοιπόν να βρει τους κακούς γερμανοτσολιάδες, δοσίλογους και εθνικούς μειοδότες, για να τους στιγματίσει ανεξίτηλα.  Επιδιώκει δηλαδή να ενεργοποιήσει το θυμικό των λαϊκών μαζών, ώστε να προσεταιριστεί ιδεολογικά, όσους εξ αυτών  αισθάνονται ή νομίζουν ότι είναι αδικημένοι από τους άλλους που προηγήθηκαν ή από αυτούς που ενδεχομένως θα ακολουθήσουν, ώστε οι κακοί αυτοί αντίπαλοι   να εξουδετερωθούν προκαταβολικά.

Η συστηματική μυθοπλασία φθάνει  την υπερβολή στα άκρα   και στη σημερινή εποχή της ασύδοτης υπερπληροφόρησης,  καταλήγει σε ελλιπή και μεροληπτική  ενημέρωση. Οι οργανωμένοι κομματικοί μηχανισμοί, μετέρχονται διάφορους τρόπους, για να προβάλουν τις δικές τους ιδέες και ιδεοληψίες, συκοφαντώντας  και αμφισβητώντας ακαριαία κάθε αντίθετη άποψη, μη τυχόν και ‘’ριζώσει’’ , έστω και συμπτωματικά σε όσους βρίσκονται πολιτικά μετέωροι ή ευκαιριακά στη δική τους ‘’πλευρά’’. Φθάνουν στο σημείο να  δημιουργήσουν νέα κανάλια – με το πρόσχημα της διαφθοράς και της διαπλοκής  -  για να φτιάξουν τη ‘’δική τους’’ διαπλοκή, η οποία, με τα λειτουργούντα ήδη κομματικά, θα ‘’παράγει’’ μονοπωλιακά τις ειδήσεις της αρεσκείας τους. Κάτι ανάλογο συνέβαινε επί  δεκαετίες και στον ‘’υπαρκτό’’ σοσιαλισμό, σκεφθείτε λοιπόν τι μπορεί ν α γίνει στον ‘’ανύπαρκτο’’. Βεβαίως δεν σημαίνει ότι τα σημερινά ιδιωτικά κανάλια είναι άψογα, αφού είναι αντιπροσωπευτικά της κοινωνίας μας, αλλά – αν θέλουν – μπορούν να ζητήσουν τη συνδρομή της δικαιοσύνης  για να επιβάλει την τάξη.

Ας μεταφέρουμε λοιπόν τα - εντός εισαγωγικών - σοφά  λόγια του αείμνηστου  δάσκαλου και φιλόσοφου και τα συμπεράσματα που αυτά μας οδήγησαν, στη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Οι ντόπιοι μυθοπλάστες, με  την γενικότερη υπερβολή τους, ξεπερνούν και αυτή την έννοια της αρχαιοελληνικής ‘’ύβρης’’  και μάλιστα σε κάθε της έκφανση, ώστε να διαφοροποιηθούν πλήρως – τυπικά και φαινομενικά  τουλάχιστον – με οτιδήποτε άλλο προϋπήρξε ή αναμένεται να δημιουργηθεί. Δεν είναι τυχαία ή απόλυτη ενδυματολογική τους διαφοροποίηση - με τα κιτρινοπορτοκαλί παντελόνια , την  κατάργηση της γραβάτας και την  έντονη προβολή της αθεΐας τους -   η αλλαγή της κοινοτικής  ορολογίας , αφού θεωρούν ότι δεν υπάρχει πια η τρόικα , μνημόνια και οτιδήποτε άλλο σχετικό.. Ακόμα και οι συναντήσεις  των Υπουργών μας με τους αποκαλούμενους πλέον  ‘’θεσμούς’’, δεν  γίνονται πια στα αρμόδια Υπουργεία αλλά  στο Χίλτον - που προσδίδει περισσότερο prestige – και η  ενδυματολογική και γενικότερη αισθητική εντύπωση της κυβερνητικής ενημέρωσης, θυμίζει  Βερσαλλίες του Βασιλιά ‘’ Ήλιου’’ του 18 ου αιώνα. Αν ζούσε ο Γκαίμπελς [εθνικο- Σοσιαλιστής  ο ίδιος], θα ζήλευε την εξελιγμένη αυτή σύγχρονη πρακτική και μεθοδολογία που  εφαρμόζουν οι κινούμενοι ανάμεσα στον Μαρξισμό και τη Σοσιαλιστική Διεθνή  και διακατέχονται από το σύνδρομο της  αρχαιοελληνικής ΄΄ύβρεως’’. Όπως βλέπεται πολλοί και κατά το παρελθόν, κακοποίησαν την ιερή αυτή λέξη του σοσιαλισμού, με τη ‘’χρησιμοποίησή’’  της   αυτούσιας ή ως συνθετικού, για να περάσουν τις επικίνδυνες ιδεοληψίες τους. Οι λαοί βέβαια τους κατάλαβαν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ αργά και αφού  πρώτα  βυσσοδόμησαν εις βάρος τους , ενώ οι μιμητές των συγκεκαλυμμένων αυτών ολοκληρωτικών μεθόδων, επανέρχονται, με αλλαγή προβιάς και  προσχηματικές ‘’ύβρεις’’.

Ελπίζω και εύχομαι ο πάντα γελασμένος ελληνικός λαός που το παίζει και έξυπνος, να παραμείνει τουλάχιστον ξύπνιος, διότι το δις εξαμαρτείν ου λαού σοφού.     Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ''ΛΑΘΟΣ΄΄ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

Διαβάζοντας το σημαντικό άρθρο της  Άλκηστης Πρωτοψάλτη, που αναφέρεται στα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας και τα οποία εκμεταλλεύονται αμέτρητοι όσοι ‘’ευκαιριακοί   φελλοί’’ για να  επιπλεύσουν, εις βάρος του υγιούς κοινωνικού συνόλου, θα ήθελα να προσθέσω φωναχτά και τις δικές μου σκέψεις, για να καταλήξω στη βασική μου αντίθεση, με την οποία κυρίως θα ασχοληθώ, αφού τα υπόλοιπα τα επισημαίνει ξεκάθαρα η ίδια.

Λάτρης του αθλητισμού και εγώ, τη θυμάμαι παιδούλα ακόμα και νεοφερμένη στην Αθήνα, να ασχολείται με τον στίβο και κατέφυγα στο Google  για να επιβεβαιώσω κάποια στοιχεία της, που στα 83 μου δεν ήμουν βέβαιος ότι συγκρατούσα σωστά στη μνήμη μου. Αυτή  η επίσκεψη μου στο INTERNET , με έφερε αντιμέτωπο με τα ‘’ βοθρολύματα’’ της  κακόβουλης πρακτικής των νέο-Ελλήνων, οι οποίοι , αντί να ασχοληθούν με την θαυμαστή καλλιτεχνική καριέρα  και το ήθος της, προτίμησαν το ‘’μπανιστήρι’’ στην κρεβατοκάμαρα της . Η Κυρία Πρωτοψάλτη,  ίσως συνειδητά, απέφυγε να κατατάξει στα νέα  ‘’κουσούρια’’ μας και την όζουσα αυτή  πλευρά της κλειδαρότρυπας , που έχει καταστεί  το δημοφιλέστερο ‘’σπορ’’ της μάζας στην οποία αναφέρεται. Με όλα αυτά και την απόλυτα τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία της, προβληματίζεται και δείχνει  διατεθειμένη να ‘’υποκύψει ‘’ στη σκέψη της φυγής.

Ε λοιπόν όχι. Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι να υποχωρήσουμε στις αρρωστημένες σκέψεις που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν τη χώρα μας, με   τις κατονομαζόμενες κακότροπες συνήθειες των όποιων απολίτιστων και αγροίκων συμπατριωτών μας. Δεν θα δεχθούμε την άποψη των βολεμένων και εκείνων που θεωρούν  την κομματική αφισοκόλληση  υπηρεσία προς τη χώρα, αναμένοντας να τους θυμηθούν  ‘’όταν έλθουν εις την εξουσία’’ ή εκείνους που εξαγόρασαν την όποια ‘’προσφορά’’ τους με αξιώματα ,  σε βάρος του έντιμου κοινωνικού συνόλου, που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Στη χώρα αυτή αυτοχαρακτηρίστηκαν αντιστασιακοί και όσοι έτυχε να περάσουν ‘’έξω’’ από το Πολυτεχνείο και διεκδίκησαν  αντίστοιχη  σύνταξη, άτομα που στην κατοχή ήσαν μόλις τριών ετών.

 Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύονται δυστυχώς και τα πολιτικά κόμματα , που ποντάρουν στο αριθμητικό τους  μέγεθος και ευνοούν ή  και προβάλλουν ανάλογες νοσηρές καταστάσεις , διεκδικώντας με τη σειρά τους την εξαργύρωση των ‘’επιταγών’’, δηλαδή  τα ψηφουλάκια τους. Πολύ σωστά αναφέρει η Κυρία Πρωτοψάλτη ότι οι περισσότεροι τα περιμένουν όλα από το κράτος, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι το κράτος είμαστε  όλοι εμείς  και συνεπώς, εμείς οι ίδιοι καλούμαστε να  ‘’πριμοδοτήσουμε ’’ έμμεσα τους καιροσκόπους που καραδοκούν να επωφεληθούν από τη δική μας αδράνεια και ενδεχόμενη ‘’υποχώρηση’’. Πού βρίσκεται σήμερα η ελληνική παιδεία και ο σύγχρονος πολιτισμός, αφού  οι συμπεριφορές στις οποίες  αναφέρεσθε Κυρία μου , αποτελούν την  απόδειξη  της παντελούς τους έλλειψης και  υποβάθμισης; Αντέξατε να ακούσετε τελευταία τις ‘’επαναλαμβανόμενες ψεύτικες εξαγγελίες για φρούδες ελπίδες και το χειρότερο το λεξιλόγιο κυβερνητικών παραγόντων; Λέγω αν τις αντέξατε διότι σίγουρα τις ακούσατε. Είναι και αυτοί οπαδοί του κρατισμού που στηρίζουν οι μάζες που υπαινίσσεστε και υποκρίνονται ότι ‘’θα εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα που διακηρύσσουν ότι δεν το πιστεύουν’’. Η χώρα – λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού, έχει καταστεί τριτοκοσμική και θέμα σατιρικών σχολίων σε βάρος της , ενώ εμείς περί άλλα τυρβάζουμε,  για να μη χάσουμε τη ραστώνη μας.

Το  σύγχρονο ελληνικό πρόβλημα δεν είναι πια οικονομικό ,ούτε αμιγώς εξαρτώμενο από την πολιτική κατάσταση, που εμφανώς  στερείται κάθε αξιοπιστίας , είναι καθαρά θέμα παιδείας και αξιών, που την τρέχουσα περίοδο τείνουν να γίνουν – ίσως και σκόπιμα -είδος εν ανεπαρκεία. Στην Ελλάδα που ανέδειξε την έννοια και τη σημασία των λέξεων, δεν ομιλείται πια η ελληνική γλώσσα και προβάλλονται  φτηνιάρικες  λύσεις που κολακεύουν τους ‘’αγράμματους’’ και ευκαιριακούς τυχοδιώκτες  και ‘’διεθνιστές’’ της πεντάρας. Καταυτόν τον τρόπο  δημιουργείται  χώρος και προσχήματα  για να παρεισφρήσουν ακραία φαντάσματα του παρελθόντος,  που αιματοκύλησαν την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από το σχολείο, όχι με πειραματισμούς που κάνουμε μέχρι τώρα, αλλά με επιλογή τρόπων και συστημάτων που έχουν δοκιμαστεί σε πολιτισμένες χώρες, επιλέγοντας απλώς εκείνες τις προσαρμογές, που αρμόζουν και απαιτούνται στις δικές μας ιδιαιτερότητες. Μόνο με τη συστηματική οργάνωση  και την καταπολέμηση του ωχαδερφισμού και του καιροσκοπισμού που μας διακατέχει,  μπορούμε να ελπίζουμε σε μια μελλοντική βελτίωση των τρόπων  συμπεριφοράς και διαβίωσης των παιδιών μας. Με την ευκαιρία που ανέφερα τα παιδιά, με καταπλήσσει το περιορισμένο και ‘’ απαράδεκτο’’ λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν και βέβαια δεν φταίνε αυτά, αφού τέτοια ακούσματα έχουν από τις κεφαλές της χώρας.

Δεν θα φύγουμε εμείς λοιπόν Κυρία μου και σας το λέει κάποιος που ‘’έφυγε’’ ήδη  για περισσότερο από τρεις δεκαετίες από τη χώρα μας και επιστρέφοντας τη βρήκε αγνώριστη ‘’επί τα χείρω’’ και σε  μόνιμη χειμερία νάρκη. Εσείς ακόμα μπορείτε και έχετε και ‘’βήμα’’ και τα όπλα για να πολεμήσετε την πολιτισμική ‘’κακοήθεια’’ που τόσο έντονα περιγράψατε, εγώ όμως στο έσχατο γήρας μου, θα περιοριστώ να σας καμαρώνω διπλά και να χαίρομαι τις νέες  επιτυχίες σας, διότι  ‘’ οι καιροί ου μενετοί’’.

Διερωτώμαι όμως που βρίσκονται και τι κάνουν    οι πνευματικοί και πολιτιστικοί ταγοί οι οποίοι  θα σαλπίσουν εγερτήριο, σε ένα λαό που τον ‘’ έμαθαν’’ να βολεύεται στον καναπέ του και να τα περιμένει όλα από τους άλλους; Με καμάρι διάβασα τις δηλώσεις συγγνώμης του Μίκη Θεοδωράκη, του Μανώλη Γλέζου και της Κυρίας Σακοράφα , για τα όσα βροντοφώναζαν δυο χρόνια πριν και υπήρξαν οι κύριοι μοχλοί που παρέσυραν  τις ‘’μάζες’’ που αναφέρεστε να πιστέψουν σε  ψεύτικα οράματα . Το κακό όμως έχει συντελεσθεί και δεν ξεγίνεται. Ο Θεός να βάλει το Χέρι του, αφού  οι άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν θέλουν πια.  Α. Ταρνανάς

Το εξαίρετο άρθρο της Κυρίας  Άλκηστης Πρωτοψάλτη

 Αξίζει να το διαβάσετε

Θέμα: Άλκηστη Πρωτοψάλτη ! ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Το έγραψε σε ένα blog η Άλκηστη Πρωτοψάλτη......

<< Nαι, θα έφευγα.

Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει.          

Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα - ούτε κάν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς - και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο - συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας - να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ'το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ κι ευχαριστώ.                               

Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως.

Βγάζει τον σκύλο βόλτα - αν τον βγάλει - και δεν διανοείται να μαζέψει τα κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες.

Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα - λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.
Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του.

Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ'ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου – της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.
Το τίμημα που πληρώνουμε γι'αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο.
Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.>>

ΣΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ

Δεν είμαι καθόλου προληπτικός και δεν επηρεάζομαι στις όποιες επιλογές και αποφάσεις μου από τις ποικιλώνυμες δεισιδαιμονίες που  κυριαρχούν στη ζωή των ανθρώπων. Για μένα καλό, τυχερό, ευχάριστο ή ευτυχές είναι καθετί που ομορφαίνει ουσιαστικά και αισθητικά την καθημερινότητά μας και  κακό, άτυχο, δυσάρεστο και δυστυχές οτιδήποτε κάνει τη ζωή  μας μίζερη και ανυπόφορη.

Αρχίζω με  την ετυμολογία της λέξης δεισιδαιμονία [ από το αρχαίο ρήμα δείδω = φοβούμαι  και τη λέξη δαίμονας] και την ερμηνεία της, που σημαίνει πίστη ή αντίληψη, που αποδίδει με ανορθολογικό τρόπο, υπερφυσικές ιδιότητες σε τυχαία γεγονότα, σε πράξεις ή σε αντικείμενα, που μπορούν δήθεν να επηρεάσουν αρνητικά την πορεία, την τύχη και την καθημερινότητα του ανθρώπου. Μετά τη διευκρίνιση της προσωπικής μου θέσης, απέναντι σε  ανάλογα φαινόμενα – στα οποία κατατάσσω και τα αστρολογικά και ζωδιακά-  θεωρώ καλό, έως και ευτυχές, κάθε γεγονός που ανοίγει ευχάριστα την ημέρα μου – ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ -  και κακό μέχρι δυστυχές κάθε πραγματική αναποδιά που  συμβαίνει, αδιακρίτως ημέρας και ημερομηνίας.

Σήμερα λοιπόν, παρά την αϋπνία μου από συμπτωματική  αδιαθεσία μου, ιογενούς υποθέτω προέλευσης, φρόντισε για μια ακόμα φορά η καλή μου φίλη Ελένη από τις Βρυξέλλες, να μου ‘’ανοίξει ευχάριστα το πρωινό, με το πανέμορφο βίντεο ,με τίτλο ‘’TOUR DU MONDE VIRTUEL’’ που αξίζει να το απολαύσετε και γι΄αυτό το  συναποστέλλω. Πρόκειται για μια οπτικο- ακουστική όαση, μέσα στον ανελέητο βομβαρδισμό που υφίστανται τα αφτιά , τα μάτια και η γενικότερη  αισθητική μας - με πρόσχημα τη ΔΕΘ –και δείχνει το απόλυτο κατάντημα που βιώνουμε συνολικά. Είναι αλήθεια ότι, στη χώρα του Αριστοτέλη, έχει  χαθεί κάθε έννοια του μέτρου, αλλά αυτά που ζούμε τελευταία είναι πρωτοφανή  και αποτελούν πρόκληση και πρόσκληση ‘’έγερσης’’ από τους καναπέδες,  όπου μακαρίως αναμένουμε τη λύση των προβλημάτων μας.

Δεν θυμάμαι προηγούμενη συνέντευξη   πρωθυπουργού στην Έκθεση,  να επιχειρεί -πέραν των   γνωστών  υποσχέσεων  και ψευδολογιών -  που σχεδόν έχουμε συνηθίσει και αποδεχθεί,  δημόσια επίθεση – ευτυχώς μόνο λεκτική – σε δημοσιογράφο που τόλμησε να περιγράψει  την αναμενόμενη απόλυσή της,  λόγω της κυβερνητικής απόφασης να κλείσει το κανάλι που εργάζεται. Επίσης δεν υπάρχει προηγούμενο εκ προοιμίου αφαίρεσης του δικαιώματος υποβολής ερωτήσεων, σε δημοσιογράφους άλλων καναλιών, πράγμα που ‘’υπέπεσε στη γνώση και της ΕΣΗΕΑ , εκτός αν ανατρέξουμε σε αλήστου μνήμης περιόδους της ιστορίας μας. Θεωρώ απαράδεκτη και καθόλου συμπτωματική, την  κατηγορηματική δήλωση για την απόφαση  που υποχρεούται να πάρει το ΣΤΕ, επί του θέματος ερμηνείας του Συντάγματος, όσον αφορά το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Το  χειρότερο είναι ότι ακολούθησε σωρεία  υβριστικών δηλώσεων,  κυβερνητικών στελεχών και παπαγάλων, με  αποκορύφωμα  εκείνη του γνωστού  ‘’μάγκα και παλικαρά’’, που απειλεί ότι θα θάψει τους αντιπάλους του τρία μέτρα κάτω από τη γη .Όλα αυτά βέβαια έτυχαν της σιωπηρής αποδοχής  του πολιτικού του χώρου , σχολιάστηκαν ελάχιστα έως καθόλου από κυβερνητικά κανάλια και ατυχώς  δεν έφτασαν  ούτε στα αφτιά της δικαιοσύνης,  που θεωρείται δικαίως μόνο τυφλή. Με τα καθημερινά τελευταία  διαδραματιζόμενα δεν προσβάλλεται μόνο η λογική και αισθητική  του λαού μας, αλλά δίνεται η εντύπωση ενός πολιτικού αρμαγεδώνα, που δεν έχει προηγούμενο και κυρίως τελειωμό.

Θα μου πείτε  βέβαια γιατί επικαλούμαι  ένα βίντεο, που κάνει πιο ωραία ακόμα και μέρη που πολλοί από μας έχουμε ζήσει και γνωρίζουμε καλά, για να συνοδεύσω τη μίζερη καθημερινότητά μας και να ‘’χαλάσω’’ ενδεχομένως τη διάθεσή σας να το απολαύσετε και εσείς όπως έκανα εγώ; Σαφέστατα δεν είναι αυτή η επιδίωξή μου, αλλά η περιήγησή μου στα παρατιθέμενα όμορφα αυτά μέρη, με οδήγησε και Στο GORE  της Σενεγάλης , με τίτλο GRANDE PORTE ‘’SANS  RETOUR’’. Μια εισήγηση ή και απλή ευχή στους μαρξιστές θαυματοποιούς μας να το επισκεφθούν ομαδικά, ίσως θα αποτελούσε  και  τη μοναδική  λύση στο πρόβλημά  της χώρας, χωρίς ζημία για τους ίδιους, αφού δεν επιδιώκουμε το κακό τους αλλά απλά το δικό μας καλό. Με την ‘’φαντασιακή ‘’ αυτή λύση, πιστεύω ότι δεν θα προσφύγουμε στους στίχους του Κ. Καβάφη ‘’τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους’’, αφού στη χώρα μας ευδοκιμεί ιδιαίτερα αυτό το είδος.

Αντώνης Ταρνανάς

Για λόγους τεχνικούς δεν μπόρεσα να επισυνάψω το βίντεο TOUR DU MONDE VIRTUEL