Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

        Η  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ  ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

 

Αργά χθες το βράδυ, παρακολούθησα μια από τις σοβαρές και χρήσιμες εκπομπές της δημόσιας τηλεόρασης που καθιέρωσε τελευταία, με συζήτηση ανάμεσα σε τρία – κατά τεκμήριο   σοβαρά άτομα - τον παρουσιαστή και τους ειδικούς εκπροσώπους Κυβέρνησης και μείζονος Αντιπολίτευσης. Αφήνω κατά μέρος τις λοιπές  κομματικές φορφιτούρες και μένω στην εξωτερική πολιτική, αντικείμενο που σε κάποιο βαθμό γνωρίζω, αφού το  έζησα από πολύ κοντά για 4 σχεδόν δεκαετίες,  έστω και ‘’εξ αγχιστείας’’. Είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζει άριστα και ο ένας από τους συνομιλητές, που υπήρξε επαγγελματίας διπλωμάτης. Εικάζω ότι το γνώριζε και ο διατελέσας Υπουργός εξωτερικών της προηγούμενης Κυβέρνησης, όταν η χώρα είχε περιέλθει στο έσχατο σημείο διεθνούς ανυποληψίας. Δεν θέλω να κατονομάσω συγκεκριμένες πράξεις και αποφάσεις του, οι οποίες κατέληξαν σε διεθνείς συμφωνίες και συνεπώς πρέπει να είναι σεβαστές από όλους μας.

Πρόκειται για σοβαρό επιστήμονα, στον οποίο η προηγούμενη Κυβέρνηση είχε αναθέσει και τα οικονομικά του κράτους. Αντί να κάνει κάτι για να σώσει ό,τι μπορούσε να σωθεί από τον Αρμαγεδδώνα των περικοπών που μας επέβαλαν  τα μνημόνια και οι προηγούμενοι, εκείνος έβαλε χέρι και στην τσέπη των εργαζομένων, δηλαδή στα επικουρικά, που  δεν αποτελούσαν χρήματα του Δημοσίου. Απόδειξη του κακού χειρισμού του αποτελεί και το γεγονός ότι τα αρμόδια δικαστήρια έχουν ζητήσει την άρση όλων σχεδόν των αποφάσεών του ως αντισυνταγματικών και ο ίδιος γνώριζε πολύ  καλά  ότι διέπραττε αντισυνταγματικότητες, Αναφέρθηκα στη δεύτερη ενασχόληση του [ τα οικονομικά] για να καταδείξω ότι ενήργησε ως ‘’κομματόσκυλο’’, αφού έβαλε την επιστημονική του γνώση και τη συνείδησή του, κάτω από τις κομματικές εντολές και  συνεχίζει να το υποστηρίζει και στις αντιπολιτευτικές παρεμβάσεις του.

Επανέρχομαι στη χθεσινή συζήτηση και σημειώνω ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι θέσεις του ‘’άφηναν παράθυρο δικαίωσης των τουρκικών αναθεωρητισμών’’ με την επιχειρηματολογία του Ερντογάν για τις αμερικανικές βάσεις, τις συμμαχίες  και τους εξοπλισμούς μας. Δεν άκουσα λέξη όμως από τον ίδιο και τους συντρόφους του κατά των τουρκικών παρεμβάσεων στα εσωτερικά της χώρας μας, που ζητούν από τους Έλληνες να διώξουν τον Μητσοτάκη.  Είπε μάλιστα σε κάποια στιγμή ότι όλα όσα κάνει ο Μητσοτάκης, δεν τα κάνει για τη χώρα αλλά για τους Αμερικανούς, το ΝΑΤΟ και κάποια ειδικά συμφέροντα. Επισημαίνω κατηγορηματικά ότι δεν με ενδιαφέρουν οι όποιες απόψεις του για τον κ. Μητσοτάκη,  θεωρώ όμως  ανεπίτρεπτη την όποια  ΔΗΜΌΣΙΑ αμφισβήτηση του εκλεγμένου Πρωθυπουργού της χώρας και μάλιστα από έναν άριστο γνώστη του Συντάγματος.

Οι θέσεις του κυρίου αυτού ΒΛΑΠΤΟΥΝ τα εθνικά συμφέροντα και αλίμονο αν αφήσουμε  τον χειρισμό τους στην ανερμάτιστη ‘’κομματίλα’’ τους. Το τελευταίο  μου θύμισε ένας χαρακτηρισμός του γνωστού μπάρμπα Γιάννη του Σκαρίμπα, ο οποίος με τον ομοιοκατάληκτο όρο ‘’καμαρίλα’’ ήθελε να περάσει τη δική του εκδοχή ότι  για την Άλωση της Πόλης ευθύνεται το ιερατείο της πάλαι ποτέ Βασιλεύουσας.

Το τραγικό είναι ότι τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης δηλώνουν ότι ‘’συμπορεύονται’’ στην αντιμετώπιση μιας ενδεχόμενης τουρκικής ενέργειας  σε βάρος της χώρας μας, πράγμα που επανέλαβε στη χθεσινοβραδινή συζήτηση  και ο εκπρόσωπος του Σύριζα. Δεν εξηγούν όμως πως θα το κάνουν αφού οι περισσότερο καταψήφισαν την ενίσχυση του στρατιωτικού εξοπλισμού, τη συμφωνία με τη Γαλλία και συνιστούν να ‘’προσέχουμε τις απαντήσεις μας στην Τουρκία’’ . Δεν ξέρω αν είναι τόσο αστείοι – γιατί αφελείς δεν είναι – ή ανίκανοι να κατανοήσουν την πραγματικότητα, αν πάντως δεν συμβαίνει κάτι από τις προηγούμενες εκδοχές, χρειάζονται προσοχή γιατί γίνονται επικίνδυνοι. Αντώνης

ΣΕ ΑΝΥΠΟΠΤΟ ΧΡΟΝΟ

 

                 ΣΕ  ΑΝΥΠΟΠΤΟ  ΧΡΌΝΟ

 

 

Σε πραγματικά ανύποπτο χρόνο ,δηλαδή  προγενέστερο , τότε που δεν είχε ακόμη εκδηλωθεί κανένα σχετικό φαινόμενο , ούτε σαν υποψία, δημοσίευσα  στην ιστοσελίδα μου μια σημαντική προσωπική  μου εμπειρία , που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε επικίνδυνη περιπέτεια,. Το περιστατικό είχε συμβεί στα μέσα της δεκαετίας του 1980  στις Βρυξέλλες, αλλά το  έφερα στο φως με  αρκετή καθυστέρηση, ύστερα από κάποιους ενδοιασμούς  μιας φίλης και συναδέλφου μου, με την οποία το είχα συζητήσει.

Το επαναφέρω αυτολεξεί γιατί, πέραν του προσωπικού περιστατικού, σ’ αυτό γίνεται  μια ‘’προφητική’’ αναφορά στην πάγια ολοκληρωτική στάση των σφετεριστών του λαϊκού πλούτου της Ρωσίας και  νοσταλγών της Σοβιετικής Ένωσης,  για τη διάλυση της οποίας κατηγορούν  τον αείμνηστο Γκορμπατσόφ. Συνάγεται συνεπώς αβίαστα ότι εξακολουθούν να παραμένουν νοσταλγοί του καθεστώτος και ας επισκέπτονται το Άγιο Όρος και επικαλούνται υποκριτικά και τις ευλογίες του Πατριάρχη πασών των Ρωσιών, ο οποίος ευλογεί  δημόσια  τους εισβολείς στην Ουκρανία, μετά την απόσχιση της Εκκλησίας της τελευταίας.

Δεν διαθέτω κανένα χάρισμα, σαν όλους αυτούς που θησαυρίζουν σε βάρος των αναξιοπαθούντων αφελών  αλλά  κοινή λογική και    πολύχρονη εμπειρία   σε χώρες του ανύπαρκτου  σοσιαλισμού, που κάποιοι σύγχρονοι εξακολουθούν να επικαλούνται  ακόμα και σήμερα. Όλες αυτές οι ωραιοποιήσεις, οδήγησαν ακόμα και την μοναδική χώρα  που  δοκίμασε  τον πραγματικό και άδολο σοσιαλισμό, τη Σουηδία,  στις αγκάλες της ακροδεξιάς. Ο σοσιαλισμός,  το απραγματοποίητο αυτό ανθρώπινο όνειρο, δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα γιατί προϋποθέτει την  ανυστερόβουλη τελειότητα εκείνων που τον εφαρμόζουν και την απόλυτη εντιμότητα αυτών που τον απολαμβάνουν. Πρόκειται για μια κατάσταση απόλυτα ιδανική, με ιδανικούς ανθρώπους και ιδανική – χρηστή Διοίκηση που θα τον εφαρμόσει. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό αποτελεί  μια ΟΥΤΠΠΙΑ. Πρόκειται για το ανέφικτο , το απραγματοποίητο μιας φανταστικής κοινωνίας, όπου τα πάντα λειτουργούν αρμονικά και τέλεια και ευνοεί τους ‘’τεμπέληδες’’. Η  αποτυχία εφαρμογής του στη Σουηδία, όπου έγινε η μόνη ειλικρινής προσπάθεια ,  έπεισε και τους πλέον δύσπιστους για το ανεφάρμοστο, αφού απέτυχε παταγωδώς  και ίσως  ότι οδηγεί  στο αντίθετο άκρο, την ακροδεξιά, επιβεβαιώνοντας τον βασικό Νόμο της φυσικής ότι τα αντίθετα έλκονται. Προσέχετε λοιπόν κύριοι αριστεροί, δήθεν προοδευτικοί με θεωρίες περασμένων αιώνων και υπαρκτοί ή γιαλαντζί σοσιαλιστές, διότι οι άνθρωποι σας κατάλαβαν και γι’ αυτό μένετε στάσιμοι στα ποσοστά σας. Όσοι  χρησιμοποιούν παραπειστικές κομματικές πινακίδες, κρίνονται – όπως πρέπει - από το έργο τους και όχι από τις αρλούμπες, την εργαλειοποίηση της  παρακολούθησής τους από τις αρμόδιες Αρχές με τήρηση όλων των νόμιμων προϋποθέσεων και   την κατασυκοφάντηση των αντιπάλων τους. Παρακολουθώ τη σύγχρονη ζωή της Τσεχίας – όπου έζησα 6 χρόνια -  πόσο έχει βελτιωθεί η ζωή των πολιτών της και όλα αυτά οφείλονται  αποκλειστικά στην ‘’αποσοσιαλιστικοποίηση’’, γιατί τίποτα άλλο δεν μεσολάβησε!!!

Το όνειρο των κρατιστών, οι οποίοι  έντυσαν με σαγηνευτικές ωραιολογίες και άλλα ‘’πλουμιστά’’ κοσμητικά επίθετα [ προοδευτική, αριστερά, κλπ] την ιδεοληψία τους, αποσκοπεί στην κάλυψη  όσων πασίγνωστων συνέβησαν  στην εφαρμογή  και την απόρριψη του κομμουνισμού, για να περισώσουν ό,τι απόμεινε από τις προτροπές του Μαρξ και του Έγκελς. Κάποιοι πονηροί μάλιστα, που στη γλώσσα των νέων αποκαλούνται εξυπνάκηδες, ονόμασαν τους οπαδούς  εαυτούς και αλλήλους δημοκράτες, παρά τις δημόσιες δηλώσεις τους ότι δεν αποδέχονται την αστική δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Το τεχνητό αυτό συνονθύλευμα [ σύνολο  ανομοιογενές από ετερόκλητα πράγματα] προβλήθηκε για να συγκαλύψει τον ολοκληρωτισμό του  συστήματος που υπηρετεί.  Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου,  άρχισε να αποκαλύπτεται  η πραγματικότητα και μάλιστα στην πηγή της εφαρμογής του, τη Ρωσία και τους δορυφόρους της. Αρκετοί από  τους νοσταλγούς  του καθεστώτος που αφαιρεί κάθε ατομική ελευθερία,  βρίσκονται και στη χώρα μας και βαυκαλίζουν τους ανύποπτους με τη γνωστή πλαστογράφηση υποστήριξης των λαϊκών δικαιωμάτων. Θα αναφερθώ με  παρρησία  στη στάση των 18.000 περίπου Ελλήνων κομμουνιστών και των οικογενειών τους που ζούσαν στην Τσεχοσλοβακία μετά την ήττα στο Γράμμο και στο Βίτσι το 1949, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στη λαϊκή αντίσταση στη Σοβιετική εισβολή στη χώρα το 1968 .

Το πρότυπο του λαϊκού ή μάλλον λαϊκίζοντα σοσιαλισμού, ο κ. Πούτιν, μετά την εισβολή του, προχώρησε  και σε δημοψηφίσματα στη γειτονική  Ουκρανία  με την άμεση απειλή των οπλισμένων στρατιωτών  που το ‘’εκτέλεσαν’’. Τα αποτελέσματά τους μου  θύμισε τα αλήστου μνήμης εκλογικά ποσοστά του προκατόχου  του  ΣΤΆΛΙΝ και των συνεχιστών του. Με τη μέθοδο αυτή, όποια περιοχή έχει κάποιους ρωσόφωνους θα προσαρτάται στη Ρωσία. Τα ακούτε αυτά κ.κ. Σοσιαλίζοντες;;; Όπως πάτε ‘’αυγατίζετε’’ την ακροδεξιά  και στη χώρα μας και ελπίζω να μαθαίνετε για τους χειροκροτητές των Χρυσαυγητών στα δικαστήρια.

Ακολουθεί το δημοσίευμά μου, την επαναφορά είχα προαναγγείλει στην αρχή της δεύτερης παραγράφου του παρόντος.  Αντώνης

         ‘’               O  ALEXIS

 

Πρόκειται ασφαλώς για αλλοδαπό απλά συνώνυμο του τέως Πρωθυπουργού μας, για τον οποίο δεν θα είχα ποτέ  την απρέπεια να τον αποκαλέσω με το μικρό του όνομα. Σημειώνω δε ότι πέραν της συνωνυμίας δεν υπάρχει καμιά άλλη σχέση ή ομοιότητα. Ζούμε σε πονηρούς καιρούς και δεν θέλω να γίνω αίτιος έστω και τυχαίων συσχετισμών.

Από τον  Αύγουστο του 2016 που δημιούργησα την πρώτη μου ιστοσελίδα, είχα και διατηρώ την ακόλουθη επικεφαλίδα και τηρώ απαρέγκλιτα την ουσία του περιεχομένου της:

 

Αντώνιος ΤΑΡΝΑΝΑΣ      ttps://anpantar.blogspot.com  Αφηγήσεις

Γράφω για να εξωτερικεύσω προσωπικές μου σκέψεις και να μοιραστώ εμπειρίες και γεγονότα που βίωσα προσωπικά στη μακρόχρονη υπηρεσιακή και ιδιωτική μου διαδρομή.

Μέχρι τότε εκδήλωνα τις όποιες επικοινωνιακές ανησυχίες μου  με την ανταλλαγή e-mail με μια μικρή ομάδα φίλων και συναδέλφων . Η ομάδα αυτή συνεχώς μεγάλωνε, με τις  ανακοινοποιήσεις των κειμένων μου, σε γνωστά άτομα ή κύκλους των αποδεκτών των μηνυμάτων μου, φθάνοντας περίπου τους 100. Όταν μάλιστα ένας [ παντελώς άγνωστός μου] φίλος συναδέλφου , που διαφωνούσε με τα γραφόμενά μου, άρχισε τις ύβρεις και την υπόδειξη '' να φορέσω γυναικεία εσώρουχα'' οι λοιποί αναγνώστες, με πρωτοστατούντα τον κοινό μας φίλο , τον ‘’απέκλεισαν’’ από την ομάδα απαλλάσσοντάς με από την υποχρέωση μεταμφίεσης!!!

Η ανωτέρω αντίδραση υπήρξε και η μοναδική ‘’κριτική’’ στα όσα έχω γράψει, συμπεριλαμβανομένης και της ιστοσελίδας μου με τα  562 μέχρι σήμερα δημοσιεύματα  [σήμερα έχουν φθάσει τα 738] και τις αρκετές χιλιάδες αναγνωστών ανά την υφήλιο, στην οποία υπάρχει σχετική πρόβλεψη σχολίων. Αν δεν είχα τα νούμερα των Ελλήνων που με διαβάζουν θα το αντιμετώπιζα και σαν αδιαφορία, αλλά φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι προτιμούν τις ειλικρινείς εξομολογήσεις και προσωπικές εμπειρίες από τις επιτηδευμένες σκοπιμότητες που κατακλύζουν τα διάφορα έντυπα και τις καινοφανείς ή κενοφανείς υποδείξεις που μπαίνουν και στα σπίτια μας, χωρίς τη συγκατάθεσή μας. Για να μην γίνω και εγώ ένας από τους απρόσκλητους αυτούς επισκέπτες, περιορίστηκα τελευταία μόνο στην ιστοσελίδα μου και όποιος θέλει με διαβάζει , αλλά με  αποκλειστική δική του επιλογή. Εγώ υπόσχομαι ότι θα συνεχίσω να είμαι έντιμος έναντι των αναγνωστών μου, προφανώς υποστηρίζοντας – ως δικαιούμαι – τις προσωπικές μου αντιλήψεις και αρχές.

Μετά την μακροσκελή αλλά πλήρως διασαφηνιστική εισαγωγή, ας έλθουμε σε ένα ακόμα μέρος της ιστορίας του  ALEXIS – που τελικά αποδείχτηκε ότι δεν τον έλεγαν έτσι  .

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1981, βρέθηκα σε ένα από τα πολλά ελληνικά εστιατόρια των Βρυξελλών,  με έναν Πλοίαρχο του ΥΕΝ, που χειριζόταν θέματα ναυσιπλοΐας και τον αρμόδιο για εμπορικά θέματα της χώρας μας, στην Ελληνική Αντιπροσωπεία της τότε ΕΟΚ. Κάποια στιγμή μπήκε στο μαγαζί ένας επίσημα καλοντυμένος κύριος, με μπαστούνι και ένα συμπαθές τετράποδο και κάθισε στο διπλανό μας τραπέζι, δίνοντας την εντύπωση ότι προσπαθεί να λαθρακούσει. Με τρόπο απευθύνθηκα στον γνωστό μου ιδιοκτήτη του καταστήματος και ρώτησα αν τον γνωρίζει. Μου είπε ότι τον  έχει ξαναδεί μερικές φορές, ότι μιλάει καλά ελληνικά και ότι το όνομα με το οποίο του συστήθηκε ήταν ALEXIS.

Με γνωστά τα πρώτα αυτά στοιχεία και αφού ενημέρωσα με τρόπο τους συνδαιτυμόνες μου, του απεύθυνα τον λόγο με την ερώτηση αν γνωρίζει ελληνικά. Απάντησε με ετοιμότητα ότι είναι Αλβανός διπλωμάτης που υπηρέτησε αρκετά χρόνια στην Κύπρο και τον λένε Alexis. Του δώσαμε και τα δικά μας πραγματικά στοιχεία, χωρίς λεπτομέρειες και τον αποχαιρετήσαμε όταν αποχωρήσαμε πρώτοι.

Τον άνθρωπο αυτό ξανασυνάντησα αρκετές φορές στον ίδιο χώρο, όταν βρισκόμουν με τα ανήλικα παιδιά μου για φαγητό και κάθε φορά, μπαίνοντας στο μαγαζί, περνούσε από το τραπέζι μας για μια τυπική καλησπέρα και πήγαινε στο τραπέζι του. Με τον καιρό και πάντα με τις ίδιες συνθήκες, μια βραδιά με ρώτησε  ευγενικά για τα μαθήματα προτιμήσεων των παιδιών μου. Ο γιός  μου αυθόρμητα του είπε ότι του αρέσουν τα μαθηματικά και εκείνος έριξε την ιδέα, μετά τη βασική του εκπαίδευση να συνεχίσει στη Μόσχα, που έχει πολλά πανεπιστήμια με εξειδίκευση στο αντικείμενο. Μας χαιρέτησε και πήγε στο τραπέζι του.

Σε μια από τις πολλές επόμενες συναντήσεις μας στον ίδιο χώρο, τον ρώτησα γιατί πρότεινε τη Μόσχα  αφού ο ίδιος είναι Αλβανός, μου είπε ότι ‘’ενδεχομένως δεν καταλάβαμε καλά’’ και ότι είναι μέλος της ρωσικής Πρεσβείας Βρυξελλών. Ελέγχοντας τη λίστα του Βελγικού  ΥΠΕΞ διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε υπάλληλος με το όνομα που μας παρουσιάστηκε και σε επόμενη συνάντησή μας μου ‘’ομολόγησε ότι ήταν ο Σύμβουλος της Πρεσβείας του και μου έδωσε και την κάρτα του, στοιχεία τα οποία επιβεβαίωσα και επίσημα.

Με αρκετή καθυστέρηση, την οποία απέδωσα σε ενδεχόμενη ντροπή του για τα ψέματα που είχαν προηγηθεί, ξαναμπήκε στο μαγαζί που βρισκόμουν με παρέα φίλων που γνώριζαν  τα  περιστατικά και με τη σύμφωνη γνώμη τους τον κάλεσα στο τραπέζι μας. Ήταν εντελώς διαφορετικός, χωρίς καμιά νύξη σε όσα είχαν προηγηθεί και μάλιστα μου ζήτησε το τηλέφωνό μου για να βρεθούμε κάποια άλλη φορά. Του έδωσα το τηλέφωνο του σπιτιού και της υπηρεσίας , αφού και τα δυο ήταν γνωστά και δημοσιευμένα στους καταλόγους και του είπα να μου δώσει και τα δικά του. Τον είδα να δυσκολεύεται και βρήκα την ευκαιρία να του επισημάνω τη διαφορά των ανθρώπων που ζουν σε ελεύθερες χώρες από εκείνους που ζουν σε ανελεύθερα καθεστώτα. Το αντιμετώπισε με ελαφρό μειδίαμα,  αλλά πρόσθεσε ότι ‘’καμιά φορά τα φαινόμενα εξαπατούν’’.

Μια μέρα στο γραφείο μου δέχθηκα- μέσω της γραμματέως του- τηλεφώνημα από την Πρεσβεία του και μου ζήτησε να αποδεχθώ πρόσκλησή του σε γεύμα σε γνωστό  εστιατόριο στο χωριό του Βατερλό, δίπλα ακριβώς στο τύμβο του Ναπολέοντα. Ορίσαμε την ημέρα και την ώρα του ραντεβού, με τη διευκρίνιση εκατέρωθεν ότι θα μπορούσαμε να φέρουμε μαζί μας και την ‘’παρέα’’  μας. Πήγα με ένα φίλο μου με το αυτοκίνητό του που με περίμενε απέξω και βρέθηκα   σε ένα τραπέζι με αρκετές αιθέριες  ‘’Ρωσίδες’’. Για πρώτη φορά ‘’ανησύχησα’’, διότι τα  απόκεντρα εστιατόρια του Βελγίου δείχνουν αρκετά  έρημα τις νυχτερινές ώρες και επικαλούμενος έκτακτη αδιαθεσία μου, αποχώρησα , ζητώντας συγγνώμη για τη στάση μου , προσθέτοντας ‘’πονηρά’’ ότι μάλλον δεν θα περνούσε άσχημα με τόσο όμορφη συντροφιά.

Έκτοτε χαθήκαμε ή δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου η παρουσία του. Πολύ αργότερα όμως είδα τη φωτογραφία του στα ΜΜΕ ΤΟΥ Βελγίου, με εντελώς διαφορετικό όνομα, ως αναμεμειγμένο σε δίκτυο βιομηχανικής κατασκοπίας, τα μέλη του οποίου απελάθηκαν από το Βέλγιο. Είχα σχεδόν ξεχάσει όσα είχαν μεσολαβήσει και τον ξαναθυμήθηκα με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τις αλλαγές στη Ρωσία, ρίχνοντας πάντα μια προσεκτική  ματιά στα νέα πρόσωπα της ρωσικής νομενκλατούρας, που απλώς άλλαξαν ρόλο αλλά κράτησαν  την εξουσία ή μοιράστηκαν  τον εθνικό πλούτο, δημιουργώντας τη νέα τάξη εφοπλιστών. Είναι αυτοί που αγοράζουν Νησιά, και Ποδοσφαιρικές Ομάδες ή διαχειρίζονται τη σύγχρονη  αγορά υδρογονανθράκων της πάλαι ποτέ ‘’μητερούλας’’ του ανύπαρκτου σοσιαλισμού. Ο μεγάλος αρχαίος φιλόσοφος Ηράκλειτος από  τον 6^ου π.Χ. αιώνα είχε  διατυπώσει την άποψη ότι  ‘’τα πάντα ρει ‘’ και όποιος προλάβει χαίρεται, θα πρόσθετα εγώ ο ταπεινός αλλά μεστός εμπειριών της παγκόσμιας πραγματικότητας.  Αντώνης ‘’

 

 

 

 

ΑΠΟΚΟΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΖΟΥΛΑΔΑ

 

     ΑΠΟΚΟΤΙΑ  και  ΚΟΥΖΟΥΛΆΔΑ

 

Είναι δυο λέξεις λαϊκές και διφορούμενες, ως προς  την ερμηνεία ,με τεράστιες διαφορές αλλά και αρκετές ομοιότητες, ανάλογα με τον ‘’σκοπό’ που καλούνται να υπηρετήσουν. Στην πρώτη υπερτερεί η παράτολμη πράξη , το  θάρρος και  ενίοτε η ανδρεία , ενώ  στη δεύτερη η απερισκεψία, το νταηλίκι και η αυτοπροβολή. Τοποθετώντας τα γεγονότα  στην Κρήτη, εύκολα  θα χαρακτήριζα αποκοτιά το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου και την άνιση αντίσταση των Κρητικών στους Γερμανούς κατακτητές και κουζουλάδα το πρόσφατο  επεισόδιο με τους Γερμανούς τουρίστες, που έπεσαν θύματα ελάχιστων  ‘’σεσημασμένων’’ παλικαράδων του φιλόξενου Νησιού μας, προκαλώντας γενικότερο  κακό  στον τόπο μας .

Η  κουζουλάδα είναι φαινόμενο και όχι ψυχική νόσος για να προληφθεί ή να θεραπευθεί και με την έννοια αυτή βρίσκει εύκολα μιμητές, όταν κάποιοι  παράγοντες διαλαλούν το μίσος και τα κομματικά τους συμπλέγματα κατά των αντιπάλων τους, αφού δεν έχουν να αντιπαραθέσουν πολιτικά ή ιδεολογικά επιχειρήματα. Μια και αναφερθήκαμε στην Κρήτη, οφείλουμε να διακρίνουμε  τον μεγάλο ηγέτη Ελευθέριο Βενιζέλο από φιλόδοξους σύγχρονους ‘’νταήδες’’ που  απειλούν ότι θα ‘’χώσουν ’’ τους αντιπάλους  τους στα δυο ή τρία μέτρα [δεν θυμάμαι ακριβώς] μέσα στο χώμα, ότι τους έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη [ φαίνεται ότι είναι εξοικειωμένοι με τη ζωοκλοπή] και  ότι αυτή τη φορά η επιστροφή τους στη εξουσία θα είναι διαρκείας. Η ένταξη του   τελευταίου  στις κουζουλάδες ή στις αποκοτιές, επαφίεται στους αναγνώστες, που ενδεχομένως διαθέτουν πλείονα στοιχεία.

Βλέπω και ακούω πολύ συχνά, έναν κύριο με γυαλιά και μούσι , που  δεν αναφέρω το όνομά του, αλλά θυμάμαι ότι πρόσφατα απέτυχε να εκλεγεί Δήμαρχος , να σιγοντάρει τον αρχηγό του και  να αποφαίνεται με απόλυτη βεβαιότητα ότι για όλα ευθύνεται μόνο ένα όνομα [ που επίσης δεν αναφέρω]. Διαπιστώνω επίσης ότι στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν ‘’ δια της εις άτοπον απαγωγής’’ , που λέγαμε παλιά στα μαθηματικά. Για να αποδειχθεί όμως πως μία πρόταση είναι αληθής, εκκινούμε από την υπόθεση πως η αντίθετή της είναι αληθής (δηλαδή η αρχική πρόταση είναι ψευδής), και καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα που αποτελεί αντίφαση. Τότε,  ΜΌΝΟ εφόσον η αντίφαση προκύπτει από διαδοχή έγκυρων συλλογισμών προς ισοδύναμες προτάσεις, η αρχική πρόταση θα  είναι    αληθής. Εδώ,  επιεικώς εμφιλοχωρεί ή αμφιβολία και ίσως η διαστρέβλωση και της λογικής  σκέψης των μαθηματικών και νομίζω ότι ο κ. Τσίπρας – λόγω σπουδών- δεν επιτρέπεται να κάνει τέτοια λάθη.

Τις διακηρύξεις αυτές μιμούνται και οι λοιποί της μειοψηφίας, ίσως για να μη φανούν ότι συντάσσονται με τον υποδεικνυόμενο ως ‘’εχθρό’’ της πατρίδας, αφού γνωρίζουν ότι στη χώρα αυτή της φαιδράς πορτοκαλέας κανένας και ποτέ δεν λογοδοτεί, ενίοτε δε κάποτε το έπαιξαν και ‘’ωσεί παρόντες’’,  στη γνωστή  δίκη ‘’με μάρκα για  πάνες μωρών’’. Στην υπόθεση των παρακολουθήσεων, ο Ευρωβουλευτής και νέος αρχηγός Κόμματος, μιμείται τη στάση ‘’ωσεί παρών’’, όταν κλήθηκε να ενημερωθεί για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του. Λέτε να είναι σύμπτωση, όπως ήταν η αναγόρευση σε αρχηγό της ΕΥΠ, του στελέχους  υπεράσπισης της δίκης εκείνης;;;[ και πάλι δεν λέω το όνομά του] Με τα σύγχρονα όμως  μέσα επικοινωνίας - έντυπα ή ηλεκτρονικά –  καταγράφονται τα πάντα και χωρίς κακόβουλη ή νόμιμη παρακολούθηση και ίσως  έτσι μάθουμε κάποτε  όλοι μας την πραγματική αλήθεια.  

Αφού λοιπόν είναι τόσο σαφές , γιατί  καλοί μου  άνθρωποι που θέλετε  να μας σώσετε,  δεν   οδηγείτε   τον κατονομαζόμενο ‘’με τη γίδα στην πλάτη’’ - όπως λέτε- στη Δικαιοσύνη , προσκομίζοντας  και τις λοιπές αποδείξεις , ώστε να δούμε το φως το αληθινό πανελλαδικά!!!  Τώρα τελευταία μάλιστα που ανακαλύψατε και άλλα, σοβαρότερα, σε βάρος του ίδιου ατόμου, παραπτώματα με παράνομες παρακολουθήσεις τηλεφώνων, γιατί  δεν  πιέζετε να αποκαλυφθεί η δικαστική αλήθεια συντομότερα;;; Μη μου πείτε ότι το κάνετε από συμπάθεια ή οίκτο, γιατί δεν σας πιστεύει κανείς. Αν πράγματι γνωρίζετε τόσες απάτες και τις παραβλέπετε  είστε συνένοχοι, αν όμως   επιδίδεστε καθημερινά σε  ψευδή λεκτικά πυροτεχνήματα, καθίσταστε  συκοφάντες. Η  επιλογή αποκλειστικά δική σας ,αλλά βιαστείτε γιατί οι καιροί ου μενετοί. Αντώνης