ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΆΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΜΕΓΑΛΟΙ

Βιώνοντας την καθημερινότητά μας, ξέρουμε πολύ καλά ποια είναι τα μικρά και ποια τα μεγάλα, προβλήματα, προσόντα, ελαττώματα και προτερήματα των ανθρώπων , όταν μάλιστα όλοι μας τα διαπιστώνουμε κάθε στιγμή στο διάβα της ζωής μας. Αυτό περιγράφει και την κανονικότητα της ζωής, έστω και αν   τα διάφορα μέσα προβολής και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, έχουν τις δικές τους νόρμες. Τα τελευταία  καθορίζουν τη σπουδαιότητα ανάλογα με τη σκοπιμότητα που θέλουν  να ‘’υπηρετήσουν’’ και το προσωπικό τους γούστο και συμφέρον. Ας μην παραξενευόμαστε λοιπόν από την προβολή προσώπων, καταστάσεων και υλικών, που γεμίζουν την καθημερινότητά μας, χωρίς να αξίζουν τον κόπο και κυρίως χωρίς να μας είναι απαραίτητα. Σημειώνω ενδεικτικά ότι ποτέ δεν χρειάστηκαν οποιαδήποτε προβολή οι σημαντικές προσωπικότητες  της ανθρωπότητας, ανεξάρτητα από την εποχή που έζησαν, αρκεί να δικαιώνονται από το έργο τους, κάτι που προσπαθεί να υποκαταστήσει η  σύγχρονη δημόσια προβολή.

Κάνοντας ζάπινγκ σε διάφορες ραδιοτηλεοπτικές  εκπομπές, διαπιστώνει κανείς ότι προβάλλεται  κατά κόρον η ικανοποίηση της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Διαφημίζονται διάφορες μεθοδολογίες και υλικά που συμβάλλουν στην παράταση της νεανικής μας εμφάνισης και μάλιστα σχεδόν τσάμπα , ενώ την ίδια στιγμή θερίζει η πανδημία και  αυξάνεται γεωμετρικά η ανεργία ,η φτώχια και η παγκόσμια δυστυχία. Την ίδια αντιμετώπιση διακρίνουμε και στην πολιτική σκηνή, όπου ο καθένας προβάλλει τη δική του πραμάτεια και υποστηρίζει ότι κατέχει τη μοναδική αλήθεια της ζωής. Αυτοί το καβάλησαν για τα καλά το καλάμι, αφού εμφανίζονται τόσο ανερμάτιστοι που εγγίζουν τα όρια της επικινδυνότητας.

Κάποιοι επιδρομείς της εξουσίας, ενώ δεν έκαναν τίποτα όσο την ‘’υπηρετούσαν’’, απαιτούν από τους σημερινούς  ταγούς εξωπραγματικά – για τις παρούσες συνθήκες – πράγματα, κάνοντας συχνά λόγο για το γνωστό μαξιλαράκι που άφησαν φεύγοντας. Εδώ οφείλουν πρώτον να σταθεροποιήσουν το ύψος του περιεχομένου του και δεύτερον να διευκρινίσουν ότι πρόκειται για την ‘’αφαίμαξη’’ του ελληνικού λαού, που συνεχώς κρίνεται αντισυνταγματική από τα δικαστήρια. Στο σπίτι του κρεμασμένου συνήθως δεν  μιλάνε για σκοινί, ενώ αυτοί, με  συνεχή συνέδρια προσπαθούν να αλλάξουν – δια της προσθήκης- ακόμα και το όνομα της παράταξης. Η πρόοδος, αγαπητοί μου φίλοι, όπως και η οικονομία , δεν ‘’διατάσσονται’’  ούτε και διορθώνονται με αριθμητικές πράξεις. Ανάλογες προτάσεις αποτελούν φενάκη και συνθηματολογία, με στόχο  όσους βρίσκονται ακόμα εν υπνώσει ή σε προχωρημένη αμνησία.

Σε μια από τις τελευταίες κομματικές  ‘’ειδικές τελετές’’ – διότι περί αυτού πρόκειται – εκλήθη να απολογηθεί και ο φερόμενος ως αναμεμιγμένος σε λαθροχειρίες στο θέμα της NOVARTIS  τέως Υπουργός. Αφού λοιπόν  παραδέχτηκε το ‘’λαθάκι’’ του, στη συνέχεια έβγαλε γλώσσα και κάλυψε το συγχωροχάρτι του αρχηγού του, με διαρκές χειροκρότημα.

Ακούστηκαν  κάποιοι υπαινιγμοί για το  ‘’βρώμικο 89’’  όπως και   άτομα που έχουν αντίθετη άποψη ή δυσχέρεια στην όσφρηση και κάποιες δηλώσεις που απαιτούν ειδική ιατρική αντιμετώπιση. Απείλησε για παράδειγμα τέως Υπουργός, ότι ‘’δεν θα μετάσχει σε μελλοντική κυβέρνηση της παράταξης, αν δεν σταματήσουν αυτά τα ‘’λαθάκια’’. Η ένστασή μου  έγκειται στη ‘’ φρούδα ελπίδα’’ ή νέα αυταπάτη για μελλοντική τους κυβέρνηση, αφού ο  παλιός κυβερνητικός τους  εταίρος  έχει τα δικά του τρεχάματα. Όσον αφορά  το διάδοχο ακροδεξιό σχήμα δεν φαίνεται διατεθειμένο να συμπράξει σε νέο αριστεροδέξιο προοδευτικό σχήμα.   Με τις κηραλοιφές και τα μαντζούνια του θέλει την πίττα ολόκληρη για να εδραιώσει το νέο εθνικοσοσιαλιστικό του δημιούργημα. Δεν στοιχηματίζω για  το τελευταίο,  αλλά διερωτώμαι ‘’ δεν βλέπουν και δεν ντρέπονται για τα χάλια τους’’ και αντί να σιωπούν για να ξεχαστούν τα καμώματα τους, θέτουν και προϋποθέσεις για νέες καταλήψεις της εξουσίας, αφού  σχολικές πια δεν μπορούν να κάνουν ,  λόγω αποφοίτησης!!!

Προφανώς υπάρχουν απορίες για το ποιοι είναι οι μικροί και οι μεγάλοι, είμαι όμως σίγουρος ότι όλοι εντοπίσατε τους μικρομέγαλους, που είναι τόσοι πολλοί και φανεροί , που δεν μπορούν πια να κρυφτούν. Για το  τελευταίο ευθύνεται και  η μεγαλομανία τους και ίσως μια τελευταία προσπάθεια να πούνε το νέο παραμύθι τους. Η Δ.Ε.Θ. απέχει ακόμα πολύ για νέες αυταπάτες και  υπάρχει  και ο  φόβος για ενδεχόμενη συνέχεια σε  μαγνητοφωνήσεις και απομαγνητοφωνήσεις, που θα προκύψουν μέσα στο κατακαλόκαιρο.  Ο λαός μας διαθέτει  για την περίπτωση  μια σοφή παροιμία, το λεξιλόγιό της όμως δεν μου επιτρέπει να την επικαλεστώ.     Αντώνης

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΠΟΜΌΝΩΣΗ

Δεν αναφέρομαι μόνο  στην καραντίνα , ή όπως αλλιώς τη λένε , στην επαναφορά της οποίας υποχρεώθηκε η ‘’ασύδοτη’’  σύγχρονη κοινωνία μας, εφαρμόζοντας  παλιές δοκιμασμένες μεθοδεύσεις.  Ξεκινάμε από τη βεβαιότητα ότι η αναπτυγμένη νέα  τεχνολογία και επιστήμη αιφνιδιάστηκαν ή υπερεκτίμησαν  τις δυνατότητές τους και τώρα τρέχουν να περισώσουν ό,τι δεν μπόρεσαν να προβλέψουν και να προλάβουν, για να αποσείσουν την προσοχή μας από το  γεγονός  και κυρίως τις ευθύνες τους για όλα όσα συνέβησαν και εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν.

Οι παγκόσμιοι ηγέτες και ιδιαίτερα εκείνοι που είχαν στη διάθεσή τους τα περισσότερα μέσα πρόληψης και αντιμετώπισης του κακού , δεν ασχολήθηκαν καν με τις έστω και  αμυδρές   προειδοποιήσεις εκείνων των ελαχίστων ειδικών, που σε κάποιο βαθμό έπραξαν το καθήκον τους. Τώρα περί άλλα τυρβάζουν, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο  και κουτσομπολεύοντας άλλους ηγέτες στους οποίους προσπαθούν να φορτώσουν ευθύνες ‘’ και για τη δική τους αδράνεια’’. Φτάνουν στο σημείο να δώσουν τοπικά χαρακτηριστικά, αλλάζοντας και την ονομασία του ιού για να τον εξορκίσουν.  Σε μας τους Έλληνες  αυτό θυμίζει τον τρόπο αντιμετώπισης των μνημονίων με την μετονομασία της τρόικας σε ‘’θεσμούς’’ και άλλα φαιδρά και ανομολόγητα κομματικά τερτίπια.

Φαίνεται ότι στα δύσκολα τα ίδια κάνουν όλοι, ή κατά τον τίτλο της όπερας του Μότσαρτ ‘’ έτσι κάνουν όλες’’,  που καταλήγει στη δική της αλλαγή ή μάλλον στην τολμηρή για την εποχή της , ανταλλαγή συντρόφων!!!. Εμάς τι άλλο μπορούν να μας κάνουν, αφού έχουμε ήδη υποστεί τα πάνδεινα, παρά το γεγονός ότι, σαν χώρα,  κατακτήσαμε την παγκόσμια εκτίμηση και αναγνώριση για τον υποδειγματικό τρόπο που μέχρι τώρα αντιμετωπίσαμε τη όλη  κατάσταση.

Επανέρχομαι στις  τις δυο εκδοχές της ρήσης των στωικών φιλοσόφων, επισημαίνοντας ότι το κακό [ άλλος πολύ και άλλος λιγότερο]  το έχουμε ήδη υποστεί όλοι.  Απομένει ή μάλλον επιβάλλεται να επωφεληθούμε  από το αποτέλεσμα της άλλης εκδοχής. Να ‘’χρησιμοποιήσουμε’’  δηλαδή το κακό που μας συνέβη για να προετοιμάσουμε το έδαφος για έναν άλλο τρόπο σκέψης και δράσης, που θα μας απαλλάξει από τις κακές συνήθειες που ταλανίζουν τη χώρα μας  για δεκαετίες. Είναι μοναδική η ευκαιρία που μας παρέχεται για να εξοβελίσουμε  οριστικά και αμετάκλητα  τη μιζέρια, τον λαϊκισμό και τη γενικότερη συναλλαγή – υλική και πνευματική -  που μας κρατούν δέσμιους των κατάλοιπων  αιώνων σκλαβιάς που προηγήθηκαν.

Πρέπει να γίνει σαφής η γενικότερη σημασία της απομόνωσης  στη ζωή των σύγχρονων ανθρώπων, αποδεχόμενοι ότι ισχύει και εδώ η διττή εφαρμογή της στωικής ρήσης.  Φθάσαμε στο σημείο να υποκαταστήσουμε αισθήματα και συναισθήματα με παραστάσεις και σύμβολα που παρέχουν τα νέα μέσα επικοινωνίας μας. Αντί  να πούμε σ’ αγαπώ, στέλλουμε έντυπες καρδούλες ,σχηματίζουμε  με τα χέρια μας  ή ‘’ζωγραφίζουμε’’  πάνω στην άμμο το σχήμα της καρδιάς.  Εκφράζουμε το γέλιο μας με δυο-τρία χα χα χα σε ένα μήνυμα και στερούμε την επικοινωνία μας από το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα χαράς του καθενός μας.

 Τράνταζε σπίτια κάποτε το αυθόρμητο γέλιο, ξεσήκωνε περιοχές ολόκληρες και τώρα περιορίζεται σε μερικά γραπτά δισύλλαβα!!! Παραθέτω δυο ‘’άτονα γενικώς’’ δείγματα που μου περιήλθαν πρόσφατα, τα οποία απορρίπτει και η τεχνολογία με την κόκκινη υπογράμμισή τους. Σας βεβαιώνω ότι απλώς τα ‘’διάβασα’’ , χωρίς  να αισθανθώ τη χαρά στην οποία προφανώς απέβλεπαν: [  Τρίτη, 28 Απριλίου 2020 6:23 ΜΜ ] : Το εβαλε μια φιλη μου.χαχαχα. Σάββατο, 20 Ιουνίου 2020 2:05 ΜΜ ]  Χαχαχα σου εστειλα να εχεις !❤️❤️]. Μένω σε αυτά τα ελάχιστα διότι η σύγχρονη απομόνωση είναι πολύ ευρύτερη, για να μπορεί να περιληφθεί σε ένα απλό άρθρο. Η  σύγχρονη τεχνολογία τείνει να  υποκαταστήσει και αυτή τη  γενετήσια διαδικασία και με τρομάζει το ενδεχόμενο τα καινούργια παιδιά να ‘’γίνονται’’ με μεθόδους που χρησιμοποιούνται σε ζωολογικούς κήπους για τη διατήρηση των  υπό εξαφάνιση ειδών.

Θα τελειώσω με την ετυμολογία ή μάλλον μια σύντομη  ερμηνεία  της λέξης καραντίνα που κυριαρχεί στις μέρες μας παγκοσμίως, σαν μια ελάχιστη προσφορά στη βελτίωση της   σύγχρονης επικοινωνίας μας: Αντώνης

‘’Η καραντίνα αποτελεί περιορισμό στην κυκλοφορία ανθρώπων και εμπορευμάτων. Στοχεύει στην αποτροπή της εξάπλωσης μιας ασθένειας και των παρασίτων.^[1] Συχνά σχετίζεται με την ασθένεια και την αρρώστια, καθώς η καραντίνα εμποδίζει την κυκλοφορία αυτών που έχουν εκτεθεί σε μια μεταδοτική ασθένεια, αλλά δεν έχουν επιβεβαιωμένη ιατρική διάγνωση.^[2] Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά ως συνώνυμο με την ιατρική απομόνωση, η οποία εφαρμόζεται σε άτομα που νοσούν από μεταδοτική ασθένεια και ως εκ τούτου απομονώνονται από τον υγιή πληθυσμό.

Η λέξη καραντίνα προέρχεται από την ενετική παραλλαγή της ιταλικής φράσης quaranta giorni (σαράντα μέρες). Οι σαράντα μέρες αναφέρονται στην υποχρεωτική περίοδο απομόνωσης των πλοίων και του πληρώματος, κατά την επιδημία της Μαύρης πανώλης.^[3] Η καραντίνα μπορεί να εφαρμοστεί σε ανθρώπους αλλά και σε πολλά είδη ζώων καθώς και ως μέρος των συνοριακών ελέγχων σε μια χώρα ‘’.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ NOVARTIS !!!

Με απόλυτη βεβαιότητα αποφαίνομαι ότι δεν θα μάθουμε ποτέ, όχι γιατί δεν μπορούμε αλλά γιατί δεν θέλαμε -όταν ανέκυψε το θέμα- και ίσως να μην μπορούμε τώρα λόγω παραγραφής ή και να μη θέλουμε ακόμα. Το τραγικό της ιστορίας είναι ότι ένα μικρό και συγκεκριμένο κείμενο των δικαστικών αρχών των ΗΠΑ, έχει υποστεί αμέτρητες διαφορετικές ερμηνείες. Το πρόβλημα δεν είναι στη μετάφραση – αφού όλοι οι πολιτικοί μας ισχυρίζονται ότι είναι γνώστες της αγγλοαμερικανικής γλώσσας – αλλά στην ερμηνεία που ο καθένας  του δίνει.

Προσωπικά δεν θα προσθέσω και  τη δική μου ερμηνεία, θα προσπαθήσω όμως να επαναφέρω στη μνήμη όλων  γεγονότα της επίμαχης περιόδου, που όλοι τα γνώριζαν αλλά κανείς δεν μιλούσε.  Πολλοί συνταγογράφοι και διακινητές του φαρμάκου βρέθηκαν για τουρισμό σε εξωτικές  χώρες και η κοινωνία διαλαλούσε ότι αυτό αποτελούσε   ‘’αντιπροσφορά’’ για την προνομιακή διακίνηση κάποιων φαρμάκων. Οι πολιτικές ηγεσίες στο ΣΥΝΟΛΟ τους ΔΕΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΝ ΑΥΤΌ; Στη χώρα μας φαίνεται ότι όλοι μας ακούμε μόνο  ό,τι θέλουμε και ίσως εδώ οφείλεται και η δυσκολία στη συνεννόηση.

Όλοι ξέρουν και το έχουν αποδεχθεί ότι υπήρξε σκάνδαλο με τα φάρμακα και δεν είναι το μεγαλύτερο ούτε το μοναδικό. Οι κομματικές επιλογές όμως μετατόπισαν  το βάρος στην πρόκληση βλάβης στους αντιπάλους ή την προβολή της  ιδεοληψίας τους και έτσι ‘’χάθηκε’’  ο  στόχος . Η ολιγωρία των αρμοδίων στην  πάταξη του  φαινομένου, έθεσε στο απυρόβλητο τους αμέτρητους   επωφεληθέντες  από την ‘’απάτη’’. Ήταν ανέκαθεν και παραμένει γνωστό, ότι σε πολλές περιπτώσεις [ το λέω με όλη μου την επιείκεια ] η συνταγογράφηση γίνεται με σχετική επιλεκτική μεροληψία. Τα υπόλοιπα αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις κaι τα περί Υπουργών και Πρωθυπουργών που έβγαλαν μίζα, προκαλούν θυμηδία, αφού άλλωστε οι περισσότερες υποθέσεις  μπήκαν στο αρχείο επί της προηγούμενης Κυβέρνησης .

Έρχομαι τώρα στις κομματικές κραυγές εντυπωσιασμού, οι οποίες θολώνουν τα νερά αφού κανένα Κόμμα δεν συμπίπτει στις εκτιμήσεις με κάποιο άλλο. Για το συμπαθές μου ΚΚΕ, φταίνε οι κακοί Aμερικάνοι, το κεφάλαιο και όλα τα λοιπά γνωστά και τετριμμένα. Για την Κυβέρνηση και το ΚΙΝΑΛ – απόλυτη ταύτιση στο συγκεκριμένο θέμα – αποδεικνύεται η σκευωρία και για τον Σύριζα αποδεικνύεται το σκάνδαλο και καταρρίπτεται η σκευωρία. Εν τω μεταξύ αυτοί που με τις επιλογές τους  βόλεψαν και βολεύτηκαν μπήκαν στο απυρόβλητο, αφού τα αδικήματά τους παραγράφηκαν. Είναι αυτό που λένε ότι το γινάτι βγάζει μάτι [ μην πάει ο νους σας στο άλλο Μάτι και την εκατόμβη εκείνου του καλοκαιριού, που άρχισε να απασχολεί τη δικαιοσύνη.

Άφησα τελευταίους τους ‘’λαϊκούς φαρμακοτρίφτες’’ των επαρχιακών καναλιών, που τους απασχολεί μεν η προώθηση της δικής τους πραμάτειας λένε όμως και δυο τυπικά λόγια για το θέμα:  Την επιστροφή των χρημάτων των Ελλήνων ζητά με ανακοίνωσή της  η  Ελληνική Λύση, υπογραμμίζοντας ότι «βγάζουν λεφτά οι Αμερικανοί, επειδή κάποιοι έκλεψαν τους Έλληνες, όπως ακριβώς έγινε και με τη Siemens». Φαίνεται ότι τους προβληματίζει περισσότερο το εμπόριο φαρμάκων και ελπίδας που εμπίπτει στα δικά τους ενδιαφέροντα.

Οι άλλοι,  ‘’ΜΕΡΑ 25 ‘’, έχουν τις δικές τους σκοτούρες με την επίλυση του συνόλου των ευρωπαϊκών προβλημάτων και τη συγκέντρωση  χρημάτων για το Κόμμα, βέβαιοι όντες ότι θα μας προσφέρουν τις καλύτερες μέρες που μας είχαν  υποσχεθεί  οι κακοί προκάτοχοί τους.

Τις δυσκολίες της πολλαπλής ερμηνείας  αντιμετωπίζουν στον Σύριζα και με τη δική τους διάταξη για τη χρήση των παράνομων μαγνητοφωνήσεων του 2015, που τώρα διαπιστώνουν ότι δεν τους βολεύει, και τις καταγγέλλουν. Ο ακουόμενος στην πρώτη απομαγνητοφώνηση  τέως Υπουργός μπορεί να είπε ‘’φτου κακά’’, νομίζοντας ότι έτσι καθάρισε με το συγχωροχάρτι του αρχηγού του, φοβούνται όμως ότι μάλλον θα ακολουθήσουν και άλλες. Ποιος ξέρει όμως τι άλλο έχει εκστομίσει το λαλίστατο στέλεχος και σπεύδουν να προλάβουν τη συνέχεια, που σίγουρα έπεται. Ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της παράταξης φαίνεται ότι είναι διατεθειμένος όχι μόνο να αλλάξει το όνομα του Κόμματος αλλά και τους συνεργάτες του, όπως το ξανάκανε με τους όσους  επέμεναν ότι εφαρμόζουν αριστερή πολιτική και διέψευσαν τις αυταπάτες του.

 Εδώ με προβληματίζει  πάρα πολύ η ανάμιξη του κυρίου Κουβέλη  με τη συνδρομή της τέως Μαρκησίας του κόμματος. Ο δημοφιλέστατος παλιότερα σπουδαίος νομικός,  από τότε που διέλυσε ή του διέλυσαν το Κόμμα του και άρχισε να ‘’χρησιμοποιείται’’ περιστασιακά από γειτονικούς χώρους, μάλλον έβλαψε τη χώρα και έχασε και την όποια υστεροφημία του επιφύλασσε ο ελληνικός λαός. Κρίμα και ίσως άδικο, για να μην πω κάτι χαρακτηριστικότερο για την περίπτωση. Αντώνης

VERBA VOLANT SCRIPTA MANENT

Η λατινική  αυτή φράση του τίτλου, που αποδίδεται στον Αυτοκράτορα Τίτο σε ομιλία του στη Ρωμαϊκή  Γερουσία, δεν είναι παρά αντιγραφή  της αντίστοιχης  αρχαιοελληνικής  ‘’ έπεα πτερόεντα’’. Κυριολεκτικά και οι δυο εκφράσεις  σημαίνουν ότι τα λόγια πετούν , σε αντίθεση με τα γραπτά που μένουν, με  τη διαφορά ότι οι Λατίνοι το αναφέρουν ρητά ενώ οι πρόγονοί μας,  παρέλειψαν το δεύτερο σκέλος, ως ‘’ευκόλως εννοούμενο’’. Στην εποχή τους ίσως αμφότεροι να είχαν δίκιο, αλλά στην δική μας εποχή , του ιντερνέτ και της προόδου, όλες  οι παλιές συντηρητικές ιδέες και εφαρμογές, άλλαξαν και ο προφορικός λόγος παίρνει τη θέση του γραπτού, με την απλή ηλεκτρονική νομιμοποίηση.

Θα αρχίσω με πολύ συνηθισμένα παραδείγματα χρήσης  της νέας μεθοδολογίας, όπως είναι οι τηλεφωνικές  παραγγελίες προϊόντων ,  κλείσιμο συμφωνιών με δημόσιους οργανισμούς και ιδιωτικές επιχειρήσεις και πολλές άλλες χρήσεις, με την προειδοποίηση ότι ‘’η συνομιλία αυτή μπορεί να ηχογραφείται για λόγους ασφαλείας’’.

·              Άρα, θα μου πει κάποιος ότι δικαίως διαμαρτύρονται όσοι θίγονται από τις  μαγνητοφωνήσεις   ‘’ιδιαίτερων’’ κρυφών συνομιλιών, που κατατέθηκαν σε επιτροπή της Βουλής και στην Εισαγγελία, αφού λείπει η ‘’προειδοποίηση’’ περί καταγραφής. Αυτό πράγματι ίσχυε  στη χώρα μας, μέχρι τις 23/12/2015 αλλά,    με διάταξη που συμπεριλήφθηκε την τελευταία στιγμή, την επομένη, στο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης και άλλες ποινικές διατάξεις και τελικά ψηφίστηκε, αυτή η απαγόρευση καταργήθηκε . Γιατί λοιπόν τώρα καταγγέλλουν την μαγνητοφώνηση ως παράνομη, αφού οι ίδιοι την έχουν νομιμοποιήσει;;;  Ο ‘’ακουόμενος’’  στην κασέτα   τέως Υπουργός ανέφερε -σαν απάντηση- και την  φράση ότι οι αντίπαλοι του πάτησαν τα κορδόνια των παπουτσιών τους. Η νοημοσύνη μου αδυνατεί να συλλάβει και να εξηγήσει τόσο υψηλά νοήματα, διερωτώμαι όμως απλοϊκά  αν  ο κύριος τέως Υπουργός , έριξε μια ματιά  στα δικά του κορδόνια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί!!! Ενίοτε υπάρχουν και εσωτερικοί αντίπαλοι που καραδοκούν και έχουν καλά δεμένα τα κορδόνια τους  ή σκέπτονται με την προοδευτική λογική ‘’ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’ .[Πρόκειται για χρησμό που έδωσε το Μαντείο των Δελφών το 480 π.Χ. απαντώντας σε σχετικό αίτημα των Αθηναίων τι να κάνουν έναντι της μεγάλης περσικής εκστρατείας.

·   Ο χρησμός αυτός ως έκφραση αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ιστορικά καταγεγραμμένες προτροπές φιλαυτίας], αλλά δεν έπαυσε ποτέ να επανέρχεται η εφαρμογή του, αφού διατηρεί τον ‘’προληπτικό’’ χαρακτήρα του.

·   Δεν θα σας κουράσω περισσότερο,  παραθέτω όμως το πλήρες κείμενο του δημοσιεύματος που περιλαμβάνει τη σχετική νομική διάταξη, για να μη φανεί ότι αερολογώ, με δεδομένο ότι οι νομικές μου γνώσεις βρίσκονται σε ‘’πρωτόλεια’’ κατάσταση.

·   ‘’ Πέμπτη, Δεκεμβρίου 24, 2015

Με διάταξη που συμπεριλήφθηκε την τελευταία στιγμή στο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης και άλλες ποινικές διατάξεις και τελικά ψηφίστηκε, προβλέπεται παράκαμψη του άρθρου 177 παρ.2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, δηλαδή επιτρέπεται η χρήση παράνομων αποδεικτικών μέσων σε περιπτώσεις κακουργημάτων που υπάγονται στην αρμοδιότητα των Εισαγγελέων Οικονομικού Εγκλήματος και Διαφθοράς. Η διάταξη (άρθρο 62 του ψηφισθέντος νομοσχεδίου) έχει ως εξής: «1. Στις περιπτώσεις πράξεων κακουργηματικού χαρακτήρα, που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού

Εγκλήματος ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, δεν εφαρμόζεται η παράγραφος 2 του άρθρου 177 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εφόσον το αποδεικτικό µέσο αφορά πληροφορίες ή στοιχεία, στα οποία οι ανωτέρω εισαγγελείς έχουν δικαίωµα πρόσβασης κατά τις διατάξεις του άρθρου 17Α παρ. 8 εδάφιο α΄ του ν. 2523/1997 και του άρθρου 2 παρ. 5 εδάφιο α΄ του ν. 4022/2011.

2. Η χρήση του παραπάνω αποδεικτικού µέσου κατά την παραπομπή και τη δίκη γίνεται δεκτή εφόσον κριθεί αιτιολογημένα ότι: α) η βλάβη που προκαλείται µε την κτήση του είναι σηµαντικά κατώτερη κατά το είδος, τη σπουδαιότητα και την έκταση από τη βλάβη ή τον κίνδυνο που προκάλεσε η ερευνώμενη πράξη, β) η απόδειξη της αλήθειας θα ήταν διαφορετικά αδύνατη και γ) η πράξη µε την οποία το αποδεικτικό µέσο αποκτήθηκε δεν προσβάλλει την ανθρώπινη αξία».

Το άρθρο 177 παρ.2 του ΚΠΔ, το οποίο δεν θα εφαρμόζεται στις παραπάνω περιπτώσεις, σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη, προβλέπει τα εξής: «Αποδεικτικά μέσα, που έχουν αποκτηθεί με αξιόποινες πράξεις ή μέσω αυτών, δεν λαμβάνονται υπόψη την ποινική διαδικασία ‘’. Εδώ κρατήθηκε κάποια ‘’πισινή’’!!!

          Το ερώτημα είναι πώς τα κατάφεραν και έπεσαν διάνα , κατά την ισπανική έκφραση ή tamam , κατά την πλέον δημοφιλή  έκφραση των ανατολικών γειτόνων μας. Είναι αυτό που λένε ΄΄διαβολική σύμπτωση’’ ή τους γύρισε μπούμερανγκ μια κίνηση με άλλους στόχους ;; Ας πρόσεχαν !!!   Αντώνης

Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΡΑΣΙΜΙΑ

Δεν αναφέρομαι βέβαια στον καταξιωμένο και δημοφιλή αοιδό Γιάννη Πλούταρχο, αλλά στον αρχαίο ιστορικό και βιογράφο και ιδιαίτερα στο έργο του ‘’Βίοι παράλληλοι’’. Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί  μια σειρά βιογραφιών διάσημων Ελλήνων και Ρωμαίων, διευθετημένων ανά ζεύγη, έτσι ώστε να δίνεται έμφαση στις κοινές ηθικές τους αξίες ή απαξίες. Οι διασωθέντες Βίοι περιλαμβάνουν 23 ζεύγη βιογραφιών, ενός Έλληνα και ενός Ρωμαίου, όπως επίσης και τέσσερις μεμονωμένους βίους. Στα περισσότερα από τα ζεύγη ακολουθεί σύγκριση των δύο προσωπικοτήτων. Ο Πλούταρχος στο έργο του ξεκαθαρίζει ότι, τον ενδιαφέρει το ήθος και ο χαρακτήρας των διάσημων ανδρών και όχι οι μάχες, οι  ‘’ηρωισμοί’’ και άλλα γεγονότα που προβάλλουν  νταηλίκια και  συνηθίζονται στις μέρες μας. Θα έλεγα ότι οι καταλήψεις και οι απειλές για ‘’χώσιμο δυο μέτρα κάτω από τη γη’’, μάλλον θα του προκαλούσαν αηδία.

         Θα ήθελα να φέρω νοερά τον αρχαίο ιστορικό στις μέρες μας για να δω αρχικά αν θα εύρισκε προσωπικότητες, οι οποίες να πληρούν τις δικές του  ηθικές προϋποθέσεις  σύγκρισης. Το θεωρώ πολύ δύσκολο έως αδύνατο, αφού οι αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές- αριστερές παρατάξεις της χώρας αρνούνται τον κλασικό όρο ηθικής, αισθητικής και αξιοκρατίας, αφού τον θεωρούν συντηρητικό και απορριπτέο. Οι ακροδεξιές και λοιπές μικροπαρατάξεις, έχουν στρέψει την προσοχή τους στον ακραίο εθνικισμό, τις κηραλοιφές και την οικονομική θεωρία των παιγνίων, δηλαδή κάτι μεταξύ ψευτογιατρού και χαρτοπαικτικής λέσχης.  Εύχομαι και ελπίζω με όσα γράφω να μην προκαλέσω ηθική βλάβη στον αρχαίο βιογράφο, παρά τη σαφή διαφορά της δικής του ηθικής από την αποκαλούμενη αριστερή, που την ακούμε συνεχώς αλλά δεν την βλέπουμε. Θυμίζει τα τιμημένα γηρατειά και το λαό στην εξουσία που είχε επαγγελθεί προγενέστερος χαρισματικός πολιτικός μας ήρωας, από τον οποίο οι μιμητές του έχουν κρατήσει μόνο το στιλ και τις κινήσεις, αφού η συγκριτική τους λεξιπενία  δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερα.

         Έτσι λοιπόν η νοερή αυτή ξενάγηση δεν θα μπορούσε να εισφέρει στη δημιουργία σύγχρονων ‘’ζευγών’’ σύγκρισης, θα βοηθούσε όμως στον κοινωνικό μας προσδιορισμό, που ασφαλώς δεν περιορίζεται  μόνο στις αποδοχές των εργαζομένων – αφού  όλοι τους μέχρι τώρα τις έκοψαν . Θα ξεκαθάριζε όμως τους  κανόνες ηθικών αξιών,  που τείνουν να διαγραφούν από το  ‘’προοδευτικό’’ λεξιλόγιο. Στην Ελλάδα που την επικαιρότητα απασχολούν αιμομιξίες, ψευτογιατροί, παιδοφιλίες και επιθέσεις με βιτριόλι, δεν μπορούμε να μιλάμε για ηθική και ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να την επαναφέρουμε στη χώρα που την γέννησε  και την κατέστησε βασικό στοιχείο αξιολόγησης. Αυτό αμαυρώνει και την παγκόσμια θετική άποψη για την μέχρι τώρα  συμπεριφορά της χώρας στην πανδημία.

         Το συνολικό σκεπτικό που προηγήθηκε, μας οδηγεί ατυχώς στον υπότιτλο του παρόντος και εδώ θα βρούμε πολλές ανά ζεύγη ή μεμονωμένες περιπτώσεις, που εκπέμπουν την μπόχα τους απ’ άκρου εις άκρον της χώρας. Πρόκειται για τα θρασίμια που  είναι θρασύδειλα και αναιδή ψοφίμια, που καλύπτουν την μηδαμινότητά τους πίσω από τίτλους και ιδεολογικά τσιτάτα. Είναι καιρός για μια άμεση και δίκαια κρίση, ώστε να  δικαιωθούν ή να μπουν οριστικά  στο περιθώριο, διαλύοντας ενδεχόμενες σκέψεις για συμψηφισμούς.

         Χθες δημοσιεύθηκαν απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες σημαντικών στελεχών της πολιτείας, που αν μεν είναι ψευδείς ή πλαστές πρέπει αυτεπάγγελτα η Δικαιοσύνη να αποκαταστήσει τη βλάβη όσων θίγονται και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους ενδεχόμενους συκοφάντες. Σε αντίθετη όμως περίπτωση ας πέσει επί τέλους βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης επί των κεφαλών των ενόχων και των υπευθύνων ‘’κεφαλών’’ τους. Μου έκανε όμως αλγεινή εντύπωση η βραδεία και χαλαρή αντίδραση του θιγόμενου τέως Υπουργού και του Αρχηγού του Κόμματός του, που περί άλλα τυρβάζουν και για την ‘’ταμπακιέρα’’ δεν είπαν λέξη. Αντιπαρέθεσαν κάποια κυβερνητικά οικονομικά λάθη – και καλά έκαναν αν υπάρχουν – αλλά για το ζέον και ζέχνον  θέμα της ‘’ταμπακέρας’’ δεν ακούστηκε λέξη.

 Έχω ακούσει σε δικαστήρια μικροκατηγορίες που οι θιγόμενοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για να τις αποσείσουν. Στην περίπτωση του κ. Παππά δεν θέλει κανείς να τον αποδώσει καθαρό στην αδηφάγο κοινωνία; Εκτός αν – δεν θέλω να το σκέπτομαι – το θράσος ξεπερνά την ηθική και κανείς δεν νοιάζεται για τέτοιες ‘’λεπτομέρειες’’.  Έλεος κύριοι εκατέρωθεν, συνέλθετε από τον λήθαργο και σπάστε το απόστημα πριν είναι πολύ αργά. Η χώρα βρίσκεται  σε κίνδυνο και χρειάζεται εθνική αλληλεγγύη για το κοινό καλό και συνθήκες σαν τις παρούσες δεν διευκολύνουν  ανάλογες καταστάσεις !!! Θα επικαλεστώ για μια φορά ακόμα τα λόγια του Θουκυδίδη ότι ‘’οι καιροί ου μενετοί’’.  Αντώνης

ΑΝΑΒΑΠΤΙΣΗ ή ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ

Αφορμή για το  σύντομο  σημερινό μου άρθρο, αποτέλεσε ένα δημοσίευμα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 16.1. 2020, που τυχαία έπεσε στα χέρια μου και με προβλημάτισε η εξ αριστερών κριτική  της Αριστεράς.  Αναγκάστηκα όμως να εμπλουτίσω τον τίτλο του με την αναγκαία για την περίπτωση προσωπική μου διάζευξη, ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στο περιεχόμενο του. Για να προλάβω απορίες και ανάλογα ερωτήματα δηλώνω ότι  ‘’άμα λάχει’’ διαβάζω και το δημοσιογραφικό όργανο του ΚΚΕ. Δεν το έχω κρύψει άλλωστε ότι  έβλεπα με συμπάθεια αυτό το χώρο, προσπαθώντας να καταλάβω που το πάνε, ιδιαίτερα μετά το γκρέμισμα του τείχους από τον λαό που υποχρεώθηκε να το στήσει και να το κρατήσει όρθιο. Έχω γράψει άλλωστε στο παρελθόν ότι τα προσωπικά μου  βιώματα  από την σοβιετική εισβολή  στην τότε Τσεχοσλοβακία που έζησα επί μακρόν – το ΚΚΕ  έσπευσε πρώτο να την αναγνωρίσει μαζί με το ΑΚΕΛ – με έφεραν στα όρια του αντικομουνισμού, με συγκράτησε όμως  αυτή μου η συμπάθεια!!!

Παρακολουθώντας τις ιδεολογικές ακροβασίες του εν λόγω άρθρου που δημοσιεύω αυτολεξεί, προσπαθώ να βρω τους  στόχους που επιδιώκει, αφού χωρίς να περιέχει ανακρίβειες και  ψεύδη, αποσιωπά τις αλήθειες που αναδεικνύονται.  Αρνείται την ‘’αριστεροσύνη’’ τόσο  του Σύριζα όσο και του Κ. Κ. Ισπανίας, περιορίζοντας όμως τον χαρακτηρισμό μεταλλαγμένο μόνο στο δεύτερο. Τι να κάνουμε, αφού το αίμα νερό δεν γίνεται και κανένας δεν γνωρίζει τη συνέχεια του παιχνιδιού!!!  Οριοθετεί στα μέτρα του τον όρο προοδευτικός και αριστερός και επαναφέρει τις γνωστές του αντιθέσεις, προς το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον σοσιαλισμό των άλλων , την σοσιαλδημοκρατία, το κεφάλαιο και το αστικό σύστημα. , χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούσε κάποτε και ο Σύριζα.

Στο τέλος αφήνει την εντύπωση ότι μόνο το ΚΚΕ κατέχει την απόλυτη αλήθεια ενώ προβάλλει συνεχώς  και επικαλείται τα φτωχά στρώματα, σαν να αποτελούν  επιδίωξή του. Εύχομαι να μην το έχω καταλάβει καλά, αλλά τα βιώματά μου 12 ετών στο παρελθόν, από την εφαρμογή της πρακτικής του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’, μάλλον ενισχύουν τους φόβους μου. Τελικά, τα συστήματα αυτά, επιδιώκουν την αύξηση της δυστυχίας και της  αγανάκτησης, ώστε η λαϊκή απόγνωση να τα αποδεχθεί σαν καθεστώτα. Τελευταίο εμφανές δείγμα ανάλογου καθεστώτος της εποχής μας έχει μείνει αυτό του  Κιμ Γιονγκ Ουν, αφού τα λοιπά προχώρησαν οικειοθελώς στην μετάλλαξη. Στο τελευταίο  γελάς ή κλαις κατ΄ εντολήν του ηγέτη που εφαρμόζει προσωπικούς κανόνες και  δικαίωμα ζωής ή θανάτου του λαού, διατηρώντας για τον εαυτό του – αν δεν τον ανατρέψουν οι δικοί του – την κληρονομικώ δικαιώματι διαδοχή στην εξουσία της χώρας. Εδώ διακυβέρνηση και εξουσία πάνε μαζί, σε αντίθεση με τα δικά μας, και αυτό αφήνει κάποιο παράπονο σε όσους δικούς μας δεν το κατάφεραν.

‘Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, ανάλογες ήταν και οι επιθυμίες του Σύριζα, αλλά τελικά δεν του βγήκαν, όπως πλέον ομολογείται και από την ηγεσία του. Αυτό συμβαίνει συχνά σε μεθοδευμένες πολιτικές πρακτικές αφού η απόλυτη επιτυχία των όποιων καταλήψεων  απαιτεί να συντρέξουν και άλλες προϋποθέσεις, ώσπου να   παγιωθεί το καθεστώς και η κατάληψη της εξουσίας, που μετονομάζεται σε  επανάσταση. Ιδανική συνδρομή προσφέρει μια εθνική τραγωδία ή άλλη γενικότερη συμφορά στην επικράτεια.

Παραδείγματα τέτοιων ‘’συνδρομών’’ αποτέλεσαν η γενική πολιτική αμφισβήτηση του 1965 και η μωρία  προβληματικών εγκεφάλων Συνταγματαρχών που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τη  χούντα του 1967  στην Ελλάδα και ο Β΄ παγκόσμιος  πόλεμος για την ‘’κομμουνιστικοποίηση’’ της Ανατολικής Ευρώπης . Το θετικό στην περίπτωση είναι ότι ο λαός – έστω και με καθυστέρηση- συνέρχεται από τον πρώτο ‘’ενθουσιασμό’’ και αργά ή γρήγορα  αποτινάσσει τον ζυγό. Αδυνατεί όμως να διαγράψει και τις πληγές που έχουν ήδη συντελεστεί  στις χώρες που έχουν υποστεί τις συνέπειες ολοκληρωτικών καθεστώτων , οποιασδήποτε απόχρωσης.

Κλείνω το σχόλιό μου με μια γενική παρατήρηση: Τα οικονομικά μιας χώρας μπορούν να αλλάξουν και να βελτιωθούν, τα καθεστώτα όμως δύσκολα ανατρέπονται.

 Αντώνης

[Ακολουθεί το  άρθρο του Ριζοσπάστη]:

‘’Πέμπτη 16 Γενάρη 2020

Σελίδα 2

Από μέρα σε μέρα

Αναβάπτιση

«Χαράς ευαγγέλια» στον ΣΥΡΙΖΑ και την «Αυγή» για το σχηματισμό «προοδευτικής κυβέρνησης στην Ισπανία», των παλιών και νέων σοσιαλδημοκρατών, που υπόσχεται μάλιστα να φέρει αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Αυτό που δεν λένε, βέβαια, είναι ότι η συγκυβέρνηση των Σοσιαλιστών και των «αριστερών» (συμπεριλαμβανομένου και του μεταλλαγμένου ΚΚ Ισπανίας), που αναδείχτηκε με τη στήριξη, διά της αποχής στη Βουλή, διαφόρων εθνικιστικών δυνάμεων, έχει προσυμφωνήσει με την ΕΕ για περικοπές πολλών δισ. ευρώ στο όνομα της μείωσης του ελλείμματος, που θα προκαλέσουν νέες απώλειες για τα λαϊκά στρώματα. Η άλλη όψη της ίδιας πολιτικής είναι τα ψίχουλα που υπόσχονται να μοιράσουν στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, κι αυτά ...με δόσεις, ώστε ο κατώτερος μισθός να φτάσει σταδιακά στα στατιστικά όρια της φτώχειας! Να μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ και μια ισχυρή ΝΑΤΟική δύναμη, που θα συνεχίσει βέβαια να συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο, με το «φωτοστέφανο» της νέας «προοδευτικής» κυβέρνησης. Ο λαός στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη το έχει δει ξανά το έργο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον ΣΥΡΙΖΑ και τις «προοδευτικές» κυβερνητικές συμμαχίες του. Τίποτα καλό δεν έχει να ελπίζει από τον αέρα της αναβαπτισμένης σοσιαλδημοκρατίας, που πνέει στην Ισπανία και αλλού, δίνοντας διέξοδο στο αστικό σύστημα να συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική του.’’ 

ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ

Πολλές φορές έχω ασχοληθεί με το θέμα ακροθιγώς , με προσοχή και τη μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα. Το ίδιο θα επιχειρήσω να κάνω και τώρα, με τη βασική διαφορά ότι το κείμενο θα διαβαστεί μόνο από εκείνους που θέλουν να το αναγνώσουν. Η  απόφαση μου να διακόψω την αποστολή των κειμένων μου με e-mail, αποδεσμεύει τη σκέψη μου και καθιστά τη γραφή μου πιο ελεύθερη . Δεν με ενδιαφέρει εάν και πόσοι θα τα διαβάσουν, διότι θεωρώ αρκετό ότι θα καταγράψω  τις σκέψεις μου, έστω και μόνο για μένα, χωρίς να αποκλείω αυτή τη δυνατότητα σε κανένα άλλο. Σίγουρα  πάντως θα μας απασχολήσει και η ‘’ειδοποιός διαφορά’’, η οποία ξεχωρίζει τα μέλη ενός είδους από εκείνα άλλων ειδών, που ανήκουν στο ίδιο γένος, για παράδειγμα  η διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και ένα ζώο, ας πούμε ένα σκύλο!!!

Αρχίζω από το τελευταίο, με τη διαμορφωμένη νέα κατάσταση προστασίας των ζώων και τις νέες νομικές ρυθμίσεις που την καθορίζουν.  Σημειώνω με ενθουσιασμό ότι ευτυχώς, μετά το ‘’ξεσπίτωμα’’ των ζώων  από το φυσικό τους περιβάλλον, αναγκάστηκαν οι πολιτισμένες χώρες να λάβουν κάποια μέτρα προστασίας τους. Αφού λοιπόν τα ανώτερα θηλαστικά [οι άνθρωποι],  ικανοποίησαν, τη ματαιοδοξία και ενδεχόμενες άλλες ανομολόγητες χρησιμοποιήσεις  των ζώων, έδειξαν με καθυστέρηση και τη ‘’ζωοφιλία’’ τους με την παραχώρηση σ’ αυτά κάποιων δικαιωμάτων. Επιβλήθηκε όμως και σ’ αυτή την περίπτωση, ένας ιδιότυπος ρατσισμός. Τα χώρισαν στα ‘’ιδιόκτητα’’ και τα αδέσποτα, αποστερώντας μάλιστα τα τελευταία ακόμα και από τη ‘’χαρά’’ της αναπαραγωγικής διαδικασίας.  

Δεν ξέρω γιατί αλλά το γεγονός μου θυμίζει τον ξεσηκωμό  των μαύρων της Αμερικής, με μόνη διαφορά ότι τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο. Προσπαθούμε να διορθώσουμε προηγούμενα ‘’ημαρτημένα’’ μας, με δήθεν πράξεις συμπαράστασης και  νομικής κατοχύρωσης των δικαιωμάτων τους, θέτοντας ως εγγυητές εμάς τους ίδιους που τα ‘’χρησιμοποιούμε’’. Ρώτησε ποτέ κανείς αν ήθελαν να εγκαταλείψουν τη φυσική ζωή τους και να παίζουν ρόλους που κατά καιρούς τους αναθέτουμε, για καθαρά δικούς μας λόγους;;;  Μια ακόμα αυταπόδεικτη υποκρισία της ζωοφιλίας μας, που μοναδικό στόχο έχει να περιορίσει την ‘’ενόχληση’’ που προφανώς προκαλείται από τα σκυλιά του δρόμου, τα αποκαλούμενα ‘’αδέσποτα’’. Πρόκειται για μια νέα μορφή ικανοποίησης της ματαιοδοξίας  μας, με τη θέση τους υπό την ανθρώπινη δεσποτεία, που σημαίνει την  απόλυτη τυραννική εξουσία, με αντάλλαγμα το ‘’σπίτωμά’’ τους. Τα ρωτήσαμε όμως αν συμφωνούν με την άδικη και μονόπλευρη αυτή συναλλαγή ;

Η  ελεύθερη σκέψη που προανέφερα, με οδηγεί σε ένα καίριο ερώτημα για την εποχή μας. Καθημερινά ακούγονται από τα ΜΜΕ ανακοινώσεις  εκπροσώπων  φιλοζωικών Συλλόγων και οργανώσεων με τις επαπειλούμενες ποινές για τους παραβάτες. Δεν άκουσα ποτέ όμως ανάλογες προτροπές – για απειλές ούτε λόγος να γίνεται - για ανάλογη συμπεριφορά , απέναντι στα αναξιοπαθούντα ‘’ανθρωποειδή’’ που βρίσκονται σε ανάλογη ή και χειρότερη κατάσταση!!!

Κάποτε μιλούσαν για ‘’σκυλίσια’’ ζωή, ξέρω όμως πολλούς ανθρώπους και υποψιάζομαι περισσότερους που ευχάριστα θα έπαιρναν τη θέση ενός σκύλου, διότι τουλάχιστον θα εξασφάλιζαν δωρεάν φροντίδα, περίθαλψη και νομική προστασία. Με την πανδημία πόσοι γέροι και ανήμποροι μπήκαν στη λίστα των θυμάτων της και κατέληξαν μάλιστα σε ομαδικούς τάφους;;; Εδώ ισχύει η ρήση ότι ‘’πήγαν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι’’ και ‘’αξιώθηκαν ‘’ τουλάχιστον μιας σκυλίσιας ζωής!!!

Το τελευταίο ερώτημα με οδηγεί συνειρμικά και στον τίτλο του άρθρου μου, για την ποιότητα ζωής, διερωτώμενος τι είναι  μια ανεκτή ποιότητα ζωής και πόσοι την απολαμβάνουν; Δηλαδή η εξασφάλιση τροφής και ενδεχομένως στέγης αποτελεί στοιχείο ποιοτικής διαβάθμισης ή  ένδειξη απλής επιβίωσης;; Δεν θα ήθελα ποτέ να επιστρέψουμε σε καταστάσεις του παρελθόντος που για τα καλά ‘’στερνά’’ του παππού και της γιαγιάς, γερνούσαν πριν την ώρα τους τα παιδιά. Θυμάμαι την κωμωδία δεσποινίς ετών 39, που συγκινεί ακόμα τους παλιότερους και αποστρέφονται το θέμα της οι νεότερες γενιές και σκέπτομαι αν συμβαίνουν ανάλογες καταστάσεις στα όποια ζώα που ζουν  μαζί ή πλάι μας. Μήπως οι σύγχρονες  κοινωνίες θα έπρεπε να δείξουν και για τους συνανθρώπους τους το ίδιο ενδιαφέρον ή τέλος πάντων να τους υπαγάγουν στα ευεργετήματα των λοιπών ειδών του ζωικού βασιλείου. Η ζωή είναι μια σφαίρα που γυρίζει και ποτέ δεν ξέρεις πού θα σταματήσει. Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται η σοφή φράση ‘’ Μη καυχώ τα εις αύριον, ου γαρ γινώσκεις τι τέξεται η επιούσα’’ [ μην καυχιέσαι για το μέλλον διότι δεν ξέρεις  τι θα γεννήσει– θα φέρει –  η  επομένη].

Οι ανά την υφήλιο νεολαίοι πάντως, με τη σκέψη ότι οι ίδιοι δεν κινδυνεύουν από τον κορωνοϊό ή την περνάνε ελαφρά, δεν παραλείπουν ευκαιρία συγχρωτισμού, που ενδεχομένως θα βλάψει τους ηλικιωμένους τους ,που συχνά φροντίζουν και για το χαρτζιλίκι τους!!!  Βλέπετε ότι στην εποχή μας, ο καθένας φροντίζει την ποιότητα της δικής του ζωής.

Αντώνης

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Χθες το βράδυ, όπως το συνηθίζω τα τελευταία πολλά χρόνια με τις αϋπνίες μου, προσπάθησα να σκεφθώ το αντικείμενο του σημερινού μου άρθρου και ομολογώ ότι βρήκα πολλά και ενδιαφέροντα, αφού η επικαιρότητα δεν μας αφήνει να πλήξουμε. Δυο σχολιασμοί όμως στο  τελευταίο μου άρθρου, από φίλες αναγνώστριες που ζουν στο εξωτερικό, μου άλλαξαν ‘’ρότα’’ και παράλληλα μου έβαλαν την ιδέα της αυτοκριτικής και αρχίζω από το τελευταίο.

Στο προηγούμενο άρθρο μου, κατέκρινα αυστηρά αυτούς που απρόσκλητοι εισβάλλουν στα σπίτια μας για να μεταφέρουν τις νοσηρές ενίοτε καταστάσεις που βιώνει η κοινωνία μας ή πλάθει η φαντασία τους και δεν σκέφθηκα ο αφελής ότι ‘’ως προς το σκέλος της εισβολής’’ κάνω και εγώ το ίδιο με την αρθρογραφία μου. Για το σκοπό αυτό, αποφάσισα να διακόψω – έστω και προσωρινά – την αποστολή e-mail, περιοριζόμενος στην επιλεκτική δημοσίευση στην ιστοσελίδα μου [anpantar.blogspot.com , ή στο Google με το πλήρες ονοματεπώνυμό μου]. Το μέτρο αυτό εφάρμοσα και στο παρελθόν  αλλά κάποιοι αναγνώστες του εξωτερικού, επικαλέστηκαν τεχνικές δυσκολίες στην προτεινόμενη μέθοδο και το ανέστειλα  Επειδή δεν γνωρίζω ποιοι ακριβώς εμπίπτουν στην περίπτωση αυτή, θα προτιμήσω τη γενίκευση του μέτρου, με μόνη εξαίρεση  των διαπροσωπικών ανταλλαγών μηνυμάτων.

Οι αγαπητές μου αναγνώστριες επικροτούν και υπερθεματίζουν στην κριτική μου, η μια μάλιστα μένει ιδιαίτερα στο ‘’διαβιβαστικό’’ του άρθρου μου ‘’ ότι αποτελεί  μια μερίδα από τις στερνές μου γνώσεις που ευτυχώς δεν τις είχα πρώτα’’. Ομολογώ ότι το γεγονός αυτό μου επέτρεψε να κρατήσω μέσα μου περισσότερο από 8,5 δεκαετίες, την παιδική αγνότητα που – με το έτσι θέλω και στο όνομα κάποιων δοξασιών ή ιδεοληψιών – στερούμε από τη σημερινή νεολαία. Προτιμούμε τη δημιουργία ‘’ηρώων’’ αντί  άξιων προτύπων και ινδαλμάτων.

Εδώ θα επικαλεσθώ – ελπίζω με τη συγκατάθεσή του – ένα σημαντικό απόσπασμα από άρθρο του κ. Σιμόπουλου [2016], επίτιμου Δ/ντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου , του ανθρώπου που έφερε τους Έλληνες κοντά στη γνώση του Σύμπαντος. Το βρήκα αναζητώντας  στο διαδίκτυο,  στοιχεία για την άποψη του Ιταλού Αστρονόμου , Φυσικού, Μαθηματικού ,Φιλοσόφου και δημιουργού του τηλεσκοπίου,Galileo Galiei, όταν βρέθηκε ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης, με επίδικο την ίδια του τη ζωή. Ερωτώμενος λοιπόν εάν εμμένει στην άποψή του ότι  η ΓΗ  κινείται και όχι ο Ήλιος, που αντιστρατεύεται τη Θεία παντοδυναμίας έναντι της επιστήμης, προτίμησε να σώσει τη ζωή του. Λέγεται όμως ότι στρέφοντας το πρόσωπό του προς την αντίθετη κατεύθυνση είπε τη φράση ‘’και όμως κινείται’’, με τις γνωστές τόσο για τον ίδιο όσο και  για την επιστήμη συνέπειες.

Παραθέτω αυτολεξεί το απόσπασμα του σχετικού άρθρου του κ. Σιμόπουλου, που αποτελεί και προσωπική του άποψη, και  επισημαίνω την δήθεν προοδευτική τάση για τη δημιουργία ηρώων [καταστροφών, καταλήψεων και ανυπακοής]:           

‘’Τώρα τελευταία πρέπει να ομολογήσω ότι πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται το θεατρικό έργο του Μπρεχτ για την ζωή του “Γαλιλαίου”, όπου σε μια σκηνή ένας μαθητής του όταν έμαθε ότι ο δάσκαλός του, ο ήρωάς του, αναγκάστηκε να υποκύψει στις πιέσεις της ιεράς εξέτασης, κλαίγοντας έφτυσε τον Γαλιλαίο στα μούτρα και του φώναξε απελπισμένα «Αλίμονο στη χώρα που δεν έχει ήρωες». Και ο Γαλιλαίος, με πίκρα στη φωνή, του απάντησε: “Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες”. Ξέρετε, όταν ήμουν νεότερος πίστευα περισσότερο στα λόγια του μαθητή. Καθώς όμως γερνάω, ταυτίζομαι όλο και πιο πολύ με την άποψη του Γαλιλαίου: “Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες”.

Προσυπογράφω απόλυτα την ακροτελεύτια φράση .

Αντώνης

ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ

Η  πλήρης  φράση του Σόλωνα είναι ‘’γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος’’, που σημαίνει ότι ‘’όσο περισσότερο ζω  μαθαίνω περισσότερα’’, πράγμα που αποτελεί και μια φυσική συνέπεια που εγγίζει τα όρια της νομοτέλειας ,[ δηλαδή  υπαγωγής οποιουδήποτε φαινομένου της πραγματικότητας σε απαράβατους και σταθερούς κανόνες και νόμους ].

Για να καταστήσω το θέμα σαφέστερο θα το αντιμετωπίσω σε προσωπική βάση και θα αναφερθώ σε καινούργιες γνώσεις που προστέθηκαν και συνεχίζουν να προστίθενται στο διάβα των 86 χρόνων μου, αναφέροντας σχετικά παραδείγματα. Με δική μου θέληση, προσπαθώ να γεμίσω τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες μου, με καινούργια ενδιαφέροντα. Τελευταία, στη διάρκεια αναστολής της ‘’γεροντικής’’  μου εξερεύνησης, ασχολήθηκα με τις βιογραφίες δύο σημαντικών προσωπικοτήτων της μουσικής. Πρόκειται για τον Μπετόβεν και τον τρόπο που αντιμετώπισε την κωφότητα του, χωρίς να διακόψει το έργο του και τον Βέρντι, που ’’πνιγμένος’’  στην  οικογενειακή  δυστυχία του, μας έδωσε μια διαφορετική  νότα στις όπερες που  άφησε. Δεν θα παραλείψω να αναφερθώ και σε πρόσφατες γνώσεις που έχουν συνταράξει την επικαιρότητα, εισβάλλοντας στο σπίτι μας χωρίς δική μας πρόσκληση και απροειδοποίητα.

Αν ζούσαμε σε παλαιότερες εποχές, ίσως να μην είχα τη δυνατότητα να γίνω κοινωνός όλων αυτών των πληροφοριών, ακόμα και αν το ήθελα  και το αποζητούσα. Στην  εποχή μας όμως, όχι μόνο μπορούμε  να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα αλλά  κατακλυζόμαστε από αδόκητες εισβολές από κάθε ‘’κάθε καρυδιάς καρύδι’’ που μας υποχρεώνουν να συμμεριζόμαστε τις ανωμαλίες και ανηθικότητές τους.

Ας αρχίσουμε λοιπόν  από τα σημαντικά έργα  των δυο γιγάντων της μουσικής. Ο Μπετόβεν από νεαρή ηλικία είχε προβλήματα με την ακοή του και για τα δεδομένα της εποχής του, τα αντιμετώπιζε με πρακτικούς τρόπους. Χρησιμοποιούσε κατασκευές [ σχήματος χωνιού] τα οποία πρόσδενε με ιμάντες στο σώμα του για μια ελάχιστη βοήθεια  στην ακοή του, παρά το γεγονός ότι αυτό ενίσχυε και τις εμβοές που συνόδευαν το πρόβλημά του. Δεν θα κάνω μουσική ανάλυση του έργου του, δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ στη διαύγεια και ευκρίνεια που τα διακρίνει  και κυρίως τις θαυμάσιες σονάτες του, τις οποίες ο ίδιος ‘’άκουε’’ ανάμικτες με τους θορύβους των αφτιών του. Σαν να μην έφθανε αυτό, η επιδείνωση της ακοής του κατέληξε σε πλήρη κωφότητα, που του στέρησε  το κατ’ εξοχή όργανο που χαρακτηρίζει τους μουσικούς. Εκείνος όμως το ξεπέρασε με την εσωτερική, την ‘’εγκεφαλική’’ του ακοή. Οι μουσικές μνήμες του εγκεφάλου του δημιουργούσαν ένα είδωλο, που θα λέγαμε με σημερινούς όρους πληροφορικής, το οποίο του έδινε την ‘’εικόνα’’ της μουσικής που έπαιζε ή δίδασκε. Είναι γνωστό ότι πέραν των άλλων υπήρξε και ένας εξαίρετος δάσκαλος πιάνου, για πρίγκιπες, βαρόνους και τις ωραίες συζύγους τους, που διέθεταν  βεβαίως  μουσικές  γνώσεις.

Οι ειδικοί βιογράφοι του παρατηρούν ότι, τα έργα του , μετά την χειροτέρευση της ακοής του, ήταν όλα γραμμένα ένα – δυο τόνους χαμηλότερα, αφού είναι γνωστό, ότι η κώφωση αρχίζει κυρίως από τις υψηλές νότες. Το τελευταίο μου θύμισε ένα πραγματικό περιστατικό με βαρήκοο τέως  συνάδελφο, ο οποίος δεν άκουε τις τηλεφωνικές κλήσεις, κάθε φορά που είχε προσωπική βάρδια στην υπηρεσία. Τότε ο εφευρετικός φίλος Λάκης, προχώρησε στην κατασκευή μιας συσκευής, που παρήγαγε πολύ χαμηλές νότες σε κάθε τηλεφωνική κλήση και έτσι διευκόλυνε τον συνάδελφο να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του χωρίς προβλήματα. Κάποιοι από τους λοιπούς συναδέλφους, για να χαρακτηρίσουν την κατασκευή, την προσομοίαζαν με τους ήχους που παράγει η βίαιη έξοδος αερίων στον άνθρωπο, ή με το ‘’ρέψιμο του γορίλα’’. Το τελευταίο  αναφέρθηκε  παρενθετικά, σαν  μια  εύθυμη νότα στο δραματικό πραγματικό περιστατικό  που περιγράφεται.

Πράγματι για τον επαναστάτη μουσουργό, η μοίρα δεν σταμάτησε εδώ την αδικία της, αφού ακολούθησε η πλήρης κώφωση  του. Εκείνος όμως συνέχισε απτόητος και μάλιστα επανήλθε στην πλήρη γκάμα των τόνων των επόμενων έργων του, συμπεριλαμβανομένης κι της 9^ης Συμφωνίας του, η οποία έχει και ένα μεγάλο χορωδιακό μέρος. Πρόκειται για την ωδή της χώρας που αποτελεί και τον ύμνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έρχομαι τώρα στον μεγάλο Ιταλό μουσουργό και συνθέτη με το πλουσιότερο ρεπερτόριο στην όπερα και μάλιστα σε έργα που αναδεικνύουν  χαρούμενα και ευχάριστα συναισθήματα. Ο Τζιουζέπε Βέρντι που είχε χάσει τη γυναίκα μου Μαργαρίτα από εγκεφαλίτιδα σε ηλικία 26 ετών, ένα χρόνο νωρίτερα τον γιό του Ιτσίλιο Ρομάνο σε ηλικία 15 μηνών, ενώ το 1838 είχε χάσει και την κόρη του Βιρτζίνια Μαρία, μόλις 17 μηνώ, ορκίστηκε να μην ξαναγράψει όπερα. Όμως, το μεγάλο ταλέντο του και η ανάγκη να εξωτερικεύσει και να  μοιραστεί τον εσωτερικό του πλούτο με το κοινό του, τον βοήθησε να αφήσει το λαμπρότερο μουσικό έργο στην παγκόσμια όπερα.

Ο μεγαλύτερος ίσως σύγχρονος  αρχιμουσικός Ρικάρντο Μούτι, τον χαρακτήρισε μουσικό της Ζωής και πρόσθεσε:

 ‘’Είναι ένας συνθέτης απολύτως ικανός να απογυμνώσει και να μιλήσει για τα πάθη και τον πόνο μας, για τις ευχές και τα ελαττώματά μας κι αυτός είναι ένας από τους λόγους της παγκοσμιότητάς του: θα είναι για πάντα επίκαιρος. Όσο ο άνθρωπος έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και δεν μοιάζει με φιγούρα του "Σταρ Τρεκ", κάθε γενιά θα ανακαλύπτει στη μουσική του Βέρντι μία κουβέντα παρηγοριάς’’.

Κλείνω λοιπόν το σημερινό μου άρθρο, με την γνώση που εσχάτως μπήκε βίαια και λαθραία στο σπιτικό μας και κατέδειξε τη μιζέρια, την υποκρισία και τον κυνισμό που σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζει την εποχή μας. Τη γυναίκα με το βιτριόλι, την άλλη που ‘’απήγαγε’ τη μικρή για να την σώσει’’, τον ψευτογιατρό με τη βίλα που πολλοί γνώριζαν αλλά όλοι σιωπούσαν  και τον εκπρόσωπό μας στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που έκανε λαϊκή πολιτική πλουτίζοντας σε βάρος των προσφύγων και των κατατρεγμένων, που τους νοίκιαζε τα σπίτια που  ευκαιριακά αγόραζε με τις παχυλές του αποδοχές.

Για τους τρείς πρώτους θα αποφανθεί η ελληνική δικαιοσύνη με όσα μέσα της έχουν αφήσει οι πολιτικοί μας με τις σχετικές εκπτώσεις των ποινών. Για τον τελευταίο προοδευτικό Ευρωβουλευτή χορηγήθηκε  συγχωροχάρτι [indulgentia] από  το Κόμμα του, σαν αυτά που μοίραζε στις αρχές του 16^ου αιώνα, ο Ιωάννης Τezel. Έγινε επίκληση του αλάθητου του Αρχηγού – έναντι κάποιας αμοιβής μέχρι να ξεχαστεί το θέμα,  προτάσσοντας και  το γνωστό ΄΄πηλοφόρι΄΄ λάσπης, εναντίον εκείνων που αμφισβητούν την αριστερή ηθική και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Είναι  αλήθεια  ότι όσο ζει κανείς μαθαίνει περισσότερα αλλά και υποχρεώνεται να γνωρίσει   τα  χειρότερα, προσθέτω εγώ στα γεράματά μου, λέγοντας και μη χειρότερα, διότι δυστυχώς υπάρχουν και αυτά!!!!!  Αντώνης