Επιδημία Πανώλης 1828 και σημερινή Πανδημία

 

        Καταπληκτική ομοιότητα;;;

 

 

Δυο καλοί  φίλοι μου έστειλαν ένα άρθρο, αναφερόμενο σε Νόμο του Καποδίστρια του 1828, για την αντιμετώπιση επιδημίας πανώλης στον Αργοσαρωνικό, που βεβαιώνει κατά τον αρθρογράφο, μια  καταπληκτική ομοιότητα με τη σημερινή κατάσταση. Παραθέτω το άρθρο του Νόμου στο πρωτότυπο  και σε κατανοητή μετάφραση, για να γίνει αντιληπτό από τους χρήστες των γκρίκλις  και τους  ‘’παλαιοκομματικούς’’ ποικιλώνυμους ‘’ξερόλες’’, που κατακλύζουν το διαδίκτυο.

Το Άρθρο 285 του συγκεκριμένου Νόμου αναφέρει τα εξής:

«Αν, περιστάσεως τυχούσης, πόλις τις ή χωρίον είναι ύποπτα λοιμού, συγχρόνως μετά την περιστοίχησίν των υπό υγειονομικής γραμμής, ανάγκη πάσα ληφθώσιν ευθέως τα εξής μέτρα. Υποχρεούνται οι κάτοικοι να μένουν εις τα ίδια. Εμποδίζεται πάσα θρησκευτική τελετή. Δεν σημαίνονται οι κώδωνες». 

1821 ιστορία‘’ Αν  σε πόλη ή χωριό παρουσιαστεί ύποπτο κρούσμα της επιδημίας , είναι απόλυτη ανάγκη, συγχρόνως με την υγειονομική περίφραξη, να ληφθούν  και τα ακόλουθα μέτρα: Οι κάτοικοι υποχρεούνται να μένουν στα σπίτια τους. Εμποδίζεται κάθε θρησκευτική τελετή και δεν σημαίνουν οι καμπάνες’’.

 

Όταν διαπίστωσαν ότι η επιδημία δεν υποχωρούσε, ο Κυβερνήτης που είχε γνώσεις ιατρικής,  επέβαλε  καραντίνα 50 ημερών και όλοι οι κάτοικοι της περιοχής ευχαρίστησαν τον Καποδίστρια για τα μέτρα που επέβαλε. Αφού και πάλι η επιδημία δεν υποχωρούσε διαπίστωσαν ότι ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΕΤΗΡΟΥΝΤΟ και προχώρησαν σε παράταση της καραντίνας και ζώνες ναυτικού αποκλεισμού της Ύδρας. Παρ’ όλα όμως τα μέτρα, ο λοιμός επεκτάθηκε σε πολλές από της γύρω περιοχές  η οικονομία κατέρρευσε και ο λαός πεινασμένος στράφηκε κατά της κυβέρνησης.

Ο Καποδίστριας όρισε τον αδελφό του ως επιτετραμμένο που επισκέφθηκε τις περιοχές και έκανε έρευνα από σπίτι σε σπίτι για την αναζήτηση ασθενών, αλλά η κατάσταση δεν διορθώθηκε.

Τότε ο Κυβερνήτης, προτάσσοντας σαφώς το θέμα της υγείας από τη δεινή οικονομική κατάσταση και κάθε άλλη επίπτωση, ζήτησε τη συνδρομή του Ελβετού γιατρού Λουί Αντρέ Γκοσέ , ο οποίος επέβαλε αυστηρά  μέτρα – κλείνοντας και τα καφενεία – και κατόρθωσε να θέσει υπό έλεγχο την επιδημία. Η  γνωστή όμως ελληνική  νοοτροπία,  με την ‘’κουτοπόνηρη’’ χαλάρωση των μέτρων,  δημιούργησε σύντομα δεύτερο κύμα της επιδημίας, οπότε εφαρμόστηκαν πολύ αυστηρότερα μέτρα, τα οποία επιτηρούσαν ακόμα και  στρατιωτικά σώματα, μέχρι που τελικά ο λοιμός  ξεριζώθηκε οριστικά. Ο  Καποδίστριας αναγνώρισε και  τίμησε τη μοναδική συνδρομή του Ελβετού  γιατρού Γκοσέ , με την απόδοσή του των  ‘’δικαιωμάτων του γνήσιου και αυτόχθονος Ποριώτου’’ και διέδωσε τη μοναδική του ιατρική συνδρομή στον γνωστό  τότε κόσμο.

Ας αναζητήσουμε όμως και τους λόγους αμφισβήτησης της  ‘’  καταπληκτικής ομοιότητας’’, που  τελικά δεν φαίνεται να είναι  πραγματική. Τα γενόμενα επί Καποδίστρια έχουν καταγραφεί, κανείς μας όμως δεν ασχολήθηκε εκτενέστερα με τη σύγχρονη αντιμετώπιση, σε μια εποχή  σχεδόν δυο αιώνες νεότερη, με τεχνολογική εξέλιξη και κυρίως με άριστη  κατάρτιση των ειδικών  επιστημόνων μας. Κάποιοι επιδίωξαν και πισωγυρίσματα, όχι όμως στην εποχή του Καποδίστρια, αλλά σε άλλες εποχές και  δόλιες μεθοδεύσεις.

Στην παρούσα πανδημία, η κυβέρνηση όρισε μια πολυμελή επιτροπή που συνεδριάζει τακτικά, ενημερώνει το κοινό και απαντά σε ερωτήματα και ανάλογα με την εξέλιξη της πανδημίας αναπροσαρμόζει τα επιβαλλόμενα μέτρα. Η συνολική επίσημη αντιπολίτευση δεν βρήκε τίποτα θετικό και κάθε φορά υποστήριζε το ακριβώς αντίθετο μέτρο. Έφθασαν στο σημείο να αποδώσουν  ευθύνες και σε διακεκριμένους  επιστήμονες ή να προβάλουν επιλεκτικά τις απόψεις κάποιων εξ αυτών, τους οποίους πρότειναν και για  το Υπουργείο Υγείας. Αντιτάχθηκε στον τρόπο κτήσης και  διανομής των εμβολίων , με διαφοροποιήσεις  στην αιτιολογία και τόσες άλλες φαιδρότητες,  με τη διατύπωση ακόμα και επιστημονικού λόγου, από μη ειδικούς ή διαστρέβλωση της γνώμης άλλων.  Άλλοι μεν εφαρμόζοντες τις μεθόδους που πουλάνε μέσω τηλεοράσεως τα ‘’μαντζούνια’’ τους, άλλοι απαίτησαν να μην έχει ανάμιξη η Ευρώπη, και το κεφάλαιο και άλλοι αλληλοπαπαγαλίζοντας μεταξύ τους για να κρατήσουν ή να κερδίσουν το κομμάτι της πίττας που κατείχαν, διεκδικούν ή ονειρεύονται!!! Την εποχή του Καποδίστρια άκουσαν τους ειδικούς, εφάρμοσαν το σύστημα ακορντεόν [ανάλογα με την εξέλιξη] επέβαλαν την εφαρμογή των αποφάσεων και σώθηκαν.

Εμείς οι σύγχρονοι και αιθεροβάμονες πότε επί τέλους θα θέσουμε το κοινό καλό πάνω από το κομματικό και τα αριστεροδέξια ιδεολογήματα για να σωθούμε;;; Πότε θα δούμε αυτό που δείχνει ο επίσημος εβδομαδιαίος χάρτης της Ευρώπης, με τη χώρα μας ουδέποτε μέχρι σήμερα σε κόκκινο χρώμα και πολλάκις με μικρά έστω αλλά μοναδικά ψήγματα πράσινου;;; Τι βίτσιο είναι αυτό που μπερδεύει την ιδεοληψία με τα κομματικά μας καλά και συμφέροντα;;; Προσέχετε , γιατί ο ελληνικός λαός δεν είναι πια ετεροκινούμενος. Έχει άποψη, ενημερώνεται, βλέπει και θέλει το συμφέρον του και δεν του αρέσει να αμφισβητούν την νοημοσύνη του. Αντώνης

Βουρτσελισμός

 

[Επαναφορά παλιών μεθοδεύσεων]

 

 

Πρόκειται για  όρο που αναφέρεται στο παρατσούκλι συγκεκριμένου  προσώπου [όπως λέμε μιθριδατισμός], αλλά αφορά πλείστες όσες περιπτώσεις και τον κουβαλάω μέσα μου περισσότερο από 75 χρόνια. Για μένα και όσους τον γνώρισαν, σημαίνει φιλαυτισμός, φιλαυτία ή φιλοτομαρισμός, ορολογία με την οποία είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνούσε και ο κ. Μπαμπινιώτης. Πριν εξηγήσω πώς μου προέκυψε η ανάγκη να αναφερθώ στο θέμα, οφείλω να εξηγήσω την αιτία που μου προκάλεσε την υιοθέτηση του χαρακτηρισμού.

Με την απελευθέρωση της χώρας από τα στρατεύματα κατοχής και στα πρόθυρα του εμφυλίου, που στην επαρχία ήταν πολύ έντονος, οι ενήλικες άντρες κινδύνευαν να στρατευθούν από τον ΕΛΑΣ ή να επιστρατευθούν τοπικά από τις Ένοπλες δυνάμεις, για την πολεμική αντιπαράθεση. Ο καθένας που ήθελε να το αποφύγει χρησιμοποιούσε διάφορους τρόπους και τεχνάσματα, που δεν ήταν πάντα αποτελεσματικά, ή μετακόμιζε στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ο συγχωρεμένος ο Μπαρμπαγιάννης [το επώνυμό του ήταν σχεδόν άγνωστο] σκέφθηκε να κάνει τον κουτσό. Κυκλοφορούσε με ένα μπαστούνι, δίνοντας την εντύπωση ότι έχει πλήρη αναπηρία. Λέγεται μάλιστα ότι με την ίδια μέθοδο απέφυγε και τη γενική επιστράτευση στον πόλεμο, παίρνοντας και ένα χαρτί αναπηρίας και αργότερα ένα πενιχρό επίδομα και μια άδεια ‘’πάγκου’’ σε τοπικά πανηγύρια. Θυμάμαι ότι σε μια συγκεκριμένη εμποροπανήγυρη της πόλης [6-10 Αυγούστου], είχε ένα από τα γνωστά στους παλιότερους καροτσάκια, με χύμα παγωτό [χωνάκι ή φόρμα – ανάμεσα σε δυο λεπτά μπισκότα].Εγώ  ανέλαβα   [γύρω στα 10 μου] την πώλησή του, έναντι ευτελούς αμοιβής με το κομμάτι. Έτσι λοιπόν, κάθε βράδυ  – πάντα μετά τα μεσάνυχτα – εμφανιζόταν  το αφεντικό μου, μετρούσε τα κενά  χωνάκια ή τα αντίστοιχα μπισκοτάκια φόρμας  και μου έκανε τη χρέωση, χωρίς να υπολογίζει ότι το υλικό αυτό, έσπαγε και δεν αποτελούσε πάντα δείγμα πώλησης. Τις περισσότερες φορές δούλευα 20 ώρες την ημέρα και δεν έπαιρνα δεκάρα, λόγω του τρόπου υπολογισμού, διότι μου τα χρέωνε σαν  προσωπική μου κατανάλωση. Μέσα στην απελπισία και την παιδική μου αφέλεια, μου ξέφυγε να του θυμίσω ότι έκανε ψεύτικα τον κουτσό, αφού τον είχα δει στο σπίτι του να βαδίζει κανονικά. Προσπάθησε να με ηρεμήσει και έκτοτε μου έδινε ένα ποσοστό επί των εισπράξεων, πιέζοντας με να μη το πω σε κανένα. Ο καημένος ο μπάρμπα-Γιάννης, στην προσπάθειά του να μην αποκαλυφθεί , συνέχισε τη μέθοδο αυτή για το υπόλοιπο της ζωής του, με αποτέλεσμα να καταστεί πραγματικά χωλός.

Έρχομαι τώρα στην ανάγκη που με ώθησε στη χρήση του συγκεκριμένου τίτλου , που με γύρισε τόσες δεκαετίες πίσω και μου θύμισε αλήστου μνήμης εποχές. Όπως τότε, δυστυχώς  και στις μέρες μας  υπάρχουν πολλοί που  αναζητούν προσχήματα αποφυγής του εμβολίου. Δεν γνωρίζω τον λόγο αλλά υποψιάζομαι πολλούς και κυρίως για εκείνους που θέλουν να μην είναι στους πρώτους, αφήνοντας κάποιους άλλους να αποτελέσουν τα πειραματόζωα στη μαζική του   εφαρμογή. Αυτό αποτέλεσε την αφορμή να επεκταθώ και σε παράλληλα συμπτώματα που αποδίδονται  στο εμβόλιο, θεωρώντας τα είδος Βουρτσελισμού. Και ως εδώ ας το αποδώσουμε στον ενδεχόμενο φόβο και την όποια  αμφισβήτηση δημιουργεί κάθε τι καινούργιο. Είναι απαράδεκτη όμως η μεθοδολογία που εξικνείται μέχρι του σημείου να ισχυρίζονται ότι ‘’ υπάρχουν  θύματα και ότι αυτό αποτέλεσε και αφορμή να σταματήσουν οι εμβολιασμοί’’.

Ενοχοποιούν τεκμηριωμένες αποφάσεις επιστημόνων  παγκοσμίου κύρους, αντιπαραθέτοντας υπαρκτά ή  φανταστικά πρόσωπα που ‘’ειδοποιούν’’ για τους κινδύνους του εμβολίου. Παρουσιάζουν τις απόψεις τους σαν μια φιλική προσπάθεια   να βοηθήσουν και τους άλλους να αποφύγουν τον ‘’κίνδυνο’’. Δεν πρόκειται βέβαια για καθαρά ελληνικό φαινόμενο, αφού  η αντίδραση στο εξωτερικό είναι πιο  οργανωμένη και ίσως   κατευθυνόμενη, ώστε να καταστήσει ‘’δυσχερή έως αδύνατη’’ την επιδιωκόμενη  γενική ανοσία του πληθυσμού.  Το παγκόσμιο επίτευγμα απόκτησης εμβολίου σε τόσο σύντομο χρόνο, μπορεί να πάει χαμένο μπροστά σε κάποιες σκοπιμότητες που εύκολα παρασύρουν  τις  εύπιστες μάζες ή τους συνομωσιολόγους, που η πανδημία τους παρέχει πεδίο δόξας λαμπρό για να περάσουν τις απόψεις τους. Ορισμένοι [μεγαλοδημοσιογράφοι] επικαλούνται ακόμα και τον χαρακτηρισμό του εμβολίου ως προαιρετικού στη Γερμανία, σαν απόδειξη της ‘’επικινδυνότητάς του]. Ακόμα και κάποια Κόμματα δεν είναι άμοιρα στην αμφισβήτηση όχι μόνο του εμβολίου αλλά και των λαμβανόμενων κατά καιρούς μέτρων. Ενδεικτικά είναι και όσα ακούστηκαν χθες ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας από αρχηγό Κόμματος και τα σχόλια που ακολούθησαν.

Μήπως η πολιτεία πρέπει να μας προστατεύσει από όλους αυτούς τους ψεκασμένους ή συστηματικούς ψεκαστές της κοινής γνώμης!!!.  Προσωπικά δηλώνω ότι μετά χαράς θα αποδεχθώ τη Δευτέρα  την  ημερομηνία που θα μου  υποδειχθεί για τον εμβολιασμό μου .     Αντώνης

Γύφτοι

 

                    [ Ας μιλήσουμε ειλικρινά ]

                           Εικόνα 1  Ενδεικτική Διασπορά των αθίγγανων στην Ευρώπη

 

Ο όρος ‘’γύφτοι’’, στις διάφορες γλωσσικές παραλλαγές του,  είναι  καταχωρημένος στα παγκόσμια λεξικά. Πρόκειται για λαούς που ζουν συνήθως νομαδικά στη Νότιο-Ανατολική Ευρώπη, ενώ στην Κεντρική έχουν σχεδόν αλλοτριωθεί!!! Σε κάποιες χώρες από αυτές [Δανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Ελβετία και Κύπρο], παρουσιάζονται με ερωτηματικό ως προς τον πληθυσμό  και  τις δραστηριότητές τους, αφού έχουν σχεδόν αφομοιωθεί. Υπόκεινται απόλυτα στην   εθνική νομοθεσία της χώρας που διαβιούν και  δυνητικά ανελίσσονται  σε όλες τις κοινωνικές βαθμίδες , απολαμβάνοντας πλήρους ισοτιμίας, χωρίς καμιά φυλετική αναφορά. Δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς το ίδιο για κάποιες Βαλκανικές χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας, όπου ‘’απολαμβάνουν’’ ή ‘’υφίστανται’’ ένα καθεστώς μεταξύ ασυδοσίας και  εγκατάλειψης. Οι ίδιοι ανέχονται σιωπηρά την υφιστάμενη κατάσταση, αποφεύγοντας  και τις απορρέουσες υποχρεώσεις . Έτσι λοιπόν ‘’βολεύονται’’ και οι δυο πλευρές, δημιουργώντας  όμως στους συμπολίτες τους αλλά και στους ίδιους, προβλήματα και πρόκληση  αδικημάτων εκ μέρους μιας μερίδας εξ αυτών, με αποτέλεσμα μια  γενικευμένη καχυποψία σε βάρος του συνόλου τους.  Οι ίδιοι, με υποδείξεις αυτόκλητων   ηγεσιών τους, αρκούνται σε προσχηματικούς και αναπόδεικτους αυτοχαρακτηρισμούς [  Ρομά, Τσιγγάνοι , αθίγγανοι κλπ] , για να αποσείσουν την παγιωμένη  απαξία ,που με τον καιρό  έχει αποκτήσει η λέξη γύφτος. Στη χώρα μας, που έχει καταργηθεί η βασιλεία, αυτοί διατηρούν τον δικό τους βασιλιά και πέραν της γραφικότητας δίνουν την εντύπωση  ιδιότυπης ‘’αυτονομίας’’.

Θυμάμαι επίσημα στατιστικά στοιχεία της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, τη δεκαετία του 1960 που ζούσα στη χώρα, που για την τότε ‘’ ομόσπονδη δημοκρατία της Μακεδονίας’’ ανέφεραν ότι κατοικείται από ‘’Σέρβους, Βουλγάρους, Αλβανούς, Μακεδόνες, Τσιγγάνους κλπ’’.

Σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας,  στις οποίες  διαβιούν ‘’οργανωμένα’’, αποτελούν ‘’άβατο’’ και προβληματισμό για  τους λοιπούς κατοίκους της περιοχής, προσβάλλοντας κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αποτελούν κέντρα εγκληματικότητας, εμπορίου ναρκωτικών και παράνομης συναλλαγής, που δυστυχώς στιγματίζουν όχι μόνο  τις κοινότητές τους αλλά και  την ευρύτερη περιοχή, στην οποία επιβάλλουν  δικούς τους κανόνες. Είναι καιρός πια να καταργηθούν τα ιδιότυπα αυτά ‘’γκέτο’’ , που δεν επιτρέπουν  τη λειτουργία σύγχρονων κοινωνικών δομών. Είναι απαράδεκτος ο χαρακτηρισμός τους  συλλήβδην   ως κλεφτών, ληστών, απατεώνων και  δολοφόνων, όπως προκύπτει από πρόσφατα  δημοσιεύματα. Δυστυχώς όμως για αυτούς, κάποιες μειοψηφίες  στιγματίζουν το σύνολο και  εμποδίζουν τη δημιουργία κοινωνικής αποδοχής και ανεκτικότητας.

 Την αρχή οφείλει να κάνει επί τέλους η πολιτεία, με την υποχρεωτική  ένταξή τους στις ισχύουσες νομικές διατάξεις και διαδικασίες. Με πρόσχημα τις παραδόσεις τους, παραβιάζονται   κατοχυρωμένα   δικαιώματα  των ανηλίκων και διατηρούνται   διάφορες ‘’βαρβαρότητες’’ που αποτελούν ντροπή για πολιτισμένες κοινωνίες. Να επιβληθεί στο σύνολό τους   η 9ετής   υποχρεωτική  παιδεία, διότι πολλοί από αυτούς έχουν καταστήσει ‘’εθιμικό τους δίκαιο’’ τις  δεισιδαιμονίες των προγόνων τους. Να κατανοήσουν πρώτοι οι ίδιοι ότι οι κοινωνίες  άλλαξαν και ότι δεν διαφέρουν βιολογικά ή νομικά από τους λοιπούς ανθρώπους , με του οποίους είναι υποχρεωμένοι να συμβιώσουν αρμονικά και ισότιμα.

 Έχει γίνει αποδεκτό ότι  προέρχονται από την Ινδία , ενώ οι ίδιοι αφήνουν να εννοηθεί ότι ανήκουν σε Ινδοευρωπαϊκά φύλα, η ύπαρξη των οποίων δεν έχει καμιά τεκμηρίωση. Η  Ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι μια  καθαρά γλωσσολογική  ερμηνεία, σύμφωνα με την οποία η Σανσκριτική ήταν η κοινή μητέρα των Ευρωπαϊκών γλωσσών . Δεν απέχει πολύ από τη γερμανική  εκδοχή   περί Αρίας φυλής ,που επικράτησε στα τέλη του 19ου  μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα και την εθνικοσοσιαλιστική άποψη για την  ‘’καθαρότητα’’ της συγκεκριμένης  φυλής.

 

 Με το θέμα έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν, θεωρώντας  ότι η  αδιαφορία που επιδεικνύουν  στους κανόνες της κοινωνίας,  οδηγούν σε διακριτική αντιμετώπιση και μοιραία στον ανεπίτρεπτο ρατσισμό. Τα  Κόμματα, κατά καιρούς, τους προσεταιρίστηκαν ψηφοθηρικά, οι ίδιοι όμως  δεν έχουν ακόμα αποδεχθεί πλήρως τις υποχρεώσεις τους, αρκούμενοι  μόνο στα δικαιώματά τους.

Στην Ευρώπη, η πλειοψηφία τους είναι ενταγμένη στον τρόπο  ζωής του συνολικού πληθυσμού, με εξαίρεση όσους εργάζονται εποχιακά, διακινούμενοι και διαμένοντες με απόλυτη τάξη και οργάνωση, με φροντίδα των τοπικών Αρχών. Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί σε περιστατικό της 10ετίας του 1980 στην Ολλανδία, όταν είδα έκτακτες εργασίες σε κεντρικό ποδοσφαιρικό γήπεδο της Ουτρέχτης [ οικίσκους, τουαλέτες και μπάνια], που άλλαξαν την όψη του γηπέδου. Έμαθα ότι αυτό έγινε για να εξυπηρετήσει διερχόμενη  ομάδα αθιγγάνων, που μετέβαιναν σε βορειότερη περιοχή για εποχιακή εργασία. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι την επομένη της αναχώρησής τους, το γήπεδο αποδόθηκε στην ομάδα στην προηγούμενη κατάστασή του. Αυτό βέβαια σημαίνει συνεργασία και συνεννόηση ανάμεσα στις τοπικές αρχές και τους οργανωμένους νομάδες.

Στη δική μας ευρωπαϊκή χώρα , πολλά τσιγγανόπουλα, με διάφορα προσχήματα αποφεύγουν το σχολείο , και η πλειοψηφία τους  ζει στο ύπαιθρο, σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς και σε απάνθρωπες συνθήκες [ εντός και πέριξ]. Έχω την εντύπωση ότι αυτό αποτελεί  εκούσιο  αντάλλαγμα για την κοινωνική ανοχή στην ασυδοσία και τη συστηματική τους  παραβατικότητα, που θεωρούν  αναφαίρετο δικαίωμα τους.  Δεν είναι δυνατόν να ευθύνονται μόνο οι ‘’γύφτοι’’ αλλά κυρίως η πολιτεία που δεν βρήκε τρόπο να τους πείσει ότι σαν πολίτες αυτής της χώρας έχουν και υποχρεώσεις και κυρίως στην παιδία που αποτελεί το βασικότερο μέτρο ένταξής τους  στην κανονικότητα.

Παλιότερα η παραβατικότητά τους περιοριζόταν στην επαιτεία, την εκμετάλλευση ζώων [ αρκούδες, μαϊμούδες]  και  τις μικροκλοπές, που όλοι μας παραβλέπαμε  και τους έγινε συνήθεια και ‘’διδάσκεται’’ από τις  οικογένειές τους. Ο τρόπος ζωής τους περιγράφεται γλαφυρά  στις  νουβέλες του   Αντρέα Καρκαβίτσα  και στον ‘’δωδεκάλογο του γύφτου’’ του Κωστή Παλαμά. Στον τελευταίο, ο γύφτος παρουσιάζεται σαν ένα ‘’σύμβολο της ελεύθερης αδούλωτης ψυχής και της δημιουργικής δράσης , που δεν σταματάει πουθενά, δεν υποτάσσεται σε τίποτα και προχωρεί συνεχώς, γκρεμίζοντας τα παλιά και σάπια και χτίζοντας καινούργια και γερά’’. Μόνο που η κεκτημένη του ταχύτητα δεν φρενάρει ούτε σε νόμιμα εμπόδια, που προσφέρει κάθε οργανωμένη κοινωνία και κυρίως η παιδεία για  να την κατανοήσουν και να επωφεληθούν από αυτή.

Φοβάμαι ότι πολλοί και από τους αναγνώστες μου θα μείνουν στον παρεξηγημένο τίτλο του άρθρου μου, που τον επέλεξα σκόπιμα,  παραβλέποντας το ουσιαστικό περιεχόμενό του.

  Αντώνης