DON'T CRY FOR ME ARGENTINA

 

Οι στίχοι του θαυμάσιου αυτού τραγουδιού του Γουέμπερ που γράφηκαν το 1978 για το μιούζικαλ Εβίτα, έλεγαν σε ελληνική μετάφραση: «Μην κλαις για μένα Αργεντινή. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω». Είχαν γραφεί για την Eva Peron, η οποία με τον θάνατό της  πέρασε στη σφαίρα του μύθου, ενώ είχε διχάσει τους συμπατριώτες της. Οι μισοί την είχαν αγιοποιήσει ως προστάτιδα των φτωχών και κατατρεγμένων και οι ‘άλλοι μισοί τη θεώρησαν χυδαία λαϊκίστρια που έριξε έξω τα ταμεία της χώρας.

Οι ίδιοι στίχοι θα μπορούσαν να ισχύσουν και για τον ‘’θεό’’ του ποδοσφαίρου Μαραντόνα, ο οποίος προβλημάτισε επίσης τη θαυμάσια αυτή χώρα αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Δεν ξέρω γιατί και στους δυο αποδόθηκε ο τίτλος του επαναστάτη και πού ακριβώς έγκειται η επανάσταση τους. Για την Εβίτα και τον Ντιεγκίτο έχουν γραφεί πάμπολλα και έχουν χυθεί πολλά δάκρυα, αλλά για αμφότερους έχουν προβληθεί πλευρές της ζωής τους, που δεν περιποιούν ιδιαίτερη τιμή σε κανένα.

Θα αφήσουμε την Εύα Περόν, για την οποία η αγγλοξανική πολιτιστική βιομηχανία έδωσε τα ρέστα της , αποκομίζοντας τεράστια κέρδη και θα ασχοληθούμε με τον μάγο της μπάλας Ντιέγκο Μαραντόνα, που μας άφησε πρόσφατα. Τα ΜΜΕ δεν μένουν μόνο στην ομορφιά που έδωσε στο λαϊκό αυτό θέαμα, αλλά τον έχουν ηρωοποιήσει και προβάλλουν πλευρές της ζωής του, που   αποτελούν στοιχεία κακουργηματικών διώξεων ,χωρίς να ασχοληθεί με αυτά η  πολιτισμένη κοινωνία μας, καθιστώντας τον  ινδάλματά της . Ο ίδιος άλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο , είχε δηλώσει ότι ‘’δεν υπάρχουν ινδάλματα και ότι "Το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να πληρώσει για τα λάθη μου. Δεν φταίει η μπάλα’’

Θα ξεκινήσω από την αναμφισβήτητη παραδοχή ότι υπήρξε ίσως ο καλύτερος στο είδος του και  ένας  μάγος της στρογγυλής θεάς , αλλά ο ίδιος δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως ‘’αμαρτωλός’’ Θεός, ή το χέρι του Θεού, αφού ο Θεός είναι αναμάρτητος και σαν πάνσοφος γνωρίζει ότι το ποδόσφαιρο δεν παίζεται με τα χέρια. Τον παρουσίασαν σαν λαϊκό επαναστάτη ,κάθε φορά που προσέτρεχε στην αγκαλιά του Φιντέλ Κάστρο κατά τις συχνές προσπάθειες  αποτοξίνωσης από την κοκαΐνη. Επανάσταση είναι και η σχέση του με την ναπολιτάνικη  μαφία με αντάλλαγμα ποδοσφαιρικούς τίτλους; Το ίδιο και η προστασία της χούντας της χώρας του όταν φυγαδεύτηκε με άρμα μάχης για τη μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα, που αποτέλεσε αντικείμενο ‘’μαύρης’’ συναλλαγής;  Μήπως τελικά ήταν επανάσταση η λαγνεία και η διασπορά παιδιών [αναγνωρισμένων και μη ] ανά την υφήλιο;

        Αν αυτά  είναι τα ινδάλματα για τους επαναστάτες του μέλλοντος, αλλοίμονο και  στο ‘’μέλλον’’ και στην κοινωνία , αφού θεωρούν κυρίαρχα στοιχεία της ζωής την λαγνεία, την ασέλγεια, την ακολασία και τη φαυλότητα. Οι φανατικοί υποστηρικτές του, αποδέχονται ακόμα και την διαπόμπευση και την προσβολή του αθλήματος με ‘’το χέρι του θεού’’, όπως ο ίδιος με υπερηφάνεια ισχυριζόταν. Υιοθέτησαν τον αμοραλισμό του και τον κατέστησαν ίνδαλμα, ενώ ο ίδιος αγνοούσε κάθε κανόνα ηθικής και αξιών, ανταλλάσσοντας τους αντιλαϊκούς συμβιβασμούς του με τη χλιδή και την καλοπέραση.

Προφανώς, όσα γράφω με κάνουν αντιπαθή στους αμέτρητους θαυμαστές του, στους οποίους ανήκω και εγώ, αλλά μόνο ως προς την ποδοσφαιρική του ιδιοφυία. Γι’ αυτό εκφράζω τη λύπη μου που έφυγε τόσο νωρίς και  αδίκησε τον εαυτό του και την υστεροφημία του. Εύχομαι δε ο φιλεύσπλαχνος Θεός να δείξει  τη μεγαλοσύνη του. Όσον αφορά την παρεξηγημένη   ρήση ”ο γαρ νεκρός δεδικαίωται της αμαρτίας” που αναφέρεται σε επιστολή του Αποστόλου Παύλου , δεν σημαίνει  ότι ο νεκρός απαλλάσσεται των αμαρτιών του, αλλ’ ότι δεν μπορεί  πλέον να αμαρτήσει, αφού οι καλές και κακές πράξεις λαμβάνουν χώρα μόνο στον κόσμο των ζωντανών.    Αντώνης

ΠΟΝΗΡΟΙ, ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ Ή ΔΟΛΙΟΙ;;;

 

Παρακολουθώ συστηματικά τις ανακοινώσεις και υποδείξεις των επιστημόνων σχετικά με την πανδημία και τις εφαρμόζω εις το ακέραιο, διερωτώμαι όμως  ποιος είναι ο λόγος που κάποιοι άλλοι δεν κάνουν το ίδιο. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά γενικότερο και θα έλεγα παγκόσμιο, αν δεν είχα μια πολυετή εμπειρία από την εφαρμογή των κρατικών εντολών σε τέως ολοκληρωτικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, με δημοκρατική επίφαση ή ‘’ταμπέλα’’. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί στον τίτλο τους χρησιμοποιούσαν και τον όρο Δημοκρατία ή δημοκρατικός, αφού πριν  είχαν φροντίσει να την καταλύσουν. Στην Κίνα και την Β. Κορέα,  για παράδειγμα, οι κομματικές ηγεσίες ‘’μάντρωσαν’’ με μια μόνο διαταγή εκατομμύρια υπηκόων τους μέχρι τελικά να ‘’εξολοθρευθεί’   ο κορωνοιός. Αυτές είναι λύσεις !!!

Στις  πραγματικές όμως  δημοκρατίες , που χαρακτηρίζονται δολοφόνοι των λαών, νεοφιλελεύθερες και χώρες του κεφαλαίου, ο αγώνας θα κρατήσει πολύ ακόμα, διότι απλούστατα τα όποια μέτρα προτείνουν οι ειδικοί δεν γίνονται πιστευτά και δεν εφαρμόζονται από όλους. Παρότι ζω σε μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη που δεν έχει παρουσιάσει – μέχρι στιγμής -  πολλά κρούσματα , αυτά τα ελάχιστα οφείλονται κυρίως σε επισκέπτες της περιοχής. Αυτοί που μολύνθηκαν, αν και γνώριζαν ότι ήταν θετικοί στον ιό, έσπασαν την καραντίνα τους με διάφορες δικαιολογίες. Ο ένας ισχυρίστηκε ότι χρειαζόταν κούρεμα, κάποια άλλη ισχυρίστηκε ότι έλαβε τις προφυλάξεις μόνη  της και άλλος ότι δεν ήταν ο ίδιος θετικός αλλά κάποια μόνο μέλη της οικογένειας, που όμως συστεγάζονται. Άκουσα επίσης την άποψη ότι  όλα αυτά τα παραφουσκώνουν, αφού   δεν έχει δει ‘’νεκρό’’ στο  οικείο περιβάλλον ‘’. Στην τελευταία περίπτωση περιορίστηκα να δηλώσω ότι ‘’απεύχομαι’’ να το δει!! !Αν αυτά τα περιστατικά [ έστω και σαν μέρος περισσοτέρων] συμβαίνον σε μια μικρή πόλη και  χρησιμοποιούνται ανάλογες προφάσεις και δικαιολογίες, αναρωτιέμαι τι μπορεί να συμβαίνει σε μεγαλύτερες πόλεις  με αυξημένες ανάγκες διακίνησης.

  Αποκλείω τους δυο πρώτους  χαρακτηρισμούς του τίτλου μου διότι,  αν αυτό συνέβαινε, θα είχαμε πλείονες ‘’ απείθαρχους’’,  αφού οι πονηροί και οι εξυπνάκηδες στη χώρα μας περισσεύουν. Αν πάλι αποδώσουμε την απείθεια σε δόλο, θα πρέπει να αναζητήσουμε και τα ενδεχόμενα κίνητρα και οφέλη που προσπορίζονται όλοι αυτοί οι ανυπότακτοι, πολέμιοι της μάσκας και ‘’προστάτες’’ των δημοκρατικών ελευθεριών. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει και πέραν αυτού, η δημοκρατική ευαισθησία των ανωτέρω, έπρεπε να υπολογίζει  και τη δημοκρατία της πλειοψηφίας που πειθαρχεί και δικαιούται να αποφύγει την περιπέτεια της νόσου. Τι συμβαίνει λοιπόν και ακούγονται όλα αυτά τα αστόχαστα περί φίμωτρου στην ελευθερία,  ενοχοποίησης της ατομικής ευθύνης, ‘’φουσκώματος’’ μιας ασήμαντης κατάστασης για τους οποιουσδήποτε λόγους και πολλά τέτοια και χειρότερα;

Δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα το σοβαρό και τεκμηριωμένο αλλά πρόκειται για μια  άρνηση στην απώλεια του ‘’βολέματος’’, η οποία , με την άνεση διάχυσης της πληροφορίας μέσω ιντερνέτ, έγινε είδηση και ξεσήκωσε τους πρόθυμους να αρνηθούν την οποιαδήποτε νέα μορφή στέρησης, που οι νεώτερες γενιές δεν είχαν – ευτυχώς – γνωρίσει. Αν σε όλους αυτούς τους λόγους  προσθέσουμε και την ΑΡΝΗΣΗ κάποιων κομματικών οργανισμών και μηχανισμών να υποδείξουν στα μέλη τους την απόλυτη εφαρμογή των επιστημονικών υποδείξεων, δεν απομένουν παρά μόνο οι αφελείς. Οι τελευταίοι  υπάρχουν σε κάθε γωνιά της γης, άρα και στη χώρα μας, θεωρούμενοι από αιθεροβάμονες μέχρι και ψεκασμένοι. Κάποιοι από αυτούς φθάνουν και στην εξουσία και  πολλές φορές, ίσως και άθελά τους, βάζουν τρικλοποδιές στην κοινωνία η οποία πολλάκις ζει  στη  νιρβάνα της!!!

Αν όμως συνεχισθεί η πρακτική αυτή, θα δούμε και τη χώρα μας να φθάνει εκεί που βρέθηκαν ή βρίσκονται προηγμένες χώρες να ‘’εξάγουν’’ ασθενείς τους για διασωλήνωση στη Γερμανία, η οποία έχει επίσης κορεσθεί. Η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με την ‘’κρατικοποίηση’’ που ζητούν κάποιοι πονηροί, αλλά με πρόληψη της αύξησης των κρουσμάτων. Η υποδομή σε κλίνες και προσωπικό χτίζεται εκ των ενόντων αφού δεν υπήρχε στη χώρα μας, αλλά και στις χώρες που υπήρχε αποδείχτηκε ανεπαρκής . Ο όποιος έλεγχος της  κατάστασης οφείλεται  στην αυτοθυσία των υγειονομικών και η άκαιρη ‘’στράτευσή’’ τους σε απεργίες δεν ωφελεί κανένα. Τα ανθυγιεινά και τις υπερωρίες τα δικαιούνται και πρέπει η πολιτεία να τα φροντίσει αυτεπάγγελτα και χωρίς χρονοτριβή, όταν κοπάσει η καταιγίδα που μας έλαχε.  Αντώνης

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

 Πολλές φορές σκέφθηκα να διακόψω την αρθρογραφία ,  για να μην  ταλαιπωρώ   τους ευγενικούς αναγνώστες , αλλά  δεν τα κατάφερα. Στη σημερινή μου παρέμβαση οδηγήθηκα από το σκίτσο του ΑΡΚΑ και κυρίως το κείμενο, που  περιγράφει απόλυτα τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας αλλά και στη δική του. Αφήνω τα αμερικανικά να τα λύσουν μόνοι τους και μένω σε όσα δικά μας δικαιώνουν τον Πρόεδρο Λίνκολν. Επισημαίνω δε και  άλλη σχετική φράση του: ’’Όταν ο λαός διατηρεί τις αρετές του και την επαγρύπνησή του, καμιά κυβέρνηση, με οποιαδήποτε ακρότητα, αδυναμία και αστόχαστες πράξεις, δεν  μπορεί σοβαρά να τον βλάψει στο σύντομο διάστημα των τεσσάρων χρόνων’’. Αυτό τουλάχιστον έχει αποδειχθεί   στο παρελθόν μέχρι και  πρόσφατα, αλλά δείχνουν να μην το συμμερίζονται  αρκετοί πολιτικοί μας.

Η προσπάθεια ανατροπής  μιας υγειονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται ,αναγνωρίζεται και προβάλλεται διεθνώς ως η μόνη  ορθή, αποτελεί  πολιτική ουτοπία ,δηλαδή δηλώνει στόχους   πολιτικούς αντικειμενικά ανέφικτους. Μπορεί όμως να δηλώνει και  στόχους υποκειμενικά απροσπέλαστους. Υποδείξεις ‘’τοποθέτησης’’ κοινής αποδοχής Υπουργού ,ακόμα δε και ‘’άλλη κυβέρνηση’’, είναι  πέραν πάσης συνταγματικής πρόβλεψης και ακούγονται ως προφάσεις εν αμαρτίαις. Αν και δεν προσδιορίζεται ο τρόπος της αιτούμενης αλλαγής, η διαδικασία αυτή στις Δημοκρατίες γίνεται μόνο με εκλογές, που κατά το Σύνταγμα, πραγματοποιούνται κάθε 4 χρόνια. Η συχνή όμως επανάληψη  προσωπικών επιθέσεων έχει  καταστεί  σύνδρομο  σε κόμματα και στελέχη της αντιπολίτευσης και εμποδίζει τη απαιτούμενη σε ανάλογες περιπτώσεις εθνική συνεννόηση. Σκέπτομαι δε ότι η εμμονική αυτή συνέχιση μπορεί να ‘’αναγκάσει’’ τον Πρωθυπουργό να αποδεχθεί την πρόκληση για πρόωρες εκλογές και τότε θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι!!!  

Ο λαός έχει αλλάξει τρόπο μέτρησης της ικανότητας των πολιτικών, παίρνοντας σαν κριτήριο τα έργα τους από το παρελθόν μέχρι πρόσφατα και θεωρώντας ‘’έπεα πτερόεντα’’ όσα καθημερινά βομβαρδίζουν τα αφτιά του.  Οι  συχνές  φιέστες και  ζωντανές παραστάσεις αντιστρατεύονται άλλωστε  και την εθνική προσπάθεια αποφυγής συγκεντρώσεων και συνωστισμού και προβάλλουν την ανυπακοή στις προτάσεις των επιστημόνων. Όσοι τυχόν αισθάνονται ειδικοί και ικανοί να προσφέρουν βοήθεια στο έργο των υγειονομικών, ας πλαισιώσουν το εθελοντικό κίνημα, όπως έπραξαν  χθες  Βουλευτής του ΚΚΕ και τινές από τη Ν.Δ. Ας προβάλλουν τουλάχιστον την ανθρωπιστική τους χρησιμότητα στο πανανθρώπινο κίνημα εθελοντισμού, που θα αποτελέσει και θετικό πρότυπο για μια καλύτερη αυριανή κοινωνία. Έτσι θα παραδειγματιστεί και η ‘’ελάσσων’’ αντιπολίτευση, που  παπαγαλίζει, για να δείξει ότι ‘’δεν υστερεί σε λόγια’’, να  μη ‘’φοβηθεί’’ την εθνική αναγκαιότητα για συνεννόηση. Η ακολουθούμενη πρακτική δεν βλάπτει μόνο το πολίτευμα αλλά και τα ίδια τα Κόμματα, διότι πέραν των δημοσκοπήσεων , ‘’κάνοντας ησυχία’’ , ίσως μπορέσουν να ακροασθούν και τον λαό!!!

Έρχομαι τώρα και στο θέμα της προχθεσινής φωταγώγησης της πρόσοψης της Βουλής, για τον εορτασμό της ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων. Κάποιοι χαρακτήρισαν το θέαμα  κίτς και ενοχλήθηκαν από την  εικόνα της Παναγίας. Αγαπητοί μου κύριοι το κίτς αποτελεί χαρακτηρισμό αισθητικής και συνεπώς είναι  θέμα προσωπικού γούστου. Το θέμα της Παναγίας όμως, για θρησκευόμενη σε πολύ μεγάλο ποσοστό χώρα, είναι δικαίωμα των Χριστιανών και όσοι ‘’δηλώνουν’’  άθεοι μπορούν  να στρέψουν  το βλέμμα τους αλλού. Το ίδιο έκανα και εγώ  σε ένα παλιότερο ride parade, χωρίς να εκφράσω παράπονα. Τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε: Δικαίωμα σε όλους στα όρια του Νόμου και μόνο στα ολοκληρωτικά καθεστώτα επιβάλλεται η μειοψηφούσα άποψη.

Σταματήστε λοιπόν τα παράπονα και κάθε τι πέραν των νομίμων, διότι οι απαιτήσεις οποιουδήποτε σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων. Κλείνω με κάποια προτροπή, την οποία παρακαλώ να μην εκλάβετε σαν συμβουλή. Όσο λιγότερο θόρυβο κάνετε τόσο καλύτερα για σας, διότι  ο κόσμος που  σας γνώρισε  στην πράξη θα μπορεί άνετα να κάνει τις συγκρίσεις του. Δεν μπορώ όμως και ίσως  να μην θέλω να σκεφθώ τι θα συνέβαινε σήμερα με αριστερή διακυβέρνηση. Ίσως αυτό να προβληματίζει και την ίδια την αριστερά που ‘’γλύτωσε’’ την καυτή πατάτα και όσα πρόσθετα κακά βρήκαν τη χώρα μας. Τα σοβαρά εσωτερικά και διεθνή προβλήματα δεν επιλύονται με φωνές και εντυπωσιασμούς  αλλά με αλληλεγγύη και σωφροσύνη. Η ισχύς εν τη ενώσει ήταν το μόνιμο σύνθημά μας σε κάθε κίνδυνο για τη χώρα μας.   Αντώνης

 

ΠΟΣΟ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΤΟ ΦΙΛΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΚΟΣΤΟΥΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ

 

 

Ένα παλιό δημώδες άσμα μιλούσε για ένα καράβι από τη Χιο που άραξε στη Σάμο για να κοστολογήσει το φιλί  – προφανώς το ερωτικό – ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, διαφοροποιώντας την τιμή ανάμεσα στις παντρεμένες, τις χήρες και τις νιες. Με το αντικείμενο ασχολήθηκε ακόμα και το ΙΝΚΑ, με εμπορικά όμως κριτήρια, και με αφορμή τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου που μας ήρθε από την Εσπερία. Η επιστήμη, από την πλευρά της,  που ερευνά κάθε τι που προκαλεί ή μεταφέρει μικρόβια, κοστολόγησε υψηλά τη μεγάλη  συμμετοχή του  στην επιβάρυνση  της υγείας μας.  Άσχετα όμως με το πρίσμα υπό το οποίο κρίνεται το συγκεκριμένο αυτό  άγγιγμα των χειλιών, αποτελεί συνηθισμένη πρακτική των ανθρώπων και έκφραση αγάπης, τρυφερότητας ή σεβασμού. Χρησιμοποιείται επίσης για χαιρετισμό , αποχαιρετισμό, ακόμα και προδοσία. Οι ποιητές μιας παλιότερης εποχής, εκτιμώντας την αξία του, το χρησιμοποιούσαν σαν μέτρο της αγάπης , την οποία προσομοίαζαν με  ασπασμό των αγγέλων προ τα άστρα!!!

Το φιλί έχει μετεξελιχθεί και σε δόλιο  μέσο ‘’εξαπάτησης’’ του ή της συντρόφου, όταν πρόκειται να ακολουθήσει ή έχει προηγηθεί μια απιστία, όπως τη λέγαμε παλιότερα [ενώ  σήμερα θεωρείται ένα σύνηθες ή τυχαίο   συμβάν, όπως τόσα και τόσα στη ζωή μας]. Ενίοτε     αποτελεί και  προσχηματική δημόσια επίδειξη, ή  τρόπο συγκάλυψης  προχωρημένων διαδικασιών συμβίωσης των ‘‘απελευθερωμένων’’ ζευγαριών. Θεωρώ την τελευταία εκδοχή, σαν μια παραλλαγή του φιλιού του Ιούδα, με το δικό της ειδικό βάρος αλλά χωρίς τιμή ή τίμημα. Η κοστολόγησή του βέβαια , δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί στο τραγούδι μιας εποχής , που πολλοί  προσπαθούν απεγνωσμένα  να ξεχαστεί.   Κρίμα!!!

 Με δεδομένο ότι το φιλί έχει καταστεί το πιο ενοχοποιημένο στοιχείο μετάδοσης του κορωνοιού, οι νέοι μας αναζητούν και υποψιάζομαι ότι έχουν ήδη ανακαλύψει το υποκατάστατό του, ίσως και μέσω ιντερνέτ, όπως συστήνει και ο ειδικός κ. Ασκητής. Αυτό επαναφέρει στη μνήμη μας   την αρχαία ρήση του Κικέρωνα, ‘’o tempora o mores’’, με τη διαφορά ότι η λέξη    mores, δεν σημαίνει  πλέον έθιμο ή συνήθεια, αλλά  μια ακόμα σύγχρονη ‘’κενοτομία’’!!!

Τελικά, εκείνο που μένει από το δικό μας σύγχρονο ταξίδι  είναι το κόστος  της ίδιας της ζωής μας και των εκφάνσεών της, αφού το ‘’τζάμπα’’ μας τελείωσε.  Υπάρχουν βέβαια και σ’ αυτόν τον κανόνα οι εξαιρέσεις, που αφορούν τους ελάχιστους, που χαίρουν κάποιου είδους ασυλίας , που  απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.  Όλα λοιπόν εδώ πληρώνονται και έχουν το τίμημά τους..

Κάθε μας πράξη και ενέργεια ακόμα δε και σκέψη ή και πρόθεση , στο τέλος  [ εποχιακό, επαγγελματικό ή φυσικό]   κοστολογείται.  Δεν αναφέρομαι βέβαια  – χωρίς και να την  αρνούμαι – μόνο στη θεία δίκη που επικαλούνται οι διάφορες θρησκείες ,αλλά σ’ αυτή που σε υποχρεώνει , χωρίς να συντρέχουν παθολογικά  αίτια, να στριφογυρίζεις τα βράδια  στο κρεβάτι σου. Εξαιρούνται πάντα  οι  ασυνείδητοι ή – όπως τους αποκαλεί  ο λαός – οι χοντρόπετσοι. Αν ανατρέξει κανείς σε σημαντικά ιστορικά πρόσωπα, θα διαπιστώσει ότι έχουν αναθεωρήσει πολλές  από τις  ιδέες και αποφάσεις τους. Πολλές φορές,       ή σε μια κρίση της συνείδησής τους  [που όλοι διαθέτουν ,έστω και εν υπνώσει] θα ήθελαν να είχαν ενεργήσει διαφορετικά. Ένα απλό  αλλά σύνηθες δείγμα αφορά και  τους αποκαλούμενους ‘’κοψοχέρηδες’’ των εκλογών, που δηλώνουν ότι μετάνιωσαν για την επιλογή τους, είναι όμως πρόθυμοι να  την επαναλάβουν,  αν συντρέξουν οι ανάλογες προϋποθέσεις. Θα μου πείτε ίσως  ότι χάνουν την αξιοπρέπεια τους, αλλά ας μην μιλάμε πια  στην αμοραλιστική εποχή μας για τέτοιες λεπτομέρειες!!!

Σήμερα δεν θα κατονομάσω ανθρώπους ή οργανωμένες ομάδες που εμπίπτουν στην κατηγορία εκείνων που περιμένουν το ραβασάκι της ‘’πληρωμής’’, περιοριζόμενος σε απλές  περιγραφές. Θυμίζω ενδεικτικά  παλιό δημοσιογράφο ‘’κρατικού’’ καναλιού  που παρουσίαζε ‘’αντικειμενική’’ όπως την αποκαλούσε, πολιτική εκπομπή,  την οποία αντάλλαξε  με τη θέση  Βουλευτή στην ίδια πόλη και επιδεικνύει την κομματική του εμπάθεια. Έτερος, ικανότερος,  προτίμησε, με την ίδια διαδικασία το Ευρωκοινοβούλιο, που δίνει και πολλά λεφτά, δείχνοντας όμως  κάποια μετριοπάθεια. Για την ώρα  χαίρονται τα λεφτά [ που κλείνουν ή και ανοίγουν στόματα] και την   ασυλία τους , εξαργυρώνοντας παράλληλα τα γραμμάτια ‘’αντικειμενικότητάς’’  τους. Υποψιάζομαι όμως, ότι σαν έξυπνοι άνθρωποι,   περιμένουν και αυτοί  το ραβασάκι τους, αφού η πληρωμή μπορεί να αργεί αλλά δεν λησμονεί  !!! Αφήνω  τους ίδιους να το σκεφθούν και όσους αισθάνονται ‘’αναμάρτητοι’’, να επιλέξουν – αν πράγματι το θέλουν και το μπορούν - ανάμεσα στο Νόμο του Μωυσή περί λιθοβολισμού ή την προτροπή του Χριστού,  ‘’ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον  βαλέτω’’. Αντώνης

 

ΜΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ

         Θα μπορούσε να είναι ένα σύγχρονο παραμύθι, σαν αυτά που παρουσιάζει η κυρία Κάρμεν Ρουγγέρη στο θέατρο και την τηλεόραση ή εκείνα που επινοούν οι παραμυθάδες, αλλά τα στοιχεία του είναι πέρα για πέρα αληθινά και συνεπώς χάνει  το δικαίωμα αυτού του χαρακτηρισμού.

Πρόκειται για μια αφήγηση αληθινών περιστατικών σε πρώτο πρόσωπο, ένα είδος   προσωπικής εξωστρέφειας , χωρίς καμιά πρόθεση αυτοβιογραφίας.  Εμπιστεύομαι     αυτές τις  σκέψεις σε οικεία και φιλικά μου πρόσωπα, ελπίζοντας ότι θα αναζητήσουν περισσότερα πίσω από τις λέξεις του κειμένου.  Πέραν των γηρατειών έχω και μια διαπιστωμένη από 20ετίας ‘’υπνική άπνοια’’, η οποία -εμποδίζοντας τον ύπνο -  αυξάνει τις ‘’ελεύθερες’’ ώρες . Στον καθαρά ιατρικό τομέα δεν κάνω   τίποτα, αρνούμενος  να χρησιμοποιήσω ακόμα και την ειδική συσκευή που υποχρεώθηκα να αγοράσω. Με την ίδια σκέψη έχω διακόψει τα τελευταία 7-8 χρόνια και κάθε ιατρική ή εργαστηριακή εξέταση, αφήνοντας τη συνολική αυτή φροντίδα  στη φύση, σε μια εποχή που βιώνουμε  μια παρατεταμένη και ανεξήγητη ‘’παρά φύσιν ασέλγειά της’’. Το κάνω γιατί δεν βρίσκω και κάποιον ιδιαίτερα σοβαρό  λόγο  παράτασης μιας ζωής , που  αποτελεί  επιβίωση χωρίς ποιοτικά χαρακτηριστικά. Έτσι λοιπόν, για να ‘’σκοτώνω’’ τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες μου ανακάλυψα ή μπορεί και να ‘’εφεύρα’’ την προσφυγή στη συγγραφή  και τη σύνταξη άρθρων. Κάποια από αυτά τα στέλνω και σε ένα κύκλο γνωστών και φίλων μου. Για να αποφύγω μια  ενδεχόμενη ενόχλησή τους, τα τελευταία 4-5 χρόνια δημιούργησα και μια προσωπική ιστοσελίδα , περιορίζοντας την αποστολή τους.

Τον περασμένο χρόνο, εκμεταλλεύτηκα την  κατά καιρούς φιλοξενία των ζώων της οικογένειας της κόρης μου και ζήτησα να μου αφήσουν τη μόνιμη φροντίδα ενός μικρού κουνελιού-νάνου, της φοιτήτριας τότε μικρής μου εγγονής . Αισθάνομαι  ότι βιώνουμε μαζί συνθήκες ενός  ειδικού  γηροκομείου , υπηρετώντας παράλληλα και ένα παιδικό μου ‘’απωθημένο’’ , υποκαθιστώντας  τον  πρώτο μου σκύλο μου, τον ‘’τεμπέλη’’.

 Ο τεμπέλης ήταν ένας ‘’αλήτης’’ της γειτονιάς που βρέθηκε στο δρόμο μου και ανάλαβα  την προστασία του, με αντάλλαγμα την ασφάλειά μου. Τα χρόνια εκείνα – χωρίς ηλεκτρικό στην επαρχία - το σπίτι μας στις παρυφές μιας  μικρής κωμόπολης , δεν μου παρείχε και πολλή ασφάλεια. Το βράδυ, όταν κλεινόμαστε μέσα για ύπνο, ο σκύλος δενόταν με μια αλυσίδα που δεν του άφηνε πολλά περιθώρια κίνησης, του επέτρεπε όμως να ελέγχει με τις υλακές του κάθε κίνηση στο στενό  δρομάκι που οδηγούσε στο σπίτι μας και στο μοναδικό γειτονικό μας.

Στο γειτονικό σπίτι ζούσε μια πολυμελής καθώς πρέπει οικογένεια , με τον πατέρα  να έχει μια μικρή αδυναμία στο κρασάκι. Αυτό τον έκανε να επιστρέφει στο σπίτι με το κλείσιμο της ταβέρνας μετά τις 10 το βράδυ, που με τα δεδομένα της εποχής και ιδιαίτερα τον χειμώνα, ήταν πολύ αργά. Αυτό αποτελούσε μια καθαρά προσωπική  ή  οικογενειακή του υπόθεση, κατανοητή από όλους μας. Δεν είχε όμως την ίδια άποψη και ο ‘’τεμπέλης’’ που τον ενοχλούσαν τα μικροτρεκλίσματα του γείτονα και  ξεσήκωνε τη γειτονιά με τις φωνές του , προδίδοντας  την ώρα επιστροφής του. Έτσι λοιπόν, κάποιο πρωινό τον βρήκαμε νεκρό από ‘’φόλα’’, λύνοντας το πρόβλημα  των αθώων νυχτοπερπατημάτων του γείτονα. Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ που δεν ήθελα να πάρουμε άλλο σκύλο, διότι δεν θα άντεχα ανάλογη επανάληψη. Βλέπετε, τα χρόνια εκείνα ο σκύλος θεωρείτο ‘’πράγμα’’ και η μεταχείριση του αποτελούσε αυθαίρετο δικαίωμα  οποιουδήποτε.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και μια ηλιόλουστη Κυριακή του 1968 που υπηρετούσα στην Πράγα , πήρα την τετράχρονη κόρη μου  για να επισκεφθούμε την πρώτη για τη χώρα παγκόσμια έκθεση σκύλων. Θυμάμαι τις προειδοποιήσεις της  ζωόφιλης συζύγου μου ‘’πρόσεξε μη σε παρασύρει η μικρή και πάρετε σκύλο, διότι έχει πολλούς μπελάδες’’. Όταν όμως βρέθηκα απέναντι στο  βλέμμα ενός μαλτέζικου πιντς, με τα μεγάλα μαύρα μάτια και το μεταξωτό λευκό τρίχωμα, που κέρδισε το πρώτο βραβείο, ξέχασα τα πάντα. Διέθεσα ένα ολόκληρο μηνιάτικο εξωτερικού στην Πολωνέζα πωλήτρια και το πήρα στο σπίτι μου. Διέμενα σε ένα ευρύχωρο παλιό αρχοντικό του Φραντς Κάφκα,  με τεράστιους χώρους για την άνετη κίνηση του σκύλου.

Λίγες ημέρες αργότερα έγινε ή σοβιετική εισβολή στη χώρα, αυτό όμως δεν εμπόδισε την παλιά κάτοχό του να έρχεται από την μακρινή Κρακοβία για να μας δείξει τις ειδικές διαδικασίες διατροφής και περιποίησής του. Μας θύμισε ότι το όνομά του είναι  Κάιτους, που όμως δεν έμαθα ποτέ τι σημαίνει. Έγινε  μέλος της οικογένειας μου και για μένα αποτέλεσε  μια νοερή συνέχεια του   ‘’τεμπέλη’’ των παιδικών μου χρόνων, παραβλέποντας  την εξευγενισμένη ράτσα του.

Αργότερα,  όταν η σύζυγός μου ήταν έγκυος στον 8^ο μήνα στον γιό μου και θέλοντας να αποφύγω τις δραματικές εμπειρίες που αντιμετώπισα με τη  γέννηση της κόρης μου στο Βελιγράδι, ζήτησα μετάθεση για την Αθήνα. Η μετάθεση εγκρίθηκε [είχα άλλωστε σχεδόν 6 χρόνια στην Πράγα], αλλά οι γιατροί δεν επέτρεπαν στη γυναίκα μου ένα τόσο μεγάλο ταξίδι οδικώς. Από την άλλη  η σύζυγός μου δεν ήθελε να φύγει με αεροπλάνο, προφανώς από φόβο μήπως δεν πάρουμε μαζί μας το σκυλί, αφού μεταξύ Ελλάδας και Τσεχοσλοβακίας δεν υπήρχε τότε  ανάλογη συμφωνία για την μεταφορά ζώων. Τελικά η απαγόρευση οδικής μετακίνησης άλλαξε με ‘’ένα κιβώτιο ουίσκι’’ στους γιατρούς, που περιορίστηκαν στη σύσταση να κάνουμε κάποιες στάσεις στα πλέον των 3.000 χιλιομέτρων της διαδρομής. Αυτό αποτελεί και ένα μικρό δείγμα της σοσιαλιστικής ιατρικής εφαρμογής που την επικαλούνται συχνά οι εδώ υποστηρικτές της.

Φθάσαμε αισίως στην Αθήνα –με μικροπροβλήματα- και λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε η  γέννηση του γιου μας, παραμονές  των Χριστουγέννων, ολοκληρώνοντας την οικογενειακή μας ευτυχία. Επειδή όμως η ευτυχία  δεν είναι μόνιμη και δεδομένη, ήλθε η ώρα να καταβάλουμε το τίμημα που ορίζει η ίδια η ζωή για τις ευτυχισμένες στιγμές που χαρίζει στον καθένα μας. Λίγα χρόνια αργότερα [1977] και ενώ η σύζυγός μου ασθενούσε βαριά και η κόρη μου είχε βγάλει τον σκύλο μια βόλτα στον μονόδρομο μπροστά στο σπίτι μας,  μια γειτόνισσα, που οδηγούσε από την αντίθετη κατεύθυνση τον σκότωσε. Τότε έμαθα από τον Αξιωματικό υπηρεσίας ότι τα ζώα θεωρούνται ‘’πράγματα’’ και έπρεπε να υποβάλω μήνυση για φθορά ξένης περιουσίας, πράγμα που έκανα, ενώ η αντίδικός μας απάντησε με μήνυση για απειλή της συζύγου μου για τη ζωή της. Όταν φθάσαμε στη δίκη, ο αδελφός δικηγόρος της κατηγορουμένης και ο δικηγόρος μου, τα βρήκαν μεταξύ τους και πρότειναν την ακύρωση της δίκης.  Ο πρόεδρος όμως της έδρας, λαμβάνοντας υπόψη τη μήνυση της αντιδίκου για απειλή  της ζωής της, ζήτησε από τη γυναίκα μου να δηλώσει ενώπιον του δικαστηρίου ότι ‘’αίρει την απειλή της’’. Τότε, ζητώντας την άδεια του δικαστηρίου, δήλωσα ‘’ μα δεν βλέπετε ότι αυτή η γυναίκα με δυσκολία στηρίζεται , πως μπορεί να απειλήσει;’’ Και ο πρόεδρος διέταξε την άμεση κράτησή μου. Χωρίς να ξέρω τελικά τι έγινε, με άφησαν ελεύθερο λίγο αργότερα και συνόδευσα για τελευταία φορά τη γυναίκα μου στο σπίτι και μετά στο νοσοκομείο όπου – μετά τριήμερο - άφησε την τελευταία της πνοή.

Διατήρησα και τη δική της αγάπη για τα ζώα αλλά τα απόφευγα, γιατί μου είχαν τελειώσει οι αντοχές. Με το  ‘’αναλογικά’’ συνομήλικο μου όμως κουνελάκι , τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κάθε πρωί με περιμένει  να το χαϊδέψω και να του μιλώ ,  πριν φροντίσω το φαγητό και την καθαριότητά του. Δεν ξέρω καν το φύλο του και το φωνάζω φίλο, γιατί έτσι το αισθάνομαι και  εκείνο πάλι περιορίζεται μόνο στα πρωινά μου χάδια και τα λόγια μου μαζί του. Στη διάρκεια της ημέρας, όσες φορές και αν ‘’συναντηθούμε’’, αφού του έχω διαθέσει το διπλανό μου δωμάτιο, αρκείται απλά να με κοιτάζει .      Αντώνης

ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

 

 

Από την εποχή που γειτνίασα υπηρεσιακά με την Βουλή, δεν έχανα ευκαιρία να παρακολουθώ τις σημαντικές συνεδριάσεις της . Δεν ξέρω αν ήταν η ανάγκη μου για ενημέρωση στις αποφάσεις της που αφορούσαν τα κοινά, η συνήθεια ή το χούι μου. Ένοιωθα τη χαρά της άμεσης ενημέρωσης και απολάμβανα  κάποιους ρήτορες [Τσιριμώκος, Κανελλόπουλος, Ηλιού και αρκετούς  άλλους] ή και τις  συνεχιζόμενες και σήμερα κοκορομαχίες τους. Η συνήθεια αυτή δεν με εγκατέλειψε  και όταν εγκαταστάθηκα στη γενέτειρά μου με τη συνταξιοδότησή , μέσα από το ειδικό κανάλι της . Επί Σύριζα  παρακολουθούσα και τις συνεδριάσεις των επιτροπών, οι οποίες αρκετές φορές είχαν πλάκα και ιδιαίτερα όταν κάποιοι ‘’πρωτάρηδες’’ προεδρεύοντες,  προσπαθούσαν να επιδείξουν την εξουσία τους. Από τότε είχα υποπτευθεί την πρόθεσή τους για την κατάληψη της εξουσίας, που  ένας- ένας άρχισαν να διακηρύσσουν αργότερα, ακόμα και μέλη των οικογενειών τους.

Η διακηρυγμένη αυτή επιθυμία τους επαναλήφθηκε σχετικά πρόσφατα στη Βουλή από τον τέως Πρωθυπουργό, όταν δήλωσε ότι με την επαναφορά τους θα πάρει ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία των τραπεζιτών. Βλέπετε ότι οι συνήθειες των ‘’καταλήψεων’’ και οι ριζοσπαστικές ιδεοληψίες εξακολουθούν να τους κατατρύχουν και δεν αποτελούν αποκλειστικότητα του κυρίου Πολάκη, που παρουσιάζεται ως ο κουζουλός του χωριού, χωρίς να έχει σχέση με τον συμπαθή ήρωα του Μιχάλη Στρατάκη από τις Γκαγκάλες.

Ύστερα από όσα προανέφερα, ήταν αναπόφευκτο να παρακολουθήσω και τη χθεσινή συζήτηση των πολιτικών αρχηγών. Η σοβαρότητα που επιβάλλει η ηλικία μου, δεν μου επιτρέπει να προβώ στους χαρακτηρισμούς που αρμόζουν στην περίπτωση. Θα επαναλάβω όμως τη γνωστή ρήση του Ιησού προς την Μάρθα ‘’μεριμνᾷς καί τυρβάζῃ περὶ πολλά’’ και ο νοών νοήτω!! Βγάλανε τα απωθημένα τους, τον μικρομεγαλισμό τους και τις ιδεοληψίες τους. Ασχολήθηκαν κυρίως  με τον εορτασμό της ‘’17 Νοέμβρη’’, αφού στέρεψαν  πια οι ιδέες και τα ινδάλματα που τους κρατούσαν στην επικαιρότητα. Προσπαθούν να νεκραναστήσουν κοσμοθεωρίες και πρακτικές που κατακρημνίστηκαν με γδούπο από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ή διατηρούνται σαν ταμπέλες στην Κίνα, γιατί δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να τις κατεβάσουν οι ίδιοι, που διάγουν καπιταλιστικώτατα!!!. Ακούστηκαν κάποιες κραυγές για την Ουγγαρία και την Πολωνία ότι έγιναν ακροδεξιές , που δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, αλλά δεν είπαν ότι εκεί τους οδήγησε ο υπαρκτός σοσιαλισμός που τους επέβαλαν για δεκαετίες. Σε κάποιο βαθμό αυτό αφορά και τις λοιπές Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες – με πρώτη τη Ρωσία -που ‘’διαφεντεύονται’’ από στελέχη του παλιού  ολοκληρωτικού καθεστώτος , με νοθευμένες δημοκρατικές μεθόδους. Είμαι σίγουρος ότι και οι χθεσινοί υποστηρικτές της πραγματοποίησης της εκδήλωσης για την 17^η Νοέμβρη ,  αν είχαν ζήσει  στις χώρες αυτές,  θα μιλούσαν  εντελώς διαφορετικά σήμερα. Το Πολυτεχνείο ήταν κίνημα όλου του ελληνικού λαού, που πιστεύει στη γνήσια αστική δημοκρατία και αποκηρύσσει με βδελυγμία τις όποιες παραφυάδες της. Ένας σύγχρονος νέος θα τους έλεγε  ‘’κολλημένους’’ σε ξεπερασμένες πρακτικές , που καλόν είναι να μπουν στο χρονοντούλαπο, πριν οδηγηθούμε  στη δημιουργία νέων ‘’Δελαπατρίδηδων’’. Κάποτε είχαν τη μητερούλα Μόσχα, τον πατερούλη Στάλιν και άλλα γραφικά πρότυπα, τώρα όμως όλα αυτά έγιναν  σαν τα ‘’προσεχώς’’ του παλιού κινηματογράφου, για να δείξουν ότι υπάρχουν  προοπτικές.

    Η χθεσινή Βουλή δεν μπόρεσε τελικά  να ασχοληθεί  με το σοβαρότατο θέμα της πανδημίας, που δεν αφήνει περιθώρια διαφοροποίησης από την παγκόσμια [ καλή ή κακή ] αντιμετώπιση. Σύσσωμη η αντιπολίτευση το έριξε στον ‘’καλαματιανό’’ που λέει ο λαός και περιορίστηκε σε συνθηματολογία, ακόμα και συγκεκαλυμμένη ‘’συγκυβέρνηση’’. Εκεί πλέον δεν άντεξα άλλο και έστρεψα τη σκέψη μου στην Άνοιξη της Πράγας του 1968 που βίωσα οικογενειακά και  σε μια τυχαία συνάντηση μου με τον Μίλαν Κούντερα. Θυμήθηκα και το διώξιμο της συζύγου και της ανήλικης κόρης μου από το ξενοδοχείο , σε αντίποινα για την αναγνώριση από το ΚΚΕ της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία. Ξαναθυμήθηκα και το  μυθιστόρημα του Κούντερα ‘’Το Αστείο’’ , με το οποίο έγινε παγκόσμια γνωστός.

‘’Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού. Το υγιές πνεύμα βρομάει βλακεία. Ζήτω ο Τρότσκι». Με αυτά τα λόγια θέλησε να πειράξει την ενθουσιώδη φίλη του ο Λούντβιχ, ο ήρωας του βιβλίου. Και γι’ αυτό το αστείο θα διαγραφεί από το κόμμα, θα αποβληθεί από το πανεπιστήμιο, θα καταταγεί στο στρατό σε τάγμα «τιμωρημένων» και θα υπηρετήσει τη θητεία του δουλεύοντας στα ορυχεία, στα οποία θα παραμείνει «εθελοντικά» άλλα 3 χρόνια.
«Το αστείο» γράφτηκε το 1965 και πρόλαβε να εκδοθεί στην Τσεχοσλοβακία το 1967. Την εποχή της «Άνοιξης της Πράγας» και του βίαιου τερματισμού της με την εισβολή των ρωσικών τανκς «Το αστείο» αποτελούσε μια ηχηρή καταγγελία του σοβιετικού σοσιαλιστικού μοντέλου. Έγινε έτσι το «ευαγγέλιο της εποχής» και γνώρισε τεράστια επιτυχία διεθνώς. Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα, όπου κυκλοφόρησε το 1971, με την επιπλέον φόρτιση που συνεπαγόταν για μας η δικτατορία της 21ης Απριλίου και η νωπή διάσταση του έργου, και παραμερίστηκε η καθαυτό μυθιστορηματική του αξία.’’. Και όμως , κάποιοι στη σύγχρονη  δημοκρατική Βουλή των Ελλήνων, εξακολουθούν να ονομάζουν πρόοδο και αριστερό ριζοσπαστισμό την επαναφορά σε αυτό το κατάντημα.

Σε αυτή τη όμορφη χώρα της δημοκρατίας και του φυσικού κάλλους , δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την πανδημία αλλά  και την εμμονή διαστρέβλωσης της αλήθειας και τους αιθεροβάμονες με τα οράματά τους, που δυστυχώς δεν θεραπεύονται με φάρμακα και εμβόλια. Αντώνης

ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑ

 

 Ακούει κανείς;;; Έλεος

 

 

Η δεινή επικαιρότητα με αναγκάζει να επαναλαμβάνομαι συνεχώς  αν και γνωρίζω ότι αυτό δεν είναι σωστό. Θα συνεχίσω όμως να το κάνω, μήπως και βρεθεί κάποιος αρμόδιος να ‘’κινηθεί’’, στα πλαίσια των θεσμικών του αρμοδιοτήτων , να κάνει κάτι. Επικαλούμαι τον διάλογο «Θεαίτητος» του Πλάτωνα, στον οποίο  εξηγεί πώς καταγράφονται και ανακαλούνται από  τη μνήμη τα διάφορα αποτυπώματα των εμπειριών και των γνώσεών μας, που  επιβεβαιώνει την άποψη ότι η επανάληψη είναι μητέρα κάθε μάθησης. Τελικά όμως  το κακό παράγινε και πρέπει να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας αυτά που μας έλεγαν οι δάσκαλοί μας παλιότερα, ότι ‘’όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος’’,  της δικαιοσύνης βεβαίως, ώστε να αποφύγουμε τα ανεπανόρθωτα.

Είμαι ένας έμπειρος και κοσμογυρισμένος 87 χρονος και δεν μπορώ να αντέξω  το καθημερινό κατάντημα διαφόρων αρμοδίων και μη της χώρας μας, που αμφισβητούν τεχνηέντως ή χονδροειδώς τις συστάσεις της πολιτείας σε θέματα υγείας, ακόμα και αν γνωρίζουν ότι είναι ορθές και ίσως οι μοναδικές. Για διευκόλυνση και συγκράτηση των περιστατικών θα περιοριστώ σε χθεσινές μόνο εμπειρίες μου.

Τη νυχτερινή εκπομπή του  γνωστού και μη εξαιρετέου κ. Γ. Τράγκα, ο οποίος παρουσιάζεται μεν ως γραφικός, ενώ   ενεργούσε και ενεργεί  δολίως και κυρίως με προσωπικά κίνητρα!!! Για να αμφισβητήσει τα ληφθέντα μέτρα – ακόμα και το εμβόλιο – επικαλέστηκε με τον δικό του τρόπο τμήμα  δήλωσης της Καγκελαρίου Μέρκελ ότι το εμβόλιο δεν θα είναι υποχρεωτικό για όλους. Το στοιχείο αυτό το ‘’περιέφερε’’ λεκτικά σε ολόκληρη την εκπομπή του για να μπορέσει να πείσει τους ψεκασμένους και αφελείς ομόφρονές του  ότι ‘’άδικα ταλαιπωρούνται οι Έλληνες με τα μέτρα’’. Αν αυτό είναι δημοσιογραφία και ορθή ενημέρωση ας το κρίνουν οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι  συνδικαλιστικοί φορείς των ΜΜΕ και όχι μόνο!!!

Η φωτογραφία γιατρού και τέως Υπουργού Υγείας σε τσιμπούσι, που δείχνει την πλήρη καταστρατήγηση των μέτρων , βγάζοντας και γλώσσα και μάλιστα με μαντινάδα, που επιβεβαιώνει την άρνησή του στις επίσημες αποφάσεις της πολιτείας. Για τα προσχήματα κλήθηκε στην επιτροπή δεοντολογίας του κόμματός του να ‘’τον κάνουν ντα’’!!!

Οι εξυπνάκηδες έδρασαν και πάλι με πάρτι σε ξενοδοχείο της Συγγρού και πανηγύρια σε τσιγγάνικα γενέθλια. Το μυαλό δυστυχώς δεν πωλείται στα κλειστά άλλωστε λόγω καραντίνας καταστήματα. Τι φταίνε όμως εκείνοι που τηρούν τα μέτρα αλλά υφίστανται τις όποιες συνέπειες  των ανόητων ιατρολογούντων ;;;

Σε τακτική εκπομπή του καναλιού ΕΝΑ της Λαμίας – με ευρύ δίκτυο αναμετάδοσης – που προβάλλει τις απόψεις του Κόμματος του κ. Βελόπουλου, αμφισβητήθηκε ακόμα και η ύπαρξη του κορωνοιού τόσο  από τον κύριο παρουσιαστή όσο και από τους παρατρεχάμενους  δήθεν ειδικούς ή δημοσιογράφους. Πέραν των ψευδών που διασπείρουν στους θεατές τους, προβαίνουν και σε αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος, με την οποία άλλωστε  έγιναν γνωστοί, πουλώντας βότανα, φάρμακα ακόμα και προσωπικές επιστολές του Χριστού.

Διερωτώμαι λοιπόν γραπτά και ενυπόγραφα, που βρίσκεται  αυτή η ειδική επιτροπή που είναι υπεύθυνη για τη σωστή λειτουργία των καναλιών, ο ιατρικός σύλλογος ή κάποιος Εισαγγελέας υπηρεσίας να δει αυτά,  που έτυχε να δω εγώ κάνοντας ζάπινγκ και να προβεί στις δέουσες ενέργειες;;; Στη χώρα της ‘’ φαιδράς πορτοκαλέας’’ δεν υπάρχει έστω ένας ‘’γεωπόνος’’ να επιληφθεί του θέματος και να μας απαλλάξει από αυτές τις παραφυάδες;;;

Άφησα τελευταίο το συνολικό θέμα των κομμάτων, που έχουν επεκτείνει την αντιπολίτευσή τους και στην ιατρική επιστήμη. Ανταγωνίζονται αλλήλους στην αμφισβήτηση, δίνοντας σαφώς την εντύπωση ότι εύχονται να αποτύχουν τα μέτρα για λίγα ψηφουλάκια, χωρίς να βλέπουν ότι η μέχρι τώρα  στάση τους, οσημέραι τους ‘’καταποντίζει’’  και δημοσκοπικά!!! Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί μίμηση του κ. Τράμπ, του γείτονά μας σουλτάνου ή σύγχρονη μορφή ‘’εθνικοσοσιαλιστικής μεθοδολογίας’’ της δεκαετίας του 1930, πάντως σαν πρακτική είναι φασιστική. Τα σοβαρά προβλήματα απαιτούν σοβαρούς πολιτικούς και εθνική αντιμετώπιση και όχι τη γνωστή ιδεολογική  ‘’απείθεια’’  του ΚΚΕ, που  σπεύδουν να υπερθεματίσουν και οι λοιποί. Για τους αναφερόμενους στην παρούσα παράγραφο το φάρμακο είναι ένα και μοναδικό, αφού δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε το συμφέρον τους, να σκεφθούν ότι σε μια διαλυμένη χώρα θα είναι άχρηστοι και αχρείαστοι οι ‘’πολιτικοί’’ και οι πολιτικές τους . Έλεος.

Αντώνης

ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ - ΚΑΘΑΡΌΤΗΤΑ - καθάρματα

 

                     καθάρματα

 

Πρόκειται για δυο  ομόρριζες  λέξεις , προερχόμενες από το αρχαίο ελληνικό ρήμα καθαίρω, που σημαίνει καθαρίζω και συνώνυμα τα εξαγνίζω, αγνίζω και καθαριόω, με πολύ διαφορετική όμως σημασία μεταξύ τους.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα εύκολα και πολύ διαδεδομένα στη χώρα μας, που αφορούν την καθαριότητα που αποτελεί και την πρώτη μας άμυνα στην πανδημία της εποχής.  Η τόσο χρήσιμη αυτή λέξη, έχει κατά καιρούς πάρει πολλές και σημαντικά αντικρουόμενες  έννοιες , ανάλογα με την χρήση,  τη χρησιμοποίηση ή ακόμα και την κατάχρησή της. Την έχουν πει μισή αρχοντιά, δείγμα τάξης και πολιτισμού ενός σπιτιού , μιας πόλης ή μιας χώρας, αλλά και αγελάδα της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες και κυρίως στους δήμους και όχι μόνο,  ήταν το σκαλοπάτι διορισμού [από το παράθυρο] και  οι ‘’επαγγελματίες’’ εργατοπατέρες και τα αδελφά Κόμματα   στήριζαν αυτή την πρακτική. Συχνά χρησιμοποιούνταν οι  ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι, που αναγκάζονταν να    στήνουν σκηνές διαμαρτυρίας για να διεκδικήσουν το ψωμάκι τους, να παίζουν κομματικά παιχνίδια , ίσως και εν αγνοία τους. Κάποιοι μάλιστα, στο όνομα της αλληλεγγύης, προβάλλονταν  ως προστάτες των δικαίων αγώνων τους, φθάνοντας στο σημείο να τους ‘’διορίζουν’’  και εκπροσώπους της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς.

 Τελικά στην εποχή μας, ακόμα και στο ρήμα καθαρίζω έχει αποδοθεί  διαφορετική έννοια, αφού σημαίνει και την ‘’με κάθε μέσο διεκπεραίωση παράτυπων  μέχρι και παράνομων υποθέσεων στον δημόσιο βίο’’.  Συχνά ακούμε ότι για το θέμα καθάρισε ο τάδε ή συχνότερα μη σε νοιάζει θα καθαρίσω εγώ!!! Θα μπορούσα να παραθέσω  πολλά ακόμα παραδείγματα παραποίησης της σημασίας της λέξης, ενώ   έπρεπε να  αποτελεί δείγμα πολιτισμού των κοινωνιών.

Από την ίδια αφετηρία ξεκίνησε και η  λέξη  κάθαρμα, που σημαίνει  αυτό που αποβάλλεται όταν καθαρίζουμε κάτι, δηλαδή το σκουπίδι και βλέπουμε σήμερα που κατάντησε μεταφορικά.   Οι πόλεις μας  βρίθουν σκουπιδιών και η κοινωνία μας μαστίζεται από  ‘’καθάρματα’’. Είναι παρήγορο ότι για τα πρώτα κάτι γίνεται – ύστερα και από τα πρόστιμα που μας επιβλήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση – από τα δεύτερα όμως ποιος θα μας απαλλάξει;;; Δεν μας έφθαναν τα κλασικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς [ βόμβες μολότοφ, διαρρήξεις και  ληστείες] έγινε αναβάθμιση και στον τρόπο καταλήψεων, με τη χρήση σταλινο-χιτλερικών μεθοδεύσεων  διαπόμπευσης πανεπιστημιακών  παραγόντων, για να μας  αποδείξουν ότι ο φασισμός δεν έχει χρώμα αλλά αποτελεί έκφραση αυταρχισμού και ανυπακοής στα κοινωνικά κεκτημένα.

Ερχόμαστε τώρα στη  λέξη  καθαρότητα, που ξεκινά και αυτή από το ίδιο ρήμα και αποτελεί  την αιτιατική της αρχαίας μας λέξης καθαρότης. Εδώ βρίσκουμε περισσότερο ηθικές  παρομοιώσεις, όπως την αγνότητα και την έλλειψη δόλου, αλλά η δολιότητα της εποχής μας δεν την άφησε μακριά από καταχρηστικές της χρησιμοποιήσεις. Ο φασισμός  δια του Χίτλερ συχνά επικαλείτο την ‘’καθαρότητα’’ της  Αρίας φυλής και με πρόσχημα την προβολή της ανωτερότητάς της  αιματοκύλησε την Ευρώπη και οδήγησε στα κρεματόρια  εκατομμύρια Εβραίους. Είχε δε το θράσος να παρομοιάζει  την καθαρότητα της Αρίας φυλής με την αντίστοιχη των Αρχαίων Ελλήνων. Δοκίμασε να αποδείξει τον ισχυρισμό του αυτό με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936  στο Βερολίνο, που τελικά πραγματοποιήθηκαν παρά το μποϋκοτάζ των ΗΠΑ. Εκεί όμως ο Αφροαμερικανός αθλητής Τζέσε Όουενς, με 4 χρυσά μετάλλια  [100, 200, μήκος και 4χ100],   τον ανάγκασε  να εγκαταλείψει το στάδιο για να μη χαιρετίσει τον μαύρο ολυμπιονίκη  που διέψευσε την ηλίθια κοσμοθεωρία του.

Η ίδια λέξη χαρακτηρίζει τη γνησιότητα των ευγενών μετάλλων και άλλων ειδών , όπως και την ανόθευτη σύσταση πράξεων και ενεργειών που χαρακτηρίζουν  αποτελέσματα εκλογών, αγώνων κι άλλων κοινωνικών δραστηριοτήτων. Τελικά, ως προς το τελευταίο, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, που φθάνουν μέχρι το αποτέλεσμα των σημερινών αμερικανικών εκλογών.      Αντώνης

 

ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΟ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ - οι ψεκασμένοι

 

         οι ψεκασμένοι

 

Το Βατερλό είναι μια ιστορική τοποθεσία, λίγο έξω από τις Βρυξέλλες,  όπου έγινε  η τελική μάχη που σήμανε τη   συντριβή του Ναπολέοντα,  το τέλος  των πολέμων και την επικράτηση ειρήνης στην Ευρώπη  για αρκετές δεκαετίες. Στην πρώτη μου ξενάγηση στην περιοχή  επισκέφθηκα το μουσείο, τον τύμβο  [που σχημάτισαν από το αιματοβαμμένο χώμα του πεδίου των μαχών]  και την αναπαράστασή τους . Πρόκειται  για ένα  ‘’κιόσκι’’ από το οποίο βλέπεις περιμετρικά και ανάγλυφα τα όσα διαδραματίστηκαν την Κυριακή 18 Ιουνίου 1815  στο μικρό αυτό  χωριό.

Θυμάμαι ότι με είχε συνεπάρει τόσο πολύ το θέαμα, που χωρίς να το καταλάβω, είχα κάνει τον γύρο του χώρου παρατήρησης αμέτρητες φορές, όπως μου είπαν οι συνοδοί φίλοι μου. Το ίδιο έκανα  και τα επόμενα πολλά χρόνια που έζησα στις Βρυξέλλες όταν ξεναγούσα τους δικούς μου   επισκέπτες . Αποτελεί πραγματικά  ένα χώρο που γράφηκε  η ιστορία μιας ολόκληρης εποχής , αλλά κυρίως  σήμανε το οδυνηρό τέλος ενός ‘’ακατανίκητου’’ στρατηλάτη. Στην εποχή μας, η λέξη Βατερλό, έχει την έννοια της τελειωτικής  ήττας, της  αποτυχίας, της πανωλεθρίας και της συντριβής χωρίς  ελπίδα επανάκαμψης.

Με τον τίτλο του παρόντος ‘’ Βατερλό της Τρίτης’’, σαφώς εννοώ το αποτέλεσμα των αυριανών  εκλογών στις ΗΠΑ, όχι μόνο για τους ίδιους τους Αμερικανούς αλλά  κυρίως για την Ευρώπη και τη χώρα μας. Το όποιο αποτέλεσμα θα γίνει  το Βατερλό του ενός εκ  των δύο ανθυποψηφίων, αλλά παράλληλα θα μπορούσε να σημάνει   ό,τι και η ήττα του Ναπολέοντα, που την ακολούθησε μια μακρά ειρηνική περίοδος στην Ευρώπη.  Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι αμερικανικές εκλογές μπορούν δυνητικά να αλλάξουν προς το καλύτερο και  τη δική μας ζωή ή – υπό αντίξοες  συνθήκες - να επαναφέρουν στην ευρύτερη περιοχή μας τις νεο-οθωμανικές διεκδικήσεις και να οδηγήσουν ακόμα και σε πολεμικές περιπέτειες, αφού η επίσημη Ευρώπη εξακολουθεί να ‘’καθεύδει’’.

 Στην παγκόσμια πολιτική όμως δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος ποιο είναι το καλύτερο αποτέλεσμα, διότι όσα λέγονται  προεκλογικά δεν  τηρούνται ή διαφοροποιούνται ανάλογα με τις επιταγές των καιρών, επηρεάζοντας  και τις επιπτώσεις στη ζωή μας. Θα αργήσουμε πολύ να καταλάβουμε αν  συμφέρει τη χώρα μας το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα των ΗΠΑ. Ας ευχηθούμε  το αναμενόμενο Βατερλό   να μην είναι σε βάρος  μας και να μην καταστούν φρούδες οι σημερινές μας ελπίδες. Άλλωστε, ο Σουλτάνος της γείτονος, θέλοντας ενδεχομένως να προλάβει δυσάρεστα γι’ αυτόν εκλογικά αποτελέσματα των ΗΠΑ, έσπευσε -  εν μέσω σεισμών και θερμών ανταλλαγών συναισθηματικών φιλοφρονήσεων   -  να εξαγγείλει νέες θαλάσσιες δεσμεύσεις για να επιβεβαιώσει  τις πραγματικές του προθέσεις.

Όσον αφορά τον υπότιτλο, αναφέρεται στην αντιμετώπιση του άλλου  παγκόσμιου κινδύνου της  πανδημίας, ο οποίος υποχρέωσε την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας μας σε νέα μέτρα, που συμπτωματικά αρχίζουν επίσης την Τρίτη. Εδώ δεν αναμένουμε εκλογικά αποτελέσματα αλλά τουλάχιστον να αποφύγουμε ένα Βατερλό. Πρέπει  να επικρατήσει επί τέλους η  ελάχιστη  σοβαρότητα των συνανθρώπων μας και της πολιτικής σκηνής της χώρας  . Δεν επιτρέπεται να αποτελεί κομματικό αυτοσκοπό η άγρα ψήφων που θυμίζει ‘’μαυραγοριτισμό’’. Αν γίνονται λάθη ας βοηθήσουν όλοι μαζί να διορθωθούν  , αφού το αποτέλεσμά τους αφορά όλους  μας και έχουν  τον καιρό να εξαπολύσουν τα   αντιπολιτευτικά τους βέλη  αργότερα. Ας παραδειγματισθούν από τα παγκόσμια μέτρα που λαμβάνονται ακόμα και στις χώρες ομοφρόνων  κυβερνήσεων  που θαυμάζουν. Αν  δεν τους αρκεί αυτό, ας ρίξουν μια ματιά στις   δημοσκοπήσεις , για να καταλάβουν που οδηγεί η ιδεοληπτική  μέχρι τώρα  πρακτική τους. Τα κόμματα πρέπει να καταλάβουν ότι  οι Έλληνες έχουν αρχίσει να ‘’σκέπτονται’’  μακροπρόθεσμα και συλλογικά και έπαυσαν πια να αισθάνονται     ψεκασμένοι!!!       Αντώνης