ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΙΓΑΓΩΓΗΣ ΑΡΘΡΟΥ

                        Α Υ Τ Ο Κ Ρ Ι Τ Ι Κ Η

                                   Δυοίν κακοίν προκειμένοιν το μη χείρον βέλτιστον 

                       [Ανάμεσα σε δυο κακά, προτιμότερο είναι το μικρότερο]

                         ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΊΜΕΝΟ 7.7.2019, 18.45

Το άρθρο  που ακολουθεί, άρχισε να διαμορφώνεται προοδευτικά  [24.6.2019] στο μέσο  της προεκλογικής περιόδου και έχει ήδη ολοκληρωθεί . Πρόθεσή μου είναι να δημοσιευθεί - με κάποιες ενδεχόμενες επικαιροποιήσεις - τη βραδιά των εκλογών, λίγο πριν από την έκδοση των αποτελεσμάτων, ώστε να μην επηρεάσει  και ούτε να ‘’επηρεασθεί’’ από αυτά. Με πικρία όμως διαπιστώνω ότι  έπρεπε να  είχε γραφεί  νωρίτερα και  σε  ανύποπτο χρόνο, πριν καταστεί ‘’ κανονικότητα ‘’ στη σύγχρονη Ελλάδα η συναλλαγή, ο φατριασμός, ο νεποτισμός  και η ‘’κληρονομικώ δικαιώματι’’ ανάδειξη των πολιτικών ηγεσιών . Ίσως τότε να αποτελούσε μια  πρώτη άδολη αντίσταση στη νοσηρή αυτή  αποκλειστικότητα, της δημοκρατικής  -κατά τα λοιπά-  χώρας μας.  Έστω και έτσι όμως  δεν θα αφήσω να πάει χαμένη μια από τις τελευταίες ευκαιρίες μου για κριτική και γιατί όχι και αυτοκριτική, αφού και εγώ, εκών – άκων  ανέχθηκα και  ίσως υπηρέτησα αυτή την απρέπεια. Οι ειδικοί επιμένουν ότι  ‘’ η αυτοκριτική είναι το μέσον για να φτάσει κανείς στην αυτογνωσία. Η αυτογνωσία, με τη σειρά της, είναι η αρχή για την αυτοβελτίωση’’ και η τελευταία φευ αποτελεί πλέον δώρο άδωρο   για μένα, τώρα πια στα 85 μου  και τη συνένοχη γενιά μου.  Ας ελπίσουμε ότι η ‘’τρέχουσα’’  και καθ’ όλα νόμιμη περίπτωση, θα διαψεύσει το  αποτυχημένο παρελθόν, χωρίς όμως να μπορεί να ενταχθεί στη δημοκρατική κανονικότητα. Αντώνης Ταρνανάς

ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ

     [ Το Αβάκημα ]                                

Δεν ασχολούμαι με το εμπόριο κομματικών  ιδεολογημάτων ούτε επιθυμώ να γίνω μάντης των αναμενόμενων αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών και αυτός είναι ο λόγος που απέχω – στο μέτρο του δυνατού – από την προβολή των προσωπικών μου απόψεων, στη συνεχιζόμενη αυτή προεκλογική περίοδο. Διαβάζω , ακούω, κρίνω και πολλές φορές γράφω τις αντιρρήσεις μου, χωρίς να  τις δημοσιεύω, εμμένοντας στην απόφασή μου να μην επηρεάσω κανένα με τις προσωπικές μου απόψεις. Ένας από σας είμαι και εγώ και με το ελαφρυντικό του ‘’μειωμένου καταλογισμού’’, λόγω ηλικίας και πιστεύω ότι το εθνικό συμφέρον για όλους μας είναι κοινό και συνεπώς κοινή είναι και η ευθύνη. Αν όμως κάποιοι, στο βωμό προσωπικών  ιδεοληψιών , ωφελημάτων ή της  εξουσίας, περί άλλα τυρβάζουν, πρέπει στο τέλος να κριθούν και αρκεί να επιληφθεί γι’ αυτούς το γνωστό χρονοντούλαπο της ιστορίας. Είμαστε πολύ λίγοι για να τρωγόμαστε μεταξύ μας , όταν μάλιστα έχουμε πληρώσει βαρύ τίμημα στο παρελθόν για τις ανόητες κομματικές εμμονές μας.

Αφορμή δια τη διατύπωση των συγκεκριμένων κρίσεών μου αποτέλεσε ένα άρθρο, που τυχαία έπεσε στα χέρια μου [ παρατίθεται αυτούσιο στο τέλος], της Κυρίας Μαρίας Χούκλη, που λάμπρυνε με την παρουσία της και ‘’τα ελληνικά’’ της όσο ελάχιστοι την Ελληνική Τηλεόραση. Επεκτείνω λοιπόν τη διάκριση των ‘’παρά φύσιν και κατά φύσιν’’ διαδραματιζόμενων στο ‘’ευκλεές μεν αλλά πολύπαθον επ’ εσχάτων λίκνον’’ της δημοκρατίας και της αρχαίας γλώσσας μας και μάλιστα στο όνομα μιας ‘’δήθεν’’ δημοκρατίας  σύγχρονων καιροσκόπων. Όταν φθάνεις στο σημείο σε μια νύχτα να μετατρέπεις το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, αποτελεί μέγιστη υποκρισία ότι  ‘’ τον Απρίλιο του 2016 επιβλήθηκε η ποινή της επίπληξης στη Μαρία Χούκλη από την ΕΣΗΕΑ για τη μεροληπτική της στάση την περίοδο πριν από το δημοψήφισμα του 2015 ‘’. Τι έχει να πει η γνωστή και μη εξαιρετέα ΕΣΗΕΑ για τα σημερινά δελτία ειδήσεων των κρατικών’’ καναλιών, όταν περιορίζεται σε διεκδικήσεις αυξήσεων αποδοχών και προσωπικού !!!!

Οι κρατούντες, αφού δεν είχαν κάτι θετικό να προσφέρουν στην κοινωνία μας, προσπάθησαν, πέραν των άλλων,  να επέμβουν βίαια στη  φυσική  βιολογική  εξέλιξη, προκαλώντας κάθε ακραία εκδοχή,   παραβιάζοντας ακόμα και αυτή την έννοια της αισθητικής, με μοναδικό σκοπό την αμφισβήτηση. Φορώντας πολύχρωμα  ενδύματα,  καταργώντας τη γραβάτα ή προβάλλοντας επίμονα μια επαμφοτερίζουσα σεξουαλική στάση, δεν γίνεσαι προοδευτικός αλλά γενικά ακαλαίσθητος  , πράγμα που αντίκειται τόσο στους κανόνες καλής συμπεριφοράς όσο και στις υποχρεώσεις εκείνων που εκπροσωπούν  τη χώρας τους. Πρόκειται για τους χαμένους στη σύγχυση και τον προβληματισμό της ιδεοληψίας τους, που προσπαθούν να νεκραναστήσουν  ιδεολογίες, που τελικά θυσιάστηκαν από τους ίδιους τους ‘’ καταχραστές’’ των ή ξεπουλήθηκαν στην ισχυρή παγκοσμιοποίηση, για μια ‘’πρώτη φορά’’ στην εξουσία, με αντάλλαγμα την περιβόητη ‘’κουτάλα’’. Χρησιμοποιώντας μια συνθηματολογία που δεν σημαίνει πια τίποτα  στις μέρες μας, προσπαθούν να διχάσουν το λαό, κάτω από βαρύγδουπα λόγια και φρούδες υποσχέσεις, που γνωρίζουν  από χρόνια ότι βρίσκονται έξω από το παγκόσμιο πρότυπο στο οποίο, εκούσα – άκουσα,  οδηγείται η διεθνής κοινωνία και εμείς μαζί της !!! Οι έννοιες του συντηρητικού, του προοδευτικού, του δεξιού και του αριστερού αποτελούν πια κενούς αυτοπροσδιορισμούς και προσχήματα ακραίων  στοιχείων για να δικαιολογούν τη δράση τους. Είναι ίσως η αυθαίρετη ερμηνεία της λέξης του υπότιτλου ‘’ αβάκημα ‘’ που – χωρίς να είμαι έφηβος – δεν έχω ιδέα τι σημαίνει και ουδόλως με ενδιαφέρει. Τόσο πολύ απλά.  ΕίΘε το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει πιστούς και απίστους προς τη σωστή κατεύθυνση.  Αντώνης

Ακολουθεί το άρθρο της Κυρίας Χούκλη:

Παρά φύσιν και κατά φύσιν

Παρασκευή 03 Ιουνίου 2016, 00:02

-A+A

Της Μαρίας Χούκλη

«Παρά φύσιν» χαρακτήρισε ο υπουργός Παιδείας το γεγονός ότι οι μαθητές της Α' Γυμνασίου διδάσκονται τρεις ώρες Αρχαία Ελληνικά και δύο ώρες Νέα Ελληνικά. Ποιο θα ήταν το «κατά φύσιν» δεν είπε. Περιμένει να προκύψει από τον διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα. Καλώς.

Μέχρι τότε να δούμε τι άλλο είναι παρά φύσιν για τα σχολεία;

Δεν εννοώ μόνον τις προβληματικές υποδομές, τις ελλείψεις σε αίθουσες, σε αθλητικούς χώρους, βιβλιοθήκες, εργαστήρια, σε σύγχρονο εποπτικό υλικό. Ή τον υπερπληθωρισμό σε ορισμένες ειδικότητες διδασκόντων και την σπάνιν άλλων. Ούτε την απομνημόνευση, τα δυσνόητα και αντιπαιδαγωγικά σχολικά εγχειρίδια, τα ακριβά φροντιστήρια. Στα παρά φύσιν προφανώς συγκαταλέγονται ο αναλφαβητισμός ως προς τις λειτουργικές δεξιότητες, τις ικανότητες προσαρμογής στις αλλαγές του περιβάλλοντος, η φειδωλή εκμάθηση πολλών ξένων γλωσσών, η μη μάθηση της συνεργασίας, η αποφυγή καλλιέργειας κριτικής σκέψης. Εν ολίγοις, είναι μη κανονική η αδυναμία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, να δημιουργούν, να ζουν με τους άλλους, να υπάρχουν.

Στα παρά φύσιν κορυφαία θέση κατέχει φυσικά η προγραφή της αριστείας είτε με πλήρη απόρριψή της είτε με μισόλογα που ουσιαστικά την ακυρώνουν. Τι ωραία που το έθεσε ο διαπρεπής καθηγητής πληροφορικής στο MIT, Κωνσταντίνος Δασκαλάκης σε πρόσφατη συνέντευξή στην εφημερίδα Καθημερινή. Η Ελλάδα -είπε- χρειάζεται αριστεία, όχι αποσπασματική αλλά συγκεντρωμένη. Μία κρίσιμη μάζα αρίστων που θα βοηθήσουν τη χώρα στην επιστημονική και τεχνολογική καινοτομία και την εξωστρέφεια. Υπάρχει τεράστιο ταλέντο στην Ελλάδα. Αν μαζέψω τους ικανότερους φοιτητές από το Πολυτεχνείο και άλλα ιδρύματα της χώρας μας, τους εκπαιδεύσω και τους εντάξω σε ένα περιβάλλον θεσμών όπου θα μπορούν να δουλέψουν ανενόχλητοι και όπου θα υπάρχει ορθή καθοδήγηση και υποστήριξη -επιστημονική και επιχειρηματική- τότε θα γεννιόταν η σπίθα που χρειαζόμαστε.

Το αληθινά παρά φύσιν για τα σχολεία και τους μαθητές είναι ό, τι συμβαίνει έξω από την εκπαιδευτική κοινότητα: οι πολιτικοί που καθυβρίζονται σε κατ’ επίφασιν τηλε-διαλόγους, η διγλωσσία τους, η μη ανοχή της άλλης άποψης, η απουσία οραματικού λόγου, η έλλειψη συνεκτικού σχεδίου για την πορεία της χώρας και το μέλλον στο οποίο θα βρεθούν πλέον ως πολίτες τα παιδιά. Δεν έχει νόημα να εξαγγέλλεται μια ακόμη ιδεατή αναμόρφωση της εκπαίδευσης -θα δούμε τι θα γίνει στο τέλος- σαν να βρίσκεται το σχολείο στην γυάλα και γύρω-γύρω στο δημόσιο χώρο να επικρατούν συνθήκες αντιπνευματικές, αντιορθολογικές, αντιδημοκρατικές.

Σωστός ο προβληματισμός του υπουργού Παιδείας για το ανορθόδοξο του πράγματος της υπερ-διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών έναντι των Νέων. Σοβαροί φιλόλογοι θα έχουν προτάσεις πώς μπορεί να αναμορφωθεί το μάθημα της γλώσσας προκειμένου να μάθουν τα παιδιά να μιλούν καλά ελληνικά στην εποχή των greeklish, των emoticons και των emotisounds.

Άλλωστε πόσο ελκυστικό μπορεί να είναι για τους σημερινούς έφηβους να μάθουν την λέξη «αβάκημα»; Υποθέτω ελάχιστα, όσο είναι για μένα όλα αυτά τα περίεργα σύμβολα με σημεία στίξης, αριθμούς και σχήματα που συμπυκνώνουν τη διάθεση της στιγμής.

Θα πω μόνον ότι η ανάγνωση Θουκυδίδη στο δυσκολότερο πρωτότυπο δεν συγκρίνεται σε ευχαρίστηση με την ανάγνωση της -ευκολότερης- εξαίσιας απόδοσης του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Δεν χρειάζεται, όμως, να ξεσπάσει και γλωσσικό ζήτημα στην κατάσταση που βρισκόμαστε. Ας γίνει νηφάλιος διάλογος και ας ληφθούν οι βέλτιστες αποφάσεις. Δεν είναι αυτό το μέγιστο των προβλημάτων μας.

Υπάρχει κάτι πιο βαθύ που μας «λερώνει».

Εκτός όλων των άλλων, λοιπόν, ας μη χωριστούμε σε αρχαιοαμύντορες και νεοελληνιστές.

Κάνει πολύ ζέστη.

ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ

Ξεφυλλίζοντας σχολαστικά  ένα επετειακό  άλμπουμ για τα 50 χρόνια από τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία , που μου έφερε πέρυσι ο  φίλος μου ο Στέλιος, ξανάρθαν στο νου μου όσα δραματικά γεγονότα έζησα προσωπικά την περίοδο της Άνοιξης  της Πράγας και ιδιαίτερα τον Αύγουστο του 1968. Θυμήθηκα και είδα αποτυπωμένες σε φωτογραφίες, τις σκηνές που βίωσα  στους δρόμους της πόλης, με τα τραπεζάκια συγκέντρωσης υπογραφών για αυτοδιάθεση, τη βάρβαρη ‘’σοσιαλιστική’’ απάντηση με τα άρματα μάχης και το ερώτημα των Τσέχων πατριωτών γιατί !!! , με  τελική όμως κατάληξη την επιβολή της ‘’προοδευτικής’’  βίας. Τότε πρωτάκουσα τις φράσεις vypadni! Odprejskni! , που στη γλώσσα μας μεταφράζονται   … φύγετε, χαθείτε , στα τσακίδια, που απηύθυναν στους ομοϊδεάτες τους αριστερούς εισβολείς που είχαν σπεύσει  να διακόψουν τις φιλελεύθερες ‘’παρεκτροπές’’  τους.

Ευτυχώς η ζωή δικαιώνει τις ελεύθερες σκέψεις και οι λαοί, στους οποίους είχε επιβληθεί η μοναδική μαρξιστική αλήθεια, αποτίναξαν τον ‘’σοσιαλιστικό’’ ζυγό και επί τέλους ανέβλεψαν. Όπως όμως συμβαίνει συχνά, αρκετοί έκπτωτοι αριστεροί ηγέτες, διαμοίρασαν μεταξύ τους, για τις καλές[!] τους υπηρεσίες, όχι μόνο  τα ‘’ασημικά’’ της χώρας τους αλλά και την εξουσία, κάνοντας τη γνωστή κωλοτούμπα και  αποκηρύσσοντας με βδελυγμία το πρότερο ‘’ αριστερό ύφος και ήθος τους’’. Μερικοί μάλιστα εξ αυτών έγιναν και φανατικοί θρησκόληπτοι χριστιανοί, σε σημείο να ωχριούν μπροστά τους οι γνωστές παραλλαγές του χαμαιλέοντα.

Θα μου πείτε και ίσως δικαιολογημένα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη δική μας προεκλογική επικαιρότητα ; Δεν ξέρω αν έχουν, ας πούμε ενδεικτικά την κωλοτούμπα, το συνεχώς επικαλούμενο προοδευτικό και αριστερό ήθος κι ίσως όσα μελλοντικά αποκαλυφθούν. Διότι, ως γνωστόν, οι ενδιαφερόμενοι – σαν τους απατημένους συζύγους – τα μαθαίνουν όλα τελευταίοι!!! Προσωπικά θα συνεχίσω τη σιωπή μου και αν προλάβω – λόγω ηλικίας- θα πω περισσότερα όταν θα έχω αποδείξεις, διότι δεν επιθυμώ να κάνω δίκη των όποιων ‘’εθνικιστικών,’’ ‘’προοδευτικών’’ και άλλων λαϊκιστικών προθέσεων. Με την ευκαιρία μάλιστα διατυπώνω και την απορία αν εγώ, που δηλώνω ότι δεν είμαι αριστερο-δεξιός ή εθνικιστής, δεν ισχυρίζομαι ότι κατέχω χειρόγραφα του Χριστού ούτε πουλάω μαντζούνια  ‘’δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν’’, ούτε διαθέτω τα 600 δίς για τη διαγραφή του δημόσιου χρέους,  έχω το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζομαι ως πατριώτης, δημοκράτης και προοδευτικός πολίτης αυτής της χώρας!!!

Η απορία μου βέβαια παραμένει γιατί όλα αυτά που προείπαμε ότι τα απέρριψαν οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης και όχι μόνο, τα προβάλλουμε εμείς στη χώρα μας σαν νέες και προοδευτικές ιδέες!!!  Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και άντε να βρεις κομματικούς υποψήφιους που κατέχουν τα ειδικά μαντζούνια για την  περίπτωση μας. Αυτή η χώρα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο,  όπως είχε πει ο αείμνηστος Κων/νος Καραμανλής, ο οποίος μας έβαλε στους ευρωπαϊκούς και τους λοιπούς διεθνείς οργανισμούς, δεν φρόντισε όμως να μας θεραπεύσει από την τρέλα μας, που αυτάρεσκα αποκαλούμε δημοκρατική ιδιαιτερότητα!!!

Θα σταματήσω εδώ, διότι φοβάμαι ότι θα με  ‘’προδώσει’’ ο  αυθορμητισμός μου και θα πω περισσότερα, που – μέρες που  είναι –  καλόν είναι να τα αποφεύγουμε , όχι από φόβο αλλά από σύνεση, διότι ‘’σέρνεται’’ και μια επίσκεψη του κ. Τράμπ στην τέως Μεγάλη Βρετανία να τους ‘’δώσει ένα χεράκι’’ στο BREXIT.  Δεν θα αποφύγω  όμως τη διαπίστωση ότι μια χώρα με μια εκατόμβη νεκρών από πυρκαγιά χωρίς καμιά παραίτηση  βρίσκεται σε πολύ βαθειά ηθική κρίση  και δεν έχει πολλές πιθανότητες να ορθοποδήσει!!! Αντώνης