Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΧΕΙ ΤΟΥΜΠΑΝΟ

Δύο είναι τα κυριότερα πολιτικά  θέματα της διεθνούς επικαιρότητας, η συμφωνία των Πρεσπών και τα δραματικά γεγονότα της Βενεζουέλας . Ας δούμε  λοιπόν ψύχραιμα την παγκόσμια απήχησή τους και τον τρόπο που παρουσιάζονται έξω από τους  παραμορφωτικούς κυβερνητικούς φακούς της χώρας μας, αρχίζοντας από το πρώτο, που μας αφορά και άμεσα:

Το έγκυρο πολιτικό περιοδικό ΤΙΜΕ χαρακτηρίζει τη συμφωνία για το Σκοπιανό καταστροφική αλλά κυρίως ανησυχητική για τη Δημοκρατία. Μεταξύ πολλών άλλων, καθόλου κολακευτικών και για τη χώρα μας και την πολιτικής της ηγεσία που συνέργησε με την Ευρωπαϊκή Ένωση , αναφέρει «Η συμφωνία για αλλαγή ονόματος της Μακεδονίας είναι ένας θρίαμβος για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ανησυχητική για τη Δημοκρατία»

Ντρέπομαι ακόμα και να επαναλάβω τα όσα καταμαρτυρεί το σχετικό άρθρο στον Πρωθυπουργό μας για ανάμιξη στη δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ και τον Στρατό, για αγνόηση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, για ‘’ δελεασμό’’  των αντιτιθέμενων στη συμφωνία με την υπόσχεση κυβερνητικών θέσεων και πολιτικό παζάρι. Όσον αφορά την πλευρά των Σκοπίων αναφέρεται σε απειλές για πολιτικές διώξεις και έναν αμφιλεγόμενο νόμο για πολιτική αμνηστία, ενώ  επισημαίνει ότι ασκήθηκαν μεγάλες πιέσεις από ξένες κυβερνήσεις. Θα ήμουν ευτυχής αν τις είχαμε απορρίψει σαν ανεπίτρεπτες αλλά δεν μπορώ να το κάνω γιατί τις προέβαλαν και τα κυβερνητικά μέσα σαν εθνικά συμφέρουσες.

Σεβόμενος τη χώρα μου, δεν θα πάρω θέση ως προς την ακρίβεια των καταγγελιών του άρθρου. Γνωρίζω  όμως πολύ  καλά την αλήθεια και διερωτώμαι αν αυτός είναι ο προοδευτικός κόσμος που οραματίζονται για τα παιδιά  και τα εγγόνια μας και ως που φθάνει ο εφησυχασμός των σκεπτόμενων συμπατριωτών μας για τα όσα εις βάρος τους διαπράττονται!!!

Έρχομαι τώρα στο εξ ίσου σοβαρό θέμα της Βενεζουέλας, η οποία δεν έπαυσε να προβάλλεται σαν πρότυπο και για τη χώρα μας και κυρίως πού  είδαν τη δημοκρατία σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, που θυμίζει την πάλαι ποτέ σοβιετία, από την οποία υπέφεραν για δεκαετίες πολλές ευρωπαϊκές χώρες . Ήταν τόσο βάρβαρο το καθεστώς των χωρών αυτών [ έχω 12ετή προσωπική εμπειρία], ώστε οι λαοί τους οδηγήθηκαν αντανακλαστικά στο αντίθετο ακροδεξιό άκρο, από τον φόβο υποτροπής και αυτό πρέπει να μας προβληματίζει όλους μας, όταν αναζητούμε τα αίσια της αύξησης των ακροδεξιών στην Ευρώπη!!!

Η πολιτική ηγεσία της χώρα μας είναι και εδώ πελαγωμένη, αφού το Κόμμα εμμένει στην παλιά συνθηματολογία ‘’για τη δημοκρατία του κ. Μαδούρο’’ και  η κυβέρνηση απέτρεψε μεν την ομόφωνη καταδίκη, όχι όμως και το σχετικό τελεσίγραφο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τον ηγέτη  της. Έναν αριστερό ηγέτη, που  στρέφει τις ένοπλες δυνάμεις του ενάντια στον πεινασμένο λαό του. Είναι και αυτό ένα δείγμα της σύγχρονης προοδευτικής νοοτροπίας,  που απεύχομαι να υιοθετηθεί  και στη χώρα μας, για την καταστολή διαδηλώσεων, διεκδικήσεων και  λοιπών  κινητοποιήσεων .

Εντύπωση προκαλεί και η  ακόλουθη πρόσκληση , του ‘’αυτοανακηρυχθέντος’’ Προέδρου της Βενεζουέλας προς τον κ. Τσίπρα και νομίζω ότι αποτελεί μοναδική ευκαιρία για να αποκαλυφθεί άμεσα πού  βρίσκεται , επί τέλους, η αλήθεια , αν μας ενδιαφέρει πραγματικά: «Δεν θα ήθελα να αναμειχθώ με περισσότερες λεπτομέρειες στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας ή στα εθνικά της συμφέροντα. Αλλά καλώ τον Έλληνα πρωθυπουργό και οποιοδήποτε μέλος του κόμματος του, να έρθει στη Βενεζουέλα όσο πιο σύντομα γίνεται… Αύριο, μεθαύριο αν θέλει. Και να πάμε μαζί σε νοσοκομεία, σε φαρμακεία, ή σε σχολεία της Βενεζουέλας. Ή να μείνει μια εβδομάδα για να ζήσει με τον κατώτατο μισθό της Βενεζουέλας, και να δούμε τι γνώμη θα έχει για το καθεστώς του Μαδούρο»

Η πρόσκληση αυτή παρέχει μοναδική ευκαιρία και στον κ. Παππά, να ξαναφορέσει το σορτσάκι του και να ξαναδεί τον αγαπημένο του σύντροφο και τα όσα προβάλλονται σαν επιτεύγματα του ‘’σοσιαλισμού του’’ . Δεν θα έβλαπτε ίσως και  μια επίσκεψη  στα δικά μας σχολεία, νοσοκομεία  και η υποβολή στο ‘’πείραμα’’ επιβίωσης με το φιλοδώρημα που δόθηκε στον κατώτερο μισθό, ρωτώντας και τους Έλληνες πως καταφέρνουν να επιβιώσουν και να φανούν συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Θα παρακαλούσα μάλιστα τους κυβερνώντες και όλους τους υποστηρικτές τους, να μού θυμίσουν αν αυτό που ζούμε έχει οποιαδήποτε σχέση με τις επαγγελίες τους που τους έφεραν στην εξουσία. Τα λόγια είναι περιττά, λέει ένα παλιό τραγούδι και δυστυχώς τελευταία ακούμε μόνο λόγια – λόγια – λόγια!!!

Αντώνης  Ταρνανάς

ΑΚΡΙΤΟΜΥΘΙΕΣ, ΑΔΟΛΕΣΧΙΕΣ Ή ΑΛΗΘΕΙΕΣ!!!

                [Μαθήματα  πρακτικής  φιλοσοφίας]

  

Εν  αρχή ην ο λόγος , αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και πολλοί θεολόγοι έσπευσαν να δώσουν τη δική τους ερμηνεία στη λέξη ‘’Λόγος’’, χωρίς να πείσουν  απόλυτα με τις ερμηνείες  τους. Το θέμα  απασχόλησε και τους φιλοσόφους, αρχής γενομένης από τον Ηράκλειτο ο οποίος συσχέτισε τον λόγο με την  πύρινη πρώτη αρχή του κόσμου. Οι Στωικοί εμπλούτισαν την άποψη του Ηράκλειτου και αποκάλεσαν λόγο τον Θεό τους. Σημαντική  είναι η διαφοροποίηση των πλατωνιστών οι οποίοι απέδωσαν τον όρο  στις ενδιάμεσες ‘’θείες’’ δυνάμεις – ανάμεσα στον υπερβατικό Θεό και στον κόσμο . Περιγράφεται σαν μια νέα αδημιούργητη θεότητα, που αυτοπροσδιορίζεται ως δημιουργός πατήρ, που ξεκινάει την πλάση του  κόσμου  με βάση τις αρχέτυπες Ιδέες και παραδίδει τη σκυτάλη της πλάσης σε άλλες κατώτερες θεότητες.

Μεταφέροντας την  άποψη αυτή των πλατωνιστών στη σημερινή ‘’κάστα’’ των αριστεριστών, θα έλεγα ότι οι τελευταίοι αποδίδουν – θέλοντας και μη  - την έννοια του ‘’πατρός’’ στον ηγέτη τους που τους έβγαλε από τον  ζόφο και την πολιτική αφάνεια. Τον αποδέχτηκαν λοιπόν εν λευκώ ως δημιουργό πατέρα και εκείνος αντί των αρχέτυπων  ‘’Ιδεών’’ της συνομοταξίας του, στήριξε το δημιούργημά του στις δικές του – ανίδεες-  Οβιδιακές  μεταμορφώσεις. Έστερξε  προς τούτο και στην πρόσληψη ενός ειδικού  και πολιτικά ευέλικτου  - εκ δεξιών - ’’τσονταδόρου’’, τον οποίον ανακήρυξε σε βασικό του  εταίρο. Ερώτημα παραμένει η αναζήτηση των άλλων ‘’κατώτερων θεοτήτων’’ για την παράδοση της σκυτάλης της πλάσης, εκτός αν απαντήσουν με τη γνωστή ρήση του Λουδοβίκου 14^ου ‘’l’ Etat c’est  moi‘, το οποίο σε ελεύθερη προοδευτική  μετάφραση αποδίδεται με τη φράση ‘’μετά από μένα το χάος’’.

Συνεργάστηκαν όσο τους επέτρεπε η προσωπική τους  κοινή εμπάθεια για  τους υπόλοιπους, μέχρι που  έφθασαν στις κόκκινες γραμμές τους [ υπονοώντας με αυτές την εκλογική τους σωτηρία] και εκεί άρχισαν τα παρατράγουδα. Με πρόσχημα τη συμφωνία των Πρεσπών , την οποία αμφότεροι βοήθησαν να προωθηθεί, ανακάλυψαν ότι  αλληλοκλέβονται. Τότε ο αυτοπροσδιοριζόμενος  ως ‘’βασιλιάς Ήλιος’’, για να αποφύγει την οργή του αθυρόστομου και ρέποντα στην ακριτομυθία συνεταίρου του, ‘’παραίτησε’’ τον ηπιότερο  των αντιμαχομένων, Υπουργό των εξωτερικών, αναλαμβάνοντας  ο ίδιος  και το Υπουργείο του.

Έφθασε όμως κάποτε και η ώρα της κρίσεως, οπότε ο δεδηλωμένος μακεδονομάχος Υπουργός Εθνικής Αμύνης αναγκάστηκε να ‘’παραιτηθεί’’, για να σώσει τα προσχήματα και να περισώσει όσους από τους συνεργάτες του δεν είχαν αλλάξει  ιδεολογία και στρατόπεδο. Τότε λοιπόν άρχισε ο ακήρυχτος από καιρό πόλεμος ανάμεσα στους δυο παραιτηθέντες πρωτοκλασάτους υπουργούς, φθάνοντας σε εκατέρωθεν σοβαρές κατηγορίες, τα όρια της εθνικής προδοσίας. Όταν μάλιστα ο ‘’δάσκαλος της γραφής με το δεξί’’ διαπίστωσε ότι ο ‘’αδελφοποιτός’’ του ιδιοκτήτης της εξουσίας, ‘’σφετερίστηκε’’ και το Κόμμα του, άρχισε να απειλεί θεούς και δαίμονες. Επειδή   δεν μπορούσε να καταφερθεί ονομαστικά εναντίον του πρώην εταίρου του που είχε ανακηρυχθεί , εν τω μεταξύ,  ως ο ‘’Λόγος’’ της κάστας, στράφηκε εναντίον του τέως υπουργού εξωτερικών, με ακατονόμαστες εκφράσεις. Ο δεύτερος βέβαια δεν έμεινε σιωπηλός και έτσι φθάσαμε σε ένα ξεκατίνιασμα άνευ προηγουμένου με απειλές μηνύσεων και αγωγών , όπως έλεγαν στις παλιές ελληνικές ταινίες και ξεκαρδίζονταν οι θεατές στα γέλια!!! Στο τέλος βέβαια, ο ευέλικτος  τέως συναρχηγός,  τα έβαλε ανοιχτά και με τον ‘’πατέρα’’ της παράταξης , αναζητώντας τα παιχνίδια που του πήραν οι παλιοί του συμπαίχτες.

Έρχομαι τώρα στο προσωπικό μου πρόβλημα, που ίσως να απασχολεί και άλλους ταπεινούς, που δεν έχουν ακόμα ενστερνισθεί την προοδευτική ιδεολογία και αναφέρεται στην αδυναμία μου να καταλάβω αν αυτά που λέγονται αποτελούν ακριτομυθίες, αδολεσχίες ή μήπως κρύβουν και κάποιες αλήθειες και ποιες. Είναι καιρός να μάθουμε και εμείς οι ταπεινοί , κάτι από τα κουτσομπολιά τους, αφού  μας κρατούν επίμονα μακριά από τις μύχιες σκέψεις τους μέχρι να καταστούν τετελεσμένα γεγονότα. Έτσι έκαναν  και με το μακεδονικό [τελικά σκέτο χωρίς το βόρειο], τους νόμους αποφυλάκισης τρομοκρατών, μέχρι να δούμε τον Κουφοντίνα να κάνει βόλτα στους χώρους που είχε αναπτύξει τη δολοφονική του δεινότητα και όσα άλλα απεργάζονται και θα τα μάθουμε, σαν τους απατημένους συζύγους , κατόπιν εορτής.

Δικαιολογήστε μου  παρακαλώ τη χρήση των    παλιών και  ίσως αδόκιμων  για  την προοδευτική εποχή μας όρων, ακριτομυθίες και αδολεσχίες,  στους  οποίους  κατέφυγα  για να ανταγωνιστώ, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, τα  παράγωγα του ‘’πράττω’’ που χρησιμοποίησε ο κ, Καμένος κατά του κ. Κοτζιά.  Αντώνης  Ταρνανάς                                                                 

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΓΚΟ

Διαβάζοντας στον Τύπο, παλιές  δηλώσεις [2007] της   ηθοποιού Μαρίας Σνάιντερ, για τον κινηματογραφικό βιασμό της, αναζητώ τις ομοιότητες με όσα ακούστηκαν για τον φημολογούμενο  συνειδησιακό βιασμό μιας ολόκληρης χώρας, που συντελέσθηκε με τη  συμφωνία των Πρεσπών.

Η 19χρονη και άπειρη τότε ηθοποιός, τσίμπησε στο δόλωμα να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη Μπερτολούτσι ‘’το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι’’  με τον διάσημο Μάρλον Μπράντο και δεν έδωσε σημασία στις λεπτομέρειες του σεναρίου της ταινίας, που υπέκρυπτε και τον σατανικό τρόπο  του βιασμού της. Εκ των υστέρων δήλωσε ότι της είχαν αποκρύψει τη βασική αυτή λεπτομέρεια, της σκηνοθετικής ευρηματικότητας και ότι έκλαψε διότι ένοιωσε ότι ‘’βιάστηκε διπλά’’ , από τον σκηνοθέτη και τον πρωταγωνιστή μαζί !!!

Ο σκηνοθέτης διευκρίνισε  «Η Σνάιντερ ήξερε για τη σκηνή του βιασμού! Δεν ήξερε για το βούτυρο!», αργότερα όμως, προφανώς για να καλύψει την πρωταγωνίστρια ή και για να αποφύγει τις ενδεχόμενες νομικές συνέπειες, ανασκεύασε τις δηλώσεις του ως εξής:
«Νομίζω ότι μίσησε εμένα και τον Μπράντο που δεν της το είπαμε. Δεν ήθελα η Μαρία να ερμηνεύσει την ταπείνωση και την οργή της. Ήθελα να την νιώσει...Ήθελα να αντιδράσει σαν κορίτσι και όχι σαν ηθοποιός», πρόσθεσε ο Μπερτολούτσι, για τη Σνάιντερ που το 1972, που γυρίστηκε η ταινία, ήταν μόλις 19 ετών» .Με τη δήλωσή του αυτή ο Μπερτολούτσι μου θύμισε περισσότερο Μπερλουσκόνι, χωρίς να ξέρω ακριβώς γιατί !!!

              Επανέρχομαι λοιπόν στις αμφισβητήσεις και διερωτώμαι αν το θέμα είναι το ‘’βούτυρο’’ ή ο ίδιος ο βιασμός – έστω και εικονικός. Και προσθέτω ότι πέραν του σεξουαλικού βιασμού, υπάρχει και εκείνος της  θέλησης, της τιμής και υπόληψης ενός ατόμου , μιας ομάδας ή και ενός εθνικού συνόλου. Ο οποιοσδήποτε βιασμός αποτελεί τη χείριστη μορφή προσβολής της αξιοπρέπειας και ηθικής υπόστασης του θύματος  και πρέπει να αντιμετωπίζεται με τα προσήκοντα μέτρα κολασμού  ανάλογων πράξεων.

                  Θα μου απαντήσετε βέβαια τι σημασία έχει ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν σε έναν βιασμό και η εκ των υστέρων επαναφορά των ερωτημάτων της συγχωρεμένης Σνάιντερ και των όποιων δικαιολογιών και προφάσεων των παραγόντων της σκηνοθεσίας. Ένας βιασμός, όταν αποτελεί γεγονός τετελεσμένο, δεν έχει νόημα να επανεξετάζεται, αφού μόνο κακό προκαλεί η υπενθύμισή του και καλόν είναι να τον προλαμβάνουμε, αφού όταν συντελεσθεί δεν μπορεί πια να διορθωθεί  !!! Οι συνετοί άνθρωποι της εποχής μου – που δεν γνώριζαν τις νομικές ερμηνείες μιας τέτοιας πράξης – συνιστούσαν στα αγαπημένα πρόσωπά τους να προσέχουν, διότι τα οποιαδήποτε μπαλώματα μπορεί να κρύβουν την οπτική πλευρά, δεν μπορούν όμως ποτέ να διαγράψουν ή έστω να αμβλύνουν την ψυχική βλάβη. Για τον λόγο αυτό, η επωδός που ακολουθούσε ήταν ‘’ας πρόσεχε’’ !!! Εγώ τι να προσθέσω;;;  Αντώνης Ταρνανάς

ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΑΔΙΚΙΑ

Σήμερα θα προσπαθήσω να εξαντλήσω την επιείκειά μου σε χαρακτηρισμούς, χωρίς όμως να αποφύγω την ουσία  και τον αναγκαίο – κατά την προσωπική μου άποψη – στιγματισμό των γεγονότων. Θα αναφερθώ , ενδεικτικά, στις αδικίες που διαπράχθηκαν γύρω από τη συμφωνία των Πρεσπών, σε βάρος της ιστορίας, του  κοινοβουλίου, της αλήθειας και του Συντάγματος, αρχίζοντας από το τελευταίο.

Ακούστηκαν χίλιες διαφορετικές απόψεις – ειδικών και άσχετων – για τη συνταγματικότητα του περιεχομένου της ρηματικής διακοίνωσης, αφού το κρινόμενο Σύνταγμα της γείτονος χώρας, δεν μας  δόθηκε  προς εξέταση.  Δεν λαμβάνω υπόψη μου τα ειδικά  τηλεοπτικά πάνελ της κρατικής ΕΡΤ, αφού τόσο η σύνθεση [για τα προσχήματα] όσο και η μεταχείριση  των μετεχόντων είχε τα ‘’κουσούρια’’ της και είναι κρίμα ότι την ευθύνη είχαν αξιόλογοι δημοσιογράφοι. Θα αναφερθώ  μόνο στην ‘’επιστράτευση’’ των συγγενών και κομματικά  προσκείμενων στην Κυβέρνηση ειδικών, στις επιλεκτικές ‘’βλάβες’’  κάποιων ακουστικών και μικροφώνων    και την κατευθυνόμενη άποψη των ομιλητών.

                  Περιορίζομαι στα όσα ακούστηκαν στη Βουλή και οι ειδικοί θα μας πουν για την ορθότητα αυτών ή όχι  και πως μπορεί κανείς να κρίνει ένα τόσο σοβαρό κείμενο, χωρίς να μελετήσει τις προβλέψεις του. Επειδή δεν ανήκω στους ειδικούς, θα ήθελα να τους ρωτήσω τι προβλέπει το δικό μας Σύνταγμα για ανάλογης σοβαρότητας εθνικές Συμφωνίες αλλά κυρίως πώς  είναι δυνατόν να υπάρχουν εκ διαμέτρου αντίθετες επιστημονικές ερμηνείες για το ίδιο ακριβώς θέμα!!! Κάποιοι ενδεχομένως να κωλύονται για προσωπικούς ή ιδεολογικούς λόγους να δώσουν τη σωστή σημασία και  άλλοι να την διαστρεβλώνουν για τους ίδιους λόγους και τελικά να ακούγονται  οι ατεκμηρίωτες  ΄΄ασχετολογικές κορόνες’’ , που δεν τιμούν κανένα.

Έρχομαι τώρα στους Βουλευτές –όλους τους βουλευτές– και εκπλήσσομαι σφόδρα για την  απόλυτα ομαδοποιημένη ταυτογνωμία υπέρ ή κατά του συγκεκριμένου θέματος και  την προβολή της  με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία [ αν και επιχειρηματολογία δεν ακούστηκε αλλά ‘’κουτσομπολιά’’ για τις θέσεις των αντιπάλων τους στο παρελθόν]. Διερωτώμαι τι σχέση έχουν οι όποιες θέσεις και διακηρύξεις του παρελθόντος, οι οποίες όμως παρέμειναν κενός λόγος χωρίς υπογραφή δεσμεύσεων για τη χώρα . Επίσης με προβληματίζει το γεγονός ότι μια ομάδα ανθρώπων αποφασίζει – ερήμην εκείνων που τους έστειλαν στη Βουλή ως εκπροσώπους τους , να αποδέχεται ή να απορρίπτει  μια συμφωνία που θα δεσμεύει  εις το διηνεκές τη χώρα μας, χωρίς να ερωτηθούν και μάλιστα εγγράφως  [ εκλογές ή δημοψήφισμα] οι εντολείς τους!!!

Μια και φθάσαμε στους Βουλευτές, αυτούς που τελικά θα κρίνουν –την αποφασισμένη ήδη- ψήφιση της συμφωνίας, θα ήθελα να αναφέρω την υποκριτική αποφυγή – όπως λέχτηκε στη Βουλή – χαρακτηρισμών περί προδοσίας και συναλλαγής στον ιερό αυτό χώρο. Ναι αυτό σας πείραξε, αποφεύγετε τα λόγια και δεν κάνετε τίποτα για να αποφύγετε τις πράξεις. Δικαίωμά σας είναι, αφού έτσι νομίζετε, αλλά ο λαός και η ιστορία έχουν αντίθετη άποψη και κατατάσσει τον καθένα στη θέση που του ανήκει. Θα μου πείτε βέβαια τι σημασία έχει η κρίση κατόπιν εορτής και όταν το ‘’κακό’’ θα έχει συντελεσθεί;;; Ευτυχώς για τη χώρα μας έχει ακόμα – έστω και κουτσουρεμένη – δημοκρατία και δεν μπορεί να ακολουθεί ολοκληρωτικές μεθόδους για να αντικρούσει ή και να προλάβει ανάλογους κινδύνους. Πρέπει να αναμένει τις εκλογές για να πάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του, αρκεί να τη χρησιμοποιήσει με σύνεση και λογική και όχι όπως πολλάκις έπραξε στο παρελθόν και βρίσκεται η χώρα μας εκεί που είναι τώρα. Έχει και η δημοκρατία τα δικά της λάθη, αλλά εξακολουθεί να είναι το τελειότερο πολίτευμα, αφού αντέχει περισσότερο από 2.500 χρόνια.

Έρχομαι τώρα στο θέμα της αλήθειας, αν και δεν τυγχάνει της καλύτερης αντιμετώπισης από τους νέο-Έλληνες, ίσως διότι δεν μας βολεύει στις προσωπικές μας επιδιώξεις, που αποτελούν το τελικό ζητούμενο του λαϊκισμού που ομαδικά και συνειδητά βιώνουμε. Πολλές φορές  παραβλέπουμε αυτή τη ‘’λεπτομέρεια’’, αρκεί να εξυπηρετούνται τα ‘’νιτερέσα’’  μας για να μην πω ότι κάποιοι αρκούνται και στην ‘’κατσίκα του γείτονα’’ , όπως έλεγε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στο προσφιλές του  σχετικό  ανέκδοτο. Ναι αυτοί είμαστε και ενίοτε αυτό θεωρείται ‘’μαγκιά’’, κατά την έκφραση των πιο προχωρημένων, που δυστυχώς για τους πολλούς, είναι  μεν λιγότεροι  αλλά ισχυροί και πιο κοντά στις κατά καιρούς εξουσίες. Εξ όνυχος τον λέοντα, αγαπητοί συμπατριώτες, αφού τα μικρά αυτά δείγματα αποτελούν το γενικό χαρακτηριστικό της φυλής μας.

Θα αναφέρω , en passant που λένε και οι φίλοι μας οι Γάλλοι και μια προσωπική αδικία, για την οποία δεν είμαι βέβαιος αν είμαι ο δράστης ή το θύμα. Μπήκα στα  σπίτια και στους υπολογιστές σας, με τα προσωπικά  μου σχόλια  της επικαιρότητας, νομίζοντας ότι το έκανα με τη θέλησή σας [εξαιρούνται τα έντυπα ή ηλεκτρονικά ΜΜΕ], αφού έτυχα της ανάλογης ανταπόκρισης. Τώρα που φθάσαμε στα ‘’δύσκολα’’, παρατηρώ μια εντοπισμένη μόνο θετική αντίδραση και καμιά απολύτως αρνητική, πράγμα που με οδηγεί στη σκέψη ότι ‘’μάλλον άδικα χάνω τον καιρό μου και ενδεχομένως σας ενοχλώ. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι όλοι συμφωνούν με τις απόψεις μου ούτε θεωρώ  ανταπόκριση στον πρωτογενή μου και ενυπόγραφο σχολιασμό, την   αποστολή ενός  οποιουδήποτε ‘’ετοιματζίδικου’’ δημοσιεύματος . Συνεπώς εκλαμβάνω την άρνηση σχολιασμού σαν ενόχληση των αποδεκτών των μηνυμάτων μου, οπότε  διακόπτω την αποστολή  των κειμένων μου με τη μορφή του e-mail, όπως έκανα μέχρι τώρα. Αν και όσοι τυχόν ενδιαφέρονται θα    βρίσκουν στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.com, όσα τυχόν κείμενά μου επιθυμώ να δημοσιοποιώ , εξακολουθώντας  βέβαια να ανταποκρίνομαι στην όποια διαπροσωπική επικοινωνία.   Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΙΒΙΟ ΣΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

                                     [Μπέρναρντ Σω ]

Κάνω μια προσπάθεια αποτοξίνωσης, τόσο προσωπικά όσο και κυρίως για τους ελάχιστους αναγνώστες των κειμένων μου, οι οποίοι δικαιολογημένα έχουν βαρεθεί να ακούνε τα ίδια και τα ίδια. Μόνη μου απάντηση στο τελευταίο είναι ότι και στην πραγματικότητα εξακολουθούν να μας απασχολούν τα ίδια και τα ίδια. Σκέφθηκα λοιπόν να αναζητήσω ένα σωσίβιο στην τρικυμία της εποχής, βλέποντας  την αστεία   πλευρά των γεγονότων,  για να  ευθυμήσουμε λιγάκι, που τόσο πολύ μας χρειάζεται,. Αρχίζω με ένα αντιπροσωπευτικό σκίτσο του Αρκά και  συνεχίζω με σχολιασμό της  επικαιρότητας:

Συνελήφθησαν σε περιοχή του  Έβρου, Έλληνας Υπαξιωματικός μαζί με  Άγγλο– μέλος ΜΚΟ, να φωτογραφίζουν  ‘’περάσματα’’ και ναρκοπέδια  της περιοχής. Χαρά στο πράγμα!!! Προφανώς προσπαθούσαν να διευκολύνουν τους καλοδεχούμενους μετανάστες , ώστε να μπορούν να λιάζονται στις πλατείες μας, αντί  αυτές να  γίνονται χώρος  ακροδεξιών διαδηλώσεων.   Δεν γνωρίζω τα πραγματικά κίνητρα των συλληφθέντων, αλλά  μάλλον  σκέφθηκαν να κάνουν και αυτοί κάτι, ώστε να  εξευμενίσουν τους φίλους και δανειστές μας και να  τους πείσουν  ότι μπήκαμε  πια στη νέο-Ελληνική  ‘’κανονικότητα’’,.

‘                 Ένα δημοσίευμα της Σοφοκλέους In,  μας πληροφορεί ότι   ‘’Οι εξελίξεις με την αποκλιμάκωση των αποδόσεων στη δευτερογενή αγορά, επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες του Σin, σύμφωνα με τις οποίες το ορόσημο για την έξοδο στις αγορές θα ήταν η συμφωνία των Πρεσπών. Η ψήφισή της και η εφαρμογή της «ξεκλειδώνει» και αίρει τους ενδοιασμούς των αμερικανικών funds τα οποία αναμένεται να τοποθετηθούν στην επικείμενη έκδοση.’’

         Χαράς Ευαγγέλια λοιπόν και πρέπει να βιαστούμε γιατί έρχονται και εκλογές και θα δικαιωθούν οι αντίπαλοι της Κυβέρνησης, για δήθεν δυσκολία εξόδου στις διεθνείς αγορές και όσα άλλα ‘’αντεθνικά’’ και παράλογα ,κατά  τον κ. Τζανακόπουλο. Βουρ [στον πατσά], που θα έλεγαν και οι Ανατολικοί μας γείτονες, πριν συμβεί ‘’καμιά στραβή’’ με τις κομματικές ανακατατάξεις  που συντελούνται, για να  προλάβουμε την υπερψήφιση της ‘’εθνικής’’ συμφωνίας των Πρεσπών . Αυτό θα αποτρέψει και τον τέως κολλητό και σήμερα πολέμιο του κ. Κοτζιά, Π, Καμμένο, να ικανοποιήσει  τη δικομανία του  και την ανάγκη να πραγματοποιήσει τις λοιπές του απειλές .

                  Ταπεινή μου δε γνώμη είναι,  ότι δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτά τα ελάχιστα που απαιτούν οι αγορές και οι δανειστές φίλοι μας, αλλά να υπερθεματίσουμε. Για παράδειγμα, έχουμε τόσες αρχαιότητες στον τόπο μας,  γιατί να μη τις βάλουμε σαν πρόσθετη εγγύηση για το χρέος μας που διογκώνεται συνεχώς; Τι τον θέλουμε π.χ. τον Παρθενώνα, αφού για τη σημερινή Ελλάδα δεν συμβολίζει σχεδόν τίποτα, ενώ στα χέρια των Αμερικανών  ή των Ευρωπαίων, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα καλό οικονομικό ή ‘’διπλωματικό’’ αντάλλαγμα , τώρα που εκτιμήσαμε επί τέλους τη φιλία τους. Αυτό θα μας ελάφρυνε και από το  πολιτιστικό  και ιστορικό του  βάρος  και τη σύνδεση του με τις παλιές αντιλήψεις, που αντιστρατεύονται τη σύγχρονη  ‘’προοδευτικότητα’’ .  

Ανέκαθεν στη χώρα μας υπήρχε μια  συντηρητική αναβλητικότητα, που εμπόδιζε τις νέες ιδέες να καταστούν πράξη  και να προωθηθούν οι σύγχρονες ‘’ αντιλήψεις της κυρίας Τασίας, του κ. Κουβέλη και τόσων άλλων νέων διαφωτιστών’’, να ολοκληρώσουν το έργο της πρώτη φορά αριστεράς. Επειδή μάλιστα ο Ελληνικός λαός  ‘’παραμένει δέσμιος’’ κάποιων αντιλήψεων περί πατρίδας, οικογένειας και θρησκείας, είναι καιρός να αποτινάξουμε  τις  σκουριασμένες αυτές ιδέες  και να διευκολύνουμε τις  ‘’προοδευτικές’’  προτάσεις  να γίνουν  μόνιμη κατάκτηση του λαού μας . Όσοι τυχόν  φανούν ανεπίδεκτοι να ενστερνισθούν τις νέες αυτές ιδέες, προτείνω να υποβληθούν στη βάσανο παρακολούθησης πολιτικών εκπομπών της ΕΡΤ  και για  τους  αθεράπευτους θα βοηθούσαν μερικές ‘ ‘’αρπαχτές’’ της Δεύτερης Ματιάς, με προσοχή στην αποφυγή της υπερδοσολογίας.   

                  Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι  η ΓΣΕΕ  αμφισβητεί τα στοιχεία για την ανεργία , ενώ το ίδιο κάνει και η  Commission, τόσο ως προς την ανεργία όσον και κυρίως σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη της οικονομίας. Έχω την εντύπωση ότι πέσαμε σε ακροδεξιά κινήματα, παρακλάδια των οποίων αποτελούν και εκείνοι που ‘’έκαναν την τελική δοκιμή’’ να καταλάβουν τη Βουλή. Αστειευόμενος όμως , θα απαντούσα και τι να την κάνουν όπως την έχουν  καταντήσει !!!  Άλλωστε δεν είναι πολύ μακρινές κάποιες κοινές συγκεντρώσεις τους στο σύνταγμα, όπου διαλαλούσαν αγκαλιασμένοι το σύνθημα ‘’ να καεί – να καεί η Βουλή’’. Το καρφί αυτό θα μας το θυμίζει εσαεί  η ‘’προδότρα’’ τηλεόραση , η οποία ευτυχώς ή δυστυχώς δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει  ‘’  delete’’  των όσων  έχουν δει τα μάτια της και  άκουσαν τα αφτιά της και αυτά είναι αμέτρητα για όλους!!! `

                  Όπως έλεγε όμως και ο αείμνηστος Αντώνης Σαμαράκης, υπάρχει πάντα ελπίς, η οποία τελευταία ακούει στο όνομα Τσιτσιπάς, που μας επιτρέπει να ξεφύγουμε από τη μιζέρια που βιώνουμε. Το λαμπρό αυτό Ελληνόπουλο ανήκει στους ανθρώπους που υπερηφανεύονται  για την πατρίδα τους  και δεν ντρέπονται να προβάλουν  ονομαστικά την οικογένειά τους.   Αντώνης Ταρνανάς                                                           

ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΡΙΑΚΗ

Ένα  Δημοψήφισμα μας σώζει

Πέρασε στην ιστορία και η χθεσινή Κυριακή [20.1.2019] χωρίς οι αρμόδιοι να καταλάβουν τι έγινε,             οπότε δεν υπάρχει λόγος να επαναληφθεί , διότι φοβάμαι ότι την επόμενη φορά ίσως υπάρξουν θύματα. Για την ώρα οι κυβερνητικοί παράγοντες και τα παπαγαλάκια τους προσπαθούν να διαστρέψουν νούμερα και γεγονότα, ταΐζοντας με κουτόχορτο εκείνους που το αντέχουν ακόμα..

Οι εκπρόσωποί τους στην Αστυνομία περιορίζουν τους διαδηλωτές σε 60.000, αναθεωρώντας την δική τους πρώτη εκτίμηση για 100.000, διότι  δεν τους βόλευε το νούμερο. Για να καταλάβουν όμως την εκτίμησή τους θα κάνω ένα απλούστατο παραλληλισμό. 60.000 είναι οι θεατές ενός ποδοσφαιρικού ντέρμπι στο Ολυμπιακό στάδιο. Ποιος νοσηρός εγκέφαλος θα μπορούσε να ‘’βολέψει’’ τους χθεσινούς διαδηλωτές στις εξέδρες του ΟΑΚΑ; Έχει και η αφέλεια τα όριά της!!!

Αναφέρονται σε ακροδεξιούς ταραξίες που θέλησαν να καταλάβουν τη Βουλή και μάλιστα δια στόματος του  ιδίου του Προέδρου της. Αφού είναι έτσι γιατί δεν τους σταμάτησαν πριν φθάσουν στον Άγνωστο Στρατιώτη και επιπέσουν επί των άοπλων αστυνομικών; Τους είδε το πανελλήνιο ότι επρόκειτο για μερικές δεκάδες αλητόπαιδα που μπορούσε να σταματήσει μια απλή διμοιρία εκπαιδευμένων ανδρών. Με τον τρόπο αυτό δεν θα κινδύνευε η Βουλή και κυρίως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι που βρέθηκαν στις καταιγιστικές βολές των ληγμένων χημικών. Γιατί άραγε αυτοί οι ‘’ακροδεξιοί’’ ταραξίες περιέλουσαν τις αστυνομικές ασπίδες με κόκκινες μπογιές; Καιρός είναι να μας πείτε ότι πρόκειται για ακροδεξιά μειράκια του Ολυμπιακού.

Αν όμως, σεβαστέ κύριε Πρόεδρε της Βουλής, το Κοινοβούλιο κινδυνεύει από κάποιες δεκάδες των όποιων γνωστών - άγνωστων οπαδών του Κουφοντίνα, του Μιχαλολιάκου   και των  λοιπών  μπαχαλάκηδων    [που κάποτε χαιρετίσατε την επίσκεψή  στο ‘’κατάστημά’’ σας]  πρέπει να αλλάξει ο τρόπος αντιμετώπισής τους από την Αστυνομία. Σε αντίθετη περίπτωση δίνετε την εντύπωση ότι  εξακολουθείτε να υιοθετείτε τα παλαιότερα κομματικά σας συνθήματα ‘’να καεί η Βουλή’’ και σε αυτό δεν θα βρείτε σύμφωνους τους Έλληνες ιδιοκτήτες !!!

Όποιος σπέρνει ανέμους συνήθως θερίζει θύελλες και φαίνεται ότι φθάσαμε στον καιρό του θερισμού που είναι δικό σας επίτευγμα και να το χαίρεστε, αλλά μακριά από φιλήσυχους πολίτες και τις οικογένειές τους που διαδηλώνουν νόμιμα την αγανάκτησή τους για τα κυβερνητικά  μέτρα που λάβατε χωρίς να ερωτηθούν. Αν δεν μπορείτε να προστατεύσετε το ναό της δημοκρατίας μας, αφήστε σε άλλους αυτό το ιερό καθήκον, διότι είστε απλοί ενοικιαστές του και οφείλεται να το παραδώσετε τουλάχιστον στην κατάσταση που το βρήκατε [ στην πολιτισμένη Ευρώπη που ανήκουμε,  το λένε      Etat de lieu και γίνεται υποχρεωτικά σε κάθε παράδοση και παραλαβή ακινήτου για περιορισμένο χρόνο . Ελπίζω να μην έχετε κατά νου ενδεχόμενη μονιμότερη  κατάληψη!!!  Όπως κάλλιστα γνωρίζετε  η χώρα έχει αντιπροσωπευτική δημοκρατία και οφείλετε -όλοι οι πολιτικοί – να ρωτάτε τη γνώμη εκείνων που σας παραχωρούν το δικαίωμα διακυβέρνησης της, δηλαδή σας εμπιστεύονται την  προσωρινή  χρήση του κτιρίου της Βουλής . Το Ελληνικό Σύνταγμα κάνει ρητή μνεία της λαϊκής εξουσίας , την οποία οφείλουν να γνωρίζουν τουλάχιστον οι πατέρες του Έθνους  και θα αποτελούσε  συνετή  και αριστερή  λύση το δημοψήφισμα.

Πέραν των πολλαπλών δήθεν ‘’προοδευτικών’’ δειγμάτων των  προθέσεών σας, με εμβάλλει σε πολύ σοβαρές σκέψεις το τελευταίο άρθρο του έγκριτου Συνταγματολόγου κ. Κασιμάτη, τον οποίο ελπίζω να μην επιχειρήσετε να εντάξετε στους ‘’ ακροδεξιούς  άσπονδους φίλους σας’’.

Παραθέτω το άρθρο του κ. Κασιμάτη για τους αναγνώστες που το αγνοούν, διότι οι αρμόδιοι είναι βέβαιον ότι το διάβασαν και προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν με τη γνωστή μέθοδο των γνωστών ψιττακοειδών, που βρίθουν στην ‘’προοδευτική’’  μας  κοινωνία.:       Αντώνης Ταρνανάς

·       ΔΗΛΩΣΗ-ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ  ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Με την ευθύνη του Έλληνα Πολίτη και του επιστήμονα,  καθώς και με βάση τις επιστημονικές μου γνώσεις για το συμφέρον του Ελληνικού Λαού, διατυπώνω τις ακόλουθες θέσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών:

1.     Πολιτικά, η Συμφωνία των Πρεσπών, ως πράξη εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, είναι απαράδεκτη:

α. Γιατί αποτελεί παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, η οποία εξυπηρετεί κυριαρχικά και γεωπολιτικά συμφέροντα μόνο ξένων κρατών, ενώ αντίστοιχα βλάπτει ουσιαστικά τα συμφέροντα της Ελληνικής Πολιτείας.

β. Γιατί απειλεί και μειώνει καίρια: την ασφάλεια της εδαφικής κυριαρχίας. 

γ. Γιατί αμφισβητεί σοβαρά την εθνική, την ιστορική και την πολιτισμική ταυτότητα της Ελλάδας.

 2.     Νομικά (από πλευράς κύρους),  η Συμφωνία των Πρεσπών είναι άκυρη και ανυπόστατη, γιατί ουσιαστικά και διαδικαστικά παραβιάζει:

α. Το Σύνταγμα της Ελλάδας,

β. Το Σύνταγμα των Σκοπίων και

γ. Το Διεθνές Δίκαιο.

3.     Η παραβίαση του Συντάγματος της Ελλάδας:

 α. Είναι ουσιαστική, γιατί η κυβερνητική απόφαση παραβιάζει την αρχή προστασίας της Κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο χειρισμός του θέματος παραβίασε ήδη και παραβιάζει τη δημοκρατική αρχή και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

β. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ανυπόστατη λόγω του ότι περιέχει παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, το οποίο   δεν μπορεί, σύμφωνα με το Σύνταγμα, να είναι αντικείμενο ούτε διεθνούς σύμβασης, ούτε άσκησης κυβερνητικής και νομοθετικής εξουσίας. Το όνομα «Μακεδονία», δεν αποτελεί απλώς περιορισμό εθνικής κυριαρχίας ή ούτε μεταφορά αρμοδιοτήτων σε διεθνείς οργανισμούς, βάσει πάντοτε εθνικού συμφέροντος, που να αναγνωρίζεται ως τέτοιο από το Σύνταγμα, αλλά παραχώρηση στοιχείου  ταυτότητας ης Ελλάδας, ως κυρίαρχου κράτους. Αυτό αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα και δεν υπόκειται σε καμιά συντεταγμένη εξουσία.

β. Είναι διαδικαστική τόσο με βάση το Σύνταγμα, όσο και με βάση το Διεθνές Δίκαιο.

     4. Η παραβίαση του Συντάγματος των Σκοπίων είναι αμφίδρομη:

α. Η διαδικασία σύναψης της Συμφωνίας των Πρεσπών έγινε   κατά παράβαση του Συντάγματος των Σοπίων.

β. Η αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων δεν τήρησε τη Συμφωνία των Πρεσπών, άρα, η τελευταία είναι, σύμφωνα με το αναθεωρημένο Σύνταγμα, αντισυνταγματική, ενώ η Συμφωνία, αν και ήδη ανυπόστατη, υπόκειται σε καταγγελία για μη τήρησή της από την αντισυμβαλλόμενη Χώρα ως προς την αναθεώρηση.

      5. Η παραβίαση του Διεθνούς δικαίου είναι ουσιαστική και τυπική:

α. Είναι τυπική, (είναι τυπικά άκυρη), γιατί δεν τηρήθηκαν οι κανόνες σύναψης και κύρωσης της Σύμβασης, που ορίζουν τα Συντάγματα και των δύο Χωρών.

β. Είναι ουσιαστική, γιατί ως άκυρη Σύμβαση αποτελεί παραβίαση της Κυριαρχίας της Ελλάδας και της συνταγματικής τάξης και των δύο μερών.

 Β. Με βάση τις παραπάνω θέσεις μου, απευθύνομαι προς στους πολιτικούς αντιπροσώπους του Ελληνικού Λαού, που έδωσαν  τον όρκο πίστης στην πατρίδα και στη Δημοκρατία και τήρησης του Συντάγματος και κάνω με πλήρη συνείδηση την ακόλουθη έκκληση και δήλωση:

1. Να μην παραβιάσουν τον όρκο τους απέναντι στον Ελληνικό Λαό, ψηφίζοντας υπέρ της αντισυνταγματικής αυτής Συμφωνίας, η οποία παραβιάζει και απειλεί ζωτικά συμφέροντα κυριαρχίας της Ελλάδας.

2. Εάν, παρ’ ελπίδα,  υπάρξει πλειοψηφία αντιπροσώπων του Λαού, που θα υπερψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τον όρκο τους, η εν λόγω Συμφωνία δεν θα έχει καμμιά απολύτως  ισχύ και δε δημιουργεί καμιά υποχρέωση για την Ελλάδα. Την επόμενη ο Ελληνικό Λαός θα έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να συνεχίσει τον Αγώνα.

19 Ιανουαρίου 2019

                                      Γιώργος Κασιμάτης

                      Ομ. Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου

                           στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

ΑΠΟ ΤΟ 1965 ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

          Πρώτη ή δεύτερη φορά;

Πριν από κάθε έκφραση της προσωπικής μου άποψης, που αρνούμαι να θέσω υπό την έγκριση  οποιουδήποτε, δηλώνω τον αποτροπιασμό μου για τις απειλές κατά Βουλευτών και τη φημολογία περί εκβιασμών και έκνομων συναλλαγών, που υποβιβάζουν τη χώρα μας σε επίπεδο ζούγκλας. Αυτό όμως δεν νομιμοποιεί καμιά απαγόρευση κάθε θεμιτής αντίδρασης Κομμάτων και απλών πολιτών, που προσπαθούν να προλάβουν  πράξεις που θεωρούν επικίνδυνες για τη χώρα. Έχει και η δημοκρατία τους κανόνες της και το δικό της ‘’κόστος’’.

Είναι επίσης απαράδεκτο το υβρεολόγιο που ακούστηκε και σήμερα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου και προκαλεί θλίψη  η σύμπτωση του θλιβερού αυτού λεξιλογίου με την αναγγελία από το προεδρείο ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν από τα θεωρεία μαθητές κάποιου σχολείου. Τα υποκριτικά χειροκροτήματα των Βουλευτών δεν μπόρεσαν να καλύψουν την παράφωνη πραγματικότητα. Πέραν όμως του τυπικού μέρους υπάρχει και το ουσιαστικό, που αναφέρεται στην εγκληματική  διαστρέβλωση των νοημάτων της ελληνικής γλώσσας και μάλιστα από τους υπερασπιστές της. Έλεος κυρίες και κύριοι.  Αν ζούσε ο  ομηρικός Αίαντας θα επαναλάμβανε το ‘’αιδώς Αργείοι’’!!!

Με αφορμή τα ανωτέρω περιστατικά και τα όσα γράφονται και λέγονται τις τελευταίες ημέρες για τη συμφωνία των Πρεσπών,  μου ξανάρχονται στο νου ανάλογες συζητήσεις που  βίωσα   το 1965 σε μια Ελληνο-Γιουγκοσλαβική συνάντηση κορυφής στο Βελιγράδι. Όπως περιγράφω στο βιβλίο μου  ‘’Αρνούμαι να ξεχάσω’’, που εκδόθηκε σε ανύποπτο χρόνο [2009], ο Γιουγκοσλάβος Πρωθυπουργός Petar Stambolic, αιφνιδίασε την ελληνική αντιπροσωπεία, θέτοντας  - εκτός ημερησίας διάταξης – θέμα συζήτησης  ‘’Μακεδονικού’’. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός  Γεώργιος Παπανδρέου [ ο γέρος],  ψέλλισε ότι ‘’επειδή σε λίγο έχουμε εκλογές στην Ελλάδα,   ας το αφήσουμε για αργότερα’’. Ο Υπουργός των Εξωτερικών Σταύρος Κωστόπουλος, του θύμισε εμπιστευτικά, ότι ‘’ αυτή ήταν η πρώτη επίσημη  ελληνική παραδοχή για την ύπαρξη Μακεδονικού’’. Η δεύτερη φορά  όμως ήρθε με ‘’δική μας’’  πρωτοβουλία και διθυραμβικές κυβερνητικές κορώνες.  Οψόμεθα!!!

Τον αιφνιδιασμό του  Stambolic ακολούθησαν πολλές συζητήσεις και σε έντονο ύφος και κατ’ ιδίαν στην Ελληνική Αντιπροσωπεία, όπως και τηλεφωνική παρέμβαση από την Αθήνα του Ανδρέα Παπανδρέου  [την εποχή που διεκδικούσε το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης  από τον Γαρουφαλλιά],  εθνικές λεπτομέρειες των οποίων δεν ανέφερα στο βιβλίο μου και το ίδιο θα κάνω και τώρα. Το   ρητορικό μου πλέον ερώτημα είναι ‘’ αν εκείνη  η πρώτη φορά  ήταν χείρων ή βελτίων της παρούσης’’.

Προσωπικά πάντως, τώρα αισθάνομαι χειρότερα, διότι το 1965 είχαμε απλώς έπεα πτερόεντα, ενώ σήμερα πραγματικά γεγονότα και τα ‘’γενόμενα ουκ απογίγνονται’’, όπως είχε πει  και ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος προς τον Τρικούπη. Την ίδια φράση επανέλαβε [10.12. 2015] και ο Στέλιος Ράμφος, σε ομιλία του για τον αποκλεισμό της σιδηροδρομικής γραμμής στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας – Σκοπίων . [Αχ! Αυτή η περιοχή θα συνεχίσει να μας απασχολεί και ίσως εντονότερα στο μέλλον]. ‘’Σβήνοντας κανείς ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνει και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον κι είναι θλιβερή πια η ζωή, που μοιάζει με ακατοίκητο σπίτι’’, είχε πει ο μεγάλος Γιώργος Σεφέρης.

              Ένας άλλος  γνήσιος αριστερός, ο  Karl Marx, του οποίου αρνούμαι πλέον την πρακτική την οποία έζησα για 12 χρόνια στις χώρες του υπαρκτού  σοσιαλισμού, είχε πει ότι ‘’η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα’’. Το ερώτημα είναι αν βρισκόμαστε  ακόμα στην πρώτη ή  περάσαμε ήδη στη δεύτερη φάση!!!

              Για πληρέστερη ενημέρωση επί των αναφορών μου, παραθέτω  απόσπασμα του βιβλίου μου, με τη  σχετική φωτογραφία, ώστε να καταδειχθεί το  κλίμα της συνάντησης του 1965  και η σύγκρισή του με το σήμερα.   Αντώνης Ταρνανάς

‘’’’ Το Βελιγράδι μου επιφύλασσε σημαντικές ακόμα εμπειρίες, ευχάριστες και δυσάρεστες. Θα συνεχίσουμε όμως την καταγραφή των γεγονότων, χρονολογικά και χωρίς αξιολόγηση της σημασίας των.

       Όταν πρωτοταξίδευα το 1960 σιδηροδρομικώς για το  πρώτο μου πόστο,  βρέθηκα τυχαία στο ίδιο βαγόνι με τον γνωστό πολιτικό φωτογράφο Μεγαλοκονόμο, που θα κάλυπτε τη συνάντηση κορυφής του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Βελιγράδι.

       Νάμαστε όμως και πάλι ,αρκετά χρόνια αργότερα, με τον φωτογράφο  να καλύπτει την  αντίστοιχη συνάντηση κορυφής του Γεωργίου Παπανδρέου στο Βελιγράδι, αλλά αυτή τη φορά και με τη δική μου παρουσία στις φωτογραφίες του, αφού είχα ορισθεί από τον εκτελούντα χρέη Πρεσβευτή, κ. Γιάννη Πεσμαζόγλου, να κρατώ τα πρακτικά αυτής της συνάντησης κορυφής. Ο νέος Πρέσβης,  κ. Ν. Καμπαλούρης, δεν είχε ακόμα επιδώσει  διαπιστευτήρια και εξ αυτού δεν είχε  αναλάβει, επίσημα,  τα καθήκοντά του.

           Η συνάντηση έγινε στο μεγαλόπρεπο τότε κυβερνητικό μέγαρο κοντά στο ZEMUN , μια παλιά περιοχή της πόλης με σημαντικό, προπολεμικά, Ελληνικό στοιχείο. Ενθουσιασμένος από την επιβλητικότητά του  ο Έλληνας Πρωθυπουργός, είχε δηλώσει, χαριτολογώντας, ότι σύντομα θα αποκτήσει και η χώρα μας κάτι ανάλογο. Την Ελληνική αντιπροσωπεία αποτελούσαν, πλην του Έλληνα Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ο Υπουργός  Εξωτερικών Σταύρος Κωστόπουλος, ο Διευθυντής της αρμόδιας  Πολιτικής Διεύθυνσης, Πρέσβης κ.  Μπένσης, οι Πρέσβεις Βασίλης Παπαδάκης και Λεωνίδας Μαρκαντωνάτος και οι διπλωματικοί Διευθυντές των Γραφείων Υπουργού Εξωτερικών κ. Βελισαρόπουλος και Πρωθυπουργού κ. Σωσίδης αντίστοιχα και ο υποφαινόμενος σαν πρακτικογράφος. Από τη Γιουγκοσλαβική πλευρά ήσαν, ο Πρωθυπουργός  PETAR STAMBOLIC, ο Υπουργός Εξωτερικών  KOCA POPOVIC, Ο Πρέσβης στην Αθήνα  PEKO DAPCEVIC [τέως Στρατηγός, υπεύθυνος για την προώθηση σοβιετικού πολεμικού υλικού, μέσω Γιουγκοσλαβίας προς τους Έλληνες αντάρτες στη διάρκεια του εμφυλίου] και  άλλοι Πολιτικοί και Διπλωματικοί εκπρόσωποι.

           Μετά τις τυπικές φιλοφρονήσεις, ο Γ/βος Πρωθυπουργός ρίχνει την πρώτη του βόμβα. Ένα θέμα που έχουμε να συζητήσουμε είναι το ‘’Μακεδονικό’’ [τα εισαγωγικά δικά μου].

           Τα μέλη της Ελληνικής  αντιπροσωπείας αιφνιδιάστηκαν και άρχισαν να κοιτάζονται με απορία, ο δε Στ. Κωστόπουλος να μου προστάζει ‘’γράψε  ό,τι ακούς’’, οπότε πέφτει μια δεύτερη βόμβα, αυτή τη φορά από τον Έλληνα Πρωθυπουργό. ‘’Ας το αφήσουμε για αργότερα γιατί σε λίγο έχουμε εκλογές’’.

           Ο Υπουργός μας των εξωτερικών, παρά την αστάθεια που του προκαλούσε η ασθένειά του, έσπρωξε σχεδόν βίαια τον Έλληνα Πρωθυπουργό, λέγοντάς του μα τί λέτε κ. Πρόεδρε, αυτή είναι η πρώτη επίσημη ελληνική παραδοχή για το θέμα. Έγινε  προσπάθεια από Ελληνικής πλευράς  να διασκεδασθούν οι εντυπώσεις και να συζητηθούν άλλα θέματα που περιείχε η ημερησία διάταξη και έτσι η συζήτηση συνεχίστηκε Τη δεύτερη μέρα των διαπραγματεύσεων,  οι Γ/βοι  επανέφεραν το θέμα και επέμεναν να συμπεριληφθεί στο κοινό ανακοινωθέν  η αναφορά στο ''Μακεδονικό''. Από την άλλη, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τηλεφωνήσει το πρωί της ίδιας μέρας , ζητώντας να μιλήσει στον κ. Πρωθυπουργό . Ο παρευρισκόμενος Διευθυντής του Γραφείου του  Σωσίδης, ενώπιον του Γ. Παπανδρέου , άρπαξε το τηλέφωνο και του είπε '' να μην ανακατεύεσαι σε θέματα  που δεν σε αφορούν '', προσθέτοντας  έντονα  ‘’θα τα πούμε όταν επιστρέψουμε’’. Αφού σχεδόν του έκλεισε το τηλέφωνο, στράφηκε στον Πρωθυπουργό  με τη φράση ''πες του να μην ανακατεύεται και άλλα τινά καθόλου κολακευτικά. Ο Πρωθυπουργός , αμήχανος αλλά με απίστευτη ηρεμία , προσπάθησε να τον καλμάρει λέγοντας, '' μα αφού τον ξέρεις γιατί συγχύζεσαι ;''.

      Αυτά και άλλα ευτράπελα έγιναν σ'αυτή τη συνάντηση κορυφής και εγώ, που ήμουν πρωτάρης ακόμα, διερωτόμουν αν έτσι ή κάπως έτσι λύνονται τα εθνικά μας θέματα. Τελικά πάντως, τα περί συζητήσεως του ''μακεδονικού' δεν συμπεριλήφθηκαν στο '' εκδοθέν κοινό ανακοινωθέν'' , προς μεγάλη θλίψη του ανταποκριτού  του Πρακτορείου ΡΟΙΤΕΡS, που  ισχυριζόταν στα μέλη της Ελληνικής Αντιπροσωπίας, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου τον είχε βεβαιώσει  ότι το θέμα είχε συζητηθεί  και ο ίδιος είχε σπεύσει  - για να προλάβει τους άλλους- να τηλεγραφήσει στο Πρακτορείο του την είδηση.

      Αν η ταπεινότητά μου έχει δικαίωμα γνώμης, το μόνο ελαφρυντικό  της όλης κατάστασης ήταν η βεβαρυμμένη  υγεία και το προχωρημένο της ηλικίας του Έλληνα Πρωθυπουργού και η δεδομένη κακή κατάσταση της υγείας του Υπουργού  Εξωτερικών, που διέθετε, πάντως, πλήρη πνευματική διαύγεια. Και σ 'αυτή όμως την περίπτωση, δεν υπάρχουν ευθύνες; Θα μου πείτε βέβαια πόσα από αυτά φθάνουν στη δημοσιότητα, αφού και μερικοί   δημοσιογράφοι  που τα γνωρίζουν, ''παθαίνουν'',  επιλεκτική αμνησία , προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Εγώ, προσωπικά, πάντως, με αφορμή  αυτό και ανάλογα άλλα περιστατικά , που γνώριζα την αλήθεια από πρώτο χέρι  και διάβαζα εντελώς διαφορετική περιγραφή σε διάφορα έντυπα , άρχισα να αμφισβητώ την αντικειμενικότητα  τους και τελικά, λόγω αμφιβολιών, δεν διαβάζω πλέον εφημερίδες και κυρίως ''πολιτικές αναλύσεις''. Πώς εξηγείται, άλλωστε , μια συγκεκριμένη  πολιτική είδηση να παρουσιάζεται με πολλές και διαφορετικές εκδοχές, ανάλογα με την τοποθέτηση του εντύπου; Δεν είναι δυνατό να τα αποδώσουμε όλα στη σύμπτωση και να δεχθούμε πια την περιβόητη θεωρία της ανεξαρτησίας του Τύπου. Για την ώρα ας αρκεσθούμε   στην ευχή να περιορισθεί το φαινόμενο, αφού τα συμφέροντα που διέπουν τα πάντα στη χώρα μας, θα εξακολουθήσουν να πιέζουν για την επιβολή των απόψεών τους. ‘’’’

     

ΕΙΚΟΝΑ 2.Ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Αριστερά του ο Υπουργός Εξωτερικών Στ. Κωστόπουλος και οι Πρέσβεις Β. Παπαδάκης και Μπένσης και δεξιά του ο Πρέσβης Καμπαλούρης, ο Γραμματέας Βελισαρόπουλος και ο υποφαινόμενος.

Προσθήκη λεζάντας