ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

          [Μια έσχατη ενόχληση]

Οι παρωπίδες είναι δερμάτινες καλύπτρες που τίθενται ανά ζεύγος πλευρικά των ματιών των ‘’ζεμένων’’ ζώων με σκοπό να περιορίζουν το πλάγιο οπτικό πεδίο για  να βλέπουν κατευθυνόμενα. Πρόκειται για την απόλυτη ‘’καθοδήγηση’’ στον  δρόμο που ορίζει ο ηνίοχος, χωρίς το ’’ζώο’’  να βλέπει άλλες επιλογές. Έτσι ακριβώς λειτουργούν και οι άνθρωποι που ‘’επέλεξαν’’ ή άθελά τους  φόρεσαν παρωπίδες, αφού δεν μπορούν ή δεν θέλουν να βλέπουν πέρα και έξω από συγκεκριμένους στόχους, που οι συνθήκες της ζωής τους έκαναν να αποδεχθούν  ή είναι αιθεροβάμονες.

 Πολλές φορές αποφεύγουμε οι ίδιοι όσα συμβαίνουν  γύρω μας, από ανασφάλεια μήπως διαψευσθούμε στις αρχικές προβλέψεις μας. Μας τρομάζει η απομυθοποίηση και ζούμε  το απατηλό μας όνειρο από φόβο να αντικρίσουμε την πραγματικότητα κατάματα . Όσοι μας λένε μια  άλλη  αλήθεια είναι βαλτοί ή αφελείς και τους αμφισβητούμε. Όταν όμως με τον καιρό  πέσουν οι παρωπίδες και ανοίξει ο ορίζοντας, χρειάζεται αρκετός καιρός    να ξαναδούμε ‘’καθαρά’’, γιατί τα μάτια  και ο νους χρειάζονται προσαρμογή. Προσαρμογή χρειάζεται ακόμα και ο εγωισμός για να δεχθούμε πράγματα που δεν  ‘’βλέπαμε’’ ή είχαμε απορρίψει.

Η αμφισβήτηση είναι υγεία για τους νέους και αποτελεί το κίνητρο να βρούνε νέους δρόμους για μια καλύτερη ζωή γι’ αυτούς και για τους άλλους. Όμως δεν πρέπει να είναι άκριτη μια τέτοια  επιλογή αλλά  να ελέγχει αν συμφωνούν τα λόγια με τα έργα κι αν τελικά είναι ‘’μπορετά’’. Ζούμε σε γκρίζες εποχές και παίζονται στις πλάτες μας περίτεχνα και πονηρά παιχνίδια, με κίνητρα  ιδιοτελή, δογματισμούς, απάτες και αυταπάτες. Προσωπικά δεν προσδοκώ τίποτα για το μέλλον, σκέπτομαι όμως αυτούς που ακολουθούν , που δίκαια θα βαρυγκωμούν για όσα δεινά τους αφήνουμε σαν παρακαταθήκη. Όσα αποδεχόμαστε σήμερα για ‘’ελάφρυνση’’ του χρέους  , μετατοπίζουν  το πρόβλημα για 60 χρόνια πίσω , για να φανούμε εμείς καλοί,  μα θα πληρώσουν οι ‘’εύπιστες’’    ερχόμενες γενιές. Ομολογώ ότι πολλές φορές έγινα και δυσάρεστος, σε πρόσωπα αγαπητά που σέβομαι και εκτιμώ,  με τα γραφόμενά μου.

Κάνοντας αυτοκριτική, ζητώ συγγνώμη από οικεία πρόσωπα και αγαπητούς μου φίλους, για την ενόχληση που ενδεχομένως τους προκάλεσα, αφού οι υπεύθυνοι μόνιμα θα κωφεύουν. Διακόπτω λοιπόν – έστω και προσωρινά- τα σχετικά μου πολιτικά και όχι κομματικά  σχόλια, χωρίς να παίρνω πίσω ούτε κεραία από αυτά που έχω ήδη γράψει. Κρατήστε όλα τα κείμενα –  για να με διαψεύσετε – και αργότερα θα γίνει πιο σαφές αν έχω ή όχι δίκιο, ευχόμενος το δεύτερο. Τότε θα γίνει νοητό ότι δεν είμαι εγώ που  ενοχλούσα αλλά αυτά που έκρινα και οι όποιες παρωπίδες δεν άφησαν τα μάτια σας να δούνε  την αλήθεια. Θα πω για μια ακόμα φορά – έστω την τελευταία - ότι η εμπειρία δεν αγοράζεται ούτε αποκτιέται σε σπουδές. Είναι κατάκτηση ζωής και σχετίζεται αποκλειστικά με  προσωπικά βιώματα στο σύνολο του χρόνου. Συμπυκνωμένη εμπειρία δεν έχει ακόμα εφευρεθεί ούτε πουλιέται πουθενά . Είναι η ίδια η ζωή μας στο πέρασμά της  , που αποτελεί  και τη μοναδική   ανταμοιβή για τα παθήματά μας.

Η ιστοσελίδα μου θα παραμείνει προσωρινά ενεργή.

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΛΟΓΙΩΝ

[ Η ευθύνη δεν είναι συλλογική]

Ο σημερινός μου τίτλος αποτελεί ένα παιδικό μου απωθημένο, όχι μόνο ως προς την ουσιαστική του  έννοια και σημασία αλλά και ως προς τον συντακτικό  του προσδιορισμό. Νοσταλγός λοιπόν του παρελθόντος, ανατρέχω συχνά σ’ αυτό για να βρίσκω και ενίοτε να ‘’εφευρίσκω’’ ευχάριστες νότες του μακρινού  παρελθόντος, αφού το μέλλον είναι αόρατον. Πρόκειται λοιπόν για τη ‘’γενική απόλυτο’’, που σήμερα χρειάζεται ολόκληρη περίφραση για να αποδοθεί.

Το γεγονός και μόνο ότι μπορούν σήμερα  να αντληθούν  ευχάριστες αναμνήσεις από ένα παρελθόν με πολέμους – παγκόσμιο και εμφύλιο – κατοχή και πείνα, αποτελεί κόλαφο για την ζώσα πραγματικότητα. Το ζοφερό παρελθόν το έζησα και το ξέρω, το παρόν το βιώνω και  με τρομάζει περισσότερο και το μέλλον απεύχομαι να το γνωρίσω. Αρκετά δείγματά του βιώνω και κανένα παπαγαλάκι δεν μπορεί πια να με πείσει για το αντίθετο .

Όσα και αν πουν οι   καθημερινά διαψευδόμενοι κήρυκες του λαϊκισμού και τα ‘’μίσθαρνα’’ όργανα τους, που στήνουν εκπομπές με τα δικά μας χρήματα, ας έχουν υπόψη τους όλοι ότι η λαϊκή κρίση θα πέσει ως πέλεκυς επί των κεφαλών τους. Μπορεί βέβαια οι εξουσιαστές – με τη βοήθεια  των πάγιων και διαχρονικών  Νόμων τους – να ξεπεράσουν τον κολασμό, τα όργανα τους όμως θα προσφερθούν στο ‘’δημόσιο θυσιαστήριο’’, από τους ίδιους τους ‘’εργοδότες’’ τους.

Έρχομαι τώρα στο ουσιαστικό μέρος του τίτλου, που διευκρινίζει την ‘’ειδοποιό διαφορά’’ των αναλογιών,  ως προς τις ευθύνες ενός εκάστου, και επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι  ‘’μαζί  με το ξερό, καίγεται και το χλωρό’’ που έλεγε ο κάποτε θυμόσοφος λαός μας. Δεν είναι δυνατόν να έχει  την ίδια ευθύνη ο ‘’ανθρωπάκος’’ που προσπαθεί να εξασφαλίσει τον επιούσιο, με εκείνους που συνειδητά παίζουν στις πλάτες του λαού για ίδιο όφελος. Είναι σαν τους ‘’αχυράνθρωπους’’ ή ‘’αυτοφοράκηδες’’, που προστατεύουν ασυνείδητους επιχειρηματίες, για ένα κομμάτι ψωμί και τους άλλους που στήνουν καριέρες  με ειδικές ‘’γραφίδες’’ και  εκπομπές .

Κάποια – τέως σοβαρά δημοσιογραφικά έντυπα- προτίμησαν τη σοβαροφάνεια που ‘’δίνει καλύτερο κέρδος’’ και ανέλαβαν την άκριτη προβολή της κυβερνητικής προπαγάνδας, εν γνώσει τους ότι παρανομούν. Η συνειδητή απόκρυψη της αλήθειας και η προβολή του ‘’εγνωσμένου’’ ψεύδους, που παρασύρει το λαό και προκαλεί ενίοτε και εθνική ζημία, αποτελεί αδίκημα, και  ελπίζω να βρεθεί κάποιος ‘’Σαρτζετάκης’’, που θα  κινηθεί αυτεπάγγελτα να προστατεύσει την αλήθεια, που αποτελεί τον δημοκρατικό πυλώνα κάθε ευνομούμενης πολιτείας.

Η κυβερνητική ΕΡΤ, δεν περιορίζεται μόνο να βάζει το χέρι στην τσέπη μας για τη χρηματική συνδρομή μας, αλλά υποχρεώνει καταξιωμένους δημοσιογράφους να ‘’ψεύδονται εν γνώσει τους’’, καθιστώντας και εμάς τους ίδιους  χρηματοδότες της εξαπάτησής μας. Πέραν κάποιων αστείων προσώπων που ‘’χοροπηδούν’’ πρωί – πρωί για να μας πείσουν για διαφορετικά κάθε φορά πράγματα, που πετυχαίνει η εξουσία μας, έχουμε και μια ‘’αίθουσα σύνταξης’’, που προφανώς κάπως έτσι τη φαντάζομαι σε τριτοκοσμικές χώρες.

 Διερωτώμαι, πώς κατάντησαν έτσι κάποιοι δημοσιογράφοι, με εγνωσμένη κρίση και ικανότητα, να διαγράφουν  το ίδιο τους το παρελθόν και να μετατρέπονται σε απλούς διεκπεραιωτές των κυβερνητικών ανακοινώσεων. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, εντελώς άλλα πράγματα διεκήρυσσαν, σχετικά πρόσφατα και από άλλα Μέσα.  Υπάρχει και κάποιος κύριος , που ‘’εζήλωσε την δόξαν  αλήστου μνήμης Γεωργαλάδων , σε μια εποχή που μπορεί να έχει τη δική της τρέλα  , σίγουρα όμως δεν είναι χούντα.  Αν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν, ας τους μαζέψει κάποιος φίλος ή υπεύθυνος, για να τους σώσει από την κατρακύλα. Έφθασαν στο σημείο, να ‘’ανασύρουν από το ψυγείο’’ άτομα που στο παρελθόν δεν είχαν ξεπεράσει ένα απλό δικαστικό ρεπορτάζ, και να τους αναθέτουν   αυθαίρετη  πολιτική κριτική.

 Η ευθύνη είναι ατομική και ο  καθένας έχει το δικό του μερίδιο σ’ αυτή,  ανάλογη δε πρέπει να είναι και η ‘’απόδοσή’’ της. Τελειώνω το παρόν με έναν  ‘’αφορισμό’’, του Ισοκράτη [4^ος π.Χ αιώνας] για να καταδείξω κάποια από τα αίτια της σημερινής μας κατάντιας, που φαίνεται ότι είναι καταγραμμένα  και στο DNA  μας.           

‘’’’Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.’’’’ Αντώνης Ταρνανάς

ΑΠΟ ΤΟΝ Ρ. ΚΙΠΛΙΝΓΚ ΣΤΟΝ Κ. ΒΑΡΝΑΛΗ

            [Πισωγυρίσματα της ζωής]

            Μελετώντας το παρελθόν βρίσκεις ευκολότερα τις λύσεις στα καινούργια, γιατί η ζωή είναι μια ρόδα που γυρίζει  συνεχώς. Η σημερινή πραγματικότητα αποτελεί ‘’κακέκτυπο’’ μιας πιο παλιάς με νέα και αποτελεσματικότερα εργαλεία ‘’εκτέλεσης’’. Είναι κάτι σαν τις συνταγές, που η τεχνική επεξεργασία τους δίνει ‘’φαινομενικά’’ καλύτερα  οπτικά αποτελέσματα

Έχω πολλές φορές αναφερθεί στο ποίημα ΑΝ [if] του Κίπλινγκ  που ‘’αναγκάστηκα’’ να το μελετήσω,  την εποχή που υπηρετούσα στο στρατό.  Επαναφέρω ακροθιγώς το περιστατικό, για να θυμίσω την αιτία που το διάβασα και έκτοτε το προτάσσω σε κάθε μου σκέψη και απόφαση.

Στον στρατό – τη δεκαετία του 1950 - δεν είχε κανείς περιθώρια να αμφισβητήσει τα λόγια των ανωτέρων του, ακόμα και αν αυτό δεν αφορούσε στρατιωτικά θέματα αλλά κοινά  προβλήματα της ζωής. Ένας Ταγματάρχης – ο μετέπειτα φίλος μου Μπάμπης -  που ήταν μαθητής μου σε μια σχολή ηλεκτρονικών του στρατού, έβλεπε  την καθημερινή μου σχεδόν αντιπαλότητα, για θέματα αρχών και σκέφθηκε να με προφυλάξει. Αντί άλλης συμβουλής, μου συνέστησε να μελετήσω σε βάθος τα νοήματα του προαναφερθέντος ποιήματος, τα οποία έκτοτε έκανα ασπίδα προστασίας μου. Σε κάθε δυσκολία και αντιξοότητα αποτέλεσαν το αραξοβόλι και τον προσωπικό μου σύμβουλο, όχι μόνο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αλλά και στην ερμηνεία των βιωμάτων μου.

Δοκίμασα για μια ακόμα φορά την καταφυγή μου στον Κίπλινγκ, για να βρω διεξόδους  και εξηγήσεις  στα σύγχρονα προβλήματα  του λαού μας, αλλά – για πρώτη φορά- δεν βρήκα τις απαντήσεις και τις λύσεις που αποζητούσα. Περισσότερα στοιχεία βρήκα στο  ομότιτλο ποίημα του Κώστα Βάρναλη  και το αποδίδω σε   δυο σοβαρούς λόγους. Ο δικός μας ποιητής γνωρίζει καλύτερα την ελληνική πραγματικότητα και κυρίως διότι, σαν αριστερός και ο ίδιος, δίνει και τις αυθεντικές ερμηνείες του φαινομένου. Διαβάστε με προσοχή τους  πιο κάτω  στίχους  της πρώτης στροφής και θα δείτε ξεκάθαρα τα πρόσωπα που ταλανίζουν τη ζωή μας και για ένα πείσμα και την καρέκλα τους, ρισκάρουν την ίδια την εθνική μας υπόσταση.

‘’ αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν·

αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων·

κι αν το κακό, που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις

κι αν σ' όσα ψέματα σου λεν με πιότερ' απανταίνεις·

κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε

κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.’’

Ο ποιητής μας, γεννημένος στην ξενιτειά [στον Πύργο της Βουλγαρίας – το σημερινό Μπουργκάς] ξέρει καλύτερα να εκτιμά την έννοια της πατρίδας – που του έλλειπε -  και τις ανάγκες της και γι’ αυτό τα λόγια του έχουν περισσή  βαρύτητα . Σε έξι αράδες τα λέει όλα και με το παραπάνω, βγαίνοντας προφητικά και από τ’αριστερά στους σημερινούς θεομπαίχτες καιροσκόπους, κλείνοντας το ποίημά του με τις επόμενες σειρές.

‘’κι αν μήτε φίλους μήτ' εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις

και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν

αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις

και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,

δικιά σου θα 'ναι τούτ' η Γης μ' όλα τα κάλλη που 'χει

κι έξοχος θα 'σαι Κύριος, αλλ' Ανθρωπος δε θα'σαι! ‘’

θεωρώντας μέγιστη ασέβεια την όποια μου παρέμβαση ή προσωπική ερμηνεία, αρκούμαι στη δική του περιγραφή και  στην απλή διαπίστωση, ότι τους κατάλαβε όλους πολύ καλά ,χωρίς να τους γνωρίσει. Εμείς που ζούμε το παρόν μπορούμε, πίσω από τους στίχους του, να δούμε ακόμα και τις φωτογραφίες τους. Ο ποιητής προέβλεψε  και την  απανθρωπιά τους , που ξέρει καλά πως λειτουργούν οι ψεύτες και οι στρατευμένοι μέσα από την  ιδεοληψία τους.

Αντώνης Ταρνανάς

        Υ.Γ.  Επισυνάπτω αυτούσια αμφότερα τα ομότιτλα ποιήματα

‘’’’ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

ΤΟ «ΑΝ» ΤΟΥ ΚΙΠΛΙΝΓΚ

Αν μπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι

σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη·

αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν·

αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων·

κι αν το κακό, που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις

κι αν σ' όσα ψέματα σου λεν με πιότερ' απανταίνεις·

κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε

κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.

Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις

κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο·

το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις

το νικητή, μα και τους δυο ξετσίπωτα προδίνεις·

αν ό,τι γράφεις κι ό,τι λες, το ξαναλέν κι οι άλλοι

γι' αληθινό - να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη·

 αν λόγια κι έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας

τα διαβολοσκορπά κι εσύ ξαναμολάς καινούριον.

Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα

και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις·

κι αν να πλερώνεις την πεντάρα, που χρωστάς, αρνιέσαι

και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το 'χεις·

αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις

γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν' αποδίδουν·

αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος

κι όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός!» εσύ φωνάζεις «πίσω!»

Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου

κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυο λυγάς στη μέση·

κι αν μήτε φίλους μήτ' εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις

και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν

αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις

και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,

δικιά σου θα 'ναι τούτ' η Γης μ' όλα τα κάλλη που 'χει

κι έξοχος θα 'σαι Κύριος, αλλ' Ανθρωπος δε θα'σαι!

Ράντυαρντ Κίπλινγκ, ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ...

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι

τον εαυτό τους εχάσαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,

στον εαυτό σου αν μπορείς να 'χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν

μα κι αδιάφορος να 'σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,

αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν' αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,

ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς, αν μπορείς απ' το ψέμα

κι αν γενείς μισητός, να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,

κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις,

αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,

αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,

αν μπορείς την λαμπρήν ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,

να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,

αν μπορείς να υποφέρεις ν' ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες,

στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,

ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου,

κι αφού σκύψεις, ν' αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία,

αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ' αγαθά και τα κέρδη σου όλα,

κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις

και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ' την πρώτη σου αρχή να κινήσεις,

και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,

κι αν μπορείς ν' αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου,

να δουλέψουν για σέναν ακόμα κι αφού τσακιστούνε στο μόχθο,

και ν' αντέξεις σ' αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα 'χεις

άλλο εξόν απ' τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε»,

αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις,

ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,

κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις,

τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ' άλλον,

αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλιχτο ένα λεφτό της κάθε ώρας

στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερόλεφτων της διαδρομής του,

τότε θα 'ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,

και —περισσότερο ακόμα— θε να 'σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου.’’’’

ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Τσίπρας: Η μπάλα στο γήπεδο των δανειστών

Είδατε που σας έλεγα για το μέλι, τις καρέκλες και κυρίως την απόλυτη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής; Τόσες φασαρίες, ανταλλαγές συνθημάτων  και ύβρεων, ταλαιπωρία συνταξιούχων και λοιπών κοινωνικών τάξεων υπό βροχή και πολύς  σαματάς, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίας, τραγουδούσε η Ρίτα Σακελλαρίου για το ίνδαλμα του σημερινού μας ηγέτη και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα, για όσους το απολαμβάνουν.

Ο Πρωθυπουργός μας επιβεβαίωσε πλήρως, μετά την ‘’ψήφιση’’ του πολυνομοσχεδίου, ότι ένας αγώνας ποδοσφαίρου ήταν και τίποτα περισσότερο. Τώρα  έκανε την πάσα του στους δανειστές και κάθισε βαθιά στον θώκο του. Είναι γνωστό όμως ότι ‘’όλες οι πάσες δεν είναι ασίστ’’ – δηλαδή δεν παράγουν αποτέλεσμα – οπότε ‘’ζήσε μάη μου  να φας τριφύλλι’’ , που έλεγε ο  κάποτε  σοφός  λαός.

Η υπερψήφιση με 152 και μισό, κατέστησε έμπλεους χαράς τους δημοκράτες κυβερνώντες που εκπροσωπούν μια μειοψηφία του λαού, αλλά – όπως λέει και ο σύντροφος Μαδούρο- το λάθος ανήκει στους πολλούς που δεν ξέρουν το συμφέρον τους. Το ελαφρά κουτσουρεμένο συμπαγές 153,δικαιώνει  την επιθυμία της κυρίας Τασίας, και αποτελεί ένα ακόμα δείγμα  νεποτισμού – έστω και μετά θάνατον. Δική τους είναι η τράπουλα , όπως θέλουν μοιράζουν – που έλεγε και ο παμπόνηρος Καραγκιόζης. Ιδού το σχετικό δημοσίευμα.  

‘’’’Μοναδική διαφοροποίηση ήταν το «παρών» της κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου στο άρθρο 56 που αφορά την διαδικασία απόλυσης των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία. Ωστόσο, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του κοινοβουλίου έσπευσε με γραπτή ανακοίνωση να ξεκαθαρίσει πως δεν επιθυμεί να πλήξει την κυβέρνηση και πως με το «παρών» αποτελεί «εσωτερική ανάγκη να τιμήσει τον πρόωρα χαμένο αδελφό μου, Αγησίλαο Χριστοδουλόπουλο, συνδικαλιστή των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και αντιπρόεδρο της ΟΙΕΛΕ μέχρι το θάνατό του».’’’’

Φαίνεται ότι σ’ αυτούς τους 153 δεν βρέθηκε κανένας άλλος με συγγενείς, ζώντες ή τεθνεώτες, γεωργούς, συνταξιούχους, ελεύθερους επαγγελματίας, ή τέλος πάντων κοινούς θνητούς των τάξεων που πληρώνουν το μάρμαρο της ιδεοληπτικής τους εμμονής. Δέχτηκαν λοιπόν τα πάντα με μοναδικό αντάλλαγμα την καρέκλα της εξουσίας τους και τη μεγάλη ζωή, που κατηγορούσαν μεν αλλά διαπίστωσαν ότι είναι γλυκιά και συμφέρουσα.

Υπάρχουν δύο σημαντικά στοιχεία του πολυνομοσχεδίου και του τρόπου που ψηφίστηκε. Τηρήθηκαν κάποια προσχήματα [α] με την ‘’αύξηση’’ της φορολογίας των Βουλευτών , που προφανώς θα τους τα δώσουν πίσω με άλλο τρόπο και [β] η ονομαστική ψηφοφορία. Θα έχουμε όλοι αυτή τη λίστα των 153, που  δεν τήρησαν τον όρκο τους ‘’να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του έθνους και του λαού’’. Δική μας για κάθε ‘’προσωπική χρήση’’ αλλά και για να γίνουμε  επί τέλους λίγο προσεκτικότεροι στις μελλοντικές μας  επιλογές .

Όσον αφορά  το παραμύθι για τα αντίμετρα θα το διηγούνται οι Συριζανεληδες στα παιδιά και τα εγγόνια τους, για να εξηγήσουν τον τρόπο που ξεγέλασαν του ιθαγενείς με ‘’χάντρες και μεταξωτές κορδέλες’’ και να απολαύσουν τα μεγαλεία και τα σοσιαλιστικά μοντελάκια τους. Τελικά νομίζω ότι ποτέ άλλοτε  μια μικρή κάστα τυχοδιωκτών, με πλήρη άγνοια κινδύνου , δεν κατάφερε να ξεγελάσει  ένα ολόκληρο λαό, που το έπαιξε έξυπνος. Να τους χαίρεστε, κύριοι ψηφοφόροι, αφού και εσείς ή μάλλον κυρίως εσείς και εμείς, θα πληρώσουμε τις επαναστατικές ασκήσεις τους. Ας γίνει όμως μάθημα για το μέλλον, διότι η ζωή στη χώρα συνεχίζεται και πρέπει κάποτε να φθάσει στα επίπεδα που αξίζει στο λαό της. Τέρμα πια οι πειραματισμοί των  μαθητευόμενων  μάγων και των  αριστεροδέξιων  σφετεριστών της εξουσίας, που κατάντησαν τη χώρα κομματικό τους λάφυρο και το κοινοβούλιο πασαρέλα κακογουστιάς πολυτελείας.

Σήμερα δεν θα μακρηγορήσω, αφού πολύ σύντομα θα δρέψουμε όλοι τους καρπούς της στιγμιαίας αποκοτιάς μας, που υποθήκευσε  τη χώρα για τα επόμενα 99 χρόνια. Τα όποια αποτελέσματα θα είναι σίγουρα πολύ χειρότερα από αυτά που ζούμε και κυρίως δύσκολα αναστρέψιμα. Παίξαμε και χάσαμε ή μάλλον κάποιοι ανόητοι έπαιξαν και όλοι μαζί χάσαμε . Ας περιορίσουμε τουλάχιστον την ανοησία μας, διότι κάποιοι  δεν το κατάλαβαν ακόμα. Αντώνης Ταρνανάς 

  

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

           ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ

Το επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά ότι, από ενδιαφέρον για τα κοινά ή λόγω του μαζοχισμού που με διακρίνει, παρακολουθώ συστηματικά τις συζητήσεις της Βουλής. Ακόμα μεγαλύτερο είναι το ενδιαφέρον μου τώρα, που συζητείται ένα νομοσχέδιο που κρίνει το μέλλον της χώρας – όχι πια το δικό μου -  και μάλιστα ‘’οριστικά και τελεσίδικα’’.

Το ενδιαφέρον μου εστιάζεται κυρίως στα λεγόμενα των διάφορων φορέων, που κλήθηκαν στις επιτροπές για να πουν τη γνώμη τους και των κυβερνητικών παραγόντων. Αγνόησα συστηματικά τις ομιλίες των  βουλευτών του συνόλου της Αντιπολίτευσης, αφού η Κυβέρνηση τους θεωρεί πολέμιους των εθνικών συμφερόντων και έκαναν και αυτοί το ίδιο. Διέγραψε λοιπόν της επαγγελίες της για μια νέα τάξη πραγμάτων,  δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι  στα πεπραγμένα της.

Κρατώντας λοιπόν τα προσχήματα ή και ελπίζοντας να αποσπάσει έστω και μια θετική συμπαράσταση των φορέων, τους κάλεσε μεν στις Επιτροπές αλλά – οι αχάριστοι – δεν βρήκαν να πουν ούτε μια καλή κουβέντα, αφήνοντας την  τελικά εντελώς μόνη της. Με την εκδίωξη από τις συνεδριάσεις των, ειδικών επί των συρράξεων  χρυσαυγητών, χάθηκε και η τελευταία λύση που επικαλείται ο Κ. Καβάφης,   ‘’ και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;’’

Παραθέτω αυτούσια αποσπάσματα από τις θέσεις των φορέων, που υπήρξαν όλοι τους σφόδρα επικριτικοί.

‘’’’«Φωνάζατε "φύγετε τσογλάνια" και τώρα ξεπουλάτε τα πάντα», «Ντρέπεστε;», «Μας εξαπατήσατε», «Μας κοροϊδέψατε», «τι σχέση έχετε εσείς με την Αριστερά;» είναι μερικές από τις φράσεις που ακούστηκαν στην ακρόαση των παραγωγικών τάξεων. 
«Ξεπουλάτε τα πάντα αν και στο παρελθόν εσείς φωνάζατε «πουλάτε νερό, πουλάτε λιμάνια πουλήστε και τη μάνα σας να φύγετε τσογλάνια». Καλώ τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μην καμώνονται ότι εκπροσωπούν τον σοσιαλισμό , να αναμετρηθούν με την ιστορία και να καταψηφίσουν» είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΔΕΔΥ, Σταύρος Κουτσιομπέλης της ΑΔΕΔΥ.
Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Βασίλης Αλεξανδρής επισήμανε προς τους υπουργούς πως δεν πρέπει να αισθάνονται ευτυχείς για το νομοσχέδιο το οποίο χαρακτήρισε «ατύχημα».
Εκ μέρους του ΤΕΕ ο πρόεδρός τους Γιώργος Στασινός είπε «στην ταινία «Υπάρχει και Φιλότιμο» ο Κωνσταντάρας λέει κατά λάθος στους πολίτες «θα σας εξαφανίσουμε». Ακριβώς αυτό αισθάνονται οι πολίτες ότι στοχεύει η κυβέρνηση».
Ο ίδιος είπε ότι οι βουλευτές που θα ψηφίσουν τα μέτρα «δεν έχουν φιλότιμο καθώς αναγκάζουν έναν  ελεύθερο επαγγελματία μηχανικό με φορολογητέο εισόδημα 12.000 ευρώ να πληρώσει 11.900 σε φόρους και εισφορές και να του μείνουν 114 ευρώ το μήνα.
 Για νομοσχέδιο έκτρωμα έκανε λόγο ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ, Γιάννης Κατσιαμάκας.
Σκληρή κριτική εξαπέλυσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αστυνομικών Γρηγόρης Γερακαράκος: «Ντρέπεστε. Κοροϊδέψατε, εξαπατήσατε. Νομοθετείτε ένα έκτρωμα

και εξευτελίζετε ένα θεσμό και όσους τον υπηρετούν. Ακούτε κανένα; Εχετε εσείς καμία σχέση με την Αριστερά και την διαλεκτική;».
Για προδοσία, εξαπάτηση και ξαφνικό θάνατο των στελεχών του Λιμενικού Σώματος μίλησε ο εκπρόσωπος τους Κώστας Κυρανάκης.  
Σφοδρή ήταν η επίθεση που εξαπέλυσε και ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Βασίλης Κορκίδης εστιάζοντας την κριτική του στην καταλήστευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τον τρόπο που επιλεκτικά ορίστηκαν οι τουριστικές περιοχές.
Εκ μέρους της ΓΣΕΒΕΕ ο Γιώργος Καββαθάς είπε πως «ολοκληρώνετε ένα κύκλο βίαιων παρεμβάσεων. Μετά από 7 χρόνια σκληρών πολιτικών λιτότητας οδεύουμε σε ένα ακόμα  κύκλο βίαιων επιβαρύνσεων.  Τα νέα μέτρα θα πλήξουν την ραχοκοκαλιά της παραγωγικής βάσης προς όφελός μεγάλων επιχειρήσεων εγχώριων και ξένων». 
Για ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Χριστόφορος Σεβαστίδης ενώ εξέφρασε προβληματισμό για την συνταγματικότητα ορισμένων διατάξεων. Ο ίδιος είπε πως το άρθρο 20 καθιερώνει από το παράθυρο την ανταπεργία.’’’’

Έρχομαι τώρα στους κυβερνητικούς παράγοντες. Οι άνθρωποι αυτοί – όλοι τους –  ασχολήθηκαν κυρίως με την κακή αντιπολίτευση [μα αν ήταν καλή δεν θα ήταν στην αντιπολίτευση] και σε διάφορες μελλοντολογίες.  Άλλος είπε ότι δεν ξέρει μαθηματικά και  αντιμετωπίζει το θέμα ‘’μπακαλίστικα’’, ζητώντας συγγνώμη από τους μπακάληδες και ξεχνώντας εντελώς τους υπόλοιπους Έλληνες.

 Κάποιες κυρίες με τις κομψές σοσιαλιστικές τουαλέτες τους, έδωσαν τα ρέστα τους στην υποστήριξη των αρρένων συναδέλφων τους [ παρέλειψαν όμως να μας επαναλάβουν τις συνταγές τους για τα γεμιστά] για το μνημόνιο που ‘’πάει έφυγε  επί τέλους!!!’’. Θα μου πείτε αυτό που συζητούν τώρα τι είναι; Απαντώ εγώ για λογαριασμό τους και σας βεβαιώνω ότι πρόκειται για μια ασήμαντη συμφωνία, έτσι για να σκοτώνουν την ώρα τους. Κανείς όμως δεν κοίταζε κατάματα την κάμερα της βουλής, μη τυχόν και διασταυρωθεί το βλέμμα του με εκείνο των  ψηφοφόρων  τους που εντελώς άλλα τους έταζαν. Αν και οι τελευταίοι έχουν πάθει τέτοια πώρωση που έχουν χάσει όχι μόνο τη λογική αλλά και τις αισθήσεις τους.

 Πρωτοστάτησαν και πάλι οι νέο-αριστεριστές βουλευτές των ΑΝΕΛ, αφού σχεδόν όλοι τους εξασφάλισαν  Υπουργικό θώκο. [Πάρε κόσμε, τσάμπα όλα και με κάθε Υπουργείο, προσφέρεται και ειδικός ιστορικός που θα δικαιώσει τους ‘’αγώνες σας’’].

 Στο σημείο αυτό θυμήθηκα  τον ‘’καημένο’’ τον Ιούδα, που προέβη στην προδοσία του για τα 30 ‘’ψωροαργύρια’’ [αλήθεια πόσα ευρώ μας κάνουν σήμερα;]. Βλέπετε ότι η μεσολάβηση των  2.000 περίπου χρόνων από τότε, ανέβασε και τις τιμές ‘’συναλλαγής’’. Εκείνος  το κατάλαβε  έγκαιρα και ξέπλυνε την ντροπή με τον δικό του τρόπο [ τι παράξενο και αυτό να υπάρχει  - τόσο παλιά - τσίπα ακόμα και σε καταδότες;  ].

Άλλες εποχές άλλα ήθη – το  γράφω στα Ελληνικά , διότι οι κρατούντες είχαν πολλές ασχολίες με τις καταλήψεις και ίσως δεν πρόλαβαν να μελετήσουν τον Κικέρωνα στη γλώσσα του. Με το απύθμενο  θράσος που τους διακρίνει - φάνηκε χθες και στο Κοινοβούλιο- κρίνω  ότι η δική τους αριστερή ηθική ξεπερνά κάθε φαντασία, αφού ανακάλυψαν τις ‘’μεγάλες προσδοκίες’’ του Καρόλου Ντίκενς  και κυρίως την ορθολογική  χρήση του  μελιού. Πολύ μέλι έχει η υπόθεση, ώστε δεν αρκούνται μόνο να το γλείφουν αλλά το χρησιμοποιούν και σαν συγκολλητικό υλικό με τις καρέκλες τους !!!. Αυτούς μόνο σηκωτούς θα τους βγάλουν από την εξουσία – μαζί με τις καρέκλες τους -  αν δεν τύχει καμιά απρόβλεπτη στραβή που θα τους οδηγήσει στη χώρα του Μαδούρο[ αν και αυτός εξακολουθεί να ‘’βασιλεύει’’ τότε]. Το πρόβλημα είναι πόσους χωράνε τα ‘’ ιδιωτικά’’ τους αεροπλάνα, μη τυχόν αρχίσουν να τρώγονται μεταξύ τους για το ποιος θα προλάβει να  φύγει πρώτος , αφού  τα ελικόπτερα δεν νομίζω ότι μπορούν να πετάξουν τόσο μακριά.

Για όσο καιρό πάντως, παραμένουν ακόμα στην εξουσία και στη χώρα, μην ανησυχείτε, δεν μπορούν να μας κάνουν περισσότερο κακό, αφού πατώσαμε. Εκείνοι θα συνεχίσουν να σφυρίζουν αδιάφορα, αφού τώρα πια είναι σίγουρο ότι ξόδεψαν όση ‘’τσίπα’’ διέθεταν, από το όποιο έντιμο παρελθόν τους και την υποκατέστησαν με τη  σχεδόν ‘’ομόηχη’’ αλλά πλήρως  αντώνυμη [ και λίαν συμφέρουσα]  λέξη ‘’Τσίπρα’’. Η εξουσία δεν φθείρει απλά αλλά διαφθείρει τα ανθρωποειδή, αφού στο βασίλειο των λοιπών ζώων υπάρχουν ακόμα κάποιοι κανόνες, έστω και αν πρόκειται για  εκείνους  της ζούγκλας, που διατηρείται  ή διεκδικείται τουλάχιστον το δικαίωμα της  αυτοάμυνας. Αντώνης Ταρνανάς

ΜΙΑ ΟΜΕΛΕΤΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ

     [  Μαθήματα κατοχικής πρακτικής]

            Ένα καρτούτσο παραπάνω – που προσωπικά μου συμβαίνει σπάνια αφού επιλέγω την απομόνωσή μου -  λύνει τη γλώσσα και επιτρέπει κάποια πρακτικά μαθήματα επιβίωσης σε δύσκολες ώρες, που αισιοδοξώ να μην χρειασθούν. Προσωπικά – λόγω ηλικίας- προφανώς δεν  θα με προλάβουν- αν και είμαι εξοικειωμένος και δεν φοβάμαι - το θέμα όμως είναι να μην αποκτήσουν τις  εμπειρίες μου και οι νεότεροι και μάλιστα σε συνθήκες ειρηνικής περιόδου και σχετικής ευμάρειας στην Ήπειρό μας. Αντώνης Ταρνανάς

Δεν μου συμβαίνει συχνά, αλλά στις ελάχιστες αυτές ανθρώπινες συμπεριφορές  , απολαμβάνω απόλυτα τις απλές μα τόσο αναγκαίες, στις βάναυσες εποχές μας, ευγενικές κινήσεις – έστω και τυπικές-  των ανθρώπων που συναναστρέφομαι.  Στη σύγχρονη πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε – ο καθένας με τον τρόπο του – είναι ανάγκη να σκεφθούμε  , τις όμορφες καταστάσεις συμπαράστασης, που όλοι βάζαμε σαν προτεραιότητα το σύνολο αντί του εαυτούλη μας.  Έτσι επιζήσαμε σαν λαός και χώρα, πέρα από κάθε κομματική επιλογή ή πρόταση, που απέβλεπε στην λαϊκή πελατεία και όχι στην  ουσιαστική βελτίωση της  απλής μα τόσο σημαντικής  εθνικής μας επιβίωσής .

Είναι καιρός να ξαναγυρίσουμε στις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις που δεν προϋποθέτουν σκοπιμότητες, αλλά έτσι απλά και ‘’χύμα’’ δείχνουν ότι πέραν της υλικής υπόστασης ενυπάρχει    ο ίδιος ο άνθρωπος, που τόσο βάναυσα εκμεταλλεύτηκαν και συνεχίζουν να το κάνουν τα κομματικά συμφέροντα.

Αφορμή του παρόντος αποτέλεσε μια τυχαία και όχι για πρώτη φορά, συνάντηση με κάποιους γνωστούς ή φίλους [ ο προσδιορισμός αποτελεί προσωπική επιλογή καθενός των μετεχόντων]. Εκεί λοιπόν που – η συνδρομή του οίνου- συνέβαλε στο  ‘’συναμφότερο του πνεύματος’’ που ισχυρίζεται θεωρητικά αλλά ποδοπατεί στην πράξη ο κ. Ζουράρις, ακολούθησε το απλό και  πρακτικό αλλά σημαντικό και μεγαλειώδες γνώρισμα της φυλής μας. Αυτό που μας κρατά όρθιους για  χιλιάδες χρόνια, κόντρα στις  αμέτρητες  ατυχείς πολιτικές  συγκυρίες.

Στο χωρισμό μας, ένας από την παρέα, ο Άγγελος, μοίρασε στους υπόλοιπους τρεις μας,  μια σακουλίτσα με λίγα αβγά [ το αβγά με β θα εξακολουθεί να με βασανίζει] από τις κότες του. Δεν έδωσε λύση στο οικονομικό μας πρόβλημα, αφού και χωρίς το περιεχόμενο της σακούλας θα επιζούσαμε, αλλά μου θύμισε πρακτικές της κατοχής που χαρακτήρισαν  την ελληνική αλληλεγγύη των  παιδικών  μου χρόνων και μου ξανάφεραν την ελπίδα ότι στη χώρα μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που  είναι περισσότεροι από αυτούς που βλέπουμε. Ίσως εκείνοι που δεν τα έζησαν δεν μπορούν ακόμα ,  να τα κατανοήσουν και εύχομαι να μην χρειασθεί να το κάνουν.

Λειτούργησα λοιπόν ενστικτωδώς, μιμούμενος τις κινήσεις της συγχωρεμένης  μητέρας μου που,  κάθε φορά που εξασφαλίζαμε τον επιούσιο, έσπευδε να  τον,’’ σερβίρει’’, για να διασκεδάσει – έστω και προσωρινά- την καθημερινή μας  ένδεια και μιζέρια, με την πρόσκαιρη κατάκτησή μας. Δεν ζούμε σαφώς ανάλογες καταστάσεις, αλλά καλού – κακού  είναι καιρός να δοκιμάζουμε τις πρακτικές, γιατί με αυτούς που μπλέξαμε , κανείς δεν ξέρει πόσο ακόμη θα μας στοιχίσει το τίμημα της ‘’καρέκλας’’ τους.

‘Έτσι λοιπόν και εγώ, επιστρέφοντας στο σπίτι, έκανα χρήση των δύο από τα 6 αβγά –κρατώντας πισινή -  για να  επαναφέρω στο μυαλό μου τις ελάχιστες θετικές στιγμές, μιας πολύχρονης λιτότητας του μακρινού μας παρελθόντος. Κάποιοι βολεμένοι αριστεροδέξιοι, σκέφθηκαν να μας επαναφέρουν τις ξεχασμένες μας αναμνήσεις, διανθισμένες με τα σύγχρονα ‘’σοσιαλιστικά  συσσίτια’’ , μιας  εποχής που κανένας μας δεν θέλει να θυμάται.

Προχώρησα λοιπόν άμεσα  στην παρασκευή   μιας απλής ομελέτας [ φωτογραφία στην κορυφή] που συχνά αποτελεί πρόχειρη λύση στην  ανθρώπινη αδυναμία μας να ‘’κορέσουμε’’ τη στομαχική μας στέρηση  και ίσως τη μοναδική που απέμεινε πια απόλαυση στη ‘’ ζωή’’ της τρίτης ηλικίας. Άγγελε, σ’ ευχαριστώ για τη ‘’ σημαντικότερη ομελέτα της ζωής μου και τους συναισθηματικούς συνειρμούς που με οδήγησες με την ευγενική σου χειρονομία.  Αντώνης Ταρνανάς

ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

[Επαναφορά της δημιουργικής λογιστικής]

Λόγω πληθώρας  ύλης της επικαιρότητας, αναγκάζομαι και πάλι να επανέλθω στη μέθοδο, της σπονδυλωτής γραφής. Το κέντρο της ιδέας είναι ένα και μοναδικό αλλά εμφανίζει και εμφανίζεται σε πολλές  εκδοχές και παραλλαγές. Βασικό μας θέμα παραμένει η ψήφιση της συμφωνίας ή του μνημονίου ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε. Τα διάφορα στάδιά του, είναι πολλά και ποικίλα, ενώ στη φυσική κοινοβουλευτική διαδικασία είναι μόνο δύο με κάποιες συντρέχουσες διαδικασίες. Δηλαδή,  οι συναρμόδιοι Υπουργοί ετοιμάζουν το Νομοσχέδιο και την εισηγητική έκθεση – καμιά φορά το συνοδεύουν και με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου – και  στη συνέχεια περνάει από την αρμόδια Επιτροπή και παραπέμπεται στην Ολομέλεια. Εκεί  γίνεται η σχετική συζήτηση ,στην οποία παίρνουν μέρος πολλοί Βουλευτές και εκφράζουν ‘’την κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελεύθερη προσωπική τους γνώμη’’. Η διαδικασία τελειώνει με την ψηφοφορία, το αποτέλεσμα της οποίας, σε ανάλογης σοβαρότητας Νόμους, μπορεί να αποτελέσει και ψήφο εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας στην  Κυβέρνηση.

Στην περίπτωσή μας, έχουμε κάποιες ‘’ασήμαντες’’ διαφοροποιήσεις. Επειδή μας το έστειλαν έτοιμο – για να αποφύγουμε την πατρότητά του-  και καθυστέρησε η άφιξή του στη χώρα μας ‘’λόγω της γνωστής απόστασης που μας χωρίζει από τη λοιπή Ευρώπη’’ – ίσως και λόγω του σιδηροδρομικού δυστυχήματος,  επελέγη η μέθοδος του επείγοντος – κατευθείαν στην Ολομέλεια. Πού να βάζεις τώρα τους πιεσμένους και  κακοπληρωμένους ‘’βολευτές’’ της συμπολίτευσης ,να διαβάζουν περί τις χίλιες σελίδες βαρετά κείμενα; Υπάρχει άλλωστε και προηγούμενο με Υπουργό του ‘’ρηχού’’ ΠΑΣΟΚ, που είχε δηλώσει στο παρελθόν  ότι δεν πρόλαβε να διαβάσει το  μνημόνιο. Έτσι κατέληξαν σε μια παλιά, αλλά δοκιμασμένη και ενίοτε ευχάριστη ασιατική μέθοδο, που αποκαλείται ΜΑΣΑΖ, από τους ‘’ειδικούς στο είδος’’ Υπουργούς, για την ταχύρρυθμη εκμάθησή του. Τελικά αυτό δεν είναι Κόμμα, μασατζίδικο τελευταίας τεχνολογίας είναι.

Εγώ που είμαι από χωριό και δεν ήξερα τον όρο,  αναζήτησα τις σχετικές πληροφορίες στο διαδίκτυο. Ψάχνοντας διάφορα σχετικά στοιχεία πονηρεύτηκα, όταν διαπίστωσα ότι υπάρχει και κινέζικο μασάζ, με την ακόλουθη περιγραφή  “Happy ending”: Το κινεζικο μασαζ που καταληγει σε… ερωτικα χαδια’’.  Ομολογώ ότι ‘’κολάστηκα’’ και δεν θέλω να σκεφθώ ότι  τους υπέβαλαν  σε τόσο ‘’οδυνηρές’’ διαδικασίες για ένα μισθουδάκι , το ανάλογο κομμάτι παντεσπάνι και την  καρέκλα τους. Εκτός και αν ξέρουν κανένα διαφορετικό κόλπο, που τους τηλεφώνησε ο κ. Τσίπρας απευθείας από την Κίνα, το οποίο  δεν έχει φθάσει ακόμα στο ιντερνέτ.

     Πριν πάμε στο λαμπρό ελληνικό κοινοβούλιο , που δεν έπαυσε ποτέ να μας εκπλήσσει – ακόμα και επί χούντας που του είχαν αλλάξει τα φώτα και το όνομα - χρειάζομαι μια μικρή στάση στην Κίνα. Θαύμασα για μια ακόμα φορά το πλατύ μόνιμο γέλιο της ευτυχίας του Πρωθυπουργού μας. Παρότι δεν ξέρω καλά τα ‘’κοσμικά’’, μια μικρή περιγραφούλα για την όμορφη τουαλέτα της κυρίας Περιστέρας θα την επιχειρήσω, μένοντας κυρίως στο   στιλιστικό του μέρος, που κάποτε αμφότεροι ‘’πολεμούσαν’’ ακόμα και με καταλήψεις και σήμερα το αποκαλούν σοσιαλιστικό, με ολίγο από Μαδούρο.  Τώρα που τα οικονομικά μου, σαν συνταξιούχου, βελτιώνονται – όπως επιμένουν οι υπουργοί και τα δημοσιογραφικά τους όργανα [ΕΡΤ, ΑΥΓΗ, ΕΦΗΜ. ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΏΝ, KOKKINO ΚΛΠ] – σκέπτομαι να αγοράσω και εγώ μια τέτοια τουαλέτα, αλλά δεν ξέρω που να την χαρίσω, αφού στερούμαι συντρόφου,  σε μια τόσο  γενναιόδωρη εποχή.

Κλείνω – προσωρινά - το κεφάλαιο Κίνα, με κάποιες εικόνες από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν -που παραμένουν έντονες στη μνήμη μου- και βλέπω τον αρχηγό  μας να ηγείται όλων των κινήσεων και των κινημάτων κατά της πώλησης του λιμανιού και των ασημικών μας στους ‘’κιτρινιάρηδες’’. Διερωτώμαι όμως – ρητορικά και από μέσα μου -μα για τον ίδιο λόγο δεν βρίσκεται και πάλι ο ίδιος στη μεγάλη ασιατική χώρα– που ήταν μεγάλη και όταν άνοιξαν αυτά τα ταξίδια κάποιοι ‘’συντηρητικοί’’ προκάτοχοι του;

 Δεν παραβλέπω ένα επίσης σοβαρό λόγο αυτού του ταξιδιού στη χώρα του μεταξιού για να  αντικαταστήσουν ‘’προσηκόντως’’ τα ντεμοντέ λινά και βαμβακερά υφασμάτινα είδη τους. Μη λησμονείτε και το λαϊκό επιμύθιο , που αναφέρεται στη συνύπαρξη  ειδικών απαιτήσεων , των μεταξωτών εσωρούχων. Αεροπλάνο δικό τους έχουν, την παρέα του φίλου και ΄΄σύντροφου’’ κ. Παππά επίσης – που για χάρη τους έφτασε μέχρι τη χώρα του Μαδούρο-  η δε Ελλάδα πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Εδώ αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω μια αθυροστομία που μοναδικά αντιδιαστέλλεται με το ειρωνικό  νόημα του πελάγους της ευτυχίας, ότι δηλαδή οι Έλληνες ‘’ έχουμε κάνει το σκατό μας παξιμάδι’’. Όσοι τυχόν θίγονται από την μοναδική αυτή ελληνική έκφραση, μπορούν να με καταγγείλουν ακόμα και να μου κάνουν αγωγή. Δεν έχω να τους πληρώσω ούτε  δεκάρα ούτε και διαθέτω κανένα περιουσιακό στοιχείο, αφού με άφησαν ταπί. Αρχίζω λοιπόν να χρησιμοποιώ λέξεις και εκφράσεις που ‘’ σκέπτονται’’ εκείνοι για μας , μη τυχόν και αρχίσουν να μας καταλαβαίνουν καλύτερα.  Μπορεί μελλοντικά να ακολουθήσω και τα επιτυχή συνθήματά τους όπως το δεν πληρώνω και άλλες ‘’χάντρες για τους αγαθούς  ιθαγενείς’’

 Τι τους λείπει λοιπόν, για να στερηθούν μια ευκαιρία που δεν είχαν φαντασθεί ούτε στα πιο τρελά τους μαρξιστικά όνειρα στο παρελθόν; Ελπίζω να πληροφόρησαν τον κ. Παππά ότι στη χώρα δεν κυβερνά πλέον ο Μάο και η τηλεόραση έχει αμέτρητα κανάλια. Άντε και καλά να περάσετε, ίσως έτσι γλυτώνετε λίγες από  τις μούντζες  του λαουτζίκου , που νομίζετε ότι δεν φτάσουν τόσο μακριά.  Στην πραγματικότητα ξεπερνούν σε εμβέλεια τους βαλλιστικούς πυραύλους της γειτονικής και ομοϊδεάτισσας  Β. Κορέας. Πού  θα πάτε όμως; Θα γυρίσετε και πάλι στη χώρα των κατορθωμάτων σας.

Αφήνουμε πια τους υψηλούς μας ταξιδιώτες στα μεγαλεία τους και επιστρέφουμε στον Ναό της Δημοκρατίας, όπως τον κατάντησαν Σήμερα έπεσε και ξύλο – και είμαστε ακόμα στην αρχή. Παρά το μασάζ ασιατικό, ευρωπαϊκό ή της πλατείας Κουμουνδούρου, φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα κάποιες δυσκολίες να καταλάβουν οι ανόητοι, που δεν μπορούν να χωνέψουν τη διαφορά της Συριζανέλικης  λιτότητας μέχρι πείνας από τις αντίστοιχες καπιταλιστικές καταστάσεις. Έτσι λοιπόν λειτούργησαν τα αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης του ‘’αδελφού ετέρου άκρου’’ - του ακροδεξιού – που έβαλε το χεράκι του ή μάλλον έριξε τις ‘’ψιλές’’ του- δια χειρός  Κασιδιάρη -  για να εκτρέψει την τόσο ανιαρή συζήτηση για τη συμφωνία.

Δεν ξέρω γιατί αλλά σε ανάλογο νταηλίκι στο κανάλι του ΑΝΤ1, ο  ίδιος παλικαράς είχε ‘’ραπίσει’’ μια γυναίκα και ο γεροδεμένος ψηλός Κρητικός παρουσιαστής ψέλλιζε κάτι σαν ‘’ παρακαλώ , παρακαλώ και η κυρία Κανέλλη, τις έτρωγε κανονικά. Ακριβώς κάτι ανάλογο ένοιωσα και με τον προεδρεύοντα στη Βουλή. Παρότι διέθετε μικρόφωνο, έβγαζε κάτι ψιθύρους καλώντας το ‘’φρουραρχείο’’ το οποίο δεν άκουγε τίποτα. !!! Όταν τελικά  άκουσε,  ο  Βουλευτής της Ν.Δ. τις είχε φάει κανονικά, το δε ειδικό κανάλι  ‘’ έπαθε εμπλοκή’’ και δεν έδειξε τα κρίσιμα σημεία του επεισοδίου. Ύστερα από απόφαση του  κ. Προέδρου της Βουλής – μετά τις διαμαρτυρίες των λοιπών Κομμάτων-  αποφεύχθηκε η πρόταση του κυβερνητικού εισηγητή να γίνει συζήτηση στην αίθουσα για το επεισόδιο, ‘’ για να κερδίσουμε λίγο χρόνο από την ενοχλητική  ενασχόληση με το ανιαρό μνημόνιο. Ο μεγάλος μας πάντως δεν χάνει το κέφι του ‘’στην καινούργια αγάπη του την Κίνα’’ και   συνεχίζει να μας κάνει  τον Κινέζο.

Θα επανέλθω κλείνοντας, για λίγο ακόμα στο μασάζ, που φαίνεται πολύ αποτελεσματικό. Όλοι οι  Συριζανεληδες- τέως  στελέχη του  ‘’βαθέος ΠΑΣΟΚ’’, απαντούσαν με τα ίδια ακριβώς τσιτάτα στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και έκαναν και αρκετές πολύ θετικές προφητείες. Μέχρι και για έξοδο από το μνημόνιο μίλησαν, για ‘’δίκαια ισοπαλία’’ στις διαπραγματεύσεις τους  και σύντομη έξοδο στις αγορές και αύξηση των συντάξεων. Ήσαν τόσο πειστικοί, που σκέπτομαι να κάνω και εγώ ένα μασάζ και ‘’όσο αντέξω’’. Αντώνης Ταρνανάς

“