ΕΣΤΙ ΔΙΚΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΟΣ ΤΑ ΠΑΝΘ' ΟΡΑ

 ΕΣΤΙ ΔΙΚΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΟΣ ΤΑ ΠΑΝΘ΄ΟΡΑ

               Ρεαλισμός και Οπορτουνισμός

 

 

Η σοφή αρχαιοελληνική ρήση του τίτλου, πρέπει να προβληματίζει έντονα τους ψευδολόγους και συκοφάντες της εποχής μας – και είναι πολλοί και διάσπαρτοι παντού-  οι οποίοι  συχνά-πυκνά προβάλλουν,  μέσω τρίτων, αυτούσιες , ακόμα και τις ρωσικές θέσεις για να αντικρούσουν  οποιαδήποτε ουκρανική ή δημοσιογραφική πληροφορία Ελλήνων ή διεθνών ανταποκριτών που βιώνουν προσωπικά τη συντελούμενη καταστροφή.

Σημειώστε ότι η μοίρα μου χάρισε το 1968 την ευκαιρία να βιώσω και προσωπικά την πρώτη  εισβολή της τότε Σοβιετικής Ένωσης στην Πράγα,  με τα ίδια περίπου αστεία επιχειρήματα. Τα υπόλοιπα αποτελούν απλώς θέμα πινακίδας ονομασίας της χώρας που επιβάλλει ο καιροσκοπισμός ανάλογων καθεστώτων  και μόνο για λόγους ευπρέπειας διαφοροποιώ στον υπότιτλο του παρόντος. Καμιά φορά αφήνουν  ερωτηματικά για την εγκυρότητα και ίσως την υπηρετούμενη  σκοπιμότητα. Μια γνωστή μάλιστα και καλή δημοσιογράφος το  έκανε  συστηματικά στο δελτίο ειδήσεων του καναλιού που εργαζόταν. Ύστερα από εκτάκτως βίαιες ρωσικές ενέργειες που δημιουργούσαν παγκόσμια κατακραυγή,  καλούσε συγκεκριμένο Έλληνα ανταποκριτή, ο οποίος παρουσίαζε μόνο  τις ρωσικές θέσεις , χωρίς να  διατυπώνει ερωτηματικά, που δημιουργούσαν οι εικόνες που είχε προβάλει λίγο πριν το ίδιο κανάλι. Θεωρώ την καλή αυτή δημοσιογράφο ανερχόμενη  και ικανή, ελπίζω όμως να της επιτρέψουν να κρατήσει τουλάχιστον το πολιτισμένο επίπεδο και την επαγγελματική της επάρκεια και στην νέα της θέση. Όσον αφορά τον συμπαθή ανταποκριτή, τον δικαιολογώ, διότι μόνο έτσι προστατεύει τη θεσούλα του, σε ανάλογα καθεστώτα, που γνωρίζω καλά.

 Για όσους πιστεύουν στον Θεό, κρυφά ή φανερά, υπάρχει η Θεία  δίκη  αλλά και  για τους άπιστους υπάρχει  η ανθρώπινη τιμωρία, ή οποία δεν έχει  ‘’έλεος’’. Προσωπικά την πιστεύω και μιμούμενος την εμμονή του  Γαλιλαίο Γαλιλέι , θα επικροτήσω  την επιμονή στις τεκμηριωμένες αλήθειες. Αντικρούοντας την κομματική  ελεεινολογία, επιμένω ότι  υπάρχει αυτό το μάτι που   τα βλέπει  και τα κρίνει  όλα με την Θεία ή ανθρώπινη κρίση και τις ανάλογες συνέπειες!!!  Τα ακούσματα αυτά μας οδηγούν εκ του ασφαλούς στον  κόσμο που ονειρεύονται, για τους εύπιστους οπαδούς τους, με μεθοδεύσεις που έχουν πια εγκαταλειφθεί στον πολιτισμένο δημοκρατικό κόσμο.  Αυτή είναι και  η ευνοϊκότερη εκδοχή, διότι η άλλη είναι ‘’αυτός ο λαός είναι άξιος της μοίρας του και καλά να πάθει’’, αφού πιστεύει τους επαγγελματίες ψεύτες και τα βλέπει όλα με παραμορφωτικούς φακούς που  του επιβάλλει η ‘’κομματίλα’’. Προσπαθούν και στη χώρα μας, για επαναφορά από την πίσω πόρτα, των αισχρών ολοκληρωτικών συστημάτων που ταλαιπώρησαν τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και έχουν απορρίψει  οι λαοί που τα βίωσαν.

Τον τελευταίο καιρό και εν όψει εκλογών, οι ψευδολόγοι έχουν μείνει στο μοναδικό τους όπλο , την αμφισβήτηση και τη συκοφαντία που βρίσκει  πρόσφορο έδαφος στους ανυποψίαστους και κατατρεγμένους από τις συνεχιζόμενες δεινές διεθνείς συγκυρίες, που συντηρούν λεκτικά κάποιοι τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες, Βγήκαν τα άπλυτά τους στη φόρα και αυτοί ψελλίζουν ακόμα την παλιά και διαψευσθείσα ρητορική τους για αριστερά, ακροδεξιά, προοδευτικό και σοσιαλιστικό μετασχηματισμό  – εκτός αν εννοούν την πρόσφατη ‘’μίζα’’ κάποιων ‘’σοσιαλ[η]στών’’ ευρωβουλευτών, με τα φαιδρά καραγκιοζιλίκια τους.

Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους, με  καλοπροαίρετη και ειλικρινή διάθεση. Ο  σοσιαλισμός και οι συνιστώσες που τον καθορίζουν αποτέλεσε  καταφυγή των απελπισμένων  και ελπίδα διαφυγής για τον   ταλαίπωρο  και προδομένο λαό. Εκεί βασίστηκαν, ίσως με καλή πρόθεση και  θετική προσέγγιση οι Γερμανοί φιλόσοφοι Μαρξ και Έγκελς . Έχω διαβάσει  το σύνολο των έργων τους και είχα αποδεχθεί μεγάλο μέρος των θεωριών τους, το οποίο αρχικά αμφισβήτησα και τελικά το απέρριψα στην εφαρμογή του, που βίωσα για 12 χρόνια, στην Ανατολική Ευρώπη και ειδικότερα στην εισβολή στην Τσεχοσλοβακία του 1968.

 Η πρακτική και μεθοδική χώρα τους, φρόντισε να εξαγάγει το πειραματικό προϊόν τους -με τη συνδρομή του Λένιν- στη καταδυναστευόμενη Τσαρική Ρωσία, με την αποκαλούμενη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1918. Έσφαξαν τους Τσάρους για να πάρουν το λαό με το μέρος τους και επέβαλαν τον δικό τους τσαρισμό, με πρόσχημα το  ‘’ δίκιο του εργάτη’’. Ύστερα από μια τρομερή αιματοχυσία και καταστροφή των θρησκευτικών και πολιτιστικών στοιχείων - που φρενάριζαν την απόφαση της νέας τάξης πραγμάτων στην αχανή χώρα- και με τη βίαιη προσάρτηση και των γύρω περιοχών, δημιούργησαν την ισχυρή Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, την οποία προσπαθεί να επανασυστήσει ο κ. Πούτιν. Χρησιμοποίησαν δηλαδή τον σοσιαλισμό και τη δημοκρατία σαν ‘’μαϊντανό’’  για να πλασάρουν το  νέο δημιούργημά τους .

Μεσολάβησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ‘’με ολίγο από σοσιαλισμό, αφού και  ο Χίτλερ στηρίχθηκε σε μια παραλλαγή του, τον γνωστό ‘’εθνικοσοσιαλισμό’’ και επαναλήφθηκε η παγκόσμια  αυτή τη φορά παγκόσμια αιματοχυσία. Αφού τελικά οι Γερμανοί έχασαν το παιχνίδι να υποτάξουν την ανθρωπότητα στο νέο τους δημιούργημα, οι μεγάλοι ηγέτες Αγγλίας και Αμερικής κάλεσαν και τον ‘’σοσιαλιστή και δημοκράτη’’ νέο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης [ τον Στάλιν] και έκαναν τη Συνθήκη της Γιάλτας. Μοίρασαν δηλαδή τον κόσμο στις δικές τους ζώνες επιρροής, με διαφοροποίηση του Στάλιν, που επέβαλε το σύστημά του σε όσες χώρες της  Ανατολικής Ευρώπης, επέλεξε να απελευθερώσει ο ίδιος, με συγκατάθεση και των άλλων δύο μεγάλων.

 Παραλείπω, για λόγους οικονομίας, τη χρήση της ατομικής βόμβας στην επίσης νεοφασιστικής  ηγεσίας Ιαπωνία, με τα γνωστά θύματα, που οι συνέπειές τους φθάνουν μέχρι την εποχή μας με μόνη  διαφοροποίηση της Τσεχοσλοβακίας, που έγινε κομμουνιστική το 1948, όταν χρειάστηκε βοήθεια στη Βουλή, που πρόσφερε το σοσιαλιστικό κόμμα ,με αντάλλαγμα  την κομμουνιστικοποίηση. Έτσι ενεργεί δυστυχώς ο σοσιαλισμός μετά το 1918  και προφανώς δεν εγκαταλείπει τόσο προσοδοφόρες τεχνικές, αφού στη χώρα μας έφθασε στο σημείο να συμπράξει και με την ακροδεξιά!!! Τα καθεστώτα αυτά, που διαφέρουν μόνο στην ταμπέλα ονομασίας τους, χρειάζονται δεινά και βασανισμένο λαό για να επιβληθούν και γι’ αυτό μιλάνε συνεχώς για το δίκιο του εργάτη, αφού η κομματική νομενκλατούρα ανήκει στην κοινωνική ελίτ.

Δεν θα ξεχάσω ένα διάλογό μου με τη γειτόνισσά μου στην Πράγα, μητέρα του πολυολυμπιονίκη  ΕΜΙΛ ΖΆΤΟΠΕΚ το 1968. Τη ρώτησα , ενώ ο γιος της είχε εξοριστεί στη Σλοβακία σε βενζινάδικο και του αφαιρέθηκαν ο βαθμός του Συνταγματάρχη και τα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Τη ρώτησα πότε ζούσαν καλύτερα προ ή μετά την κομμουνιστικοποίηση της χώρας. Σημειωτέον ότι της είχαν πάρει και το τριώροφο σπίτι και της άφησαν τη χρήση μιας ‘’γκαρσονιέρας’’ στα βαθειά της γεράματα  και ζούσε με τη φροντίδα των γειτόνων. Με εξέπληξε  η απάντησή της ότι τότε υπήρχαν φτωχοί και πλούσιοι, ενώ τώρα μόνο φτωχοί, διότι τα στελέχη του Κόμματος έχουν δικά τους καταστήματα,  νοσοκομεία, δικαίωμα σπουδών και ζουν σε χωριστές γειτονιές και σχεδόν δεν τους βλέπουμε, ενώ οι υπόλοιποι είναι  όλοι φτωχοί αλλά  ίσοι,  χωρίς καμιά κρατική μέριμνα.

Όταν  αυτός ο σοσιαλισμός δεν είχε  τελειωμό,    μια πραγματικά δημοκρατική σκανδιναβική χώρα ,η Σουηδία, επιχείρησε το δικό της έντιμο σχέδιο εφαρμογής πραγματικού σοσιαλισμού, όπως περιγράφεται  και στα σύγχρονα διεθνή λεξικά, ως κοινωνικό σύστημα , στο οποίο οι χώρες αναλάμβαναν κάθε υποχρέωση για τους πολίτες που ζουν σ’ αυτές. Ύστερα από επίμονες και διαρκείς πολυετείς προσπάθειες για να το επιτύχουν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για χιλιοειπωμένους πραγματικούς λόγους, αυτό είναι ανέφικτο και ευνοεί κυρίως τους άεργους και τους τεμπέληδες. Έτσι λοιπόν, ύστερα από τόσες δοκιμές παραπειστικών και κακέκτυπων μεταφράσεων του όρου και μιας ολοκληρωμένης ειλικρινούς προσπάθειας της Σουηδίας, κατέστη σαφές ότι το μοναδικό δίκαιο και πρακτικά εφαρμόσιμο σύστημα  – παρά τις όποιες αδυναμίες στην εφαρμογή του – παραμένει  η γεννημένη στη αρχαία Ελλάδα τον 5^ον π.Χ. αιώνα Δημοκρατία. Είναι πια  δοκιμασμένη για 2.600 χρόνια, και  δίνει  ευκαιρίες σε όσους το προσπαθούν και έχουν την αξία για ανέλιξη, αρκεί να καταστήσουμε τις ευκαιρίες ίσες για όλους τους ικανούς.

Θεμιτό είναι να πιστεύουν οι άνθρωποι στις οποιεσδήποτε ιδέες τους. Η πτώση του τείχους του Βερολίνου όμως από τους ίδιους τους λαούς που το υπέστησαν, δεν αφήνει  περιθώρια παρερμηνειών και κυρίως για μας τους Έλληνες, τίθεται και θέμα διαστρέβλωσης  της μοναδικής σαφήνειας της γλώσσας μας και αυτό δεν είναι επιτρεπτό !!!

Αυτή είναι αγαπητοί μου φίλοι η ιστορία της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, όπως τη βίωσα προσωπικά τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη , στις ουδέτερες  και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού . Τρέμω δε  στη σκέψη ότι υπάρχουν έλληνες που παζαρεύουν ακόμα τις ελεεινές τους ιδεοληψίες, παρερμηνεύοντας ελληνικές λέξεις. Δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν, δεν έχουν όμως το δικαίωμα να προπαγανδίζουν ασύστολα  συστήματα που απέτυχαν παταγωδώς και απορρίφτηκαν από τους λαούς που τα δοκίμασαν και δοκιμάστηκαν από αυτά  για δεκαετίες. Τελειώνω με την μοναδική αλήθεια, που αποτελεί αξίωμα,  ότι την αυθεντική ιστορία γνωρίζουν κάλλιον παντός άλλου εκείνοι που την βίωσαν προσωπικά και εγώ την έζησα στον τόπο των γεγονότων από το 1940 μέχρι και σήμερα με όλες τις συνέπειες και διεκδικώ το δικαίωμα να διαψεύδω τις αισχρές παραποιήσεις  της από τους επαγγελματίες διαστρεβλωτές της. Τους κακίζω δε όχι μόνο για τα ψεύδη τους αλλά και για την παραποίηση της γλώσσας μας, που δίνει τις μοναδικές αυθεντικές ερμηνείες των υψηλών δημοκρατικών νοημάτων της.

Ο μοναδικός μας Γιάννης Τσαρούχης είχε πει ότι στη χώρα μας είσαι ό,τι δηλώσεις και με αφορμή τη διαπίστωση  αυτή, θα μπω  και στα ενδότερα της συμπαθούς  τάξης των επαγγελματιών κριτών και διαμορφωτών  της ενημέρωσης της κοινής γνώμης.  Τους αποκαλούμε 4η εξουσία – πράγμα που υιοθετούν και προβάλλουν και οι ίδιοι  και κάποιοι μάλιστα  από αυτούς προσπαθούν να επιβάλουν  την προσωπική ιδεοληψία τους ως εθνικό  σπόρ. Παντού και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα συναντάμε δακτυλομετρούμενους αδάμαντες  κρυμμένους στη σκιά ελάχιστων φαινομενικών [που φαίνονται ότι είναι κάτι, χωρίς να είναι πραγματικά].   Είναι αυτοί  που κρίνουν αυστηρά αλλά  έντιμα  την όποια εξουσία και μένουν στο περιθώριο ή πεθαίνουν στην ‘’ψάθα’’, γιατί δεν θέλουν να συνεργούν σε αθέμιτα κομματικά παιχνίδια και να προδώσουν τη χώρα και τις ιδέες τους. Κάποιοι από αυτούς, αρνούμενοι να υπηρετούν κομματικο-ιδεοληπτικά όργανα,  ‘’καταλήγουν’’ συγγραφείς και έτσι μπορούν τουλάχιστον να πουν  ελεύθερα  και την προσωπική τους άποψη. Στη χώρα της ‘’φαιδράς πορτοκαλέας’’ που έλεγε ο Άγγελος Βλάχος, η ζωοφιλία είχε αρχίσει με τα ‘’κομματόσκυλα’’ , που ευγενικά αποκαλούσαν ημετέρους και όλοι οι κατέχοντες εξουσία, διέθεταν και  εξακολουθούν να διαθέτουν  τους  ‘’κεκράκτες’’ τους. !!!

Η απόλυτα αναγκαία πολιτική,  από τέχνη του εφικτού έγινε πια επικερδές επάγγελμα και τρόπος κατάκτησης της εξουσίας [ την οποία κάποια κυρία τέως Πρωθυπουργού είχε παραπονεθεί ότι δεν την είχαν κατακτήσει ακόμα] και της συνεπακόλουθης ‘’κουτάλας’’. Ακολουθεί κατά πόδας  η δημοσιογραφία – δεν αναφέρομαι ασφαλώς στους ανθρώπους που προσπαθούν να βγάλουν το ψωμάκι τους και εκόντες - άκοντες ενίοτε υπερθεματίζουν για να μη βρεθούν στο δρόμο , αλλά και να καταστήσουν την κομματική ενασχόληση της  χώρας  μας ένα νέο - σύγχρονο  EL DORADO. Η περίπτωση Τράγκα δεν αφήνει πολλές απορίες. Όσον αφορά την ενημέρωση, θα αναρωτηθώ αν υπονοείται αυτό που βλέπουμε και ακούμε καθημερινά [ με ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα]. Στην προσχηματική όμως εποχή μας, έχουν περιβληθεί αμφότερες τον μανδύα της ιδεολογίας, για να ‘’καμουφλάρουν’’ τις ολοφάνερες προθέσεις τους. Οι Ενώσεις επέβαλαν συνδικαλιστικά  ‘’το δικαίωμα’’  να μην αποκαλύπτουν τις πηγές τους, αναγνωρίζοντας εις εαυτούς το αλάθητο, αφού  ο καθένας  μπορεί να προβάλει  τα απωθημένα του, χωρίς να προσκομίζει τουλάχιστον τις ‘’αποχρώσες ενδείξεις’’. Ατυχώς δε αυτό συμβαίνει κυρίως με άτομα που τα κόμματα προσπαθούν να επιβάλουν ως ‘’εκδότες ή ‘’καναλάρχες’’,  έγχρωμων μέσων ενημέρωσης, ενώ  μπαινοβγαίνουν στα δικαστήρια για συκοφαντία ή βαρύτερες κατηγορίες και ως λευκές περιστερές συνεχίζουν το ‘’έργο τους’’!!! Παρουσιάζουν ‘’γεγονότα’’  αναπόδεικτα και ασκούν κριτική

επί δικαίων και αδίκων , προφανώς με το ‘’αζημίωτο’’ και δυστυχώς και  με το ‘’ακαταδίωκτο’’, απαιτώντας τις αποδείξεις από τα θύματα των συκοφαντιών τους. 

Εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία για να επαναλάβω τις ευχές μου για ένα καλύτερο νέα χρόνο με υγεία και ειρήνη.   Αντώνης

Η ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ

               Η  ΥΓΕΙΑ  ΣΤΗΝ  ΕΠΑΡΧΊΑ    

             Προσωπικές  Μαρτυρίες  

 

 

Με  αφορμή μια πρόσφατη προσωπική εμπειρία αντιμετώπισης   προσωπικού μου  ατυχήματος από το Κέντρο Υγείας Αταλάντης [του Δήμου Λοκρών], αισθάνομαι την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο συνολικό προσωπικό του κέντρου, για τον επαγγελματισμό και την άψογη   συμπεριφορά τους . Με   μακρόχρονη ευρωπαϊκή εμπειρία και αμέτρητες προσωπικές  παραστάσεις που βίωσα τις τελευταίες δεκαετίες στην περιοχή διαμονής μου [Δήμος Λοκρών] , βρίσκω μια σημαντική θετική διαφορά, που δεν έχει καμιά σχέση με όσα ακούγονται και από πολιτικά πρόσωπα τόσο σε μισθωμένες εκπομπές τους στο τηλεοπτικό ‘’πλασάρισμα’’ μαντζουνιών  και της προπαγάνδας τους όσο και μέσα στη Βουλή.

Αναφέρομαι στη συνέχεια    σε κάποια συγκεκριμένα παλαιότερα περιστατικά, τα οποία σαφώς επιβεβαιώνουν τις πρόσφατες προσωπικές μου μαρτυρίες για τη  σημερινή  μου άποψη και τη σημαντική θετική διαφορά, στην ίδια ακριβώς γεωγραφική περιοχή. Προφανώς η διαφοροποίηση δεν είναι μόνο θέμα της πολιτείας αλλά και του προσωπικού του συγκεκριμένου  Κέντρου Υγείας και του Γενικού Νοσοκομείο της περιοχής. Ακολουθούν τα περιστατικά:

 Ζήτησα προ πολλών ετών τη βοήθεια του ίδιου Κέντρου Υγείας για σοβαρότατο ατύχημα πολυτραυματία συγγενούς μου και έλαβα την απάντηση ότι   ο οδηγός  μόλις είχε επιστρέψει από άλλο περιστατικό και είχε συμπληρώσει το ωράριό του. Τον μετέφερα κατά την προτροπή τους μόνος μου , με το αυτοκίνητό μου και τον κατέβασα από την ταράτσα στην πλάτη μου, με ενδεχόμενη επιδείνωση της κατάστασής του.

Όταν διαπίστωσαν τη σοβαρότητα της κατάστασης κάλεσαν μέσο Πρώτων Βοηθειών από το Νοσοκομείο Λαμίας, το οποίο  με τη βία το κατηύθυνα στο Νοσοκομείο Γεννηματά στην Αθήνα, ενώ οι αρμόδιοι του κέντρου μου ζητούσαν να περιμένω την Αστυνομία για ενημέρωσή της για τις συνθήκες τραυματισμού του. Ο ασθενής μόλις πρόλαβε να διασωθεί!!!

Ένα δεύτερο προσωπικό περιστατικό αναφέρεται στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, για το οποίο επισυνάπτω  αυτούσιο το σχετικό δημοσίευμά   στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.com το 2016, που κοινοποίησα  και στο  Νοσοκομείο Λαμίας.

Το παρόν θα δημοσιευθεί και στην ιστοσελίδα μου  με  τίτλο αφηγήσεις,   που προανέφερα  . Αντώνης Ταρνανάς

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας

                   ΤΟ   Ε.Σ.Υ.   ΚΑΙ   ΕΓΩ

               Γενικό  Νοσοκομείο Λαμίας

 

 

Έχοντας παλαιότερα μια 12ετη προσωπική εμπειρία διαβίωσης σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού [Γιουγκοσλαβία – Τσεχοσλοβακία], όπου τα πάντα ήσαν κρατικά], απέκτησα έναν αρνητισμό – μέχρι και  αποστροφής – στην ‘’κρατική αρωγή’’. Με βάση αυτή τη λογική, απέφευγα, όσο μου ήταν δυνατό ,  τη ‘’δωρεάν’’ προσφορά περίθαλψης, στα κρατικά μας Νοσοκομεία Η ιδέα αυτή μου έγινε πεποίθηση, όταν το 1977 έχασα τη σύζυγό μου σε ηλικία 36 ετών, ‘’από  ιατρικό λάθος’’ σύμφωνα με γνωμοδότηση ειδικού καθηγητή που – με αίτησή μου -  μετείχε σε ιατρικό συμβούλιο και με παρότρυνε να κινηθώ δικαστικά εναντίον των υπευθύνων. Δεν το έκανα διότι το κακό είχε ήδη συντελεσθεί.

             Όταν αργότερα έγινε το Ε.Σ.Υ, θεώρησα ο αφελής ότι η κατάσταση βελτιώθηκε - όπως μας  έλεγαν τα ‘’αντικειμενικά’’ από τότε ΜΜΕ- οδήγησα στο ίδιο μεγάλο Νοσοκομείο των Αθηνών – τον πατέρα μου, που ‘’μόλις πρόλαβα να τον πάρω μετά από απαίτησή του’’ και να τον  οδηγήσω στο σπίτι του όπου ‘’έφυγε’’ την επομένη ήσυχος και γαλήνιος. Στην περίπτωσή του, με εσωτερική αιμορραγία, στομάχου ,αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με συνεχείς μεταγγίσεις και δεν συζητούσαν καν την μετάκληση εξωτερικού ειδικού ιατρού.

             Με όλη αυτή την ‘’προδιάθεση’ προσέφευγα για κάθε σοβαρή κατάσταση της υγείας μου σε κάποιο από γνωστά μεγάλα ιδιωτικά ιατρικά κέντα των Αθηνών, με προσωπικά μου έξοδα, αλλά με τη βεβαιότητα ασφαλέστερης έκβασης. Το ίδιο σκέφθηκα να πράξω και προ διετίας όταν μια παλιά μου  βουβωνοκήλη ‘’ είχε επιδεινωθεί. Ο ειδικός που επισκέφθηκα μου εξήγησε τη σοβαρότητα της κατάστασής μου και τον τρόπο αντιμετώπισής της, αναφέροντας μου ότι το κόστος της επέμβασης θα ανέλθει – για μένα - στις 5.500 Ευρώ. Τον ευχαρίστησα και έφυγα αποφασισμένος ότι στην ηλικία μου και με δεδομένη τη σύγχρονη οικονομική κατάσταση, δεν αξίζει πια οποιαδήποτε σκέψη ‘’ επισκευής’’, που ξεπερνά τις πενιχρές μου πια οικονομικές  δυνατότητες. Έλεγα μάλιστα ,αστειευόμενος, ότι μπορώ να πεθάνω πλέον και χωρίς ιατρική βοήθεια.

             Επειδή η κατάστασή μου επιδεινώθηκε ‘’σφόδρα’’, αναγκάστηκα να οδηγηθώ στο πλησιέστερο ,στον τόπο διαμονής μου, ώστε να έχω και τη βοήθεια της κόρης μου που διαμένει στην ίδια πόλη, Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας. Οδηγήθηκα σε άμεση επέμβαση από τον χειρουργό κ. Αριστοτέλη Λιάκο, ο οποίος μου ανέτρεψε μονομιάς όλες  τις προηγούμενες προκαταλήψεις  και μου επανέφερε τη διάθεση να συνεχίσω να ζω φυσιολογικά παρά τα 83 μου. Το γεγονός αυτό με υποχρεώνει  να προβώ σε ένα σαφή και αναγκαίο διαχωρισμό ανάμεσα στο υλικοτεχνικό και το ανθρώπινο δυναμικό του Νοσοκομείου και ιδιαίτερα τη χειρουργική πτέρυγα, για την οποία έχω πλήρη και απόλυτη προσωπική γνώση.

             Αρχίζοντας από το κτίριο του νοσοκομείου, που αποτελούσε από της δημιουργίας του, περίβλεπτο καμάρι της περιοχής, θα περιορισθώ στην πλήρη αντίθεση του εξωτερικού με το εσωτερικό του, που θυμίζει –επιεικώς- ένα αξιοθρήνητο  ναυάγιο και δεν θα  επεκταθώ σε κανένα πρόσθετο σχόλιο, αφού δεν μπορώ να ‘’ανακαλύψω’’ σχεδόν τίποτα θετικό. Έχω όμως και θα τονίζω τα αμέτρητα θετικά στοιχεία που αφορούν τους ανθρώπους του, πάσης κατηγορίας και ειδικότητας, αρχίζοντας από τον ήρωα μου, τον χειρουργό κ. Λιάκο, που το μικρό του όνομα [Αριστοτέλης], προδιαθέτει για την περιγραφή του. Άνθρωπος του μέτρου και της λογικής του ομώνυμου  φιλοσόφου, αντιμετώπισε την ιδιαιτερότητα της κατάστασής μου[ οριακή κατάσταση της κήλης μου  και το προσωπικό μου   πρόβλημα άπνοιας σε ύπτια θέση και την  ηλικία των 83 ετών], με τον θετικότερο τρόπο. Απόφυγε την ολική νάρκωση , ακόμα και την επισκληρίδιο αναισθησία, και σχεδόν καθιστός ‘’απόλαυσα’’ την όλη -πολύ σύντομη διαδικασία με τον βοηθό του γιατρό και ένα θαυμάσιο νοσοκομειακό προσωπικό-, κρυφοκοιτάζοντας με τρόπο από το παραβάν, τις περίτεχνες κινήσεις των χεριών του.

             Η διαδικασία [ κλασική μέθοδος] κράτησε ελάχιστα και 15 λεπτά αργότερα, με τη συγκατάθεσή του, είχα πλήρη αυτοτέλεια κίνησης. Την επομένη το πρωί πήρα εξιτήριο και συνέχισα με προσοχή κάθε  δραστηριότητα στο σπίτι μου. Όταν την μεθεπομένη το βράδυ αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα υγείας, που φοβήθηκα συσχέτισή του με την επέμβαση- του τηλεφώνησα στο κινητό και ενώ βρισκόταν στο χειρουργείο με καθησύχασε, δίνοντας μου και τις κατάλληλες απαντήσεις στο πρόβλημα που αντιμετώπιζα.

             Ευγνωμονώ την ‘’ατυχία’’ να μην έχω άλλη επιλογή, που με οδήγησε στην  ευτυχή συγκυρία  να γνωρίσω ένα θαυμάσιο επιστήμονα και άνθρωπο και το σύνολο του προσωπικού της χειρουργικής  πτέρυγας, που αποτελούν την εξαίρεση που δικαιώνει τον κανόνα ότι στη χώρα που όλα σχεδόν έχουν διαλυθεί, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δίνουν ελπίδα για το μέλλον του λαού μας. Ανάλογα θετική είναι η εντύπωσή μου και για το προσωπικού του αιματολογικού και του ακτινολογικού τμήματος του νοσοκομείου, που χρειάστηκα προεγχειρηντικά,  έστω και αν στο δεύτερο, προφανώς ελλείψει προσωπικού, εξυπηρετήθηκα  από το αντίστοιχο τμήμα έκτακτης ανάγκης του Νοσοκομείου. Αισθάνομαι την ανάγκη να προσθέσω και ένα τυχαίο περιστατικό που μου συνέβη τις πρώτες πρωινές ώρες, όταν  -εκ παραδρομής- πάτησα το κόκκινο κουμπάκι κλήσης των νοσοκόμων και αντιμετωπίστηκα με τόση ευγένεια από την άμεσα προστρέξασα αδελφή, που μου θύμισε αρνητικά ανάλογη και μάλιστα αναγκαία μου ενέργεια στο παρελθόν, σε μια  από τις μεγαλύτερες  ιδιωτικές κλινικές των Αθηνών. Τελειώνω με τη διαπίστωση ότι είναι κρίμα και άδικο, να αφήνουν αυτό τον σημαντικότατο τομέα της υγείας, στην τύχη και τον πατριωτισμό του ανθρώπινου παράγοντα, διότι κάποτε θα εξαντληθεί και αλλοίμονο στους ανήμπορους και αδύνατους, διότι οι ‘’άλλοι’’, οι βολεμένοι διαθέτουν τα ‘’όβολα’’  και  έχουν τον τρόπο τους, ‘’όπως έλεγαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού’’ που έζησα από κοντά και για πολύ, για τα μέλη του κόμματος. Αντώνης

  Στο ανωτέρω κείμενο παρέλειψα σκοπίμως ένα σημαντικό και χαρακτηριστικό συμβάν και το έκανα για να μη φανώ μίζερος για κάτι που δεν ευθυνόταν το προσωπικό. Είχε αποφασισθεί να γίνει αμφίπλευρη επέμβαση, αλλά τελικά τους τέλειωσε το αναισθητικό και ο γιατρός για να καλύψει το Νοσοκομείο μου είπε ‘’ ίσως είναι καλύτερα να επανέλθεις μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων για τη συνέχεια’’, πράγμα που δεν ‘έκανα ποτέ. Αντώνης Ταρνανάς

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ

                ΠΟΛΛΑ  ΤΑ  ΛΕΦΤΑ  ΑΡΗ

                       

 

Ο ορυμαγδός των τελευταίων ημερών για τα γεγονότα των Βρυξελλών και η οποιαδήποτε εργαλειοποίηση τους μου θύμισε τον  διάλογο των πρωταγωνιστών- κακοποιών της παλιάς ελληνικής  ταινίας Λόλα και καθόρισαν τον τίτλο του άρθρου μου. Παράλληλα  ένοιωσα την ανάγκη  ν α εκφράσω  και τη δική μου   άποψη για όσα συνέβαιναν  στον ίδιο χώρο σε μια παλιότερη εποχή, γιατί γνωρίζω  τόσο την πόλη  όσο και τις Ευρωπαϊκές υπηρεσίες ,  όσο ελάχιστοι.

Γράφω ότι θα  επιχειρήσω, γιατί βρίσκομαι  στο πρώτο 20ήμερο    αποκατάστασης, από ένα σοβαρό μου ατύχημα με τραύματα στο κεφάλι και όλο μου το σώμα και επώδυνες εκτεταμένες θλάσεις που μου δυσκολεύουν ακόμα  και τη γραφή. Μετά τις πρώτες βοήθειες  του Κέντρου Υγείας         με τα απαραίτητα ράμματα και αντιτετανικό ορό, αφέθηκα στη συνδρομή της φύσης να ολοκληρώσει το έργο της.

Πριν καταθέσω τις απόψεις μου που προανέφερα, δηλώνω ότι  η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα καλά και τα κακά της, παραμένει  η μόνη σημαντική δυνατότητα  ‘’προστασίας’’ της παγκόσμιας δημοκρατίας. Πολλοί όψιμοι ‘’φίλοι’’ της,  ανέκαθεν προσπαθούσαν  και συνεχίζουν και τώρα να  υπερασπίζονται τα ολοκληρωτικά συστήματα και καθεστώτα  των χωρών ή των παρατάξεών  τους από τον επιδιωκόμενο εκδημοκρατισμό όλων των συναλλασσόμενων μαζί της. Κάποιοι το προσπαθούν με την προπαγάνδα και τη διαστρέβλωση των γεγονότων, κάποιοι άλλοι όμως  βρήκαν προσφορότερη την εξαγορά παραδόπιστων και ασυνείδητων στελεχών της Ε.Ε., οπότε οι παχυλές αποδοχές των Ευρωπαίων  υπήρξαν προσχηματικές  και ατελέσφορες. Προφανώς, στην πονηρή εποχή μας, απατούνται   καλύτερα φίλτρα ελέγχου και αυστηρότερη   νόμιμη παρακολούθηση των δόλιων δραστηριοτήτων πατριδοκάπηλων και οπαδών της ασυδοσίας που διαχειρίζονται σοβαρά κοινοτικά και εθνικά θέματα. Η λαϊκή παράδοση μας θυμίζει ότι ‘’από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι’’. Ύστερα από αυτό επαναλαμβάνω τον έντονο προβληματισμό μου για την πολλαπλή  έμμονη  καταδίκη της νόμιμης παρακολούθησης  της Ε.Υ.Π., όπως παλιότερα αντιδρούσαν οι ίδιοι στις κάμερες ασφαλείας.  Τον αυστηρό έλεγχο  φοβούνται μόνο οι ένοχοι και οι προστάτες τους. Σκεφθείτε τι θα γινόταν αν  έκαναν το ίδιο  και οι βελγικές αρχές με την υπόθεση της ‘’σοσιαλίστριας’’  συμπατριώτισσάς μας .Μερικοί δικοί της δεν είχαν καταλάβει τίποτα, και τώρα προσπαθούν να της αλλάξουν και την ιδεολογία, ενώ ήταν  ΠΑΣΟΚ   από το σχολείο. Γατί το κάνουν αυτό και πόσο έντιμο το θεωρούν!!!

 Υπηρέτησα στην ΜΕΑ [Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία] των Βρυξελλών, από το 1980, το τελευταίο ενταξιακό στάδιο της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ μέχρι και το 1992. Με πρόσφατη την απώλεια της συζύγου μου, βρέθηκα στη χώρα, με την κόρη μου στην εφηβεία  και τον γιο μου 9 ετών και προσπάθησα να μείνω όρθιος και να ανταποκριθώ έντιμα στα υπηρεσιακά μου καθήκοντα και τα σοβαρά μου οικογενειακά προβλήματα. Πάντως και στις δυο αυτές περιπτώσεις προσπάθησα για το καλύτερο. Η Υπηρεσία μου το αναγνώρισε και  από ό,τι φαίνεται δεν πήγα άσχημα και με τα παιδιά μου.

 Έβγαλα ταυτότητες ελεύθερης εισόδου στα κτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα μεσημέρια έτρωγα στα  εστιατόρια της  Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου και συνεπώς είδα και έμαθα πολλά από τις προσωπικές επαφές μου. Τα βράδια, για να ‘’γεμίζω τις ψυχολογικές μπαταρίες μου’’, μόνος ή με τα παιδιά μου - κυρίως με την  κόρη μου που ήταν μεγαλύτερη – σύχναζα σε  μουσικά στέκια, αξιοποιώντας μια παλιά μου ικανότητα τενόρου και έτσι έγινα αγαπητός στους θαμώνες τους, με ένα-δυο δείγματα  των ωδικών επιδόσεών  μου.

Με όσα προανέφερα ήθελα να τονίσω πόσο καλά  γνωρίσθηκα με Βέλγους ,  στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και  Ευρωβουλευτές  της χώρας μας. Ήταν όλοι τους ευχαριστημένοι, διότι οι Ευρωπαϊκές Υπηρεσίες , γνωρίζοντας τα lobbies και τους αμέτρητους ‘’άσπονδους φίλους’’ που τις περιτριγυρίζουν , πρόσφεραν σκανδαλωδώς υψηλές αποδοχές, για να δυσκολέψουν τον  χρηματισμό. Μόνο ένας φίλος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ εξέφραζε το παράπονο ότι τα πολλά πάνε στο Κόμμα. Όταν τον ρώτησα γιατί μετέχουν στην Ευρωβουλή αφού δεν αποδέχονται την Ευρωπαϊκή Ένωση, ψιθύρισε με νόημα ‘’ για να την φθείρουμε  από μέσα’’.

          Η διαφορά των αποδοχών ήταν τόσο υψηλή που ανάγκασε και ανθρώπους καριέρας και υψηλόβαθμους από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και τη δική μας, να ‘’μετακομίσουν’’ σε ευρωπαϊκά  γραφεία.

 Ήθελα πολλά ακόμα να προσθέσω αλλά το πρόβλημα υγείας μου δεν μου αφήνει  περιθώρια. Κλείνω λοιπόν με τη δήλωση ότι όσα ανέφερα  είναι απόλυτα αληθινά και ότι η εντιμότητα δεν αποτελεί προνόμιο οποιασδήποτε ιδεολογίας αλλά θέμα προσωπικής ηθικής. Οι άνθρωποι διακρίνονται σε καλούς και κακούς και όχι με ιδεολογικά κριτήρια, αφού οι Λαοί της Ανατολικής Ευρώπης αποφάνθηκαν με ένταση ότι  οι ιδεολογίες έγιναν ιδεοληψίες μετά το 1989.

Με την ευκαιρία εύχομαι σε όλους σας καλά Χριστούγεννα και ευτυχές το 2023, απαλλαγμένο από πολέμους και λοιμούς  και καλά μυαλά σε όσους διακατέχονται από επικίνδυνες εμμονές.

 Αντώνης

Ο ΑΚΡΑΤΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ

   ΑΚΡΑΤΟΣ  ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ

 

 

Είχα αποφασίσει να αποσυρθώ ησύχως από τη ζωή, με τον ίδιο ταπεινό τρόπο που εμφανίστηκα και βίωσα τα 89  μου χρόνια στην πατρίδα και στην αλλοδαπή. Θεωρώντας δε μάταια κάθε προσπάθεια να προσθέσω και το δικό μου λιθαράκι των πολλαπλών ιστορικών εμπειριών που ευτύχησα ή ατύχησα να βιώσω, ηττήθηκα κατά κράτος, αφού εγώ ο αφελής προσπάθησα να μοιραστώ τις αλήθειες μου , ενώ οι άλλοι, οι πολλοί και ισχυροί πούλησαν τις ‘’ιδέες’’ τους και έχουν περάσει πια τη γραμμή τους, συνεχίζοντας να υπόσχονται ανταλλάγματα και φρούδες  ελπίδες. Έτσι λοιπόν συνέχισα μεν να γράφω  μόνο για μένα, κάνοντας ένα φρεσκάρισμα στις έντονες εμπειρίες μου. Ο άκρατος όμως δογματισμός καινοφανών κομματικών  προσώπων, με τη συνδρομή παντοειδών συμφερόντων που στηρίζουν τους μελλοντικούς προστάτες τους, οδηγεί τη χώρα σε ακραίες  και επικίνδυνες ατραπούς , που μόνο δεινά μπορούν να προσφέρουν στη χώρα μας και τον λαό της.

        Δογματισμός ονομάζεται η αποφθεγματική διατύπωση διαφόρων ιδεών, χωρίς αιτιολογία ή απόδειξη. Αναφέρεται στην έλλειψη κριτικής σκέψης και την προσκόλληση σε κάποια θεωρία που δεν στηρίζεται σε αποδείξεις ή που θεωρείται επιστημονικά ξεπερασμένη. Ουσιαστικά ο δογματισμός όχι μόνο δεν προάγει το διάλογο, αλλά και τον απορρίπτει. Είναι η προσήλωση και η  εμμονή στις αρχές και την αυστηρότητα ενός συστήματος, η οποία προτάσσει την άνευ όρων αποδοχή ορισμένων κωδικοποιημένων και μηχανικά σχηματισμένων θέσεων. Έτσι εξηγείται και  η συμπόρευση εντελώς άσχετων και αντιτιθέμενων πολλάκις ιδεοληψιών.

Πιστεύει στο «οὔ με πείσεις, κἂν με πείσῃς». Αυταρχισμός, μισαλλοδοξία και φανατισμός, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν στο δογματικό και απαντάτε  πλέον  στην καθημερινή ζωή. Είναι η συνισταμένη των πολλαπλών αμφισβητήσεων που μας χάρισε το ‘’γκρέμισμα’’ του τείχους του αίσχους, που στιγμάτισε  την μεταπολεμική περίοδο .

  Κάποιοι καιροσκόποι προσπάθησαν να γίνουν γνωστοί με την κατηγορία ότι τους παρακολουθούσε η νόμιμη  Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών– ενώ αποτελούσε δικαίωμα και υποχρέωσή της να το κάνει για όλους ανεξαιρέτως και κυρίως για τους εν δυνάμει ηγέτες  – για το συμφέρον της χώρας, αφού κανένας δεν είναι υπεράνω των Νόμων και του Συντάγματος. Αν μάλιστα το είχε κάνει και για την ευειδή συντρόφισσα της ομάδας τους  στο Ευρωκοινοβούλιο, που ευτέλισε τη χώρα διεθνώς, θα είχαμε τουλάχιστον σώσει τα προσχήματα. Έσπευσε δε   ο νέος ηγέτης του κομματικού χώρου να αποδώσει και αυτό το κακό στην Κυβέρνηση, ενώ ο ίδιος συναγελαζόταν με την συλληφθείσα με τη ‘’γίδα στην πλάτη’’ – όπως συνηθίζουν να λένε για όλους τους άλλους- και έπρεπε να γνωρίζει τι παιζόταν δίπλα του. Δεν νοείται να εμπιστευτούν τις τύχες της χώρας σε άτομο που ισχυρίζεται ότι δεν κατάλαβε  το παιχνίδι που παιζόταν από στέλεχος της ευάριθμης ομάδας του , πράγμα που ισχύει για όλα τα μέλη της ανεξαιρέτως, συμπεριλαμβανομένων  των τέως ‘’ανεξάρτητων’’ δημοσιογράφων της δημόσιας Τηλεόρασης. Αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για τη χώρα και φοβάμαι ότι σε λίγο θα φορτώσουν σε άλλους και τις δεδικασμένες απάτες [Τσοχατζόπουλου, Μαντέλη, Παπαντωνίου] και τις ενώπιον της δικαιοσύνης υποθέσεις  δύο βασικών στελεχών και Υπουργών του Σύριζα.  Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!!!Γιατί δεν αντέλεξαν στα λεχθέντα στο Ευρωκοινοβούλιο από την ‘’θυσιαζόμενη’’ σήμερα συντρόφισσα τους::: Είναι αργά πια για κλάματα σύντροφοι, γιατί την κλεμμένη γίδα την κουβαλάτε όλοι μαζί.

Θα ακολουθήσω την τελευταία ρήση ως προς την αναφορά ονομάτων για τα οποία ακόμα δεν έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη, θα δημοσιεύσω και θα κοινοποιήσω το ελάχιστον αυτό δείγμα προβληματισμού, επιφυλασσόμενος να επανέλθω δριμύτερος, αν συνεχίζουν κάποιοι  να προσβάλουν τη γηραιά μεν αλλά έντιμη νοημοσύνη μου. Αντώνης