Όταν μαθητής ακόμα του
Δημοτικού Σχολείου, στα χρόνια της κατοχής και της πείνας, άκουσα τη δασκάλα
μου να απαγγέλλει τους στίχους του ποιήματος που ακολουθεί , ρίγησα από
συγκίνηση για το μεγαλείο της χώρας μας και αισθάνθηκα απόλυτα τις σκέψεις του
Ποιητή. Τα χρόνια πέρασαν, οι απόψεις άλλαξαν και φθάσαμε στο σημείο να
θεωρείται εθνικιστής όποιος αναφέρεται θερμά
στην πατρίδα του. Εγώ όμως εξακολουθώ να θυμάμαι αυτούς τους στίχους και δεν φοβάμαι,
ασπρομάλλης γέροντας πια και να αποζητώ την πατρίδα για την οποία θυσιάστηκαν
τόσοι και τόσοι ‘Έλληνες. Δεν χαρίζω
τον πατριωτισμό στους διάφορους ευκαιριακούς εθνικιστές και λοιπούς πατριδοκάπηλους
, που καραδοκούν να σφετεριστούν ό,τι
απόμεινε από την τόσο γλαφυρή περιγραφή του Ιωάννη Πολέμη, για τη χώρα
μας:
‘’Τι είναι η πατρίδα μας;
--------------------------------
Μην είν' οι κάμποι;
‘’Τι είναι η πατρίδα μας;
--------------------------------
Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!’’
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!’’
΄ ‘Έμειναν σχεδόν
όλα, αλλά θαμπά, μέσα στην αχλή της αμφισβήτησης και την
επιτηδευμένη ψευτοκουλτούρα, που
συστηματικά αποφεύγει ή και φοβάται να μιλάει για την πατρίδα, τους αγώνες , τη
θρησκεία και την ιστορία της. Εκπρόσωποι του Έθνους θεωρούν το κάψιμο της Σμύρνης τυχαίο
‘’ατύχημα’’ σε μια promenade στην παραλία της, κάνουν πρόβλεψη για τη
συγκρότηση μιας επιτροπής που θα αποφασίσει για το περιεχόμενο των σχολικών
βιβλίων και τις εμπορικές ονομασίες των
προϊόντων, μετά την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και προτείνουν
συνταγματικές αλλαγές που αφορούν τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, κατάργηση
του όρκου και χριστιανικών συμβόλων, με πρόσχημα την ενόχληση των ετεροδόξων.
Θέλουν να είναι αυτοί οι τελευταίοι
ωφελημένοι από το [πράγματι άδικο] εκλογικό σύστημα και την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, που τους έφεραν
στην εξουσία, για να περισώσουν τη μετριότητά τους. Αρνούνται τη λειτουργία
ιδιωτικών Πανεπιστημίων, ώστε να μπορούν να ρυθμίζουν τη λειτουργία των
ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών, βόμβες,
πολεμοφόδια, βία ακόμα και βιασμούς και πρόβλεψη ειδικής αίθουσας για τις αναρχικές ομάδες.
Όλα αυτά βέβαια στο όνομα της δήθεν ελεύθερης διακίνησης ιδεών , του
κατ΄ευφημισμόν αποκαλούμενου
Πανεπιστημιακού ασύλου, που συνήθως περιορίζεται στο άσυλο των κάθε λογής ομάδων ταραξιών ,
που δρουν και ενεργούν ασύδοτα στους
πανεπιστημιακούς χώρους.
Πολεμούν την αξιοκρατία και
εξαναγκάζουν τα καλύτερα ελληνικά μυαλά να ξενιτεύονται, αρνούμενοι να
αποδεχθούν ακόμα και τις διεθνείς
επιτυχίες τους. Πολιτικοί μας ηγέτες σπεύδουν να χαιρετίσουν κάποιες [απόλυτα
άξιες] αθλητικές κυρίως επιτυχίες, για τη δική τους προβολή, ενώ αγνοούν
συστηματικά και ίσως σκόπιμα, τη διεθνή επιβράβευση επιστημονικών
επιτευγμάτων σημαντικών Ελλήνων. Ανάλογη
είναι και η στάση των περισσότερων ΜΜΕ, που προτιμούν να φαίνονται αρεστοί στις ιδεολογίες που
υπηρετούν, αντί να κρίνουν τους εκπροσώπους των και μάλιστα αυστηρά, όπως επιβάλλει το καθήκον τους. Πάντα βέβαια
υπάρχουν οι ελάχιστες ευτυχείς εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, και απλώς σώζουν
τα προσχήματα.
Για να δικαιολογήσω τους
χαρακτηρισμούς μου, θα αναφερθώ σε διάφορα περιστατικά και γεγονότα που
δικαιώνουν τις σκέψεις μου. Μάθαμε όλοι οι Έλληνες ποιοι πήραν τα βραβεία
Όσκαρ, τα ‘’ βατόμουρα’’ και τα ΕΜΙ, ποια ομάδα έκανε τις καλύτερες μεταγραφές,
ποιοι διάσημοι παντρεύτηκαν ή χώρισαν και μάλιστα με γαργαλιστικές λεπτομέρειες,
και τις σχετικές επαναλήψεις τους στις
μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές. Στον ‘’επιστημονικό’’ τομέα είναι πασίγνωστα
τα περιστατικά του νερού του ‘’Καματερού’’ της ‘’πικραγγουριάς’’ και άλλα που
απασχόλησαν το σύνολο του έντυπου και
του ηλεκτρονικού τύπου.
Πέστε μου μα την αλήθεια πόσοι και ποιοι
ασχολήθηκαν με το ‘’πρώτο βραβείο που απένειμε στη Βουδαπέστη το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο
Καινοτομίας και Τεχνολογίας (ΕΙΤ);
Η ελληνικής έμπνευσης Αltoida αποτελεί μία εφαρμογή η οποία μετρά την εγκεφαλική
δραστηριότητα των χρηστών σε ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, με στόχο
να διαγνώσει εάν κάποιος από αυτούς ενδέχεται να παρουσιάσει Αλτσχάιμερ μέσα σε
έξι χρόνια.
Μάλιστα, η υπηρεσία αποτελεί μία από τις πρώτες επικυρωμένες λύσεις που
μπορούν να προβλέψουν τον κίνδυνο εμφάνισης Αλτσχάιμερ για άτομα άνω των 50
ετών. Το όνομα του Project συνιστά «συνδυασμό» του γερμανικού «alter» που
σημαίνει ηλικία και του αρχαίου «οίδα» που σημαίνει «γνωρίζω» (γνωρίζω την
ηλικία μου), ενώ αποτελεί spin-off από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης.’’
Δεν αναφέρομαι στην πολιτική ηγεσία μας, η
οποία, εν όψει και της διανυόμενης προεκλογικής περιόδου, μάλλον δεν θεώρησε ότι το θέμα προσφέρει
αντίστοιχη προβολή με την κατάκτηση ενός αθλητικού τίτλου, που χαιρετίζεται με
δημόσια [!] συγχαρητήρια τηλεγραφήματα.
Μπορεί και εδώ να υπάρχουν ενδεχόμενες
εξαιρέσεις που δεν υπέπεσαν στην προσωπική μου ταπεινή γνώση, παρά τις
προσπάθειές μου προς τούτο.
Για
τους δικούς μου προσωπικούς λόγους δεν θα αναφερθώ στο όνομα του βραβευμένου
Έλληνα ερευνητή, αφήνοντας τους αναγνώστες μου να το ανακαλύψουν, παραθέτοντας
απλώς τη φωτογραφία της βράβευσης.
Αντώνης Ταρνανάς