Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΜΠΡΊΚΗ

         ΔΕΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ

 

 

Εγκατέλειψε την παρέα μας, απόλυτα δικαιωμένος, ένας ακόμα ‘’καλός κ’ αγαθός φίλος’’, ο Άλκης. Τα  νέα  τρέχουν γρήγορα  και έφθασε και στα αφτιά μου η θλιβερή είδηση της απώλειας ενός ακόμα από μας. Η  Εκκλησία μας  συνοδεύει αυτούς που φεύγουν από τη ζωή, με τη φράση ‘’ο  γαρ νεκρός δεδικαίωται της αμαρτίας’’.  Ο φίλος Άλκης  όμως, υπήρξε δικαιωμένος προ του θανάτου του. 

Δεν θα αναφερθώ στην επαγγελματική του αρτιότητα και συμμετοχή στο συνολικό του έργο , στα οποία αναφέρεται  ο φίλος   Γιώργος Κακαβιάτος, αλλά  θα επισημάνω την πληθωρική παρουσία των ανθρωπίνων αρετών που τον συνόδευαν και ιδιαίτερα στην  ευγένειά του.

Προσωπικά, θυμάμαι την πρώτη παρουσία του στον κλάδο, με το χαρακτηριστικό του εκφραστικό  βλέμμα , με το οποίο, νομίζω, τον κουβαλάμε όλοι μέσα μας. Λόγω απόστασης, είχα χάσει τα ίχνη του από το 1993 που  συνταξιοδοτήθηκα και είχα τη χαρά να τον ‘’ΞΑΝΑΒΡΏ’’ σε μια μικρή ομάδα επικοινωνίας μέσω  SKYPE, από την οποία τον απομάκρυνε  οριστικά η τελευταία περιπέτεια της υγείας του. Ίσως το πέρασμά του αυτό να αποτελούσε τον  ακροτελεύτιο αποχαιρετισμό με τη φυσική του παρουσία, γιατί το  καλοσυνάτο πνεύμα του  θα συνεχίσει να τριγυρίζει σ’ αυτούς και σ΄αυτά που  βιώσαμε μαζί.

Καλό του κατευόδιο και όλη μου  τη συμπάθεια στους δικούς του.

Αντώνης Ταρνανάς

---

Ο ΚΥΒΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ

 

        Ο  ΚΥΒΟΣ  ΕΡΡΙΦΘΗ

                Alea  jacta  est

 

 

Όσο και αν ωραιοποιήσεις αισθητικά μια τόσο ιστορική φράση, το νόημά της παραμένει το ίδιο.  Η φράση  ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μένανδρο  και  χρησιμοποιείται όταν πρόκειται να πάρουμε μια αμετάκλητη απόφαση.  Κατέστη  θρυλική στις 10 Ιανουαρίου του 49 π.Χ. από τον  Ιούλιο Καίσαρα όταν , επιστρέφοντας από τη Γαλατία και βαδίζοντας προς τη Ρώμη , αποφάσισε να διαβεί με το στρατό του το Ρουβίκωνα ποταμό, ενώ εγώ βαυκαλίζομαι με φρούδες ελπίδες.

Προσωπικά σκέφθηκα επανειλημμένα να ‘’σταματήσω οριστικά’’ την ενημέρωση με e-mail μιας εκατοντάδας περίπου φίλων – με τη σκέψη ότι με διάβαζαν, ή ότι δεν τους ενοχλούσε η λήψη των απόψεών μου. Το επικαλέστηκα αρκετές φορές, αλλά στο τέλος υπέκυπτα σε μηνύματα και τηλεφωνήματα αναγνωστών των κειμένων μου , που μου ζητούσαν να συνεχίσω τουλάχιστον γι’ αυτούς  τη διαδικασία ενημέρωσης. Δεν έχω όμως ακόμα  πεισθεί ότι η κατά καιρούς επαναφορά της  υπήρξε η αιτία  και όχι η αφορμή  της εφαρμογής  της .

Είναι αλήθεια ότι η ενασχόληση με την ιδιότυπη αρθρογραφία μου  για μια περίπου δεκαετία, δεν αποτελούσε μόνο παρέμβαση στα ‘’κοινά’’ αλλά και την ανάγκη να γεμίσω τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς και αδράνειας, που βίωνα καθημερινά. Τώρα λοιπόν, διαπιστώνοντας και την προσκόλληση  κάποιων αναγνωστών  μου στα όσα ανυπόγραφα, λαϊκίστικα και ανιστόρητα στοιχεία του διαδικτύου αντιπαρέθεταν στα δικά μου κείμενα, αποφάσισα την οριστική διακοπή της διαδικασίας, που ‘’είχαμε’’ κάποτε  αποδεχθεί. Εις το εξής θα ανταποκρίνομαι – όσο ακόμα το μπορώ- σε σχολιασμό προσωπικών απόψεων, χωρίς κοινοποιήσεις σε τρίτους . Δεν με ενδιαφέρουν  ξένα κείμενα που μου πλασάρονται, ενώ μπορώ να τα βρω και μόνος μου και θα πράττω κατά συνείδηση. Θα συνεχίσω την καθημερινή μου καταγραφή των γεγονότων – για να σκοτώνω την ώρα μου – δημοσιεύοντας κάποια από τα πονήματά μου στην ιστοσελίδα μου  anpantar.blogspot.com, στην οποία θα προσφεύγουν οικειοθελώς όσοι και όταν θέλουν να τα διαβάσουν. Μέσω των  στατιστικών της σελίδας μου, θα μπορώ να εντοπίζω το ενδιαφέρον και  τους αναγνώστες της, αφήνοντας  για προσωπική   μελλοντική  μου χρήση τα υπόλοιπα.

Μια και φθάσαμε αισίως ως εδώ, θα ‘’κλείσω’’ τη σελίδα μου με ένα αστείο αλλά διαπιστωμένο προσωπικό περιστατικό, που ακολουθεί, για να φαιδρύνουμε λιγάκι και την ατμόσφαιρα  που συνοδεύει το οποιοδήποτε τέλος. Έχω δηλώσει ότι από δεκαετίας σχεδόν έχω παύσει να απασχολώ την ιατρική  και εργαστηριακή επιστήμη με τα όποια προσωπικά μου συμβάντα, αφήνοντας τη ‘’μητέρα φύση’’ να πράξη το καθήκον της όποτε και όπως το αποφασίσει , θεωρώντας  παλιμπαιδισμό, την οποιαδήποτε εκτροπή από εκείνα που μου όρισε !!!

Την τελευταία διετία άρχισα να παρατηρώ μια μικροαστάθεια και την διαπίστωνα με μώλωπες σε διάφορα σημεία του σώματός μου και μια-δυο  πτώσεις μου, με σοβαρότερες συνέπειες. Η πρώτη παρατήρηση του φαινομένου έγινε στην προπέρσινη περιφορά του Επιταφίου, που ακολουθούσα χωρίς προβλήματα και δυσκολίες, αλλά  αντιμετώπισα πρόβλημα  στο ‘’φρενάρισμα’’, κάθε φορά που γινόταν κάποια στάση του. Βεβαιώθηκα γενικότερα ότι μπορούσα να βαδίσω γρήγορα, κάνω ακόμα ‘’εύκολη’’ ορειβασία, αλλά δυσκολεύομαι να προχωρώ με βραδύ βήμα. Ένοιωθα σαν τον ποδηλάτη στις πρώτες του προσπάθειες να κρατήσει την ισορροπία του σε πολύ χαμηλή ταχύτητα.

Ύστερα από τις βεβαιωμένες αυτές προσωπικές  διαπιστώσεις, κάθε φορά που περνώ μπροστά από γνωστά μου πρόσωπα , για να αποφύγω μια  ενδεχόμενη   ανισορροπία μου, το παίζω ‘’στητός  και περήφανος’’ και εκείνοι μου εκδηλώνουν τον θαυμασμό τους για τη ‘’λεβέντικη’’ περπατησιά μου. Ευτυχώς η πρότερη  έντονη αθλητική μου δραστηριότητα, με βοηθάει πολύ στη σκηνοθετημένη  αυτή παρουσία μου!!! Συνιστώ ιδιαιτέρως την πρακτική  αυτή και σε τυχόντες  ομοιοπαθείς ‘’συνομηλίκους’’ , αρκεί να ‘’το λέει η περδικούλα τους’’ κατά το κοινώς λεγόμενο.   Αντώνης

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΏΚΤΕΣ

 

        ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ  ΑΠΟΨΗ

            ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ

 

 

Στην τραγική εποχή  των μεταλλάξεων, που θεωρούμε πρόοδο την επιστροφή στο αποτυχημένο  παρελθόν, που τη θέση των χαμένων ιδεολογιών πήραν  καινοφανείς  ιδεοληψίες και  αρλούμπες λαϊκισμού, αποτελεί ζητούμενο η  τεκμηριωμένη προσωπική  άποψη. Δεν θα περιοριστώ  στη γενικευμένη θεώρηση, αλλά εκείνη που διαπίστωσα στην δεκάχρονη περίπου ενασχόλησή μου με την γραπτή έκφραση γνώμης, σε κοινωνικά, πολιτικά, γλωσσικά  και λοιπά θέματα γενικότερου εθνικού ενδιαφέροντος και την ανταπόκρισή της στην κοινή γνώμη. Σπάνια έως ποτέ  διατυπώνουν  αμφισβητήσεις ή προσωπικές  αντιθέσεις  και οι ελάχιστοι ‘’αμφισβητίες’’ αντιπαραθέτουν ‘’σχετικά’’ κείμενα του διαδικτύου  με αντίθετη άποψη, χωρίς να παίρνουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου . Ενίοτε  μου ζητούν να τις σχολιάσω, όπως κάνουν και για κείμενα στρατευμένων επαγγελματιών   του Τύπου και κομματικά τσιτάτα. Το τελευταίο το κάνω  από μόνος μου, διότι πιστεύω ότι δικαιούμαι να έχω άποψη σε θέματα που αφορούν τη χώρα μας  και τον λαό της. Προσωπικά το κάνω με μοναδικό  κριτή  τη συνείδησή μου, ενώ οι λοιποί επαγγελματίες του είδους, έχουν τα δικά τους κριτήρια και στο τέλος όλοι κρινόμαστε. Ομολογώ ότι με ξενίζει η προσπάθεια εμπλοκής μου στη δημόσια κριτική των άλλων και μάλιστα με υπόδειξη τρίτων, χωρίς οι ίδιοι να μπαίνουν στο κόπο να παίρνουν θέση επί των δημοσιευμάτων που μου ‘’πλασάρουν’’..

Τελικά  αποφάσισα τη διακοπή της τακτικής ενημέρωσης με  e-mail, της γνωστής ομάδος των 100-120 ατόμων και περιορίζομαι σε προσωπικές  μόνο απαντήσεις , όσων εκφράζουν και αναπτύσσουν  δικές τους  απόψεις. Κατά τα λοιπά, θα περιοριστώ αποκλειστικά    στην ιστοσελίδα μου [anpantar.blogspot.com], για  ό,τι  κρίνω δημοσιεύσιμο, από την καθημερινή μου προσωπική  εργασία. Έτσι λοιπόν θα διαβάζουν τα δημοσιεύματά μου μόνο εκείνοι που το επιθυμούν, αφήνοντας για μένα  τη χαρά της δημιουργίας για τα υπόλοιπα..

Αφού βάλαμε σε κάποια τάξη και λογική τα διαδικαστικά και τον τρόπο της όποιας μελλοντικής  επικοινωνίες μας, θα ήθελα να αναφερθώ στον τίτλο του παρόντος, που αποτελεί μια πολύ πονεμένη ιστορία, αφού οι περισσότεροι ‘’περί άλλα τυρβάζουν’’. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια ή  αποκρύπτουν την προσωπική τους άποψη, προβάλλοντες  ανυπόγραφες και ανυπόστατες απόψεις του διαδικτύου ή κομματικά ιδεολογήματα. Οι σκέψεις αυτές, , περιβεβλημένες τον μανδύα μιας νέας επαναστατικότητας ‘’του γλυκού νερού’’,  αποσκοπούν να εμφανίσουν την ανυπαρξία τους σαν ‘’πολιτική άποψη’’ και να επαναφέρουν τις ‘’φρούδες ελπίδες ‘’ στον λαό που μαστίζεται από την παγκόσμια δεινή συγκυρία της πανδημίας και του νέου ρωσικού ολοκληρωτισμού, με την απάνθρωπη εισβολή στην Ουκρανία. Αυτό δημιούργησε ένα  διεθνή εκβιασμό στα καύσιμα και στα  βασικά αγροτικά αγαθά της περιοχής. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα – ασχέτως χρώματος – ενδιαφέρονται μόνο για τα πρόσωπα της εξουσίας, αδιαφορώντας και για τις χιλιάδες άμεσες και μελλοντικές απώλειες του λαού τους. Δεν έχουν ιερό και όσιο, αφού στο παιχνίδι τους έβαλαν και την κεφαλή της ρωσικής εκκλησίας, παρά τα σταυροπροσκυνήματα του  τέως φανατικού διώκτη της κ. Πούτιν, που έκανε και κάποια φαρισαϊκά περάσματα από το Άγιο Όρος.

Μια και αγγίξαμε για μια φορά ακόμα τη διεθνή ‘’πολιτική’’, θα ήταν άδικό να αφήσουμε έξω από την κριτική τη δική μας κομματική ασυδοσία. Θα περιοριστώ σε κάποιες ‘’αφελείς’’ απορίες μου, κυρίως όσον αφορά τους αυτόκλητους Μπαχαλάκηδες και τους προστάτες τους. Από πότε απαγορεύεται στη μοναδική αρμόδια για τη δημόσια τάξη Αστυνομία, να προστατεύει τη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.;;; Αφού λοιπόν δεν την αποδέχονται γιατί δεν κάνουν το ίδιο και για τις δεκάδες αστυνομικών που διατίθενται  στα κόμματα και τα δημοσιογραφικά τους όργανα για προστασία τους και από ποιους;;;

Ανάμεσα στα βιώματά μου στο μακρινό 1968 με την Άνοιξη της Πράγας, ένα από τα πρώτα αιτήματα που έθεσε ο λαός ήταν η κατάργηση της αστυνομίας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σήμαινε  αστυνομία για τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Όμως ο  Alexander Dubcek,  o εμπνευστής και δημιουργός της ‘Άνοιξης, τους προσγείωσε στην πραγματικότητα λέγοντας ‘’ έστω και η απάνθρωπη αστυνομία, είναι καλύτερη από την πλήρη αναρχία’’. Τι λένε επί του συγκεκριμένου οι δικοί μας προοδευτικοί;;; Ποιο λαό θέλουν να κυβερνήσουν οι υποστηρικτές των ‘’φοιτητών ευκαιρίας’’ , που προτιμούν τις καταλήψεις από μια βιβλιοθήκη;;;  Ας ξεκαθαρίσουν οι υποκινητές τους ότι δεν γίνονται όλοι οι καταληψίες πρωθυπουργοί, έστω και βλαπτικοί για τη χώρα τους.   Αντώνης

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ

 

   ΚΡΑΤΟΣ  ΚΑΙ  ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ

 

 

Τελευταία , σε συζήτηση με αγαπημένο μου πρόσωπο, προέκυψε  τυχαία μια αναφορά στο Κράτος και επιμονή του συνομιλητή μου να  αποδοθούν σε αυτό, όλες οι εξουσίες , ώστε να ξεφύγουμε από την ιδιωτική  δύναμη, τον αποκαλούμενο καπιταλισμό. Στα 88 μου και  με τα βιώματα της διεθνούς μου εμπειρίας , είχα σαφώς διαφοροποιημένη άποψη, την οποία εξέφρασα με ήπιο τρόπο. Δεν υιοθετώ τον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό, αρνούμενος βεβαίως και τον λαϊκισμό που τον δαιμονοποιεί. Το μέτρο και ο έλεγχος της πολιτείας  θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αντίμετρο, διατηρώντας όμως το βασικό κίνητρο της προσωπικής προσπάθειας  και του ανταγωνισμού, χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει περαιτέρω εξέλιξη.  Τελικά σκέφθηκα  να μελετήσω το θέμα αναλυτικότερα σε αποδεκτές πηγές και ενυπόγραφες απόψεις – στο θεωρητικό του μέρος - αφού το ουσιαστικό το έχω ήδη βιώσει-.

Πριν ανατρέξω στις όποιες σχετικές πληροφορίες, επισημαίνω ότι το Κράτος  αποτελεί λέξη της αρχαίας ελληνικής και σημαίνει δύναμη ή όπως το λένε σήμερα οι ‘’αριστεροί’’, εξουσία. Έχουμε κατά καιρούς ακούσει ο λαός στην εξουσία, το δίκιο του εργάτη[που προσφέρει τις υπηρεσίες του επί μισθώ στους καπιταλιστές, γιατί αλλιώς δεν θα είχε δουλειά]. Η σύζυγος  του τέως Πρωθυπουργού ‘’ έχει δηλώσει ‘’πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία’’ και από το στέλεχος του Σύριζα κ. Πολάκη και τινες άλλους του χώρου, ότι την επόμενη φορά θα ‘’διορίσουμε δικούς μας σε όλα τα πόστα για να ελέγχουμε την εξουσία’’. Είναι και αυτή μια ‘’δημοκρατική’’ άποψη για την έννοια του κράτους που ονειρεύονται.

Με όσα ανέφερα πιο πάνω, όλοι αυτοί οι ‘’αριστεροί’’ αποβλέπουν σαφώς στο Κράτος – που θα προσωποποιείται στους ίδιους – και θα έχουν τον απόλυτο και κατά βούληση  έλεγχο, πράγμα που σημαίνει για κάθε σκεπτόμενο, αλλαγή του πολιτεύματος και πλήρη υποταγή στην εξουσία  !!! Αυτό σημαίνει ότι ‘’το κράτος αναλαμβάνει τον ρόλο εγγυητή της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης και είναι, εν γένει, το καταλληλότερο μέσο της επίλυσης προβλημάτων και συγκρούσεων στο εσωτερικό μιας χώρας’’. Με δεδομένο ότι την κατάσταση αυτή βίωσα προσωπικά τη δεκαετία του 1960 και την αρχή του 1971,  στις χώρες του αποκαλούμενου ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’, διατηρώ κάποιες πολύ σοβαρές επιφυλάξεις. Την ίδια συμπεριφορά επιδεικνύει και ο κ. Πούτιν  στη ‘’νέα’’ διακυβέρνηση της Ρωσίας, παρά την αλλαγή του τίτλου της χώρας. Επειδή μάλιστα το θέμα αποτελεί σημαντικό  αίτημα της αριστεράς, αρχίζω  με τις απόψεις του  γνωστού φιλοσόφου  και ιδεολογικού συντρόφου του  Καρλ Μαρξ,  του Έγκελς.

Το κράτος -κατά τον Ένγκελς- είναι προϊόν της κοινωνίας σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης. Είναι η "...ομολογία ότι η κοινωνία αυτή μπερδεύτηκε σε μια αξεδιάλυτη αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό της, ότι διασπάστηκε σε ασυμφιλίωτες αντιθέσεις που είναι ανήμπορη να παραμερίσει. Και για να μη φθείρουν αυτές οι αντιθέσεις, οι τάξεις και τα αντιμαχόμενα οικονομικά συμφέροντα τον εαυτό τους και την κοινωνία σε έναν άκαρπο αγώνα, έγινε αναγκαία μια δύναμη που φαινομενικά στέκεται πάνω από την κοινωνία, για να μετριάζει τη σύγκρουση, για να την κρατάει μέσα στα όρια της «τάξης». Και η δύναμη αυτή που βγήκε από την κοινωνία, αλλά που τοποθετήθηκε πάνω από αυτήν, που όλο και περισσότερο αποξενώνεται από αυτήν, είναι το κράτος. Απέναντι στην παλιά οργάνωση των γενεών το κράτος χαρακτηρίζεται πρώτα από το χωρισμό των υπηκόων του κατά εδαφική περιοχή […] Αυτή η οργάνωση των πολιτών σύμφωνα με τον τόπο διαμονής  είναι κοινή σε όλα τα κράτη. Για αυτό και μας φαίνεται φυσική’’.

Εγώ που δεν είμαι ούτε δεξιός ούτε αριστερός, ομολογώ ότι ελάχιστα κατάλαβα και διερωτώμαι πώς τα καταλαβαίνουν όλα οι ορίτζιναλ αριστεροί, αφού τους δώσουν τις κατάλληλες ερμηνείες οι αποκαλούμενοι ‘’ινστρούχτορες’’!!! Θεωρώ απλούστατα ότι το κράτος αποτέλεσε μια αναγκαία συνένωση των διάσπαρτων δυνάμεων σε μια κεντρική δύναμη για να μπορέσουν να επιζήσουν. ‘’Η ΙΣΧΎΣ ΕΝ ΤΗ ΝΏΣΕΙ’’ με απλά ελληνικά.

Θα κλείσω το παρόν άρθρο, με τις  καταγραφές της  Βικιπαίδειας, αφού τις προσωπικές μου εμπειρίες και τα βιώματά μου από τις ‘’συγχωρεμένες’’ κομμουνιστικές χώρες, τις έχω αναφέρει και στον παρελθόν , αφήνοντας  τους αναγνώστες να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, τα οποία  κατέδειξε η ίδια η ζωή και τα απέρριψε με πάστγο!!! 

‘’Ιστορική αναδρομή Επεξεργασίαεπεξεργασία κώδικα

Το κράτος ως ένα ανθρώπινο κοινωνικό δημιούργημα, γεννήθηκε, εξελίχθηκε, συνεχίζει να εξελίσσεται και θα περάσει και αυτό στο στάδιο της παρακμής και της οριστικής εξαφάνισης, μαζί με τις ταξικές/κοινωνικές ανισότητες. Τα χαρακτηριστικά του διαμορφώνονται ανάλογα με το τι κοινωνικό σύστημα επικρατεί σε κάθε ιστορική περίοδο. Στην μακραίωνη ύπαρξή του ως κοινωνικός θεσμός, γνώρισε και συνεχίζει να γνωρίζει πολλές μεταβολές. Έτσι κατά την περίοδο της αρχαιότητας και της ύπαρξης του δουλοκτητικού κοινωνικού συστήματος, το κράτος ήταν οργανωμένο στο πλαίσιο της πόλης/κράτους ή/και στο πλαίσιο μιας αυτοκρατορίας. Αργότερα, όταν η ανθρώπινη κοινωνία πέρασε στο φεουδαρχικό σύστημα, έχουμε το κράτος οργανωμένο στο πλαίσιο μικρών φεουδαρχικών βασιλείων.^[2]

Η ανάδυση του πρώιμου καπιταλισμού (12ος αι. μ.Χ.), οδηγεί σταδιακά σε κρίση το φεουδαρχικό σύστημα, τον φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής και κατ' επέκταση την κρατική οργάνωση αυτού του συστήματος. Τα φέουδα ως μορφή κρατικής οργάνωσης αποδυναμώνονται, προς όφελος της κεντρικής εξουσίας που την εκφράζει ο βασιλιάς. Η κρίση και η παρακμή της φεουδαρχίας συνοδευόμενη από την ανάδυση του καπιταλιστικού συστήματος κράτησε ίσαμε τον 16ο αι., οπότε παρατηρούμε και την κρατική οργάνωση να αποκτά σταδιακά τα σημερινά της χαρακτηριστικά. Τα χαρακτηριστικά του έθνους/κράτους που αρμόζουν στην κρατική οργάνωση την εποχή της ηγεμονίας του καπιταλισμού και της ταξικής καπιταλιστικής κοινωνίας.’’ Οι μυημένοι στα καθεστώτα αυτά αντιλαμβάνονται τον κρατισμό σαν το μοναδικό μέσο επικράτησης, αφού έχουν καταργηθεί στο σύνολό τους οι φεουδαρχίες  και σε μεγάλο βαθμό τα βασίλεια  και προσπαθούν να επαναφέρουν το ‘’επαναστατικό δίκαιο’’ και το  εφεύρημα του ‘’δίκιου του εργάτη’’. Θέλουν  να δημιουργήσουν μια χωριστή τάξη εργαζομένων, στα πρότυπα των τελευταίων καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, που φωτογραφίες  και ονόματα βραβευμένων εργατών, κοσμούσαν τις προσόψεις όλων των εργοστασίων!!! Αντώνης

ΑΠΩΛΕΣΘΗ Ο ''ΛΙΑΡΟΣ''

 

  ΑΠΩΛΕΣΘΗ  Ο  ‘’ΛΙΑΡΟΣ’’

 

 

Άκουσα χθες την είδηση ότι ‘’πέθανε ο Λιάρος’’, και δεν μπήκα καν στη σκέψη να παραστώ στην κηδεία του για να τον αποχαιρετήσω, αφού το φέρετρο περιείχε μόνο τη σάρκα του, που δεν αντιλαμβάνεται τα όσα γίνονται γύρω της..

Σαν χριστιανός, πιστεύω  ότι η ‘’ψυχούλα’’ του θα συνεχίσει να περιφέρεται  στην πόλη και στα πέριξ , που έχει αναλώσει όλη του τη ζωή, στοιχείο στο οποίο συνηγορεί και το όνομά του Αθανάσιος, συνώνυμο της αθανασίας, με το οποίο τον γνώρισα και μέχρι το τέλος του τον αποκαλούσα. Τι είναι  άλλωστε ο θάνατος , αφού κανένας δεν έχει επιστρέψει , για να μας εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει σε εκείνους που φεύγουν από κοντά  μας. Συνεπώς  δικαιούμαι να πιστεύω, ότι απλά θα στερηθούμε τη φυσική του παρουσία,    το πνεύμα του φίλου μου όμως ,θα περιφέρεται στην περιοχή μας εσαεί, παρατηρώντας  τα ‘’χαΐρια’’ μας, όπως έκανε αθόρυβα και εν ζωή.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση είμαι βέβαιος ότι το πνεύμα του θα παραμείνει  στα γνωστά σημεία που τον συναντήσαμε και τουλάχιστον και για την παρούσα γενιά θα  συναντάμε νοερά , τον τελευταίο γνήσιο ‘’μποέμ’’ της πόλης μας.

Γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά και είμαι σίγουρος ότι αργά η γρήγορα θα ξανασμίξουμε και έχουμε τόσα πολλά να πούμε για τις δεκαετίες που εγώ έλειπα από την πόλη. Θέλω όμως να του επαναλάβω το ευχαριστώ, γιατί ήταν ο ένας  από τους δυο συμπατριώτες μου που έσπευσαν στην Αθήνα το 1977, να μου συμπαρασταθούν στην απώλεια της συζύγου μου.  Αντώνης

ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΤΟΥΣ

                 

            ΤΗΝ  ΤΥΦΛΑ  ΤΟΥΣ

 

 

Γνωστός δημοσιογράφος, αναφερόμενος στους ανεμβολίαστους, χρησιμοποίησε πρόσφατα  τη φράση   ‘’δεν ξέρουν την τύφλα  τους‘’.

Η φράση αυτή μου θύμισε την πιο συνηθισμένη απάντηση για τους ‘’ξερόλες’’ των παιδικών μου χρόνων, στην ντοπιολαλιά της περιοχής μου και τον καταλληλότερο χαρακτηρισμό που μπορεί να αποδοθεί στα αρρωστημένα και εμπαθή μυαλά των αρνητών των πάντων. Θα μπορούσε να αποτελεί απάντηση σε όλους εκείνους που δεν είχαν το κουράγιο να δουν και να ακούσουν όσα  προκάλεσε η τελευταία παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, αλλά άσκησαν ‘’προληπτική’’ κριτική. Για μια ακόμα φορά είχαν ήδη ετοιμάσει την κριτική τους, στα χνάρια των ανιστόρητων ανατολικών γειτόνων μας. Αντί λοιπόν να συνδράμουν τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό της χώρας , άφησαν να ξεχειλίσει το  μίσος και  η τύφλωση, σε σημείο να δικαιολογούν  τον  τίτλο του παρόντος. Η αντίδρασή τους δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική κριτική, αλλά συμπλεγματική συμπεριφορά που ταυτίζεται με εκείνη των εχθρών της χώρας, δίνοντας την εντύπωση ότι διακατέχονται από τα ίδια απωθημένα .

Ο καθένας μπορεί να τρέφει αισθήματα της επιλογής του κατά του κυρίου Μητσοτάκη, δεν έχει όμως το δικαίωμα να κάνει το ίδιο εναντίον των ελληνικών συμφερόντων ,τα οποία αυτός νομίμως εκπροσωπεί και μάλιστα σε τόσο υψηλό επίπεδο στο εξωτερικό.

Δεν θα αναλύσω  τον νοσηρό τρόπο  της αντίδρασής τους, αλλά θα κάνω μια  προσπάθεια να φέρω ‘’υποθετικά’’, έναν – έναν , όλους τους αστόχαστους επικριτές στη θέση εκείνου που νόμιμα  εκπροσωπεί  τα εθνικά μας συμφέροντα.   Είδαμε τα γεγονότα  σε απευθείας μετάδοση, διαβάσαμε τη διεθνή  κριτική  και παρακολουθούμε τη συνεχιζόμενη τουρκική αντίδραση  για  τα αποτελέσματά τους και  δεν έχουμε χρείαν κολαούζων, για να καταλάβουμε τι έγινε.  Η ντόπια  αντίδραση  αποτελεί  συμπαράσταση τουλάχιστον για το  εσωτερικό της γείτονος, διότι  στο διεθνές πεδίο έχει υποστεί  πλήρη  καθίζηση . Οι  συνεχείς αντιδράσεις της και οι αλλοπρόσαλλες τουρκικές αιτιάσεις ,αποτελούν μοναδική απόδειξη ενόχλησης από την ελληνική παρουσία στις ΗΠΑ.  Θα αποφύγω  την όποια προβολή της παρουσίας του Έλληνα Πρωθυπουργού στη συγκεκριμένη επίσκεψη, αφού υποτίθεται ότι την παρακολούθησαν ,αν είχαν το κουράγιο να το πράξουν, τουλάχιστον όσοι μπήκαν στο κόπο να την κατακρίνουν.

 Τηρώντας την ιεραρχία, τρέμω στη σκέψη να βρισκόταν στη θέση του , ο τέως και εν δυνάμει διάδοχός του . Τι θα τους έλεγε, σε ποια γλώσσα , τι θα καταλάβαινε ο ίδιος και οι συνομιλητές του και με ποιον τρόπο θα τους υποχρέωνε ‘’να μην δώσουν  F-16 στους Τούρκους –  ενώ εξακολουθούν να είναι ‘’ενεργά  μέλη του ΝΑΤΟ’’. Έχουν διαβάσει καθόλου το καταστατικό αυτού του  Οργανισμού; Θα έκανε απεργία πείνας,  εισβολή στο Καπιτώλιο – όπως οι οπαδοί του  κ. Τραμπ -  ή  δημοψήφισμα και θα άλλαζε το αποτέλεσμά του, όπως έκανε το 2015, για να αποφύγει την ‘’ξεφτίλα της 17ωρης απομόνωσης μέχρι να κάνει το  ΟΧΙ του λαού  ηρωικό ΝΑΙ για την κυρία Μέρκελ!!!

Ο νέος ηγέτης του παλιού ΠΑΣΟΚ που απαιτεί περίπου τα ίδια, με ηπιότερο όμως τρόπο, πως θα υποχρέωνε μια ξένη κυρίαρχη χώρα να μη στείλει τα F-16 σε σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να την κρατήσει στο μαντρί;;; Αν δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα, ας μας πει τι θα έκανε αν ήταν στη θέση του Αμερικανού Προέδρου. Παιδιά [ κυριολεκτώ] για σκεφθείτε λιγάκι , γιατί η απερισκεψία δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική  πρακτική ούτε προοδευτική   ή αριστερή  σκέψη, αλλά ‘’έπεα πτερόεντα’’. Μήπως παρατηρήσατε πως συμπεριφέρθηκαν τα αντίπαλα πολιτικά κόμματα των ΗΠΑ, στην κοινή  συνεδρίαση της Γερουσίας;;;

Ο κ. Βελόπουλος εξακολουθεί να μπερδεύει την πολιτική με την αντιποίηση  ιατρικού επαγγέλματος για να πλασάρει τα μαντζούνια του.  Δεν βρίσκω  συνεπώς καμιά σχέση του με την πολιτική και την ορθή προβολή και προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων , αντί των ακραίων εθνικιστικών και ρατσιστικών συνθημάτων,  σε μια εποχή και ένα κόσμο που τα πάντα έχουν αλλάξει. Οι διάσπαρτες ανά τη χώρα τηλεοπτικές εκπομπές των γνωστών φερέφωνων του μπορεί να παρασύρουν κάποιους αφελείς αλλά ανάλογες κινήσεις στο παρελθόν δεν ευδοκίμησαν, γιατί οι άνθρωποι αργούν μεν αλλά δεν λησμονούν να σκεφθούν!!!

Ο κ. Βαρουφάκης θα μπορούσε τουλάχιστον να καταλάβει τα όσα θα του έλεγαν και να απαντήσει με ‘’νταηλίκι’’, μέθοδο που δοκίμασε και στο παρελθόν και του κλείσανε τις τράπεζες και έχασε και το Υπουργείο του. Ομολογώ ότι ακόμα δεν έχω καταλάβει τι πρεσβεύει ο ‘’φτωχούλης αυτός του Θεού’’.

Άφησα σκόπιμα τελευταίο το ΚΚΕ, που δεν θα πήγαινε στις ΗΠΑ των δολοφόνων των λαών [ αλλά ποιος θα τους καλούσε και για ποιο λόγο], αφού και στην Ε.Ε. πάει μόνο για τα χρήματα, όπως μου εξηγούσε  φίλος Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ , τη δεκαετία του 1980. Οι συμπαθείς  κομμουνιστές ζουν στο κόσμο τους, αναμένοντας την ‘’νεκρανάσταση’’ του Λένιν, του Στάλιν και τόσων άλλων  ‘’ προσωπικοτήτων’’  του καθεστώτος, που ανάγκασαν φυσιολογικούς ανθρώπους να γίνουν φασίστες, αφού μια ζωή υποχρεώθηκαν να υπηρετήσουν, εκόντες-άκοντες ,τον ολοκληρωτισμό.

Τόση πολιτική μιζέρια σε μια τόσο κρίσιμη εποχή δίνει την εντύπωση ότι  ‘’στήθηκε μια  παράσταση του παραλόγου’’,  ενώ η πραγματική εικόνα που όλοι είδαμε και  ο παγκόσμιος Τύπος προβάλλει, ομιλεί περί θριάμβου. Για μια ακόμα φορά, αρνήθηκαν   και την απλή εθνική συμπαράσταση στα εθνικά μας συμφέροντα, για λίγα ψηφουλάκια και τις ιδεοληψίες τους. Κρίμα!!! Αντώνης

ΦΘΕΙΡΟΥΣΙΝ ΗΘΗ ΧΡΗΣΤΑ ΟΜΙΛΙΑΙ ΚΑΚΑΙ

 

                               

               ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

ΦΘΕΙΡΟΥΣΙΝ   ΗΘΗ ΧΡΗΣΤΑ  ΟΜΙΛΙΑΙ  ΚΑΚΑΙ

 

 

Μη με ρωτήσετε πού να βρεθούν στην εποχή μας ’’ΗΘΗ  ΧΡΗΣΤΑ’’, ας αρκεστούμε σε εκείνα  που  ευτυχώς απόμειναν!!!

Με αφορμή  όσα λέγονται στο εσωτερικό , σε αντίθεση με όσα διαπράττονται  στην Ουκρανία, θα επιχειρήσω μια ‘’εμπειρική’’ αναζήτηση της αλήθειας, διότι η κοινή ανθρώπινη λογική δεν επιτρέπει απόψεις  που ενίοτε εκφράζουν  κάποιοι  ‘’επαΐοντες’’ – για δικούς  τους  καθαρά λόγους και χωρίς να τους αποδώσουμε κίνητρα – ότι για τα παθήματά της ευθύνεται η Ουκρανία, ενώ για κάποιους επιεικείς, φταίει και η Ουκρανία. Είναι κρίμα και άδικο κάποιοι να ‘’χρησιμοποιούν’’ την επιστημονική τους γνώση για να  προβάλουν τις ιδεοληψίες τους. Είναι καιρός πια να αποκτήσουμε ευρωπαϊκή συνείδηση για να προλάβουμε τα χειρότερα, αφού όλοι  γνωρίζουμε πού οδηγεί ο καιροσκοπικός διεθνισμός, που δοκιμάστηκε επί μακρόν και τώρα πληρώνουμε τις συνέπειες του!!!.

 Δεν αναφέρομαι βέβαια  στην αντιπολίτευση, αφού και να θέλει να πει την αλήθεια, σκέπτεται τα ψηφουλάκια της πελατείας και αποφεύγει την ταύτιση των απόψεών της με την Κυβέρνηση , γιατί  αυτό στη χώρα μας θεωρείται λάθος ασυγχώρητο. Ποιος νοιάζεται για αλήθεια, αντικειμενικότητα και άλλα τέτοια  δημοκρατικά ’’κατάλοιπα’’  – στο λίκνο της Δημοκρατίας -  μπρος στην άρνηση για την άρνηση και την προπαγάνδα. Το γεγονός    κομματικών  εκλογών με  συμμετοχή 15χρονων  ‘’για μπούγιο’’ και  η επιλογή προέδρου  με ένα μοναδικό υποψήφιο, αποτελεί δείγμα  τρανό των ολοκληρωτικών αντιλήψεων που επικρατούν σε κάποια κόμματα. Όσο και αν το ενδύσουμε με δημοκρατικό μανδύα,  δημοκρατία  δεν γίνεται .Αυτό, όπως όλα τα κακά της  απροσχημάτιστης  φαυλοκρατίας, έχει καταστεί κομματικό  κεκτημένο  και ο λαός αναγκάστηκε να το  αποδεχθεί  – με ή χωρίς φιλοδώρημα- εννοώντας το ρουσφέτι , ακόμα και την ικανοποίηση της ιδεοληψίας των ‘’οπαδών’’, ή της εκδίκησης των αντιπάλων.

Επανέρχομαι λοιπόν στους πρώτους, τους ειδήμονες,   αυτούς που έχουν σπουδάσει το αντικείμενό τους και με τόσους πολέμους γύρω μας, έχουν αποκτήσει και ανάλογη εμπειρία. Αντί να κινούνται με μια κεκτημένη ταχύτητα στη διατύπωση των ‘’συζητήσιμων’’ κρίσεων και συμπερασμάτων τους, να τις περνάνε για λίγο από την ‘’κρησάρα’’ της απλής λογικής. Πάνω στον πνευματικό  τους οίστρο λοιπόν,  συνειδητά ή  ασυνείδητα ‘’ αδικούν βάναυσα εαυτούς και αλλήλους και κυρίως την αλήθεια  και  δημιουργούν σύγχυση και παραπληροφόρηση’’, πολλώ δε μάλλον οι καθηγητές, που δικαιωματικά μεταφέρουν αυτή τη ‘’σοφία’’ τους και στους φοιτητές τους [ΟΜΙΛΙΑΙ ΚΑΚΑΙ].

Εγώ δεν έχω καμιά επιστημονική γνώση και μπορεί να θεωρηθεί  επιεικώς άκομψο να εκφέρω δημόσια άποψη και να παρεμβαίνω ‘’στα χωράφια’’ των ειδικών.  Ίσως αποτελεί τη λογική  μου άμυνα σε όσα άστοχα – κατά την ταπεινή μου κρίση -  λέγονται και γράφονται στα ΜΜΕ  για να   διαμορφώσουν την κοινή γνώμη . Αντιπαραθέτω την  τεράστια εμπειρία των 88 μου χρόνων και προσωπικά μου βιώματα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την πείνα  και  τον εμφύλιο για την κατάληψη της εξουσίας της χώρας, αφού η συνθήκη της Γιάλτας  είχε  παραλείψει να μας επιβάλει μαρξιστικό καθεστώς. Το τελευταίο ανέλαβαν  οι Ρώσοι στις χώρες που απελευθέρωναν από τον ναζισμό με υποχρεωτικό αντάλλαγμα ένα πλαστό δείγμα ‘’σοβιετικού μαρξισμού’’.

Είχα  την ‘’τύχη’’ να ζήσω για 12 χρόνια στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού [ που έλεγε ο Αντρέας] και βίωσα μια παλιότερη στρατιωτική εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην Τσεχοσλοβακία το 1968. Την εισβολή αυτή  είχαν σπεύσει να αναγνωρίσουν το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ,  ενέργεια που καταδίκασαν τα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά Κόμματα, πρωτοστατούντος του Ζορζ  Μαρσέ, ηγέτη του Κ.Κ. της Γαλλίας και πολλοί αριστεροί διανοούμενοι της εποχής. Κατέβαλα και εγώ με την οικογένειά μου το κόστος της ηρωικής πράξης του ΚΚΕ, με την  εκδίωξή μας από το ξενοδοχείο [ CENTRUM] της Πράγας που διαμέναμε, μέχρι να αποδείξω ότι το ΚΚΕ – ευτυχώς- δεν κυβερνούσε τη χώρα μου. Έτσι  λοιπόν κύριοι ειδικοί επιστήμονες, είναι η δεύτερη φορά που η Ρωσία διαπράττει το ίδιο ‘’αδίκημα’’  -  διότι τότε είχε επικαλεσθεί την επίσης ψευδή δικαιολογία, ότι το έκαναν για να αντιμετωπίσουν γερμανική εισβολή  στην Τσεχοσλοβακία. Είναι αλήθεια ότι εκείνη τη χρονιά, με την Άνοιξη της Πράγας, είχαν ‘’εισρεύσει’’ στην πόλη 12 εκατομμύρια Ευρωπαίοι  τουρίστες  και έδωσαν οικονομική  ζωντάνια στην τοπική αγορά. Ασχέτως ονομασίας, πρόκειται για το ίδιο ανελεύθερο καθεστώς και τα ίδια περίπου υπεύθυνα πρόσωπα, που και τότε κατείχαν υψηλές θέσεις στις υπηρεσίες ασφαλείας, που τους διευκόλυναν να σφετεριστούν τον μόχθο του ρωσικού λαού – που μοίρασαν μεταξύ τους – και  αργότερα σκέφθηκαν να κάνουν το ίδιο με  τα εδάφη γειτονικών ανεξάρτητων κρατών.

Για όλα αυτά δεν άκουσα λέξη από τους ειδικούς, που αποδίδουν τη ρωσική  βαναυσότητα,  στους Αμερικανούς, το ΝΑΤΟ,  την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και τα ίδια τα θύματα , μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν. Ενίοτε επικαλούνται  και τις  ‘’μαρτυρίες’’  κάποιων  δημοσιογράφων, που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και εξοφλούν το τίμημα της ρωσικής ‘’ανοχής’’ απέναντί τους, οι οποίοι το ξέρουν αλλά δεν θα πω λέξη.

Περισσότερο όλων όμως, με στενοχωρεί η τελευταία θέση γνωστού Καθηγητή, σπουδαίου και πασίγνωστου επιστήμονα, που φαίνεται ότι έπεσε θύμα ‘’κακών συναναστροφών’’, ή  με εποχικούς χαρακτηρισμούς , έχει υποστεί ‘’μετάλλαξη’’. Σαν μεγαλύτερός  του, θα του συστήσω να επανέλθει στις παλιές σωστές  του κρίσεις, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τον τίτλο του παρόντος, διότι η κατάρτιση και επιστημονική του γνώση δικαιούται καλύτερης χρήσης. Αναπολώ  παλιότερες ομιλίες και συνεντεύξεις, που δεν παρέλειπα ποτέ , σαν ευαγγέλιο της ορθής κρίσης στο αντικείμενο του .Δεν θα αναφερθώ στο όνομά του από σεβασμό.

Επαναλαμβάνω ότι προσωπικά δεν έχω σπουδάσει το αντικείμενο σε κανένα πανεπιστήμιο, η μοίρα όμως τόφερε να το βιώσω πολλάκις και επί μακρόν σε όλο του το μεγαλείο και από καίρια θέση . Θα επαναλάβω λοιπόν την απλοϊκή μου ρήση  ότι την πραγματική ιστορία δεν την σπουδάζεις, ούτε τη διαβάζεις σε βιβλία και άλλα έντυπα, αλλά τη ζεις και εγώ είχα αυτή την τύχη να την ζήσω στο ‘’πετσί’’ μου από παιδί 6 ετών.

Αντώνης

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ - ''ΥΠΌ ΤΟ ΜΗΔΈΝ''

 

‘’ΣΥΖΗΤΗΣΗ’’  ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

               Επίπεδο ‘’υπό το μηδέν’’

 

Έχω πει χίλιες φορές ότι δεν θα παρακολουθώ πια τις συζητήσεις στη Βουλή, παρότι αποτελεί υποχρέωση των δημοκρατικών πολιτών, διότι η παρουσία ορισμένων βρίσκεται έξω από τους κανόνες της Βουλής και του Συντάγματος και  κάποιο λεξιλόγιο  θα το απέφευγαν και στο πεζοδρόμιο. Το διέπραξα όμως και αυτή τη φορά, λόγω σπουδαιότητας του  θέματος, που αφορούσε την ασφάλεια και την ίδια την ύπαρξη της χώρας μας. Επρόκειτο για ‘’ την κύρωση του Δεύτερου Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής’’. Η νέο- προοδευτική  όμως διαστρέβλωση της συζήτησης,  θύμισε  τη λαθεμένη    εκφορά του υπότιτλου  ως  ’’υπό του μηδενός’’ , γιατί δεν ήθελαν ή δεν τόλμησαν να ακολουθήσουν τον ορθό και τεκμηριωμένο δρόμο.

Παρακολουθώντας τις ομιλίες των εκπροσώπων των Κομμάτων και όχι του Λαού, τον οποίο , κατά το Σύνταγμα εκπροσωπούν, νόμιζα ότι άκουγα τις φωνές του Ερντογάν, του Πούτιν και θύμισες από τις πρώτες εμφανίσεις  του αείμνηστου  Αντρέα , πριν καταλάβει την εξουσία, διότι εκείνος τουλάχιστον ήξερε τι και γιατί το έλεγε. Σύσσωμη σχεδόν η αντιπολίτευση – πλην του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ- αρνήθηκαν να ψηφίσουν  τις κυβερνητικές  θέσεις, με διαφορετικά  επιχειρήματα, όπως κάνουν και οι προμνησθέντες Αρχηγοί κρατών, για να τεκμηριώσουν παράνομα συμφέροντά τους. Διερωτώμαι σοβαρότατα ποιοι αντιγράφουν ποιους , ξέρω όμως καλά ότι οι δικοί μας το κάνουν για τα ‘’ψηφουλάκια’’ και την κουτάλα και ‘’γαία πυρί μιχθήτω’’.

Πριν προχωρήσω στον σχολιασμό όσων ακούστηκαν, οφείλω να επισημάνω την εθνική θέση του ΠΑΣΟΚ με μοναδική  παράλειψη του να αποκηρύξει τα πρωτόγνωρα ‘’μηνύματα’’ του Αντρέα , τα οποία δεν θέλω να επαναλάβω, διότι τελικά τα ‘’απεμπόλησαν’’, με τη μέθοδο του ‘’στρίβειν δια του αρραβώνος’’.  Δεν θα τους έβλαπτε βέβαια η αναγνώριση του παλιού λάθους, διότι η αναγνώριση αποτελεί αρετή και θέλει  θάρρος.  Η χώρα χρειάζεται πολύ ένα έντιμο ΠΑΣΟΚ και τα πρώτα βήματα δείχνουν ότι ακολουθεί τον ενδεικνυόμενο εθνικό δρόμο.

Είναι γνωστό ότι στην ταραγμένη εποχή μας, κανείς δεν μπορεί να επιζήσει χωρίς συμμάχους – έστω και σε επίπεδο λυκοφιλίας- διότι βλέπουμε τι συμβαίνει στην ‘’ανεξάρτητη’’ Ουκρανία και τι επιχειρούν να προλάβουν οι δημοκρατικές και πραγματικά ανεξάρτητες χώρες της Φιλανδίας και Σουηδίας. Θεωρώ πιο  καθαρή τη στάση του ΚΚΕ, που ‘’ανήκει’’  σ’ αυτούς  που  αντιστρατεύονται τη Δημοκρατία και προσωπικά διαφωνώ  –  από τον πολιτικό ‘’ερμαφροδιτισμό’’  που αποτελεί χείριστη επιλογή και επικίνδυνο καιροσκοπισμό!!!

Ο  αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνέχισε την παράστασή του και στη Βουλή, όπως καθημερινά πράττει  ‘’ανά τας οδούς και τας ρύμας’’ , για να εξασφαλίσει το πολιτικό του ‘’παντεσπάνι’’[φράση που αποδίδεται στη Μαρία Αντουανέτα]. Έχει τάξει σκοπό της ζωής του την κατάληψη της εξουσίας, για να εφαρμόσει την ‘’αριστεροδέξια πολιτική του. Αποβλέπει  ενδεχομένως σε μια μονιμότερη κατάληψή της , κατά τα  πρότυπα των  σύγχρονων ‘’χαλιφάτων’’,  βιώνοντας έντονα τη φράση   του Θεμιστοκλή ‘’ουκ εα με καθεύδειν’’,   με  αναφορά στο όνομα  Μητσοτάκη.

Ξαναζούμε ένα  Κυλώνειο άγος ,με εκμετάλλευση των συνθηκών για την  κατάληψης της εξουσίας , που ανάγκασε τον Σόλωνα το  597 π.Χ. να συμβιβάσει τα αντιμαχόμενα μέρη, πείθοντας  τους ‘’εναγείς’’ να υποβληθούν οικειοθελώς στην κρίση ειδικού δικαστηρίου.  Πού να βρεθεί   όμως στις μέρες μας ένας σύγχρονος Σόλωνας , αφού  μέλη  του Ελληνικού Κοινοβουλίου αμφισβητούν ακόμα και την  άρση ασυλίας και άλλες προβλεπόμενες διαδικασίες  παραπομπής, προτιμώντας τη συνέχιση του  εθνικού  ‘’άγους‘’ !!!

Από  το ΚΚΕ δεν περίμενε κανείς διαφορετική στάση, αφού έχει δηλώσει την αντίθεσή του στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και ελλείψει της ‘’μητερούλας’’  πάλαι ποτέ Μόσχας, εμμένει  στις εντολές της. Καταφέρεται , απλά και αόριστα κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων  , τους αμερικανούς, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Δεν κατονομάζει την εγκληματική στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας – έστω και με την νέα πινακίδα της – κρατώντας πισινή και ελπίζοντας στη νεκρανάσταση του ‘’συγχωρεμένου’’ μαρξισμού – σταλινισμού.

Από  τους εθνικιστές του κ. Βελόπουλου, μετά την αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος και την πρόταση και διάθεση των ‘’μαντζουνιών’’,  όλα μπορεί κανείς να τα περιμένει , ακόμα και συμβουλές  εθνικισμού, αρκεί να αντιστρατεύονται αυτά που επιλέγει η εκλεγμένη κυβέρνηση.

Δεν θα αναφερθώ στο ‘’Μέρα 25’’ , ή όπως αλλιώς λέγεται ,αλλά σε ένα παλιό μου ΙΝΔΑΛΜΑ, την αγαπημένη μου Σοφία Σακοράφα, που ένοιωσα θλίψη ακούγοντας τις προτάσεις της. Είναι κρίμα  δυστυχώς  Σοφία μου αλλά στα χωριά μου έλεγαν ‘’τα στερνά τιμούν τα πρώτα’’. Κρίμα!!!   Αντώνης