UNIVERITA KARLOVA PRAHA

                                     UNIVERZITA KARLOVA PRAHA

Συμμετέχω στο μεγάλο πένθος  των αγαπημένων μου  Τσέχων , για τη χώρα των οποίων επανειλημμένα έχω  δηλώσει, ότι όσο κι αν είναι αδόκιμο, νιώθω μεγάλη νοσταλγία, για τις μοναδικές ομορφιές . τις δυνατές εμπειρίες και τις υψηλές γνωριμίες που μου πρόσφερε.    

Τα τρομερά πρόσφατα γεγονότα της Πράγας συνέβησαν σε  ένα από τα παλαιότερα Πανεπιστήμια της Ευρώπης, που ιδρύθηκε το 1348, από τον πρώτο   βασιλιά της Βοημίας Κάρολο Δ΄ , ο οποίος έγινε  αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με την περιοχή είναι στενά συνδεδεμένοι οι αδελφοί – ιεραπόστολοι μοναχοί Κύριλλος και Μεθόδιος, που γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη και αποκλήθηκαν οι φωτιστές των  Δυτικών Σλάβων. Επινόησαν το γλαφολυτικό αλφάβητο, στηριζόμενο στο ελληνικό, το οποίο  αποκαλείται κυριλλικό και κατέστη το επίσημο αλφάβητο πολλών σλαβικών χωρών.  Στο αλφάβητο αυτό  μετέφρασαν και την Αγία Γραφή, στα πλαίσια της βυζαντινής πολιτικής για τον εκχριστιανισμό των Σλάβων και την απομάκρυνσή τους από τους καθολικούς Φράγκους. Την εποχή του κομμουνισμού όμως, όπως έχω γράψει στο παρελθόν, οι  τελευταίοι  μέσω των ΟΥΝΙΤΩΝ τρομοκράτησαν , προσηλύτισαν και περιόρισαν στο ελάχιστο  τους  Ορθόδοξους.

Είχα την τύχη να βρεθώ υπηρεσιακά στην Πράγα από το 1966 μέχρι τέλους  του 1971 και γνώρισα άμεσα αυτή  την επιρροή, δεν παραβλέπω όμως  το πολιτιστικό τους επίπεδο, το οποίο αποκλείει   παντελώς δολοφονικές ενέργειες σαν την προχθεσινή στο γνωστό Πανεπιστήμιο. Φοιτητής του ίδιου Πανεπιστήμιου υπήρξε και ο JAN PALACH  που αυτοπυρπολήθηκε  μπροστά στο έμβλημα της πόλης, το άγαλμα του Αγίου  Βεντσεσλάς, διαμαρτυρόμενος για τη σοβιετική εισβολή στη χώρα. Ενδεικτικό του χαρακτήρα τους είναι ότι ακόμα και στους βάρβαρους εισβολείς, δεν χρησιμοποίησαν όπλα ή φονικά σαμποτάζ – που μπορούσαν – αλλά τη διαλεκτική και σε πρώτη φάση το πέτυχαν, αναγκάζοντας τους κατακτητές να αντικαταστήσουν όλους τους στρατιώτες με αλλόγλωσσους.

Η σύγχρονη τεχνολογία του ιντερνέτ, που τόσα προσφέρει στη γνώση και την ενημέρωση, διευκόλυνε όμως την παραπληροφόρηση και τον μιμητισμό των νοσηρών εγκεφάλων της εποχής μας, σκορπώντας τον θάνατο επί δικαίων και αδίκων.  Γέμισε ο κόσμος μας  τρελούς και αν δεν ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα – περιορίζοντας  τη βία μόνο στους οπαδούς των ομάδων – θα είναι πολύ  ΑΡΓΑ για μας και τις γενιές που ακολουθούν. Ανάλογα προβλήματα   είχαν προκύψει και σε παλαιότερες εξελίξεις, χωρίς να συντρέξουν όμως οι σημερινές δυνατότητες. Γιαυτό  λοιπόν  χρειάζεται ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ προσοχή στο αναπτυσσόμενο  επιστημονικό άλμα  ΄΄τεχνητής νοημοσύνης΄΄.        Αντώνης

 

 

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

                  SOCIALISME

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

   

Τι είναι επί τέλους αυτός ο σοσιαλισμός, για τον οποίο γίνεται τόσος ‘’ντόρος’’ αλλά εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο; Πριν όμως τον προσδιορίσουμε να πούμε ότι σε όλες τις γλώσσες μεταφράζεται ακριβώς το ίδιο [κοινωνισμός]. Αποτελεί  ιδανικό κοινωνικό, πολιτικό  και οικονομικό σύστημα, σε βάρος του οποίου βυσσοδόμησαν και εξακολουθούν να μηχανορραφούν οργανωμένες ομάδες με ύπουλο, δόλιο και συνήθως παρασκηνιακό τρόπο. Στην πορεία της εφαρμογής του –από την εποχή του Μαρξ- του έχουν αποδώσει ποικίλες ονομασίες, για να τον καταστήσουν πιο ελκυστικό – κυρίως για τους αφελείς, που πιστεύουν στη δημιουργία κοινωνιών με ‘’κηφήνες’’, που θα φροντίζουν οι άλλοι [ μέσω του Κράτους] – για τις ανάγκες τους.

Με τη βίαια επιβολή  του κομμουνισμού  το1918 στη Ρωσία  της παραποίησαν την ονομασία ως [ΕΣΣΔ] – Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών- και έβαλαν το λαό στον γύψο. Για να κατοχυρώσουν το προσοδοφόρο για την κομματική νομενκλατούρα αυτό σύστημα, το  επέβαλαν και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κατά την απελευθέρωση από τον φασισμό, ως υποκατάστατό του, τη στιγμή που οι λαοί έβλεπαν μόνο την απαλλαγή τους από τον ναζισμό. Είδε κανείς σας εκεί δείγματα σοσιαλισμού; Γιατί εγώ που έζησα το σύστημα για 12 συναπτά έτη, όπως και τον  εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ, δεν τον συνάντησα ούτε τυχαία στην εκεί  ζωή μου και ας είχα και το αβαντάζ της ασυλίας. Όπως λέει ο Μ. Καραγάτσης στον Γιούγκερμαν, ‘’βυσσοδομούσαν ακατονόμαστες ραδιουργίες, με σκοπό να προοδεύσουν!!!

Επειδή η λέξη εξακολουθεί να αποτελεί πόλο έλξης, κυρίως για αυτούς που ονειρεύονται ‘’καρβέλια’’ σαν τον καραγκιόζη και τους κατά καιρούς οπορτουνιστές και ‘’νοσταλγούς’’ που το έχουν στο  DNA τους, ευδοκιμεί σαν σύνθημα και  έγινε δεκτή και στη Ευρώπη. Ανέθεσαν  μάλιστα  την προεδρία της διεθνούς σοσιαλιστικής στον συμπατριώτη μας,  τον κ. Γ. Παπανδρέου, σύμφωνα  με την άποψη του Τσαρούχη      ότι ‘’στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις ’’.

Τελικά η εφαρμογή πραγματικού σοσιαλισμού επιχειρήθηκε μόνο στη Σουηδία και εγκαταλείφθηκε ως ανέφικτος μετά πολλών επαίνων, για τους λόγους που προαναφέραμε και  διότι κρίθηκε ασύμφορος για τον κρατικό προϋπολογισμό, Στην συγκεκριμένη περίπτωση μιμήθηκαν τη μέθοδο των μελισσών, που δεν βλέπει με καλό μάτι τους κηφήνες.

Πέραν των  ονομασιών που αναφέραμε ήδη [ εθνικοσοσιαλισμός, κρατικός και προσχηματικός], τα τελευταία χρόνια ακούστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο χαρακτηρισμός ‘’υπαρκτός σοσιαλισμός’’, για τις τέως κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, προφανώς σε αντιδιαστολή προς τον ‘’ανύπαρκτο’’. Τελευταία δε μας προέκυψε και ο αμερικανοτραφής ή καπιταλιστικός σοσιαλισμός, στον οποίο αντιτίθενται οι περισσότεροι αυτόχθονες σοσιαλιστές.

Το τελευταία δεν με ξενίζει, αφού σαν λαός είμαστε κολλημένοι με τον  ριζοσπαστισμό, παρά το γεγονός ότι μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τη διάψευση των ιδεολογιών, όλα τα συνθήματα κατέληξαν να αποτελούν ταμπέλες μοναδικής  διάκρισης μεταξύ των πληκτικά πανομοιότυπων ομάδων συμφερόντων. Το ατύχημα είναι ότι η ομοιότητα συμφερόντων δεν αφορά τα εθνικά αλλά τις κομματικές ιδεοληψίες και κάποιους αιθεροβάμονες που προσπαθούν να αναβιώσουν καταδικασμένα από τους λαούς  ολοκληρωτικά συστήματα και θυμίζουν τον Δελλαπατρίδη που επεδίωκε τη δημιουργία Υπουργείου Έρωτος και διόριζε Υπουργούς έναντι 2 δραχμών. Αντί επιλόγου, κλείνω με την  ρήση του Μάο, που μας θύμισε πρόσφατα ο κ.  Κασσελάκης :’’ Αφήστε να ανθίσουν όλα τα λουλούδια’’, γιατί αυτά θα είναι φρέσκα και σίγουρα καλύτερα από τις δοκιμασμένες και αποτυχημένες ιδεοληψίες του φρικτού μας παρελθόντος. Αντώνης

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΙΜΟΧΑΡΕΙΣ,ΑΙΜΟΔΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΜΟΒΟΡΟΙ

                             Ξυπνήστε  είναι  ήδη πολύ αργά

 

 

 

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει, αλλά η Ελλάδα ταλανίζεται μέσα στη δίνη του Εμφυλίου. Ένα φιλήσυχο ανθρωπάκι, ο  Θόδωρος, δεν βλέπει καθόλου με καλό μάτι φίλους και γείτονες να διαπληκτίζονται συνεχώς για τα πολιτικά και να αντιδικούν με το παραμικρό. Έτσι κάποιο μεσημεράκι, καθώς λαγοκοιμάται στην πολυθρόνα του, βλέπει ένα εφιαλτικό όνειρο. Οι Γερμανοί, που μόλις έφυγαν, ξανάρχονται και ανακαταλαμβάνουν την Ελλάδα, επιβάλλοντας την τάξη την οποία οι ελεύθεροι πλέον Έλληνες δεν είναι σε θέση να δεχτούν και να τηρήσουν και αναφώνησε ; « Ε βρε!… βούρδουλας που σας χρειάζεται, αφού αντί να γευθείτε την ελευθερία και την κοινωνική ειρήνη, επιδίδεστε σε ατέρμονες αλληλοφαγωμάρες!»

Είναι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από μια ταινία του Αλέκου Σακελάριου του 1948, η οποία δίνει στους νεώτερους την ευκαιρία για να πληροφορηθούν τα γεγονότα της εποχής του εμφυλίου μετά τον πόλεμο και σε μένα – που τα έζησα- να βρω αμέτρητες ομοιότητες με την εποχή που διανύουμε .Αν παρακολουθείτε συνεδριάσεις της Βουλής – όπως εγώ- ή τις ατεκμηρίωτες συκοφαντίες των πολιτικών κατά των αντιπάλων τους, θα καταλάβετε πως νοιώθει ένας ‘’παθών και μαθών’’!!!

Το ανθρωπάκι  της ιστορίας μας, σε έναν  εφιάλτη της μεσημεριάτικης  σιέστας του ‘’περιμένοντας  έναν ινστρούχτορα, από τους γνωστούς επαναστάτες κατά της πατρίδας τους για να επιβάλλουν τον κομμουνισμό, βρίσκεται αντιμέτωπος με  έναν δραπετεύσαντα τρελό,  που του λέει: «Άνθρωποι, άνθρωποι! Αιμοχαρείς, αιμοδιψείς και αιμοβόροι! Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός! Για όλους υπάρχει γη, για όλους υπάρχει ήλιος. Θεμέλιο της ευτυχίας η δικαιοσύνη».   Ο γιατρός τον εντοπίζει και τον απομακρύνει, αφήνοντας τον ανθρωπάκο μας με έναν   ινστρούχτορα, να του αναπτύσσει με τη σκόπιμα ‘’ακαταλαβίστικη’’ επαναστατική του διαλεκτική, τη μαρξιστική κοσμοθεωρία. Τότε καταλαβαίνει τα ‘’σοφά’’ λόγια του τρελού και βρίσκει τρελά εκείνα  του επαναστάτη του γλυκού νερού, που οδήγησαν τη χώρα σε  μεγάλες συμφορές. Σύγχρονοι καιροσκόποι και αιθεροβάμονες, ακόμα και σήμερα, βαυκαλίζονται με φρούδες ελπίδες της εποχής εκείνης, που διέψευσε η ζωή δεκαετιών στην  Ανατολική Ευρώπη. Εξακολουθούν να  χρησιμοποιούν τσιτάτα και παραπειστικές κομματικές ταμπέλες για να υποκαταστήσουν τις ιδεολογίες που χάθηκαν, αντικαθιστώντας τες με φαιδρές ιδεοληψίες και ιδεολογήματα, για να κρατήσουν ζωντανές καταστάσεις  που απορρίφτηκαν από τους λαούς στους οποίους επιβλήθηκαν με τη βία [ αυτή είναι η ελευθερία τους].

Μετά την Ουκρανία και την τρέλα του παραλλαγμένου Πούτιν και της φιλικής του ολιγαρχίας [  είναι η αριστερή ηθική που διακηρύσσουν και οι ‘’εξ αγχιστείας’’ συνοδοιπόροι τους],  στην οποία έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί, θα κάνω κάποιες σκέψεις για το Ισραηλο-Παλαιστινιακό. Ο λαός που έχει υποστεί τα μεγαλύτερα δεινά στη συνολική ιστορία του, από τους διωγμούς των βαβυλωνίων, τον μόνιμο εκπατρισμό τους και αποκορύφωμα το βάρβαρο φασιστικό ολοκαύτωμα, δεν επιτρέπεται να δείχνει την ίδια βαρβαρότητα , έστω και στους τρομοκράτες φανατισμένους γείτονές του. Οι τελευταίοι αντέδρασαν και στην πρώτη τους μεταπολεμική  επαναφορά στη γη των προγόνων τους και ορκίστηκαν να ‘’τους σβήσουν από τον χάρτη’’. «Για όλους υπάρχει γη, για όλους υπάρχει ήλιος. Θεμέλιο της ευτυχίας η δικαιοσύνη» έλεγε ο ανθρωπάκος μας και είχε απόλυτο δίκιο, αλλά που να το βρει στην εποχή μας. Πρέπει άμεσα να σταματήσει η σφαγή των αμάχων, των γυναικών και των αθώων παιδιών, κι αν δεν   μπορούν οι ίδιοι να τους το επιβάλουν οι μεγάλοι τους σύμμαχοι. Όσον δε αφορά τους τρομοκράτες της χαμάζ, που έκαναν την αρχή, να επιληφθεί επί τέλους η διεθνής δικαιοσύνη. Αν δεν το κάνουν αμέσως θα γυρίσουμε σύντομα στη ζούγκλα, αν δεν βρισκόμαστε ήδη εκεί.

Ανέκαθεν είχα την απορία, γιατί τόσα δεινά, ακόμα και προσπάθεια γενοκτονίας και αφανισμού του συγκεκριμένου λαού, στον οποίο έχει γίνει πια σύνδρομο η ιδέα του διωγμού. Πέραν ενδεχομένων άλλων σοβαρών λόγων, εκείνο για το οποίο είμαι βέβαιος είναι η αξιοσύνη και η διάκρισή τους σε όλους τους επιστημονικούς  καλλιτεχνικούς και λοιπούς  τομείς, που έχουν δημιουργήσει έναν άδικο αλλά  έντονο φθόνο εναντίον τους.

Ύστερα από όλα αυτά, επισημαίνω σαν επιμύθιο ότι δυστυχώς η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την έλλειψη μεγάλων και διακεκριμένων  ανδρών που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία  Διεθνών Οργανισμών μετά τον πόλεμο, ατύχησαν  όμως σε ανάλογους συνεχιστές.

Κλείνω το παρόν, με το δίδαγμα του τρελού της ιστορίας μας, που αφορά τα εσωτερικά μας : « Ε βρε!… βούρδουλας που σας χρειάζεται, αφού αντί να γευθείτε την ελευθερία και την κοινωνική ειρήνη, επιδίδεστε σε ατέρμονες αλληλοφαγωμάρες!»        Αντώνης

 

Η ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ''ΑΘΛΗΤΙΚΗ'' ΒΙΑ

      Η ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ    ‘’ΟΠΑΔΙΚΗ’’ ΒΙΑ

 

Καλοπροαίρετη η κίνηση για την  ΒΙΑ που μαστίζει τη χώρα μας, μου θυμίζει όμως επιεικώς το ‘’ ώδινεν όρος και έτεκεν μυν’’, και  την αναζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ να εντοπίσει τα αίτια της πτώσης του και δεν τα βρίσκει ή δεν θέλει να τα εντοπίσει.

Το πρόβλημα είναι  χρόνιο και οι αποφάσεις που λήφθηκαν  είναι ‘’εκτός θέματος’’ αφού σκοπεύουν να πλήξουν τους χρηματοδότες που δεν ξοδεύουν τα εκατομμύριά τους μόνο από αγάπη για το ‘’ άθλημα’’.  Το επαγγελματικό  ποδόσφαιρο, το έβγαλε από τα αθλήματα και το κατέταξε στην ελίτ της σύγχρονης ζωής και αυτό αφορά όχι μόνο τους ‘’ ποδοσφαιρικούς άσους ‘’ αλλά και τους χρηματοδότες και λοιπούς παράγοντες των μεγάλων ομίλων, Θα έλεγα ότι οι χρηματοδότες μας κάνουν και χάρη για να βγούμε από τη ‘’διεθνή αφάνεια’’ , αφού  έφθασαν να επενδύουν στους μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους ακόμα και πετρελαιοπαραγωγοί – άσχετοι με το άθλημα -  και οι στενοί συνεργάτες του Πούτιν.

Όλοι λοιπόν αυτοί οι ‘’επενδυτές’’ δεν το κάνουν για κέρδος αλλά για προβολή και την υστεροφημία τους και δεν χρειάζονται στρατούς πλέον για την προβολή τους, αφού έχουν στοιχηματικά μέσα, τηλεοπτικά κανάλια και πολλούς παρατρεχάμενους που φροντίζουν για την προβολή τους. Πολλοί μάλιστα από αυτούς μετέχουν και σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και βοηθάνε τη χώρα. Κάποιοι  είναι και φίλοι  της ομάδας που χρηματοδοτούν και ίσως αποτελεί και απωθημένο τους. Με τη στάση της η Πολιτεία δεν  πρέπει να δείχνει ότι  ‘’παίρνει μέρος’’ στις αντιπαλότητές των παραγόντων.

Όσον αφορά την ‘’αποκαλούμενη’’ αθλητική βία, αποτελεί παλιά και γενικευμένη κατάσταση που στη χώρα μας κύρια ευθύνη έχουν τα κόμματα. με τον  αθλητισμό να αποτελεί την ευκαιρία στους κομματικούς στρατούς να εκδηλώνουν τις επιδιώξεις τους. Όταν καθημερινά ακούμε προσωπικές  συκοφαντίες  κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης, ακόμα  και μέσα στα διασπασμένα κόμματα , χωρίς στοιχεία και  την αποδοχή από μέλη της αντιπολίτευσης του όρου μπασκίνας, ότι δεν θα εφαρμόσουν τους ψηφισμένους Νόμους και άλλα ευτράπελα και επαναστατικά του γλυκού νερού, με τις τελευταίες σας αποφάσεις ψάχνετε ψύλλους στα άχυρα. Τη βία στα γήπεδα και κυρίως γύρω από αυτά – αφού στόχο τους αποτελεί η αστυνομία – μπορείτε να την καταπολεμήσετε  και με τα υπάρχοντα μέτρα. Όπως το ‘’άβατο’’ των Εξαρχείων και όλες τις παρανομίες που από χρόνια ταλανίζουν τα πανεπιστήμιά  και όπου υπάρχει συνωστισμός [ στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται!!!].

Ιδού λοιπόν η  Ρόδος, αν πράγματι πιστεύετε αυτά που ισχυρίζεστε και αν νομίζετε ότι κάποιοι ιδιοκτήτες μεγάλων Συλλόγων παρανομούν, παραπέμψε τε τους στη δικαιοσύνη. Το ίδιο θα συνιστούσα να κάνει και η αντιπολίτευση, αν πιστεύει αυτά που διαλαλεί, γιατί αλλιώς γίνεται συνένοχη. Η διαφορά όμως είναι ότι και στις δυο περιπτώσεις η δικαιοσύνη απαιτεί και δικαίως ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ!!!  Αντώνης

 

VA PENSIERO

 

     VA PENSIERO

    [ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΚΕΨΗ [‘’ΠΑΝΩ  ΣΕ ΧΡΥΣΩΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ’’ ]

 

Προφανώς έχετε αντιληφθεί, ότι έχω αρχίσει να αποσύρομαι αργά μεν αλλά σταθερά , ακόμα και από την ιστοσελίδα μου, ακολουθώντας τον Νόμο  και την αδυσώπητη πραγματικότητα της ζωής, ότι ‘’όλα έχουν ένα  τέλος ’’. Δεν παραπονιέμαι ούτε  και για τα επιφαινόμενα, αφού, όπως  λέγεται, ‘’μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα  λησμονιούνται’’. Σταματώ εδώ, βέβαιος ων ότι – ευτυχώς - η  αναβίωση του παρελθόντος  συνεχίζεται, έστω και   μόνο νοερά.

Ο  τίτλος του σημερινού μου δημοσιεύματος αποτέλεσε και την πρώτη ονομασία της  σπουδαίας  όπερας του Βέρντι με το σημαντικότερο χορωδιακό μέρος και εγώ σαν παλιός χορωδός την ξεχώρισα από την αρχή. Λέγεται μάλιστα ότι ο τίτλος Ναμπούκο  [από το όνομα του βασιλιά της Βαβυλωνίας Ναβοχοδονόσορα], δόθηκε στην πρώτη παράσταση της όπερας στην Κέρκυρα το 1844.

Όλα καλά και όμορφα αλλά προφανώς δεν μένουμε μόνο  στο θαυμάσιο αυτό μελόδραμα, αλλά ξεκινώντας  από την επικαιρότητα και κάποιες πρόσφατα χαρμόσυνα γεγονότα και αναμνήσεις , καταλήγουμε  σε ανάλογες ευχές και επιδιώξεις για ένα καλύτερο μέλλον.

Το θέμα μου έφεραν στο νου τα δραματικά  γεγονότα της Μέσης Ανατολής, αφού το λιμπρέτο της όπερας αναφέρεται στην ήττα των Εβραίων από τους Βαβυλωνίους και στους διωγμούς που ακολούθησαν. Την ίδια εποχή, βρήκαν πλήρη ανταπόκριση και στους Ιταλούς   που επεδίωκαν να ενοποιήσουν τη χώρα τους και να την απαλλάξουν από τον έλεγχο των ξένων, στα χρόνια έως το 1861 (Το θέμα της χορωδίας των εξόριστων, να τραγουδούν για την πατρίδα τους και τους στίχους του όπως O mia patria, si bella e perduta / "Ω, πατρίδα μου, τόσο όμορφη και χαμένη" θεωρήθηκε ότι βρήκε μεγάλη απήχηση στον ιταλικό λαό).

Κύριο όμως προσωπικό μου  κίνητρο και οδηγός της σκέψης μου, αποτέλεσε η αγαπημένη μου  εγγονή, η Νόρα, που  αντί παραμυθιών  την γαλούχησα με την  αφήγηση λιμπρέτων από όπερες,    που είχα την ευτυχία να της διηγούμαι. Εκείνη πρόσφατα   μου ανταπέδωσε τη μεγάλη χαρά και ευτυχία με έναν  δεύτερο δισέγγονο και την συγχαίρω και την ευχαριστώ θερμά, ευχόμενος υγεία και ευτυχία στο νεογνό και την οικογένειά της. Αντώνης

ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ

 

                                  ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ

 Πρόκειται για φωτεινά ουράνια σώματα που στολίζουν το στερέωμα που μας περιβάλλει, με τα οποία ασχολούνται οι επαΐοντες περί την αστρονομία και περιγράφουν τη γένεσή τον προορισμό, τη δραστηριότητα και ενίοτε τη διάρκειά τους. Οι άνθρωποι από αρχαιοτάτων χρόνων έδειξαν τον θαυμασμό τους και μελέτησαν το φαινόμενο, προσδιόρισαν τον ρόλο τους και τα κατέταξαν σε ανάλογες κατηγορίες. ΄Ετσι λοιπόν μάθαμε ότι τα φωτεινά ουράνια σώματα που λαμπρύνουν τον ουράνιο θόλο, στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ήλιοι άλλων ηλιακών συστημάτων που ακτινοβολούν από μόνα τους φως, το οποίο ταξιδεύει εκατομμύρια έτη φωτός για να φτάσει μέχρι το δικό μας οπτικό πεδίο. Κάποια από τα αστέρια που βλέπουμε στο ουράνιο στερέωμα μπορεί είναι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή ετερόφωτα που αντανακλούν τη λάμψη του Ήλιου. Σε αντίθεση με τα αστέρια, που όπως είδαμε, είναι ολόκληροι Ήλιοι ή πλανήτες, υπάρχουν και τα πεφταστέρια, με πολύ περιορισμένη διάρκεια δραστηριότητας. . Η επίσημη ονομασία των τελευταίων είναι διάττοντες αστέρες και στην πραγματικότητα είναι φλεγόμενα θραύσματα κομητών με μέγεθος χαλικιού. Τα μικρά αυτά θραύσματα όταν διαπεράσουν την γήινη ατμόσφαιρα, κινούνται με τόσο μεγάλη ταχύτητα που φλέγονται λόγω τριβής και βγάζουν μεγάλη λάμψη, που για μερικά δευτερόλεπτα είναι ορατά μέχρι την επιφάνεια τη Γης. Η ανθρώπινη υπερβολή προσέδωσε ανάλογους χαρακτηρισμούς και σε άτομα που διακρίνονται στο χώρο τους ή θέλει να τα προβάλει ιδιαιτέρα – κυρίως στα αθλήματα, τα θεάματα και την πολιτική. Με την ίδια λογική που διέπει τα ουράνια σώματα, έχουν και οι επίγειοι αστέρες τους δικούς τους διάττοντες, δηλαδή τα πεφταστέρια τους. Θα αφήσουμε όμως κατά μέρος τους περιστασιακούς διάττοντες του αθλητισμού και των θεαμάτων, που δεν επηρεάζουν το δημόσιο βίο και την προσωπική μας ζωή και θα ασχοληθούμε με τους πολιτικούς αστέρες της επικαιρότητας. Για τους λόγους που προανέφερα, θα περιοριστώ μόνο στους διάττοντες της πολιτικής, αντλώντας συγκεκριμένα παραδείγματα από την ‘’ζέουσα’’ και ενίοτε ‘’ζέχνουσα’’ πολιτική πραγματικότητα, συγκεκριμένου κομματικού χώρου. Πολλοί παράγοντες του, χωρίς να αμφισβητούν την εγκυρότητα της πρόσφατης εκλογής της νέας ηγεσίας του, εξαπολύουν μύδρους , ύβρεις και συκοφαντίες εναντίον της, υιοθετώντας τελικά την αποστασία, η οποία αποτέλεσε, για δεκαετίες την μόνιμη επωδό του αριστερού χώρου κατά της φιλελεύθερης παράταξης. Για προσχηματικούς και μόνο λόγους ή από συνήθεια ψελλίζουν κάποιες αόριστες και ατεκμηρίωτες απειλές για σύσταση επιτροπών, εναντίον της επίσης πρόσφατα αναδειχθείσας από τον ελληνικό λαό νέας κυβέρνησης. Δεν γνωρίζω τους πραγματικούς λόγους της μετατροπής του κόμματος σε Κολοσσαίο, με ρίψη στα λιοντάρια τον νομότυπα εκλεγέντα νέο τους πρόεδρο. Εκείνο όμως που με φοβίζει περισσότερο είναι η διάψευση της περιβόητης αριστερής τους ηθικής. Με καθησύχασε κάπως η κυρία Τασία με τη νέα της δήλωση περί ύπαρξης αριστερής ευφυΐας, εκτός αν αναφέρεται στην γνωστή ‘’κουτοπονηρια’’. Με την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου και το κατάντημα των προοδευτικο- ριζοσπαστικο –αριστερών δυνάμεων στη χώρα μας, καταδείχτηκε η ανυπαρξία των ιδεολογιών και επιβεβαιώθηκε η πρόσφατη δήλωση του κ. Κασσελάκη, ότι δεν θα αφήσει τους νοικοκυραίους στα χέρια της δεξιάς. Φρόντισε δε ο ίδιος να κατηγορήσει τον κ, Τσακαλώτο για τη βαριά φορολογία της μεσαίας τάξης και τον κ. Κατρούγκαλο που πετσόκοψε τις συντάξεις. Παρέλειψε όμως να αναφέρει ότι η συνολική ‘’αριστερά’’, είχε ήδη παραδώσει στην ακροδεξιά το τρίπτυχο πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια , που χαρακτηρίζει όλες τις κανονικές δημοκρατικές κοινωνίες. Φαίνεται δε ότι στη χώρα μας δεν χαίρει απόλυτης εκτίμησης ούτε η κανονικότητα!!! Διαφωνούντες με το αποτέλεσμα της καθ΄ όλα νόμιμης διαδικασίας προεδρικής εκλογής, θέτουν αξιώσεις νομής του χώρου του οποίου υπήρξαν ιδρυτικά μέλη. Αρνούνται να ομολογήσουν ότι μοναδική αιτία της παραίτησης του κ. Τσίπρα [ μοναδικού ιδιοκτήτη του χώρου] και των όσων επακολούθησαν, δεν είναι αυτά που εκ των υστέρων επικαλούνται, αλλά η αποτυχία τους να επιβάλλουν τις αναχρονιστικές μαρξιστικές τους θέσεις στους υπόλοιπους συντρόφους τους. Ο κ. Τσίπρας, από το 2015 ήδη, μετά την εφιαλτική εκείνη εμπειρία του στη διάσκεψη κορυφής, αναγκάστηκε να αλλάξει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Έδειξε ότι κατάλαβε το νόημα της αρχαιοελληνικής παροιμίας ‘’σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν’’ και μετά τον εκλογικό καταποντισμό παραιτήθηκε. Πολλά μέλη του κόμματος όμως, πέραν εκείνων που το εγκατέλειψαν, φαίνεται ότι επιμένουν στις ιδεοληψίες τους και έτσι οδηγούν στη διάλυσή του . Ας μη χαίρονται όμως και όμορες παρατάξεις, που δεν έχουν καταλάβει ότι ‘’πατώντας σε δυο βάρκες τελικά πέφτεις στο νερό ’’ και ο νοών νοείτω.

·          

·          

·          

δεν βρήκα εξηγήσεις αλλά ούτε την ελάχιστη ελπίδα, βελτίωσης της κατάστασης. Εκείνο όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι οι υπεύθυνοι αναζητούν τη λύση με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο που προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον τελευταίο εκλογικό τους καταποντισμό. Έτσι λοιπόν κατέληξαν στη φυγή, ίσως γιατί δεν θέλουν να αποδεχθούν τα λάθη τους. Δεν τους αφήνει η κομματίλα να μετακινήσουν τις παρωπίδες τους, ώστε να επιτρέψουν να περάσει λίγο φως και να δουν πού βρίσκονται. Στην Αρχή με την εκλογή του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ σκέφθηκα ότι, το πέρασμα από τις Βρυξέλλες [ που έζησα για 12 χρόνια και γνωρίζω καλά] θα του άνοιγε τα μάτια, αλλά ο ίδιος έσπευσε αμέσως να αποδείξει ότι δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τις παλιές του συνήθειες. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ήξερε μεν το καλό αλλά δεν ήθελε να απογοητεύσει τους ‘’οπαδούς’’ της κομματίλας, με την οποία τόσα χρόνια έχουν ‘’εμποτίσει’’ τον λαό μας τα αριστερίστικα κόμματα. Ίσως και να θέλησε, δικαιωματικά, να μιμηθεί τον αείμνηστο Αντρέα αλλά , με μια μικρή παράφραση, θα πω ‘’ου παντός πλειν ες Κόρινθον’’!!! Ακολουθεί η παραίτηση του κ. Τσίπρα, ο οποίος γνωρίζοντας ότι χωρίς τον ίδιο δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε την παραίτηση, ίσως και για να αποδείξει την πασιφανή πολιτική γύμνια κάποιων συντρόφων του, που προβάλλουν τον ριζοσπαστισμό τους, ότι ‘’μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε’’. Ο ίδιος, μετά την ταπείνωση του 2015 με το δημοψήφισμα, είχε ξεμείνει από επιλογές και προτίμησε την παραίτηση από την υποταγή στις ακραίες θέσεις της αριστερής πτέρυγας του κόμματος. Αν έμενε θα τον οδηγούσαν στην επαναφορά στις νεανικές αντιλήψεις του, που η πικρή ευρωπαϊκή εμπειρία τον είχε οδηγήσει σε οριστική εγκατάλειψη τους. Ίσως εκεί απέβλεπε και η ‘’υπόδειξη’’ του συγκεκριμένου αντικαταστάτη του. Σκέφθηκα λοιπόν ότι τόσα χρόνια στις ΗΠΑ και η αξιόλογη προσωπικότητά του, δεν μπορεί παρά να τον βοηθήσουν σε μια νέα δοκιμασμένη πολιτική πρακτική, για το καλό της χώρας, που θα διευκολύνει και το δικό του έργο. Ο λαός έχει αρχίσει να βλέπει το συμφέρον του, που δεν έχει καμιά σχέση με τους επαναστάτες του γλυκού νερού που προσπαθούν να τον επαναφέρουν σε παλιές ιδεοληψίες, που πρόσφατα απορρίφθηκαν από τους λαούς στους οποίους είχαν επιβληθεί. Έτσι λοιπόν εξέλιπε και η έσχατη ελπίδα για μια ήρεμη επαναφορά στην εποχή μας με ‘’ εξημερωμένες’’ φωνές και εθνική συνεννόηση. Φαίνεται ότι η κομματική καμαρίλα ’’θολώνει’’ το μυαλό τους, ενώ ο λαός ευτυχώς για την χώρα, έχει αρχίσει να σκέπτεται και είναι καιρός να κάνουν το ίδιο και οι ηγέτες του. Τόσο καιρό στην Ευρώπη, είχα αρχίσει να ζηλεύω τους λαούς που τα καταφέρνουν καλύτερα από μας – που το παίζομε αλλά και είμαστε έξυπνοι – αποδίνοντας αυτή την ‘’κακοδαιμονία’’ σε τυχαίους παράγοντες, χωρίς να σκεφθώ ποτέ ότι μπορεί να φταίμε και εμείς. Όσο καιρό βρισκόμουν στο εξωτερικό, οι επισκέψεις μου στην Ελλάδα μου δημιουργούσαν κάποιες απορίες, αλλά πίστευα ότι σύντομα θα προσαρμοστούμε στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που ευτυχώς μόνοι μας και ελεύθερα επιλέξαμε για το μέλλον της χώρας μας. Θυμάμαι δυο περιστατικά, στη γενέτειρά μου που βρέθηκα για τις εκλογές τη δεκαετία του 1980. Το ένα αμέσως μετά την ψηφοφορία , με συγγενικό μου πρόσωπο που προσφέρθηκε να πάμε για καφέ και με ρώτησε αν προτιμώ να πάμε σε πράσινο ή μπλε καφενείο. Αρκέστηκα να απαντήσω ότι έχω κόψει τον καφέ για να αποφύγω τη φαιδρότητα της κατάντιας μας. Το δεύτερο αφορούσε επίσης μια πρόσκληση στην πλατεία της πόλης από φίλο μου κτηματία και τον γιο του που γνώριζα για πρώτη φορά. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσα στην Ελληνική Αντιπροσωπεία της ΕΟΚ στις Βρυξέλλες και θέλησαν να ακούσουν τη γνώμη μου , εάν θα μας ωφελήσει ή θα μας βλάψει η ένταξή μας. Απάντησα ότι ‘’ η συμμετοχή σε κάθε διεθνή οργανισμό έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Το αποτέλεσμα όμως ΕΞΑΡΤΆΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΌ ΜΑΣ. Ο πατέρας συμφώνησε απόλυτα μαζί μου ενώ ο γιος ‘’επιθετικά’’ μου έδειξε την αντίθεσή του και μου αντιπαρέθεσε τη συνθηματολογία του κομματικού του οργανισμού. Σημειώστε ότι ο νέος κατέλαβε υψηλά αξιώματα τοπικά και εθνικά και συχνά εκπροσωπούσε τη χώρα μας και στην ΕΟΚ Μετά την συνταξιοδότησή μου και την μόνιμη επανεγκατάσταση στη γενέτειρά μου, δεν έχουμε ξαναμιλήσει πολιτικά οι δυο μας και δεν ξέρω τι πιστεύει για την Ε.Ε. και αν διατηρεί την ίδια κομματική τοποθέτηση. Μετά την μακροσκελή αναφορά μου στο θέμα, βεβαιώθηκα ότι η επιλογή του τίτλου είναι η πιο ταιριαστή στην πραγματικότητα και αξίζει τον κόπο να σας παραθέσω και την προέλευση και την ερμηνεία της, την οποία και εγώ μαθαίνω μαζί σας: Είναι μία σύγχρονη νεοελληνική έκφραση που σημαίνει «άνω κάτω» και προήλθε από την αντίστοιχη αραβική «κούλου ουάχαντ» που σημαίνει «όλα μαζί ένα». Δηλαδή ‘’φασκελοκουκούλωστα’’!!! Συμπερασματικά θα έλεγα ότι μένω με την εντύπωση ότι και οι τρεις ήρωες του κειμένου μου βιώνουν την αφήγηση του Ιουλίου Καίσαρα ‘’veni, vidi. Vici’’ [ήλθα, είδα, νίκησα] , με την οποία ανήγγειλε στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο την εύκολη νίκη το 47 π.Χ. Αντώνης

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΕΙ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ

 

O ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΕΙ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ

Διαβάζοντας το σημερινό άρθρο του κ. Μιχάλη Χαντζηκωνσταντίνου στη Ναυτεμπορική, αναγκάζομαι όχι να αντικρούσω όσα γράφει αλλά να βρω μια δικαιολογία στις απόψεις του. Τον παρακολουθώ χρόνια και τον βρίσκω ικανό επαγγελματία και έντιμο στις απόψεις του. Με το τελευταίο θέλω να πω ότι δεν τις εμπορεύεται, όπως πολλοί το έχουν πράξει μέχρι τώρα και έγιναν μέλη της Βουλής και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου , αλλά μπορεί σε κάποιο βαθμό να τις πιστεύει και είναι απόλυτο δικαίωμά του. Εγώ δεν έχω σχέση με τη δημοσιογραφία αλλά – μακριά από όλα τα κόμματα – και καλός γνώστης της διεθνούς πολιτικής, από επαγγελματική διαστροφή και εμπειρία, στην ηλικία των 90 ετών. Βαυκαλίζομαι ότι μια μέρα θα ακολουθήσουμε και στη χώρα μας τις δοκιμασμένες επιτυχώς θέσεις που βίωσα επί μακρόν στην Ευρώπη. Είμαι ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης με την ίδια αφέλεια και τον ρομαντισμό του , που προτιμά να γελάνε σε βάρος του παρά σε βάρος της χώρας μας και ξεκινώ από τον τίτλο του άρθρου του:Thessaloniki Summit,βίοι αντίθετοι, Τι σχέση μπορεί να έχουν οι δυο σχολιαζόμενοι με το Summit, που σημαίνει κορυφή, που φαίνεται ότι το τόλμησε μόνο για τους αγγλομαθείς. Δεν είναι αντίθετοι οι βίοι τους αλλά τελείως άλλες προσωπικότητες. Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υπήρξε και παραμένει ‘’κύημα’’ της κομματικής καμαρίλας, που δεν μπόρεσε ούτε η πλουσιοπάροχη διαμονή του στις Βρυξέλλες να τον αλλάξει. Ο δεύτερος, αξιόλογη και επιτυχημένη προσωπικότητα αλλά ξένος και άπειρος της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Ίσως προφανής επιλογή του ηγέτη, που θέλησε να αποδείξει ότι χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ και δικαιώθηκε απόλυτα και άμεσα. Τον φαντάζομαι τώρα, σε ταβερνάκια της Ν. Σμύρνης με το δοχείο των δακρύων του Νέρωνα, όταν έβλεπε τη Ρώμη να καίγεται!!! Αμφότεροι οι νέοι ηγέτες, υπηρετούν τον ίδιο χώρο , στον οποίο οι οπαδοί μετακινούνται από το ένα κόμμα στο άλλο, στον ίδιο ρυθμό με τις μετακινήσεις των εκπροσώπων τους, μένοντας σταθεροί μόνο στο όνομα του Αντρέα, που κανένας μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να οικειοποιηθεί πλήρως, ούτε ο γιος του, γιατί τους λείπει το ‘’χάρισμά’’ του, μπορεί και οι ιδεολογικές του βλέψεις . Όσον αφορά τις διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που έγιναν κατά καιρούς προσπάθειες να αποτελέσει τον δούρειο ίππο κάποιων κρυφοκομμουνιστών, θα ακολουθήσουν κι άλλες μέχρι τη διάλυσή του. Τότε οι πηγαινοερχόμενοι οπαδοί, όσοι δεν μπορούν να πάνε αλλού, θα γυρίσουν στο μαντρί, με τον θούριο ‘’Αντρέα ζεις, εσύ μας οδηγείς’’ και ο κ. Ανδρουλάκης θα συνεχίσει – ταπεινόφρονα – να ‘’αποδέχεται’’ την επιτυχία του!!! Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση για τη δικαίωσή του, διαπιστώνω όμως ότι οι καιροί άλλαξαν , οι Έλληνες έχουν αρχίσει γενικώς να σκέπτονται και ίσως οι ελπίδες του αποκαλυφθούν φρούδες. Από σεβασμό στις απόψεις του κ. Χαντζηκωνσταντίνου, παραθέτω αυτούσιο το περιεχόμενο του άρθρου του. Αντώνης Thessaloniki Summit: Βίοι αντίθετοι για Κασσελάκη – Ανδρουλάκη Τρίτη, 21 Νοεμβρίου 2023 7:30 INTIME Nέα δεδομένα που δημιουργεί η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις των πολιτών και η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη μετά από σχεδόν 11 χρόνια Μιχάλης Χατζηκωνσταντίνου • mchatzikonstantinou@naftemporiki.gr Στην άτυπη κόντρα του Στέφανου Κασσελάκη και του Νίκου Ανδρουλάκη που διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στον χώρο της αντιπολίτευσης στρέφονται σήμερα τα βλέμματα του 7ου Thessaloniki Summit με τους δύο πολιτικούς αρχηγούς να επισκέπτονται τη Θεσσαλονίκη με εντελώς αντίθετο momentum. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο πρόεδρος του πρώτου κόμματος της ελάσσονος αντιπολίτευσης θα πραγματοποιήσουν σήμερα τις παρεμβάσεις τους στη σύνοδο υπό τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις των πολιτών και η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη μετά από σχεδόν 11 χρόνια. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η ανατροπή αυτή είναι αποτέλεσμα της σταθερής ανόδου που σημειώνει το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του κ. Ανδρουλάκη (ανέλαβε το κόμμα στο 8,1% και τώρα υπολογίζεται στο 14% – 16%) αλλά και της δημοσκοπικής κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ η οποία επιταχύνεται με την ανάληψη της προεδρίας από τον κ. Κασσελάκη. Αρκετά διαφορετική είναι, όμως, και η εικόνα των δύο ως προς την απήχηση τους στην κοινή γνώμη καθώς ο κ. Ανδρουλάκης υπερβαίνει σε δημοτικότητα τον κ. Κασσελάκη σε όλες τις δημοσκοπήσεις της τελευταίας περιόδου με την «ψαλίδα» μάλιστα μεταξύ τους να ανοίγει συνεχώς. Είναι ενδεικτικό ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση της Marc η δημοτικότητα του κ. Ανδρουλάκη (θετικές και μάλλον θετικές γνώμες) εκτιμήθηκε στο 32,6% και του κ. Κασσελάκη στο 23,4%. Ο κ. Ανδρουλάκης καταγράφει επίσης καλύτερες «επιδόσεις» από τον κ. Κασσελάκη τόσο στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, όσο και στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς το πρόσωπό του με αμφότερους, βέβαια, να υπολείπονται κατά πολύ του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Η πιο σημαντική αναντιστοιχία, όμως, εντοπίζεται στην εικόνα των κομμάτων των οποίων ηγούνται οι δύο πολιτικοί αρχηγοί. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Κασσελάκης ηγείται ενός κόμματος που διασπάστηκε ήδη μια φορά επί των ημερών του με την αποχώρηση των στελεχών της «Ομπρέλας» και αναμένεται να διασπαστεί και δεύτερη με την αποχώρηση της ομάδας «6+6». Και το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η μαζική φυγή στελεχών και απλών μελών θα σταματήσει με αυτή τη δεύτερη διαφαινόμενη διάσπαση. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να διάγει την πιο ήρεμη εσωκομματική περίοδο των τελευταίων ετών με τον κ. Ανδρουλάκη στο τιμόνι. Όλα δείχνουν επίσης ότι στον ΣΥΡΙΖΑ η σκληρή κόντρα της προεδρικής πτέρυγας με τους διαφωνούντες θα πλήξει σφοδρά και τη δύναμη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με αποχώρηση αρκετών βουλευτών. Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει 45 βουλευτές και το ΠΑΣΟΚ 32 κάτι που σημαίνει ότι σε περίπτωση που συνεχισθούν οι αλλεπάλληλες εσωκομματικές κρίσεις το κόμμα του κ. Κασσελάκη δεν είναι καθόλου απίθανο να κινδυνεύσει να υποσκελισθεί από το κόμμα του κ. Ανδρουλάκη και σε όρους κοινοβουλευτικής δύναμης, πριν από τις επόμενες βουλευτικές κάλπες…Αντώνης

ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ

 

ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ

ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ Έχω επιχειρήσει επανειλημμένα να βρω εξηγήσεις για τα όσα ‘’θεόστραβα’’ συμβαίνουν, σχεδόν αποκλειστικά στη χώρα μας και ομολογώ ότι όχι μόνο δεν βρήκα εξηγήσεις αλλά ούτε την ελάχιστη ελπίδα, βελτίωσης της κατάστασης. Εκείνο όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι οι υπεύθυνοι αναζητούν τη λύση με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο που προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον τελευταίο εκλογικό τους καταποντισμό. Έτσι λοιπόν κατέληξαν στη φυγή, ίσως γιατί δεν θέλουν να αποδεχθούν τα λάθη τους. Δεν τους αφήνει η κομματίλα να μετακινήσουν τις παρωπίδες τους, ώστε να επιτρέψουν να περάσει λίγο φως και να δουν πού βρίσκονται. Στην Αρχή με την εκλογή του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ σκέφθηκα ότι, το πέρασμα από τις Βρυξέλλες [ που έζησα για 12 χρόνια και γνωρίζω καλά] θα του άνοιγε τα μάτια, αλλά ο ίδιος έσπευσε αμέσως να αποδείξει ότι δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τις παλιές του συνήθειες. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ήξερε μεν το καλό αλλά δεν ήθελε να απογοητεύσει τους ‘’οπαδούς’’ της κομματίλας, με την οποία τόσα χρόνια έχουν ‘’εμποτίσει’’ τον λαό μας τα αριστερίστικα κόμματα. Ίσως και να θέλησε, δικαιωματικά, να μιμηθεί τον αείμνηστο Αντρέα αλλά , με μια μικρή παράφραση, θα πω ‘’ου παντός πλειν ες Κόρινθον’’!!! Ακολουθεί η παραίτηση του κ. Τσίπρα, ο οποίος γνωρίζοντας ότι χωρίς τον ίδιο δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε την παραίτηση, ίσως και για να αποδείξει την πασιφανή πολιτική γύμνια κάποιων συντρόφων του, που προβάλλουν τον ριζοσπαστισμό τους, ότι ‘’μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε’’. Ο ίδιος, μετά την ταπείνωση του 2015 με το δημοψήφισμα, είχε ξεμείνει από επιλογές και προτίμησε την παραίτηση από την υποταγή στις ακραίες θέσεις της αριστερής πτέρυγας του κόμματος. Αν έμενε θα τον οδηγούσαν στην επαναφορά στις νεανικές αντιλήψεις του, που η πικρή ευρωπαϊκή εμπειρία τον είχε οδηγήσει σε οριστική εγκατάλειψη τους. Ίσως εκεί απέβλεπε και η ‘’υπόδειξη’’ του συγκεκριμένου αντικαταστάτη του. Σκέφθηκα λοιπόν ότι τόσα χρόνια στις ΗΠΑ και η αξιόλογη προσωπικότητά του, δεν μπορεί παρά να τον βοηθήσουν σε μια νέα δοκιμασμένη πολιτική πρακτική, για το καλό της χώρας, που θα διευκολύνει και το δικό του έργο. Ο λαός έχει αρχίσει να βλέπει το συμφέρον του, που δεν έχει καμιά σχέση με τους επαναστάτες του γλυκού νερού που προσπαθούν να τον επαναφέρουν σε παλιές ιδεοληψίες, που πρόσφατα απορρίφθηκαν από τους λαούς στους οποίους είχαν επιβληθεί. Έτσι λοιπόν εξέλιπε και η έσχατη ελπίδα για μια ήρεμη επαναφορά στην εποχή μας με ‘’ εξημερωμένες’’ φωνές και εθνική συνεννόηση. Φαίνεται ότι η κομματική καμαρίλα ’’θολώνει’’ το μυαλό τους, ενώ ο λαός ευτυχώς για την χώρα, έχει αρχίσει να σκέπτεται και είναι καιρός να κάνουν το ίδιο και οι ηγέτες του. Τόσο καιρό στην Ευρώπη, είχα αρχίσει να ζηλεύω τους λαούς που τα καταφέρνουν καλύτερα από μας – που το παίζομε αλλά και είμαστε έξυπνοι – αποδίνοντας αυτή την ‘’κακοδαιμονία’’ σε τυχαίους παράγοντες, χωρίς να σκεφθώ ποτέ ότι μπορεί να φταίμε και εμείς. Όσο καιρό βρισκόμουν στο εξωτερικό, οι επισκέψεις μου στην Ελλάδα μου δημιουργούσαν κάποιες απορίες, αλλά πίστευα ότι σύντομα θα προσαρμοστούμε στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που ευτυχώς μόνοι μας και ελεύθερα επιλέξαμε για το μέλλον της χώρας μας. Θυμάμαι δυο περιστατικά, στη γενέτειρά μου που βρέθηκα για τις εκλογές τη δεκαετία του 1980. Το ένα αμέσως μετά την ψηφοφορία , με συγγενικό μου πρόσωπο που προσφέρθηκε να πάμε για καφέ και με ρώτησε αν προτιμώ να πάμε σε πράσινο ή μπλε καφενείο. Αρκέστηκα να απαντήσω ότι έχω κόψει τον καφέ για να αποφύγω τη φαιδρότητα της κατάντιας μας. Το δεύτερο αφορούσε επίσης μια πρόσκληση στην πλατεία της πόλης από φίλο μου κτηματία και τον γιο του που γνώριζα για πρώτη φορά. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσα στην Ελληνική Αντιπροσωπεία της ΕΟΚ στις Βρυξέλλες και θέλησαν να ακούσουν τη γνώμη μου , εάν θα μας ωφελήσει ή θα μας βλάψει η ένταξή μας. Απάντησα ότι ‘’ η συμμετοχή σε κάθε διεθνή οργανισμό έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Το αποτέλεσμα όμως ΕΞΑΡΤΆΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΌ ΜΑΣ. Ο πατέρας συμφώνησε απόλυτα μαζί μου ενώ ο γιος ‘’επιθετικά’’ μου έδειξε την αντίθεσή του και μου αντιπαρέθεσε τη συνθηματολογία του κομματικού του οργανισμού. Σημειώστε ότι ο νέος κατέλαβε υψηλά αξιώματα τοπικά και εθνικά και συχνά εκπροσωπούσε τη χώρα μας και στην ΕΟΚ Μετά την συνταξιοδότησή μου και την μόνιμη επανεγκατάσταση στη γενέτειρά μου, δεν έχουμε ξαναμιλήσει πολιτικά οι δυο μας και δεν ξέρω τι πιστεύει για την Ε.Ε. και αν διατηρεί την ίδια κομματική τοποθέτηση. Μετά την μακροσκελή αναφορά μου στο θέμα, βεβαιώθηκα ότι η επιλογή του τίτλου είναι η πιο ταιριαστή στην πραγματικότητα και αξίζει τον κόπο να σας παραθέσω και την προέλευση και την ερμηνεία της, την οποία και εγώ μαθαίνω μαζί σας: Είναι μία σύγχρονη νεοελληνική έκφραση που σημαίνει «άνω κάτω» και προήλθε από την αντίστοιχη αραβική «κούλου ουάχαντ» που σημαίνει «όλα μαζί ένα». Δηλαδή ‘’φασκελοκουκούλωστα’’!!! Συμπερασματικά θα έλεγα ότι μένω με την εντύπωση ότι και οι τρεις ήρωες του κειμένου μου βιώνουν την αφήγηση του Ιουλίου Καίσαρα ‘’veni, vidi. Vici’’ [ήλθα, είδα, νίκησα] , με την οποία ανήγγειλε στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο την εύκολη νίκη το 47 π.Χ. Αντώνης

BRICOLEUR ή ΜΠ[ΡΙΚΟΛΑΚΑΣ;

 

BRICOLEUR ή ΜΠΡΙΚΟΛΛΑΚΑΣ;

Μοναδικό θέμα των ’’ τελευταίων ημερών’’ του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προσπάθεια επανασυγκόλλησης των μελών του, ενώ το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο και αφορά τη διαμάχη φατριών που επιχειρούν να επιβάλλουν τις ιδεοληψίες τους. Επικαλούνται ξεπερασμένους όρους [αριστερός ,ριζοσπάστης, προοδευτικός, δεξιός, συντηρητικός ] που εμπεριέχονται – στον αναγκαίο βαθμό - στις σύγχρονες μορφές της εφαρμοζόμενης δημοκρατίας. Κάποιοι άλλοι επικαλούνται ακόμα και την αριστερή περηφάνια και το έρμα ισορροπίας του καραβιού, λες και η πρώτη αποτελεί γεωγραφικό όρο και το δεύτερο δεν ταυτίζεται και με την σαβούρα, που λένε οι ναυτικοί μας. Έτσι και εγώ, που είμαι έξω από τον χορό, επέλεξα για τον νέο ηγέτη, τον όρο του bricoleur, που σημαίνει μάστορας, επισκευαστής και συγκολλητής, ή την SLAG έκφραση που αγνοούσα μέχρι τώρα, ‘’μπρικόλλακας’’, που στο διαδίκτυο σηματοδοτεί όσους κολλάνε μπρίκια. Στα παιδικά μου χρόνια υπήρχαν ειδικοί τεχνίτες για μπρίκια και άλλα μεταλλικά σκεύη κουζίνας, που είχαν διαρροές ή μικρές τρύπες. Ο νέος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει ανοίγματα που δεν κολλιούνται και κυρίως την αδιαλλαξία ‘’δοξασιών’’ που η Ευρώπη και ο λοιπός πολιτισμένος κόσμος έχουν αποποιηθεί οριστικά και αμετάκλητα. Δείχνει ότι διαθέτει καλλιέργεια, πολιτισμό και υψηλό δείκτη νοημοσύνης που αντιστρατεύεται η καμαρίλα του χώρου και συνεπώς βλέπω να χάνει τον χρόνο του και ίσως και το ‘’παιχνίδι’’, αφού τελικά όλοι οι αρχηγίσκοι, μεταξύ των οποίων και περιστασιακοί ‘’υποστηρικτές’’ του, οι οποίοι θα εγείρουν τις αξιώσεις τους όταν κρίνουν ότι μπορούν να το κάνουν!!! Η κομματική νομενκλατούρα ήταν ανέκαθεν αντίθετη με την ιδέα της αριστείας, της ορθότητας και της κανονικότητας, αρνούμενη τη συνεννόηση τουλάχιστον στα θέματα γενικού ενδιαφέροντος και δεν τους άρεσε που ο νέος ηγέτης δεν υιοθέτησε απόλυτα τον φθόνο προς τους αντιπάλους και την άρνηση της τάξης και κυρίως του κεφαλαίου, κατά τις πάλαι ποτέ προσταγές του Καρλ Μαρξ. Πρακτικά λοιπόν, γιατί όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν ένα τέλος, αντί της αναζήτησης λύσης μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό μεταξύ τους, είναι προτιμότερη η επιλογή του ατόμου που θα ‘’κλείσει την πόρτα φεύγοντας. Αντώνης

ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 

ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΄΄ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ΄΄ Η ‘’απειλή δημοψηφίσματος’’ του κ. Γ.Α.Παπανδρέου το 2011, που τελικά δεν έγινε, το αντίστοιχο του κ. Τσίπρα το 2015 που έγινε αλλά ο ίδιος το αποποιήθηκε και το επίσης απειλούμενο του κ. Κασσελάκη, που μάλλον θα παραπεμφθεί στις καλένδες, δείχνει ότι η αριστερά, κάθε φορά που τα βρίσκει σκούρα,επικαλείται τη λαϊκή βούληση. Τελικά όμως μάλλον μπλοφάρει ή δεν ξέρει τι θέλει και αναζητεί διέξοδο ή χρόνο για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Στην πρώτη περίπτωση, επιστρέφοντας στην Ελλάδα από τη Σύνοδο Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου 2011, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου βρήκε την κατάσταση εκτός ελέγχου.[8] Στη Θεσσαλονίκη διαδηλωτές προκάλεσαν τη ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου και την αποχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.[9] Το Σαββατοκύριακο o κ. Παπανδρέου συγκέντρωσε μια μικρή ομάδα συμβούλων και τους αποκάλυψε το σχέδιό του για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη νέα, ύψους 172 εκ. ευρώ δανειακή σύμβαση, ώστε να υποχρεωθούν να λάβουν θέση ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνης Σαμαράς, και οι εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαφωνούντες, προβλέποντας ότι οι περισσότεροι θα την υποστήριζαν.[8 Πρόσφατα, σε συζήτηση που συντόνισε ο κ. Φέδερστοουν, καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών και Ευρωπαϊκής Πολιτικής, ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι εάν γινόταν το δημοψήφισμα του 2011 η κυβέρνησή του θα το είχε κερδίσει και έτσι η Ελλάδα θα έβγαινε γρηγορότερα από το πρόγραμμα διάσωσης και θα ήταν σε καλύτερη θέση στις αγορές. «Αυτό που μετανιώνω περισσότερο είναι ότι το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ. Αν το είχαμε κάνει θα το είχαμε κερδίσει. Δεν αναφέρθηκε όμως καθόλου στις συνέπειες που είχε για τη χώρα και μόνη η απειλή του. Το Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 προκηρύχθηκε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα στις 27 Ιουνίου 2015. Το ερώτημα ήταν αν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που προτάθηκε στην Ελλάδα στις 25 Ιουνίου. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν η απόρριψη της πρότασης του σχεδίου συμφωνίας με ποσοστό 61,31%, σύμφωνα με την σαφή θέση του Τσίπρα υπέρ του "ΟΧΙ".[1] Οι Ευρωπαίοι παράγοντες , στη διάσκεψη κορυφής ‘’εγκλώβισαν’’ τον Έλληνα Πρωθυπουργό για 17 ώρες , μέχρι να κάνει το νικηφόρο ΟΧΙ περήφανο ΝΑΙ και να πανηγυρίσουμε εθνικά για το αποτέλεσμα. Όλα αυτά προφανώς τα γνωρίζει ο κ. Κασσελάκης και το ερώτημα είναι αν επιμένει στο δημοψήφισμα, σε ποιους θα το απευθύνει και με ποιο ερώτημα;;; God bless you, Αρχηγέ!!! Αντώνης

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, Π[ΑΡΟΙΜΙΕΣ ΚΑΙ ΖΩΗ

 

 

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΠΑΡΟΙΜΊΕΣ ΚΑΙ ΖΩΗ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ – ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ και ΖΩΗ Η γενιά μου μεγάλωσε με διάφορους μύθους και αποφθέγματα, με αίσια κυρίως έκβαση, ίσως στην προσπάθεια των δικών μας να βρουν και κάτι λιγότερο οδυνηρό από τα γεγονότα της εποχής μας, για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις των πολέμων και της πείνας και αποφθέγματα σαν προειδοποιήσεις αποφυγής του κακού δρόμου. Αργότερα στο σχολείου ακολούθησαν οι διδακτικοί μύθοι του Αισώπου και τα διδάγματα των σημαντικών ηρώων της ιστορίας και της επιστήμης. Και εγώ προσωπικά, στα γραπτά μου, συχνά επικαλούμαι την βοήθεια όλων αυτών των αποφθεγμάτων, για να ενισχύσω τα παρατιθέμενα προσωπικά μου βιώματα. Τελικά δεν ξέρω πόσοι τα πιστεύουν, αρκεί όμως ότι, έστω και μηχανικά, εγγράφονται στη μνήμη μας, υπό την έννοια προειδοποίησης ή παραδειγματισμού. Ποτέ δεν έβλαψαν κανένα και ίσως δεν έπεισαν απόλυτα για την εγκυρότητά τους. Κατά βάθος όμως επηρέασαν τον τρόπο σκέψης και δράσης μας και πολύ συχνά τα επικαλούμαστε στους άλλους σαν επιχειρήματα για να αντικρούσουμε τους ισχυρισμούς τους. Θυμάμαι πολλές ότι φορές στα πολύ παιδικά μας χρόνια, όλοι μας επικαλεσθήκαμε μια παροιμία με άγνωστη προέλευση ‘’Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια να μην κόψεις, την Κυριακή να μην λουστείς, αν θέλεις να προκόψεις’’ για να ξεφύγουμε από τον έλεγχο καθαριότητας, ενώ είμαστε ξυπόλυτοι μέσα στο καταχείμωνο. Οι δάσκαλοι τελικά μας χάριζαν την πρώτη παράβαση αλλά αυτό εγγραφόταν αυτόματα στη μνήμη μας και μας έκανε προσεκτικότερους στη συνέχεια. Ανάλογα παραδείγματα έχω αμέτρητα, τα οποία ίσως προσωπικά να μην πιστεύω, αλλά και εγώ –εν τη ρύμη του λόγου – χρησιμοποιώ συχνά ανάλογες ρήσεις για να διευκολύνω την επιχειρηματολογία μου. Σήμερα λοιπόν θα προσπαθήσω – εύχομαι και με τη δική σας συμμετοχή στην έρευνα- να αναζητήσω, με τη μέθοδο της αυτογραφικής αφήγησης, αν ισχύει και ανταποκρίνεται στην αλήθεια η παροιμία ‘’μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται’’. Έχω παρατηρήσει και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο αριθμός των απαντήσεων και σχολιασμών των κειμένων μου έχει περιοριστεί άνω του 80% και ενίοτε στο 100%. Εάν δεχθώ ότι ισχύει η παροιμία και ‘’είχα’’ φιλότιμο, θα έπρεπε να είχα διακόψει τη ‘’βλαβερή αυτή συνέχεια’’ αποστολής των παντοειδών φληναφημάτων μου, για να αποφύγω τουλάχιστον τις εξ ίσου ‘’βλαβερές’’ συνέπειες στους φίλους αποδέκτες τους. Από την άλλη έχω κατά καιρούς και σε ανύποπτο χρόνο, τις προτροπές πολλών φίλων μου ‘’ συνέχισε να γράφεις, σε διαβάζουμε και αν μην σου το λέμε’’. Εγώ, εν τω μεταξύ. αρκούμαι σε συχνές παρακλήσεις , όσοι δεν τις διαβάζουν να μου το λένε, ώστε να παύσω να τους ενοχλώ. Με τη συνολική αυτή λογική μου, συνεχίζω την αραιότερη μεν αλλά ενδεχόμενη ‘’ενόχλησή’’ μου, καλυπτόμενος πίσω από τα προσχήματά μου. Αυτό όμως είναι το ένα μέρος του θέματος, γιατί σαν ανθρώπινη ύπαρξη, αναζητώ και εγώ τη συναισθηματική μου κάλυψη πίσω από όλα αυτά τα επιχειρήματα. Ε! λοιπόν για να σας απαλλάξω από τις ενδεχόμενες ‘’ τύψεις’’ για ψυχικά μου τραύματα, σας ξεκαθαρίζω την πάγια και σαφή θέση μου ότι ‘’ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΩ ΤΑ ΑΙΣΘΉΜΑΤΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΉ, ΑΝΆΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΥΙΟΘΈΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΈΝΩΝ ΜΟΥ. Το κάνω για να καλύψω προσωπικές μου μόνο ανάγκες, δηλαδή να σκοτώσω τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς μου κι όχι για να προβάλω τις ‘’σπουδαίες αμπελοφιλοσοφίες μου’’. Με λίγα λόγια και σταράτα, δηλώνω κατηγορηματικά ότι μου αρκεί η προσωπική μου αγάπη για τους άλλους, χωρίς να την εξαρτώ από την οποιαδήποτε ανταπόκριση, για την οποία σαφώς και δεν αδιαφορώ. Αντώνης