ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ ΜΗΤΗΡ ΠΑΣΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ

                 ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ  ΜΗΤΗΡ  ΠΑΣΗΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ

                  Εμπειρική  Τεκμηρίωση

 

 

Είναι αλήθεια ότι βιώνουμε  μια περίοδο συνεχών αμφισβητήσεων και μάλιστα σημαντικών επιστημονικών θεωριών του παρελθόντος, χωρίς να εξαιρεθεί ούτε η μοναδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, με κύρια επιδίωξη την αναβίωση των χαμένων ιδεολογιών, τις  ιδεοληψίες και  ιδεολογήματα. Ένα διεθνές επιστημονικό περιοδικό, το Psychological Science του Συλλόγου για την Ψυχολογική Επιστήμη , αμφισβητεί και την ορθότητα του ρητού του τίτλου, ότι η σκόπιμη επανάληψη  μπορεί να έχει τόσο μεγάλη επιρροή στην οικοδόμηση εμπειρίας και ικανοτήτων, όπως νομίζαμε.

Στερούμενος την απαιτούμενη  γνώση στην ψυχολογία,  δεν θα λάβω θέση στον επιστημονικό διάλογο. Θα αντιπαραθέσω όμως την εμπειρική μου γνώση, για να στηρίξω τον τίτλο του πονήματός  μου, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσω την ‘’αντιλογοτεχνική’’ προσφυγή  στην επανάληψη κανόνων και όρων, που έχω ήδη χρησιμοποιήσει πολλάκις στο παρελθόν.  Στην επιχειρηματολογία μου καταφεύγω σε απλοϊκές πρακτικές, επικαλούμενος π.χ. τις συχνές πρόβες  των πάσης φύσεως καλλιτεχνών , φθάνοντας μέχρι τις  προπονήσεις των αθλητών και τις επαναλήψεις των μαθημάτων των διαγωνιζόμενων, που αποδεδειγμένα βελτιώνουν  τη μάθηση.

Ύστερά από την ευρέως αποδεκτή αυτή πρακτική, αναλαμβάνω την ευθύνη να θυμίσω και αν παραστεί ανάγκη να επαναλάβω τη συχνή επιχειρηματολογία μου για ‘’τα στραβά και ανάποδα’’ που ακούστηκαν στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, και την απόλυτη δικαίωση των ‘’ενστάσεών’’ μου, ως προς τις κομματικές ‘’μεθοδεύσεις’’.

Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, θεωρώ μοναδικό θετικό απότοκο της προεκλογικής αυτής διαδικασίας, την συνέχιση της ήρεμης δημοκρατικής  διακυβέρνησης της χώρας μας. Αυτό θα μπορούσε – υπό προϋποθέσεις- να συμβάλει και  στην εξάλειψη των ‘’καινοφανών’’ κινδύνων της ακροδεξιάς, που εκδηλώθηκαν  ήδη και ίσως ‘’προδόθηκαν’’ με  τις ονομαστικές ευχαριστίες στο έγκλειστο ‘’ πρωτοπαλίκαρο’’ του ναζιστικού μορφώματος της χρυσής αυγής .Παράλληλα, ελπίζω να συνέλθει  τάχιστα από τον ‘’επαναστατικό  εφιάλτη’’ του, το   μοναδικό ίσως κόμμα του δημοκρατικού τόξου της αντιπολίτευσης , αν ενδιαφέρεται να ξανακερδίσει κάποιους ‘’νοικοκυραίους’’ και να μακροημερεύσει στον χώρο!!!

 Το άλλο άκρο [ γιατί τα δύο άκρα δεν αποτελούν θεωρία  αλλά πραγματικότητα], με τις αντισυνταγματικές   κορώνες του,  άγγιξε  τα όρια της αλλαγής πολιτεύματος, επαναφέροντας  ξεπερασμένες κοσμοθεωρίες και καταδικασμένα από τους λαούς που τα βίωσαν για δεκαετίες ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αν ονειρεύονται επαναστάσεις, πρέπει να  καταλάβουν ότι οι καιροί τους πέρασαν ανεπιστρεπτί,  μπορούν όμως να το κάνουν με τους κανόνες της δημοκρατίας, αν θέλουν να κάνουν κάτι χρήσιμο στους συνανθρώπους τους και να μπορούν να χρησιμοποιούν τον όρο δημοκρατία. Είδατε τα χάλια της πάλαι ποτέ κραταιάς Ρωσίας, που η  παλιά νομενκλατούρα της άλλαξε ταμπέλες και συνεργάζεται με καταδικασμένους βαρυποινίτες για να κρατήσει τους τύπους και τα ‘’καλά και συμφέροντα’’, όπως έκανε για δεκαετίες . Είναι και αυτό μια μορφή της ακροδεξιάς στην οποία τους οδήγησε ο ολοκληρωτισμός και τα ανεκπλήρωτα όνειρα των ψεύτικων επαγγελιών του.

Έχω ήδη επαναλάβει αρκετά από τα προηγούμενα γραφόμενά μου και το κάνω για να σας απαλλάξω  από την επανάληψη της ανάγνωσης , που τη  θεωρώ όμως αναγκαία. Είμαστε μια μικρή χώρα με αμέτρητους εχθρούς γύρω της και είναι καιρός να βάλουμε στο  κεντρικό επίπεδο πολιτικής τα εθνικά μας συμφέροντα, αφαιρώντας την εκμετάλλευση από τους πατριδοκάπηλους ή εκείνους που μειώνουν  τη σημασία τους , προκειμένου να στηριχθεί ο αντεθνικός διεθνισμός τους.

Οι επαναστάτες του γλυκού νερού, πρέπει να καταλάβουν  πια ότι  οι επαναστάσεις αποτέλεσαν κάποτε μοναδικό τρόπο διεκδίκησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ζούμε όμως σε μια άλλη  εποχή που δόθηκαν δικαιώματα  στα  ζώα, στο περιβάλλον και γίνονται προσπάθειες να βελτιώσουμε την ισοπολιτεία στη γενικότερη διαβίωσή μας. Φθάσαμε σε εποχές που τα ολοκληρωτικά καθεστώτα αμφισβητούν τις σύγχρονες αυτές ελευθερίες και προβάλλουν το πραγματικό τους τυραννικό πρόσωπο. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό, για όλους τους πολίτες να αγωνίζονται , διεκδικώντας  εκ των έσω και δημοκρατικά,  τα όσα ΠΟΛΛΑ απομένουν ακόμα να γίνουν, ώστε οι νέες γενιές να μην κληρονομούν μόνο τα λάθη των προγενέστερων, αλλά και μια οργάνωση που θα διευκολύνει τη ζωή  και το έργο τους. Δεν θα παύσουν ποτέ να υπάρχουν διεκδικήσεις, αυτό όμως επιβάλλεται να γίνεται με δημοκρατικούς κανόνες και φαίνεται ότι στη χώρα μας ακολουθούμε πια   ορθούς κανόνες. Όσον αφορά τη μονοπώληση των δικαιωμάτων του εργάτη’’ , αποτελεί πράξη σφετερισμού δικαιωμάτων που κανείς δεν τους παραχώρησε .    Αντώνης

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΚΝΕΙΟΥ ΑΣΜΑΤΟΣ

                             ΤΟ  ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ  ΚΥΚΝΕΙΟΥ  ΑΣΜΑΤΟΣ

 

 

 

Το κύκνειο άσμα είναι το τελευταίο τραγούδι του όμορφου  αλλά κακόφωνου αυτού πουλιού,  όταν προβλέπει το τέλος του. Επειδή όμως η κακοφωνία δεν διορθώνεται , υποκαθιστά την ποιότητα με την αύξηση της έντασης  της φωνής του. Ανάλογο φαινόμενο ισχυρών φωνών,  ταλάνισε εσχάτως  και την πολιτική ζωή της  χώρα μας και  να δοθεί ένα αίσιο τέλος, που θα προλάβει τα χειρότερα, γιατί πολλά διασπαστικά και αντισυνταγματικά  διατάραξαν την εθνική μας γαλήνη. Ελπίζω και εύχομαι την προσεχή Δευτέρα να ξημερώσει μια ειρηνική μέρα για τον τόπο και  οι ‘’κεκράκτες’’ ας απολογηθούν  --έστω και μεταξύ τους- για το κακό που έχει ήδη επισυμβεί. Ο όρος  άλλωστε, στον δημόσιο λόγο,  χαρακτηρίζει  την ακροτελεύτια καλή ή κακή πράξη των ανθρώπων, οι   συνέπειες της οποίας την ακολουθούν  εις το διηνεκές.

Ο Σωκράτης, αναμένοντας το κώνειο με  το οποίο θα τελείωνε  τη ζωή του , απευθύνεται στους  μαθητές του, αναφέροντας σχετικά με το θέμα: Στ΄αλήθεια, δύσκολα θα πείσω τους άλλους ανθρώπους, πως αυτό που μου έτυχε τώρα δεν το λογιάζω για συμφορά, τη στιγμή που ούτε σας δεν μπορώ να πείσω. Σας  βλέπω  όμως να φοβόσαστε, μήπως τώρα αισθάνομαι πιο βαριά στην ψυχή μου από πριν. Φαίνεται ότι νομίζετε, πως στη μαντική είμαι υποδεέστερος κι΄από τους κύκνους, που, όταν αισθανθούν, ότι ήρθε η ώρα να πεθάνουν, αυτοί, που και πριν κελαηδούσαν, τώρα πια κελαηδούν  πιο πολύ και πιο δυνατά, γιατί χαίρονται που μέλλουν να πάνε στο ‘’ θεό, που του είναι υπηρέτες’’. Οι άνθρωποι όμως από το φόβο τους για το θάνατο λένε αναμεταξύ τους ψέματα, ισχυριζόμενοι πως  και οι κύκνοι κελαηδούν από λύπη.

 Το κύκνειο άσμα  αποτελεί και θεατρικό έργο – μονόπρακτη δραματική σπουδή - του Άντον Τσέχωφ. Γράφτηκε το 1887,μια εποχή που δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα οι δεξιοί, αριστεροί, προοδευτικοί , ριζοσπάστες και φασίστες. Πρόκειται για θεατρική μεταφορά του διηγήματός του «Ο Κάλχας» και  αφορά τον μονόλογο ενός ηθοποιού που αναμετρά τα θετικά και τα αρνητικά μιας ζωής σαράντα χρόνων αφιερωμένης στο θέατρο.

Η παγκόσμια πρεμιέρα του έγινε στο Θέατρο Κορς της Μόσχας, το 1888 και στην Ελλάδα, το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ωδείο Αθηνών, το 1929, από τον Μιχάλη Κουνελάκη, ο οποίος ανέλαβε μετάφραση και ερμηνεία. Δύο ακόμα παραστάσεις του έργου, που αξίζει να μνημονεύσουμε, ήταν: το 1968, από το Κ.Θ.Β.Ε, σε σκηνοθεσία Θάνου Κωτσόπουλου και το 1981, από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το Κύκνειο Άσμα ήταν και το κείμενο που ερμήνευσε στην τελευταία ραδιοφωνική του παράσταση ο Αιμίλιος Βεάκης, το 1951.Το θέμα του μονολόγου:

‘’Νύχτα μέσα σε ένα σκοτεινό και άδειο θέατρο… Η παράσταση έχει τελειώσει και ο κωμικός ηλικιωμένος ηθοποιός (Βασίλι Βασίλιεβιτς  Σβετλοβίντωφ) ξυπνά, ξεχασμένος στο καμαρίνι του… Ανάμεσα στους κρύους τοίχους κάνει τον απολογισμό της ζωής που έπαιξε στο σανίδι αλλά δεν έζησε στην πραγματικότητα, πνίγοντας τον πόνο του στη βότκα. Μοναδικός ακροατής και συνερμηνευτής ο υποβολέας του (Νικήτα Ιβάνιτς). Οι μεγάλοι ρόλοι του παρελθόντος ξαναζωντανεύουν και τότε δίνει την τελευταία του παράσταση, που θα είναι και η καλύτερη της ζωής του!

Κατέφυγα σκόπιμα στην  εισαγωγή αυτή, για να διασκεδάσουμε τη δεινή πραγματικότητα στην οποία υποβληθήκαμε όλοι στην προεκλογική περίοδο  αλλά και για να παραδειγματισθούμε από την τέχνη και την ιστορία , λίγο πριν φθάσουμε στην προσεχή Δευτέρα,  ελπίζοντας ότι ο καθένας θα αναλάβει τις ιστορικές ευθύνες του. Τι είπε και τι έπραξε, προς ποια κατεύθυνση και αν τελικά κατάλαβε το λάθος του – όχι ως προς την εκλογή  που είναι πια αδιάφορη, αλλά ως προς τις όποιες εθνικές συνέπειες- διότι οι πολιτικοί ηγέτες, πάνω από όλα ,πρέπει να είναι υπεύθυνα πρόσωπα, πρώτιστα για τη χώρα τους και δευτερευόντως για τα κόμματά τους και τους ιδεαλισμούς τους.

Πολλοί προφανώς θα ‘’απολογηθούν’’ στους κομματικούς τους χώρους, για να δικαιολογήσουν την ήττα, πράγμα που αφορά μόνο τους ίδιους και τα κόμματά τους,  ελπίζοντας ότι θα  ζητήσουν συγγνώμη για τα συνειδητά τους ατοπήματα. Ίσως είναι καιρός και για την οργανωμένη πολιτεία να θυμίσει σε όλους, ποιο είναι το πολίτευμα της χώρας και τον σεβασμό που όλοι του οφείλουμε. Πρέπει να ξαναμπούν οι κανόνες που διέπουν την  αστική Δημοκρατία, σε σύγκριση με την τυχοδιωκτική πρακτική Κόμματος του Κοινοβουλίου,   που αντιπροτείνει την ‘’βίαιη επιβολή της λαϊκής Δημοκρατίας’’, που συνιστά αλλαγή πολιτεύματος!!! Δεν είναι δυνατόν αυτό να το άκουσα μόνο εγώ, αφού ακούστηκε εκατοντάδες φοράς, αυτό και άλλα πολλά.

Με δεδομένο ότι αυτοί που διαπιστώνουν ότι χάνουν ίσως και να χάνονται και οι ίδιοι, απαιτείται – έστω και σαν κύκνειο άσμα – μια σοβαρή φωνή, που θα διαλύσει τους φόβους που δημιούργησαν στους ψηφοφόρους, για να περισώσουν ότι σώζεται από τον καταποντισμό της 31^ης Μαΐου. Ας μην ξεχνάμε  ότι  οποιοδήποτε αποτέλεσμα    αποτελεί φωνή του λαού και αν δεν γίνει σεβαστό μετατρέπεται σε οργή του!!! Είναι καιρός πλέον τα κόμματα να εμπιστεύονται τον λαό που ισχυρίζονται ότι οφείλουν να υπηρετούν. Αντώνης

ΠΑΝΕ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΟΥΝ ΙΔΙΕΣ

                                 ΠΑΝΕ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

       ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΟΥΝ ΙΔΙΕΣ  

   

 

Είναι γνωστό στους περισσότερους φίλους και αναγνώστες, ότι η γραφή μου παρουσιάζει διαφορές από εκείνη επαγγελματιών του είδους, κυρίως όσον αφορά το λεξιλόγιο και την ‘’εγωιστική’’ χρήση πρώτου προσώπου. Το  λεξιλόγιο αφορά μια προσπάθεια για την , έστω και άτυπη, νεκρανάσταση σπουδαίων λόγιων λέξεων και εκφράσεων. Η χρήση πρώτου προσώπου αποβλέπει στην  καλύτερη προσέγγιση της αλήθειας, που είναι φυσικό να διευκολύνεται όταν χρησιμοποιώ βιώματα και προσωπικές μου εμπειρίες, υλικό που γνωρίζω από πρώτο χέρι. Ένα δεύτερο ιδιαίτερο γνώρισμα αποτελεί η βαρύτητα  στο  γλωσσικό και λογοτεχνικό μέρος των πονημάτων μου, με την αναζήτηση των καταλληλότερων  εκφράσεων, σμιλεύοντας τις λέξεις με την υπομονή ενός λιθοξόου. Τα θέματα – ενίοτε ανιαρά ,επαναλαμβανόμενα και χωρίς αισθητική, αλλά υπαρκτά και επίκαιρα - στα οποία ‘’σκαλίζω’’ τα γλωσσικά μου γυμνάσματα , μου τα δίνουν καταστάσεις που βίωσα ή βιώνω και καθημερινά  προσωπικά μου ακούσματα και ίσως ακατάλληλα και για έμπειρους υπερήλικες. Στην ουσία του κειμένου αρκούμαι στην  ακρίβεια των περιγραφόμενων γεγονότων και τη μέγιστη, ανθρωπίνως δυνατή, αντικειμενικότητα.

Τελευταία άκουσα πολλές ομιλίες  όλων των κομματικών αρχηγών και  βεβαιώθηκα ότι οι περισσότεροι συνεχίζουν με ύβρεις και συκοφαντίες εναντίον του ίδιου πολιτικού αντιπάλου, με  διάφορες  όμως έκαστος αιτιάσεις. Εκείνο που με εκπλήσσει είναι ότι αδυνατούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν την αιτία της κατακρήμνισης τους της 21^ης Μαΐου. Συνεχίζουν, την ίδια αποτυχημένη τακτική, δίνοντας την εντύπωση ότι  έχουν τάσεις αυτοχειριασμού, χωρίς να σκέπτονται το μετά !!!

Οι εκλογές κάποτε θα τελειώσουν, οι νικητές  ελπίζω να είναι συνετοί, και να κυβερνήσουν – όπως δικαιούνται – οι  υπόλοιποι όμως τι θα κάνουν;;; Θα συνεχίσουν την αμφισβήτηση και μέχρι πότε ή θα συνταχθούν με την ‘’κόκκινη’’  γραμμή που διακηρύσσει με απύθμενο θράσος ότι δεν αποδέχεται την αστική Δημοκρατία και   καλεί  τον λαό σε λαϊκό ξεσηκωμό, θέτοντας πολιτειακό θέμα;;; Τελικά είμαστε παράξενος λαός και ‘’ρέπουμε’’ σε πρωτοφανείς ακρότητες, τις οποίες σας πληροφορώ ότι γνώρισα και στα παιδικά μου χρόνια. Είναι αυτές που μας οδήγησαν στον αδελφοκτόνο εμφύλιο και ανησυχώ, κάθε φορά που επικαλούνται τους ‘’βαρβάρους’’, χωρίς τους οποίους κάποιοι είναι  ανύπαρκτοι !!!

Άκουσα τελευταία τον όρο ΄΄ΟΡΜΠΑΝΙΣΜΌΣ’’ που αποδόθηκε ανεπιτυχώς, διότι   ξέρω καλά ότι αποτελεί  μετάλλαξη  των  αριστερών της  πάλαι ποτέ Σοβιετίας.  Πρόκειται για όσους υποχρεώθηκαν να υποστούν το απάνθρωπο ολοκληρωτικό καθεστώς και μόλις βρήκαν την ευκαιρία μεταπήδησαν στο άλλο ανελεύθερο άκρο.  Εκείνοι που η πτώση του κομμουνισμού τους βρήκε σε θέσεις κλειδιά, για να αποποιηθούν τις βαρύτατες ευθύνες τους, πήραν την εξουσία για να επιτύχουν το ακαταδίωκτο και σφετερίστηκαν τη λαϊκή περιουσία, αγοράζοντας ομάδες και νησιά. Αυτός  είναι ο πραγματικός Ορμπανισμός, αφού αποτελεί προϋπόθεση η ύπαρξη του προηγούμενου σταδίου του κομμουνισμού. Προσέχετε λοιπόν διότι με όσα λέτε εκτίθεστε , αφού είναι γνωστή η προέλευση του κ.Ορμπάν και αν - ο μη γένοιτο – βρεθείτε σε αντίστοιχη πτώση, ρισκάρετε ανάλογους κινδύνους  μεταλλάξεων !!!

 

 

Σ την καθημερινή πρακτική ,για να προσδώσω στα ταπεινά μου εργόχειρα αυτή την ιδιαίτερη – καλή, κακή ή μέτρια – εικόνα, αρχίζω τον σχεδιασμό τους στη διάρκεια της νύχτας ,όταν  η μηχανική  μου  υπνική άπνοια με κρατά άγρυπνο. Συχνά η επεξεργασία μου περιλαμβάνει δύο ή περισσότερα διαφορετικά θέματα. Την τελική επιλογή τους  αποφασίζω πολύ νωρίς το πρωί, στα πλαίσια της νέας  προσπάθειάς μου να γεμίσω τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες της ημέρας  μου.

Ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζω και όταν τελειώσω το πρώτο και συχνά το επόμενο ή το μεθεπόμενο γραπτό μου, οπότε τα κρατώ σε προσωρινή μνήμη του υπολογιστή μου για ωρίμανση. Τα διαβάζω και τα ξαναδιαβάζω πολλές μέχρι και αμέτρητες φορές και κάθε ανάγνωσή τους συνοδεύεται από αντίστοιχες διορθώσεις, οι  οποίες θυμίζουν κεντήματα ή λιθοξοικές   παρεμβάσεις, μέχρι να αρχίσουν να με συγκινούν  αισθητικά και συναισθηματικά. Τότε αποφασίζω τη δημοσίευση [ ενός από το αδημοσίευτο σύνολο της  παραγωγής] στην ιστοσελίδα μου και ίσως την αποστολή  του στη γνωστή ομάδα που είναι παραλήπτες των προσωπικών  μου e-mail. Τελευταία, για να μην κουράζω, η τελική αποστολή ή δημοσίευση έχει περιορισθεί στο ελάχιστο.

Με όλα τα παραπάνω θέλω να επισημάνω ότι δεν κάνω υψηλή τέχνη , οποιασδήποτε μορφής,  αλλά απλώς ‘’σκοτώνω την ώρα μου και αντιμετωπίζω τα ταπεινά γραπτά μου με περισσή φροντίδα, όπως  θα  έπραττε κάθε δημιουργός για τα έργα του. Δεν επιχειρώ οποιαδήποτε ποιοτική σύγκριση με έργα τέχνης , μένοντας απλά στον τρόπο της επανειλημμένης ‘’λάξευσης’’ των λέξεων του κειμένου, μέχρι να αισθανθώ την ικανοποίηση ότι επέλεξα  το καλύτερο που μπορώ, αρκεί να λαμβάνει στα μάτια μου τη μορφή του ωραίου. Ίσως αυτό και μόνο να αποτελεί  ανεκτή τέχνη για όσους μπαίνουν στον κόπο να αναγνώσουν τα κείμενά μου.  Είναι γνωστό  βέβαια ότι η ανάγνωση ενός κειμένου το επικοινωνεί με τον εγκέφαλο  μας, σε αντίθεση με το αποκαλούμενο διάβασμα , που αποτελεί μια  απλή  σάρωση της όρασης. Στη δεύτερη περίπτωση  βλέπουν μόνο τα μάτια βιαστικά και  μας διαφεύγουν   σημαντικές λεπτομέρειες  κρυμμένων εκφράσεων και λοιπών στοιχείων, που απαιτούν τη συνδρομή της κρίσης για να αποκαλυφθούν και να επιτελέσουν τον σκοπό τους.

Αντώνης

ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΙ

                  ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΙ

 

 

Χαρισματικός θεωρείται αυτός που έχει πολλά χαρίσματα και είναι προικισμένος με ιδιαίτερο ταλέντο. Είναι έξυπνος, καλός, πράος, δουλευταράς. Ωραίος, καλός, εξαιρετικός και  έχει χαρισματική γραφή. Πρόσωπα που εμπνέουν και έχουν τη λαϊκή αποδοχή. Επιδέξιος, προικισμένος, ταλαντούχος και χαρισματικός. Το τελευταίο μάλιστα γνώρισμα, ενίοτε καθίσταται το πιο επικίνδυνο, διότι ο χαρακτηρισμός αποδίδεται ευκόλως  σε κομματικά στελέχη και δημιουργεί ψευδαισθήσεις και δυσχέρεια έγκαιρης διάγνωσης  των υποκειμενικών ή ιδεοληπτικών κριτηρίων, επιλογής του .

Πάντα με φόβιζαν οι χαρισματικοί, διότι  όποιες κρίσεις διαμορφώνουν την τελική εικόνα τους, μπορούν να  αποπροσανατολίσουν από την πραγματικότητα.

Μια προσπάθεια  ποιοτικής ‘’αναβάθμισης’’    εντυπώσεων ξεκίνησε – μάλλον τυχαία –  τη δεκαετία του 1970, από τα Γιάννενα  με το ποδόσφαιρο. Ένας φοιτητής του τοπικού Πανεπιστημίου, σκέφθηκε την εισαγωγή από την Αργεντινή  χαρισματικών μπαλαδόρων που θα σαγηνεύουν το φιλοθεάμον κοινό και θα δημιουργήσουν οπαδούς. Αυτό έγινε με ποικίλες μεθόδους , με πρώτη  τη γνωστή  ελληνοποίηση  δήθεν μακρινών συγγενών –κυρίως ‘’γιαγιάδων’’ τους – ‘’ στο Αιγάλεω και τα πέριξ’’.

Το σύστημα βέβαια είχε τις αδυναμίες του αφού δεν υπήρχε η σημερινή οργανωμένη δομή, άλλοτε μεν  γιατί δυσκολεύονταν να βρουν  την κατάλληλη γιαγιά, ή όταν επιτράπηκαν οι εισαγωγές, δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν εγκαίρως κάποιες σωματικές τους αδυναμίες που δεν επέτρεπαν το ποδόσφαιρο.’ Όταν έφερε ο αείμνηστος Ν. Γουλανδρής, κάποιον ονόματι Πολέτι στον Ολυμπιακό, μάθαμε ότι δεν είχε την απαραίτητη αρτιμέλεια, ενώ κάποιοι άλλοι αγάπησαν τη χώρα μας και διόρθωσαν τα ‘’ημαρτημένα’’ του παρελθόντος.

Με τη γνωστή ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, μιμήθηκαν τις ‘’νόμιμες’’ εισαγωγές, κυρίως από την αμερικανική Ήπειρο και τη Μ. Βρετανία,  για να κυβερνήσουν τη χώρα αλλά όχι με τις  καπιταλιστικές μεθόδους που εφάρμοζαν στην ξένη, αλλά δοκιμάζοντας τα  προσωπικά τους ‘’σοσιαλιστικά’’ πειράματα  ‘’στου κασσίδη το κεφάλι’’. Δεν θα αναφέρω τους χαρακτηρισμούς επικινδυνότητας που άκουσα προσωπικά από τον  πατέρα του ενός και το θείο ενός άλλου , κρίνω όμως τους χαρακτηρισμούς τους  λίαν επιεικείς  με όσα έπραξαν οι ‘’εισαγόμενοι σωτήρες’’ λόγω της συγγενικής επιείκειας που δικαιούνταν.

 Τελευταία, ανάμεσα στις τόσες δοκιμές σε βάρος της χώρας μας, οι αλλοπρόσαλλοι έχουν ξεσηκωθεί σε βάρος των πάντων, συμπεριλαμβανομένων και των εθνικών μας συμφερόντων, διότι θέλουν να δικαιολογήσουν την  κατακρήμνιση και την συνεπακόλουθη  ανυποληψία  στις εκλογές της 21^ης Μαΐου . Η απόγνωση  για τα αναμενόμενα αποτελέσματα της επόμενης Κυριακής, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αρκεστεί στις συκοφαντίες του Λιμενικού, υπηρεσιακών Υπουργών και της προηγούμενης Κυβέρνησης, αλλά  θα επεκταθεί και  εναντίον εθνικών συμφερόντων και συμμαχιών μας, ενισχύοντας  ήδη έμμεσα  και τους αναθεωρητισμούς των γειτόνων μας.

Θέλουν φεύγοντας – γιατί  βλέπουν ότι φεύγουν – να μην    αφήσουν τίποτα όρθιο. Αφού  δεν μπορούν μόνοι τους να συγκρατηθούν από τον γκρεμό, ας φροντίσουν άλλοι δικοί τους, φίλοι ή συνεταίροι τους να τους βοηθήσουν να μην κάνουν μεγαλύτερο κακό στην Ελλάδα, γιατί δύσκολα θα  το αντέξει.

Θα κλείσω το παρόν με λίγα  λόγια του Αριστοτέλη  για την αρετή, που σχετίζεται με όσα προαναφέραμε - ελπίζοντας να μη χαρακτηριστώ  ‘’συντηρητικός’’ γι’ αυτό - και κάποια διάσπαρτα αποφθέγματά του, ενδεικτικά του τρόπου σκέψης και  ενεργείας του.

Ο Αριστοτέλης διαχωρίζει την αρετή σε δύο είδη, τη διανοητική και την ηθική. Η πρώτη διδάσκεται. Ανάλογα με τη διδασκαλία που θα δεχθεί κάποιος μπορεί να την αυξήσει η ακόμα και να την τελειοποιήσει. Η δεύτερη δεν διδάσκεται αλλά είναι αποτέλεσμα του έθους. Τονίζει ότι οι αρετές ούτε υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως ούτε όμως αντίκειται στη φύση μας η γένεση των αρετών. Η φύση μας προίκισε με επιδεκτικότητα στις αρετές το πως και το πόσο θα τις καλλιεργήσουμε εξαρτάται από τη διαδικασία του έθους.[ Κάποιοι εξ υμων  διαμόρφωσαν την αγωγή τους ακόμα και το έθος τους,  με ιδεοληψίες  και εμπόδισαν τη σωστή της διαμόρφωση].

 

Το Ελληνικό γένος ζει ελεύθερα και διοικείται άριστα και θα μπορούσε να κυριαρχήσει, αν ήταν πολιτικά ενωμένο.

 Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων.. Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον, που τον θαυμάζει, ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο, αν ο άλλος τον ξεπερνάει.

 Το κράτος είναι η ένωση των πολιτών με βάση το πολίτευμα της χώρας,

Πολίτης είναι αυτός που είναι ικανός να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί. 

Θα προσθέσω και  την ταπεινή  κρατούσα  παγκόσμια πρακτική ότι  ο υποψήφιος πρωθυπουργός κάθε χώρας πρέπει να  γνωρίζει άριστα τουλάχιστον την αγγλική, διότι η συνεννόηση δεν γίνεται πάντα με διερμηνεία . Υπάρχει και εφαρμόζεται και  η ‘’μυστική διπλωματία’’, εναντίον  της οποίας καταφέρεστε ως μη έπρεπε. Οι κατ’ ιδίαν συζητήσεις αποτελούν, όπως καλά γνωρίζετε , πάγια και αναγκαία ενίοτε πρακτική. Αντώνης 

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΜΟΛΙΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΣΚΑΡΙΜΠΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΜΟΛΙΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ  ΣΚΑΡΙΜΠΑ

          Θα γελάσει το παρδαλό κατσίκι του Φ. Δημητριάδη

Θα επιχειρήσω,  με σατιρική διάθεση και με τη μέθοδο των παραλληλισμών, μια  αποτοξίνωση από την   ελεεινή  επικαιρότητα των καινοφανών  σατύρων και τραγοπόδαρων, μέχρι να φθάσει η μέρα των αποτελεσματικών  ελπίζω για τη χώρα εκλογών, ασχέτως  νικητή, για να επανέλθουμε σε ‘’κανονικούς ρυθμούς’’. Να ξαναγίνουμε μια χώρα σαν τις άλλες ευρωπαϊκές , με σεβασμό στο Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς, που έχουν καταπατηθεί βάναυσα από τους περισσότερους , έχοντας καταστήσει δημοκρατικό  σύμβολο την ‘’ανυπακοή, τη συκοφαντία και την ύβρη’’. Ενέπλεξαν ακόμα και τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό, για να επιπλήξει τον  απερχόμενο,  γιατί στιγμάτισε τη γνωστή παράνομη δραστηριότητα του Τουρκικού Προξενείου  Κομοτηνής , που ο κόσμος τόχει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι, άρα γνωρίζουν  όλοι οι Έλληνες, πλην των προοδευτικών και των ειδικευόμενων στο πλασάρισμα μαντζουνιών  την πικρή και πολύ παλιά αυτή αλήθεια. Αφού δεν αποδέχονται τη γνώμη της μόνης αρμόδιας  ΕΥΠ, θα ήταν πιο απλό να ρωτήσουν τους κατοίκους της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των μουσουλμάνων. 

 Επικαλούμαι  για το πόνημά μου, δυο διαχρονικές φυσιογνωμίες  που συστηματικά  σατίρισαν με τα έργα και τον λόγο τους, τους ‘’μικρομέγαλους’’ της κοινωνίας. Ο ένας,  Γάλλος  αστός που  με το έργο του  [ 1670] σατιρίζει τις απόπειρες κοινωνικής αναρρίχησης, διακωμωδώντας τόσο την επιτηδευμένη αστική τάξη που θέλει να μιμηθεί τη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής των ευγενών όσο και τη ματαιόδοξη και υπεροπτική αριστοκρατία. Ο έτερος,  σύγχρονος  ορεσίβιος από την Αγία Ευθυμία της Φωκίδας   , κατατρυχόμενος από προσωπικά συμπλέγματα, παρουσιαζόταν  με το πατριδωνυμικό Χαλκιδαίος, για να  αποκρύψει την πραγματική του τίμια καταγωγή.  Το έργο του  σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής , τον αστικό πολιτισμό και τις γλωσσικές του ιδιορρυθμίες .

Ο Μολιέρος, ευγενής  και ο ίδιος, τιτλοφόρησε το έργο του με τον οξύμωρο τίτλο ‘’αστός ευγενής’’ [ Le Bourgeois gentilhomme] , όταν στη Γαλλία της  εποχής του , ένας «ευγενής» θεωρούταν  εξ ορισμού  και αριστοκράτης, ώστε ο τίτλος να  αποτελεί λεκτικό πλεονασμό. Ίσως αυτή η διαφορά με τη χώρα μας, του χάρισε  τον ελληνικό τίτλο  ‘’Αρχοντοχωριάτης’’, που ήταν πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα, τη ‘’χωριατίλα’’ ,που θα έλεγε ο μπαρμπαγιάννης ο Σκαρίμπας.

Παρά το γεγονός ότι οι ρίζες της Ευρώπης είναι ελληνικές και γεωγραφικά ανήκουμε στην Ήπειρο, η  ευρωπαϊκή συμπεριφορά δεν βρίσκει σύμφωνους κάποιους   κομματικούς σχηματισμούς και αυτό μας δημιουργεί  προβλήματα. Όπως προβλήματα είχε δημιουργήσει η δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ‘’ ανήκομεν εις την Δύσιν’’, που αποτελούσε σαφή γεωγραφική και κοινωνική πραγματικότητα. Ο  μπαρμπαγιάννης Σκαρίμπας , στο λεξιλόγιό του  θα το αποκαλούσε ‘’κομματίλα΄΄.

Είμαστε λαός εύπιστος, που εύκολα παραμυθιάζεται από τις κομματικές παραδοξολογίες και στο παρελθόν  τις έχει αναγάγει σε  σοφούς πολιτικούς ‘’στοχασμούς’’. Μόνη παρηγοριά μας παραμένει η αποκομματοποίηση των νέων μας, που κάποια ώρα θα αντιδράσουν  – όπως  έκαναν στις εκλογές της 21^ης Μαΐου – και θα καταλάβουν ότι  η υπομονή και η ανοησία έχουν και τα όριά τους

Έχω πολλά ακόμα στρεβλά να στιγματίσω, αλλά θα μείνω ως εδώ, γιατί δεν θέλω να επιτείνω την πικρία των ήδη πικραμένων. Ας αφήσουμε επί τέλους τον λαό να σκεφθεί με το δικό του μυαλό, διότι αποδείχτηκε πρόσφατα ότι διαθέτει αρκετό και καλής ποιότητας. Θα αρκούσε στην περίπτωσή μας, η  γελοιογραφία του Φωκίωνα Δημητριάδη του 1946, την οποία παραθέτω για όσους η ηλικία τους δεν βοήθησε να τη γνωρίσουν, με τον υπότιτλο θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.    Αντώνης’’ 

ΟΙΜΩΓΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΝΕΩΝ

                        ΟΙΜΩΓΕΣ   ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ  ΟΡΝΕΩΝ

 

Τυφλωμένα από το μίσος  τους,  τα  όρνεα της σύγχρονης πολιτικής αρένας, επικαλούνται  - κατά το δοκούν – την  άδικη και αδικαιολόγητη απώλεια της ζωής μιας εγκύου με το  κύημά της .Το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο  αποτελεί   γενικευμένη απρονοησία του δημόσιου βίου μας, σε σημείο να έχει περάσει στη συνείδησή μας σαν   επακόλουθο  κάποιων συγκυριών και όχι  σαν τραγική συνέπεια της  παροιμιώδους αβελτηρίας μας. Ανάλογα περιστατικά  έχουν καταγραφεί και σε  περιόδους διαφορετικής  διακυβέρνησης , αφού το φαινόμενο είναι πια συνυφασμένο με την ίδια μας την ύπαρξη. Δεν είναι μόνο  ο γιαλός στραβός αλλά  και στραβά αρμενίζουμε και είναι καιρός να παύσουμε να τα επικαλούμαστε συγκυριακά!!!

 Στις  κομμουνιστικές χώρες  - κύριοι του ΚΚΕ  που καυχάστε για την εύρυθμη κοινωνική λειτουργία τους που δεν έχετε ζήσει –  ανάλογα περιστατικά αποτελούν τον κανόνα  - τα έζησα και  τα είδα προσωπικά και επί μακρόν.  Το θέμα λοιπόν είναι – όλοι μαζί – να συμβάλουμε  στον περιορισμό του φαινομένου, αφού η παντελής εξάλειψη των ατυχημάτων και αστοχιών  αποτελεί  πια ουτοπία.

 Η προεκλογική περίοδος στη χώρα μας προσιδιάζει  με εκείνη του ανατολικού μας  γείτονα – όπως τη ζήσαμε πρόσφατα -   και ίσως  είναι απομεινάρι της  μακραίωνης  οθωμανικής σκλαβιάς και  υποκατάστατο της πενιχρής  επιχειρηματολογίας  για την  απόκρυψη της πρόσφατης εκλογικής συντριβής .  Οι υπεύθυνοι  που εξασφάλισαν μια θέση στο Δημόσιο, θα επικαλούνται  συνεχώς  ελλείψεις και άλλα  προβλήματα για να καλύψουν το περιορισμένο ενίοτε ενδιαφέρον τους,  έχοντας  στο πλευρό τους  τη συνδρομή  της αντιπολίτευσης, με τα κυβερνητικά όργανα να  ‘’δείχνουν κατανόηση’’ για να μετριάσουν  τη  μαζική οργή  των κομματικοποιημένων  συνδικάτων, για τη συνεχιζόμενη κατάσταση.  Είναι βέβαιο ότι ακόμα και ο διπλασιασμός ατόμων και μέσων, δεν πρόκειται να βελτιώσει   την  κατάσταση, όσο διαρκεί η μίζερη ανθρώπινη  αντιμετώπιση.

Θα επισημάνω  συμπληρωματικά  στον αγαπητό κατά  τα λοιπά  Γραμματέα του ΚΚΕ,   ότι η χώρα μας, ευτυχώς για τον λαό της, δεν έγινε ακόμα Λαϊκή Δημοκρατία – αφού και εκείνες  που ανήκαν στο σύστημα το σιχάθηκαν και το εγκατέλειψαν -  οδηγούμενες  από αντίδραση στον  ακροδεξιό ολοκληρωτισμό τύπου Πούτιν. Η κίνησή σας προκαλεί εκείνους που έζησαν το καθεστώς και αποτελεί πρόκληση κατά του πολιτεύματος  που προβλέπει το Σύνταγμα της χώρας και αυτό ΔΙΏΚΕΤΑΙ,[ για να  γνωρίζετε και τα όριά σας] αφού στις κανονικές δημοκρατίες ισχύουν κανόνες και όρια]. Η Ελλάδα αποτελεί  ελεύθερη φυσική δημοκρατία και όχι κομματικό προσχηματικό κατασκεύασμα, σαν αυτό που επικαλείστε.

Όσον αφορά την κοινωνική αρωγή των χωρών του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού που θέλετε να επαναφέρετε, θα επικαλεσθώ ένα από τα πολλά προσωπικά μου περιστατικά στο Βελιγράδι  του συντρόφου Τίτο που σας συνέδραμε στον εμφύλιο, όπου  έζησα για 6 χρόνια.  Κατά την εξαγωγή δοντιού μου , έβγαλαν από λάθος,  το διπλανό ολόγερο δόντι– χωρίς αναισθησία λόγω αποστήματος. Επέστρεψα στο σπίτι με ακατάσχετη αιμορραγία μέχρις απώλειας των αισθήσεών μου, Κάλεσαν  ασθενοφόρο – την εποχή εκείνη όλα ήσαν κρατικά –  και  από ό,τι έμαθα αργότερα ρωτούσαν αν είμαι νέος η γέρος  και με καθυστέρηση έτυχε να πέσω στα χέρια του ελληνικής καταγωγής καθηγητή Κλόντερ, που μου έσωσε τη ζωή.

Όταν συνήλθα απευθύνθηκα στο  τοπικό  ΕΚΑΒ να μου εξηγήσουν τι νόημα είχε το ερώτημά τους, αν είμαι νέος ή γέρος. Η απάντησή τους αυτολεξεί ήταν ‘’ αν είναι νέος  αντέχει - όπως ήμουν τότε εγώ -  αν είναι γέρος  χάνει την προτεραιότητά του’’ . Μήπως αυτό είναι το απόλυτα κρατικό ΕΣΥ  που συνεχώς επικαλείστε;;; Οι καιροί έχουν αλλάξει ευτυχώς και δεν αποτελεί πρόοδο η δογματική εμμονή σας να επιστρέψουμε στην αποτυχημένη αποκλειστική κρατικοποίηση όλων των δημόσιων δομών  της πολιτείας!!!

Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, μεγάλο μέρος   των ψηφοφόρων της αντιπολίτευσης  ‘’έβαλε στη θέση τους υβριστές, συκοφάντες και λοιπούς προοδευτικούς’’  και εκείνοι  αναζητούν   ακόμα   δικαιολογίες . Ψάχνουν  τις αιτίες της καθίζησης και     με τις  υποκριτικές οιμωγές τους  προσπαθούν να καλυφθούν πίσω από το δυστυχισμένο θύμα  της απαράδεκτης  μιζέριας  του κρατικού μας μηχανισμού.

Πρόκειται για τους ίδιους κομματικούς μηχανισμούς,   που  στη μεσονύκτια σύσκεψή  τους  [23.7.22018]  έκαναν ότι ‘’αγνοούσαν‘’ την εκατόμβη στο Μάτι , ενώ η οσμή της καμένης σάρκας είχε κατακλύσει όλη τη γύρω  περιοχή και  είχαν ήδη καταγραφεί 13 θύματα της φωτιάς από την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Σήμερα υπάρχουν και δικαστικές αποφάσεις που επιδικάζουν αποζημιώσεις στα θύματα από το ανίκανο δημόσιο της εποχής.

 Στην    επιλεκτική ‘’τυμβωρυχία’’ πρωτοστατούν  και  εξωνημένα μέλη  της ιατρικής επιστήμης  με παραμερισμό του  όρκου του Ιπποκράτη και   της 4^ης εξουσίας, που αντάλλαξε την αντικειμενικότητα  που επιβάλλει ο Νόμος και το καταστατικό τους,  με  εκλόγιμες  θέσεις  στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Αυτή είναι η νέα ηθική της αριστεράς, που συγκυβέρνησε με την ακροδεξιά και τίμησε δεόντως τις ψήφους των έγκλειστων  της Χρυσής Αυγής, σε καίρια και εθνικώς επιζήμια νομοθετήματα της διακυβέρνησής της.

Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο στο θέμα διότι  θεωρώ ότι και η απλή επαναφορά της μνήμης των ζοφερών  γεγονότων με τις σύγχρονες  προεκλογικές οιμωγές, επιδεινώνουν τη νοσηρότητα που δεν αρμόζει στον ταλαίπωρο λαό μας. Η μικρή αλλά έντιμη χώρα μας δεν αξίζει μεγαλύτερου κατατρεγμού, για να υπηρετήσει τον κομματικό δογματισμό  ανερμάτιστων  εμπόρων αποτυχημένων και επικίνδυνων ιδεοληψιών .  Αντώνης

ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΚΑΙΡΌΤΗΤΑΣ - Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ - Ν. ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ

                        ΟΝΟΜΑΤΑ  ΤΗΣ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ          

               Θ.  ΠΑΓΚΑΛΟΣ – Ν. ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ

               

 

 

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα συναντήσω τόσο έντονη αντίδραση για όσα κολακευτικά έγραψα στον αποχαιρετισμό μου για την ευφυΐα  του εκλιπόντα τέως Υπουργού και μάλιστα από  πρόσωπα που γνωρίζουν ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, ούτε με συνδέει κάτι ιδιαίτερο μαζί του.  Προφανώς γνώριζε και ο ίδιος ότι δεν είχα καμιά σχέση με τον  κομματικό του χώρο  και γι’ αυτό θέλησε να με διώξει από τις Βρυξέλλες. Είχε όμως την ευγένεια να με καλέσει και να συζητήσει μαζί μου το θέμα , ακυρώνοντας τελικά την κομματική εντολή.

Επανέρχομαι  στο θέμα, γιατί με ‘’κατακρίνουν’’  που  υποστηρίζω θέσεις  και εκφράσεις του που ενοχλούν  τους ευκαιριακούς [ οπορτουνιστές]και το κάνω γιατί τις θεωρώ απόλυτα ορθές και δίκαιες.  Το γεγονός  μου θύμισε ανάλογη   πολιτική διαμάχη του περασμένου αιώνα στη Γαλλία. Είχε δημιουργηθεί μια κίνηση κατά του Ναπολέοντα, με την κατηγορία ότι ενήργησε  υπό την επήρεια  σοβαρού σεξουαλικού νοσήματος. Κάποιες δεκαετίες αργότερα, οι αμφισβητίες και κατήγοροί του χάθηκαν και επανήλθε στο βάθρο της ένδοξης δράσης του, που τον είχε ήδη τοποθετήσει η παγκόσμια ιστορία .

Δεν ξέρω πόσοι θα θυμούνται και για πόσο  τις ‘’παραξενιές’’ του Θεόδωρου Πάγκαλου, αφού το έργο του υπήρξε σημαντικό και θα τις επικαλύπτει. Το τραγικό είναι ότι η αμφισβήτησή του γίνεται σε μια αμοραλιστική  και αδικαιολόγητα διχαστική προεκλογική περίοδο  που κυριαρχεί το ψεύδος και η προσωπική συκοφαντία. Ο  ίδιος ήταν ανθρώπινος , αθυρόστομος μεν αλλά  ειλικρινής , αφού δεν τον διέκρινε η σύγχρονη ‘’προοδευτική’’ μισαλλοδοξία ούτε αποσκοπούσε σε προσωπικό όφελος και  γιαυτό  τον εκτιμούν περισσότερο οι αντίπαλοί του παρά οι κρυπτόμενοι πίσω από την τυπολατρία ‘’σύντροφοί’’ του.

Η επικαιρότητα  της χώρας μας παραμένει στις εκλογές , με την προσθήκη στην κομματική ‘’πλάστιγγα’’  και του επιστημονικού βάρους ενός Καθηγητή της Πολιτικής Επιστήμης, του κ. Νίκου Μαραντζίδη. Τον  γνώριζα μόνο ως φανατικό οπαδό του ΠΑΟΚ ,που ήταν απόλυτα δικαιολογημένο για έναν Πόντιο. Αγνοούσα την   επιστημονική του  δραστηριότητα και αδυνατούσα  να πιστέψω ότι  συμμερίζεται την ιδεοληψία κομμάτων που διακηρύσσουν την παρεμπόδιση της κυβερνησιμότητας της χώρας, που αποτελεί τον  αυτοσκοπό και την  πεμπτουσία  των δημοκρατικών εκλογών.  Με την ανάληψη της εκλογικής καμπάνιας του Σύριζα , αφιέρωσα αρκετό χρόνο στη  μελέτη του επιστημονικού του έργου  , τα κείμενα και την αμφιταλαντευόμενη θέση του, που ταιριάζει γάντι με τις τελικές κομματικές του επιλογές .

Βλέποντας  τη γενική καθίζηση στα   εκλογικά αποτελέσματα , με την επιβολή της  απλής αναλογικής, επιστράτευσαν και την επιστήμη  στο κομματικό οπλοστάσιο  της ακυβερνησίας, όταν  οι ανατολικοί γείτονές μας, παρά τα μύρια προβλήματα, σχημάτισαν μια αυταρχική κυβέρνηση και άρχισαν ήδη τις καθημερινές  διεκδικήσεις τους, ενώ εμείς κινδυνεύουμε να μην έχουμε κυβέρνηση  να τους ‘’απαντήσει’’.

Η στάση του  Καθηγητή  σχολιάστηκε και στο παρελθόν, επειδή  είχε προκαλέσει πολεμική γύρω από την επιστημονική θεώρησή του για την αριστερά και τον εμφύλιο. Μαζί με τον κ. Στάθη Καλύβα είχαν  δημιουργήσει μια νέα τάση στη μελέτη της περιόδου της Κατοχής, η οποία εν πολλοίς αμφισβητεί τη θεώρηση της κυρίαρχης ιστοριογραφίας της περιόδου.

Διάβασα επίσης ότι  δεδομένης της ιδεολογικής «προέλευσής» του, ο κ.  Μαραντζίδης είχε κατηγορηθεί ότι «πρόδωσε» την οικογένεια –που είχε  στενές σχέσεις με το ΚΚΕ– και χαρακτηρίστηκε «εχθρός της αριστεράς» και «αντικομουνιστής» .Αυτά βέβαια αφορούν τον ίδιο και είναι  δικαίωμά του, αρκεί να μην προκαλούν κινδύνους για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

 Στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας , στο οποίο είναι επισκέπτης Καθηγητής, γνώρισα σαν φοιτητή τον  Jan Palach, ο οποίος το 1968 στην Άνοιξη της Πράγας, αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στο άγαλμα του τοπικού ήρωα και αγίου VACLAV, διαμαρτυρόμενος για τη σοβιετική εισβολή στη χώρα του. Αποτελεί ευκαιρία για τον κ. Καθηγητή να  μάθει περισσότερα αν επισκεφθεί τον χώρο της θυσίας του, που βρίσκεται στη VACLAVSKE NAMESTI, στο κέντρο της πόλης, από όσα ενδεχομένως γνωρίζει για την αριστερά , τον κομουνισμό και την αναγνώρισή της  εισβολής , μόνο από το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ. Διότι πολλοί παίρνουν θέση στο θέμα Αριστερά-Δεξιά, ελάχιστοι όμως έχουν βιώσει στην πράξη τα συστήματα αυτά.

Θα κλείσω με τις εκλογές που ανάγκασαν τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να αναζητούν εξωφρενικές  δικαιολογίες για την γενικευμένη ‘’προοδευτική’’ αποτυχία, που τους θόλωσε το μυαλό και ρισκάρουν εθνικά συμφέροντα για να σώσουν τα προσχήματα. Αναζητούν τον προοδευτικότερο αριστερό για τη θέση της  αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ η χώρα μας χρειάζεται άμεσα Κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει τα σοβαρά εθνικά μας προβλήματα.  Εξακολουθώ να διερωτώμαι όμως,  πόσο θα κρατήσει αυτό το αλαλούμ διάφορων τυχοδιωκτών, που η στενοκεφαλιά τους οδήγησε τη χώρα σε νέα εκλογική αναμέτρηση, χωρίς να κατανοούν  την αιτία  της κατρακύλας τους. Με τη συνέχιση της τακτικής τους, κινδυνεύουν με τη διασπορά ψήφων  στα μικρά  κόμματα, που μπορεί να  οδηγήσουν και σε τρίτη εκλογή, για να εφαρμόσουν τον αστόχαστο παραλογισμό τους, που παραβλέπει  συνταγματική επιταγή για κυβερνησιμότητα, υπό την ηγεσία του πλειοψηφούντος κόμματος και κυρίως την επιτακτική εθνική ανάγκη. Παράλληλα με την αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής αμφισβητούν τον ίδιο το λαό που τους καταψήφισε στις πρόσφατες εκλογές και ίσως τους πληρώσει και για την προσβολή του.  Αντώνης

ΑΓΑΠΗΤΕ ΘΕΟΔΩΡΕ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

                           ΑΓΑΠΗΤΈ   ΘΕΟΔΩΡΕ

              ΚΑΛΌ  ΣΟΥ  ΤΑΞΙΔΙ

 

 

Πρωτοσυναντηθήκαμε  τυχαία το 1956 στου Ψυρρή, χωρίς να γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου και δεν αποκαλύφθηκε  ούτε τη δεκαετία του 1980, που ξαναβρεθήκαμε και  εσύ ήσουν ο Πολιτικός μου  προϊστάμενος , στις Βρυξέλλες . Είχα μετατεθεί εκεί  για την  πρωτοβουλία μου να δημιουργήσω  συνδικαλισμό στο Υπουργείο των εξωτερικών, χωρίς να είμαι αριστερός και με τα βιώματα 12 ετών στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη σοβιετική εισβολή στην Πράγα που έζησα στο σύνολό τους, είχα φθάσει στα όρια του αντικομουνισμού!!!

Νοιώθω την ανάγκη να αναφερθώ στην ορθότητα άγνωστων και γνωστών  δράσεων και αποφθεγμάτων σου, για τα οποία κατακρίθηκες , όπως και για τα σημαντικά λάθη σου, για τα οποία έδωσες   ικανοποιητικές εξηγήσεις και  δεν κρύφτηκες. Είναι κοινό μυστικό άλλωστε ότι λάθη δεν κάνουν μόνο οι νεκροί, οι ανίκανοι και όσοι  δεν επιχειρούν και εσύ έκανες πολλά, με σημαντικότερο την έγκαιρη ένταξη της Κύπρου στην Ενωμένη Ευρώπη. Στον τελικό απολογισμό το ισοζύγιό σου είναι θετικό, σε σύγκριση με άλλους σύγχρονους   ομοϊδεάτες σου, που απλά πέρασαν από τη σκηνή, χωρίς να τραβηχτεί καν η αυλαία.

Εκτίμησα βαθύτατα την ευφυΐα  και την ειλικρίνειά σου και παρά το γεγονός ότι  στην κατ’ ιδίαν συνάντησή μας  αποκάλυψες ότι ‘’ήθελες να με ξεφορτωθείς για να καλύψεις θέσεις στη ΜΕΑ Βρυξελλών  με ανθρώπους του κόμματος.  Τελικά μου δήλωσες ότι θα μείνω όσο θέλω και αυτό τηρήθηκε. Προφανώς θα έμαθες –όχι από μένα – ότι βρέθηκα εκεί ‘’τιμωρημένος’’, αφού το μόνο που είχα επικαλεσθεί στην τετ-α τετ ‘’ανάκρισή μου ‘’ ήταν το γεγονός ότι ο γιος μου βρισκόταν στο τελευταίο έτος του Ευρωπαικού Σχολείου και δεν υπήρχε άλλος τρόπος να πάρει το μπακαλορεά του. Έφυγα με αίτησή μου τον επόμενο χρόνο με το τέλος της σχολικής περιόδου.

Θέλω να αρχίσω από το 1956, όταν σαν στρατιώτης έμενα με δυο φίλους-συναδέλφους μου με ενοίκιο στην οδό Σαρρή 32 – απέναντι από το σημερινό θέατρο ΑΠΟΘΗΚΗ  και πολύ συχνά έβλεπα ένα ψηλόλιγνο έφηβο, να σκαρφαλώνει με σχοινιά στον πρώτο όροφο της  απέναντι ημιτελούς παράγκας του υπαρξιστή Σίμου.

Πέρασαν τα χρόνια και αγνώριστοι πια ξαναβρεθήκαμε στις Βρυξέλλες , εσύ   σαν πολιτικός μου προϊστάμενος και αγνώριστος, αλλά ευφυέστατος και ειλικρινής. Χαιρόμουν τις τακτικές επισκέψεις και τη διαμονή σου στο μικρό ταπεινό ξενοδοχείο, όταν όλοι οι άλλοι σύντροφοι διέμεναν αποκλειστικά στο Χίλτον. Εντυπωσίαζαν οι  συγκεντρώσεις του προσωπικού της ΜΕΑ στο ετήσιο κόψιμο της πίτας, που γινόταν συνήθως  κατά τον Μάρτιο με εντελώς ασυνήθιστο τρόπο. Προσωπικά τον περίμενα πως και πως διότι έβγαζε χαρά και ειδήσεις. Θυμάμαι  τις εντολές  προς την γραμματέα σου που έκανε την κοπή. ‘’Θα αρχίσεις από αριστερά γιατί εκεί ανήκω’’ και μετά τη μοιρασιά ακολουθούσε συζήτηση και ερωτήσεις. Σημειώνω ότι με την προηγούμενη κυβέρνηση το συνολικό προσωπικό της Αντ/πείας ήταν 41 άτομα και το 1982 ‘’αυγάτισε’’ πολύ ‘’. Έλεγες μάλιστα, κατά  την κοπή και εις επήκοο όλων  ότι ‘’από το γραφείο του Αντρέα σου ζήτησαν τον διορισμό 50 ατόμων και τους απήντησες να σου δώσουν 5 που ήταν απαραίτητοι και ας φρόντιζαν οι ίδιοι  τα υπόλοιπα.

Θυμάμαι το ερώτημα σου σε ένα νεοφερμένο υπάλληλο της Τράπεζας της Ελλάδος – που τελικά είχε μεγάλη εξέλιξη-  τι σπίτι διαθέτει  με τις  πλούσιες αποδοχές που έπαιρνε και αν είχε κατ’ ιδίαν  συναντήσεις με ξένους συναδέλφους του, για να εκμαιεύσει θετικότερα αποτελέσματα για τη χώρα μας. Εκείνος μάλλον αιφνιδιάστηκε ή δεν μπήκε στο πνεύμα της ερώτησης και αποκρίθηκε: ‘’ Συνάντησα τον ομόλογό μου βρετανό και τον κατατρόπωσα, λέγοντάς του ότι αδικούν τη χώρα μας και δεν ρυθμίζουν δίκαια τις υποχρεώσεις τους απέναντί της’’. Πετάχτηκες επάνω και με κραυγές του είπες: ‘’Τι λες ρε ……., [ είπες μια κακιά λέξη] αν δεν είχαμε τα εκατομμύρια που μας έδωσε η ΕΟΚ [,  θα είχαμε πεινάσει. Μην ακούς τη λέμε στην Ελλάδα για λόγους εσωτερικούς .  Να τον βρεις για να δικαιολογήσεις τα λεγόμενά σου.’’ Οι σημερινοί κουκουέδες περιορίζονται  μόνο να μισούν την ελευθερία και τον πολιτισμό της Ευρώπης. O TEMPORA O MORES, όπως θα έλεγε ο σύντροφος Κικέρωνας!!!

Τρόμαξα αγαπητέ Θεόδωρε με την αντίδρασή σου, αλλά σε χάρηκα για την  απόλυτη ειλικρίνειά σου,  παρά το λεξιλόγιο σου. Αυτά και πολλά άλλα  σε ξεχώριζαν, όπως η ιστορική πια φράση ‘’όλοι μαζί τα φάγαμε’’, που ομολογούσε την πραγματική αλήθεια για τον λαό που θέλει να βγάζει τον εαυτό του από τις ευθύνες και να καρπούται μόνο τα οφέλη, παραβλέποντας ότι και τις  αποτυχημένες επιλογές τους στις εκλογές τις πληρώνουμε όλοι, Εύχομαι  ειλικρινά να υπάρχει και μετά θάνατο ζωή, για να πούμε όσα η ιεραρχία με εμπόδισε να σου πω,  στις αμέτρητες ευκαιρίες που είχαμε.  Αντώνης