ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΕΠΙ ΤΈΛΟΥΣ ΦΩΝΑΧΤΑ

                  Αρχή άνδρα δείκνυσι

Νομίζω ότι ήλθε ο καιρός να πούμε κάποιες αλήθειες και να ‘’ξεμπροστιάσουμε’’ όσους με τσιτάτα και κουτοπονηριές μας ξεγέλασαν  για να έλθουν στην εξουσία. Τώρα λοιπόν που κυβέρνησαν μας έδειξαν ποιοι είναι , τι ζητούσαν από μας – από τον πάντα προδομένο  λαό – αλλά και πού μας οδήγησαν σε τρία μόλις χρόνια.

Παραδέχτηκαν ότι μας είπαν ψέματα, ισχυριζόμενοι όμως ότι δεν έκαναν απάτες – τις είπαν  αυταπάτες - και πρόβαλαν για τούτο την ‘’αριστερή τους  ηθική’’, που  ‘’υπάρχει , όσο και  αυτοί  είναι αριστεροί ‘’. Τώρα, κατόπιν εορτής,  μας λένε ότι ‘’δεν είναι όλοι ίδιοι’’, ενώ η εξουσία τους κατέδειξε ότι κάποιοι είναι πολύ χειρότεροι , αφού  ‘’Αρχή άνδρα δείκνυσι’’.

Ο τραγικός μας Σοφοκλής στην Αντιγόνη του ξεκαθαρίζει απόλυτα ότι, η εξουσία αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα του άνδρα [ εννοεί γενικώς τον άνθρωπο].Είναι αυτό που ζούμε τις τελευταίες ημέρες, ενώ οι κρατούντες, μιλούν ακόμα για τη δική τους ‘’ ηθική ‘’ και διερωτώμαι τι άλλο θα δουν τα μάτια μας, για να πεισθούμε ότι υποτιμούν και την νοημοσύνη μας!!!Εδώ θα επικαλεσθώ δύο παλιότερα –εις ανύποπτον χρόνον -  δημοσιευθέντα ομότιτλα άρθρα:

Το ένα στην έντυπη έκδοση [20.10.2010] της ‘’ανεξάρτητης Ελευθεροτυπίας’’, που αργότερα μεταλλάχθηκε στην ‘’ανεξάρτητη συνεταιριστική εφημερίδα’’, που αποτελεί  φερέφωνο κάθε αριστερής εξουσίας – ιδίως της σημερινής. Εκεί λοιπόν ,ο κ. Ανδρέας Ρουμελιώτης, προσπαθώντας να μας δείξει τι εννοεί ο Σοφοκλής, το μετάφρασε στη νεανική αργκό, για να γίνει πιο κατανοητό και ιδού το αποτέλεσμα: ‘’Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία,  20. 10.2010 .

 «Αρχή άνδρα δείκνυσι»

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

«ΑΡΧΗ άνδρα δείκνυσι». Τι εννοούσε ο Σοφοκλής; Ότι η ποιότητα του ανδρός φαίνεται μόνο όταν αναλάβει αξιώματα και εξουσία. Μεταφράζοντάς το στη νεανική αργκό, θα λέγαμε ότι οι περισσότεροι που το παίζουν άντρες και τζάμπα μάγκες, όταν έρχονται στην εξουσία αποδεικνύεται πόσο ασήμαντες κωλονιάρες, μπαγαπόντισσες, μπαμπέσες, ανυπόληπτες και ύπουλες γίνονται.’’ Προσωπικά δεν συμφωνώ με το λεξιλόγιο, αλλά ως ειδικότερος εμού , εκείνος  κάτι  ξέρει!!!

          Το δεύτερο  στη σατιρική- αποκαλυπτική εβδομαδιαία έκδοση ‘’ το Ποντίκι’’  της 23.4.2012, όπου πέραν του τίτλου, παρατίθεται πληρέστερο απόσπασμα από την Αντιγόνη [στίχοι 175-177] στην αρχαία ελληνική και σε μετάφραση για να καταλαβαίνουν όλοι,  που έχει ως εξής:

‘’ Αµήχανον δε παντός ανδρός εκµαθείν ψυχήν τε και φρόνηµα και γνώµην, πριν αν αρχαίς και νόµοισιν εντριβής φανή εµοί γαρ όστις πάσαν ευθύνων πόλιν µη των αρίστων άπτεται βουλευµάτων, αλλ’ εκ φόβου του γλώσσαν εγκλήσας έχει, κάκιστος είναι νυν τε και πάλαι δοκεί· και µείζον όστις αντί της αυτού πάτρας φίλον νοµίζει, τούτον ουδαµού λέγω.

«Είναι αδύνατο να µάθει κανείς τη διάθεση, το φρόνηµα και τη γνώµη τού κάθε ανθρώπου, πριν αυτός δοκιµαστεί στην άσκηση της εκτελεστικής και νοµοθετικής εξουσίας. Όποιος λοιπόν φέρει την ευθύνη της διακυβέρνησης της πόλης και ωστόσο δεν παίρνει τις καλύτερες αποφάσεις γι’ αυτήν, και για κάποιον λόγο κρατά το στόµα του κλειστό, και τώρα, όπως και πριν, µου φαίνεται ότι είναι εντελώς άχρηστος. Και όποιος θεωρεί έναν φίλο του σπουδαιότερο από τη πατρίδα του, αυτόν δεν τον υπολογίζω καθόλου».’’

Για να μην αδικήσω την πράγματι σατιρική αλλά μονόφθαλμη αυτή εφημερίδα, επισυνάπτω  [ στο τέλος ] ολόκληρο το άρθρο της και αναρωτιέμαι τι θα έλεγε σήμερα , κάτω από τον ίδιο τίτλο, γιατί μέχρι τώρα δεν βρήκα κάποιο ανάλογο σχόλιό της. Ας το κάνει και τώρα – εκ των υστέρων – αφού ποτέ δεν είναι αργά ,διότι εγώ , όπως και  πλείστοι άλλοι, θα το περιμένω!!!

Δεν αναφέρομαι επί του παρόντος στα λοιπά ‘’μίσθαρνα’’ όργανα που προβάλλουν και εφαρμόζουν στην πράξη την ‘’αριστερή τους ηθική’’, αφού έτσι βγάζουν καλύτερα το ‘’παντεσπάνι’’ τους, αλλά για πόσο ακόμα; Θα βάλω μια άνω τελεία στο παρόν με δυο αποφθέγματα απλά και μόνο  για προβληματισμό και ας τα σκεφθούν όλοι καλά : ‘’Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά’’, που αναφέρεται στον Αισχύλο αλλά και ‘’φιλείν μεν προδοσίαν, προδότην δε μισείν’’ που αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα.

Σκεπτόμουν και άλλα πολλά να γράψω, αλλά συνέπεσε  παράλληλα μια συνέντευξη ΣΤΟΝ ΣΚΑΙ [ σήμερα 13.20],του Ευρωβουλευτή του Σύριζα κ. Κώστα  Χρυσόγονου, που τα είπε όλα πιο έγκυρα και πληρέστερα και στο άκουσμά τους ‘’εφριξα’’ .  Αντώνης Ταρνανάς

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο από το Ποντίκι

Τέλος φόρμας

23.4.2012

Αρχή άνδρα δείκνυσι

75

Ο Σοφοκλής, άνδρας σοφός, στο µνηµειώδες αιώνιο έργο του «Αντιγόνη», στους στίχους 175-177, γράφει:

Αµήχανον δε παντός ανδρός εκµαθείν ψυχήν τε και φρόνηµα και γνώµην, πριν αν αρχαίς και νόµοισιν εντριβής φανή εµοί γαρ όστις πάσαν ευθύνων πόλιν µη των αρίστων άπτεται βουλευµάτων, αλλ’ εκ φόβου του γλώσσαν εγκλήσας έχει, κάκιστος είναι νυν τε και πάλαι δοκεί· και µείζον όστις αντί της αυτού πάτρας φίλον νοµίζει, τούτον ουδαµού λέγω.

«Είναι αδύνατο να µάθει κανείς τη διάθεση, το φρόνηµα και τη γνώµη τού κάθε ανθρώπου, πριν αυτός δοκιµαστεί στην άσκηση της εκτελεστικής και νοµοθετικής εξουσίας. Όποιος λοιπόν φέρει την ευθύνη της διακυβέρνησης της πόλης και ωστόσο δεν παίρνει τις καλύτερες αποφάσεις γι’ αυτήν, και για κάποιον λόγο κρατά το στόµα του κλειστό, και τώρα, όπως και πριν, µου φαίνεται ότι είναι εντελώς άχρηστος. Και όποιος θεωρεί έναν φίλο του σπουδαιότερο από τη πατρίδα του, αυτόν δεν τον υπολογίζω καθόλου».

Η ιστορία και η γλώσσα αυτής της χώρας βρίθουν από παρόµοια συγκλονιστικά αποσπάσµατα, τα οποία µάλιστα θεωρούνται ως ο ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίο οικοδοµήθηκε µέσα στους αιώνες ο παγκόσµιος πολιτισµός.

Παρακολουθώντας την τραγική µοίρα της σύγχρονης Ελλάδας, απορεί κανείς πως σε αυτόν τον τόπο, µε την κληρονοµιά ενός κολοσσιαίου πολιτισµού και µιας γλωσσικής παράδοσης που µεταφέρει αξεπέραστα βιώµατα, όλη αυτή η πολιτική παρακαταθήκη αποβαίνει γράµµα κενό, λευκή σελίδα, tabula rasa!

Αντίθετα µε ό,τι θα ήλπιζε κανείς και ίσως απ’ ό,τι ονειρεύτηκαν κάποιοι ονειροπόλοι εντός και εκτός Ελλάδας, «εντός και εκτός» ελληνικής ιθαγένειας, η νεοελληνική πολιτική ιστορία συγκροτεί ένα θλιβερό «χρονικό οικογενειακών και κοµµατικών δυναστειών», καθώς εύστοχα σηµειώνει ο Κυριάκος Σιµόπουλος, οι οποίες λυµαίνονται άγρια και λεηλατούν άκαρδα, εδώ και δυο συνεχόµενους αιώνες, αυτόν τον τόπο. Θα µπορούσε να ισχυριστεί κανείς µε πειστικότητα και ιστορικά τεκµηριωµένα επιχειρήµατα ότι η χώρα έχει καταληστευθεί από επαγγελµατικές οµάδες πολιτικών οι οποίες κληροδοτούσαν µέσω των «δηµοκρατικών» διαδικασιών την εξουσία από πατέρα σε γιο, από µάνα σε κόρη κι από πεθερό σε γαµπρό. Την εξουσία της χώρας την άσκησαν συγγενείς και φίλοι, υιοί και κορασίδες, πεθερές και µπατζανάκια, εξαίρετοι κουµπάροι και κουµπάρες, γενικώς «τα δικά µας παιδιά».

Αυτά λοιπόν τα αειθαλή «παιδιά» αποτέλεσαν το σταθερό σηµείο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το πολιτικό µας σύστηµα, αυτά τα αγέραστα «δικά µας παιδιά» εξέφρασαν την ύψιστη διαχρονική πολιτική πρακτική στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, σαν να µην είχε περάσει ούτε µια µέρα από το 1821 οπότε ο Παναγιώτης Παπατσώνης σηµείωνε: «διά µέσου του δανείου τούτου εδιωρήσαν εις όλας τας επαρχίας οπαδούς τους υπαλλήλους…»! Την ίδια εποχή, σύµφωνα µε τον Φιλικό Νικόλαο Σπηλιάδη, πριν ακόµα ξεκινήσει η Επανάσταση είχε οργανωθεί το κοµµατικό κράτος, το οποίο φρόντισε το πρώτο δάνειο της χώρας να τύχει «…ατασθαλούς διαχείρισης, πελατειακής, κοµµατικής έδρασης… διά σκοπούς φατριαστικούς»! Το ίδιο βιολί συνεχίζεται και µερικά χρόνια αργότερα, τότε που ο… κοµµατάρχης των αγγλικών συµφερόντων εν Ελλάδι Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος σηµείωνε αµέριµνος: «τον διορίζω πολιτάρχη… επειδή είναι εδικός µας»!

Έτσι η «ένδοξη» κατά τα άλλα Ιστορία της χώρας µας συνεχίζεται µε οµάδες συµφερόντων που αντιµάχονται από γενιά σε γενιά για το ποια θα πλουτίσει περισσότερο σε βάρος της χώρας. Τα τραγελαφικά περιστατικά πελατειακής πολιτικής, η απληστία, η αναισχυντία, µε την οποία κυβερνούσαν οι κατά καιρούς εκλεκτοί του λαού, δεν έχουν τελειωµό. Ένας χαρακτηριστικός ιστορικός διορισµός υπήρξε εκείνος όπου ο Δηµήτριος Βούλγαρης, ο οποίος διετέλεσε οχτώ φορές πρωθυπουργός, στην τελευταία του θητεία (9 Φεβρουαρίου 1874 - 27 Απριλίου 1875), διόρισε ως υπουργό Παιδείας και Εκκλησιαστικών τον γαµπρό του, ο οποίος αµέσως µετά πλούτισε άγρια µε την αγοραπωλησία «ιερών» µητροπολιτικών εδρών! Ένα άλλο χαριτωµένο παράδειγµα οικογενειοκρατίας είναι εκείνο που εκφράζεται σε ένα σατιρικό άσµα της εποχής, το οποίο τραγουδούσαν στον µελωδικό ρυθµό του ύµνου της 4ης Αυγούστου και διακωµωδούσε τη σύζυγο, τις κόρες και τους γαµπρούς του δικτάτορα Μεταξά:

Εμπρός για τη Λελέ Μανζούφα

Εμπρός για τη Νενέ Φωκά

Εμπρός και για την Χοντρολέλα

Και για τον Γιάννη Μεταξά.

Από την καλοστημένη παγίδα της εξουσίας δεν γλίτωσαν ακόμα και άνδρες των οποίων «η εκ των ανδραγαθημάτων αυτών δόξα έλαμπε τοσούτω φαεινή, ώστε ου μόνον να αυξήσωσι πράττοντες τα κοινά εφαίνετο δύσκολον, αλλά και ν’ αμαυρώσωσιν εκινδύνευον». Την παραπάνω σοφή προειδοποίηση του Δραγούμη δεν άκουσαν ούτε ο Κανάρης ούτε ο Κριεζής γιατί, όπως με χιουμοριστική διάθεση σημειώνει, «είχον δυστυχώς την πτέρναν τρωτήν, ηγάπων δηλαδή την Αρχήν και οι δύο». Μάλιστα, αργότερα θα επικρατήσει η υποβληθείσα από την Αυλή συνήθεια στα ύπατα αξιώματα να διορίζονται οι γόνοι των αγωνιστών, οι οποίοι το μόνο εφόδιο που χρειάζονταν ήταν το πατρικό όνομα και, όπως ήταν φυσικό, οι περισσότεροι από αυτούς «χάριν των πατέρων, προς ζημίαν δε των δημοσίων, και πλοίαρχοι αθαλάσσωτοι και στρατηγοί απειροπόλεμοι και υπουργοί αμαθείς ανεδείχθησαν».

Χαρακτηριστικό της ηθικής δικαίωσης που απολάμβαναν και απολαμβάνουν οι πολιτικοί αυτοί, που θεωρούν την άσκηση εξουσίας κληρονομική υπόθεση, είναι το παρακάτω απόσπασμα του οξυτάτου και οξύνου Ροΐδη, ο οποίος έγραφε στον «Ασμοδαίο» στις 29 Ιουνίου 1875: «Πτυόμενος σπογγίζεται· ουδόλως δε θεωρείται προσβεβλημένος αν οι σύγχρονοι Έλληνες φρονούσι, γράφουσι και κυρύττουσι περί αυτού, ως οι Γάλλοι περί του Μαζαρίνου, ότι γνωρίζει εικοσιτέσσαρας τρόπους να προμηθεύεται χρήματα εξ ων ο τιμιότερος είναι η κλοπή».

Αν αναρωτηθεί κανείς γιατί υπάρχουν τόσα υπουργεία και τόσοι υπουργοί, υφυπουργοί και υποψήφιοι υπουργοί, ας ανατρέξει στην πολιτική Ιστορία της Ελλάδας και ας ξεφυλλίσει τα ονόματα των πολιτικών οικογενειών από το 1821 έως τις μέρες μας. Κάποτε ο Βενιζέλος κατάφερε να υπουργοποιήσει το 1/4 των βουλευτών του. Στις μέρες μας, η αύξηση των υπουργείων αλλά και η καθιέρωση των υφυπουργείων αποτελεί σταθερό κανόνα του οικογενειακού πελατειακού κομματικού, πολιτικού κατεστημένου της χώρας – όχι γιατί καλύπτουν καμιά σοβαρή κρατική ή κοινωνική ανάγκη, αλλά μόνο και μόνο προκειμένου να κρατηθούν οι ισορροπίες και να ικανοποιηθούν οι προσωπικές, οικογενειακές και ρουσφετολογικές ανάγκες του πελατειακού μας πολιτικού συστήματος που εξακολουθεί να βυθίζει τη χώρα στον πάτο του έλους, αρκεί να διαπρέψουν οι πολιτικοί γόνοι του κομματικού συστήματος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η παρακάτω λίστα η οποία… αλιεύτηκε τυχαία στο Διαδίκτυο… Καμαρώστε και ψηφίστε!

Να μας ζήσουν να τους χαιρόμαστε…

«Επώνυμα με βαρύ πολιτικό παρελθόν δεν θα λείψουν, με πιο τρανταχτή την πιθανότατη υποψηφιότητα του γιου του αντιπροέδρου του κόμματος της Ν.Δ. Σταύρου Δήμα, Χρήστου, που αναμένεται να πολιτευθεί στην Κόρινθο.

Ένας ακόμη Καραμανλής, Κώστας κι αυτός, θα βρεθεί στα ψηφοδέλτια του κόμματος και μάλιστα στις Σέρρες. Πρόκειται για τον υιό του Αχιλλέα Καραμανλή, Κώστα.

Στα Τρίκαλα θα πολιτευθεί ο Κώστας Σκρέκας, γιος του νυν βουλευτή Θεόδωρου Σκρέκα.

ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ

           Συμπτώσεις ή σημεία των καιρών ;

         Χθες, Κυριακή, η ΕΡΤ 1 επέλεξε την προβολή ενός έργου, με τίτλο ‘’ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ’’, που  το 2011 είχε συγκλονίσει το όχι και τόσο συντηρητικό κοινό και τους κριτικούς του Φεστιβάλ των Καννών. Είναι και αυτό ένα δείγμα ‘’προοδευτισμού’’ ή εναρμόνισης  με την γενικότερη αισθητική και πρακτική της εποχής που διανύουμε; Το έργο, πέραν των άλλων λεπτομερειών που αποφεύγω για ευνόητους λόγους, αναφέρεται ‘’ Στις αρχές του 20ού αιώνα, όπου ένας οίκος ανοχής ζει τις τελευταίες μέρες της ιστορίας του. Στον μικρόκοσμό του, κάποιοι άνδρες ερωτεύονται κι άλλοι γίνονται επικίνδυνα βίαιοι, οι γυναίκες μοιράζονται μυστικά, φόβους, χαρές, πάθη, πόνους… ‘’ Αποτελεί με λίγα λόγια τον πλήρη ευτελισμό της ‘’ανυπεράσπιστης’’ γυναίκας και την απουσία κάθε ηθικού φραγμού., Γίνεται σκεύος ηδονής, αλλά τηρεί όλους τους κανόνες υγιεινής και υποταγής. Απόλυτη εμπορευματοποίηση της γυναικείας σάρκας, ενώ στις μέρες μας,  άλλες κυρίες [ οι δικές μας] από δασκάλες του Δημοτικού αναγορεύονται σε πανεπιστημιακούς καθηγητές.

          Αυτό συμβαίνει σε μια χώρα που το 1998 το ενδεκαμελές εκλεκτορικό σώμα είχε αρνηθεί [ με ψήφους  6-4 ] την έδρα του Καθηγητή στο μεγαλύτερο σύγχρονο έλληνα επιστήμονα και ερευνητή, τον κ. Δημήτριο Νανόπουλο. Σήμερα όμως έχουμε αριστερή κυβέρνηση και νέους κανόνες ηθικής . O tempora o mores !!! που θα έλεγε – αν ζούσε -  ο Κικέρωνας, ρίχνοντας και μια ‘’μούντζα’’.

Εντελώς συμπτωματικά η έναρξη της προβολής του έργου ακολούθησε τα γεγονότα ενός άλλου ‘’οίκου ανοχής’’ που χθες το βράδυ είχε μεταφερθεί στην Τούμπα, στον ποδοσφαιρικό αγώνα ΠΑΟΚ- Ολυμπιακού, που δεν ξεκίνησε  ποτέ. Αφορμή υπήρξε  ‘’ένα χαρτάκι ταμιακής μηχανής’’- όπως το περιέγραψαν τα τοπικά μέσα – που  ‘’χτύπησε στο πρόσωπο τον ισπανό προπονητή του Ολυμπιακού’’. Πάντως  δεν είναι η πρώτη φορά που κάποια αντικείμενα ‘’πετάνε’’ μόνα τους εναντίον ανθρώπινων στόχων. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΟΚ Κυριάκος Κυριάκου εκ μέρους της ΠΑΕ ΠΑΟΚ: δήλωσε ‘’Περιμένουμε να κλείσει ο διαιτητής το φύλλο αγώνα. Έχετε δει τα πράγματα, τα έχετε συζητήσει. Ο Ολυμπιακός ήρθε εδώ με συγκεκριμένο στόχο.’’  Το κακό γι’ αυτόν και το άμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι όλοι πράγματι τα είχαμε δει όλα σε απευθείας μετάδοση. Άφησε μάλιστα  την εντύπωση ότι οι μαζοχιστές Πειραιώτες πήγαν στη Θεσσαλονίκη για να αποτελέσουν στόχο στο ‘’χαρτάκι που πέτυχε ‘’ τον άτυχο Ισπανό προπονητή.

Ο Πρόεδρος του ΠΑΟΚ, θυμήθηκε τα ελληνικά του και δήλωσε εν κινήσει – αν άκουσα και κατάλαβα καλά- ‘’ συγγνώμη από φιλάθλους του ΠΑΟΚ’’. Για κακή τύχη όμως αμφοτέρων των επισήμων, ο ‘’ελεύθερος αυτός σκοπευτής’’  έχει και προηγούμενη καταδίκη για σκόπευση με ειδικό πιστόλι φωτοβολίδας. Για όλα αυτά δεν ακούστηκε ούτε μια συγγνώμη από όσους είχαν προγραμματίσει να δούνε ζωντανά ή τηλεοπτικά τον αγώνα. Ασορτί ήταν και η στάση του Βέλγου  ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού κ. Μιραλά, που ασχημονούσε ασύστολα. Κρίμα γιατί στη χώρα του οι άνθρωποι είναι ευγενείς και δεν επιτρέπουν  ανάλογες καταστάσεις.

Θα μου πείτε τώρα τι με έπιασε και το έριξα στα ποδοσφαιρικά!!! Απλούστατα ήταν η αφορμή για να καταδείξω την γενικότερη ποδοσφαιροποίηση της ζωής στη χώρα μας – κύρια στην πολιτική- όπως συμβαίνει πολύ συχνά και ιδιαίτερα με τα τελευταία καραγκιοζιλίκια στη Βουλή που από τους 11 ‘’κατηγορούμενους’’ αφαιρείται αυθαίρετα ο ένας [ο δικός μας] και οι λοιποί χαρακτηρίζονται ένοχοι – πριν αποφανθεί γι’ αυτό ο φυσικός τους δικαστής και στήνονται οι ονομαστικές τους κάλπες   [μόνο η φωτογραφία τους είχε παραλειφθεί].

Τι να προσθέσει  κανείς σε  όσα ακούγονται για την  αναπληρώτρια Υπουργό Εργασίας κυρία Αντωνοπούλου και σύζυγο του υπουργού οικονομίας κ. Παπαδημητρίου, που ελάμβανε – με αίτησή της – 12.000 Ευρώ το χρόνο ως επίδομα ενοικίου, αφού είχε δηλώσει ως τόπο κατοικίας της τις  ΗΠΑ. Το ζευγάρι αυτό των ‘’ μεταγραφών’’ από τη φίλη μας Αμερική, έχει περιουσιακά στοιχεία που ξεπερνούν τα 3,5 εκατομμύρια Ευρώ.  Δηλαδή η ποδοσφαιροποίηση ακολουθεί όλους τους κανόνες της ΦΙΦΑ, βάσει των οποίων ξοδεύονται τεράστια ποσά για μεταγραφές άσων του είδους. Μπορεί βέβαια εκ των υστέρων να πούνε ότι δεν τόθελε και ότι σε ένδειξη καλής θέλησης θα τα επιστρέψει,  ‘’τώρα που την πιάσανε με τη γίδα  στην πλάτη’’ – όπως λέει και ο κ. Πολάκης!!!

Έτσι λοιπόν επανέρχομαι στην αρχή του άρθρου μου, μένοντας μόνο στον τίτλο που περιγράφει εναργέστερα την παρούσα κατάσταση και ζητώ συγγνώμη από τις επαγγελματίες του είδους ή εκείνες που η ανάγκη επιβίωσης τις οδήγησε σε  αυτή την ταπείνωση. Αντώνης Ταρνανάς

ΔΙΑΒΙΒΑΣΗ ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Είναι ευτυχία να νιώθεις ότι περιβάλλεσαι από αξιόλογους ανθρώπους και ότι η ζωή δεν εξαντλείται σε ιδεοληπτικές κορώνες. Η χώρα μας έχει και άξιους που θα τη βοηθήσουν  να βγει από αυτόν τον βόρβορο, που έχει κατακλύσει την εποχή μας.

Παραθέτω τα δυο κείμενα που μου περιήλθαν από φίλη μου με τη μοναδική προσθήκη ότι λυπάμαι  αφάνταστα που δεν είναι δικά μου. ΄Ισως κάποτε μπορέσω κι εγώ να γράφω με την ίδια αντικειμενικότητα και κυρίως το ίδιο θάρρος. Αντώνης Ταρνανάς

Καλημέρα καλοί μου φίλοι

Και να ήταν μόνο τα όσα αναφέρει ο κ. Στεφανίδης στην επιστολή του προς την "κυρία" Μπέττυ??

Παρακολουθώντας χτες και σήμερα τα της Βουλής των Ελλήνων. δάκρυσα. Και δάκρυσα γιατί τόσοι αγώνες κυρίως των γονέων μας  προκειμένου εμείς και τα παιδιά μας να ζήσουν καλλίτερα πήγαν ΤΕΛΕΙΩΣ χαμένες.

Δεν θα σου γράψω τίποτα περισσότερο. Απλά στου προωθώ το κείμενο ενός φίλου των παιδιών μου, ενός παιδιού που έχει παραμείνει στην Ελλάδα προσπαθώντας να επιβιώσει.

Δεν είναι κρίμα να βλέπει τα όνειρα του, τις ελπίδες του, τις προσπάθειες του να καταστρέφονται από αυτό το καρκίνωμα που μας κυβερνά ?

"Ήμουν στα θεωρεία της Βουλής χτες, έως τα ξημερώματα, παρακολουθώντας τη συνεδρίαση. Θέλησα να αφουγκραστώ το κοινοβουλευτικό κλίμα, στην αίθουσα της ολομέλειας, στο εντευκτήριο, στους διαδρόμους, να κατανοήσω βαθύτερα την πολιτική κατάσταση.

Όσο άκουγα τις ομιλήτες είχα ένα διαρκές αίσθημα ασφυξίας που ενισχύονταν με την ώρα.
Το κράτος δικαίου σε κατάρρευση και το Σύνταγμα κουρελόχαρτο, μετά τις εξόφθαλμες παραβιάσεις στη διάκριση των εξουσιών, την προχειρότητα και την ακυρότητα της προδικασίας. Δεν είναι υπερβολή. Είναι πραγματικότητα : Η δημοκρατία είναι σε διωγμό και θεμελιώδεις θεσμοί του πολιτεύματος νοθεύονται. Ο Βενιζέλος, στην υποδειγματική ομιλία του, το πηγε παραπέρα. Εσχάτη προδοσία, είπε.
Ήθος κοινοβουλευτικού λόγου με "γαλλικά", απαξίωση και δολοφονίες χαρακτήρων, μάχη στο βούρκο, ατζέντα διχασμού, τόσο κοινοβουλευτικού οσο και κοινωνικού. Βουβοί οι πολίτες σε παραίτηση, η μετριοπάθεια συνθλίβεται, τα άκρα τρίβουν τα χέρια τους, η μάχη στο βούρκο είναι το βουτυρο στο ψωμί τους.
Η εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο και στην Κύπρο αμφισβητείται όπως ΠΟΤΕ άλλοτε. Η Τουρκία θέλει, αποδεδειγμένα και συντεταγμένα, θερμό επεισόδιο και στρατιωτικά τετελεσμένα. Στο Σκοπιανό άνοιξε παράθυρο ευκαιρίας για συμβιβασμό και επίλυση, και το Μαξίμου το διάβασε ως ευκαιρία διαίρεσης των αντιπάλων, δεν επεδίωξε συναίνεση, δεν ενημέρωσε θεσμικά, δεν έχει εθνική ευθύνη, δεν θέλει να το λύσει. Η  Ελλάς παραμένει χώρα-μέρος του προβλήματος της περιοχής, αντί να είναι μέρος της λύσης, της εγγύησης ασφάλειας και σταθερότητας.
Ουδείς τρελός θα φέρει τα χρήματά του σε επενδύσεις με αυτο το εκρηκτικό μείγμα, το καθοδικό σπιράλ θα παρασέρνει την εργασία και τους νέους στον πάτο του βούρκου.
Ο τρελός Ερντογάν, τα καθημερινά φυτίλια στο Αιγαίο, οι ισαποστάκηδες "ξένοι" σύμμαχοι και εταίροι, κουρασμένοι με το "ελληνικό ζήτημα" και με δικά τους εσωτερικά θέματα, οι μοιραίοι της Κυβέρνησης, ο διχασμός, ο βούρκος.

Θα είναι θαύμα αν γλιτώσουμε την μεγάλη εθνική ήττα, με όρους, πλέον, απώλειας εδαφών και αλλοίωσης πολιτεύματος. Καλή μας τύχη και ο Θεός βοηθός."

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ κ. ΜΑΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ 

ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ  ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ
ΣΤΗ ΣΎΖΥΓΟ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Ανοιχτή επιστολή στην κυρία Μπέτυ Μπαζιάνα
Αγαπητή μου κυρία, αγαπητή συνάδελφέ μου, πλέον, και αγαπητή παλιά συντρόφισσα,
Σου γράφω αυτά τα δυο φιλικά λόγια και ως γονέας και ως πολίτης. Κατ´ αρχάς καλή χρονιά και επιτυχίες στα νέα σου ακαδημαϊκά σου καθήκοντα. Σε καμάρωσα από την τηλεόραση να σε ξεναγούν στο αμφιθέατρο που θα διδάξεις οι επικεφαλής του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας. Αντιλαμβάνομαι τη χαρά και την περηφάνειά σου όπως επίσης αντιλαμβάνομαι την πικρία και τον θυμό χιλιάδων άλλων νέων ανθρώπων με τα δικά σου αλλά και με πολύ περισσότερα προσόντα οι οποίοι δεν "χώρεσαν" στο πρόσφατο νόμο που σε προβίβασε από δασκάλα της πληροφορικής στο δημοτικό σε διδάσκουσα στο πανεπιστήμιο. Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι οι πάντες μιλούν, κακόπιστα αν θέλεις, για νόμο "Μπαζιάνα" εφόσον περισσεύουν και η καχυποψία, και ο φόβος για τις πράξεις ή τις παραλείψεις της "Πρώτης Φοράς Αριστερά". Και ποιος θα τους ψέξει γι’ αυτό μετά από τόσες παλινωδίες, ακυρώσεις, χαριστικούς συμψηφισμούς προς ημετέρους, νεποτισμό, κλπ.; Πως μπορείς να πείσεις όλον αυτόν τον θυμωμένο και αποκλεισμένο κόσμο, ότι οι ακαδημαϊκοί εκλογείς σου  δεν επηρεάστηκαν από την τόσο στενή σου σχέση με την εξουσία; Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Επαναλαμβάνω εδώ την άποψη που έχω διατυπώσει και παλιότερα. Ήταν πριν ένα χρόνο περίπου όταν προσπάθησα να ξεναγήσω και εσένα και τον Αλέξη και τον συνεχώς δύσθυμο υπουργό πολιτισμού στην έκθεση "Κόκκινο" στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Φαινόσουν τότε ευτυχής πλάι στον πρωθυπουργό σύζυγο σου λες και όλα τα οράματα της γενιάς μου αλλά και της γενιάς σου ήταν η εξουσία σας ως αυτοσκοπός. Η εξουσία απογυμνωμένη από οποιαδήποτε ηθική ή αισθητική. Χωρίς ζωοποιά σύμβολα σαν εκείνα που προσπάθησε να οικειοποιηθεί χτες ο πρωθυπουργός στη Καισαριανή. Το πλοίο, αγαπητή Μπέτυ, που λέγεται Ελλάς βυθίζεται αργά, βασανιστικά. Μέσα σε λίγα, μόλις, χρόνια ξαναγυρίσαμε στις εξευτελιστικές συνθήκες εξάρτησης και πολιτικής πατρωνίας που ίσχυαν ήδη από το 1830 και την δημιουργία του "πρότυπου βασιλείου" (κατά την αείμνηστη Ελένη Σκοπετέα). Ό τι κατακτήθηκε στους δυο αιώνες ελεύθερου βίου, χάθηκε στην εποχή μιας από παλιά προαναγγελθείσης κρίσης. Κι αυτό είναι κάτι που θα βαρύνει τις επόμενες γενιές. Να γιατί σας κατηγορώ. Γιατί δεν έχετε συνείδηση Ιστορίας.

Αγαπητή Μπέτυ, δεν υπάρχει αρκετή υποκρισία σε όλα αυτά; Όλοι σας μοιάζει να υποδύεστε τραγικούς ρόλους με μάσκες όμως κωμωδίας. Το λέω ευθέως. Η θέση σου ως συζύγου του πρωθυπουργού είναι απείρως σπουδαιότερη με απείρως πιο ουσιαστικά καθήκοντα από οποιαδήποτε ακαδημαϊκή τήβεννο. Είναι μια θέση πολιτική είτε θέλεις είτε όχι, πολύ υψηλών προδιαγραφών. Η κάθε σου επιλογή, κάθε σου κίνηση, αποκτά τεράστια συμβολική υπεραξία έξω στη κοινωνία. Και βέβαια υπόκειται σε ανελέητη κριτική. Πρόκειται για την ίδια κριτική που κι εμείς ασκούσαμε στους έχοντες και κατέχοντες, κατηγορώντας τους για μικροαστισμό, φαρισαϊσμό και Life style. Και να τώρα που κι εμείς -εσείς δηλαδή- διακηρύσσετε μεν την ισότητα της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά στέλνετε όλοι, με προεξάρχοντα τον Φίλη, τα παιδιά σας σε ακριβά ιδιωτικά. Γουστάρετε τα ακαδημαϊκά οφίκια αλλά συγχρόνως αποκλείετε τα πανεπιστήμια από την αξιολόγησή, τον ανταγωνισμό, την αριστεία, καταδικάζοντάς τα σε παρακμή. Αντιλαμβάνομαι πόσο περήφανος ο σύζυγός σου με τις ακαδημαϊκές σου δάφνες. Αυτές όμως δεν ισοφαρίζουν το δικό του χειροπιαστό έλλειμμα παιδείας. Εκτός κι αν όλα εξαντλούνται στην επικοινωνιακή εκμετάλλευσή και στη δημιουργία εντυπώσεων, στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι. (Χωρίς να μπερδέψουμε αυτή τη φορά τη σχέση του Χέγκελ με τον Ένγκελς)!

Περίμενα άρα από σένα προς χάριν ενός υψηλού συμβολισμού να αποστείς των προσωπικών σου φιλοδοξιών τιθέμενη αλληλέγγυα προς όλους αυτούς που διαθέτουν τις φιλοδοξίες αλλά όχι και τα μέσα. Θα έχεις όλο τον χρόνο να τις εκπληρώσεις μετά αποδεικνύοντας ότι πραγματικά τις αξίζεις. Με απογοήτευσες, λοιπόν, όπως με απογοήτευσε πολλάκις και ο σύντροφος σου (και ... σύντροφος του Πολλάκη). Θυμάσαι, άραγε, την έκθεση-αφιέρωμα στον Μποστ που είχα διοργανώσει ως επικεφαλής του τμήματος πολιτισμού του τότε Συνασπισμού; Γελάγαμε με τα σκίτσα του Μέντη που σάρκαζαν το εφήμερο της κάθε εξουσίας και η απατηλή αίσθηση αιωνιότητας που αυτή δημιουργεί. Και αφτό θα περάση. Ιδού το πρόβλημα. Το ότι περάσατε εν μιά νυκτί από τον Μποστ στον Γιάν Φαμπρ χωρίς τα αναγκαία, ενδιάμεσα στάδια. Εξ ου και η χρόνια κατάθλιψη του κυρίου υπουργού. Δεν σου κάνει εντύπωση πως ενώ όλη η κυβέρνηση χαμογελάει τρισευτυχισμένη ο κ. Μπαλτάς έχει ένα ξυνισμένο ύφος σαν να ήπιε λάβδανο; Είναι μάλλον γιατί αυτός ξέρει πως η διαφορά του Έγελου από τον Ένγκελς, δηλαδή του ιδεαλισμού από το ρεαλισμό, είναι κάτι περισσότερο από ένα ν.

Θα κλείσει λοιπόν και μάλλον θα κλείσει γρήγορα κι αυτός ο κύκλος της επανάστασης της γραβάτας και των βαρουφακισμών και θα μετράμε όλοι απώλειες και διαψεύσεις καταλογίζοντας ευθύνες και καταθέτοντας πικρίες. Θα μετράμε δυστυχώς και άλλο χαμένο χρόνο, σπαταλημένο ιδεοληπτικά και ανόητα. Τότε αγαπητή Μπέτυ, τότε, όταν βρίσκεσαι μακριά από την εξουσία, ξαναδιάβασε σε παρακαλώ αυτό το γράμμα το οποίο μάλλον τώρα θα προσπεράσεις. Και μάλιστα διάβασέ το στα δικά σου παιδιά μήπως αυτά τουλάχιστον αποφύγουν τα δικά σας ολέθρια λάθη. Τα λάθη της γενιάς μου και της γενιάς σας.

Μετά τιμής και μετ' ευχών προσωπικών

ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ Ή ΕΘΙΣΜΟΣ

      ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ Ή ΕΘΙΣΜΟΣ;

Χθες το βράδυ  ξενύχτησα και πάλι για να ακούσω αποκαλύψεις για το σκάνδαλο της ΝOVARTIS και  μάλλον μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο. Δεν κατάλαβα τελικά αν όσοι κατηγορούνται είναι αθώοι – τουλάχιστον μέχρι να αποφανθούν τα αρμόδια δικαστήρια και αν ναι ‘’τι ρόλο παίζουν οι δέκα κάλπες ενοχής’’ που στήθηκαν στον ναό της δημοκρατίας. Άκουσα όλους τους ‘’κατηγορούμενους’’ να δηλώνουν ότι θέλουν να δικαστούν , χωρίς τα προνόμια περί ευθύνης Υπουργών’’ , αλλά δεν διαπίστωσα   ανάλογη αποδοχή από τους    κατηγόρους  τους  να γίνει κάτι τέτοιο. Η παράσταση κράτησε ολονυχτίς με προσπάθειες ‘’φίμωσης’’  , για να μην τα λέμε και όλα και στο τέλος που έφυγαν οι πιο πολλοί,  άρχισαν τα ανέκδοτα και ήλθαν κι αυτοί που σνομπάρισαν  τη διαδικασία. Πάντως με όσα είδα και άκουσα, ήρθαν  στο νου μου οι στίχοι ενός κλέφτικου τραγουδιού ‘’ της νύχτας οι αρματωλοί’’, που μεταξύ άλλων λέγει:

Της νύχτας οι αρματωλοί και της αυγής οι κλέφταις
ολονυχτίς κουρσεύανε και ταις αυγαίς κοιμώνται
κοιμώνται 'ς τα δασά κλαριά και 'ς τους παχιούς τους ήσκιους.

Το δύσκολο στην περίπτωση είναι ότι δεν   υπάρχουν πια  αρματολοί , παρά μονάχα κλέφτες και άντε να βρεις ποιος και τι έκλεψε και ποιος θα τον δικάσει.!!!

Προσωπικά δεν κατάλαβα τελικά τι έγινε και για ποιο σκοπό και επειδή δεν είμαι ειδικός αφήνω σ’ άλλους την ειδική ανάλυση και εγώ περιορίζομαι στις γνωστές μου αφελείς απορίες. Ανέτρεξα στο ιστορικό όσων κυβέρνησαν τη χώρα την περίοδο που ‘’ελέγχεται’’ από την Βουλή και το παραθέτω πιο κάτω. Αρχικά νόμισα ότι δεν ξέρουν απλή αριθμητική ή ότι  ‘’ξεχάστηκαν’’ δυο Υπουργοί Υγείας [ ο κύριος Κίττας από την υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου , που ο ίδιος έχει ήδη κρεμαστεί  στα μανταλάκια και ο έτερος που στο παραπεμπτικό αναφερόταν ως Π.Κ. - Υπουργός της παρούσας κυβέρνησης- που θεωρήθηκε εκ προοιμίου αθώος. Τελικά όμως διαπίστωσα ότι για τον δεύτερο εφαρμόστηκε η γνωστή μέθοδος του Καραγκιόζη ‘’δική μου είναι η τράπουλα και όπως θέλω μοιράζω’’.

          Επειδή άκουσα ότι κάποιοι μίλησαν και για το σκάνδαλο στην τιμολόγηση των φαρμάκων, στέλνω μια φωτογραφία που δείχνει ότι το απλό Depon, ενώ γράφει λιανική τιμή 0,75, κοστίζει  1 Ευρώ [εδώ και ένα μήνα], δηλαδή αύξηση 25%. Τα σχόλια δικά σας.

Μπρός στην αδυναμία μου να απαλλαγώ από τον εθισμό μου και  αρνούμενος να αποδεχθώ ότι είμαι μαζοχιστής, σκέπτομαι μελλοντικά να βάζω ωτασπίδες, να αποφεύγω τουλάχιστον την ηχητική ρύπανση, αφού τα γέρικα μάτια μου έχουν  πια συνηθίσει. Τελικά αποφασίστηκε η παραπομπή και των δέκα [ ο 11^Ος  προφανώς δεν έβλεπε και χάθηκε στο δρόμο !]

[ακολουθεί το ιστορικό της διαδοχής των κυβερνήσεων]

Με την παραίτηση Γεωργίου Α. Παπανδρέου , μετά την προσβλητική για τον ίδιο και τη χώρα ,αντιμετώπισή του από τους  Ευρωπαίους  ηγέτες  τον Νοέμβριο του 2011, στο περιθώριο των G20  στις Κάννες, σχηματίστηκε κυβέρνηση υπό τον κ. Λουκά Παπαδήμο [αυτός φθηνά  γλύτωσε τη [δημοκρατική] φυσική του εξόντωση !]. Όταν όμως τα κόμματα στις εκλογές της 6^ης Μαΐου 2012 απέτυχαν να σχηματίσουν Κυβέρνηση  - αφού είχε βάλλει το χεράκι του και ο κ. Κουβέλης - ανατέθηκε[ 16.5.2012] στον  Πρόεδρο του Συμβουλίου Επικρατείας κ. Παναγιώτη Πικραμένο ο σχηματισμός Υπηρεσιακής Κυβέρνησης [ με Υπουργό Υγείας  και κοινωνικής αλληλεγγύης τον κ. Χρίστο Κίττα]. Στο Υπουργικό Συμβούλιο της 10ης Ιουνίου 2012 αποφασίστηκε να μη λάβουν τις προβλεπόμενες αποδοχές για τη διάρκεια της θητείας τους τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και οι Υπουργοί.[Το τελευταίο τι το ήθελαν και χάλασαν την ‘’πιάτσα’’!!!

Μετά τις εκλογές της 17^ης Μαΐου 2012, σχηματίστηκε κυβέρνηση υπό τον κ. Αντώνη Σαμαρά , με την στήριξη ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ[!].

Την Κυβέρνηση  Σαμαρά και των λοιπών ‘’γερμανοτσολιάδων’’ διαδέχτηκε : Η πρώτη Κυβέρνηση Τσίπρα Ιανουάριος 2015 – Αύγουστος 2015, με Υπουργό Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων τον [ Π.Κ.], που τελικά μάθαμε όταν πρόκειται για τον κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή.

Μετά το φιάσκο Βαρουφάκη [οι Ευρωπαίοι επίσημοι υπολογίζουν ότι μας κόστισε 100 μέχρι 200 δις, ενώ Βουλευτής του Σύριζα το  εκτιμά μόνο στα 35 δις], προκηρύχθηκαν νέες εκλογές, με υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό την κυρία Θάνου [έγινε και Πρωθυπουργός και οι κακοί συνάδελφοί της δεν συναίνεσαν να παραταθεί η θητεία της για άλλα τρία χρόνια]. Ο καλός θεός του Σύριζα όμως δεν αφήνει κανένα παραπονούμενο και της ανατέθηκαν – μόλις την άλλη μέρα - καθήκοντα άμισθης προϊσταμένης του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού [μόνο με κάτι οδοιπορικούλια]. ‘’Εν άλλαις λέξεσι’’ ή ‘’ εν άλλοις λόγοις’’ –  το λέω έτσι για μην το καταλαβαίνουμε εμείς  οι  ‘’ψεκασμένοι’’ , έγινε συνάδελφος του κ. Καρανίκα, αλλά της ‘’μάκρυναν’’ τον τίτλο για να μην λένε ότι έγινε   από Δήμαρχος Κλητήρας.

Όλα αυτά βέβαια  για τα μάτια του κόσμου, αφού κατά βάθος της ανάθεσαν το ρόλο τις Μις Μάρπλ [ της γηραιάς κυρίας στα έργα της Αγκάθα Κρίστι]. Έτσι λοιπόν, με την συμπαράσταση  κυβερνητικού στελέχους που ξέρει τα ‘’δικαστικά’’, ‘’ ρίχνουν  φως στα σκάνδαλα’’, κάθε φορά που ο  ‘’κουτός’’ λαός δείχνει ότι ξεσηκώνεται. Ανάλογο ρόλο ‘’γηραιού κυρίου’’ διεκδίκησε  και  ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ, αλλά δεν τα κατάφερε. Αφού έπαιξε το παιχνίδι τους να ρίξει την κυβέρνηση και  διαπίστωσαν ότι τους είναι  πλέον άχρηστος, τον ‘’έφτυσαν’’ κανονικά και εκείνος ‘’ψάχνει να κρυφτεί’’  πίσω από το δάκτυλό του.     Αντώνης Ταρνανάς

ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΡΗΤΟΡΕΙΑ Ή ΡΗΤΟΡΙΚΗ

         [Σοφίσματα]

Μπαίνοντας στη Σαρακοστή, σκέφθηκα ν’ ακολουθήσω μια ανάλογη αποχή από την πολιτική μου κριτική – για όσο με αφήσουν να το αντέξω. Έτσι λοιπόν, σκαλίζοντας τις μνήμες μου,  αποφάσισα να καταπιαστώ με άλλα θέματα,  λιγότερο ‘’πιασάρικα’’ μα πέρα για πέρα αληθινά και ανθρώπινα. Σήμερα ,Τρίτη ,πρώτη μέρα της  νηστείας, θα ασχοληθώ με μια τέχνη – κυρίως έμφυτη – που με τρόπο πειστικό και ευχάριστο, μας καθηλώνει αισθητικά, τον χορό. Η ζωή μου χάρισε τη σύμπτωση ή και τη συγκυρία να παρακολουθήσω ζωντανά πασίγνωστα μπαλέτα [ Μπαλσόι, Κίρωφ, Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας και άλλα πολλά’’ και να δω από κοντά τους πιο διάσημους σολίστ [ Μαργκότ Φοντέιν, Νουρέγιεφ, Μπαρισνίκοφ και άλλους].

Όλοι αυτοί ξεθώριασαν  μπροστά σε ένα ‘’φυσικό’’ περιστατικό που έζησα ένα βράδυ και μείωσε προσωρινά  και  σχεδόν παραμέρισε τις άριστες εντυπώσεις που μου είχαν προκαλέσει. Αυτός είναι και ο λόγος, που στον τίτλο του άρθρου μου , το χαρακτήρισα σωματική ρητορεία ή ρητορική. Ρητορεία είναι η έμφυτη ή επίκτητη ικανότητα του ανθρώπου να διαμορφώνει τον προφορικό του λόγο με τρόπο ευχάριστο και πειστικό. Ρητορική είναι ένα σύνολο οδηγιών και κανόνων , που αν ακολουθηθούν σωστά, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να γίνει κάποιος ρήτορας.

Επανέρχομαι λοιπόν στο περιστατικό με κάθε λεπτομέρεια, όπως το θυμάμαι ότι το έζησα ένα βράδυ στις Βρυξέλλες. Με την κόρη μου και μια μικρή παρέα βρεθήκαμε σε ένα ελληνικό εστιατόριο. Στο διπλανό τραπέζι βρισκόταν ένα νεανικό ζευγάρι Κογκολέζων φοιτητών, που μας πρότειναν – μετά το φαγητό – να πάμε κάπου για χορό. Θες από ευγένεια ή για να μη  ‘’φανούμε’’   ρατσιστές, δεχθήκαμε την πρόταση αλλά, στην αρχή,  με κρύα καρδιά!!!

Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να μπούμε στην πίστα για χορό, αλλά ‘’οι λευκοί με τους λευκούς και οι μαύροι μεταξύ τους’’. Χορέψαμε για πολύ λίγο  και γυρίσαμε στο τραπέζι μας, κυρίως για να απολαύσουμε τη χορευτική ‘’ρητορεία’’ των ξένων φίλων μας. Αυτό που έβλεπαν τα μάτια μας δεν ήταν χορός, ήταν όνειρο, φαντασίωση, ίσως μαγεία. Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα ευειδείς, με τον χορό τους, έπαιρναν άλλες μορφές θεσπέσιες, χαιρόσουν να τους βλέπεις. Αυτοί και κυρίως εκείνη, χωρίς καν να χορεύει,  ‘’λικνίζονταν ανεπαίσθητα απαλά και ένιωθες τον   παλμό κάθε ίνας των μυών της, να σαγηνεύει, να υποχρεώνει όλα τα βλέμματα να πέφτουν μόνο επάνω της  να φαίνεται   πανέμορφη, ενώ αυτός ήταν σχεδόν ακίνητος.

Έμειναν στην πίστα μόνοι τους και όλοι  τους ‘’χαζεύαμε’’, γιατί ποιος να τολμήσει να μπει σε τέτοια σύγκριση αλλά κυρίως γιατί κανείς δεν ήθελε να στερηθεί το ‘’θέαμα’’. Όταν – ύστερα από πολλή ώρα – σταμάτησε αυτό το  ‘’όνειρο’’ και επέστρεψαν στο τραπέζι μας, δεν είχαν ίχνος ιδρώτα, ήταν σαν να μην χόρευαν αυτοί  αλλά απλά ‘’ρητόρευαν’’ με τη δική τους γλώσσα των  παλμικών δονήσεων. Όπως οι ίδιοι μας εξήγησαν δεν είχαν καμιά επαγγελματική σχέση με το μπαλέτο ή τον χορό, απλά και μόνο έκαναν προσαρμογή   των παιδικών  τους παραστάσεων στους σύγχρονους  ρυθμούς μιας άλλης κουλτούρας, που δεν είχαν καν ακουστά  στη χώρα τους τα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Όσο και αν προσπάθησαν να μας εξηγήσουν τι ήταν αυτό που έκαναν, κανένας μας δεν μπόρεσε να καταλάβει  ‘’το σύνολο των οδηγιών και κανόνων’’ ώστε να γίνει ρήτορας, ούτε  απλός ομιλητής, στην τέχνη της Τερψιχόρης, αλλά υπήρξαν πειστικοί απόλυτα!!!   Για την ιστορία αναφέρω ότι δεν τους ξανάδαμε ποτέ από τότε και δεν είμαι σίγουρος τι μέτρησε περισσότερο, η χορευτική τους δεινότητα και η άνιση σύγκριση ή η υποβόσκουσα – έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση – χρωματική διάκριση, για να μην πω ο ρατσισμός! Άβυσσος η ψυχή του ‘’πολιτισμένου’’  ανθρώπου. Αντώνης

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΙΕΣ

Σήμερα , Καθαρή Δευτέρα, που όλα λέγονται ελεύθερα και   όλα επιτρέπονται χωρίς παρεξηγήσεις, δεν θα μιλήσω για ‘’φαλλούς, αναίσχυντους ή τους  κοινούς, το μπουρανί και άλλα δρώμενα. Οι πονηροί καθολικοί, έχουν την  Mardi gras [ λιπαρή Τρίτη], που επιτρέπει μόνο γαστρονομικές παρασπονδίες]. Συνεπώς σήμερα ό,τι κι αν πω είναι ‘’νερό κι αλάτι’’ και ‘’μηδέν παρεξήγηση’’ αλλά μην το ξεχνάτε !!!

 Η κυβέρνηση ανήγγειλε  ότι το σκάνδαλο της NORARTIS είναι   ‘’μεγαλύτερο εκείνου της SIENENS ‘’και τους πιστεύω απόλυτα αφού κάτι θα ξέρουν. Η αντιπολίτευση έκανε λόγο για ‘’σκευωρία’’ και τους πιστεύω και αυτούς, αφού ως ‘’εν δυνάμει μελλοντική κυβέρνηση κάτι θα ξέρει και αυτή. Το ΚΚΕ, δια του κ. Σοφιανού ισχυρίζεται ότι ‘’ πίσω από το σκάνδαλο βρίσκεται ο πόλεμος των πολυεθνικών’’, μα επί τέλους που είναι η αλήθεια; Υπάρχουν κάποιες συγκυρίες που προκαλούν ερωτήματα αλλά όλα αυτά τα παρακάμπτω, χωρίς όμως να μπορώ να πάρω θέση, αφού εγώ πίστευα ότι για την όποια ενοχή ή και την αθωότητα σε ένα κράτος δικαίου, αποφαίνεται μόνο η δικαιοσύνη. Οι κυβερνήσεις φροντίζουν ώστε όλοι οι πολίτες [ λαός και εξουσία ] να  είναι ίσοι απέναντι στον Νόμο  και όπως  οι αρχαίοι Λατίνοι έλεγαν   dura lex sed lex [σκληρός ο Νόμος αλλά Νόμος], εννοείται ίδιος για όλους τους πολίτες. Πότε αυτό το αυτονόητο θα ισχύσει και στη χώρα ‘’της φαιδράς πορτοκαλέας’’!!!

Να ξεκαθαρίσουμε επίσης  ότι κατά το διεθνές δίκαιο, που πρέπει να ισχύει [!] και στη χώρα μας, όλοι είναι αθώοι μέχρις αποδείξεως της ενοχής των από τη δικαιοσύνη. Ότι  κανείς δεν δικαιούται να τους ‘’κρεμάει στα μανταλάκια των κομματικών εντύπων ή να τους παραδίνει στα παπαγαλάκια των κρατικών ΜΜΕ, που καταπίνουν αμάσητα όσα τους προσφέρει η εξουσία και όταν αποδειχθεί η ενοχή τους να πάνε όλοι φυλακή. Όσον αφορά την αντιπολίτευση – στο σύνολό της- δεν ‘’δικαιούται δια να ομιλεί’’,  που έλεγε και ο Κουτσόγιωργας, όπως και η κυβέρνηση,  αφού δεν έκαναν τίποτα για να καταργήσουν τις χαριστικές διατάξεις περί ευθύνης Υπουργών. Τώρα γιατί φωνάζουν;

Καλά λοιπόν όλα αυτά αφού εδώ είναι ‘’Γιουνανιστάν’’ και κάνουμε ό,τι θέλουμε αλλά υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, που μπορούν να διορθωθούν χωρίς να αλλάξει ο Νόμος και αναφέρομαι ενδεικτικά, σε κάποια παραδείγματα:

Σε ανύποπτο χρόνο πήρα προσωπική ενυπόγραφη επιστολή του αρμόδιου τότε  υπουργού κ. Κατρούγκαλου [ την κρατώ για κάθε ενδεχόμενο ], που μου γνώριζε πόσα έπαιρνα και πόσα θα παίρνω στο μέλλον και ήταν όλα ψέματα, αφού ξέρω καλύτερα τι περιέχει η τσέπη μου. Βεβαίως του απάντησα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου, αλλά  εκείνος απλά  ‘’ με έγραψε’’!!! Πίσω έχει όμως η αχλάδα την ουρά, που έλεγαν και  οι παλιοί ‘’πυρπολητές’’, πριν ρίξουν το ‘’μπουρλότο’’.

Πρόσφατα ενημερώθηκα από συναδέλφους και αρμόδιους του συνδικαλιστικού οργάνου της υπηρεσίας μου ότι ‘’μπορώ να κάνω αίτηση’’ για να μου επιστραφούν όσα παράνομα μου παρακράτησαν από λανθασμένο υπολογισμό της επικουρικής μου σύνταξης [ δηλαδή δικά μου λεφτά που μου έκλεψαν !]. Γιατί παρακαλώ πρέπει να κάνω και αίτηση για να μου αποδώσουν τα ‘’κλοπιμαία’’, αντί να απολογηθούν για την παρανομία τους και να δώσουν λόγο  και στη δικαιοσύνη; Εγώ είμαι φτωχός -όπως με κατάντησαν, χωρίς δική μου ευθύνη- αλλά περήφανος και αρνούμαι να ταπεινωθώ [ για λίγα ψίχουλα ] σε ‘’ταπεινούς’’ ανθρώπους που υπεξαίρεσαν προσωπικά μου και όχι κρατικά χρήματα, χωρίς να δώσουν λόγο. Αν έτσι πράγματι έγινε πρέπει να σπεύσουν – αν έχουν λίγο φιλότιμο- να επανορθώσουν ‘’αυτεπάγγελτα και σύντομα το αδίκημά τους’’. Προτείνω αντί της αίτησης μηνύσεις και αγωγές, για να μην εφαρμόζονται δυο μέτρα και δύο σταθμά, όπως στην ‘’Μπανανία’’!!!

Αφού ομολογείται η ‘’κλοπή’’ με την αποδοχή αιτήσεων  για την παράβαση της κείμενης [δικής τους] νομοθεσίας, πρέπει οι ίδιοι, όχι απλά  να διορθώσουν τα λάθη τους μα  και να ελεγχθούν για όλες τις  παραλήψεις τους.

Θα περιορισθώ στα λίγα αυτά παραδείγματα και από την πλευρά μου δικαιούμαι, νομίζω, να τα χαρακτηρίσω σκάνδαλα τρανότερα από όσα επικαλούνται. Ακόμα και ο λαϊκισμός έχει τα όριά του. Εδώ και τώρα λοιπόν προανακριτική στη Βουλή για να φανεί ποιος φταίει και να πληρώσει, αφού τα δημόσια πρόσωπα καλοπληρώνονται για όσα κάνουν και, συνεπώς οι πράξεις τους έχουν το αντίκρισμα τους. Καλή σαρακοστή και  από αύριο νηστεία και προσευχή!    Αντώνης Ταρνανάς

ΨΙΘΥΡΟΙ ΚΑΡΔΙΑΣ

         Ο φίλος μου Θεόφιλος

Πολύ συχνά αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω, για ότι νιώθω γύρω μου, για όσα ακούω και βλέπω ή ό,τι άλλο μου αγγίζει το μυαλό. Υπάρχουν όμως  περίοδοι που το μυαλό αρνείται ν’ ανταποκριθεί  έστω και για μια-δυο λέξεις , γιατί το μπλοκάρει η καρδιά και οι αναμνήσεις, που διεκδικούν το δικαίωμα να πούνε τα δικά τους. Αυτό συνήθως γίνεται στις μεγάλες γιορτές ή άλλες χαρούμενες εκδηλώσεις, που φαίνεται ότι δεν μπορώ πια να τις ‘’απολαύσω’’ , ακόμα και  να τις ανεχθώ!!!

Σήμερα , τελευταία αποκριάτικη Κυριακή με τις καρναβαλικές της παρελάσεις,  δεν πήγα  να τις δω από κοντά – όπως πάντα  έκανα - αλλά , από αντίδραση , σκέφθηκα να γράψω κάτι, όπως το συνηθίζω. Παρά την πλούσια επικαιρότητα δεν μπόρεσα να συγκεντρωθώ και  το θέμα το όρισε η καρδιά, που  με γύρισε  30 και πλέον χρόνια πίσω στις Βρυξέλλες, τη δεκαετία του 1980, όπου βρέθηκα μόνος με τα δυο μου παιδιά και έψαχνα τρόπους να σταθώ όρθιος και για τους τρείς μας.

Έτσι λοιπόν, πολύ συχνά  τα βράδια,  για να ‘’γεμίσω τις άδειες μπαταρίες μου’’, έβγαινα με παρέες  και με τη βοήθεια της  ‘’φωνής’’ μου έκανα  αμέτρητες γνωριμίες κυρίως μουσικόφιλων και   μουσικών, πολλοί από τους οποίους θαρρώ ότι είναι ακόμα φίλοι μου. Ένας από αυτούς ήταν και ο Θεόφιλος, νέο παιδί Ελλήνων παλιών  ανθρακωρύχων, με σπάνια ευγένεια αλλά και μια χαρακτηριστική ατολμία , που έμοιαζε δειλία. Όπως έμαθα, δίδασκε κλασική κιθάρα στο μουσικό τμήμα του Πανεπιστημίου και για να αυξήσει τα έσοδά του, δούλευε σε νυχτερινά στέκια και έκανε και μαθήματα. Έτσι λοιπόν, με τον καλό μου φίλο τον Μιχάλη, εκτός από παρέα,  πήραμε τις κιθάρες μας και αρχίσαμε  σχετικά μαθήματα . Δεν νομίζω ότι μάθαμε πολλά, ίσως γιατί ως εκεί φθάνανε οι ικανότητές μας μα κυρίως γιατί, την ώρα του  μαθήματος, τον παρακαλούσαμε να μας παίξει κάποιο κομμάτι κλασικό και εμείς απλά  τον απολαμβάναμε. Θυμάμαι μια περίτεχνη εκτέλεση της  Alabra και κυρίως της leyenta–Asturias του Isaac Albeniz, στα οποία ήταν υπέροχος. Κιθάρα ίσως έμαθα ελάχιστα, έγινα όμως λάτρης της και γνώστης των καλών συνθετών και εκτελεστών της, κυρίως Ισπανών που  τους απολαμβάνω κάθε φορά που μελαγχολώ.

 Για  σήμερα  διάλεξα  να μοιραστώ μαζί σας μια σπάνια εκτέλεση του καλύτερου συνθέτη και εκτελεστή του περασμένου αιώνα Andres Segovia Torres, [στο αγαπημένο κομμάτι που έπαιζε και ο  φίλος μου Θεόφιλος, το  Asturias].       Ο νέος αυτός φίλος μου, έφυγε  δυστυχώς  πολύ νωρίς από τη ζωή και  θέλω να σημειώσω ότι και όταν ζούσε – πολύ νέος ακόμα – έδειχνε  μια ‘’παραίτηση’’  λες και ήξερε ή περίμενε να φύγει τόσο σύντομα και έδειχνε ‘’τυπικά’’ παρών σ’ όλες τις εκδηλώσεις της. Εγώ θα τον θυμάμαι πάντοτε και ευελπιστώ ότι ίσως  ξανασυναντηθούμε, γιατί δεν τελειώσαμε τα μαθήματα  κιθάρας που είχαμε αρχίσει.!!! Οι φίλοι που τον γνώρισαν  και ιδιαίτερα ο Μιχάλης, ίσως γυρίσουν πίσω νοερά στην εποχή εκείνη  και νοσταλγήσουν τα παλιά και τα χρόνια που φύγαν  τόσο γρήγορα  και χάθηκαν – όπως ο φίλος μας - για πάντα. Αντώνης