ΑΣ
ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΞΕΚΆΘΑΡΑ
ΓΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΙΔΕΟΛΟΓΊΕΣ ΚΑΙ ΛΥΚΟΥΣ!
Αρχίζουμε με την πολιτική
και στη συνέχεια θα ασχοληθούμε με τις ελλείπουσες
και αναζητούμενες στις μέρες μας ιδεολογίες,
που έχουν υποκατασταθεί, σε μεγάλο βαθμό, από τις ιδεοληψίες και εν
τινι μέτρω τα ιδεολογήματα.
Πολιτική είναι, κατά τα διεθνώς κρατούντα,
η τέχνη του εφικτού και δεν έχει πια άμεση σχέση με τα Κόμματα, τα οποία συνήθως την διαχειρίζονται, με πρώτιστο σκοπό την
εδραίωσή τους στην εξουσία. Για να το επιτύχουν, προτάσσουν ή επικαλούνται χαμένες ιδεολογίες
και παταγωδώς αποτυχημένες στην εφαρμογή τους κοσμοθεωρίες , προς άγραν ‘’πελατών’’ που θα
τους φέρουν στην εξουσία. Με την ίδια αυθαιρεσία ελεεινολογούν τους αντιπάλους τους και
ιδιοποιούνται συνθήματα που σε ανελεύθερες περιόδους υπήρξαν αναγκαία, αν και τελικά
οδήγησαν σε επιδείνωση της υφιστάμενης κατάστασης.
Για παράδειγμα η ‘’επανάσταση των
μπολσεβίκων’’ για την κατάλυση του απεχθούς ρωσικού τσαρισμού το 1918, με βάση τις
παραποιημένες θεωρίες των Γερμανών
φιλοσόφων Μαρξ και Έγκελς, πρόσφερε
πολλές ελπίδες στον δυστυχή ρωσικό λαό.
Οι Γερμανοί συμπατριώτες τους χρησιμοποίησαν τη Ρωσία - μέσω του Λένιν - σαν πειραματόζωο
της εφαρμογής του ολοκληρωτικού σοβιετικού ‘’νεοτσαρισμού’’. Στη νέα εκδοχή,
μετά την αποκήρυξή της από τους
λαούς της Ανατολικής Ευρώπης , οι Ρώσοι της KGB με μια μικρή ‘’κάστα’’ συνεργατών τους, άλλαξαν απλά ονομασία ,διαμοίρασαν μεταξύ
τους τον λαϊκό πλούτο της χώρας και
κατέλαβαν την εξουσία. Με τον αναθεωρητισμό τους , επιδιώκουν την επαναφορά
της πάλαι ποτέ κραταιάς
Αυτοκρατορίας και ύστερα από εκατομμύρια νεκρούς, ψυχιατρεία, εκτοπισμούς και στέρηση
ελευθερίας, ιδιοκτησίας και θρησκείας, τις δεκαετίες που τα έσκιαζε η φοβέρα και τα
πλάκωνε η σκλαβιά’’, κατέλαβαν την απόλυτη εξουσία και γίνονται
δισεκατομμυριούχοι και αγοράζουν νησιά και ποδοσφαιρικές ομάδες.
Επιχειρούν να ανακαταλάβουν ,με εισβολή και
τις ευλογίες του Πατριάρχη τους και
τους λοιπούς Θεομπαίχτες, τις ανεξάρτητες πλέον χώρες της τέως Σοβιετικής Ένωσης, αρχίζοντας από τη γειτονική
Ουκρανία. Δεν γνώρισα τα δεινά του
Τσαρισμού, ατύχησα όμως να βιώσω τα
κομμουνιστικά ‘’αγαθά’’ και κατανοώ απόλυτα την ανάγκη των λαών να
απαλλαγούν από τον θερμό εναγκαλισμό του. Πώς να χαρακτηρίσω όμως τους
συμπατριώτες μας – που δεν τον έζησαν – και τον ‘’προβάλλουν’’ σαν το ιδανικό
πολιτικό σύστημα και τους αφελείς που
τους ακολουθούν;;;
Μια ανάλογη δράση στο Ιράν για την απαλλαγή
από τον Σάχη και τα μασκαριλίκια του, οδήγησε στο παντελώς ανελεύθερο
θεοκρατικό καθεστώς της χώρας, που αρνείται ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματα
των γυναικών της. Δεν θα αναφερθώ σε ανάλογες καταστάσεις στη Λατινική Αμερική
με την επαναφορά του κληρονομικού δικαιώματος στην άσκηση της εξουσίας και
εγκαθίδρυση του ολοκληρωτισμού. Αν δεν εκτιμήσει κανείς το μέγεθος του κακού,
είναι αδύνατο να φαντασθεί το χειρότερο, όταν μάλιστα δεν υπάρχει και δρόμος
επιστροφής. Γι’ αυτό ίσως κάποιοι μας ‘’απειλούν’’ ότι η άλλη φορά θα είναι
μονιμότερη!!!
Πολλά καθεστωτικά
Κόμματα προσομοιάζουν τη Δημοκρατία με την
αποκαλούμενη ‘’λαοκρατία’’. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους,
που έλεγαν οι παλιοί καθηγητές μας, για να τα
ξεκαθαρίσουμε. Επικουρικά, θα παραθέσω στο τέλος και ένα σχετικό περιστατικό, που αντιμετώπισα τη δεκαετία του 1960 στην Πράγα [περίοδο που εμπεριέχει και τη σοβιετική εισβολή στη χώρα το 1968],
κατά την ενασχόληση μου με προξενικά καθήκοντα της Πρεσβείας.
Το αρχαιότερο και δικαιότερο
πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης αποτελεί η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
η οποία σαν ανθρώπινο δημιούργημα, έχει επίσης τα ‘’λαθάκια’’ της. Έχει όμως δοκιμασθεί επιτυχώς για 25 συναπτούς αιώνες και εφαρμόζεται στο σύνολο
των πολιτισμένων χωρών της υφηλίου. Προφανώς δεν πρόκειται για το ίδιο σύστημα με την δολίως προτεινόμενη λαοκρατία,
ή την ύπουλη παραλλαγή της, που δεν αποδέχεται κανόνες και δεσμεύσεις . Αυτή η διαφοροποίηση την καθιστά ευφημισμό και
τυραννικό σύστημα στα χέρια μιας κομματικής νομενκλατούρας, η οποία ‘’στο όνομα
του λαού και ερήμην αυτού’’ αποφασίζει μόνη της επί
παντός θέματος, με μοναδικό κριτήριο τα δικά της καλά και συμφέροντα και τη
διαιώνιση παραμονής της στην εξουσία.
Σαφείς μαρτυρίες επί του προκειμένου είχαμε αμέτρητες στην Ανατολική Ευρώπη,
που χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες για να
αποτινάξουν τον ζυγό και κάποιες [Κίνα, Β. Κορέα και περιστασιακά στη Λατινική
Αμερική], που δεν αφήνουν περιθώρια για παρεξηγήσεις. Τα όσα διακηρύσσουν οι
υποστηρικτές τους δεν μπορούν πλέον να πείσουν ούτε τους αφελείς και αναζητούν τους υποστηρικτές τους σε όσους
διεκδικούν μερίδιο στη διαφημιζόμενη νέα τάξη
της λαοκρατικής τους φαντασίωσης. Η Δημοκρατία άλλωστε είναι
το μόνο σύστημα, στο οποίο ο λαός
αποφασίζει από την επιλογή μέχρι και το ‘’μαύρισμα’’ της εξουσίας της, αλλά με
κανόνες και δικαστικό έλεγχο από συνταγματικά θεσμοθετημένα όργανα.
Σειρά τώρα έχουν οι
‘’ιδεολογίες’’, τις οποίες ο καθένας τυχοδιώκτης φέρνει στα μέτρα του [ σαν τον
κομμουνιστικό φασισμό του κ. Πούτιν], ο οποίος στο όνομα της Δημοκρατίας που
ανάρτησε στην ταμπέλα της χώρας του, ξανακάνει τον σταυρό του, επισκέφθηκε το
Άγιο Όρος και συνάμα καταστρέφει ανθρώπους και στοιχεία πολιτισμού, όσων αρνούνται
την υποταγή στη δύναμη καταστροφής που διαθέτει. Αυτό το φαινόμενο σε ποια
ιδεολογία εντάσσεται κύριοι ιδεολόγοι;;; Είναι αριστερό, δεξιό, προοδευτικό ή
ριζοσπαστικό!!! Πρόκειται ασφαλώς για ποικιλόχρωμο φασισμό, αφού αυτά που
κάποτε είχαν δώσει ελπίδα στους κατατρεγμένους λαούς αποδείχτηκαν φενάκη και
‘’παχιά λόγια’’ των επαγγελματικών ψευδολόγων. Είναι δόλιες ιδεοληψίες που αργά
ή γρήγορά θα πληρώσει ο αστόχαστος και
αφελής λαός και δεν αναφέρομαι μόνο στη χώρα μας. Ελπίζω ότι ο Μεγαλοδύναμος
δεν θα με αξιώσει να ζήσω καταστάσεις
που βίωσα από τα παιδικά μου χρόνια, γιατί αυτή τη φορά θα είναι ‘’μία και
έξω’’ και δεν θα βρεθεί κανένας να κρεμάσει τα σήμαντρα του Ναγκασάκι και της
Χιροσίμα, γιατί και αν το κάνει, δεν θα βρεθούν άνθρωποι να το ‘’σημάνουν’’. Οι
δικτάτορες της εποχής μας έχουν κάνει τέτοιες απάτες που δεν θα αντέξουν να
πέσουν στα χέρια του λαού και να
αποκαλυφθούν, Μπροστά στον κίνδυνο να γίνουν γνωστές οι απάτες τους, που ξέρουν
τι τους περιμένει, θα προτιμήσουν να καταστρέψουν τον πλανήτη, για να μην
αφήσουν μαρτυρίες για τα έργα και τις ημέρες τους.
Τώρα πια, ξαλαφρωμένοι
από τα ενδεχόμενα μιας νέας απερισκεψίας μας, ας σκεφθούμε τι μας περιμένει και
εγώ θα σας διηγηθώ το ‘’ανέκδοτο’’ περί λαοκρατίας που υποσχέθηκα στην αρχή, για να συμμεριστείτε την έκπληξή μου του 1968, κάνοντας στην ‘’νέα εκδοχή Δημοκρατίας’’ μια ιστορική
τοποθέτηση!!!
Στην Τσεχοσλοβακία της
συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, ζούσαν 18.000 περίπου Έλληνες που εγκατέλειψαν
τη χώρα μας το 1949 μετά την πτώση του Γράμμου και κυρίως παιδιά του
παιδομαζώματος και ήταν οι μόνοι σχεδόν επισκέπτες του Προξενείου μας, ζητώντας
άδεια ή επαναπατρισμό. Ένα καλοκαίρι που ο ασχολούμενος με τα προξενικά έλειπε
με άδεια μου ανατέθηκε να προωθήσω κάποια σχετικά αιτήματα, γιατί ο αρμόδιος τα
άφηνε να ‘’σιτέψουν’’ με τη δικαιολογία να συγκεντρώσει στοιχεία και να προβεί
στις σχετικές προτάσεις έγκρισης ή απόρριψης του αιτήματος.
Διαπιστώνοντας ότι τα
όποια στοιχεία θα προέρχονταν από φίλα ή
εχθρικά διακείμενους συνΕλληνες, ενώ οι
αρνητικές πληροφορίες από την Ελλάδα προήρχοντο από συγγενείς τους που ήθελαν
να ιδιοποιηθούν τις περιουσίες τους, πήρα την απόφαση να κάνω ένα ομαδικό
διαβιβαστικό για τις άδειες και ένα για τους επαναπατρισμούς, με μόνη
πληροφορία ότι κατά δήλωσή τους δεν διώκονται ποινικά και εισήγηση αποδοχής του
αιτήματός τους. Αφού ξεκαθάρισα κάποιες εκατοντάδες εκκρεμοτήτων, τα πήγα στον Πρέσβη μου επιχειρηματολογώντας για τη
σκέψη μου, με την προσθήκη ότι αρνούμαι να συμπράξω στην άρνηση Ελληνοπαίδων να
επισκεφθούν ή να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αφού δεν ευθύνονταν τα ίδια για
τον εκπατρισμό τους. Το αίτημά μου έγινε αποδεκτό, υπογράφηκαν και για πρώτη
φορά στην εξαετία που υπηρέτησα στην Πράγα ήρθαν στην Πρεσβεία αρκετές
εγκρίσεις σε ανάλογα αιτήματα. Ειδοποιήσαμε τους ενδιαφερόμενος για την έγκριση
και τις επόμενες ημέρες κατέφθαναν ομαδικά ή ατομικά για την έκδοση αδειών ή
διαβατηρίων να επισκεφθούν τη χώρα μας.
Μια συγκεκριμένη μέρα
κατέφθασε στο γραφείο μια ομάδα από τρείς κοπέλες. Όταν έφθασα στο ερώτημα για
τα ονόματά τους, μου απάντησαν και οι τρείς ‘’ μετά συγχωρήσεως Λαοκρατία’’ και πρόσθεσαν με παράπονο πώς θα
κυκλοφορούμε πλέον στην Ελλάδα, στις εργασίες, στην γειτονιά μας ή όπου αλλού
δημόσια με τέτοιο όνομα;; Διαπιστώνοντας ότι αντιμετώπιζαν αρκετά σοβαρά το θέμα
τους ρώτησα τι κάνουν επ’ αυτού στη χώρα που τους φιλοξενεί;; Απάντησαν ότι το
αντιμετωπίζουν με υποκοριστικά ονόματα κάτι που στην Ελλάδα δεν μπορεί να
εφαρμοσθεί σε επίσημες εγγραφές, ταυτότητες και δημόσια έγγραφα. Αργότερα
πληροφορήθηκα ότι μία από αυτές είχε προχωρήσει σε επίσημη αλλαγή του ονόματός
της.
Το περιστατικό μου
αναφέρεται σε παρωχημένες και νοσηρές εποχές, βλέπω όμως ότι κυκλοφορούν ακόμα αιθεροβάμονες που είναι
προσκολλημένοι σε παλιές συνταγές, επιμένουν όμως τα τις επαναφέρουν και στις μέρες μας. Αυτό μου θύμισε τη σοφή
παροιμία: Ο λύκος κι αν εγέρασε κι
άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του!!! Αντώνης