ΣΑΣ ΠΗΡΑΜΕ ΣΑΣ ΠΗΡΑΜΕ ΦΛΟΥΡΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΤΟ

Άλλο είναι το θέμα μου, αισθάνομαι όμως την ανάγκη να πω δυο λόγια  για την σημερινή  ημέρα, που είχα την τύχη να την ζήσω προσωπικά, αλλά είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι κατανόησαν τι ακριβώς συντελέστηκε τότε  και ίσως λιγότεροι έχουν πει όλη την αλήθεια. Το βέβαιο είναι ότι, για μια ακόμα φορά, κάποιοι προσπάθησαν να οικειοποιηθούν τον αγώνα και αρκετοί επωφελήθηκαν για να βγουν από την αφάνειά τους . Πολλοί εξαγόρασαν αυτή τη συμμετοχή τους, ακόμα και το πέρασμά τους από την Πατησίων, την οποία – όπως πάμε -ίσως χρειασθεί να μετονομάσουμε σε  ‘’οδό ευκαιρίας ηρώων’’. Δεν θα πλατειάσω με το θέμα, διότι  αξίζει καλύτερης τύχης και δεν προσφέρεται για εθνική μεμψιμοιρία, ούτε του ταιριάζει η συστηματική εκμετάλλευση που συνεχίζει να υφίσταται., όπως δυστυχώς συμβαίνει με τους περισσότερους εθνικούς αγώνες   στη χώρα μας!!!

Έρχομαι λοιπόν αμέσως στον τίτλο του άρθρου μου, που για την εποχή των παιδικών μου χρόνων αποτελούσε πρόσχημα  ‘’παιγνιακής’’ απαξίωσης των απωλειών και προβολής των κερδών  έναντι της αντίπαλης ομάδας. Δεν μπορούσα όμως να φαντασθώ ότι στην εποχή μας θα αποτελούσε ‘’πολιτική’’ διέξοδο και  διασκέδαση εντυπώσεων.  Σε κάθε   κυβερνητική αναγγελία , εξαπολύονται  από τους ‘’ειδικούς’’ επί των διαψεύσεων  – προκαταβολικά – μύδροι για τις συμφορές που περιμένουν τη χώρα. Για οτιδήποτε  συγκρίνεται  από τα ΜΜΕ, με τα αντίστοιχα έργα και τις ημέρες της προηγούμενης Κυβέρνησης, ως ‘’φλουρί Κωνσταντινάτο’’, εξαπολύονται οι λεκτικοί κεραυνοί που το κρίνουν σαν ‘’βαρέλι δίχως πάτο’’,  πριν ακόμα η εξαγγελία καταστεί – αν ποτέ καταστεί – έργο και τότε θα είναι αργά να ‘’ξεπατώσουν το βαρέλι’’. Είναι ένα είδος  προκαταβολικής  λογοκρισίας, μια αντίδραση που θα προλάβει τη δράση ή τουλάχιστον θα μειώσει τις εντυπώσεις, είναι το σύγχρονο ΄΄κουτόχορτο’’. Αυτό κατάλαβαν από το  Πολυτεχνείο που γιορτάζουμε σήμερα και τόσο υποκριτικά διατυμπανίζουν τους αγώνες του; Η υποκρισία δεν έχει όρια αφού για μια ακόμα φορά  ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!!!

‘Ήθελα να αναφερθώ σε πολλά ακόμα συγκεκριμένα παραδείγματα, αλλά με πρόλαβαν άλλοι!!! Στην προσπάθεια αναζήτησης  στο ιντερνέτ περισσότερων στοιχείων για το συγκεκριμένο παιχνίδι της εποχής μου, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο με τον ίδιο – συμπτωματικά – τίτλο και πολλά από τα στοιχεία που είχα κατά νουν να παρουσιάσω και έτσι ανέκρουσα πρύμνα. Αφήνω λοιπόν στον   κύριο Δημήτρη Καρατζάνη, να σας διηγηθεί με δικά του λόγια – που επικροτώ απόλυτα – την ιστορία του, η οποία έχει προηγηθεί χρονικά του δικού μου ομότιτλου πονήματος. Ελπίζω να έχω τη συγκατάθεσή του –  παραθέτω  το άρθρο του αυτούσιο μαζί με τη φωτογραφία του – και λυπάμαι που δεν γνωρίζω τη διεύθυνσή του για να τον ενημερώσω σχετικά.  Ίσως η ‘’ ομοτιτλία’’  να τον βοηθήσει στην ανεύρεση του σημερινού μου εγχειρήματος στο ιντερνέτ.   Αντώνης Ταρνανάς

                             Ακολουθεί το σχετικό άρθρο:

''Σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί Κωνσταντινάτο...''

 Δημήτρης Καρατζάνη

Απόψεις | 19.02.19  07:27 | Ενημερώθηκε: 9 μήνες πριν

"Πόσο επίκαιρη αλήθεια γίνεται ξανά στις μέρες μας ,η οργή του Παλαμά στο ''Γύριζε''.:::"

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Δεν ξέρομε γιατί ,παρακολουθώντας τις τελευταίες μέρες τις εξελίξεις στο απεγνωσμένο εγχείρημα του Σύριζα να παρουσιάσει κάποια επιτυχία στην πολυδιαφημισμένη προσπάθεια συγκρότησης του ''κεντροαριστερού πόλου',' μας ήρθε στο μυαλό ένα παιχνίδι των παιδικών χρόνων που θα θυμούνται ασφαλώς οι ...κάπως παλιότεροι. Το παιχνίδι προέβλεπε το χωρισμό των παιδιών σε δυο αντίπαλες ομάδες ,με τη μια να προσπαθεί να αποσπάσει και να εντάξει στη δική της ομάδα, παιδιά από την άλλη , η οποία, αμυνόμενη , προσπαθούσε αυτό να το αποτρέψει

Όταν η πρώτη κατάφερνε να αποσπάσει κάποιο παιδί , ''θριαμβολογούσε '' για το επίτευγμα της τραγουδώντας :''Σας πήραμε ,σας πήραμε φλουρί Κωνσταντινάτο ','για να έρθει, πάλι τραγουδιστά, η σκωπτική απάντηση από την άλλη πλευρά ,που προσπαθούσε να μειώσει την επιτυχία της πρώτης: ''Μας πήρατε ,μας πήρατε ,βαρέλι δίχως πάτο '', Σ αυτό το στυλ της λεκτικής αντιπαράθεσης συνεχιζόταν το παιχνίδι με συνεχείς διαξιφισμούς όπως ''σας πήραμε, σας πήραμε, μια νύφη στολισμένη ,'',μας πήρατε μας πήρατε μια γάτα ψοφισμένη'.

Όλα αυτά μας ήρθαν στο μυαλό το Σαββατοκύριακο ,ακούγοντας τους Συριζαίους να καυχώνται για την πρόσφατη 'πολιτική τους ''συγκομιδή'' από το πρώην ΠΑΣΟΚ, και τους Κιναλίτες να ανταπαντούν, ότι δεν πρόκειται για επίτευγμα ,αλλά για μια θλιβερή συγκομιδή από ''ρετάλια'' ,''επαγγελματίες τυχοδιώκτες'',απολειφάδια της πολιτικής'', ''ανεπάγγελτους θεσιθήρες'' κλπ. κλπ.

Δεν παίρνομε θέση για το αν οι ''αποσπασθέντες'' ανήκουν στα ''βαρέλια δίχως πάτο '' ή στις ''γάτες ψοφισμένες ''που λέει το παιδικό τραγούδι. Το σίγουρο πάντως είναι, πως δε θα τους βρούμε ανάμεσα στα ''γκεσέμια'’ της πολιτικής 'κι επίσης , ,κρίνοντας απ όσα έλεγαν μέχρι πριν λίγες μέρες, δεν έχουν ούτε αρχές ,ούτε ιδεολογία. Πρόκειται για άτομα ρευστής συνείδησης, που απλώς βρίσκονταν σε αναζήτηση κάποιας καρέκλας. Είναι μάλιστα τόσο ''φτηνά'' κι απελπισμένα που παραβλέπουν το γεγονός ,πως η καρέκλα που τους προσφέρεται ,είναι εντελώς προσωρινή ,με συγκεκριμένη και ορατή χρονική διάρκεια .

Το δε αστείο της υπόθεσης είναι, ότι αυτοί ,δεν αντιμετωπίζουν μόνο τη μήνη και την περιφρόνηση των παλιών τους συντρόφων για το ''λάκισμά'’  τους, αλλά και των καινούργιων, που, μετρώντας τους με το ...αριστερόμετρο - ''Κυρίτσης, ''53'' κλπ - τους έβγαλαν ...λειψούς.

Πιο αποκαρδιωτικό όμως απ όλα είναι ,ότι αυτοί είναι οι ''νέοι'' άνθρωποι της πολιτικής. Κι αν αυτοί είναι η νέα γενιά των πολιτικών ,καλύτερα να μέναμε με τους παλιούς .Τουλάχιστον εκείνοι, είχαν μια ,κάποια τσίπα..

Πόσο επίκαιρη αλήθεια γίνεται ξανά στις μέρες μας ,η οργή του Παλαμά στο ''Γύριζε''.:::

Δεν έχεις Όλυμπε θεούς ,μήδε λεβέντες η Όσσα

ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι

κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι...

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,

και Μαμμωνάδες βάρβαροι ,και χαύνοι λεβαντίνοι ,

λύκοι, κοπάδια, οι πειστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι

και οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη.

ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ

Σε μια εποχή που χάθηκαν ή έχουν φθαρεί ανεπανόρθωτα στην πράξη οι ιδεολογίες, με τάση μάλιστα επιδείνωσης επ’ εσχάτων, διεξάγεται ένας ανηλεής αγώνας για τη  βίαιη επιβολή και επικράτηση ‘’ποικιλόχρωμων’’ μειοψηφικών ιδεολογημάτων και ιδεοληψιών. Καθημερινά λοιπόν  αντιμετωπίζουμε διάφορες και κατά κανόνα αντικρουόμενες διακηρύξεις, με περιτυλίγματα που κάποτε σαγήνευαν τα πλήθη, αλλά απογυμνωμένες πλέον από την καταχρηστική μεταχείριση τους, κάθε θετικού και γοητευτικού τους στοιχείου. Ο πατριωτισμός των Ελλήνων, που έχουν υμνήσει οι ποιητές, ονομάστηκε εθνικισμός και  μαζί με τη θρησκεία και την οικογένεια ‘’χαρίστηκε’’ σε ακροδεξιές μειοψηφίες. Οι έννοιες αριστερός και προοδευτικός, στο στόμα κάποιων καιροσκόπων, έχουν υποστεί πλήρη μετάλλαξη για να προσαρμόζονται στις   σκοπιμότητες των καιρών.

Πριν αναφερθούμε σε  παραδείγματα χαρακτηριστικών   νοσηρών παραποιήσεων, καλόν είναι να δώσουμε την ετυμολογία των λέξεων του τίτλου, προς αποφυγήν   ανάλογων μελλοντικών μεθοδεύσεων. Ιδεολόγημα είναι κάθε ιδέα ή άποψη που επινοείται με σκοπό την υποστήριξη θέσεων ή πράξεων κάποιου. Ιδεοληψία είναι η  ακούσια εμφάνιση και επιβολή  στη συνείδηση κάποιου επίμονων ιδεών ή συναισθημάτων [ ενίοτε δε αδιάφορων και –πολύ- ενοχλητικών ]. Με λίγα λόγια και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για παθολογικές καταστάσεις που αφορούν την επιστήμη της ψυχολογίας και   της ψυχιατρικής,  που  δεν έχουν καμιά σχέση με την δεινοπαθούσα  ελληνική πολιτική και συνεπώς ανάλογη πρέπει να είναι και η θεραπεία τους.

Έρχομαι λοιπόν στο προκείμενο , αρχίζοντας από την τόσο κακοποιημένη και υπό διωγμόν  έννοια του πατριωτισμού και μάλιστα σε μια εποχή που ο Ελληνικός λαός εξοβέλισε – ελπίζω ανεπιστρεπτί – το φασιστικό  μίασμα της πολιτικής μας κονίστρας, που τον είχε οικειοποιηθεί. Γιατί είναι κακό να αγαπάμε την πατρίδα σε τόσο δύσκολους καιρούς που μπορεί να μας χρειασθεί ή να ξανασκεφθούμε την υπό διάλυση παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, που αρχίζει να αποτελεί πλέον ζητούμενο στην ταραγμένη εποχή μας; Όσον αφορά τη θρησκεία , που ετέθη υπό διωγμό επειδή  ο Καρλ Μαρξ την αποκάλεσε κάποτε ‘’ όπιο του λαού’’, βλέπουμε ότι , στις χώρες που εφαρμόστηκε ο μαρξισμός αυτή επικράτησε και αναπτύχθηκε σε σημείο φανατισμού. Μήπως το γεγονός πρέπει να βάλει σε νεώτερες σκέψεις  τους σύγχρονους  θεομπαίχτες, που θέλουν να επιβάλουν τις μειοψηφικές απόψεις τους!!!

Με τους βρικόλακες του χιτλερισμού ελπίζω  τελειώσαμε, με όλους όμως τους άλλους που ονειρεύονται ‘’πατερούληδες’’ και δημοκρατία σοβιετικού τύπου, τι θα γίνει; Ως πότε θα μας πιπιλίζουν τα μυαλά με τα δήθεν καινοτόμα  πισωγυρίσματα σε συστήματα που δοκιμάστηκαν και καταδικάστηκαν από όλους τους λαούς που τα έζησαν στο πετσί τους!!! Πόσο αριστερό και κυρίως πόσο προοδευτικό είναι να διακηρύσσεις ανυπακοή στους Νόμους που ψηφίζει η Βουλή  και έχεις ορκισθεί να υπηρετείς; Από πότε κάποια άτομα παίρνουν τον Νόμο στα χέρια τους και καλούν τους ‘’φοιτητές’’ σε επανάσταση για να επιβάλουν τις  απόψεις ενός μικρού κύκλου ιδεοληπτικών ‘’νταήδων’’, αγνοώντας  τις αποφάσεις αρμόδιων οργάνων της Βουλής και της πολιτείας; Μήπως πρέπει να προβληματισθούν από τον τρόπο που ‘’επαναστατούν’’ οι νέοι του Χονγκ Κονγκ  προς τις αρχές της ‘’αριστερής’’ Κίνας; Με αυτά τα μυαλά καλούν σε συστράτευση τις ‘’κεντροαριστερές’’ δυνάμεις για μια νέα τάξη πραγμάτων στη χώρα μας, με συνταγές κομματικών μικροομάδων και περιθωριακές τακτικές;

Αξιότιμοι κύριοι, οι λαοί ξύπνησαν και δεν ‘’τσιμπάνε’’ πια στα ιδεολογήματα και τις ιδεοληψίες σας και είναι φρονιμότερο, αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε τους νέους, τουλάχιστον αποφεύγετε να τους κάνετε κακό. Έχετε  τυχόν επισκεφθεί Πανεπιστήμιο οπουδήποτε στον κόσμο, που να μοιάζει με αυτά που θέλετε να επιβάλετε στη χώρα μας; Αλλάξτε λοιπόν ρότα όσο είναι ακόμα καιρός και ιδιαίτερα όσοι από σας είναι  Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και σας εμπιστευόμαστε τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Αφήστε τις κορόνες περί του φοιτητικού ασύλου, αφού ξέρετε πολύ καλά ότι αποτελεί  μια καμουφλαρισμένη παραχώρηση στους μπαχαλάκηδες. Είδα σήμερα στην τηλεόραση μια καλά οργανωμένη φοιτητική  διαδήλωση με κοντάρια και κόκκινα σημαιάκια, Η εικόνα με γύρισε πίσω στο 1960, όταν βρέθηκα υπηρεσιακά στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και οι μαθητές φορούσαν υποχρεωτικά στο λαιμό τους κόκκινα μαντηλάκια για να προβάλουν το Κόμμα. Αυτή είναι η πρόοδος που ευαγγελίζεστε!!!

 Είναι  εύκολο να κάνετε κακό, αντ’ αυτού όμως μπορείτε να ωφελήσετε τα παιδιά και την πατρίδα μας , όπως το επιβάλλουν οι ειδικές συνθήκες της εποχής μας. Αυτό θα εκτιμηθεί περισσότερο και από τα ίδια τα παιδιά, τα οποία σε κάποια ηλικία σας ‘’ακούνε’’, εκτός αν θέλετε να μείνετε στο περιθώριο και στο 3-4 τοις εκατό!!! Όσον αφορά τα κροκοδείλια δάκρυά σας για το κλείσιμο της Σχολής με απόφαση της Συγκλήτου, δεν γίνεσθε πια πιστευτοί, αφού με το βίαιο κλείσιμο των καταλήψεων κάποιοι από σας έκαναν καριέρες!!!  Αιδώς, Αργείοι που είχε πει και ο αρχαίος Αίαντας, κλείνοντας τη  φράση του με μια προτροπή, που αποφεύγω από ευπρέπεια να επαναλάβω!!! Αντώνης

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

             Παραμυθία και παραμύθιασμα

Μια φορά κι έναν καιρό [15ο – 17ο αιώνα], στη μεσογειακή Ιταλία, με επίκεντρο τη Φλωρεντία, αναπτύχθηκε και εξαπλώθηκε  [αργά αλλά σταθερά] και στην υπόλοιπη Ευρώπη, η Αναγέννηση. Το πολιτιστικό αυτό κίνημα, ύστερα από τη μακρόχρονη σκοταδιστική περίοδο του Μεσαίωνα, επέφερε την άνθηση της  λογοτεχνίας, της θρησκείας, της τέχνης , της πολιτικής επιστήμης και την αναβίωση της μελέτης των κλασικών συγγραφέων. Με αρκετή καθυστέρηση αρχίζει να διαφαίνεται στην κεντρική Ευρώπη μια εντελώς διαφορετική τάση, που προτάσσει την ύλη του πνεύματος. Τη δεκαετία του 1840 κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη Γερμανία ο μαρξισμός, που καθιερώνει σαν κυρίαρχη ιδεολογία τον κομμουνισμό, ο οποίος στην πρωτόγονη φάση του δεν αποδέχεται την ιδιοκτησία, το οργανωμένο οικονομικό σύστημα και συνεπώς δεν αποδίδει  χρησιμότητα στην ύπαρξη  του κράτους.

Το ‘’νεότευκτο’ τότε  σύστημα, μάλλον διευκολύνθηκε από τους Γερμανούς να περάσει ‘’για δοκιμή’’ στην Τσαρική Ρωσία και έκτοτε ορίζεται ο ‘’σοβιετικός μαρξισμός’’ ως το πολιτικο-ιδεολογικό ρεύμα που διαμορφώθηκε υπό την ηγεμονία της ΚΣΣΕ και της Τρίτης Διεθνούς με κέντρο τη Σοβιετική Ένωση. Η συνέχεια είναι πλέον γνωστή , δεν λείπουν όμως οι κατά καιρούς θιασώτες, που κάνουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα για τα όσα έχουν  συντελεσθεί με την κατάρρευσή του συστήματος στην Ανατολική Ευρώπη και αλλαχού. Επικαλούνται σαν τελευταία προπύργια την Κούβα, τη Β. Κορέα και την πλήρως καπιταλιστική πλέον Κίνα. Ο Θεός να βάλει το Χέρι του και να τους δώσει φώτιση, όπως δόθηκε και σε μένα κατά την 12ετή βίωση του παραδείσου τους.     

Όταν μικρός εκκλησιαζόμουν συχνότερα, έφθανε στα αφτιά μου ο μικρός παρακλητικός προς την Παναγία: «Παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλὴν σού, Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπίς καὶ προστασία τῶν πιστών, μη μοῦ παρίδῃς τὴν δέησιν, το συμφέρον ποίησον», ( στη νεοελληνική : Εκτός από εσένα, Δέσποινα του κόσμου, δεν έχω άλλη παρηγοριά, εσύ που αποτελείς την  ελπίδα και προστασία των πιστών,  μην παραβλέπεις τη δέησή μου,  κάνε αυτό που είναι για το καλό μου). Τα λόγια αυτά ηχούσαν τόσο παρήγορα εκείνα τα χρόνια, που συνέπεσαν με τη συμφορά του  Παγκόσμιου  και του εμφύλιου πολέμου που  ακολούθησε στη χώρα μας, ώστε δεν βρήκα τον καιρό να αναζητήσω την αλήθεια, ανάμεσα στα αντικρουόμενα από τις διάφορες πτέρυγες, που εκπροσωπούσαν τις πολιτικές τάσεις της εποχής. Το έκανα λίγο αργότερα, κουβαλώντας και την ζώσα   εμπειρία  προσωπικών μου βιωμάτων και   – η ζωή το θέλησε – να βιώσω και τις πρακτικές της συγκεκριμένης ιδεολογικής θεώρησης, που επιβλήθηκε – δια πυρός και σιδήρου - στην Ανατολική Ευρώπη, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Δηλαδή όπου απελευθέρωναν οι Σοβιετικοί από τον ναζισμό, εγκαθιστούσαν πάραυτα τον δοκιμασμένο δικό τους ‘’ισμό’’. Μοναδική εξαίρεση στην Ευρώπη αποτέλεσε η Τσεχοσλοβακία, στην οποία με κάποιο σχετικό ‘’delay’’    οι μετέχοντες στην κυβέρνηση συνασπισμού  [1946-1948\ σοσιαλιστές, αναλαμβάνοντας την ηγεσία βασικών Υπουργείων  [νομίζω Παιδείας, Εσωτερικών ], ανακήρυξαν σε μια νύχτα τη χώρα σε Λαϊκή Δημοκρατία. Το ιστορικά δραματικό είναι ότι η χώρα αυτή είχε δημιουργηθεί επίσημα μόλις το 1919 και καταλύθηκε από τους Γερμανούς του 1939. Απελευθερώθηκε το 1945 και το 1948 , παραχωρήθηκε σαν αντάλλαγμα της δίχρονης ελευθερίας της, στο Σοβιετικό στρατόπεδο. Τελικά της χρεώθηκε και η νέα απελευθέρωση από το ‘’σοσιαλισμό’’, με τη διάλυσή της εις τα εξ ων κάποτε συνετέθη [ Τσεχία και Σλοβακία – 1 Ιανουαρίου 1993].

Όσον αφορά το έτερο ιδεολογικό δίπολο [φασισμό και ναζισμό] που δημιουργήθηκε και πάλι στις ίδιες χώρες της Ιταλίας και της Γερμανίας,  ανέπτυξα διεξοδικά τη δράση του με τη δημοσίευση πρόσφατου άρθρου μου με  την αναβίωση των αναμνήσεών μου από τα  γεγονότα του 1940

Αντώνης Ταρνανάς