ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΔΕΡΦΙΑ

 

                 

                  ΚΟΥΡΑΓΙΟ  ΑΔΕΡΦΙΑ

       Αφήστε τους κρωγμούς  μισαλλοδοξίας

 

 

Υπό τον μανδύα της  ‘’φαιδράς πορτοκαλέας’’,  όπως είχε αποκαλέσει στο ποίημά του ο Άγγελος Βλάχος την Ελλάδα, αναφύονται τελευταία νέες μορφές μισαλλοδοξίας, με μοναδικό σκοπό την ‘’πλουτοφόρα’’ εξουσία και την επαναφορά τυραννικών καθεστώτων.  Τα καθεστώτα αυτά  επιβλήθηκαν και στο  παρελθόν [ απώτερο και πρόσφατο] και καταλύθηκαν από τα ίδια τα θύματά τους ως απαράδεκτα, όταν οι λαοί κατάλαβαν ότι η προμετωπίδα της δημοκρατίας αποτελούσε ευφημισμό του  υποκρυπτόμενου ολοκληρωτισμού τους.

Οι λαοί που έζησαν τα σύγχρονα τυραννικά καθεστώτα και μπόρεσαν να αντιδράσουν, απαλλάχτηκαν από τους παντοειδείς ‘’ισμούς’’, που βίωσαν οι χώρες τους. Οι  καιροσκόποι επαγγελματίες του είδους, τους άλλαξαν ονομασίες, ωραιοποίησαν αυτά που ευτυχώς δεν γνώρισαν  οι λαοί της Δυτικής Ευρώπης , στους οποίους προσπαθούν να τα  επαναφέρουν από το παράθυρο. Είναι δε τόσο πολλοί που άρχισαν να τρώγονται και μεταξύ τους, χωρίς όμως ποτέ να παραβλέψουν τον κοινό εχθρό που δυσχεραίνει τους αποτυχημένους ιδεαλιστικούς τους δογματισμούς. Θα μπορούσα να τους προτείνω, αντί να καταπιάνονται συνεχώς και αδιαλείπτως με ύβρεις και συκοφαντίες   κατά των δημοκρατικά  εκλεγμένων, που προσβάλλουν και μειώνουν τη χώρα μας διεθνώς, να δοκιμάσουν να ζήσουν οι ίδιοι στα ελάχιστα εναπομείναντα καθεστώτα των ονείρων τους. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αν βιώσουν  την πραγματικότητα  που προβάλλουν– όπως ο υποφαινόμενος   στις χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’-  θα αλλάξουν   γνώμη, εκτός αν προαλείφουν εαυτούς ως  επιβήτορες της εξουσίας ,τύπου  Στάλιν, Μάο, Κάστρο, Κιμ Γιονγκ Ουν και μερικών  άλλων, που τυράννησαν ή τυραννούν ακόμα τους λαούς τους και αυτοί ζουν και ‘’βασιλεύουν’’.

Ένας ακόμα από αυτούς, βλέποντας τα δύσκολα, σφετερίστηκε βίαια  με  τους  δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες φίλους του  τον πλούτο  και την εξουσία της χώρας του, κρατώντας για τον εαυτόν του και την εξουσία. Τώρα επιχειρεί με κατακτήσεις γειτονικών αρχικά κρατών να  επανιδρύσει την  αυτοκρατορία του – στα πρότυπα του Χίτλερ – έχοντας και τη στήριξη των ‘’παλιόφιλων’’ του σοβιετικού καθεστώτος. Αυτοαναιρεί  όσα διακήρυξε ως ‘’ KGBίτης’’ του σοβιετικού καθεστώτος, όταν  επέβαλε, με εγκλεισμούς σε ψυχιατρεία και ‘’εξοστρακισμούς’’ στη Σιβηρία και αλλαχού, την αρρωστημένη ιδεοληψία   μιας παράφρασης   του Μαρξ και του Έγκελς, που μετέφερε ο Λένιν στην κραταιά τότε Ρωσική Αυτοκρατορία. Ο  Λένιν  αμείφθηκε πλουσιοπάροχα για  αυτή του  την εκδούλευσή , αφού  υπέκλεψε επί μακρόν τη δόξα του ονόματος της Αγίας Πετρούπολης, που έγινε Λένινγκραντ. Το τελευταίο το δανείστηκα αυτολεξεί, από μια τελευταία συνέντευξη της πραγματικής αριστερής, της αείμνηστης Ντίνας Κώνστα, που χαρακτήρισε αστεία την υφαρπαγής της δημιουργίας του Μεγάλου Πέτρου  , προσθέτοντας ότι ‘’το χιούμορ αποτελεί  ευγενική αντίδραση των απελπισμένων’’.

Επειδή όμως, ‘’ου παντός πλειν ες Κόρινθον’’, το μόνο που κάνουν  όλοι αυτοί  οι αποκαλούμενοι επαναστάτες του γλυκού νερού,  είναι να σπρώχνουν τους απελπισμένους στην αγκαλιά  των ακροδεξιών και των λοιπών φασιστοειδών . Τα παραδείγματα της Ουγγαρίας, της Γαλλίας και τελευταία της         Ιταλίας, θα έπρεπε να συνετίσουν εκείνους  που προτάσσουν τις ιδεοληψίες τους [ με τα νιτερέσα τους], διότι με το κακό που κάνουν στη χώρα τους, δεν μπορούν να ‘’βοηθήσουν’’ ούτε τους προσωπικούς τυχοδιωκτισμούς τους.

        Είναι καιρός πια, στη χώρα μας με τόσους κινδύνους γύρω μας, να σταματήσουν  οι γελοίοι καθημερινοί  ‘’κρωγμοί των ιεράκων’’. Στη Γένεση, ο κόρακας αναφέρεται ως το πρώτο πτηνό που απελευθερώθηκε μετά τον κατακλυσμό, το οποίο στη συνέχεια λησμόνησε τον Νώε και την Κιβωτό του, εξαιτίας των πολλών πτωμάτων  που βρήκε. Άσπρος γεννιέται ο κόρακας και κόκκινος κατιάζει και μαύρος κατασταίνεται και του κυρού του μοιάζει» Παροιμία από την νησιωτική Ελλάδα, συνηθέστερα για στρυφνά άτομα που μοιάζουν των γονιών τους ή για τη μετέπειτα συμπεριφορά ατόμων που αναλαμβάνοντας μια θέση ή εργασία είναι υποχρεωμένα ν΄ ακολουθούν τις εντολές των αφεντικών τους. ( κατιάζει σημαίνει φαντάζει). Αντώνης

ΣΧΗΜΑ ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ - Αυτή είναι η ζωή μας

 

       ΣΧΗΜΑ   ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ

                         Αυτή είναι η ζωή μας

 

 

Είναι  πια επιστημονικά αλλά και εμπειρικά διαπιστωμένα όλα αυτά που μαθαίναμε παλιά στο σχολείο για τα σχήματα λόγου, ότι έχουν πλήρη εφαρμογή όχι μόνο στον λόγο μας [ γραπτό και προφορικό ] αλλά  και στην  καθημερινότητά μας.  Θα επιχειρήσω λοιπόν  ένα μικρό  και ίσως λιγάκι αφελές αλλά αθώο και άδολο πείραμα , με το αναφερόμενο στον τίτλο σχήμα, αρχίζοντας όπως πάντα με την ερμηνεία των όρων και  - εκ του ασφαλούς - σε προσωπικό επίπεδο.

Το σχήμα είναι ένα σύνολο από στοιχεία διατεταγμένα με συγκεκριμένο και  καθορισμένο τρόπο . Το καθένα από αυτά είναι ένα στοιχείο που μέσα στον εκάστοτε γεωγραφικό και ανθρώπινο τόπο,  συνθέτει το αποκαλούμενο σχήμα της ζωής μας. Φαντάζομαι τη ζωή μου σαν μια αδιάρρηκτη ακολουθία στοιχείων , σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο σχήμα που ρέει σε διάφορους τόπους .Ο χρόνος που δημιουργεί αυτή την αλληλουχία, καθιστά το σχήμα της ζωής μας πρωθύστερο, δηλαδή καθορίζει τη σειρά, ποιο  θα είναι πρώτο , ποιο θα ακολουθεί, ίσως δε και ποιο θα είναι  το ύστατο, αυτό που θα κλείνει τον επί  γης κύκλο της ζωής.

 Η ταπεινότητά μου , που προφανώς και προδήλως βρίσκεται ήδη στο λυκόφως   της ζωής  , προσπαθεί να βάλει μια σειρά στα βιώματά της, αφού δεν της απομένει ανάλογη δυνατότητα να πράξει το ίδιο και για το άδηλο μέλλον!!!   Παράλληλα όμως , επιχειρώ ένα προσωπικό πείραμα που θα διαψεύσει ή θα επιβεβαιώσει παλιότερες σκέψεις και προτάσεις μου προς τους πρώτους [80-120] αποδέκτες των πονημάτων  μου , για τη διακοπή της αποστολής τους με  e-mail , αφού από τον Αύγουστο του 2016 δημοσιεύονται  όλα στην  προσωπική μου ιστοσελίδα [πλην των διαπροσωπικών μηνυμάτων].

 Στις  αρχικές μου σκέψεις  και  προσπάθειες  να δώσω τέλος στην άμεση ενημέρωση  της φιλικής αυτής ομάδας παραληπτών  με e-mail, οδηγήθηκα από τη σκέψη  ότι  ενδεχομένως παραβιάζω τη θέλησή τους , υποχρεώνοντάς τους ακόμα και από ευγένεια να ανέχονται την  είσοδό μου στους υπολογιστές τους, παρά την  απώλεια της αμεσότητας επαφής, που έχει κόστος  και σε μένα . Ομολογώ ότι συνάντησα αρκετές αντιδράσεις  από φίλους που επέμεναν στη συνέχιση της συνηθισμένης πλέον διαδικασίας.       Όμως, παρά τους αντίθετους  ισχυρισμούς πολλών ‘’αναγνωστών’’ και  τα  λίαν κολακευτικά σχόλια τους, προχώρησα τελικά στην απόφασή μου για διακοπή της απευθείας αποστολής των κειμένων μου και τον περιορισμό μόνο στην ιστοσελίδα μου. Τότε όμως διαπίστωσα ότι  ελάχιστοι και ενίοτε κανένας από τους ‘’φανατικούς’’ αναγνώστες μου δεν με διάβαζε πια, όπως προκύπτει από τα στατιστικά της στοιχεία .

  Για να βάλουμε λοιπόν  τα πράγματα στη θέση τους και χωρίς κανένα παράπονο για κανένα , αφού οι ίδιοι γνωρίζουν ποιοι απλώς τα αποδέχονταν και πόσοι τα περίμεναν,  δικαιώνεται  τελικά η απόφασή μου για τη διακοπή της  χωριστής  αποστολής. Όποιος θέλει να τα διαβάσει ξέρει που θα τα βρει  και ‘’ούτε γάτα ούτε ζημιά’’ που λέει και ο σοφός λαός μας. Τα λόγια θαυμασμού μπορεί τη συγκεκριμένη στιγμή να απηχούσαν   την αλήθεια, κάποτε όμως  συντρέχουν και ειδικοί λόγοι που δυσκολεύουν τα πράγματα ή έρχεται και ο κόρος που αποτελεί επίσης φυσιολογική  ανθρώπινη κατάσταση ή ανάγκη. Εγώ πάντως κρατώ όλα αυτά τα σχόλια – αρνητικά ευτυχώς δεν έχω – και ξαναδιαβάζοντας αισθάνομαι περήφανος που κατάφερα να τα κατακτήσω ή έστω να τα εκμαιεύσω.

Ερώτημά μου όμως  παραμένει εάν και κατά πόσον  έβλαψαν ή  ωφέλησαν τους αναγνώστες μου τα γραφόμενά μου. Τους διαβεβαιώνω ότι έκανα το καλύτερό μου και μάλιστα με τη μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα .  Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που σκέπτομαι, μετά το καλοκαίρι, να   στείλω σε όλους το παρόν με προσωπικό μου μήνυμα, για να είμαι βέβαιος ότι περιήλθαν σε γνώση τους τα ‘’συμπεράσματα του πειράματός μου’’.  Η ιστοσελίδα μου  πάντως έχει διεθνώς περισσότερους από 17.500 αναγνώστες και αυτό ισορροπεί κάπως τις εντυπώσεις μου και ‘’παρηγορεί’’ τον μοναδικό σκοπό του  εγχειρήματός μου. Δεν αναιρεί πάντως την γνωστή σε όλους αρχική μου σκέψη ότι κυρίως γράφω ΓΙΑ ΜΕΝΑ και για να σκοτώνω τις ατέλειωτες ώρες της ‘’επιλεγμένης’’ μοναχικότητάς μου. Αντώνης

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΕΛΛΟΙ

 

            ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ   ΚΑΙ  ΦΕΛΛΟΊ

 

 

Γνωρίζω ότι, ως μη ειδικός,  δεν δικαιούμαι να αποφαίνομαι και μάλιστα κατηγορηματικά, επί επιστημονικών θεμάτων. Ως απλός όμως πολίτης, έχω κάθε δικαίωμα να προβαίνω σε εμπειρικές διαπιστώσεις, με τις επιφυλάξεις  κάθε αντίθετης  διατύπωσης των ειδικών. Στις δημοκρατίες άλλωστε, έχουν τα ίδια δικαιώματα ακόμα και οι συκοφάντες , οι υβριστές  και οι υποστηρικτές του ολοκληρωτισμού που αιματοκύλισε τον Κόσμο ολόκληρο, αρκεί να έχουν υπόψη τους ότι και οι κρίνοντες κρίνονται από τον λαό και τους νόμους και ότι οι κρίσεις και τα έργα τους τους  συνοδεύουν και  εις το διηνεκές!!!

Αρχίζω με τους δυο ορισμούς του τίτλου μου, τις ομοιότητες και τις ενδεχόμενες διαφορές που παρουσιάζουν  στην ερμηνεία  και την εφαρμογή  τους. Μετριότητα λοιπόν θεωρείται κάθε έννοια που προσδιορίζει το μέτριο, κάτι που  βρίσκεται ανάμεσα στο καλό και το κακό, χωρίς να είναι το ένα ή το άλλο [όπως αναφέρεται στην  εγκυκλοπαίδεια]. Αν και ετυμολογικά έχει αφετηρία  τη φράση ‘’μέτρον άριστον’’, του σοφού Κλεόβουλου του Λίνδιου, δεν έχει καμιά  σχέση μαζί της και μπορεί να εκληφθεί σαν ένας σκωπτικός  ευφημισμός της. Φελλός είναι ένα φυσικό υλικό, που χρησιμοποιείται ευρέως-λόγω της ελαφρότητας και  της εύκολης επεξεργασίας του-  στη διακόσμηση , την εμφιάλωση και γενικότερα στην εξισορρόπηση της θαλάσσιας άνωσης και της βύθισης , στις εφαρμογές της αλιείας.

Η  λέξη ελαφρότητα, με οδήγησε συνειρμικά σε δυο σχετικούς  τίτλους πολύ σημαντικών και εντελώς διαφορετικών έργων  που παραθέτω ευθύς αμέσως με μια μικρή παρέκκλιση, από τη συνέχεια που είχα προσχεδιάσει και στην οποία φυσικά  θα επανέλθω.

Η ελαφρότητα του Είναι - Wilczek Frank  « Η ελαφρότητα του αποτελεί ένα λαμπρό εγκώμιο των θαυμάτων της φυσικής, γραμμένο από κάποιον που συνέβαλε στον προσδιορισμό των σύγχρονων συνόρων της. Η δε ελαφρότητα του καυστικού χιούμορ του Wilczek κάνει την ανάγνωση απολαυστική.» — Frank Close, καθηγητής σωματιδιακής φυσικής, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και η γνωστότερη:

Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι, του Μίλαν Κούντερα, που όταν πρωτοεκδόθηκε, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, εντυπωσίασε το κοινό και τους κριτικούς και αυτό διότι ο εξόριστος στη Γαλλία Τσέχος συγγραφέας, αποπειράται να απογυμνώσει τις λέξεις από την ιδεολογική τους βαρύτητα και να τις αφήσει να μιλήσουν πέρα από τα στεγανά της γραμμικής ή καθαρής λογοτεχνικής αφήγησης. Με αυτόν τον τρόπο, ο Κούντερα καταφέρνει να βρει την ισορροπία μέσα από αναρίθμητες αντιθέσεις: ένα βιβλίο γραμμένο για δύο ανθρώπους που ερωτεύονται, αλλά παράλληλα ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό. Δύο χαρακτήρες που διχάζονται: ο άντρας ανάμεσα στο βάρος και την ελαφρότητα της ύπαρξης, η γυναίκα ανάμεσα στο σώμα και τη ψυχή …

Ο ίδιος ανήκε σε μια γενιά νεαρών Τσέχων που διαθέτοντας ελάχιστη έως ανύπαρκτη τριβή με την  βραχύβια άλλωστε προπολεμική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας, η ιδεολογία τους επηρεάστηκε δραστικά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη γερμανική κατοχή. Ήδη από τα εφηβικά του χρόνια ο Κούντερα μπήκε  στο Κομμουνιστικό Κόμμα τη Τσεχοσλοβακίας με ενεργή κοινωνική και πολιτική δράση, η οποία το 1950 οδήγησε στην απότομη παύση των ακαδημαϊκών σπουδών του. ”.

Το 1967, κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα - και ίσως το πιο πολιτικό - με τίτλο «Το Αστείο», που αποτέλεσε την αφορμή για να γίνει γνωστός κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο. Πρόκειται για μια σάτιρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, που έγινε το «ευαγγέλιο» των υπέρμαχων της «Άνοιξης της Πράγας», που πίστευαν σ’ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα συνεχιστές του αποτυχημένου αυτού ΑΣΤΕΙΟΥ , που θέλουν να μετατρέψουν την ελευθερία σε ελευθεριότητα και να παραπλανήσουν τους λαούς για τα τραγικά αποτελέσματά του. Ο συγγραφέας υπέστη διώξεις, στρατεύτηκε υποχρεωτικά και τα βιβλία του αποσύρθηκαν από τις δημόσιες βιβλιοθήκες. Τα μυθιστορήματα «Η ζωή είναι αλλού» (1973) και «Το βαλς του αποχαιρετισμού» (1973), που ακολούθησαν, συνθέτουν μια τριλογία.

Την εποχή αυτή, της Άνοιξης της Πράγας που βίωσα οικογενειακά με τις συνέπειες που έχω αναφερθεί στο παρελθόν, τον γνώρισα προσωπικά και μοιράστηκα μαζί του και με τον επίσης υπό διωγμό χρυσό πολύ-Ολυμπιονίκη Εμίλ Ζάτοπεκ, τις προσωπικές τους σκέψεις για τον υπαρκτό σοσιαλισμό, όταν οι δικοί μας σοσιαλιστές φώναζαν το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και το ΚΚΕ ‘’ΑΝΑΓΝΏΡΙΖΕ‘’ ΠΡΏΤΟ ΑΥΤΌ ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΉ  ΕΙΣΒΟΛΉ ΣΤΗΝ  ΤΣΟΧΟΣΛΟΒΑΚΊΑ. Ο Ζάτοπεκ ήταν γείτονάς μου και το καθεστώς του αφήρεσε τον ΒΑΘΜΌ ΤΟΥ Συνταγματάρχη αλλά και τα χρυσά μετάλλια, που δήθεν κατέκτησε υπό την επήρεια της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Τον έστειλαν να εργάζεται σε βενζινάδικο σε ορεινή περιοχής της  Σλοβακίας, που σήμερα αποτελεί χωριστό κράτος και είχε πάντα διαφορετική γλώσσα. Άφησε πίσω μόνη την γηραιά μητέρα του, την οποία ‘’συνέτρεξα όσο μπορούσα’' οικογενειακώς, διότι το κοινωνικό καθεστώς της χώρας την ξέχασε, επειδή ο γιος της είχε υπογράψει την ‘’κάρτα των προσωπικοτήτων κατά της σοβιετικής εισβολής στη χώρα’’. Τα ακούει αυτά κανείς από τους ‘’κοπτόμενους’’ για το κοινωνικό σοσιαλιστικό κράτος!!!

Πρόσφατα άκουσα  και μια δήλωση του νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, που έσπευσε να εγκαινιάσει την αίθουσα Ανδρέα Παπανδρέου στο Ευρωκοινοβούλιο  [ μου θύμισε Ιονέσκο], ‘’ο οποίος ανήκει στους πρώτους που συνέβαλαν στην ενίσχυση της  ΕΟΚ, με τη σύμφωνη γνώμη και άλλων ηγετών’’. Η ειλικρίνεια δεν έβλαψε ποτέ κανένα , ενώ η παραποιημένη μισή  αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα.  Το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και τόσα άλλα γλαφυρά που ζήσαμε τότε, ποιος τα έλεγε; Συνεχίζεται η παλιά πρακτική που έδιναν τα ονόματά τους σε κάθε κινητό και ακίνητο!!!  Άφησε εποχή η διακομματική συγχορδία κατά της Νόμιμης Ελληνικής Κυβέρνησης, από το σύνολο της αντιπολίτευσης μέσα  στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , που  ξεπέρασαν σε μίσος και ψεύδη και τον κ. Ερντογάν, σε αντίθεση όσων θετικών αντιπαραθέτουν οι επίσημες ευρωπαϊκές υπηρεσίας. Πάντα έτρεμαν την κανονικότητα την οποία εξακολουθούν να αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι!!! Προφανώς θα έχουν τους λόγους τους να υποστηρίζουν την άποψη ότι ο ‘’λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται’’, αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική πρακτική αλλά τυχοδιωκτισμό!!!

Επανέρχομαι λοιπόν  – όπως είχα υποσχεθεί – στο αρχικό μου  θέμα, διευκρινίζοντας  ότι αυτοί οι τόσο διαφορετικοί, σχεδόν άσχετοι μεταξύ τους ορισμοί ,έχουν ένα και μοναδικό κοινό γνώρισμα, που δεν χρειάζονται καμιά επιστημονική τεκμηρίωση, αφού αποτελεί ‘’κοινό μυστικό’’ με  δυσμενή  συχνά  επακόλουθα. Και τα δύο επιπλέουν και μάλιστα ,το πρώτο  και στα τρία στοιχεία της φύσης και, εντελώς μεταξύ μας, παρουσιάζει μια σκανδαλώδη συχνότητα στη χώρα μας.

Δεν θα ασχοληθώ με τις χρήσεις του φελλού, που δεν μας αφορούν επί του προκειμένου, αλλά με την  ιδιότητα  των μετριοτήτων να ‘’επιπλέουν’’ με  επισήμανση ότι  στη χώρα μας το γεγονός  δεν αποτελεί σύμπτωση αλλά  σύμπτωμα επαναλαμβανόμενο και πολύ επικίνδυνο. Φαίνεται ότι  κάποιοι θέλουν να την κρατήσουν  προσκολλημένη στα όρια της ‘’ψωροκώσταινας’’ και επικαλούνται διάφορους κοινότοπους  και αποτυχημένους ‘’ διακοσμητικούς’’ τίτλους. Είναι ο μόνος τρόπος να δελεάσουν τον λαό, ο οποίος όμως τους ξέρει και κάποιους από αυτούς τους έζησε πρόσφατα στην εξουσία. Οι  όποιες ομοιότητες  των αναφορών μου  σε  ονόματα  που αναφέρθηκαν ή υπονοούνται, ενδεχομένως   μπορεί  να αποτελούν και απλές συμπτώσεις. Αντώνης