Ο ΑΙΣΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΜΎΘΙ

                                 [ Η  γη  της  Ελλάδος ]

Ο αρχαίος μας εθνικός μυθοπλάστης Αίσωπος, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι , οι μύθοι του, θα είχαν τόσο ευρεία  εφαρμογή 2.500 χρόνια αργότερα, από τους σύγχρονους παραμυθάδες. Η φράση του, ‘’των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε’’, που αναφέρεται στο θόρυβο των σαλιγκαριών πάνω στα κάρβουνα, που κακώς εξελήφθη ως τραγούδι, αντικατοπτρίζει πλήρως τη σημερινή πραγματικότητα. Στην Ελλάδα που σκίσαμε τα παλιά δεξιά μνημόνια και τα υποκαταστήσαμε με νεώτερα μαρξιστικά [ με μπόλικο  φιλοαμερικανισμό ] και  κυριολεκτικά  ‘’καίγονται τα μπατζάκια μας’’, από τις πιέσεις των δανειστών, τα εθνικιστικά παραληρήματα  των γειτόνων μας και κυρίως του Οθωμανού Σουλτάνου που αμφισβητεί τα πάντα – ακόμα και τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας , ημείς άδομεν. Άδομεν τον ύμνο της Διεθνούς , πλέκοντας το εγκώμιο του δημοκρατικού συμβόλου της σύγχρονης ιστορίας, Φιντέλ Κάστρο.

 Ο Πρωθυπουργός της χώρας, αφήνοντας  σύξυλους τους επισκέπτες του Μοσκοβισί και Κερέ ,που ήρθαν στην Αθήνα για τα δικά μας ‘’νιτερέσα’’ ,πήρε τον ‘’ιδιωτικό του’’ αεροσκάφος, που λειτουργεί με έξοδα των Ελλήνων φορολογουμένων και έφυγε για  το ‘’τετραήμερο’’ τελετών και πανηγύρεων  στην Κούβα. Αισθάνθηκε την ανάγκη μιας μικρής μαρξιστικής αναβάπτισης, ο μόνος από τους ‘’καθυστερημένους’’ ηγέτες της Ευρώπης, για να υμνήσει τα ολοκληρωτικά επιτεύγματα των προτύπων του, που εσχάτως πολλάκις ‘’πρόδωσε’’ με τους συνεχιζόμενους αντίλαλους των  πρόσφατων  ‘’αμερικανισμών  ‘’ του.

Ευτυχώς όμως για τον ηγέτη μας, άφησε άξιο υποστηρικτή των ενεργειών του και κυρίως της ‘’ιδιόμορφης’’ δημοκρατικότητας του εκλιπόντος κουβανού ηγέτη. Πρόκειται για τον ‘’ευπαίδευτο’’, κατά τον  αυτοπροσδιορισμό του, δεξιόστοφο μαρξιστή κύριο Ζουράρι, που διεκδικεί το δικαίωμα να χαρακτηρίζει συλλήβδην ‘’μακάκες’’, όσους θεωρούν  δικτάτορα τον μεγάλο αποθανόντα. Αυτόν,  που πέραν του αμύθητου πλούτου και της χλιδάτης προσωπικής  και οικογενειακής του ζωής, βαρύνεται και για ανομολόγητα – λόγω των κρατουσών δημοκρατικών συνθηκών- εγκλήματα σε βάρος των αντιπάλων του, που δεν πρόλαβαν να θαλασσοπνιγούν ή να περάσουν στην απέναντι ‘’κολασμένη’’  ακτή.

Πού είσαι καημένε Περικλή να δεις τα χάλια της δημοκρατίας σου, που ζηλεύουν και προσπαθούν να εφαρμόσουν οι πολιτισμένοι ‘’κουτόφραγκοι’’, ενώ οι’’ πονηροί’’ μετέχοντες της καθ΄ημάς ευπαιδευσίας, εφευρίσκουν  δική τους επιστημονική μέθοδο ‘’δημοκρατικομέτρησης’’. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει όταν οι γνώσεις δεν συνοδεύονται και από την αναγκαία γνώση, ή επί το επιστημονικότερο – για να μας καταλάβει και ο κ. Ζουράρις – μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι. Δυστυχώς για τον ίδιο και τους θαυμαστές του –στους οποίος ατυχώς ανήκω και εγώ – η αποστήθιση του Θουκυδίδη και οι επιδόσεις του στο κλειδοκύμβαλο,  τον καθιστούν απλώς ευχάριστο , ενώ θα έπρεπε να τον καταστήσουν περισσότερο χρήσιμο . Όταν οι γνώσεις αποτελούν στοιχείο επίδειξης και αυτοπροβολής, δεν βλάπτουν μόνο τον εαυτόν του αλλά και στερούν από την κοινωνία, υπέρ της οποίας  υποτίθεται ότι ‘’κόπτεται’’, την  δικαιούμενη προσφορά. Δεν επιτρέπεται  ένας σοφός να γίνεται σοφιστής, για την  εξυπηρέτηση  των όποιων σκοπιμοτήτων.  Φαίνεται ότι στη χώρα αυτή , που κατά τους στίχους του Άγγελου Βλάχου,  ανθεί   φαιδρά πορτοκαλέα, δεν μας λείπει μόνο η πολιτική αλλά και η πνευματική ηγεσία και είναι ακόμα υπό αναζήτηση ….  το αυτονόητο.   Αντώνης Ταρνανάς

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΟΥΒΑ

Λίγες μόλις ημέρες , μετά τον ξέφρενο φιλοαμερικανισμό μας με το ταξίδι του κ. Ομπάμα στη χώρα μας, που  αντάμειψε την ικανοποίηση της παλιάς του επιθυμίας να επισκεφθεί την Ακρόπολη,  με κάποια θερμά [τσάμπα]  λόγια, ξαναγυρίζουμε στο μαρξισμό που μας κατείχε παιδιόθεν. Είναι κάτι σαν τον βάκιλο της φυματίωσης που μπορεί να υπάρχει και σε λανθάνουσα κατάσταση και εκδηλώνεται  κάθε φορά που συντρέχουν και οι   κατάλληλες προϋποθέσεις. Ση συγκεκριμένη περίπτωση, προϋπόθεση και αφορμή αποτέλεσε ο θάνατος του Κομαντάντε, ώστε να βρεθούν  μαζί  όλα τα συντρόφια με τη χλιδάτη , άσωτη και ενίοτε ακόλαστη  ζωή, τη στιγμή που ο λαός τους πεινούσε και οι γυναίκες είχαν κάνει επίσημο  τους επάγγελμα την πορνεία, για να επιζήσουν. Έτσι έλυσαν και το πρόβλημα της ανεργίας, για όσους τουλάχιστον δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από τον επίγειο μαρξιστικό τους παράδεισο, θαλασσοδέρνοντας πολλές δεκάδες μίλια για να φθάσουν στην απέναντι ‘’καπιταλιστική’’ ακτή.

Από το μεγάλο αυτό ‘’μάζωμα’’ δεν μπορούσε να λείπει ο ιδεολογικά επαμφοτερίζων μεγάλος ηγέτης μας, ώστε μαζί με τους λοιπούς ‘’δημοκρατικούς’’ δικτάτορες της περιοχής, να κρατήσει τουλάχιστον τα προσχήματα με μια μαρξιστική αναβάπτιση, διότι κανείς δεν  γνωρίζει τι μας περιμένει το αμέσως επόμενο διάστημα. Δεν μπορώ όμως να κατανοήσω απόλυτα αυτό το μήνυμά του ‘’ Αντίο Κομαντάντε. Ως την παντοτινή νίκη των λαών ‘’. Τι εννοεί ο ‘’ποιητής’’; Να μετατρέψουμε όλες τις χώρες σε δικτατορίες τύπου Κούβας; Διότι εγώ ο αφελής, που έχω σχετική προσωπική εμπειρία, έτσι το κατάλαβα. Αν κάποιος άλλος έχει διαφορετική ερμηνεία ας μου το εξηγήσει.

Είναι αλήθεια ότι κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να δημιουργήσουν τη δική τους Κούβα στην Ευρώπη αλλά, είτε από  έλλειψη εμπειρίας και κυρίως από  κακό οικονομικό σχεδιασμό, που δεν τους βγήκε, είτε επειδή την τελευταία στιγμή ανέβλεψαν, αναγκάστηκαν σε ανώμαλη προσγείωση στην  πραγματικότητα. Είναι βέβαια και αυτοί οι κακοί ευρωπαίοι δανειστές μας που επιμένουν να διεκδικούν τα δανεικά, που δεν μας άφησαν να χαρούμε τις κατά καιρούς εξαγγελίες μας. Τι να πούμε μετά στο πόπολο που μας πίστεψε; Αναγκαστήκαμε να συμμαχήσουμε  με τους άλλους ιδεολογικά ‘’ερμαφρόδιτους’’, για να κρατήσουμε την πρώτη φορά αριστερο-δέξια  εξουσία και τώρα τρέχουμε, τουλάχιστον να βολέψουμε κάποιους ημέτερους, για να επιβεβαιώσουμε τουλάχιστον το σοσιαλιστικό  τσιτάτο ‘’ ο αγώνας τώρα δικαιώνεται’’.

 Άκουσα ότι τη Διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών αναλαμβάνει ο κ. Μηλιός, ο οποίος φερόταν ως ο σχεδιαστής του πρώτου οικονομικού προγράμματος της Κυβέρνησης. Του εύχομαι να επαναλάβει και εδώ την ίδια επιτυχία προς δόξα της αριστεράς και της σχεδιαζόμενης κουβανοποίησης που ονειρεύονται κάποιοι διεστραμμένοι εγχώριοι  εγκέφαλοι.

Εδώ, θα ήθελα να προσθέσω κάποιες απορίες μου και κυρίως μερικές χρήσιμες συμβουλές, αρχίζοντας από τις απορίες . Έχουν αντιληφθεί ότι τον επόμενο χρόνο χάνουν και τους τελευταίους ‘’ευρωπαίους ‘’ συμμάχους τους, αφού στη Γαλλία οι σύντροφοί μας τελειώνουν – ελπίζοντας να αποφύγουμε την ακροδεξιά κυρία -  και στην Ιταλία έχει ήδη αρχίσει το θέατρο του κ. Μπέπε Γκρίλο και των λοιπών θιασαρχών , ενώ η οικονομία τους βυθίζεται; Η κυρία Μέρκελ περιορίζεται σε κάποια λόγια παρηγοριάς, αλλά με προϋποθέσεις και μάλιστα αυστηρές. Τι μας απομένει λοιπόν να κάνουμε για να σώσουμε τουλάχιστον την ‘’παρτίδα’’, αφού η πατρίδα δύσκολα μπορεί να κρατηθεί όρθια;

Προσωπικά θα υποβάλω ευσεβάστως μια πρόταση, για το ακραίο ενδεχόμενο ότι οι σοφοί εγκέφαλοι που περιβάλλουν τον Πρωθυπουργό μας, μέσα στη ‘’βαβούρα’’ και τη θλίψη του θανάτου του κουβανού δικτάτορα, δεν βρήκαν τον καιρό να το σκεφθούν. ‘’ Ο κ. Τσίπρας δεν πάει στην Κούβα σαν ιδιώτης αλλά σαν Πρωθυπουργός μιας χώρας που ανήκει στο δυτικό στρατόπεδο , στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΝΑΤΟ και τελευταία έχει αναβαπτίσει και τον φιλοαμερικανισμό της. Μήπως θα έπρεπε να ανατεθεί σε κάποιον ειδικό, να του κάνει κάποια ταχύρυθμα μαθήματα εθιμοτυπίας και διεθνούς πολιτικής, για να μην εκτίθεται η χώρα; Αν δεν βρίσκουν κάποιον ειδικό προς τούτο, ας χρησιμοποιήσουν εκείνον που έκανε τα ανάλογα  μαθήματα αγγλικής γλώσσας στον Πρωθυπουργό μας, μέχρι του σημείου να προφέρει το αγγλικό [R] με τον ίδιο τρόπο που αποδίδει πλέον και το [Ρ] στις ελληνικές λέξεις. Αντώνης Ταρνανάς

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ''ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ''

Με αφορμή τον πρόσφατο  θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, θα ήθελα να προσθέσω και μια ‘’αιρετική’’ άποψη, στα  τόσα όσα θετικά και αρνητικά σχόλια γράφτηκαν και ακούστηκαν τελευταία. Με την γενική παραδοχή ότι ’’ οι νεκροί δεδικαίωνται’’, δεν θα αναφερθώ στο πρόσωπο αλλά στα πεπραγμένα του και το αποτέλεσμα που αυτά δημιούργησαν για τη χώρα του και τον κόσμο ολόκληρο.

Η λέξη επανάσταση στη Λατινική Αμερική κάποιας εποχής, ήταν συνυφασμένη με μια σχεδόν αναγκαία τακτική διαδικασία, με προετοιμασμένη ήδη και την αντίστοιχη ‘’αντεπανάσταση’’. Ήθελαν δηλαδή να αντικαταστήσουν μια τυραννία με μια άλλη, καλύτερη ή χειρότερη, δεν έχει σημασία και πάντως με προσωπικά ή ομαδοποιημένα κίνητρα. Στην όμορφη αυτή περιοχή της ευρύτερης αμερικανικής ηπείρου, αποτελούσε σχεδόν μόδα και καθημερινή σκέψη ένα πραξικόπημα, καλυπτόμενο υπό τον μανδύα απομάκρυνσης ενός δυνάστη του λαού. Ποτέ όμως δεν μίλησαν ούτε και υπαινίχτηκαν την αποκατάσταση της δημοκρατίας με την αρχαιοελληνική , ούτε καν με την παραφθαρμένη σημερινή της αστική μορφή.

Διαβάζουμε λοιπόν τελευταία, κάτω από τον τίτλο του μεγάλου επαναστάτη, τα πόσα νόθα ή νόμιμα παιδιά άφησε πίσω του ο εκλιπών, ώστε να κληρονομήσουν την αμύθητη περιουσία και τα αμέτρητα ‘’ανάκτορά’’ του , κυρίως όμως την εξουσία της χώρας, που έχει αναθέσει προσωρινά  - με τη μορφή τοποτηρητή- στον αδελφό του. Εντυπωσιακά είναι και τα νούμερα των γυναικών που πέρασαν από το κρεβάτι του και τα οποία δεν βλέπω να κατακρίνουν οι προοδευτικές γυναικείες οργανώσεις. Φαίνεται ότι και οι υπέρμαχες της ισότητας των δύο φίλων λειτουργούν αλλά καρτ, όπως έπραξαν και σε ανάλογη δική μας περίπτωση του πρόσφατου σχετικά παρελθόντος, που προκαλούσε ‘’ρίγη ενθουσιασμού’’  η προβαλλόμενη ‘’βαρβατίλα’’ συγκεκριμένου πολιτικού μας ηγέτη.

Τα επιτεύγματα ενός ηγέτη τα βλέπουμε στην πράξη. Ένα νησί παράδεισος, κατάντησε κέντρο ‘’πορνοτουρισμού’’, αφού η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και συνεχίζει τα συσσίτια και τα λοιπά ‘’κοινωνικά’’ συστήματα αλληλεγγύης, που εφαρμόζονται τελευταία και στη χώρα μας, που κυβερνιέται από τους υμνητές των λατινοαμερικάνικών συστημάτων. Όσοι μπόρεσαν – με κίνδυνο της ζωής τους- διέφυγαν στις ΗΠΑ και χθες πανηγύριζαν το θάνατο του Κάστρο, διατηρούντες φρούδες ελπίδες, ότι θα δουν κάποτε και τη χώρα τους δημοκρατική , για να επιστρέψουν στις εστίες τους και να ενωθούν με τις οικογένειές που εγκατέλειψαν εκεί ,και ζουν στην εξαθλίωση.

Κάποιοι  καιροσκόποι επαγγελματίες επαναστάτες, βρίσκουν τρόπους να εκμεταλλεύονται τους εύπιστους και αιθεροβάμονες συνανθρώπους μας, για να ανέβουν στην εξουσία, υποσχόμενοι, όπως ο δικός μας τέως σχολικός καταληψίας, λαγούς με πετραχήλια, ενώ στην πράξη ‘’πουλάνε ελπίδα’’ με το αζημίωτο. Στα καθεστώτα αυτά συνήθως δεν υπάρχει επιστροφή στην ομαλότητα και αν αυτό συμβεί  θα είναι πολύ αργά ή μάλλον ‘’κατόπιν εορτής’’ που λέει ο σοφός λαός μας Είναι νομοτελειακό ότι, ποτέ μια αδικία δεν διορθώνεται με μια άλλη νεώτερη, αφού και ο ‘’μεσάζων αγωνιστής ‘’ απαιτεί και λαμβάνει την ‘’αμοιβή’’ του.

Οι ακραίες και δόλιες αυτές καταστάσεις, δεν πρέπει να μειώνουν στο ελάχιστο τις πραγματικές επαναστάσεις, όπως η Γαλλική και η μεταγενέστερη Ελληνική, που είχαν εθνικούς και απελευθερωτικούς στόχους για τους λαούς τους. Ακόμα και εκείνη των μπολσεβίκων, ξεκίνησε με εθνικά κίνητρα αλλά στην πορεία ‘’απέβαλε’’ την προβιά συγκάλυψης και κράτησε τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης, στην παρακμή και την αφάνεια. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δημιούργησε και τα αντίστοιχα αντανακλαστικά, με την εμφάνιση ακροδεξιών ‘’αντιδότων’’, που με διαφορετική προβιά του ‘’εθνικοσοσιαλισμού’’ , αιματοκύλησαν  τον κόσμο. Ας είμαστε προσεκτικοί, διότι κάτι ανάλογο ‘’επωάζεται’’ και επί των ημερών μας, στη χειμαζόμενη γηραιά ήπειρο, που μάλλον της λείπουν οι ικανοί ηγέτες, του μεταπολεμικού παρελθόντος.

Δεν υπάρχουν πια επαναστάσεις αλλά ‘’επαναστάτες του γλυκού νερού’’ που καιροσκοπούν για την ‘’κουτάλα της εξουσίας’’ και άντε μετά να τους αφαιρέσεις τα ‘’κεκτημένα και κατεχόμενα’’. Οι περισσότεροι από αυτούς εξαγοράζουν τους όποιους αγώνες τους, στον όνομα κάποιας ιδεοληψίας, για να ζήσουν αυτοί  καλά και οι ‘’δικοί τους’’ καλύτερα. Ελπίζω να μην ξεχάσατε πως και πόσο αποτιμήθηκαν κάποιες ‘’επαναστατικές’’ λέξεις από το σταθμό του Πολυτεχνείου, ενώ κάποιοι αγνοί αγωνιστές έχουν μείνει στην αφάνεια και την καταφρόνια.

Θα τελειώσω το άρθρο μου με τη συνήθη αφελή απορία μου, τι σχέση έχουν όλα αυτά τα συστήματα  με τη δημοκρατία, χάριν της οποίας υποτίθεται ότι γίνονται οι αγώνες τους, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για καθαρά τυραννικά καθεστώτα που  την εχθρεύονται , όπως ο διάβολος το λιβάνι.      Αντώνης Ταρνανάς

Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας

                   ΤΟ   Ε.Σ.Υ.   ΚΑΙ   ΕΓΩ

               Γενικό  Νοσοκομείο Λαμίας

Έχοντας παλαιότερα μια 12ετη προσωπική εμπειρία διαβίωσης σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού [Γιουγκοσλαβία – Τσεχοσλοβακία], όπου τα πάντα ήσαν κρατικά], απέκτησα έναν αρνητισμό – μέχρι και  αποστροφής – στην ‘’κρατική αρωγή’’. Με βάση αυτή τη λογική, απέφευγα, όσο μου ήταν δυνατό ,  τη ‘’δωρεάν’’ προσφορά περίθαλψης, στα κρατικά μας Νοσοκομεία Η ιδέα αυτή μου έγινε πεποίθηση, όταν το 1977 έχασα τη σύζυγό μου σε ηλικία 36 ετών, ‘’από  ιατρικό λάθος’’ σύμφωνα με γνωμοδότηση ειδικού καθηγητή που – με αίτησή μου -  μετείχε σε ιατρικό συμβούλιο και με παρότρυνε να κινηθώ δικαστικά εναντίον των υπευθύνων. Δεν το έκανα διότι το κακό είχε ήδη συντελεσθεί.

             Όταν αργότερα έγινε το Ε.Σ.Υ, θεώρησα ο αφελής ότι η κατάσταση βελτιώθηκε - όπως μας  έλεγαν τα ‘’αντικειμενικά’’ από τότε ΜΜΕ- οδήγησα στο ίδιο μεγάλο Νοσοκομείο των Αθηνών – τον πατέρα μου, που ‘’μόλις πρόλαβα να τον πάρω μετά από απαίτησή του’’ και να τον  οδηγήσω στο σπίτι του όπου ‘’έφυγε’’ την επομένη ήσυχος και γαλήνιος. Στην περίπτωσή του, με εσωτερική αιμορραγία, στομάχου ,αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με συνεχείς μεταγγίσεις και δεν συζητούσαν καν την μετάκληση εξωτερικού ειδικού ιατρού.

             Με όλη αυτή την ‘’προδιάθεση’ προσέφευγα για κάθε σοβαρή κατάσταση της υγείας μου σε κάποιο από γνωστά μεγάλα ιδιωτικά ιατρικά κέντα των Αθηνών, με προσωπικά μου έξοδα, αλλά με τη βεβαιότητα ασφαλέστερης έκβασης. Το ίδιο σκέφθηκα να πράξω και προ διετίας όταν μια παλιά μου  βουβωνοκήλη ‘’ είχε επιδεινωθεί. Ο ειδικός που επισκέφθηκα μου εξήγησε τη σοβαρότητα της κατάστασής μου και τον τρόπο αντιμετώπισής της, αναφέροντας μου ότι το κόστος της επέμβασης θα ανέλθει – για μένα - στις 5.500 Ευρώ. Τον ευχαρίστησα και έφυγα αποφασισμένος ότι στην ηλικία μου και με δεδομένη τη σύγχρονη οικονομική κατάσταση, δεν αξίζει πια οποιαδήποτε σκέψη ‘’ επισκευής’’, που ξεπερνά τις πενιχρές μου πια οικονομικές  δυνατότητες. Έλεγα μάλιστα ,αστειευόμενος, ότι μπορώ να πεθάνω πλέον και χωρίς ιατρική βοήθεια.

             Επειδή η κατάστασή μου επιδεινώθηκε ‘’σφόδρα’’, αναγκάστηκα να οδηγηθώ στο πλησιέστερο ,στον τόπο διαμονής μου, ώστε να έχω και τη βοήθεια της κόρης μου που διαμένει στην ίδια πόλη, Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας. Οδηγήθηκα σε άμεση επέμβαση από τον χειρουργό κ. Αριστοτέλη Λιάκο, ο οποίος μου ανέτρεψε μονομιάς όλες  τις προηγούμενες προκαταλήψεις  και μου επανέφερε τη διάθεση να συνεχίσω να ζω φυσιολογικά παρά τα 83 μου. Το γεγονός αυτό με υποχρεώνει  να προβώ σε ένα σαφή και αναγκαίο διαχωρισμό ανάμεσα στο υλικοτεχνικό και το ανθρώπινο δυναμικό του Νοσοκομείου και ιδιαίτερα τη χειρουργική πτέρυγα, για την οποία έχω πλήρη και απόλυτη προσωπική γνώση.

             Αρχίζοντας από το κτίριο του νοσοκομείου, που αποτελούσε από της δημιουργίας του, περίβλεπτο καμάρι της περιοχής, θα περιορισθώ στην πλήρη αντίθεση του εξωτερικού με το εσωτερικό του, που θυμίζει –επιεικώς- ένα αξιοθρήνητο  ναυάγιο και δεν θα  επεκταθώ σε κανένα πρόσθετο σχόλιο, αφού δεν μπορώ να ‘’ανακαλύψω’’ σχεδόν τίποτα θετικό. Έχω όμως και θα τονίζω τα αμέτρητα θετικά στοιχεία που αφορούν τους ανθρώπους του, πάσης κατηγορίας και ειδικότητας, αρχίζοντας από τον ήρωα μου, τον χειρουργό κ. Λιάκο, που το μικρό του όνομα [Αριστοτέλης], προδιαθέτει για την περιγραφή του. Άνθρωπος του μέτρου και της λογικής του ομώνυμου  φιλοσόφου, αντιμετώπισε την ιδιαιτερότητα της κατάστασής μου[ οριακή κατάσταση της κήλης μου  και το προσωπικό μου   πρόβλημα άπνοιας σε ύπτια θέση και την  ηλικία των 83 ετών], με τον θετικότερο τρόπο. Απόφυγε την ολική νάρκωση , ακόμα και την επισκληρίδιο αναισθησία, και σχεδόν καθιστός ‘’απόλαυσα’’ την όλη -πολύ σύντομη διαδικασία με τον βοηθό του γιατρό και ένα θαυμάσιο νοσοκομειακό προσωπικό-, κρυφοκοιτάζοντας με τρόπο από το παραβάν, τις περίτεχνες κινήσεις των χεριών του.

             Η διαδικασία [ κλασική μέθοδος] κράτησε ελάχιστα και 15 λεπτά αργότερα, με τη συγκατάθεσή του, είχα πλήρη αυτοτέλεια κίνησης. Την επομένη το πρωί πήρα εξιτήριο και συνέχισα με προσοχή κάθε  δραστηριότητα στο σπίτι μου. Όταν την μεθεπομένη το βράδυ αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα υγείας, που φοβήθηκα συσχέτισή του με την επέμβαση- του τηλεφώνησα στο κινητό και ενώ βρισκόταν στο χειρουργείο με καθησύχασε, δίνοντας μου και τις κατάλληλες απαντήσεις στο πρόβλημα που αντιμετώπιζα.

             Ευγνωμονώ την ‘’ατυχία’’ να μην έχω άλλη επιλογή, που με οδήγησε στην  ευτυχή συγκυρία  να γνωρίσω ένα θαυμάσιο επιστήμονα και άνθρωπο και το σύνολο του προσωπικού της χειρουργικής  πτέρυγας, που αποτελούν την εξαίρεση που δικαιώνει τον κανόνα ότι στη χώρα που όλα σχεδόν έχουν διαλυθεί, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δίνουν ελπίδα για το μέλλον του λαού μας. Ανάλογα θετική είναι η εντύπωσή μου και για το προσωπικού του αιματολογικού και του ακτινολογικού τμήματος του νοσοκομείου, που χρειάστηκα προεγχειρητικά,  έστω και αν στο δεύτερο, προφανώς ελλείψει προσωπικού, εξυπηρετήθηκα άμεσα από το αντίστοιχο τμήμα έκτακτης ανάγκης του Νοσοκομείου. Αισθάνομαι την ανάγκη να προσθέσω και ένα τυχαίο περιστατικό που μου συνέβη τις πρώτες πρωινές ώρες, όταν  -εκ παραδρομής- πάτησα το κόκκινο κουμπάκι κλήσης των νοσοκόμων και αντιμετωπίστηκα με τόση ευγένεια από την άμεσα προστρέξασα αδελφή, που μου θύμισε αρνητικά ανάλογη και μάλιστα αναγκαία μου ενέργεια στο παρελθόν, σε μια  από τις μεγαλύτερες  ιδιωτικές κλινικές των Αθηνών.

             Τελειώνω με τη διαπίστωση ότι είναι κρίμα και άδικο, να αφήνουν αυτό τον σημαντικότατο τομέα της υγείας, στην τύχη και τον πατριωτισμό του ανθρώπινου παράγοντα, διότι κάποτε θα εξαντληθεί και αλλοίμονο στους ανήμπορους και αδύνατους, διότι οι ‘’άλλοι’’, οι βολεμένοι διαθέτουν τα ‘’όβολα’’  και  έχουν τον τρόπο τους, ‘’όπως έλεγαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού’’ που έζησα από κοντά και για πολύ, για τα μέλη του κόμματος.  Αντώνης Ταρνανάς 

ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ

            Παρά την αδυναμία μου, κάθομαι στον υπολογιστή μου, για ένα περιορισμένο σχόλιο μου, σχετικά με την επικείμενη επίσκεψη στη χώρα μας του Πλανητάρχη.

            Το πρόγραμμα προβλέπει υποδοχή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη συνέχεια κατ’ ιδίαν συζήτηση με τον Πρωθυπουργό. Εκεί θα παιχθεί η πρώτη παράσταση. Νωρίς το βράδυ, θα ακολουθήσει το επίσημο προεδρικό γεύμα μόνο για άντρες [ αφού ο κ. Ομπάμα είναι χωρίς τη σύζυγό του] , δηλαδή κάτι σαν τις αρχαίες κωμωδίες του Αριστοφάνη, όπου οι άντρες υποδύονταν και τους γυναικείους ρόλους. Την επομένη θα επισκεφθεί την Ακρόπολη ή το Μουσείο της και κάπου αλλού ‘’έγκλειστος’’ θα εκφωνήσει τον λόγο του.

            Όλα αυτά διότι δεν μας εμπιστεύονται – ίσως καλά κάνουν – ούτε οι φίλοι μας. Αντί  να προβάλουμε τις εικόνες της αρχαίας και σύγχρονης χώρας μας ανά την οικουμένη , περιοριζόμαστε σε μια κλειστή παρτίδα ‘’μπριτζ’’ , έτσι για τα μάτια του κόσμου, και θα φροντίσουμε μετά να παρουσιάσουμε – κατά το δοκούν και συμφέρειν- τα δικά μας αφελή συμπεράσματα, για τους λωτοφάγους. Κρίμα μεγάλο, αφού είχαμε μια μοναδική ευκαιρία να βγούμε από την αφάνεια, με μια τόσο υψηλή επίσκεψη – έστω και ενός συνταξιούχου πια Προέδρου των ΗΠΑ- στην Ελλάδα.

            Ίσως  φοβηθήκαμε τις εντυπώσεις, αφού σε ανάλογη επίσκεψη στο παρελθόν στήναμε και στηρίζαμε παραστάσεις λαϊκών δικαστηρίων στο Σύνταγμα και αλλαχού , για τους ‘’Αμερικάνους τους φονιάδες των λαών’’, τους Κινέζους που μας έπαιρναν τα λιμάνια, τους Άραβες που για ένα κομμάτι ψωμί παίρνανε τα φιλέτα του Ελληνικού και πάει λέγοντας. Καλά λοιπόν, αυτά τώρα άλλαξαν και αποδεχόμαστε και τα μνημόνια και τον κ. Λιού – που μας στηρίζει με’’ ξένες τσέπες’’ - και δεν θεωρούμε πια [επίσημα τουλάχιστον] πρότυπά μας τους ηγέτες της Βενεζουέλας και της Βραζιλίας που διώκονται ποινικά. Καλό είναι ότι επί τέλους αναβλέψαμε, αλλά όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις θύελλες και μάλιστα με καθυστέρηση. Είναι σαν το τσουνάμι που, έστω και με καθυστέρηση επιφέρει την καταστροφή.

            Τελειώνω με το θέμα του τίτλου μου για να θυμίσω ότι η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ  καταδικάζουν την επίσκεψη Ομπάμα,  συντασσόμενες με την ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ , που είναι κομματικές οργανώσεις και κάνουν τη δουλειά τους.   Σκεφθείτε λοιπόν σε ποιους εμπιστευόμαστε τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Συγχαρητήρια κύριε Πρωθυπουργέ, με το πρότερο παράδειγμά σας των σχολικών καταλήψεων, σπείρατε τις ιδέες σας και ήρθε ο καιρός να θερίσετε τους καρπούς τους, παραβλάπτοντας έτσι και μια ενδεχόμενη επιτυχή προβολή των συμφερόντων της χώρας μας και δική σας.   Αντώνης Ταρνανάς

Ο κύριος TRUMP

Επαναφέρω παλαιότερο κείμενο μου από τις 14 Φεβρουαρίου, σχετικά με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο των ΗΠΑ και τις ωραίες γυναίκες.

Αντώνης Ταρνανάς <anpantar@yahoo.gr>

Προς

...

Φεβ 14 τις 6:33 μ.μ.

 Φίλη μου γειά σου.

Μου άρεσαν ανέκαθεν οι ωραίες γυναίκες, αλλά σαν γυναίκες. Σαν όμορφα και αναντικατάστατα στολίδια στη ζωή, με την ανάλογη όμως εσωτερική δομή και περιεχόμενο. Λένε μάλιστα ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι παρά η εξωτερίκευση του εσωτερικού μας κόσμου. Χρειάζεται  όμως υποχρεωτικά και η συναισθηματική βοήθεια για να δώσει σαν αποτέλεσμα αυτό που λέμε ομορφιά. Στην εποχή της πλήρους εμπορευματοποίησης, συναντάμε και τη γυναίκα αντικείμενο, για την προβολή των λοιπών προϊόντων που πρέπει να διαθέσουμε στην αδηφάγο καταναλωτική μας κοινωνία. Εγώ σαν άντρας δεν το κρύβω ότι αρέσκομαι στη ''όμορφη γυναικεία θέα'' και την απολαμβάνω, διατηρώ όμως ακόμα την απορία μου, πως το βλέπουν αυτό οι πραγματικές γυναίκες που επιδιώκουν την ομορφιά τους για να αρέσουν και όχι για να πουλάνε. Φθάνουμε λοιπόν και στην περίπτωση του κ. ΤRUMP [ η αγγλική ρίζα της λέξης οδηγεί σε μια  παραλλαγή της λέξης τράμπα,που αποτελούσε τρόπο συναλλαγής και ανταλλαγής προϊόντων στις παλιές ζωοπανηγύρεις της επαρχίας], δεν αρκείται στα πολλά δις που διαθέτει αλλά βγάζει στο παζάρι και τα  άλλα  προϊόντα που προηγήθηκαν στις  αγορές  του.

Είναι πολύ περίεργο πως καταφέρνει αυτή η μεγάλη δημοκρατική χώρα και επιβιώνει με όλα τα ''σούργελα'' που ''κέρδισαν'' κατά καιρούς την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων τους. Τους βοηθάει το γεγονός ότι  διαθέτουν εξαιρετική δημόσια διοίκηση  που δουλεύει ρολόι, με καουμπόηδες, φιστικάδες, διαπρέψαντες στην ποτοαπαγόρευση και λοιπές ανάλογες προσωπικότητες. Στη χώρα μας, που στερούμαστε και μια  καλή δημόσια διοίκηση , οι πολιτικοί μας δεν χρειάζονται τη βοήθεια '' αισθησιακών ή αισθητικών τρίκ'', αφού τους αρκεί η εμμονή ημών των νεοελλήνων στο ρουσφέτι που μας κληροδότησαν οι τρεις αιώνες της τουρκικής ''εκπολιτιστικής'' σκλαβιάς και  η ''  ατέλειωτη βλακεία '' που εξακολουθεί να μας διακατέχει. Αντώνης

ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

               ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

             https://www.youtube.com/embed/ SN5c-m45fxs

            [Πατήστε  Ctrl  και κάνετε αριστερό κλίκ πάνω στα μπλε στοιχεία]

                             Περιδιαβαίνοντας τις διάφορες μαγευτικές εικόνες του βίντεο της προμετωπίδας, που μου έστειλε η καλή μου φίλη Εύα από τις Βρυξέλλες, συγκράτησα κυρίως τις σοφές και τεκμηριωμένες συνοδευτικές προτάσεις  για την αγάπη, την ελπίδα και τη γενικότερη θετική αύρα που αναδίδουν.

            Επειδή μια όμορφη εικόνα κλέβει  την προσοχή και επιδέχεται και αμέτρητες άλλες ερμηνείες, αναζήτησα κάποιες συμπτώσεις που ενίοτε προσδιορίζουν  την τελική εντύπωση και διαπίστωσα ότι  το ‘’κυρίαρχο’’ άνθος του συνολικού θεάματος αποτελούσε η μαργαρίτα. Πρόκειται για  το φυτό που είναι βαθειά συνδεδεμένο με την ελπίδα, την προσδοκία και την αναμονή σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας .

            Πόσες φορές δεν μαδήσαμε κυριολεκτικά τα όμορφα αυτά ανθάκια,  για να καταλήξουμε σε μια θετική εξέλιξη της ‘’απορίας’’  μας, στα πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς, προσπαθώντας  να αντλήσουμε,  την ευνοϊκή  της ανταπόκριση . Καμιά φορά προσφεύγαμε και σε τεχνάσματα, φυλλομετρώντας ’’πονηρά’’ εκ των προτέρων, αν είναι μονά ή ζυγά τα φύλλα της, ώστε να ξεκινήσουμε με το ναι ή με  το όχι.

Η μαργαρίτα, αποτελούσε με λίγα λόγια, τον μυστικοσύμβουλό μας  σε πολλές εκδηλώσεις της ζωής, ακόμα και στο σχολείο ‘’θα με σηκώσει ή όχι στο μάθημα ο καθηγητής’’ και ατέλειωτες ακόμα προσωπικές αμφιβολίες. Στην εποχή μου πάντως υποκαθιστούσε τη σύγχρονη αστρολογία και κάθε ανάλογη μαγεία ή μαγγανεία και μάλιστα δωρεάν και αποτελούσε και μια εύσχημη διαφυγή στα  αδιέξοδα και τις δυσκολίες της ζωής. Αναλογίζομαι σήμερα, στην εποχή του απόλυτου άγνωστου που όλοι βιώνουμε, αν θα μπορούσε να συμβάλει θετικά ένα φυλλομέτρημα, διότι δεν βρίσκω άλλο τρόπο που θα δώσει έστω και την αφελή εκείνη ελπίδα της παιδικής μας αθωότητας.          

Σε μια εποχή που η ηγέτιδα Δύναμη του ελεύθερου κόσμου, δεν βρίσκει δυο  αποδεκτούς υποψήφιους που θα  την εκπροσωπήσουν στις εκλογές και την επομένη  διαμαρτύρονται για αυτόν που οι ίδιοι επέλεξαν, πόσο μπορεί να  βοηθήσει μια μαργαρίτα; Στη χώρα πρότυπο της εφαρμοσμένης δημοκρατίας και κρατικής οργάνωσης, κανένας δεν μπόρεσε να προβλέψει ότι , ανάμεσα σε δύο υποψήφιους, οι πιθανότητες στον καθένα ήταν 50 % και είχαν όλοι προσδεθεί στο άρμα της ‘’συστημικής’’ κυρίας Κλίντον. Δεν σκέφθηκαν το απλούστατο ότι και ό κ. Τράμπ είναι επίσης συστημικός και επί πλέον δισεκατομμυριούχος. Έσπευσαν να τον κατηγορήσουν ως φασίστα και ρωσόφιλο, ξεχνώντας ότι δύο αρνήσεις μας δίνουν μια ισχυρή κατάφαση και την πάτησαν.

            Αυτό που δεν κατάφερε ο ‘’πολωμένος’’ αμερικανικός λαός, θα μας το έδινε σίγουρα και το απλό  το φυλλομέτρημα μας μαργαρίτας, αφού οι πιθανότητες ανάμεσα σε δύο υποψήφιους είναι πάντα 50% για τον καθένα. Φαίνεται ότι οι δικοί μας φυσιολάτρες υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική, απέφυγαν να μαδήσουν μια μαργαρίτα και να κρατήσουν ‘’μια ελάχιστη πισινή’’, κάτι που και αυτός ο Σουλτάνος της γείτονος έκανε, εξασφαλίζοντας μια πρώτη διέξοδο από την διεθνή απομόνωση που έχει περιέλθει. Τώρα στηρίζουμε τις ελπίδες μας σε κάποια πρόσωπα ελληνικής καταγωγής, που περιστοιχίζουν τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, για να σώσουμε τα προσχήματα της ιδεοληψίας και της ανεξέλεγκτης  αφέλειας και προχειρότητας που μας διακρίνει. Ο κ. Παπαδημούλης [ ο αποκαλούμενος και ξερόλας] έσπευσε να δηλώσει  ότι ‘’η εκλογή  Τράμπ αποτελεί αρνητική  εξέλιξη για τη δημοκρατία’’. Σε  ποια δημοκρατία αναφέρεται ο παχυλά αμειβόμενος ευρωβουλευτής μας; Αυτή που πετσοκόβει τους  μισθούς και υπογράφει ό,τι της φέρνουν οι δανειστές, αλλάζοντας απλά τις ονομασίες τους; Αλλά και να το πίστευε πραγματικά αυτό, γιατί  έσπευσε – για πολλοστή φορά-  να γίνει προπέτης, δηλαδή βιαστικός και απερίσκεπτος, θέτοντας σε κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα που υποτίθεται ότι [επ’ αμοιβη’’ υπηρετεί στις Βρυξέλλες;

            Πρέπει κάποτε να μάθουμε σε αυτή τη χώρα ότι  ‘’κάλλιον το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν’’, όπως ασφαλώς θα κάνει και αυτός για να διορθώσει εκ των υστέρων τις ατυχείς δηλώσεις του, αφού το κακό θα έχει ήδη συντελεσθεί. Φαίνεται ότι κάποιοι, παρότι δηλώνουν προστάτες του περιβάλλοντος , περιορίζουν τις γνώσεις τους στο ‘’κουτόχορτο’’ και αδυνατούν  ακόμα να διακρίνουν την μαργαρίτα από το κοινό χαμαίμηλο [χαμομήλι], που αποτελεί θαυμάσιο μεν καταπραϋντικό, χωρίς όμως τη δυνατότητα ‘’ ανίχνευσης μελλοντικών προσδοκιών και γεγονότων ‘’. Αντώνης Ταρνανάς

ΠΟΙΌΤΗΤΑ ΖΩΗΣ

                                      ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ

Ανέκαθεν οι άνθρωποι επιδίωκαν να  κατακτήσουν μια ανεκτή ποιότητα ζωής και στη συνέχεια να την κρατήσουν ή και να τη βελτιώσουν. Η αέναη αυτή προσπάθεια του ανθρώπου, αποτελεί  το βασικό στοιχείο της άμιλλας και της φυσικής εξέλιξης της κοινωνίας. Η μόνη διαφοροποίηση στον γενικό αυτό κανόνα της ζωής, είναι ο τρόπος και καμιά φορά και ο ‘’σκοπός’’ της όλης αυτής προσπάθειας. Αφήνοντας λοιπόν, σε πρώτη φάση, κατά μέρος εκείνους που απεργάζονται αθέμιτες και μεθοδευμένες διαδικασίες ή  αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση ειδικών σκοπιμοτήτων, θα ασχοληθούμε με τον μέσο άνθρωπο μιας φυσιολογικής  απλής κοινωνίας.

Κύρια χαρακτηριστικά λοιπόν, στην ποιότητα μιας συμβατής   ζωής των ατόμων ,  μιας  σύγχρονης και ευνομούμενης κοινωνίας, πρέπει να είναι η εξασφάλιση   καλής υγείας και η φυσιολογική  συνέχιση του τρόπου ζωής που έχουμε ήδη εξασφαλίσει. Ευκταίο βέβαια είναι, σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά, στις προηγούμενες αυτές ελάχιστες  προϋποθέσεις, να υπάρχει η στήριξη και κοινωνική συνδρομή, που θα απαλύνει τον πόνο και θα διευκολύνει την , κατά το δυνατόν, σύντομη επαναφορά στην απλούστερη αυτή μορφή ‘’ κανονικότητας’’. Φαίνεται καθαρά ότι αναφερόμαστε, στην ελάχιστη ανεκτή κατάσταση, που μπορεί να γίνει αποδεκτή από μια σύγχρονη κοινωνία, δηλαδή  το αυτονόητο, το οποίο, δυστυχώς στη χώρα μας αποτελεί εκ νέου ζητούμενο.

Κάποτε στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, που μέχρι πρόσφατα ανήκε και η χώρα μας, οι άνθρωποι που είχαν κατακτήσει αυτό το ‘’αυτονόητο’’, προσπαθούσαν  να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους. Αυτό το έκαναν  με μεγάλες προσωπικές θυσίες, εξασφαλίζοντας τους κυρίως  καλύτερη παιδεία και άλλα μορφωτικά εφόδια. Μοναδικός  σκοπός της όλης αυτής πρακτικής, που θεωρούσαν ‘’μετάβαση στη μεσαία τάξη’’, ήταν   να ζήσουν αυτά ‘’καλύτερα από τους ίδιους’’ και να επωφεληθεί βεβαίως και η ίδια η κοινωνία από την εξέλιξή τους.

 φαίνεται ότι, η μικρή αυτή ‘’μικροαστική’’ επιδίωξη,  δεν άρεσε  στη αποσκοπούμενη  ‘’νέα τάξη’’ πραγμάτων, που επιδίωκε  να ‘’άρχει’’ και να κυβερνά τις ‘’μάζες’’, ώστε να διαμορφώνει και τους όρους του στημένου παιχνιδιού της. Αποφάσισαν λοιπόν οι κρατούντες να καταργήσουν τη μεσαία τάξη - όπως έκαναν με την αξιοκρατία- που τη θεωρούσαν εμπόδιο στα σχέδιά τους και ενδεχόμενο μελλοντικό αντίπαλο στις προαποφασισμένες επιδιώξεις τους. Με δεδομένη την μαρξιστική άποψη για  τους ‘’ταξικούς αγώνες’’, δεν κατάργησαν απλά τη μεσαία τάξη – το όνειρο του κάθε νεοέλληνα - αλλά έσπευσαν να την ‘’υποκαταστήσουν’’ με τη νέα τάξη πραγμάτων , για να νεκραναστήσουν και να επαναφέρουν μια νέα μορφή της παγκόσμια αποτυχημένης σοβιετίας. Εδώ ακολουθήθηκαν εντελώς διαφορετικές και ειδικά μεθοδευμένες επιλογές. Δεν χρειάστηκαν θυσίες των γονέων ούτε καν μορφωτικά ή άλλα ‘’αξιολογικά’’ χαρακτηριστικά, αλλά αθέμιτα μέσα και α λα καρτ επιλογές, για την κατάληψη κάθε μορφής εξουσίας. Το χειρότερο δε είναι ότι για όλα αυτά έβαλε ‘’το χεράκι’’ του ο νεοέλληνας που προανέφερα και έβγαλε τα ματάκια  του και τώρα τρέχει.

Τρέχει και δεν φθάνει, αφού , πέραν του ταξικού, αντιμετωπίζει και βιοποριστικό πρόβλημα  και είναι πια υποχρεωμένος – για να σώσει τα προσχήματα της ευπιστίας του – να δηλώνει ευχαριστημένος με την επαναφορά των ‘’κατοχικών’’  συσσιτίων και τις ‘’συνταγές γεμιστών της κυρίας Υπουργού με την προβλεπτική μητέρα. Αυτή την εποχή, που ακόμα και οι άποροι απέκτησαν – από τον τέως Υπουργό Εργασίας- υποκατηγορία ‘’των πολύ άπορων’’ , που θα παίρνουν πια το επίδομα της αλληλεγγύης, πολλά θα δουν ακόμα τα μάτια μας και θα ακούσουν τα αφτιά μας. Θυμίζω  τη δήλωση του υπερυπουργού ΜΜΕ, ότι ο Νόμος του δεν κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας[ αλλά μόνο ένα άρθρο] και συνεπώς ο ‘’συνταγματολογών’’ πονηρούλης,  θα επαναφέρει τις  4 άδειες καναλιών . Ο   σοβαροφανής Πρόεδρος της Βουλής – που οι περισσότεροι υποκρίνονται ότι εμπιστεύονται απόλυτα - κατεβάζει  αυτές τις άδειες, ακόμα και στις 3, παρά τις δηλώσεις του στην Επιτροπή της Βουλής, ότι ο ίδιος εγγυάται ότι ‘’αναστολή’’ σημαίνει ‘’κατάργηση’’ και όλοι έδειξαν ότι το πίστεψαν.

 Προσωπικά δεν σπούδασα νομικά αλλά γνωρίζω τα ελληνικά και καταλαβαίνω αυτόν τον σαφή διαχωρισμό και το υποκρυπτόμενο νέο ψεύδος. Διερωτώμαι όμως για τους αυθεντικούς   ερμηνευτές του Συντάγματος , των άλλων κομμάτων, που  στήριξαν με τη θετική ψήφο τους και υιοθέτησαν τον  νέο εμπαιγμό, γιατί υποκρίνονται ότι δεν άκουσαν τίποτα; Ακόμα και ο κ. Βενιζέλος τους ‘’ξεμπρόστιασε’’, αλλά τα εσωτερικά κομματικά τους προβλήματα , τους περιορίζουν το οπτικό πεδίο.

Σε αντίθεση με τον οπτικό περιορισμό της αντιπολίτευσης, βλέπουμε την κομματική επέκταση του ‘’δεξιού κέρατος’’ της ανίερης κυβερνητικής συμμαχίας, που νομίζει  ότι έπιασε  τον ταύρο από τα κέρατα, και δεν κατάλαβε ακόμα ότι ‘’κάτι άλλο κρατάει στα χέρια της’’. Πόσο μικροί γίνονται οι άνθρωποι που στηρίζουν την ύπαρξή τους στη συμπλεγματική εκδίκηση και τη  μισαλλοδοξία τους. Μωραίνει Κύριος, ακόμα και εκείνους που  υποκρίνονται  στον τρόπο της ορκωμοσίας τους, για μια τελευταία καρέκλα, που σύντομα  δεν θα βρίσκουν πια  σε καφενείο ψηφοφόρων τους.  Αντώνης Ταρνανάς

ΩΔΙΝΕΝ ΟΡΟΣ, ΖΕΥΣ Δ ΈΦΟΒΕΙΤΟ, ΤΟ ΟΡΟΣ ΕΤΕΚΕ ΜΥΝ

Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus

Πολύ συχνά  οι νομομαθείς και κουλτουριάρηδες  κυβερνώντες μας, για να μας πείσουν για τα όσα  μας παρέχουν και εμείς οι ανόητοι και αγνώμονες δεν  μπορούμε να τα καταλάβουμε, χρησιμοποιούν  και λατινικούς όρους – όπως ο κ. Κατρούγκαλος. Με αφορμή λοιπόν τον χθεσινό ανασχηματισμό ή μετασχηματισμό , με τον οποίο ‘’μας απειλούσαν ‘’ επί μακρόν,  αντιπαραθέτω  τη φράση  της επικεφαλίδας , μήπως και καταλάβουν κάτι – τουλάχιστον το ridiculus, στην οποία αναφέρονται ο Πλούταρχος και ο Οράτιος. Η φράση αυτή αποτελεί τη λατινική απόδοση της αρχαιοελληνικής παροιμίας ‘’ Ωδινεν όρος , Ζευς δ’ εφοβείτο, το όρος έτεκε  μυν’’.

Φοβούμενος ότι δεν θα κατανοήσουν ούτε τα αρχαία ελληνικά που τόσο πολύ απεχθάνονται και πολεμούν, θα τους το κάνω λιανά, στη ‘’μαλλιαρίζουσα’’ γλώσσα που χρησιμοποιούν στα  ‘’ξεκατινιάσματα’’, κατά των πολιτικών τους αντιπάλων. ‘’ Κοιλοπονούσαν λοιπόν τα βουνά  τόσον καιρό για να γεννηθεί ένας γελοίος ποντικός’’ και εξηγούμαι αναλυτικότερα.

Αποσύρθηκαν [από το πρώτο ράφι] όλοι οι  φανεροί αντιευρωπαϊστές ή τους έκρυψαν σε άλλα πόστα, ώστε  να πουν ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ στους δανειστές, για να εξασφαλίσουν την ανοχή τους και να κρατήσουν την καρέκλα τους. Αυτοί οι άνθρωποι ‘’δεν έχουν το Θεό τους’’, αφού απέσυραν και τον κατ’ εξοχή άθεο εκπρόσωπό τους, για να ‘’κλείσουν’’ το στόμα του Αρχιεπισκόπου.  Ακόμα και αυτούς που απέσυρε, ο Πρωθυπουργός  τους χαρακτήρισε επιτυχημένους στο έργο τους. Τέτοια και τόση υποκρισία και υπερβολή δεν βρίσκει κανείς ούτε στην κλασική κωμωδία ‘’ Λούφα και παραλλαγή’’. Τι κάνει ο άνθρωπος για να εξασφαλίσει το ‘’παντεσπάνι του’’.

Σε μια εποχή λιτότητας – που αποδέχονται και οι ίδιοι – γέμισε ο τόπος από Υπουργούς και Υπουργεία, για να βολέψουν και κάποιες χιλιάδες ακόμα κομματόσκυλων, που άρχισαν να ‘’ το βάζουν στα πόδια’’, βλέποντας την κατρακύλα τους. Τώρα λοιπόν, αρχίζουμε να ‘’νοιώθουμε υπερήφανοι και να συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία τους, για την άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου ‘’.

Τέρμα το κουτόχορτο κύριοι, δεν τρώει άλλο ο Ελληνικός λαός, που όχι μόνο βαρυστομάχιασε αλλά  και σας κατάλαβε  όλους πολύ καλά. Σε λίγο, όπως το πάτε, δεν θα ξέρετε που να κρυφτείτε, αφού το μόνο που σας έμεινε σαν επιδίωξη είναι να τη βολέψετε προσωρινά με τις ευρωπαϊκές δόσεις [ που θα μας οδηγήσουν σε 4^ο μνημόνιο].Για  να κρατήσετε δε, όσο μπορείτε περισσότερο τις καρέκλες σας, εμμένετε  στην επαναφορά του  Νόμου  Παππά από το παράθυρο  [αναβαθμίζοντας και τον ίδιο], για να ελέγχετε  τη μονοπώληση της ενημέρωσης, μέχρι να κριθεί και πάλι αντισυνταγματικό το νέο σας κατασκεύασμα.

Έρχομαι σε μια ακόμα επιτυχία  στον  χθεσινό  ‘’μετασχηματισμό’’ σας, διότι ανασχηματισμός δεν λέγεται αυτό το έκτρωμα και στηρίζομαι και σε  μια συγκεκριμένη τοποθέτηση. Πρόκειται για τον κ. Κατρούγκαλο, που, αφού μας γέμισε με ψευδολογίες και κατάπτυστες ενυπόγραφες ‘’ψευδείς βεβαιώσεις αποδοχών’’, έσπευσαν να αξιοποιήσουν αυτή του τη  ‘’δεινότητα’’ στο Υπουργείο Εξωτερικών. Άπειροι και ανήμποροι κύριοι κυβερνώντες, η εξωτερική πολίτική της χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, με ανυπολόγιστες   εθνικές επιπτώσεις. Η διπλωματία δεν έχει σχέση με τα ψέματα – όπως κάποιοι ανίδεοι ισχυρίζονται – αλλά με τη γνώση και τις  ικανότητες και η τρέχουσα διεθνής συγκυρία – που ξεμείναμε μόνοι και ανάδελφοι - απαιτεί σωφροσύνη και όχι  κράτημα των κομματικών ισορροπιών.

Δεν θα ειρωνευτώ κάποιον τέως  συμπαθή πολιτικό, που υπήρξε άθελά του ο μοχλός που έσπρωξε στην εξουσία τον Σύριζα, με την άρνησή του στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Δεν θα τον ψέξω, διότι έχει ήδη  πληρώσει  τη ζημιά με την διάλυση του  Κόμματός του και κυρίως με την απώλεια του πρότερου έντιμου βίου του, για να διευκολύνει την άνοδο του κ. Τσίπρα , ελπίζοντας ότι κάτι θα πάρει και ο ίδιος. Ακόμα και χθες , διέρρευσε το όνομά του ως υποψήφιου για την ανάληψη Υπουργείου, αλλά και πάλι ‘’τον δούλεψαν’’, οι ευνοημένοι από την ‘’απερισκεψία του’’, που θα αμαυρώσει και την υστεροφημία του. Παρά τις γνώσεις του, του διαφεύγουν τα απλά πρακτικά  δείγματα των ανθρώπων.  Γέρων και ο ίδιος, συνιστώ να βάλει  κατά μέρος το ‘’γεροντικό’’ του πείσμα που δεν είναι πάντα ο καλύτερος οδηγός. Αν και τα ‘‘γενόμενα ουκ απογίγνονται’’, μπορεί να μιμηθεί το παράδειγμα των κ.κ. Μανώλη Γλέζου και Μίκη Θεοδωράκη , που και αυτοί με καθυστέρηση, κατάλαβαν το λάθος τους και καταγγέλλουν το αριστεροδέξιο αυτό μόρφωμα. Ποτέ δεν είναι αργά να αναγνωρίσει κανείς το λάθος του. Λέγεται ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε  κορνιζαρισμένο στο γραφείο του το ρητό ‘’ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος’’ και στη συγκεκριμένη περίπτωση ‘’ πάει γάντι’’. Υπάρχει όμως και μια χειρότερη, θυμοσοφική ρήση , που δεν θέλω  ούτε να  διανοηθώ,  που λέγει ‘’ την  προδοσία πολλοί ηγάπησαν, τον προδότη ουδείς’’. Ας το έχουμε γενικώς υπόψη μας, ενθυμούμενοι πάντα  τον Εφιάλτη, και συ τέκνο Βρούτε και το φιλί του Ιούδα.

Τελειώνω , με λίγους στίχους του εθνικού μας Ποιητή, Διονυσίου Σολωμού,  που είναι πάντα επίκαιροι και τώρα αναγκαίοι.                                                        ‘’  Δυστυχισμένε μου λαέ  καλέ και αγαπημένε.

     Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.’’

Υ.Γ. Το κλείσιμο του άρθρου μου συμπίπτει με την τηλεοπτική παρουσίαση της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης και αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω δυο λιτές παρατηρήσεις.

1. Οι κυρίες της συντροφιάς μου θύμισαν καλλιστεία με  τη χλιδή των Βερσαλλιών και

2. Ο πολιτικός όρκος των ‘’αθέων’’ στην ‘’τιμή και την υπόληψή τους’’, αποτελεί μέγιστη υποκρισία, διότι η μέχρι τώρα πρακτική τους τα κατατάσσει στα ‘’είδη εν ανεπαρκεία’’. Εκτός αν τιμή και υπόληψη αποτελεί η συστηματική και μεθοδική ψευδολογία. Μήπως είναι προτιμότερο να παραλειφθεί εντελώς αυτή η διαδικασία που μας εκθέτει σαν έθνος αναξιόπιστο;   Αντώνης Ταρνανάς

Επιστολή στην εφημερίδα ΑΥΓΗ ΣΕ ΑΠΆΝΤΗΣΗ ΆΡΘΡΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΣΥΝΆΠΤΕΤΑΙ

Προς την εφημερίδα ΑΥΓΗ                                                    2.11.2016

Κύριοι [παραλείπω σκόπιμα το αξιότιμοι  ,που συνηθίζω]

Δεν διάβασα ποτέ την εφημερίδα σας, αλλά τη θεωρούσα μέχρις ενός σημείου, έντιμο  παραταξιακό φύλλο της αριστεράς. Το άρθρου του Νάσου Θεοδωρίδη, που φιλοξενήσατε, αποτελεί  κατάντημα κιτρινισμού και πλαστογράφησης της ελληνικής ιστορίας και με αναγκάζει να σας κατατάξω στα επικίνδυνα περιθωριακά έντυπα που προσβάλλουν την αισθητική κάθε σκεπτόμενου Έλληνα, άσχετα με την ιδεολογία του. Με αφορμή  το  κατάπτυστο  αυτό άρθρο ,, που αναφέρεται στην 28 Οκτωβρίου και πλαστογραφεί  βάναυσα τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία και τους αγώνες του συνόλου του Ελληνικού λαού, παραθέτω – προειδοποιητικά-  τις ακόλουθες  πληροφορίες.

Έζησα προσωπικά το έπος του 1940, ο πατέρας μου αριστερής ιδεολογίας πολέμησε στην Αλβανία και το θεωρούσε τιμή του και γυναίκες της οικογενείας του  [από τον Πεντάλοφο Βοίου Κοζάνης]  κουβαλούσαν στην πλάτη πολεμοφόδια για τους στρατιώτες μας στο μέτωπο και επέστρεφαν φορτωμένες με τραυματίες [ αν έχετε ακούσει για τις γυναίκες της Πίνδου]. Τόσον εγώ όσο και οι λοιποί αναφερόμενοι, είχαν και έχουμε  εντελώς διαφορετική άποψη για τα γεγονότα που  σκόπιμα διαστρεβλώνονται στο έντυπό σας. Η γνωριμία μου με τον Στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο , με τον επικεφαλής του Μπούλκες, ονόματι Παπαδάτο , και τον Γιουγκοσλάβο Στρατηγό Peko Dapcevic, διαψεύδουν πλήρως τις νοσηρές ιδεοληψίες σας. Για καλύτερη ενημέρωσή σας πληροφορώ, ότι ο αρχηγός του Μπούλκες, υπήρξε και Συνταγματάρχης του Γιουγκοσλαβικού Στρατού, Διευθυντής του περιοδικού διεθνείς σχέσεις [ΜEDJUNARODNA POLITIKA]  και δάσκαλός μου στην οδήγηση αυτοκινήτου, με τη μεσολάβηση του επί τιμή Πρέσβη στο Βελιγράδι,  Θ. Τσακαλώτου. Ο ίδιος ‘’φύλασσε’’ και το αρχείου του ΚΚΕ.

            Έρχομαι τώρα στον Στρατηγό Peko Dapcevic, μετέπειτα Πρέσβη της Γιουγκοσλαβίας την Αθήνα , o οποίος υπήρξε ο σύνδεσμος που προωθούσε τον σοβιετικό οπλισμό  στο Γράμμο και στο Βίτσι. Αυτοί οι άνθρωποι που έζησαν από κοντά τα γεγονότα της ιστορικής αυτής περιόδου και η περιγραφή τους δεν έχει καμιά σχέση με την δική σας  παραχαραγμένη ιστορική εκδοχή. Ακόμα και η έμμεση αναφορά σας σε σλαβόφωνους μακεδόνες, προφανώς υπονοεί το μόρφωμα που δημιούργησε ο Τίτο, με τις αλυτρωτικές τους διεκδικήσεις   και έσπευσε να αναγνωρίσει   το ΚΚΕ, για τα ιδιαίτερα συμφέροντα της εποχής. Γιουγκοσλαβικά ντοκιμαντέρ που αναφέρονται  στον αγώνα των παρτιζάνων κατά των Γερμανών, δείχνουν  ότι  στις εισόδους των σπιτιών των σκοπιανών υπήρχαν επιγραφές στα βουλγαρικά που δήλωναν ότι το σπίτι είναι βουλγαρικό και τους καλωσορίζουν. Μήπως αναφέρεται σε αυτούς το άρθρο όταν ομιλεί για  τους αδικημένους  ‘’βουλγαροκομμουνιστές;’’

 Θεωρώ, σε πρώτη φάση, αρκετά τα στοιχεία που παρέθεσα για να αντιληφθείτε την εσκεμμένη πλαστογράφηση της ιστορίας μας και την προσβολή των  ηρώων  που έχυσαν το αίμα τους, ώστε  να μπορείτε εσείς ασύστολα να αραδιάζετε τις ανιστόρητες πομφόλυγές σας και να συνεχίζεται το ‘’μαρξιστικό σας  παραλήρημα’’, μιμούμενοι την πρώτη διδάξασα κυρία Ρεπούση.

  Ένας γέρος που  βίωσε και γνωρίζει από πρώτο  χέρι τα συγκεκριμένα γεγονότα . Αντώνης Ταρνανάς

Το άρθρο της Αυγής

Χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάτσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...

Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ' όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι' αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.

Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της "εθνικής πανστρατιάς". Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη 'συγκυρία' μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι 'βουλγαροκομμουνιστές'".

Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.

Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργο πράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους 'Εμπέδους' δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα 'τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;».

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ

         Παρακολουθώ συστηματικά τη  μετάδοση συνεντεύξεων σημαντικών προσώπων, ασχέτως ιδεολογίας, που έχουν σχέση με τη ζώσα πραγματικότητα, την ιστορία και το μέλλον της χώρας μας. Η  σημαντικότητα μιας συνέντευξης, εξαρτάται κυρίως από το θέμα της και ιδιαίτερα από  τον ερωτώντα δημοσιογράφο και τον συνεντευξιαζόμενο,  Χθες το βράδυ  συνέτρεξαν  και οι τρεις αυτές ευτυχείς συγκυρίες και νομίζω ότι έπεσε άπλετο φως, στο θέμα της, ΚΡΑΤΟΥΣΑΣ  Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και όχι μόνο.

            Το θέμα από τη φύση του αφορά τον ελληνικό λαό σε ποσοστό πλέον του 90%, ο δημοσιογράφος – εξαντλώντας κάθε ερώτηση σχετικά με το θέμα - υπήρξε άψογος και ο συνεντευξιαζόμενος Αρχιεπίσκοπος, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Απάντησε σε κάθε ερώτηση, απλά, μεθοδικά , με στοιχεία , ανθρώπινα, και πάνω από όλα , όπως οφείλει να απαντά ένας ποιμένας σε θέματα που αφορούν το ποίμνιό του, με απόλυτη αποφασιστικότητα.. Αυτός είναι ο ρόλος ενός Ιεράρχη, που καλείται να προτάξει ‘’τα στήθη του’’ στα Πάρθια βέλη, μιας τυχοδιωκτικής ομάδας άθεων, που θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Το λάθος τους είναι ότι , όχι μόνο δεν σεβάστηκαν την ιστορία  των δυο και πλέον χιλιετιών αλλά δεν παραδειγματίστηκαν και από την τύχη που είχαν ανάλογες προσπάθειες στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν. Μωραίνει Κύριος και εδώ ο Κύριος είναι προφανώς με τους πιστούς του, που καθοδηγεί και προστατεύει από τους  μισαλλόδοξους  ψευτομαρξιστές. Διευκρινίζω εδώ ότι, μιλώντας για πιστούς,  δεν αναφέρομαι σε φανατικούς, θεούσες και άλλες γραφικές εξαιρέσεις που βρίσκουμε σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας.

Επιχείρησαν και  ‘’επέβαλαν’’ τον αθεϊσμό και τον πόλεμο κατά της εκκλησίας ,στο τέως κομμουνιστικό στρατόπεδο για πολλές δεκαετίες και βλέπετε σήμερα  τη Ρωσία να είναι ο υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, με πρωτοστατούντες πρωτοκλασάτους κομματικούς ηγέτες που ανένηψαν και είδαν το φως το αληθινό. Πως είναι δυνατό, κάποιοι απαίδευτοι να καθορίζουν τους κανόνες της παιδείας και της θρησκείας μας, δηλώνοντας εξ υπαρχής ότι τις αποστρέφονται; Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλώς ανίκανοι και επικίνδυνοι, αλλά πρωτίστως δεν ξέρουν τι τους γίνεται και παίζουν με τη φωτιά.

            Μια φωτιά που η ασχετοσύνη και η αναξιοπιστία τους έχει ανάψει για τα οικονομικά της χώρας μας, με κίνδυνο να αποκτήσει και εθνικές επιπτώσεις, με την έγερση εδαφικών και αλυτρωτικών απαιτήσεων των γειτόνων μας. Δεν πρέπει όμως να τους επιτρέψουμε να την μετατρέψουν και σε εσωτερική πυρκαγιά., αφού ανέκαθεν αυτές ήταν οι επιδιώξεις όλων των δειλών και ανίδεων, να βάζουν φωτιά και να απομακρύνονται. Επιδίωκαν να σώζουν το τομαράκι τους, αδιαφορώντας για τις  άμεσες ή παράπλευρες συνέπειες για τους άλλους, περιοριζόμενοι σε  δακρύβρεκτες δηλώσεις ,κατόπιν εορτής. Έτσι έκανε και η   [ συνταγματολογούσα]  Δέσποινα των Βερσαλλιών, που εξαπέλυσε τις ακατονόμαστες ύβρεις της κατά της δικαιοσύνης, επειδή χαρακτήρισε τον αντισυνταγματικό νόμο, με το πραγματικό του όνομα.

Στην λογική αυτή προφανώς απήντησε και ο μειλίχιος Αρχιεπίσκοπος,  με τον ψυχιατρικό όρο ‘’προβληματικός’’ που απέδωσε στον κ. Φίλη. Ίσως ,η θέση και ο χαρακτήρας του, τον απέτρεψαν να χρησιμοποιήσει σκληρότερους και πιο αντιπροσωπευτικούς χαρακτηρισμούς, τηρώντας προσωρινά τα προσχήματα. Κάποιοι, που έχουν μείνει ακόμα στην εποχή των καταλήψεων, παρεξήγησαν την ευγένεια του Αρχιεπισκόπου και τη θεώρησαν αδυναμία, όπως συνήθως κάνουν όλοι οι θρασύδειλοι ‘’ επιβήτορες’’ της εξουσίας.

            Πήραν λοιπόν το μάθημά τους και γνωρίζουν τι τους περιμένει σε ανάλογες μελλοντικές τους ενέργειες, αν και είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, όπως συνεχίζουν να αποδεικνύουν με τον Νόμο για τα κανάλια. Παίζουν με τις λέξεις, υβρίζουν τους αντιπάλους τους και ασχημονούν κατά της δικαιοσύνης, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία αλλά με συγκεκριμένο σκοπό. Θέλουν να επαναφέρουν τα αποτυχημένα συστήματα που οι συνθήκες του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου   διευκόλυναν  να επιβληθούν στην Ανατολική Ευρώπη και κατέρρευσαν παταγωδώς, όταν ο λαός τους κατάλαβε. Έτσι λοιπόν και ο δύστυχος Ελληνικός λαός, μέσα στην κακοδαιμονία του, παρασύρθηκε από ‘’τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα’’ και τους έφερε στην εξουσία. Όταν όμως κατάλαβε – και το κατάλαβε στην πράξη και στην τσέπη του- ότι έβαλε τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα, αρχίζει το ‘’ ξήλωμα του πουλόβερ’’ και απλά ο Μακαριότατος τράβηξε λίγο παραπάνω την κλωστή.

Τώρα πια, στην κάτω βόλτα τους, θα ανοίξουν και τα στόματα των δικών τους και θα μιλήσουν για τις ‘’γάτες’’ του Σιάμ, τα οπωροκηπευτικά του Μαδούρο και  τον βίο και την πολιτεία του άλλου συμμάχου τους των Ποδέμος και θα ντρέπονται να κυκλοφορήσουν  στους ελληνικούς δρόμους. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά πώς ζουν οι Έλληνες ,που αναγκάστηκαν να αναζητήσουν το ψωμί τους στην ξενιτειά.     Αντώνης Ταρνανάς

ΚΟΥΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡ[Η]ΑΔΕΣ

                  [Με σεβασμό στις διαλέκτους μας]

            Έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν με τον σύγχρονο αυριανισμό, των πανούργων αδελφών από την Κεφαλονιά,  που χαρακτήρισαν και στιγμάτισαν μια ολόκληρη εποχή. Ο χαρακτηρισμός του αείμνηστου Ανδρέα ως χαρισματικού σ’αυτούς οφείλεται, διότι στην ουσία αυτοί οι δυο καθόριζαν –στο παρασκήνιο και το προσκήνιο- την πολιτική της χώρας. Έβλεπαν τον Έλληνα πρωθυπουργό όπως και όταν ήθελαν και του ‘’επέβαλλαν’’ την άποψή τους. Η  ‘’απόσυρση’’ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η υπόδειξη – την τελευταία στιγμή -του κ. Σαρτζετάκη ως υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι αποτέλεσμα της προσωπικής υπόδειξης του κ. Κουρή. Το έχει ομολογήσει ο ίδιος  και δεν διαψεύστηκε ποτέ, αφού άλλωστε έχει περιγραφεί και όλο το εκβιαστικό σκηνικό της εποχής,  σε προσωπική του συνέντευξη. Τα έντυπα που προπαγάνδιζαν και ‘’χάρασσαν’’ την εσωτερική κυρίως πολιτική της εποχής, αποκαλούνταν ‘’Κουρ[η]άδες , εκ του ονόματος των πανέξυπνων Κεφαλλονιτών εκδοτών .

            Ο σημερινός αυριανισμός συνεχίζεται με τη σύγχρονη κουρηάδα  Κόντρα, την Αυγή και την τέως  δημοκρατική εφημερίδα ,την Ελευθεροτυπία,  που εκδίδεται από τους σύγχρονους  κίβδηλους μιμητές της. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να αντέξουν ούτε και να ανταπεξέλθουν  στο μεγάλο βάρος του τίτλου, την μετονόμασαν εφημερίδα των συντακτών, ώστε να μπορούν έρποντας και γλείφοντας να εκμεταλλευτούν τον νέο , ανερχόμενο μιμητή του Ανδρέα, που θα ‘’έσωζε την Ελλάδα’’, για να  πωλήσουν μερικά φύλλα παραπάνω. Τον  σύγχρονο αυριανισμό συμπληρώνει το ράδιο ‘’ στο κόκκινο’’, στην προσπάθεια του να καταστεί   το  σύγχρονο θωρηκτό Ποτέμκιν του Αϊζενστάιν.

 Αγαπητέ  Κώστα, με το κομμουνιστικό μουσικό σήμα του σταθμού, δεν γίνεσαι επαναστάτης ούτε αριστερός. Αυτοί που το ‘’σφύριζαν’’ έκαναν πράξη και το περιεχόμενό του και άσχετα αν αποδέχεται κανείς ή όχι την άποψή τους , έδειξαν  γενναιότητα και αγωνίστηκαν  για τη δική τους αλήθεια, αποφεύγοντας την προβολή και ωραιοποίηση του ψέματος. Το δικό σας κόκκινο αποτελεί καιροσκοπική ‘’φενάκη’’ και χρωματική προσομοίωση μάλλον με τον ‘’Ολυμπιακό’’, παρά με την ‘’δήθεν’’  επαναστατική, επαμφοτερίζουσα, αριστερά – όπως την καταντήσατε.

            Για να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, έρχομαι στην εξήγηση του τίτλου του παρόντος. Η δεύτερη λέξη διευκρινίστηκε αρκετά και ποικιλοτρόπως, ενώ η  πρώτη λέξη - μεσαιωνική ελληνική -  έχει πολλαπλή ερμηνεία. Στην Κρητική διάλεκτο σημαίνει κοπάδια  αιγοπροβάτων , στην καπαδοκική ορυχείο σιδήρου και  στην κοινή διάλεκτο της υπόλοιπης  χώρας τα περιττώματα. Στο θεατρικό έργο του Δ. Βυζάντιου, Βαβυλωνία, η λέξη αυτή αποτέλεσε σημαντικό εύρημα του συγγραφέα αλλά και αιτία παρεξηγήσεων, μεταξύ ομόγλωσσων που χρησιμοποιούν διαφορετικές διαλέκτους. Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί ο καθένας να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής, τα έχει κάνει κοπάδια, ορυχείο ή ό,τι άλλο  βρίσκει προσφορότερο και αντιπροσωπευτικότερο. Η τελική αποτίμηση θα γίνει από αυτούς που υφίστανται τα αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής και όχι από τον καιροσκοπισμό  κάποιων εφημερίδων, που μετράνε με βάση τον αριθμό των φύλλων που πουλάνε ή τον αριθμό των συνεντεύξεων της εξουσίας κάποιων σταθμών. Αντώνης Ταρνανάς

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ Κ,Κ, ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ ΛΑΒΡΟΦ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

          ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ  Κ.Κ. ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ ΛΑΒΡΟΦ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Κάθε διεθνής επαφή διευκολύνει τη θέση της χώρας και κυρίως προβάλλει τις θέσεις και τα δίκαιά μας. Όταν μάλιστα πρόκειται για επαφές με εκπροσώπους των  δύο μεγαλύτερων και ισχυρότερων παγκόσμιων δυνάμεων, η σημασία τους καθίσταται σημαντικότερη.

Επιδιώξαμε μια πολύ σημαντική επίσκεψη, του Προέδρου των ΗΠΑ, σαν έσχατο όπλο πίεσης στο θέμα του χρέους και της σχετικής διαπραγμάτευσης, για τη ρύθμιση των  εκκρεμοτήτων   που απορρέουν από  το 3^ο μνημόνιο. Ως εδώ όλα καλά και άγια, αλλά ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα απαιτεί και ανάλογη σοβαρή προετοιμασία και κυρίως την επιλογή του χρόνου [ του timing που λένε στη χώρα του κ. Ομπάμα]. Από τις επίσημες αμερικανικές ανακοινώσεις προκύπτει ότι ο υψηλός καλεσμένος μας ‘’έρχεται για μια επίσκεψη εργασίας’’, με ό,τι αυτό σημαίνει και ότι η ατζέντα περιλαμβάνει γεωπολιτικά θέματα , το προσφυγικό και κυρίως το ‘’πικάρισμα’’ των ανατολικών γειτόνων μας. Αυτό θα είναι, ενδεχομένως, και το περιεχόμενο της ‘’ιστορικής’’ ομιλίας του με φόντο την Ακρόπολή.

Ο Λευκός Οίκος διαμηνύει επίσης ότι, ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν θα παρέμβει για να διαπραγματευθεί μια νέα συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Ελλάδας. Τι κρίμα, αφού εμείς γι’ αυτό κυρίως τον θέλαμε. Πρέπει όμως  πάντα να λαμβάνουμε υπόψη και τις πραγματικές συνθήκες και συγκυρίες των ημερών. Ο ίδιος ο Πρόεδρος δεν έχει πια τις μεγάλες εξουσίες και κυρίως τον περιμένουν εκλογές, όπως  και το αντίπαλο  δέος στην  Ε,Ε., τη Γερμανία , η οποία αποκρούει κάθε ανάλογο ενδεχόμενο. Ο Θεός να βοηθήσει να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να μην πάνε στράφι τόσο το ΄΄γλείψιμο  εκεί που φτύναμε’’  όσο και οι ‘’πιθανές’’ υποσχέσεις  μας στο προσφυγικό και η  όποια πρόσθετη ‘’γεωπολιτική μας δέσμευση’’.

Τελικά από ό,τι καταλαβαίνω εγώ ο αφελής, ο επιδιωκόμενος  σκοπός μάλλον υπηρετεί την προσωπική υστεροφημία του Προέδρου και την οικογενειακή φωτογραφία  με φόντο τον  Παρθενώνα, που θα στολίζει την ιδιωτική του κατοικία, αφού ήδη  βρίσκεται ένα βήμα από την ‘’απομάκρυνσή του από τον Λευκό Οίκο  και την  παγκόσμια εξουσία’’. Δηλαδή το ταξίδι αυτό εξυπηρετεί καθαρά αμερικανικούς  και συνάμα προσωπικούς σκοπούς του Προέδρου, αφού μας έρχεται σαν απερχόμενος και συνεπώς αποδυναμωμένος ηγέτης. Εμείς απλά θα έχουμε την ευκαιρία για ένα ακόμα ‘’γλείψιμο’’ χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα και για να προβάλλουμε τον όψιμο ‘’φίλο-αμερικανισμό μας’’.

 Για  να προλάβουμε όμως και  τις ενδεχόμενες αντιδράσεις της άλλης Μεγάλης Δύναμης, ‘’τραβάμε’’ σήμερα και μια επίσκεψη του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών. Φαίνεται ότι ο κύριος Κοτζιάς, βλέπει ακόμα, στο πρόσωπο του κ. Λαβρόφ, την κραταιά τέως Σοβιετική Ένωση, που τόσο θαύμαζε στο παρελθόν. Με τον τρόπο αυτό  επιδιώκει να κρατήσει  τις ισορροπίες και να  τους εξευμενίσουμε, για  την πικρία που ένιωσαν, όταν προσπαθήσαμε να διαψεύσουμε τον μαρτυριάρη κ. Πούτιν στον Γάλλο Πρόεδρο, για το θέμα της  ‘’νομισματοκοπής’’.

Τελευταία παρατηρούνται  κάποιες κινήσεις του ρωσικού στόλου της Βαλτικής στη μεσόγειο και αυτό από μόνο του αποτελεί σημαντικό γεγονός. Μήπως τυχόν βρεθούμε στις γνωστές συμπληγάδες και  ‘’αναγκασθούμε’’ να πάρουμε θέση υπό την ‘’απειλή’’ των οικονομικών και πολλών άλλων εθνικών και κομματικών προβλημάτων; Ο χρόνος θα δείξει και εύχομαι να δείξει το καλύτερο, για να μην αναγκασθούμε  και  πάλι, ‘’ σε ταξίδια στη Βενεζουέλα, για τα περίφημα ζαρζαβατικά  της’’, αφού το πρότυπό μας, ο κ. Μαδούρο, μάλλον μας τελειώνει.

Στον επίλογο, θέλω  να θέσω υπό την κρίση των αναγνωστών , μια καθαρά προσωπική απορία, χωρίς καμιά πρόθεση επέμβαση στα εσωτερικά των ΗΠΑ.  Είναι δυνατόν η δημοκρατικότερη και ισχυρότερη χώρα του κόσμου, να έχει ξεμείνει από υποψηφιότητες για τη θέση του Πλανητάρχη; Αναφέρομαι  τόσο   στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Μερικές φορές  δημιουργείται η εντύπωση ότι  οι υποψήφιοι προκύπτουν από ‘’ατυχείς κληρώσεις’’.  Στην  τελευταία όμως περίπτωση, βρίσκονται ανάμεσα στα δυο στενά [αποφεύγω άλλους χαρακτηρισμούς που είχα κατά νούν] και μάλιστα διαπιστώνουν τις αρνητικές επιλογές τους την τελευταία στιγμή, ώστε  αδυνατούν και να τις  διορθώσουν. Σκάνδαλα και ποινικά αδικήματα από τη μια πλευρά , σεξουαλικές και άλλες παρενοχλήσεις από την άλλη και κυρίως, ξεπερασμένες ρατσιστικές αντιλήψεις. Εκεί όμως, τελικά , υπάρχει μια οργανωμένη Διοίκηση, που δεν αφήνει να φανούν όλες αυτές οι κραυγαλέες αδυναμίες.

   Αντώνης Ταρνανάς