ΚΟΥΖΟΥΛΑΔΕΣ
Για να είμαι ειλικρινής, δεν
έχω καταλάβει ακριβώς τι είναι οι κουζουλάδες, ξέρω όμως καλά τι δεν είναι. Δεν
είναι αυτά που προστάζει η ορθή σκέψη και γαληνεύουν την καρδιά. Δείγμα τους
αποτελούν και οι ανοησίες που εκστομίζονται τελευταία άκριτα – προς άγραν πελατών - από τη μείζονα
αντιπολίτευση και εν μέρει υιοθετούνται και από την ελάσσονα, για να μη
θεωρηθεί ότι υπερασπίζεται την εφαρμοζόμενη εθνική πολιτική. Στις ευνομούμενες Δημοκρατίες, η κυβέρνηση
παίρνει τις αποφάσεις και ελέγχεται συστηματικά από την αντιπολίτευση, με
τεκμηριωμένες εισηγήσεις για κάθε πράξη της που αντιστρατεύεται τα εθνικά
συμφέροντα. Στη χώρα μας, τελευταία, υπάρχει μια γενική άρνηση των πάντων, έστω και
αν αφορούν πρακτικές που εφαρμόζονται σε
όλες τις δημοκρατικές χώρες και
υποδεικνύονται από τους διεθνείς
οργανισμούς, όπως [ ΠΟΥ, ΕΜΑ για
θέματα υγείας] ή αποτελούν συμβατικές μας υποχρεώσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
στην οποία ανήκουμε με τη θέλησή μας.
Ο κ. Τσίπρας, τελευταία ενεργεί
και ως λοιμωξιολόγος, αρνούμενος τα περί
υπερμετάδοσης από τον συνωστισμό των συγκεντρώσεων και αποφαίνεται ότι «άνοιξε η πλατφόρμα επιτέλους, έστω και για τα AstraZeneca
για να ξεστοκάρουμε» . Παράλληλα υιοθετεί τις απόψεις στελέχους του ότι η ‘’δεύτερη
φορά αριστερά’’ θα πρέπει να είναι αμείλικτη απέναντι
σε όσους τα προηγούμενα χρόνια από το χώρο της δημόσιας διοίκησης υπονόμευσαν
τις πολιτικές πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως έτσι
προετοιμάζονται για την επιστροφή στα παλιά ποσοστά τους; Στα τελευταία,
ευτυχώς, κάποια μέλη της ‘’ελάσσονος’’ διαφοροποιήθηκαν!!!
Εγώ που δεν ανήκω σε καμιά από
τις κομματικές και λοιπές παρατάξεις, διερωτώμαι, τι εννοούν με το αμείλικτοι.
Θα επαναφέρουν τα γκουλάγκ του Λαβρέντι Μπέρια ή τα σοβιετικά ψυχιατρεία;;; Μα και αυτά
καταργήθηκαν, μετά την αποσταλινοποίηση, προς μεγάλη θλίψη των καθ΄ ημάς εραστών
του σταλινισμού.
Άφησα για λίγο ασχολίαστες τις πρόσφατες απειλές με
την ελπίδα ότι οι άγιες ημέρες θα
γαληνέψουν τις καρδιές τους και θα
διαφοροποιηθούν όσοι ‘’έχουν ακόμα τον Θεό τους’’ και ας το ‘’παίζουν άθεοι’’
για να φανούν αριστεροί.
Η
τελευταία σκέψη μου έφερε στο νου μια γνωριμία μου με ένα γνήσιο αριστερό και
μαρξιστή , τον Κωστή Μοσκώφ,
παραθέτοντας ένα μέρος του πλουσιότατου
βιογραφικού του:
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη ΤΟ 1939. Ήταν Έλληνας ποιητής, ιστορικός,
συγγραφέας και δημοσιογράφος. Κατέλαβε σημαντικές διοικητικές και όχι μόνο θέσεις ενώ θεωρείται ένας από τους αξιόλογους εκπροσώπους της αριστερής διανόησης και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας της Θεσσαλονίκης.
Η επιρροή που του άσκησε η αριστερή διανόηση διαπερνά βαθύτατα το έργο του. Μολονότι μαρξιστής, προσπάθησε να ξεπεράσει με το ιστορικό του έργο τη μηχανιστική οπτική της μαρξιστικής ιστοριογραφίας. Συνέδεσε τον Κομμουνισμό με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό και την ιστορικοϋλιστική μεθοδολογία με τη μεταφυσική του τελευταίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας μαρξιστικής θεολογίας.[7] Παρόμοιους στόχους είχε και με τη συγγραφή γεωγραφίας, πολιτικής ιδεολογίας και, εν τέλει, λογοτεχνίας.[1]
Σπούδασε στα Αμερικανικά Κολέγια Αθηνών και Θεσσαλονίκης, στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., στο Ecole des Hautes Etudes στη Σορβόνη.[1] Αναγορεύτηκε διδάκτωρ Ιστορίας και Ανθρώπινης Σκέψης στην Ανώτερη Σχολή Σπουδών στο Παρίσι.[4]
Από το 1989 και εξής, έδρασε ως Μορφωτικός Σύμβουλος της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο. Αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά την παραμονή του στην Αίγυπτο, συνέβαλε στη λειτουργία της κατοικίας του Κ. Π. Καβάφη ως μουσείο, ενώ θέσπισε και το λογοτεχνικό βραβείο «Καβάφη» (1991 κ.ε.) Στο μουσείο αυτό, για επτά έτη, πραγματοποιούνταν το ετήσιο λογοτεχνικό συνέδριο για το έργο του Αλεξανδρινού ποιητή’’1]
Την τελευταία αυτή περίοδο, χωρίς να τον γνωρίζω ακόμα, με κάλεσε ένας
φίλος μου να παρακολουθήσουμε μια διάλεξή του για τον Κ. Καβάφη και έγινα αμέσως θαυμαστής του.
Στις ελάχιστες μεταγενέστερες συναντήσεις μας, έμαθα πολλά για τις αντιθέσεις
του στην σύγχρονη μαρξιστική εφαρμογή και εντυπωσιάστηκα από τη ‘’θρησκευτικότητα’’
ενός δηλωμένου αριστερού, που είχε αγνοήσει το σύνθημα του ΚΚΕ, ‘’Αμερικάνοι
δολοφόνοι των λαών’’, αφού σπούδασε και στα δυο αμερικάνικα Κολέγια [ Αθηνών και
Θεσσαλονίκης]. Από τότε κατάλαβα τις προσχηματικές και αστείες αντιθρησκευτικές
διακηρύξεις των προσκολλημένων στις δογματικές
φαντασιώσεις των συμπλεγματικών ‘’αριστερών’’ της χώρας μας, που δηλώνουν
άθεοι. Δεν είναι βέβαια ο μόνος, αφού έχω συνεκκλησιασθεί στη γενέτειρά μου και
με εν ενεργεία Βουλευτή του ΚΚΕ.
Εύχομαι σε όλους καλή Ανάσταση, κυρίως πνευματική, που στην εποχή μας
αποτελεί ζητούμενο για πολλούς!!! Αντώνης
