ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

               ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

                                 [Αλληγορίες]

Απέχοντας συνειδητά – όπως σας προϊδέασα και στο προηγούμενο άρθρο μου – από τον σχολιασμό της ασκούμενης  πολιτικής, συνεχίζω με πιο ελαφρά και κατά προτίμηση ‘’ιλαροτραγικά’’  θέματα και θεάματα της επικαιρότητας. Έτσι λοιπόν σήμερα σκέφθηκα να παραμερίσω προσωρινά την παράσταση της βασικής πολιτικής σκηνής  ‘’άρτον και θεάματα’’ - που περιοδεύει  στη  Θεσσαλονίκη – και να ασχοληθώ με το ρεπερτόριο άλλων   παραστάσεων, που ως συνήθως εμφανίζονται ή και ενσκήπτουν  σε δύσκολους καιρούς.

. Δεν λαμβάνω υπόψη μου την πρόσφατη απάντηση του Εσθονού Υπουργού Δικαιοσύνης , διότι ανήκει στους κακούς δανειστές και μπορεί να πρόλαβε και καμιά παραπομπή σε σοβιετικό ψυχιατρείο και συνεπώς είναι προκατειλημμένος. Θυμάμαι όμως ότι  στα  παιδικά μου χρόνια του πολέμου ,της πείνας και του εμφυλίου – που, όπως ‘’μαθαίνω’’ από τον κ. Κοντονή, την  Αυγή και τις ‘’λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις’’, οι κομμουνιστές μοίραζαν ανθοδέσμες στο λαό - παρουσίαζαν μεγάλη άνθιση τα θεάματα.  Το κακό ήταν ότι το ρεπερτόριό τους περιορίζονταν σε παλιά και ξαναπαιγμένα έργα, αλλά έστω και έτσι ‘’ξεγελούσαν’’ την πείνα και τις κακουχίες μας. Κάτι ανάλογο λοιπόν επιχειρείται και επί των ημερών μας.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΕΛΗΑ, η ΔΗ.ΠΑ, η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, ο κ. Κομίνης ,ο κ. Ραγκούσης και ενδεχομένως ο κ. Θεοδωράκης, διαφοροποιημένος όμως στη συνθηματολογία του και οι λοιποί ‘’προσκείμενοι’’ ιδεολογικά πολιτικοί χώροι, αποφάσισαν να μετάσχουν στη μεγάλη πρεμιέρα,για την ανάδειξη του νέου αρχηγού. Μέχρι στιγμής έχω μετρήσει 6-7 υποψήφιους και η προσέλευση συνεχίζεται. Σκέφθηκα μάλιστα μήπως, στην προσπάθειά τους να κάνουν το νέο Κόμμα τους πιο ανθεκτικό, σκέπτονται να το εφοδιάσουν  με εννέα κεφαλές, κάτι σαν την Λερναία Ύδρα. Θα μπορούσαν μάλιστα, για την περίσταση, να ζητήσουν τη συνδρομή και των παλιόφιλών τους  κ.κ. Τσοχατζόπουλου, Παπαντωνίου, Μαντέλη, Παπακωνσταντίνου και Λαλιώτη,  για την επαναφορά του  ρεπερτορίου του βαθέος ΠΑΣΟΚ.

Τελευταία παρατηρώ και  ένα ‘’ανοιχτό’’ φλερτ του κ. Κουρουμπλή προς το ‘’αναπαλαιωμένο’’ νέο σχήμα, για να ασκήσει  ενδεχομένως πίεση  στους παλιούς συντρόφους του , να αποδεχθούν τις ρηξικέλευθες απόψεις του, για τη δημιουργία του ‘’λιμανιού οικονομικού  παράδεισου’’. Φαίνεται ότι οι έμμισθοι συνοδοί και όσοι του ‘’μεταφέρουν την  εικόνα της χώρας’’, διαβάζουν  ακόμα πολλά παραμύθια!!! .

Με την πληθώρα υποψηφίων αρχηγών – χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελλήνων που οι μισοί είναι πρόεδροι - θα φθάσουμε στο σημείο να εξαντληθεί ο αριθμός των ψηφοφόρων και τότε ποιος θα τους εκλέξει!!!  Αλήθεια, έχουν κάνει καμιά καταμέτρηση τελευταία για να δουν πόσοι έχουν απομείνει; Αυτοί που πήραν ό,τι επιδίωκαν , βολεύτηκαν και έφυγαν, οι πολλοί πήγαν να τα ‘’πάρουν’’ από τον Σύριζα  και μετά να ενεργήσουν ανάλογα, κάποιοι είναι υπόδικοι και κάποιοι συνομήλικοι μου έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο αυτό κόσμο, τελικά λοιπόν τι απομένει;

Όπως προανέφερα, σήμερα δεν ασχολούμαι με τη σοβαρή πλευρά της πολιτικής – δεν ξέρω και αν υπάρχει τέτοια στη χώρα μας – αλλά με τη θεατρική, αρχίζοντας από την ιλαρή και ελπίζοντας να μη φθάσουμε στην τραγική.  Στο μεγαλύτερο μέρος των υποψηφίων γίνεται μεγάλη προβολή των όρων προοδευτική παράταξη, αριστερά, σοσιαλισμός και άλλα παρόμοια. Μα ειλικρινά δεν τα βαρέθηκαν τόσα χρόνια και μάλιστα τώρα, που το τείχος του Βερολίνου κατέπεσε θορυβωδώς  και  οι σύντροφοί τους του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα γελοιοποίησαν πλήρως, αλλοιώνοντας και την ελληνική σημασία των λέξεων;

Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να επαναφέρουν τις κρατικοποιήσεις  και τον νεποτισμό [ΟΑΣΘ]  και να  επικαλούνται σαν πρότυπο   τη ‘’δημοκρατία’’ του κ. Μαδούρο που,  ειρήσθω εν παρόδω, ανακοίνωσε ότι ‘’προσφέρει 5 εκατομμύρια δολάρια στους πληγέντες από τον τυφώνα Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί βέβαια μπορούν να διαθέσουν το ευτελές αυτό ποσό, αλλά ο ‘’δημοκράτης ελεήμων ‘’ , για καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς θέλει να το στερήσει από τους πεινασμένους  ‘’αγνώμονες’’ συμπολίτες του, που αντιδρούν στο ολοκληρωτικό  του καθεστώς ’’.

Εμμένουν λοιπόν οι ‘’θιασάρχες ‘’στην ίδια φενάκη και θέλουν  να επαναφέρουν στις μνήμες του λαού, τον υπαρκτό σοσιαλισμό του Γιαρουζέλσκι, του Τσαουσέσκου, του Χόνεκερ ή το ‘’λεφτά υπάρχουν’’!!!

Όλα αυτά δεν μπορεί να αποτελούν υλικό για νέες κατασκευές, γιατί θα καταρρεύσουν σαν τις παλιές παραδοσιακές κατοικίες στο χωριό Βρίσα της Λέσβου  από τον τελευταίο σεισμό.  Εξακολουθούν να διαβουκολούν τον ελληνικό λαό  σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν κατακτήσει το διάστημα. Προσωπικά αντιμετωπίζω το όλο αυτό εγχείρημα σαν μια κακοστημένη παράσταση και χρειάζεται μεγάλη προσοχή διότι το πέσιμο αυτή τη φορά θα είναι οδυνηρό , αφού  μας τέλειωσαν και οι ‘’χαρισματικοί’’ για να μας σηκώσουν. Με αυτά τα ‘’σουσούμια’’ , διευκολύνεται  το πείραμα ‘’Μαδούρο’’ του Σύριζα, ακροβατώντας  πάνω  σε ‘’πεπονόφλουδες’’ που πετάει ο ‘’παμπόνηρος’’ Υπουργός Ναυτιλίας, που οραματίζεται το  νησί  των θησαυρών.

Το συνεχιζόμενο   θέατρο του παραλόγου  μπορεί να καταλήξει  σε μια  νέα τραγωδία και η χώρα μας, στην κατάσταση που βρίσκεται, δεν αντέχει άλλο.  Αντώνης Ταρνανάς

Σημείωση:  [Καλόν είναι να προστατεύουμε  την πραγματική σημασία των ελληνικών λέξεων, πριν τους αλλάξουν τα φώτα’’ οι σύγχρονοι ‘’γλωσσομπαίχτες’’.

 Λέξη: διαβουκολώ, Ετυμολογία: 
 

βαυκαλίζω

Ρ.

εξαπατώ, δημιουργώ εφησυχασμό σε κάποιον με απατηλές προσδοκίες, ψεύτικες υποσχέσεις

[χρησιμοποιώ δόλο ή ψέμα εις βάρος κάποιου και τον κάνω να πιστέψει τα λόγια μου για να καταφέρω τους ιδιοτελείς στόχους μου]

Ο ΠΙΣΤΟΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ

             [Προσωποποιημένες Πρακτικές  Ερμηνείες] 

Εν όψει της ΔΕΘ, όπου θα ακουστούν για πολλοστή φορά τα γνωστά και τετριμμένα  εφήμερα  ψεύδη, σκέφθηκα να κάνουμε μια  πολιτική και όχι μόνο αποτοξίνωση. Ο Γιάννης Πανούσης είχε δηλώσει, μεταξύ πολλών σημαντικών άλλων, στις 17 Μάιου..  Δεν γνωρίζω γιατί όλοι εξορκίζουν τον Μεγάλο Αδελφό του παγκοσμιοποιημένου Κράτους και δεν τους ανησυχούν τα Μικρά Αδελφάκια της Πανοπτικής Εφορίας, της Βιοκυβερνητικής, της Οικονομίας. Μόνο με ένα ισχυρό Σοκ θα βγούμε από την τελματώδη και όζουσα ατμόσφαιρα’’.

Ευελπιστώντας  να πραγματοποιηθούν κάποτε τα όνειρα του κ. Πανούση, προλαβαίνουμε να  ρίξουμε μια φιλοσοφική ματιά, στη ζώσα   πραγματικότητα, που αναφέρεται στον τίτλο του παρόντος, αρχίζοντας , όπως συνηθίζω, από την ετυμολογία των λέξεων. Προτάσσω τη λέξη φιλία και μάλιστα στην Πυθαγόρειο έκφραση της.

‘’Ο Πυθαγόρας ήταν αυτός που ανακάλυψε τον συμπαντικό νόμο της αλληλεξάρτησης και της αμοιβαίας έλξης, για τον οποίο χρησιμοποίησε τον απλό όρο φιλία. Η φιλία είναι η παγκόσμια δύναμη που έλκει όλα τα στοιχεία της Φύσης σε αρμονικές σχέσεις. Βοηθά να διατηρείται η τάξη των πλανητών καθώς αυτοί κινούνται στο στερέωμα και ενθαρρύνει τους άντρες και τις γυναίκες, αφού καθαρθούν οι ψυχές τους, να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.’’ Διακήρυσσε δε εμφαντικά ‘’ Αν δεν μπορείς να έχεις έναν πιστό φίλο, να είσαι ο ίδιος φίλος του εαυτού σου.’’

Όσον αφορά τον όρο ‘’σύντροφος’’, η ετυμολογία του είναι  ‘’σύντροφος < συντρέφω < συν + τρέφω , ὁ τρεφόμενος μαζί με κάποιον άλλον από την ίδια τροφό. ‘’ Στη Μαρξιστική ‘’διάλεκτο’’ αποτελεί προσφώνηση μελών ‘’σοσιαλιστικών’’ ή κομμουνιστικών κομμάτων’’, υπονοώντας προφανώς, την εφαρμοσμένη  σταλινική περίοδο και τις διαθέσεις τους για το μέλλον, με τροφό πάντα ‘’την ιερή αγελάδα’’ , το Κράτος

Μετά τις απαραίτητες αυτές διευκρινίσεις, ας  αναζητήσουμε μαζί τον πιστότερο φίλο και σύντροφο, με την ουσιαστική σημασία των λέξεων. Πολλοί αναφέρονται στο Δάμωνα και τον Φιντία, που λάμπρυναν με την αυτοθυσία τους το πραγματικό νόημα της λέξης. Άλλοι, οι φιλόζωοι και όχι μόνο έχουν πολλά παραδείγματα από σκύλους και άλλα ζώα – οικόσιτα και μη- που καρτερικά συμπαραστάθηκαν σε ανθρώπους του περιβάλλοντός τους και γενικότερα σε έμβια όντα που βρέθηκαν σε κάποιο  κίνδυνο.

Πάνω όμως από όλα είναι οι πραγματικοί μας φίλοι – όσοι και όσο υπάρχουν ακόμα πραγματικοί φίλοι και σύντροφοι – που αυθόρμητα και άδολα, σπεύδουν να ανταποκριθούν στις καθημερινές μας αντιξοότητες, κάθε φορά  που τους χρειαζόμαστε. Είναι οι πρώτοι που προστρέχουν σε βοήθειά μας , χαίρονται με τις χαρές και επιτυχίες μας και λυπούνται όσο και εμείς για τα παθήματά μας. Το είδος αυτό αρχίζει να φθίνει και με τρομάζει η ιδέα ότι σύντομα θα αποτελεί είδος προς εξαφάνιση, αφού οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν πολύ χαλαρώσει , μέχρι της πλήρους διάρρηξης. Ζούμε σε μια καθαρά ωφελιμιστική  εποχή και ο κανόνας που διέπει τη σύγχρονη πραγματικότητα είναι ‘’ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’.

Δεν απομένει λοιπόν παρά η Πυθαγόρειος προτροπή ‘’ αν δεν μπορείς να έχεις ένα πιστό φίλο, γίνε ο ίδιος φίλος του εαυτού σου. Αυτό όμως,  σημαίνει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και  δεν οδηγεί πάντα προς τη σωστή κατεύθυνση. Με δεδομένες τις σημερινές απαιτήσεις της ζωής,   ευνοεί  την προβολή και πρόταξη του εγωισμού  και τον φιλοτομαρισμό μας. Το τελευταίο αποτελεί συνέπεια του παραμερισμού  της  ηθικής πλευράς της ζωής  ,που κάποια συστήματα ονόμασαν ‘’το όπιο του λαού’’,  αφού   η οικογένεια,  η πατρίδα, και η  θρησκεία, ενοχοποιούνται ως δείγματα  ακροδεξιού εθνικισμού και κάποια άλλα τα ιδιοποιήθηκαν για να εξυπηρετήσουν τις εθνικιστικές τους ακρότητες. . Τι μας απομένει λοιπόν ως παντοτινός πιστός φίλος και σύντροφος στη ζωή;

Για να διευκολύνω την αναζήτηση και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και ενδεχόμενων παρερμηνειών, το κομμάτι αυτό του άρθρου μου θα το δω σε πιο προσωπικό επίπεδο, ώστε να αποφύγω εξαιρέσεις του κανόνα που δεν έχω υπόψη μου και καταστάσεις που  κάποιοι αποφεύγουν να ομολογήσουν. Δηλώνω λοιπόν ότι οι απόψεις που ακολουθούν, απηχούν καθαρά προσωπικές μου σκέψεις και σε μεγάλο βαθμό  εμπειρίες  μου.

Δεν ξέρω πόσους πραγματικούς φίλους διαθέτω, αφού δεν χρειάστηκε να μου εκδηλωθεί η φιλία όλων τους, πιστεύω όμως απόλυτα ότι έχω ίσως λίγους και καλούς. Συνεπώς δεν έχω την ανάγκη να στραφώ στη φιλία του εαυτού μου, που με τη στάση ζωής μου, μάλλον την έχω περιορίσει, αν δεν την απώλεσα εντελώς, αρκούμενος  σε ένα απλό σεβασμό και την απλούστερη δυνατή  μορφή συμβατικής προστασίας  του.

 Ο μοναδικός και συνεπέστερος φίλος του ανθρώπου, ανεξαρτήτως του φύλου ή της ηλικίας του, είναι ο πόνος. Από τις πρώτες στιγμές της ζωής μας είναι άγρυπνος φρουρός μας, αφού μας προειδοποιεί κάθε φορά που υπάρχει μια απειλή εναντίον της υγείας μας, όσο αφανής και αν είναι  αυτή. Μεγαλώνοντας, παρότι δυσανασχετούμε και προσπαθούμε να τον ‘’υποτάξουμε’’ παραμένει προστάτης μας σε κάθε ‘’έσωθεν’’ απειλή. Με τη δική του προειδοποίηση έχουν σωθεί αμέτρητες ζωές και έχουν αποφευχθεί ‘’τα χειρότερα’’, αλλά εμείς – περιέργως – τον έχουμε υπό μόνιμο διωγμό.

Αν μάλιστα φθάσουμε στις μεγαλύτερες ηλικίες και ιδιαίτερα στα γηρατειά, παραμένει αχώριστος και κυρίως ανιδιοτελής φίλος και σύντροφος στη μοναχικότητα και  την επιλεγμένη ή προκύπτουσα μοναξιά μας. Αυτός στέλνει το μήνυμα ότι τα ρευματοαρθριτικά μας  χρειάζονται ένα πρόσθετο σεντόνι ή κάποιο βαρύτερο κλινοσκέπασμα και  είναι το αυτόματο ξυπνητήρι σε κάθε σωματική ανάγκη, μα ιδιαίτερα είναι η επιβεβαίωση ότι είμαστε ακόμα  ζωντανοί.

Προσωπικά, παρότι ανήκω στα άτομα με καλή υγεία, έχω απόλυτα κατανοήσει το σημαντικό ρόλο του πόνου και έχω συμβιβαστεί με την ύπαρξή του – μοναδική άλλωστε παρέα στη μοναχικότητά μου – και προσπαθώ να του φέρομαι ευγενικά. Δεν τον καταπολεμώ, αλλά με ήπια μέσα προσπαθώ να τον προσαρμόσω στις προσωπικές μου αντοχές, χωρίς να χάνω τη  μοναδική  παρέα του στα ατέλειωτα εικοσιτετράωρα. Όταν οι  συνθήκες δεν μου επιτρέπουν να ασκώ  τις όποιες μπορώ ακόμα δραστηριότητες – εντός και εκτός κατοικίας – ο πόνος είναι εκείνος που με καθοδηγεί στα σχέδιά μου για την επόμενη ενέργεια  ,’’φρενάροντας’’  με καμιά φορά και σε ‘’μελλοντικούς’’ σχεδιασμούς. Αν καμιά φορά  κάποιο μικροατύχημα η άλλη αιτία προκαλέσει πρόσθετο πόνο, ξεχνάμε εντελώς τον μόνιμο συνοδό μας σαν να μην υπήρξε ποτέ, ο οποίος όμως  μας επανέρχεται πιστός και ευγενικός, όταν παρέλθει το ‘’έκτακτο περιστατικό’’.

Προσωπικά ασχολούμαι με το ερασιτεχνικό ψάρεμα  παντός καιρού  -κυρίως για το ψάρεμα και όχι για τα ψάρια [που τελικά δεν μου λείπουν]. Ενώ λοιπόν  έχω όλους αυτούς τους ‘’φυσιολογικούς ‘’ μου πόνους στη μέση, στα οστά, τις τενοντίτιδες κλπ  ή το κρύο του χειμώνα, μπαίνοντας στη θάλασσα μου ‘’φεύγουν’’ όλα και επανέρχονται όταν επιστρέψω στο σπίτι μου ή  την ή τις επόμενες μέρες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τις ατέλειωτες ώρες που ασχολούμαι με την ανάγνωση και την γραφή στον υπολογιστή, που ξεχνώ κάθε πόνο και άλλη  σχετική ενόχληση, μέχρι να τελειώσω την  προγραμματισμένη μου εργασία.

Κλείνοντας τις σκέψεις μου , σας βεβαιώνω ότι  δεν βρίσκω  κάποιον πιστότερο φίλο και σύντροφο που να προσαρμόζεται απόλυτα στις υπερβολικές ενίοτε δραστηριότητες μου, που δεν πληρούν ούτε τον βασικό κανόνα της ‘’τήρησης των αναλογών ‘’ Εδώ ίσως υπεισέρχεται και η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν!!!

Αντώνης Ταρνανάς

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗ ΖΆΚΥΝΘΟ

                          ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΚΑΙ ΑΝΑΤ. ΑΤΤΙΚΗ

Ένα προς ένα καίγονται και τα τελευταία μας δάση. Αρχικά κατακάηκε ό,τι είχε απομείνει από  τα δάση της Ανατολικής Αττικής – ο τελευταίος πνεύμονας των 5 εκατομμυρίων κατοίκων  της Αθήνας και των περιχώρων. Ο Πρωθυπουργός μας επιθεώρησε τα καμένα και μετά απόλαυσε [ αφ’ υψηλού ] χαμογελαστός το θέαμα από την πλησιέστερη βουνοκορφή και κατά τη συνήθη πρακτική του, έδωσε κάποιες ακόμα υποσχέσεις. Κατά την ιστορική φράση του κ. Ζουράρι – για άλλο θέμα - ποιος ζει ποιος πεθαίνει μετά το 2019. Εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει κάποιες ‘’προειδοποιητικές’’ φωτιές και στη Ζάκυνθο.

Ο ευρισκόμενος στην εκλογική του περιφέρεια κ. Κοντονής, βρήκε αμέσως την αιτία και απέδωσε τις πυρκαγιές σε εκείνους που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της Κυβέρνησης. Τώρα πως γίνεται αποσταθεροποίηση μιας κυβέρνησης που δεν λειτούργησε ούτε καν πυροσβεστικά είναι μια άλλη ιστορία. Ας μιμηθούν λοιπόν τον γείτονα Σουλτάνο και τον σύντροφο Μαδούρο και να συλλάβουν το σύνολο της αντιπολίτευσης που απεργάζεται τέτοιες μεθόδους ‘’φθοράς’’ της πρώτη φορά αριστερά, προοδευτικής μας Κυβέρνησης.

 Από τότε όμως, πέρασε πολύς καιρός και το όμορφο Νησί συνεχίζει να κατακαίγεται. ‘’  Ο κύριος Υπουργός είχε συνομιλία με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τους αρμόδιους υπουργούς για την κατάσταση στο νησί, με σκοπό να μεταβούν περισσότερες πυροσβεστικές δυνάμεις σε αυτό. Σύμφωνα με όσα μετέδωσε ο Σκάι, αναμένονται να μεταβούν το βράδυ δέκα πυροσβεστικά οχήματα με το τελευταίο πλοίο από την Κυλλήνη, ενώ επτά ακόμα πυροσβεστικά οχήματα αναμένονται το πρωί από τη Βόρεια Ελλάδα.’’’’ Εγώ ο αφελής γέρος σκέπτομαι αν οι φωτιές σβήνονται με συνομιλίες – όπως έγινε και  με τα μνημόνια – και εν πάση περιπτώσει , αν και αυτό  έπρεπε  να γίνει κατόπιν εορτής.

Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν ακούσει τίποτα για πρόληψη και προγραμματισμό γενικότερα και σκέφθηκαν να ενεργοποιήσουν  και για τις πυρκαγιές, τα νταούλια και τους ζουρνάδες που θα τρόμαζαν τους δανειστές μας.  Τώρα λοιπόν τι κάνουμε; Θα τα βάλουν με τους ‘’αποσταθεροποιητές’’ της λαοπρόβλητης Κυβέρνησης ή με  τους ταλαίπωρους πυροσβέστες; Ίσως ο κ. Φίλης και οι όμοιοί του  να κατηγορήσουν και τον ‘’ Προστάτη Άγιο του Νησιού’’ που δεν έπραξε όσα έπρεπε για να το  σώσει. Κάποιος άλλος πολιτικός μας είχε ενοχοποιήσει στο παρελθόν ‘’ τον Στρατηγό άνεμο’’. Σ’ αυτή τη χώρα του ήλιου και της θάλασσας τα έχουμε βάλει όλα στον αυτόματο πιλότο και αγνοούμε  παντελώς  τον σοφό μύθο του Προμηθέα, ακολουθώντας τον αδελφό του τον Επιμηθέα.

Παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από άρθρο του αείμνηστου Μάριου Πλωρίτη του 1998, που αφορά το  θέμα που , δυστυχώς , είναι διαχρονικό , με τάσεις επιδείνωσης.  Αντώνης Ταρνανάς

‘’Πυρολάτρες, Προμηθείς και Επιμηθείς

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  16/08/1998 00:00

ΦΥΣΙΚΑ, δεν αποτελούσε «προφητεία» ο ισχυρισμός που διατύπωσα στο τελευταίο πριν απ' την απουσία μου άρθρο («Τρίπτυχο εξωφρενισμών», 5.7.98) πως το νομοσχέδιο που αποχαρακτηρίζει καμένες δασικές εκτάσεις και νομιμοποιεί αυθαίρετους οικισμούς, στοιχειοθετεί ηθική αυτουργία, πρόκληση σε εκτέλεση εμπρησμών και επιβράβευση των εμπρηστών από το ίδιο το κράτος, που συνταγματικά, έχει την ευθύνη διαφύλαξης του δασικού πλούτου. Και πως, έπειτα απ' αυτό, καμιά επίγεια ή εναέρια δύναμη δεν θα μπορέσει να εμποδίσει τους εμπρηστές να κορέσουν τον ακατάσχετο οικοπεδο-πόθο τους.

Πριν καλά καλά βρεθώ «εις την ξένην», ήρθε η τρομακτική απάντηση-επιβεβαίωση, και συνεχίζεται και φουντώνει, μέρα με τη μέρα. Οι κανακάρηδες της ελληνικής πολιτείας ­ εμπρηστές, καταπατητές, οικοπεδοφάγοι, αυθαιρετοποιοί, φερετροποιοί ­ άρπαξαν γι' άλλη μια φορά την κρατική ευλογία και τον άσβεστο δαυλό τους, και λαμπάδιασαν όλη τη χώρα, τοις κείνων (νομοθέταις) ρήμασι πειθόμενοι...

ΣΤΟΝ παμπάλαιο μύθο, ο Προμηθέας «έκλεβε της πάντεχνης φωτιάς τη φλόγα και τη χάριζε στους ανθρώπους» («παντέχνου πυρός σέλας / θνητοίσι κλέψας ώπασεν»1), που χάρη σ' αυτήν, αποχτούσαν γνώση και τέχνες. Αλλά ο αρχι-θεός Δίας, μανιασμένος που έχασε την πυρο-αποκλειστικότητα, βάζει τους υποτακτικούς του Κράτος και Βία να καθηλώσουν τον «φιλάνθρωπον» υπο-θεό στα βράχια του Καυκάσου, κι έναν γυπαετό να του τρώει το συκώτι στους αιώνες των αιώνων.

Η σύγχρονη μυθολογία βελτίωσε τους σκονισμένους μύθους: Για λόγους οικονομίας και λιτότητας, προφανώς, ο Δίας ταυτίζεται, σήμερα, τόσο με το Κράτος όσο και με τον Προμηθέα όσο και με τον αδελφό του τον Επιμηθέα’’.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΥΝΗ

 [Ας μιλήσουμε απλά και κατανοητά για το ανακύψαν αφήγημα ]

Το θέμα της ιδεολογικής τοποθέτησης είναι πολύ απλό έως και απλοϊκό, αν του αφαιρέσουμε τις ‘’φιοριτούρες’’ που σκόπιμα  το πλαισιώνουν. Η ονοματολογική του κατάταξη είναι καθαρά προσχηματική και αποτελεί το ‘’τυράκι’’ στη φάκα, για να ξεγελάσει τους ανυποψίαστους !!!

Με την εμφάνιση της Μαρξιστικής θεωρίας, η πλειονότητα των ιδεολογικών σχηματισμών, έσπευσε  να ‘’χρησιμοποιήσει’’ όρους, αποσπάσματα ή  και ‘’τσιτάτα’’ ολόκληρα, κυρίως  για να προσεταιρισθεί οπαδούς.  Είναι αλήθεια ότι η κοσμοθεωρία αυτή υπήρξε πολύ ελκυστική για τους απανταχού ανήμπορους και σύντομα έγιναν προσπάθειες εφαρμογής της και στην πράξη.

Με δεδομένο ότι οι κρατούντες αρνούνται να δεχθούν καινοτομίες που δεν τους βολεύουν και να μοιραστούν τα κεκτημένα τους με τον λαό, έγινε μια  προσπάθεια  ‘’εξαγωγής’’ του γερμανικού αυτού προϊόντος  , στη Ρωσία [ 1917]. Εκεί, τόσο η αυταρχικότητα  της Τσαρικής εξουσίας όσο και το επίπεδο  –οικονομικό και  πολιτιστικό- των μαζών,  επέτρεπαν  μια δοκιμαστική εφαρμογή του λαϊκού ξεσηκωμού . Αυτό ήταν το πρώτο ανάλογο πείραμα και  ονομάστηκε Οκτωβριανή επανάσταση, τελικά δε κατέληξε στη ‘’δικτατορία του προλεταριάτου’’. Ανάλογη μοίρα είχε και η μεταγενέστερη [1966-1976] ‘’Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση’’ στην Κίνα, με τα γνωστά αποτελέσματα.

 Το  Κομμουνιστικό Μανιφέστο, έγραφε «Το πρώτο βήμα στο δρόμο για την εργατική επανάσταση είναι η άνοδος του προλεταριάτου στη θέση της άρχουσας τάξης... Το προλεταριάτο θα επωφεληθεί από την πολιτική του κυριαρχία, αποσπώντας σιγά σιγά από την αστική τάξη όλο το κεφάλαιο συγκεντρώνοντας όλα τα μέσα παραγωγής στα χέρια του κράτους, δηλαδή στα χέρια του προλεταριάτου που έχει οργανωθεί σαν άρχουσα τάξη».  [την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν  ακόμα ΜΜΕ ούτε υποψήφιοι καναλάρχες με χορτολιβαδικές εκτάσεις].

Για να μην πελαγοδρομούμε σε θεωρίες της γερμανικής φιλοσοφίας του 1800 , ας ασχοληθούμε με τα πρακτικά αποτελέσματα της βίαιης εφαρμογής της στο σύνολο των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, με λόγια παστρικά και σταράτα. Ο λαός – αφού υπέφερε τα πάνδεινα στα ΓΚΟΥΛΑΓΚ και στα ψυχιατρεία – αποκήρυξε μετά βδελυγμίας αυτές τις απόψεις και γκρέμισε ‘’το τείχος’’ του Βερολίνου. Η κομματική όμως νομενκλατούρα , σφετερίστηκε όλο αυτό το ’’Κεφάλαιο’’ – που αποτελούσε αυτοσκοπό  αλλά και  τον τίτλο του βιβλίου του Καρλ Μάρξ . Έτσι , λοιπόν οι τέως σοσιαλίζοντες ηγέτες, κράτησαν και την εξουσία των χωρών τους , έγιναν νέο-χριστιανοί και αποτελούν το νέο κεφάλαιο της Ευρώπης [Πρόεδροι μεγάλων συλλόγων, εφοπλιστές,  πετρελαιάδες και ιδιοκτήτες νησιών – ακόμα και Ελληνικών].

Πολλοί μάλιστα από αυτούς, έχοντας πάρει μεγάλη δόση σοσιαλισμού, άρχισαν να παίζουν και ακροδεξιά παιχνίδια, ενώ οι δικοί μας αριστεροί εξακολουθούν να απορρίπτουν τη θεωρία των ‘’συγκοινωνούντων δοχείων ή των δύο άκρων’’. Δικαίωμά τους, αλλά προς τι  η σχετική πρόσφατη  ‘’πρεμούρα’’ των ημέτερων ‘’προοδευτικών’’, πάσης κατηγορίας και απόχρωσης;

Το έχω ξαναγράψει  , ότι υπήρξα και εγώ στα παιδικά μου χρόνια – γιός οικοδόμου και οικοδόμος ο ίδιος στην εφηβική ηλικία- ‘’θιασώτης’’ σχετικών αφηγημάτων των δεκαετιών 1940-1950, αλλά η προσωπική μου εμπειρία στην Άνοιξη της Πράγας του 1968, παραλίγο να με κάνει αντικομουνιστή, συγκρατώντας με  στον σημερινό μου ‘’σκεπτικισμό’’.

Στην εποχή μας λοιπόν, μάλλον δυσκολεύονται να  ‘’νεκραναστηθούν’’ ιδεολογίες με συνθετικά, προοδευτικός, σοσιαλιστής, κομμουνιστής και ριζοσπάστης, ύστερα από την παταγώδη διάψευσή τους στην πολύχρονη πρακτική τους εφαρμογή. Το κεφάλαιο του Μαρξ, βλέπουμε πού  οδηγήθηκε σήμερα από αυτούς που κλήθηκαν να το χρησιμοποιήσουν για τον λαό και γιατί να πιστέψουμε ότι ‘’οι δικοί μας μαρξιστές’’ θα είναι καλύτεροι διαχειριστές;

 Τελικά δυο  είναι τα βασικά πολιτικά συστήματα. Η ελεύθερη οικονομία  και ο κρατισμός. Ο δεύτερος έχει δοκιμαστεί για πολλές δεκαετίες και  μάλιστα σε προηγμένες και με φυσικό πλούτο χώρες της Ευρώπης και αλλαχού και απέτυχε παταγωδώς. Η πρώτη ίσως δεν μας βολεύει ή και δεν μας πείθει για την αποτελεσματικότητά της. Μήπως λοιπόν είναι καλύτερα να την αντιμετωπίσουμε εκ των έσω, μέχρι να βελτιωθεί, αντί να ρισκάρουμε το ξεπούλημα της κυριαρχίας μας ‘’στο οποίο  έχουμε οδηγηθεί’’, όπως ομολογεί  ο διανοούμενος Υφυπουργός Παιδείας κ. Ζουράρις, προσθέτοντας ότι υπολειπόμαστε ακόμα  και της Ινδίας !!!

Τελειώνοντας θα διατυπώσω μια προσωπική απορία, που διαπίστωσα  διαβάζοντας   Μάρξ. Πρόκειται για μια πλευρά των μαθητικών του χρόνων, που δεν είδα να αναφέρεται  σε καμιά από τις περισπούδαστες ‘’προβολές’’ των ‘’οπαδών’’ του και την παραθέτω απλά για να συμπληρώσω το ‘’πορτρέτο’’ του..

                       

‘’Ο Καρλ Μαρξ φοίτησε πέντε χρόνια στο γυμνάσιο των Ιησουιτών στο Τριρ  ,καντιανό και φιλελεύθερο. Ήταν άριστος μαθητής.  Στα γυμνασιακά του χρόνια συνέγραψε συνολικά δύο διατριβές δοσμένου θέματος, που αφορούσαν την ιστορία και τη θρησκεία (Η τελευταία εξετάστηκε ως συνεκτικό στοιχείο της κοινωνίας, και απέσπασε τιμητική διάκριση. Σε αυτήν ο Μαρξ ασχολήθηκε με το κοινωνικό έργο της εκκλησίας.’’  Τι λένε περί αυτού οι δικοί μας καλοί σύντροφοι;

Αντώνης Ταρνανάς

            Σημείωση//  Αφήγημα , Ετυμολογία: 

Η παρουσίαση της πραγματικότητας κατά μία ορισμένη εκδοχή, ερμηνεία ή υπόθεση (το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, η έξοδος στις αγορές) 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΣΜΟΣ;

Προκαταβολικά δηλώνω ότι δεν ανήκα ποτέ σε κανένα Κόμμα

Επειδή τελευταία πολλοί αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και στο όνομα της ‘’προόδου’’,  έχουν γυρίσει τη χώρα δεκαετίες πίσω και την έχουν καταστήσει δέσμια των  αλόγιστων δανείων ,ας δούμε  ψύχραιμα την όλη κατάσταση.

Αρχίζουμε  από την ετυμολογία της λέξης, που και αυτή έχει υποστεί αμέτρητες κομματικές διαστρεβλώσεις. ‘’ Προοδευτισμός είναι η πολιτική ιδεολογική τάση που υποστηρίζει νέα μορφώματα στην πολιτική και κοινωνική οργάνωση.

Συνήθως αναφέρεται σε αντιδιαστολή με το συντηρητισμό. Γενικά οι προοδευτικοί δεν προσδιορίζουν μια συγκεκριμένη πολιτική παράταξη ή ιδεολογία. Το ποιες ιδέες και πρακτικές είναι συντηρητικές και ποιες όχι, εξαρτάται κάθε φορά από τις ιδέες και τις πρακτικές που εφαρμόζονται εκείνη τη στιγμή στην κοινωνία. Οι προοδευτικοί υποστηρίζουν ιδέες και θεσμούς που, κατά την άποψή τους, αποτελούν το επόμενο στάδιο στην εξέλιξη μιας κοινωνίας.

Ποιοι είναι τελικά οι πολιτικοί χώροι που μονοπωλούν τον τίτλο  της προόδου και χαρακτηρίζουν  τους αντιπάλους τους, συλλήβδην,   συντηρητικούς; Είναι μόνο τα αριστερά ή άλλως  ‘’δημοκρατικά’’ κόμματα, τα οποία κατατάσσουν την πλειοψηφία των Ελλήνων, σε καθυστερημένους και ίσως αντιδημοκράτες, πολίτες δεύτερης διαλογής! Νομίζω ότι είναι καιρός, κόμματα και ιδεολογίες που υποστηρίζουν ολοκληρωτικά  συστήματα και καθεστώτα να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους, μήπως και δουν το ‘’φως το αληθινόν’’. Δεν θα βλάψει να κάνουν το ίδιο και κάποια ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, που στο όνομα της ιδεοληψίας τους ή για να πουλήσουν [εποχιακά] λίγα φύλλα παραπάνω, αντί να κρίνουν την εξουσία, ‘’ραντίζουν’’ το λαό, ο οποίος όμως έχει μνήμη και θα θυμηθεί εκείνους που εκμεταλλεύθηκαν την αφέλειά του.

Δεν είναι δυνατόν οπορτουνιστές πολιτικάντηδες. που υποσχέθηκαν τα πάντα προεκλογικά, χωρίς να πραγματοποιήσουν καμιά τους υπόσχεση [ δεν τις αναφέρω διότι είναι πανελλήνια γνωστές], να εμπαίζουν τον Ελληνικό λαό που έκανε το λάθος να τους εμπιστευθεί και να γίνονται τιμητές των λοιπών σχηματισμών  - που έχουν επίσης λερωμένη τη φωλιά τους; Δεν είναι προοδευτικός όποιος παραδέχεται ότι ψεύδεται συστηματικά,  αυτός που υπογράφει νέα δυσβάσταχτα μνημόνια – ενώ έλεγε ότι θα τα ‘’σκίσει’’- , αυτός που γλείφει εκεί που έφτυνε [γερμανοτσολιάδες] και αυτός που κόβει ακόμα και εκείνα που δεν πρόλαβαν ή δεν τόλμησαν να κόψουν οι προκάτοχοι του. Ύστερα  από τρία σχεδόν χρόνια, διακυβέρνησης υπερηφανεύεται ότι οδήγησε την Ελλάδα  [λογιστικά] κοντά στο σημείο που την παρέλαβε το τέλος του 2014, παραλείποντας τα πρόσθετα δις χρεών που  φορτωθήκαμε  και  το γεγονός ότι οι φτωχοί της χώρας έγιναν πεινασμένοι και – όπως στην κατοχή -  τρέχουν στα συσσίτια. Αν αυτό λοιπόν είναι πρόοδος εγώ δεν είμαι ‘’τέτοιος’’ προοδευτικός και στη θέση του Πρωθυπουργού μας, δεν θα τολμούσα να ξαναπάω στη Θεσσαλονίκη, διότι και το θράσος έχει τα όριά του.

Σχετικές με την προοδευτική πορεία της χώρας, ήταν και οι χθεσινές δηλώσεις του κ. Γιάννη Ραγκούση, που  έθεσε τους προοδευτικούς ‘’όρους’’ του , για την υποψηφιότητα στην Δημοκρατική Παράταξη. Τελικά, με τόσους προοδευτικούς η Ελλάδα , κατάντησε σαν μια λαμπρή  ποδοσφαιρική ομάδα του  παρελθόντος – την Προοδευτική – που  έρχεται στην επιφάνεια της δημοσιότητας με τους αγώνες των  παλαιμάχων της. Είναι μια διοργάνωση που άρχισε το 1961 και διεξάγεται κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Βραδυποριακός – Ταλαιπωριακός με  όλα τα στοιχεία χαρμολύπης της ημέρας και της σύγχρονης Ελλάδας, που βιώνουμε όλοι μας [εξαιρούνται οι πανευτυχείς Συριζανεληδες].

Διαβάζω ότι ο κόσμος πάει κι έρχεται στο Μαξίμου για την ομιλία του κ. Τσίπρα στην Έκθεση. Γιατί κουράζονται τόσο πολύ, αφού θα μπορούσε να επαναλάβει εκείνη την αλησμόνητη προεκλογική, με τα νταούλια και τους ζουρνάδες, την κατάργηση όλων των μνημονίων και των συμφωνιών με μια πράξη και όσα άλλα φαιδρά προσποιούνται ότι παραγράφηκαν με τις νέες εκλογές. Οι Έλληνες δεν ήξεραν τίποτα για τα μνημόνια που το ΟΧΙ γινόταν ΝΑΙ, για το διπλό νόμισμα, τη ‘’διάρρηξη’’ του νομισματοκοπείου, τον σωτήρα μας τον κ. Βαρουφάκη και όσα  άλλα απίθανα έχουν ακουσθεί τελευταία. Το μόνο που μπορεί να τους βοηθήσει είναι  ένα ψέκασμα – εδώ θα μπορούσε πολλαπλώς να συνδράμει και   ο κ.  Καμένος – διότι αλλιώς τα ψέματα, σημερινά ή παλιότερα,  ψέματα παραμένουν και δεν γίνονται πια πιστευτά.

Όσον αφορά  τις μεθοδευόμενες επισκέψεις του κ. Μακρόν, της κυρίας Λαγκάρντ και ενδεχόμενων άλλων προσωπικοτήτων, μοιάζουν με ‘’χάντρες στους ιθαγενείς’’ , αφού επιδίωξή τους είναι να πάρουν σε τιμή ευκαιρίας ό,τι μας απόμεινε. Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται και η δρυς είναι δυστυχώς  η χώρα μας, στην οποία εκποιούνται κάθε είδους υλικά , αφού βρίσκεται υπό κατεδάφιση. Εκτός και αν μας αιφνιδιάσει ο κ, Πρωθυπουργός, με τους φίλους του της Βραζιλίας που βρίσκονται προσωρινά εκτός φυλακής – όπως ο ημέτερος κ. Άκης – ή τον ίδιο τον δημοκράτη ηγέτη της Βενεζουέλας  κ. Μαδούρο.

Τελειώνω με μια λακωνική – για την ώρα – υπόμνηση στον προστάτη του κομμουνισμού Υπουργό Δικαιοσύνης. Τα εγκλήματα του κομμουνισμού σαφώς δεν συγκρίνονται με εκείνα του φασισμού, για εκείνους όμως που τα έζησαν – όπως εγώ στα παιδικά μου χρόνια- παραμένουν εγκλήματα και πρέπει να καταδικάζονται. Ο κομμουνισμός σαν ιδεολογία είναι ελεύθερος στη χώρα μας και παγκόσμια αλλά δεν παύει να αποτελεί ισχνή μειοψηφία και αν πράγματι επιθυμεί να ‘’μεγαλώσει’’ ας κάνει την αυτοκριτική του, καταδικάζοντας τις ωμότητες που πράγματι διέπραξε. Η αρετή απαιτεί γενναιότητα και όχι διαστρέβλωση των γεγονότων.

  Αν τελικά πήγαινε στην Εσθονία – που ο κομμουνισμός την  κατέταξε υποχρεωτικά στη  Σοβιετία χωρίς τη γνώμη του λαού της  – θα μάθαινε πολλά από τους ηγέτες των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης που βίωσαν , όσα εκείνος διάβασε στα αριστερά κιτάπια και άκουσε από την κομματική καθοδήγηση. Λίγος σεβασμός στα θύματα των θηριωδιών δεν βλάπτει. Τέλος, για την Άνοιξη της Πράγας, την οποία έζησα οικογενειακά, η σιωπή είναι χρυσός και του συνιστώ να μην προβαίνει σε ατυχείς διορθώσεις , γιατί τα κόκκαλα του αυτοπυρποληθέντα φοιτητή   ΓΙΑΝ ΠΑΛΑΧ, που αντιστάθηκε στην απρόκλητη κατάληψη της χώρας του από τα σοβιετικά στρατεύματα ,θα τρίζουν, τουλάχιστον από παράπονο και έλλειψη ‘’συντροφικότητας’’. Τότε το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ, ήταν τα μόνα  Ευρωπαϊκά Κόμματα που έσπευσαν να αναγνωρίσουν τη σοβιετική εισβολή. Σχετικές λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε και σε χθεσινή ανάρτηση στην ιστοσελίδα μου [anpantar.blogspot.gr] .

 Αντώνης Ταρνανάς

ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ

              ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΈΠΕΣΤΕ!!!!!!!

Με ποιο δικαίωμα αρνείστε την απόφαση του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου, αφού  είστε Κυβέρνηση του συνόλου των Ελλήνων και όχι  μόνο των οπαδών του Σύριζα!!!!

Με καθυστέρηση ενημερώθηκα για την διορθωτική δήλωση του κ. Υπουργού Δικαιοσύνης και ελλείψει χρόνου περιορίζομαι σε σχετική αναφορά  σε βιβλίο μου του 2009. Αναφέρεται ρητά ότι το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ Κύπρου ήταν τα μόνα αριστερά ευρωπαϊκά Κόμματα που επικρότησαν τη ρωσική εισβολή και το πλήρωσα οικογενειακά. Το γεγονός σχολιάστηκε αρνητικά από το Κ.Κ. Γαλλίας,  τον Υβ Μοντάν και άλλες αριστερές προσωπικότητες. Δεν μπορώ να ξέρω τι λένε τα πρακτικά της Βουλής αλλά στην πράξη άλλα συνέβησαν. Η ιστορία δεν γράφεται στα γραφεία των Κομμάτων  αλλά στους χώρους των γεγονότων και εγώ στα 84 μου τα έζησα και στην Ελλάδα και  εκτός αυτής τα βίωσα προσωπικά. Έμαθα για  τα πολωνικά θύματα  και τα μαρτύρια των κατοίκων των βαλτικών χωρών και όχι μόνο από τους ‘’καλούς’’ κομμουνιστές. Αρκούμαι στα ολίγα αυτά για ορεκτικό και αν χρειασθεί θα επανέλθω. Για να μην με αναζητείτε σε κομματικούς μηχανισμούς σας πληροφορώ ότι δεν ανήκω σε κανένα, αυτό όμως δεν μου στερεί το δικαίωμα να ΒΛΕΠΩ  ΤΌΣΟ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΆ ΌΣΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΆ ‘’ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ’’. Κάπου δεν σας τα είπαν  σωστά  κύριε Υπουργέ η τα παραποιείτε σκόπιμα.   Αντώνης Ταρνανάς

Ακολουθεί το απόσπασμα  του βιβλίου μου..

                            ΑΡΝΟΥΜΑΙ  ΝΑ  ΞΕΧΑΣΩ

                              -----------------------------------

                             Μικρές  Αληθινές  Ιστορίες

                                            

                                            Σεπτέμβριος 2009 

 ‘’’’  Αφού μέχρι το βράδυ είχε φανεί ότι η πόλη ήταν υπό τον έλεγχο των ξένων στρατευμάτων, όπου εγκατέστησαν ‘’κουίσλνγκς’’ αριστερούς ηγέτες και  δεν αναμένονταν άμεσες εξελίξεις, συνοδεύσαμε την ξένη δημοσιογράφο  στη Γαλλική Πρεσβεία και τα μέλη των οικογενειών μας στα σπίτια τους. Την επόμενη μέρα, άρχισαν οι πρώτες αντιδράσεις των ελάχιστα οργανωμένων ντόπιων, με κάποια μικροσαμποτάζ και  τη ρίψη προκηρύξεων κατά της εισβολής και κυρίως εναντίον των χωρών που την αναγνώρισαν.

     

 Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν, επιστρέφοντας   για το μεσημεριανό γεύμα, είδα τη γυναίκα μου με τις αποσκευές έξω από το ξενοδοχείο και τη μικρή μου κόρη  να κλαίει γοερά, ενώ απέναντι, σε απόσταση μικρότερη των 10 μέτρων ,είχε ήδη εγκατασταθεί το ρωσικό στρατηγείο των επιχειρήσεων. Στην ερώτησή μου γιατί βρίσκονται στο δρόμο δεν μου έδωσαν πειστική απάντηση και αυτή την αναζήτησα ευθύς αμέσως από τη Διεύθυνση του Ξενοδοχείου.

       Αντί οποιασδήποτε  δικαιολογίας και απερίφραστα,  αφού προηγουμένως με  ‘’στόλισαν '' κατάλληλα με διάφορα κοσμητικά , μου έδειξαν μία από τις προκηρύξεις που κυκλοφορούσαν , που   έγραφε  ότι τη ρωσική εισβολή είχαν ήδη αναγνωρίσει , στις πρώτες αυτές ώρες, μόνο τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ελλάδας [ΚΚΕ] και της  Κύπρου [ΑΚΕΛ]. Χρειάσθηκαν πολλές προσπάθειες για να πεισθούν ότι αυτό δεν αποτελούσε απόφαση του συνόλου του Ελληνικού λαού και κυρίως, ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα  δεν αποτελούσε την κυβερνώσα παράταξη στη χώρα μου, όπως στη δική τους. Έτσι λοιπόν, ξαναδέχθηκαν την οικογένειά μου στο ξενοδοχείο, χωρίς να είμαι απόλυτα βέβαιος ότι είχαν πεισθεί   από την επιχειρηματολογία μου.’’’’

ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

[Ποιος μπορεί να το αποκλείσει για το μέλλον!!!]

Σε ανύποπτο χρόνο είχα σχολιάσει κάποιες δηλώσεις, της πάλαι ποτέ εθνικής μας ομορφιάς Ζωής Λάσκαρη, σε έκδοση του διαδικτύου και μου ζητήθηκε ,μέσω του εντύπου, το τηλέφωνό μου για μια άμεση επικοινωνία, μαζί της.  Η επικοινωνία αυτή δεν έγινε  ποτέ  και ίσως  να μην έχει πια σημασία  το όποιο περιεχόμενο της. Σαν ύστατο ‘’χαίρε’’ σε μια αισθητική που ευτυχώς θα προσεγγίζεται και μελλοντικά  μέσα από τις ταινίες της, επιθυμώ να επαναλάβω τα προμνησθέντα κείμενα  με την προσθήκη ότι ‘’ζηλεύω’’ τον διακριτικό τρόπο που έφυγε από κοντά μας.

 Μεταξύ των αποδεκτών του παρόντος είναι  και ο τέως  εκπρόσωπος της, που από την αρχή  μου είχε γνωστοποιηθεί η ηλεκτρονική του διεύθυνση, τον οποίο παρακαλώ  να τα θέσει υπόψη των οικείων της , μαζί με τα   ειλικρινή μου  συλλυπητήρια.  Αντώνης Ταρνανάς

       ‘’’’Η Ζωή και η ζωή

Παρά το γεγονός ότι αποφεύγω συστηματικά και ‘’ μετά βδελυγμίας’’ την καθοιονδήποτε τρόπο παρακολούθηση κειμένων και εκπομπών που αναφέρονται και προβάλλουν κουτσομπολιά γύρω από παλιές και νέες ‘’εφήμερες δόξες’’ της καλλιτεχνικής  και κοινωνικής ζωής του τόπου μας, σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση. Ξέρω ότι μεροληπτώ, ότι  ίσως και υπηρετώ άθελά μου το δημόσιο ‘’κους-κους’’, που προσβάλλει τη λογική , την αισθητική και τη νοημοσύνη μας  ,  αλλά θα εξηγήσω πως και γιατί έπεσα και εγώ θύμα της πεπατημένης, στο βωμό των ενδιαφερόντων των νεοελλήνων της εποχής μας. Αρχίζω λοιπόν από τη Ζωή, μια λαχταριστή κουκλάρα της εποχής των νεανικών μου χρόνων, που προκαλούσε  και μάγευε τα βλέμματα των θεατών των φωτογραφιών και των θεατρικών και κινηματογραφικών της παραστάσεων . Το τέλειο αυτό ‘’γλυπτό’’ δημιούργημα, αποτέλεσε το αντικείμενο των ‘’θερμών’’ ονείρων του ανδρικού πληθυσμού της χώρας και όχι μόνο, αλλά παράλληλα και μάλλον αυθαίρετα, θεωρήθηκε τότε, χωρίς ανάλογο εσωτερικό περιεχόμενο. Είναι η κλασική μέθοδος να βρεθούν δικαιολογίες για τη ‘’χαριστική’’ αυτή ανισότητα της φύσης, που φέρεται,  ενίοτε, τόσο  μεροληπτικά στα δημιουργήματά της.

Με τον πρόλογό μου αυτό, θέλω να εξηγήσω τους λόγους που , στο ξεφύλλισμα της πρωινής ειδησεογραφίας του υπολογιστή μου, κοντοστάθηκα σε ένα σχόλιο, που αφορούσε τη γνώμη της κυρίας  Ζωής Λάσκαρη, για τις πλαστικές εγχειρίσεις, την ‘’αισθητική’’  αυτή πανδημία γυναικών τε και ανδρών, στην προσπάθεια  να ξεγελάσουν τον πανδαμάτορα χρόνο. Η αφορμή, δεν το κρύβω, ήταν να ρίξω μια ματιά στη Ζωή και των δικών μου νεανικών ονείρων και όχι το όποιο περιεχόμενο των δηλώσεών της, αφού είχα ήδη προ πολλού αποδεχθεί την γενική τότε άποψη, στα πλαίσια της ισορροπίας της φύσης, ότι το μόνο της ενδιαφέρον σημείο  αποτελούσε η εξωτερική της εμφάνιση. Με πολλή όμως καθυστέρηση οφείλω να ομολογήσω, ότι έσφαλα  για την  τόσο  άδικη και αδικαιολόγητη προκατάληψή μου , όχι μόνο έναντι του συγκεκριμένου προσώπου, αλλά και γενικότερα, διότι διατηρούσα ακόμα την αφελή αυτή άποψη της δήθεν ‘’ φυσικής’’ ανισορροπίας.

 Όπως συμβαίνει συχνά,  η εξωτερική εμφάνιση αποτελεί την πρώτη εντύπωση και το κέντρισμα του γενικότερου ενδιαφέροντος  και αν μάλιστα η εντύπωση είναι τόσο έντονη  , παραλείπονται οι όποιες ‘’εμβαθύνσεις’’, μένοντας στην κρατούσα γενική παραδοχή περί ‘’εσωτερικής κενότητας’’ των ξανθών και έντονα ωραίων γυναικών. Καμιά φορά όμως η ζωή  έρχεται να διαψεύσει τον μύθο που συνοδεύει την κατηγορία αυτών  των γυναικών, αφού για όλους τους ανθρώπους  άλλα είναι τα κριτήρια που διέπουν τον εσωτερικό και εντελώς άλλα τον εξωτερικό τους κόσμο. Χωρίς να θέλω να την κατατάξω στους ‘’διανοούμενους’’ της εποχής μας, επισημαίνω απλώς τη ‘’ λογική’’ δήλωσή της ότι σε μια εποχή και μια χώρα που μαστίζεται από την ανέχεια και προβληματίζεται για το μέλλον της, είναι  ηλίθιες οι ερωτήσεις που αφορούν τις πλαστικές εγχειρίσεις οποιουδήποτε, αφού δεν ωφελούν τελικά κανένα. Επειδή το εν λόγω πρόσωπο είναι – εξ όσων γνωρίζω – και  έντονα πολιτικοποιημένο, άφησε και μια ‘’σπόντα’’ περί δήθεν παραπειστικών ερωτήσεων για να αποφεύγοντα τα τόσο δραματικά γεγονότα που ταλανίζουν επί μακρόν τη χώρα μας.

Συμφωνώντας και εγώ απόλυτα με την τοποθέτησή της αυτή, έσπευσα να ξαναρίξω μια ματιά στις παλιές φωτογραφίες της που συνόδευαν τη συνέντευξή της και στόλιζαν παλιά  τους τοίχους των νεανικών ανδρικών δωματίων. Την παλιότερη αυτή εποχή ήταν διαφορετική και ποιοτικότερη και η αισθητική άποψη των ανθρώπων και σαν παλιός και εγώ κρατώ την αισθητική του παρελθόντος, με την υποσημείωση ότι, τόσο η Ζωή όσο και η ζωή, κατάντησαν – με την όποια αισθητική οπτική τους -  ‘’παλιοζωή’’. Αντώνης  Ταρνανάς

15/1/2017/20:39

Τι απάντησε η Ζωή Λάσκαρη για τις πλαστικές επεμβάσεις

Τα τελευταία χρόνια μία ερώτηση που καλούνται να απαντήσουν οι διάσημες κυρίες της σόουμπιζ ήδη από τη στιγμή που θα πατήσουν τα σαράντα είναι εάν έχουν κάνει και αν όχι, εάν θα κάνουν πλαστική επέμβαση και μέχρι που είναι διατεθειμένες να φτάσουν γα τη διατήρηση της νεανικής τους εμφάνισης.

Άλλες απαντούν με ειλικρίνεια, άλλες το κρύβουν κι άλλες ενοχλούνται. Όχι, όμως, η Ζωή Λάσκαρη, η οποία σε συνέντευξή της ρωτήθηκε εάν θεωρεί προσβλητική την ερώτηση κι έδωσε μία μοναδική απάντηση γύρω από το όλο θέμα. Εξάλλου ούτε εκείνη έχει γλυτώσει από τέτοιου τύπου σχόλια.

«Με ρωτούσες νωρίτερα για την οικονομική κρίση και τις αξίες. Είδες λοιπόν; Τι κοινωνία είναι αυτή που έχει απέναντί της έναν άνθρωπο και η απορία που έχει για αυτόν είναι αν και πόσες επεμβάσεις έχει κάνει; Τι νόημα έχει αυτό, για πες μου; Σε τι ωφελεί; Πού κάνει καλύτερο έναν άνθρωπο αν μάθει πόσες επεμβάσεις έχω κάνει; Σε τι του χρησιμεύει; Και στην τελική, τι τον αφορά; Δεν θεωρώ καμία ερώτηση προσβλητική. ‘’’’