Ο Λαγός και οι λαγοί!!!

 

                                                    Ο Λαγός

               και οι λαγοί

 

Δεν πρόκειται βέβαια  για τον επώνυμο Χρυσαυγίτη  που οι αφελείς συμπατριώτες μας  έστειλαν  στο Ευρωπαϊκό  Κοινοβούλιο, για να προβάλουν διεθνώς  το ‘’νταηλίκι’’  του, εξασφαλίζοντας του την παχυλή ‘’χρηματοδότηση’’ σαν μια  ανταμοιβή της εγκληματικής του δράσης. Ούτε βέβαια αφορά  όλα τα συμπαθή τετράποδα, που αποτελούν τον κύριο στόχο των απανταχού κυνηγών, που δηλώνουν υποστηρικτές και προστάτες της πανίδας και χλωρίδας του τόπου μας.

Οι δικοί μου λαγοί είναι εντελώς διαφορετικοί και ανήκουν  στην απέναντι πλευρά, την αποκαλούμενη αριστερή ή προοδευτική. Αυτή καθημερινά συνθηματολογεί και ξεσηκώνει τους στρατευμένους της για μια αλλιώτικη  Ελλάδα με  λαϊκές ελευθερίες και κοινοκτημοσύνη, όπως αυτά ‘’επικρατούσαν στην Ανατολική Ευρώπη και συνεχίζουν και σήμερα στη Β. Κορέα του Κιμ Γιονγκ  Ουν’’ και σαν ταμπέλες πλέον σε ελάχιστες άλλες που λειτουργούν με καπιταλιστικά κριτήρια.

Είναι αυτοί που όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου, έγιναν λαγοί του καθεστώτος και ‘’άρπαξαν’’ τη δημόσια περιουσία, εξαγοράζοντας, νησάκια και μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Κάποιοι από αυτούς προτίμησαν  τη μόνιμη εξουσία, με παρεμφερές σύστημα  στηριζόμενοι όμως στην ΚGB, από την οποία και αναδείχτηκαν. Τελευταίο δείγμα ο κύριος Λουκασένκο για  τις πρόσφατες μεθοδεύσεις του οποίου δεν ακούστηκε ‘κιχ’’ από τους θιασώτες των λαϊκών ελευθεριών. Έχω αναφερθεί και παλαιότερα σε ανάλογες προσωπικές μου εμπειρίες του 1968, με αναγνώριση της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία.

Θα κλείσω το άρθρο μου, με τη βασική αιτία  επιλογής του παρόντος τίτλου , που αποτέλεσε ανέκδοτο που πρωτάκουσα το 1960, στην πρώτη μου υπηρεσιακή μετάθεση στο Βελιγράδι, από ένα γείτονά μου. Ήταν  φοιτητής του Πολυτεχνείου της Βουδαπέστης ,  που δραπέτευσε από τη χώρα του, μετά τον αποτυχημένο ξεσηκωμό  του 1956. Βασικό αίτημα, του ξεσηκωμού, που υιοθετούσε και η εργατική κυβέρνηση του Ίμρε Νάγκυ, αποτελούσε η εφαρμογή αληθινού σοσιαλισμού και η ελευθερία έκφρασης και δράσης.

Ο γείτονάς μου λοιπόν,  προσωποποιώντας το ανέκδοτο του λαγού,  μου το διηγήθηκε ως εξής: Το κομμουνιστικό καθεστώς, που ήταν αντίθετο στις διαδηλώσεις, κατέπνιξε στο αίμα την κίνηση των ‘’επαναστατών’’, με την εισβολή εκατοντάδων σοβιετικών  αρμάτων μάχης. Επιβίωσαν  όσοι διαδηλωτές πρόλαβαν και κατέφυγαν στη  Γιουγκοσλαβία.

‘’Περνώντας τα σύνορα, είδαμε να τρέχει μαζί μας και ένας λαγός και τον ρωτήσαμε  γιατί το κάνει. Εκείνος μας απάντησε ότι προσπαθεί να αποφύγει τη σύλληψη, διότι στη χώρα εκτελούν  τους αντιφρονούντες.  Ως εδώ έχεις δίκαιο αλλά εσύ είσαι λαγός. Εκείνος με τη σοφία του μικρού ζώου που αποτελεί μόνιμο θύμα απάντησε: Εγώ  ξέρω τι είμαι, άντε όμως να πείσεις το Κόμμα ότι δεν είμαι διαδηλωτής ‘’!!! Αντώνης

 

 

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

 

        Ο  Καποδίστριας

  και οι φθορείς του Έθνους

 

 

Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, σε μια τελευταία συνέντευξή του έκανε γνωστό ότι ‘’ετοιμάζει μια ταινία για τον Ιωάννη Καποδίστρια σαν να είναι η τελευταία του και με σκοπό να ενώσει και όχι να διχάσει τους Έλληνες’’!!! Αποτελεί μάλλον συμπαραγωγή  Ρωσίας, Ελλάδας, Ελβετίας.

Οι ικανότητές του αποτελούν εγγύηση επιτυχίας, αλλά   διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις ως προς τη δυνατότητά του ‘’να ενώσει τους Έλληνες’’. Μακάρι να τα καταφέρει, θεωρώ όμως ότι   τα διάφορα συμφέροντα με τα παπαγαλάκια τους δεν θα το επιτρέψουν, αφού επιβιώνουν μόνο  με το ‘’διαίρει και βασίλευε’’ και την  προβολή της ‘’μοναδικότητάς τους’’. Αυτή την ένωση του ελληνικού λαού δεν την κατόρθωσε ούτε ο μελλοντικός κινηματογραφικός του ήρωας. Αναζητούμε πάντα εσωτερικούς εχθρούς  όπως αναφέρει και ο στίχος του Κώστα Καβάφη «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»… Οι βάρβαροι ανέκαθεν μας καθόριζαν.

Ο δημιουργός του Ελ Γκρέκο και του Καζαντζάκη, αναφέρθηκε σε δόλιες φατρίες που δρουν στον καλλιτεχνικό χώρο και δήλωσε πως «αυτοί που με έχουν στοχοποιήσει και με πολεμούν λυσσωδώς ας γνωρίζουν ότι αυτή τη φορά δεν θα πολεμήσουν τον σκηνοθέτη αλλά τον σπουδαίο Έλληνα κυβερνήτη και ότι στη χώρα αυτή δεν είναι οι φατρίες επικυρίαρχες’’. Προφανώς  οι ‘’φθορείς του έθνους’’ είναι ικανοί να επαναλάβουν και τη δολοφονία  του Καποδίστρια.

‘’Υπάρχουν καλοί Έλληνες και καλοί πατριώτες που δίνουν τον τόνο για το τι είναι χρήσιμο για το έθνος και τι επιβλαβές’’. Και γι’ αυτό θυμίζω αυτό που είπε ο Καποδίστριας «Είστε 25 όλοι κι όλοι!... Μια δράκα εικοσιπέντε άνθρωποι, που εμποδίζετε αυτή τη χώρα να γίνει κράτος δικαίου! Και δεν είστε μόνο εχθροί του έθνους με αυτά που κάνετε, είστε εχθροί και του εαυτού σας. Εικοσιπέντε, ναι, εικοσιπέντε είστε οι φθορείς του έθνους». Είπε, επίσης,  να μην ξεχνάμε «ότι ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης». Οι φατρίες στον τόπο μας από 25 να έχουν γίνει περίπου 300, αλλά το Έθνος βαδίζει όρθιο, υπερήφανο και δημιουργικό προς το  πεπρωμένο του».

Πρόθεση του δημοφιλούς σκηνοθέτη είναι να αναδείξει τόσο την μεγάλη και άγνωστη  προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά κυρίως να αναδείξει και να βάλει σε κίνηση τον χρωματισμό της ψυχής αυτού του μεγάλου Έλληνα πολιτικού.

Και ως εκ τούτου ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης επιμένει να λέει ότι «αλίμονο στους λαούς που δεν αγαπούν τους καλύτερούς τους» και ο Καποδίστριας ήταν και είναι o ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ μας.

Στη  χώρα μας, που έβγαινε από τον βάρβαρο οθωμανικό ζυγό τόσων αιώνων, πως μπορούσε να γίνει δεκτός ο νέος τρόπος διοίκησης, όταν τη χώρα κυβερνούσαν ‘’ αρματολοί  και κλέφτες’’, που  μόνο έτσι ήξεραν να λειτουργούν!!! Αυτό ελπίζω ότι θα το φωτίσει ο σπουδαίος σκηνοθέτης, που δεν συνηθίζει τις παρωπίδες. Με τους άλλους όμως, τους Νεοέλληνες και τις σύγχρονες φατρίες, που έχουν προχωρημένη οργάνωση και κυρίως σύγχρονα μέσα παραπληροφόρησης τι θα γίνει;;;  Σε μια εποχή χωρίς ιδεολογίες και μοναδικό κίνητρο την  μόνιμη ‘’κατάληψη’’ της εξουσίας, δεν αρκεί ένας νέος Καποδίστριας, αλλά ‘’ εθνική – όχι εθνικιστική- σκέψη’’’, που θα βάλει οριστικό φρένο στους νέους  ποικιλώνυμους  ‘’ισμούς’’ που προσπαθούν να ξεγελάσουν τον λαό με τις καθημερινές ‘’παραστάσεις’’ τους.

 

Πού να φαντασθεί όμως  τότε ο Καποδίστριας, ότι 90 χρόνια αργότερα , θα είχε την ίδια τύχη  και η μεγάλη Αυτοκρατορία της οποίας υπήρξε Υπουργός Εξωτερικών. Κάποιες φατρίες των 25 που έγιναν 300 , αιματοκύλησαν τη χώρα τους, αντικαθιστώντας   το μισητό τσαρικό καθεστώς με ένα άλλο ολοκληρωτικό που γαντζώθηκε στην εξουσία για πολλές δεκαετίες. ‘’Μεταδόθηκε με τη βία’’ και στις γειτονικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και δυστυχώς στην κομματική αυτή επιδημία δεν υπήρχε ‘’εμβόλιο’’  προστασίας. Μοναδικό αντίδοτο υπήρξε ο Λαβρέντι Μπέρια με βιασμούς και  εγκλεισμούς στα ψυχιατρεία. Το κακό είναι ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα υμνητές του βδελυρού καθεστώτος, το οποίο κατέπεσε εκ των έσω με τρομερό γδούπο, αλλά κάποιοι ντόπιοι υμνητές του δεν άκουσαν τίποτα διότι – όπως το συνηθίζουν – φορούσαν ωτασπίδες με επιλεκτική ακουστική!!!

Με αφορμή αυτές τις σκέψεις , όσα κυκλοφορούν σε  δικαστήρια και επιτροπές της Βουλής, δημιουργούν ανατριχίλα και ας βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή.      Οι κραυγές διάψευσης μου θυμίζουν όσα έφθαναν στα αφτιά μας για ονόματα που διεκδικούσαν  την ηγεσία μεγάλων κομμάτων, λίγα χρόνια νωρίτερα και τώρα κάνουν ότι δεν τους ξέρουν, ενώ έφθασαν στα πρόθυρα διακυβέρνησης της χώρας!!! Προσοχή, διότι ‘’το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού’’ και  θα αναγκασθώ να πω ονόματα, με όλες τις λοιπές λεπτομέρειες που προσπαθούν να καλύψουν  με ένα μόνιμο  προοδευτικό  αριστερισμό, με μεθοδεύσεις εθνικοσοσιαλισμού. Τα ίδια έλεγαν και αυτοί αλλά είδατε τελικά τι έκαναν!!!

Η Ελλάδα ανήκει σε όλους τους Έλληνες και όσα κατά καιρούς καταγγέλλονται για δημόσια πρόσωπα, πρέπει να φθάσουν στην  ανεξάρτητη δικαιοσύνη, τη μόνη αρμόδια να  τους  κρίνει.  Υπομονή λοιπόν μέχρι να λάμψει η  αλήθεια  για όλους και δεν νομίζω ότι αποτελεί θεμιτό μέσο  η αμφισβήτηση  κανόνων της πολιτείας, που αποσκοπούν τελικά να παραδώσουν λευκούς τους αθώους και   να ξεχωρίσουν την ‘’ήρα από το στάρι’’ που λέγαμε παλιότερα. Αντώνης

ΑΦΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ

 

        ΑΦΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ

 

 

Ο τίτλος σημαίνει αφαίρεση του έρματος [ σαβούρας] του σκάφους, ώστε να χάσει τη σταθερότητα και  ισορροπία πλεύσης του, με αποτέλεσμα ή και πρόθεση να βουλιάξει. Μπορεί να αφορά και  πράξη  υποβολιμαία,  διότι το έρμα  αποτελεί  βασικό στοιχείο  ευστάθειας του πλοίου και η έλλειψή του το καθιστά  έρμαιο.   Το έρμα παλιότερα αποτελούσε σκληρό και βαρύ στοιχείο – ενίοτε και τσιμέντο - στο βάθος του σκάφους, για να χαμηλώνει το κέντρο βάρους του και να το κρατήσει όρθιο στους έντονους κυματισμούς.  Με τον τρόπο αυτό αποκτούσε μια ‘’κανονικότητα’’ στις κακές  καιρικές συνθήκες ή τις μετατοπίσεις ρευστού φορτίου. Τα σύγχρονα πετρελαιοφόρα διαθέτουν  σύστημα αναπλήρωσης του βάρους   του πετρελαίου που ξεφορτώνουν με θαλασσινό νερό, κρατώντας έτσι την ισορροπία τους.

Αυτά όλα συνέβαιναν και εξακολουθούν να συμβαίνουν , αυτοματοποιημένα πλέον,  στη Ναυσιπλοΐα, ενώ στη σύγχρονη ζωή και τις αστικές Δημοκρατίες,  έρμα αποτελεί το Σύνταγμα, οι Νόμοι και η πιστή εφαρμογή τους από τις ηγεσίες και τους πολίτες. Στην τελευταία περίπτωση ,η ισορροπία και κανονικότητα στη πορεία του   σκάφους της χώρας, επαφίεται στη διακηρυγμένη βούληση  των κυβερνώντων , που έχουν εκλεγεί από τους πολίτες. Η Κυβέρνηση,  λογικά επιδιώκει , έστω και για  πολιτικό  όφελος, να κρατήσει το σκάφος σταθερό και να φθάσει στον προορισμό  που έχει αποφασίσει, σύμφωνα με το πρόγραμμα και τις επιλογές της, που έχει  προηγουμένως  γνωστοποιήσει στους  ψηφοφόρους..

Η  Αντιπολίτευση, σημαντικότατο μέρος  της πολιτικής  στις  δημοκρατίες,  οφείλει  να ελέγχει αυστηρά και  να στιγματίζει κάθε ενέργεια η οποία ‘’αντικειμενικά’’ βλάπτει τα λαϊκά   και τα  εθνικά συμφέροντα. Οφείλει όμως  να επικροτεί όσα θετικά  υπηρετούν τα κατοχυρωμένα  δικαιώματα και να συμπλέει στην διακηρυγμένη υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, μακράν  όποιων κομματικών ή ιδεολογικών δογματισμών. Κατά το άρθρο 1 του Συντάγματος , όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. Όποιες  ανακρίβειες λέγονται , πέραν του κακού παραδειγματισμού της ψευδολογίας, υποτιμούν και τη νοημοσύνη του Λαού που βιώνει την πραγματικότητα ‘’στο πετσί του’’ και τη γνωρίζει ‘’κάλλιον παντός άλλου’’ , ο οποίος την βλέπει αφ’ υψηλού και με ‘’παρωπίδες’’!!!

Στη χώρα μας, ανέκαθεν, η αντιπολίτευση τα έβλεπε όλα μαύρα και όταν ερχόταν στην εξουσία, τα υιοθετούσε και τα πρόβαλλε σαν  παλιές δικές της διακηρύξεις. Ως εδώ μικρό το κακό, αφού η ‘’κλοπή’’ ιδεών και προγραμμάτων, αποτελεί σύνηθες φαινόμενο και ένα απλό ‘’πλημμέλημα’’. Τελευταία όμως,  με πρωτοστάτη την Αξιωματική Αντιπολίτευση, που έχει γευθεί πρόσφατα τα καλά και συμφέροντα της ‘’κουτάλας’’  και για να προλάβει   ενδεχομένως κάποια  δυσάρεστα που ακούγονται  για μέλη της από την Δικαιοσύνη, κάνει  μια προσπάθεια εκτροπής  του ελληνικού σκάφους.

Μπορεί να ονειρεύεται καθεστωτικές αλλαγές, τις οποίες το ΚΚΕ, έμμεσα μεν αλλά ευθαρσώς τις  ομολογεί. Έχει στήσει το δικό της  μπαϊράκι, αμφισβητώντας οτιδήποτε  κάνει ή σκέπτεται η Κυβέρνηση, φθάνοντας στο σημείο να προτείνει ακόμα και δικούς της Υπουργούς [Υγείας], ώστε να αμφισβητήσει το σύστημα . Με λίγα λόγια θέλει και δεν το κρύβει  [δήλωση κ. Τζανακόπουλου περί εκκαθαρίσεων στη δημόσια διοίκηση  και  της κυρίας Αχτσιόγλου «η  κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά» και εγώ θα πρόσθετα ότι η αισθητική  στην εμφάνιση καλόν είναι να συνοδεύει  και  όσα καθημερινά εκστομίζονται ]. Η ζωή μου πάντως για 12 χρόνια σε χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’, επιβεβαιώνει τις σκέψεις της κυρίας Αχτσιόγλου, αφού τα ‘’ανορθόδοξα’’ πολιτικά συστήματα λειτουργούν σαν τον λύκο, που χαίρεται στην αναμπουμπούλα!!!

 Αποτελεί σαφή και διακηρυγμένη επιδίωξη η  άμεση και μόνιμη εγκατάσταση στην εξουσία της ‘’δεύτερη φορά αριστεράς’’. Αυτό πλέον δεν είναι πλημμέλημα, αφού αντιστρατεύεται το πολίτευμα, ούτε δημοκρατικό  και θέλει ιδιαίτερη προσοχή διότι, πέραν των εθνικών κινδύνων, θα το βρει μπροστά της και η ίδια!!! Σκεφθείτε με όσα μας έτυχαν τελευταία, να μην είχαμε τη βοήθεια της ‘’κακής’’ Ε.Ε. και των ‘’δολοφόνων των λαών’’  ΗΠΑ, ή να βρίσκονταν στην εξουσία όσοι αμφισβητούν συμμαχίες και τους όποιους  συμμάχους με τις επιδιώξεις τους.  Με προβληματίζει  η αμφισβήτηση των πάντων, ενώ από όλες τις διεθνείς πλευρές και ιδιαίτερα από τον Ελληνικό λαό που βιώνει την πραγματικότητα, ακούγονται   διαφορετικά πράγματα. Εάν ο Σύριζα  έχει ανακαλύψει   τη μία και μοναδική αλήθεια και επιδιώκει να λειτουργεί δημοκρατικά, καλόν είναι να περιμένει τη σειρά του και ο λαός θα κρίνει. Πρέπει όμως να  έχει υπόψη του ότι   ο επιχειρούμενος ‘’αφερματισμός’’ κινδυνεύει να διχάσει τον Λαό και αυτό είναι ανεπίτρεπτο για τον ίδιο και επικίνδυνο για τη χώρα.

 Σήμερα ξαφνιάστηκα με μια δήλωση  του κ.   Γ. Τσίπρα, [ τελικά ο νεποτισμός που τόσο είχε ενοχοποιηθεί,  υιοθετήθηκε και από την ‘’αριστερά’’]. Απέδωσε την   τουρκική ναυτική πρόκληση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ‘’ στο κυβερνητικό  αλαλούμ, που δεν είχε θέσει σαφείς κόκκινες γραμμές’’. Να λοιπόν και η νέα εκδοχή διεθνισμού, που   δίνει άλλοθι στην Τουρκία, για όσα την έχουν καταδικάσει, ΗΠΑ, Ευρώπη και η διεθνής κοινή γνώμη. Να  τον χαίρονται , αφού είναι σίγουρο ότι το ίδιο θα κάνουν και οι ‘’γείτονές’’  μας, που επίσης είναι φανατικοί οπαδοί  και της οικογενειοκρατίας.

Το ατύχημα είναι ότι πολλές από τις ανερμάτιστες αυτές  θέσεις,  συμμερίζονται και  άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης και θα το πω ξεκάθαρα, ότι  ενδιαφέρομαι αποκλειστικά  για το μοναδικό Κόμμα του συνταγματικού τόξου. Έχει υποστεί τέτοια μείωση που δεν διορθώνεται με φανφάρες και παπαγαλισμούς και είναι κρίμα και άδικο να γίνεται άλλοθι για ‘’μαθητευόμενους μάγους και τυχοδιώκτες!!! Ας το σκεφθούν καλύτερα οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι παράγοντες, διότι τα πισωγυρίσματα μας ξαναφέρνουν στο νου το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε. Η χώρα μας δεν χρειάζεται ‘’χαρισματικούς’’, αλλά χρήσιμους ηγέτες.

Προσωπικά δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και θέλω απλώς το καλό της ταλαίπωρης χώρας μας. Αυτό μπορεί να υλοποιηθεί   με δημοκρατικά Κόμματα και   σκεπτόμενους ανθρώπους  και όχι με δογματική  συνθηματολογία που ίσως υποκρύπτει και ένα  συγκεκαλυμμένο ολοκληρωτισμό. Ο προοδευτισμός δεν έχει γεωγραφικό προσανατολισμό, αφού η πρόοδος δεν αποτελεί ιδεολογία ή κομματικό προνόμιο και είναι αποτέλεσμα  ορθολογικής  εξέλιξης  και παιδείας.  

  Όσον αφορά τους λοιπούς φωνασκούντες, το έχω πει πολλές φορές, ότι είναι αιθεροβάμονες, ανερμάτιστοι ή οπαδοί ξεπερασμένων και αποτυχημένων ιδεοληψιών, που έχουν και   τη δική τους συμβολή   στο διεθνές αιματοκύλισμα του παρελθόντος.   Αποφεύγω  χειρότερους χαρακτηρισμούς,  ξέρω όμως ότι εξακολουθούν να ποντάρουν στη λαϊκή  αφέλεια και την εκμετάλλευση ακόμα και της πανδημίας, ενώ ο λαός θα έκρινε θετικά τη συμβολή τους στην καταπολέμηση  της μάστιγας της εποχής μας. Η διαφορετικότητα δεν αποτελεί πάντοτε προτέρημα όταν διαψεύδεται από τα γεγονότα. Ο λαός μας  έπαθε και έμαθε και δεν εμπιστεύεται πλέον καινούργια πειράματα στην πλάτη του!!!  Αντώνης

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΈΡΑΣ

 

                         Ας μιλήσουμε με ανοιχτές τις καρδιές

 

 

Με αφορμή τον χθεσινό εορτασμό, αλλού με ταρατατζούμ και σε μερικές περιπτώσεις αθόρυβα μέχρι και σιωπηρά, νιώθω την ανάγκη  να πω δυο λόγια, όχι για τη γιορτή αλλά για το τιμώμενο πρόσωπο. Πριν όμως προχωρήσουμε στην περιγραφή της προσωπικότητας, οφείλουμε μια σημαντική διευκρίνιση. Ποια είναι ακριβώς η μητέρα;;; Είναι εκείνη που φέρνει στον κόσμο τη ζωή ή εκείνη που  μεγαλώνει τα παιδιά της και διαμορφώνει ένα σωστό και χρήσιμο κύτταρο στην κοινωνία μας;;; Είναι οι μητέρες που δεν είχαν γάλα να θηλάσουν τα μωρά τους – στην κατοχή – γιατί δεν έτρωγαν για να μοιράσουν το  φαγητό τους στα  άλλα τους παιδιά;;; Είναι οι θετές μητέρες ή άλλα άτομα που καλούνται ή αναλαμβάνουν να παίξουν αυτόν τον ρόλο της ανατροφής ;;; Εγώ θα προσθέσω και μια άλλη κατηγορία ατόμων, που η ανάγκη και η αγάπη τους προσέδωσε τη δυνατότητα προσωρινής προσομοίωσης, άσχετα αν αυτή  αναγνωρίζεται ή όχι από την πολιτεία, το κοινωνικό σύνολο ή τους αποδέκτες της!!! Σημειώνω ότι τα όποια στοιχεία αναφέρονται δεν έχουν σκοπό να αποδώσουν οποιεσδήποτε ευθύνες  και η αναφορά σε προσωπικό περιστατικό  γίνεται αποκλειστικά  για την ισχυροποίηση της αυθεντικότητας της περιγραφής.

Για να γίνω απόλυτα κατανοητός, θα χρησιμοποιήσω μια  αποκλειστικά προσωπική μου εμπειρία, που με έκανε να αισθανθώ ότι ανάλογες περιπτώσεις γιόρτασαν και  χθες , αλλά   σιωπηρά και αθόρυβα. Επειδή στις αφηγήσεις μου χρησιμοποιώ συχνά παραδείγματα από τη φύση, πριν από την παράθεση του  παραδείγματος,  θα αναφερθώ σε ανάλογα περιστατικά του  ζωικού βασιλείου. Συγκεκριμένα     σε ένα είδος πανίδας που ζει στους  απόκρημνους βράχους των νησιών Γκαλαπάγκος, τους πιγκουίνους. Τα θηλυκά αφήνουν στα αρσενικά την ευθύνη της επώασης των αβγών τους και  αυτά ταξιδεύουν για εβδομάδες στους ωκεανούς  για την εξασφάλιση αρκετής τροφής για την οικογένεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν,   μητέρα είναι  αυτή που γεννά το αβγό ή αυτός που το επωάζει και φέρνει στο φως της  ζωής το μικρό;;; Αν στο νησί αυτό του Δαρβίνου υπήρχε γιορτή της μητέρας ποιος θα τη γιόρταζε, το αρσενικό ή το θηλυκό;;;

Άβυσσος η ζωή και η περιπτωσιολογία της. Υπάρχουν όμως και πιο προσιτά παραδείγματα και μάλιστα στο ανθρώπινο γένος και προχωρώ στην τεκμηριωμένη ανάλυσή μου, αφού με αφορά προσωπικά και τη γνωρίζω καλύτερα παντός άλλου. Την Άνοιξη του 1977 [ ήμουν 43 ετών] έχασα τη σύντροφο της ζωής μου, μένοντας με δυο μικρά παιδιά. Την κόρη μου στην εφηβεία της και τον γιό μου  πέντε ετών. Εκεί ένοιωσα τι σημαίνει να χάνεις τη σύντροφο και μητέρα των μικρών ακόμα παιδιών που έχουν ανάγκη της  στοργής και της ειδικής φροντίδας της.  Εκεί διαπιστώνεις ότι είσαι μόνος και κανένας δεν είναι διατεθειμένος να μοιραστεί μαζί σου στην πράξη την οποιαδήποτε βοήθεια .  Τα πρώτα λίγα χρόνια, που βρισκόμουν στην Αθήνα,  τα παιδιά μου και πιο ειδικά η κόρη μου, είχαν την αμέριστη φροντίδα της κουνιάδας μου Καίτης . Φρόντισα παράλληλα και εξασφάλισα  μια μικρή εξωτερική έμμισθη βοήθεια ,  για τις ώρες εργασίας μου, στην οποία ήθελα να είμαι  απόλυτα συνεπής.

 Την ίδια περίοδο, για να εκμεταλλευτώ τον  Νόμο που επέτρεπε το συνδικαλισμό στο Δημόσιο, με τη συνδρομή 3-4 συναδέλφων προχωρήσαμε στη δημιουργία του πρώτου    συνδικαλιστικού φορέα  στο Υπουργείο εξωτερικών. Ήθελα  να προλάβω τον κομματικό συνδικαλισμό και συγχρόνως να  αποσπώ την προσοχή μου από τα αμέτρητα προβλήματα που αντιμετώπιζα. Με διευκόλυναν   πάρα πολύ και τα παιδιά μου, που  αποδέχτηκαν τον διπλό μου ρόλο , πατέρα και μητέρας,  αφού η μάνα είναι μία και κανένας δεν μπορεί να την υποκαταστήσει.

Έγινα ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Μονίμων Υπαλλήλων Υπουργείου Εξωτερικών και αυτό μου δημιούργησε κάποια αναπάντεχα προβλήματα, όπως συμβαίνει σε κάθε νέο που γεννιέται.  Αυτά έγιναν εντονότερα  μετά την άρνησή μου να ανταποκριθώ  σε έγγραφη κομματική πρόταση υπαγωγής του Συλλόγου σε κάποια πολιτική ομάδα. Δεν το έκανα για κομματικούς λόγους αλλά γιατί πιστεύω στον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό και είμαι φύσει ελεύθερος άνθρωπος. Η Υπηρεσία με ειδοποίησε με τρόπο να ετοιμάζομαι για μετάθεση στο εξωτερικό, παρότι γνώριζε τα οικογενειακά προβλήματα που είχα επωμισθεί. Με τη λήξη της συνδικαλιστικής μου θητείας , υποσχέθηκα να μην την ανανεώσω εφόσον  βρεθεί πόστο με ελληνικό σχολείο,  [αφού  είχα ήδη υπηρετήσει σε   Βελιγράδι 60-65 και Πράγα 66-71]  και  την  παράκληση να μην καταλάβω  τη θέση  συναδέλφου, για τον οποίο δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι μετακίνησης.

Όλα έγιναν γρήγορα και το 1980 βρεθήκαμε οι τρείς μας στις Βρυξέλλες,  στη νέα θέση που δημιουργήθηκε στην Μ.Ε.Α. της τότε ΕΟΚ. Φόρεσα ποδιά, έμαθα συνταγές [ είχα και τη βοήθεια της κόρης μου, που μεγάλωσε πριν την ώρα της,  αλλά δεν ήθελα να την παραφορτώνω].  Για να ‘’γεμίζω τις μπαταρίες μου’’,  τα βράδια , αφού τρώγαμε και τακτοποιούσα τα παιδιά, με περίμεναν  παρεούλες που απολάμβαναν ή συνόδευαν  το λυρικό τραγούδι μου. Τις περισσότερες φορές με ακολουθούσαν  και τα παιδιά , τα οποία  αναγκάζονταν να κάνουν παρέα τους συνομηλίκους μου..

Επανέρχομαι λοιπόν στον  χθεσινό εορτασμό , που συνεόρτασα  με   σιωπηρό και αθόρυβο τρόπο, αφού και το ημερολόγιο ακόμα προσδιόριζε την ημέρα ως ‘’γιορτή της μητέρας’’. Εγώ είμαι  ένας  ταπεινός πατέρας, που δοκίμασα μια μικρή  προσομοίωση , για να αμβλύνω τις συνέπειες μιας δυσαναπλήρωτης απώλειας. Συμπεραίνω πλέον  ότι τα παιδιά μου  αναγνώρισαν την πρόθεση της προσπάθειας μου. Είναι γνωστό άλλωστε ότι αγάπη σημαίνει υπομονή: Πρέπει να ξέρουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, να έχουμε υπομονή με τα συναισθήματά μας και τους άλλους. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε άμεση αντίδραση ή ανταπόδοση, αφήνοντας  τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους.     Αντώνης

ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ !!!

 

             ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ !!!

 

 

Το αέναο αυτό ερώτημα είναι στο στόμα κάθε ανθρώπου από τη στιγμή που μπορεί να σκεφθεί και να διατυπώνει προβληματισμούς. Η παγκόσμια γνώση εγγίζει τα όριά της και οι σύγχρονοι άνθρωποι που έχουν εύκολη πρόσβαση στα αποτελέσματά της, περιορίζονται στις πρακτικές διευκολύνσεις της και  παραβλέπουν –  συνειδητά – τα σημαντικά της επιτεύγματα. Έφθασαν στο σημείο να εξεγείρονται άσχετοι με το αντικείμενο άνθρωποι για κινδύνους που προκαλεί στην υγεία μας, το πρότυπο τεχνολογίας πέμπτης γενιάς για ευρυζωνικά κυψελοειδή δίκτυα 5G, το οποίο θα φέρει επανάσταση  σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και κυρίως στα θέματα υγείας!!!

Κάνουν  χρήση της  τεχνολογίας για να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια – ενίοτε πολύ επικίνδυνα όχι μόνο για παιδιά – και να προβάλουν την ασημαντότητά τους στα κοινωνικά δίκτυα, μετρώντας τον αριθμό των  likes, καυχόμενοι για τα gadgets που ικανοποιούν τη ματαιοδοξία τους. Αποφεύγουν όμως την επίσημη επιστημονική γνώση , για να μη διαψευσθούν οι ανοησίες   που κατακλύζουν το διαδίκτυο, στο οποίο δυστυχώς πολλοί έχουν πλήρως παραδοθεί. Αυτό βέβαια το έχουν εντοπίσει οι καιροσκόποι – οπορτουνιστές που συνεχίζουν να πουλάνε φρούδες ελπίδες και μεγάλη σύγχυση στους αφελείς και στους ‘’στρατευμένους’’ τους.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που είναι ανοικτοί σε κάθε φημολογία, που αντιστρατεύονται την αστρονομία, δεχόμενοι τις συμβουλές των  αστρολόγων και ενεργούν με βάση το ωροσκόπιό τους. Το τελευταίο, συνοδευόμενο και από τον ωροσκόπο,  αποτελεί  δυστυχώς την πρώτη ερώτηση στις περισσότερες σοβαροφανείς  ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές,  συμπεριλαμβανομένης  και της  δημόσιας τηλεόρασης.  Είναι οι οπαδοί του Σώρρα και των ομοίων του, των αρνητών ύπαρξης του κορωνοιού, των μασκών και των εμβολίων και πρόθυμοι να αποδεχθούν κάθε συνωμοσιολογία που πηγάζει από τα κοινωνικά δίκτυα.  Είναι εκείνοι που η μόνη σχέση τους με την επιστήμη είναι οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας με  τις ανθρωποειδείς φατσούλες των πρωταγωνιστών τους. Θυμάμαι ότι κάπως έτσι αντιμετωπίζαμε  στο θέατρο σκιών των παιδικών μου χρόνων, τον καραγκιόζη στη σελήνη!!!

Όλη αυτή η κατάσταση με αναγκάζει     να  επαναλαμβάνω την  αρχική μου απορία  ‘’ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ!!!’’. Είναι δυνατόν σε μια εποχή που όλες οι χώρες διαθέτουν ειδικές επιτροπές των αρίστων επιστημόνων τους, να διατυπώνονται απόψεις ότι η πανδημία  που μας άλλαξε τη ζωή είναι δημιούργημα  ‘’συμφερόντων’’;;; Το κακό είναι ότι οι αφηγήσεις των ελάχιστων  που επέζησαν από τις ακραίες συνθήκες των διασωληνωμένων δεν ακούστηκαν αρκετά ή δεν γίνονται πιστευτές, ενώ οι πολλοί έχασαν τη ζωή τους και δεν μπορούν πια να μιλήσουν. Να δούμε τι θα πούνε τώρα που συγκαταλέγονται και οι ίδιοι στα θύματα της πανδημίας. Η  κατάσταση προσομοιάζει με ένα σύγχρονο άνθρωπο που διαθέτει το τελευταίο μοντέλο ρολογιού και ‘’smart’’  τηλεφώνου και προστρέχει στον ‘’Καζαμία’’ για να μάθει τον καιρό της επομένης!!!

Η χώρα μας, με δικαιολογίες και πρόσχημα  την  τουρκοκρατία, δεν ασχολήθηκε αρκετά σοβαρά με την παιδεία και τη μόρφωση των ανθρώπων της, φθάνοντας στο σημείο να ‘’κατεβάσει’’ το επίπεδο της γλώσσας μας, αντί να ‘’ανεβάσει’’ τη μόρφωση του λαού. Εγώ έζησα την εποχή του αναλφαβητισμού και σας πληροφορώ ότι δεν ήταν χειρότερη από την τρέχουσα  και ας μην διέθετε τα σημερινά  μέσα . Η δημοτική αποτέλεσε επίσης ένα πρόσχημα μιας άλλης εποχής, που κάποιοι πολιτικοί βγήκαν από αριστερά της αριστεράς και υπερασπίστηκαν μια γλώσσα που αγνοούσαν παντελώς, με επιχειρήματα διατυπωμένα σε άπταιστη καθαρεύουσα.

Είναι γνωστό ότι αμφότερες οι μορφές της γλώσσας συνυπήρχαν  αρμονικά και   η καθαρεύουσα του Παπαδιαμάντη δεν εμπόδισε την ανάπτυξη των  δημοτικιστών, για να μην αναφερθώ και στα έργα του ίδιου που περιείχαν εκτεταμένα δείγματα δημοτικής  ντοπιολαλιάς. Στα σχολικά μου χρόνια μας δίδασκαν την αρχαία ελληνική  στην καθαρεύουσα αλλά στα σπίτια και με τους φίλους μας μιλούσαμε τη δημοτική. Όταν υπηρεσιακά υποχρεώθηκα να γράφω μόνο στη δημοτική, στην αρχή έκανα ‘’μεταγλώττιση’’ ,  μέχρι που την έμαθα. Τώρα πια που χειρίζομαι με ευχέρεια και τις δυο γλώσσες, πολλές φορές στα κείμενά μου χρησιμοποιώ λόγιες εκφράσεις , σε μια μοναχική προσπάθειά μου να μην ξεχαστούν εντελώς, αλλά και  γιατί πιστεύω ότι αποτελούν μοναδικά στολίδια γραφής.

Το μελλοντικό πρόβλημα της χώρας μας δεν θα είναι οικονομικό, όπως νομίζουν και καθημερινά διακηρύσσουν  οι αντιευρωπαϊστές, αλλά παιδευτικό και μορφωτικό. Δεν συμφέρει την ίδια την Ευρώπη και θα βοηθήσουν όλοι στην οικονομική της ανόρθωση. Η  συμμετοχή σε διεθνείς Οργανισμούς αποτελεί εγγύηση για τις μικρές κυρίως χώρες, αλλά δημιουργεί και υποχρεώσεις και στηρίζεται στην αμοιβαιότητα. Άλλωστε δεν μας υποχρέωσαν αλλά εμείς ζητήσαμε τη συμμετοχή μας. Αναφέρομαι στην Ευρώπη που κάποιοι προοδευτικοί  κάποτε φώναζαν   ‘’ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΆΤΟ’’  , ενώ τώρα εκδίδεται αναμνηστικό   γραμματόσημο για τα 40 χρόνια ένταξης και ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Δημήτρης Παπαδημούλης δήλωσε πρόσφατα, μεταξύ άλλων  «Υποστηρίζω σταθερά ότι η ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ ήταν μια ορθή επιλογή για λόγους κοινωνικούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς».   Εγώ ο ταπεινός προσθέτω απλά : Θεία φώτιση  ή Ο TEMPORA O MORES!!

Η φροντίδα για σωστή παιδεία  θα αποτελέσει  την απαρχή βελτίωσης  της γνώσης, που στις μέρες μας υποκαθίσταται από συνθηματολογία και καλλιέργεια μηδενιστικών αντιλήψεων  διάφορων λαϊκιστών.  Δεν θα γίνουν όλοι οι Έλληνες επιστήμονες αλλά μόνο εκείνοι που αξίζουν και το μπορούν. Σημασία όμως έχει τι θα γίνει με τους υπόλοιπους, τους πολλούς. Αυτούς που   άγονται και φέρονται από τους διάφορους επιτήδειους, οι οποίοι θα προσπαθήσουν με νύχια και με δόντια να τους κρατήσουν στην αμάθειά τους, διότι χωρίς αυτούς χάνονται πια οριστικά και αμετάκλητα!!!

Κλείνω το κείμενο μου με ένα σημαντικό ερώτημα που  έχει καταστεί σχεδόν ρητορικό!!! Οι σημερινοί νέοι μας ποια γλώσσα μιλάνε [ποίαν γλώσσαν ομιλούν] και κυρίως γράφουν;;; Πάντως τα greeklish δεν ανήκουν σε καμία από τις εκδοχές της Ελληνικής!!!

Αντώνης

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕS ΚΑΙ COMPUTERS

 

               ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ

                    ΚΑΙ

             COMPUTERS

 

Το άρθρο που ακολουθεί, γράφεται συνοδεία εικόνων στη διπλανή μου τηλεόραση από την ιχθυόσκαλα του Πειραιά και μουσική υπόκρουση από τους αλιείς μαργαριταριών, που παίζει ένα μικρό συγκρότημα εγχόρδων της πόλης. Ελπίζω να γαληνέψει ανάλογα και το περιεχόμενο του κειμένου μου. Οψόμεθα.

Προφανώς οι δυο λέξεις του τίτλου  δεν σημαίνουν το ίδιο πράγμα, έστω και αν οι έννοιές τους είναι  ταυτόσημες. Το Computer είναι μια μηχανή που μπορεί να προγραμματισθεί  για  να εκτελεί αυτόματα ακολουθίες αριθμητικών ή λογικών λειτουργιών. Τα σύγχρονα computers μπορούν να πραγματοποιούν γενικά σύνολα λειτουργιών, γνωστά ως προγράμματα, τα οποία τους επιτρέπουν να εκτελούν ένα ευρύ φάσμα εργασιών . Εφαρμόζεται όμως και εδώ  η γνωστή ρήση των στωικών φιλοσόφων ‘’ ουδέν καλόν αμιγές κακού’’ και συνεπώς αποδεχόμαστε τα επακόλουθα των αρνητικών συνεπειών τους. Για τα τελευταία βέβαια δεν ευθύνεται η εξέλιξη των ηλεκτρικών υπολογιστών αλλά  η κακή χρήση τους από τους άλλους υπολογιστές του τίτλου !!!

Πριν ασχοληθώ με τους τελευταίους  , θα αναφερθώ στη δική μου πρώτη επαφή με τα ‘’έξυπνα αυτά  μηχανήματα’’. Ήταν , λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν έφθασε στα χέρια μου – μέσω της στρατιωτικής σχολής Εκπαίδευσης Μηχανικών Τηλεπικοινωνίας [ΣΕΜΤ] στην οποία δίδασκα -  μια πρόσκληση της  εταιρείας  ‘’ΣΟΛΩΜΟΣ’’, για να παρακολουθήσω την πρώτη επίδειξη λειτουργίας του computer της εποχής. Το μηχάνημα καταλάμβανε δυο τεράστιες αίθουσες στην οδό  Αδ. Κοραή – δίπλα στο μέγαρο του Γ.Λ.του Κράτους.

Θυμάμαι, κάποιοι Καθηγητές του ΕΜΠ, επιχείρησαν να λύσουν ένα πρόβλημα και επί τρείς ώρες, τροφοδοτούσαν  με διάτρητες καρτέλες τον κεντρικό υπολογιστή, μέσα σε έναν ορυμαγδό θορύβων των μηχανικών μερών του. Τελικά η λύση του προβλήματος μας ‘’προέκυψε’’ την επομένη, αφού εν τω μεταξύ, οι Καθηγητές το είχαν λύσει αυθημερόν. Δεν παύει όμως να αποτελεί την απαρχή μιας τεχνολογίας που εξελίσσεται και δεν έχουν τελειωμό οι εφαρμογές της.

Τις νεώτερες εξελίξεις των ηλεκτρονικών Υπολογιστών δεν μπορώ πια  να τις  παρακολουθήσω, στα 87 μου, αφήνοντας τα περαιτέρω στους νεότερους και τις γενιές που ακολουθούν.

Μπορώ όμως να σας μεταφέρω τις προσωπικές μου εμπειρίες για τους άλλους υπολογιστές, τους ανθρώπινους. Αυτοί υπήρξαν ανέκαθεν και παραμένουν αθόρυβοι και  μεθοδικοί, χωρίς να έχει εφαρμογή σ’ αυτούς η αρχαία ρήση, αφού μοναδικό σκοπό τους αποτελεί το προσωπικό όφελος, για χάρη του οποίου υπολογίζουν τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια  και δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη του.

Είναι μια κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι αποτελούσαν τον κύριο στόχο  Κομμάτων και κρατικών υπηρεσιών, ώστε να συμβάλουν  - με την συναλλαγή – στο προσωπικό τους βόλεμα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στους ‘’ απέξω’’, τις οποίες θεωρούσαν παράπλευρες απώλειες. Με τον καιρό βέβαια και την συνδρομή  των ηλεκτρονικών υπολογιστών,  άρχισε επί τέλους και η χώρα μας  να αποκτά  τη δυνατότητα της ‘’ανέπαφης’’ και αυτοματοποιημένης εξυπηρέτησης. Αυτό   αποδυναμώνει μέχρι πλήρους αχρήστευσης τους παλιότερους ανθρώπινους ‘’μηχανισμούς’’, αφού χάνουν  τη δυνατότητα   της  ‘’πλάγιας’’ προσέγγισης  κάθε μορφής εξουσίας.

Οι τελευταίοι δεν θα πέσουν βέβαια αμαχητί, αφού με τον τρόπο αυτό εξασφάλιζαν το ‘’παντεσπάνι’’ τους . Με τον ίδιο τρόπο και τα διάττοντα Κόμματα [ εθνικιστών, πατριδοκάπηλων, αντιευρωπαϊστών και λοιπών  ιδεολογικών σαλτιμπάγκων] ,    θα αρνηθούν  να χάσουν  περιστασιακούς  ‘’κλακαδόρους’’ και τα ψηφουλάκια τους. Εδώ όμως θα επικαλεσθώ τη λαϊκή σοφία με τη φράση ‘’οι καιροί ου μενετοί’’, αφού είναι γνωστό ότι η ακολουθούμενη σύγχρονη κατεύθυνση, δεν τους επιτρέπει την ασύδοτη δράση τους. Να δείτε ότι τα προαναφερθέντα Κόμματα, σε λίγο θα επικαλεσθούν τις συγκεντρώσεις τους σαν τρόπο  καταπολέμησης της πανδημίας και κατάργησης στο πεζοδρόμιο, των  ψηφισμένων Νόμων. Είναι γνωστό και από το Σύνταγμα κατοχυρωμένο, ότι  στις δημοκρατίες, οι Νόμοι ψηφίζονται και καταργούνται μόνο  στη Βουλή και είναι κρίμα ότι  συχνά  ακολουθούν αυτές τις ακρότητες και  δημοκρατικά Κόμματα.

 Μακάριοι όσοι  ανταποκριθούν στις σύγχρονες επιταγές ή προτείνουν ανάλογες δικές τους, αφού εκείνες που μας πλήγωσαν στο παρελθόν και μας χώρισαν σε χρώματα, πρέπει να οδηγηθούν  οριστικά στο  χρονοντούλαπο της ιστορίας. Οι ιστορικοί του μέλλοντος, αποστασιοποιημένοι από τα ιδεολογήματα που ταλαιπώρησαν την εποχή μας, θα αποφανθούν αμετάκλητα για τα γενόμενα, με γνώμονα το εθνικό και λαϊκό συμφέρον.

 Οι πόλεμοι που μεσολάβησαν, διευκόλυναν την επιβολή απολυταρχικών καθεστώτων, χωρίς  τη γνώμη   των λαών. Τώρα που αυτά κατέπεσαν στη συνείδηση εκείνων που  τα βίωσαν, οφείλουμε να διαγράψουμε  από τη μνήμη μας όσα δεινά  επέφεραν στις χώρες που επιβλήθηκαν και να ασχοληθούμε με το κοινό καλό.   Αν όμως κάποιοι δεν θέλουν να καταλάβουν τη συντελούμενη αλλαγή  και επιμένουν να τα επαναφέρουν με δόλιους τρόπους, πρέπει να πεισθούν ότι   θα καταντήσουν γραφικοί διάδοχοι του  ‘’Αρμάνδου Δελαπατρίδη ‘’. Όσοι νεότεροι τον αγνοούν, ας αναζητήσουν το βιογραφικό του στην επίσημη ενημέρωση   κοινωνικών δικτύων των   ‘’ηλεκτρονικών υπολογιστών’’ τους!!!    Αντώνης

ΔΥΟΙΝ ΚΑΚΟΙΝ ΠΡΟΚΕΙΜΈΝΟΙΝ ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ ΒΕΛΤΙΣΤΟΝ

 

     Δυοίν κακοίν προκειμένοιν

          το μη χείρον βέλτιστον

 

 

Σήμερα Μεγάλο Σάββατο, αλλιώτικο για τους πολλούς από τα προηγούμενα, επιθυμώ με  τα ταπεινά μου λόγια,  που απηχούν μια πλούσια παγκόσμια εμπειρία μου, να προβάλω  την ελπίδα ότι σύντομα όλα αυτά θα αποτελέσουν παρελθόν. Παράλληλα προσπαθώ, στο μέτρο του εφικτού, να μεταφέρω στους πολλούς την αγάπη μου για το μοναδικό τεκμήριο απόδειξης της εθνικής μας ύπαρξης, τη γλώσσα μας. Δεν ανήκω στους ειδικούς αλλά στους τυχερούς που ευτύχησαν να την μάθουν καλά και έμεινα αιώνιος εραστής της. Αυτός είναι  ο λόγος που  στολίζω τα κείμενά μου  με φράσεις και γνωμικά , που εκτός από σοφία, κρύβουν τον γλωσσικό μας πλούτο, για τον οποίο δεν δείξαμε τον σεβασμό που  του οφείλαμε.

Έχω αναφερθεί σε προηγούμενα πονήματά μου για όσα βίωσα στην κατοχή, την πείνα και  τον αδελφοκτόνο εμφύλιο. Ήταν θέλημα Θεού  να ξαναζήσω  το 1968 στη ‘’σοσιαλιστική’’ Τσεχοσλοβακία τη σοβιετική εισβολή και κατοχή από ομοϊδεάτες τους, που τρόμαξαν στο άκουσμα της Άνοιξης της Πράγας για ένα  ‘’ακηδεμόνευτο  σοσιαλισμό’’.

Θα διερωτηθείτε ίσως τι σχέση έχουν όλα αυτά που ζούμε με το αρχαίο γνωμικό του τίτλου, που σημαίνει ότι αν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο κακά, καλύτερα να προτιμήσουμε  το ολιγότερο κακό. Έχουν και παρά έχουν!!!

Ζούμε την απομόνωση, τη μοναξιά ,τη στέρηση και κάποιοι αντιπαραθέτουν την ‘’άρνηση’’ , υπερασπιζόμενοι τις δήθεν ελευθερίες και το Σύνταγμα. Μα, με τη στάση τους δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να υπονομεύουν όλα αυτά που επικαλούνται ότι προστατεύουν. Αυτό που ζούμε, σύμφωνα με την γνώμη της παγκόσμιας επιστημονικής ομάδας, μας δίνει την ελπίδα και τη σιγουριά της εξόδου και της σύντομης επαναφοράς – παρά το  σκόπιμο σαμποτάρισμα – στην κανονικότητα. Η άλλη επιλογή δεν έχει καμιά προοπτική επιστροφής στην ζωή που μας στέρησε η πανδημία. Το μικρότερο κακό λοιπόν είναι η παράταση για λίγο ακόμα των στερήσεων, των μέτρων και του εμβολιασμού. Ιδού λοιπόν  η εφαρμογή του σοφού γνωμικού των αρχαίων μας προγόνων που, πέραν των άλλων, μας δίδαξαν και το ‘’μέτρον’’ που κάποιοι σύγχρονοι θεωρούν συντήρηση.

Δεν θέλω καν να σκεφθώ  και το χειρότερο κακό, να βρίσκονταν στην εξουσία, Θεός φυλάξοι,  οι όποιοι αρνητές, και οι τζάμπα μάγκες που έλεγε ο Σημίτης, που υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια.

Το μη χείρον βέλτιστον λοιπόν και καλή Ανάσταση με τις καρδιές μας ανοιχτές για όσους υποφέρουν και είναι πολλοί τριγύρω μας. Αντώνης