ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ - Γλυκόπικρες Αναμνήσεις

                             ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

              ‘’ Γλυκόπικρες αναμνήσεις’’

 

 

Η προβολή από τη δημόσια τηλεόραση του σίριαλ για τον σφοδρό έρωτα του Γεωργίου Παπανδρέου και της Κυβέλης, μου έφερε στο νου τη γνωριμία μου μαζί τους και ενδιαφέροντα στιγμιότυπα. Η συνάντησή μας  έγινε σε διαφορετικό χρόνο με τον καθένα , σε προχωρημένη ηλικία αμφοτέρων και συνέβαλε στη διαμόρφωση προσωπικής μου άποψης και για τους δυο. Σκοπεύω μάλιστα, ύστερα από μερικά ζάπινγκ μου στο σίριαλ, να μην το παρακολουθήσω συστηματικά, ώστε να μην ‘’αλλοιώσω’’ την εικόνα που έχω βιώσει με εκείνη που ενδεχομένως επιδιώκει το ‘’έργο’’, χωρίς να αποδίδω κακή πρόθεση ή άλλες σκοπιμότητες.

Ο τίτλος του σημερινού μου πονήματος σηματοδοτεί τον τρόπο   παράθεσης πληροφοριών και απόψεων μου  με βάση τα προσωπικά  μου  βιώματα  και την μακρόχρονη εμπειρία  μου. Γεννημένος το 1934, είμαι παιδί της κατοχής και του εμφυλίου και λόγω επαγγέλματος  γνώρισα από πρώτο χέρι  χώρες, πρόσωπα και γεγονότα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο  και ενδεχομένως σημάδεψαν, με τον τρόπο τους, τη ‘’σύγχρονη’’  ιστορία.  Μεταξύ αυτών και οι  πρωταγωνιστές του έργου Φλόγα και άνεμος της ΕΡΤ,  Γεώργιος Παπανδρέου και    Κυβέλη Αδριανού,  με τους οποίους είχα μια εντελώς συμπτωματική προσωπική γνωριμία χωριστά,  προς το τέλος της ζωής αμφοτέρων.

Μέχρι το 1964 είχα κάποια  ακούσματα  για τον πρώτο  και είχα χειροκροτήσει μια θεατρική παράσταση της δεύτερης. Η μακρά υπηρεσιακή  απουσία μου  στο εξωτερικό , δεν μου επέτρεψε να έχω περισσότερες ζώσες αναμνήσεις από τις  θεατρικές της παραστασεις.  Συγκρατώ  τον πανελλήνιο θαυμασμό για τις ερμηνείες της  και  τις αμφιλεγόμενες κρίσεις που συνόδευαν τον πολιτικό που είχα την ευκαιρία να  γνωρίσω εκ του σύνεγγυς.

 Τον κατηγόρησαν οι Κομμουνιστές ότι με τη συμφωνία της Βάρκιζας τους ξεγέλασε να παραδώσουν τα όπλα, ‘’με τα οποία προφανώς επεδίωκαν να καταλάβουν την εξουσία’’ και να αποκτήσουμε ένα καθεστώς τύπου Βόρειας Κορέας, μετά την αποχώρηση των κατακτητών.  Ανάλογοι ήταν και οι υπαινιγμοί των Δεξιών για την ευκολία  πολιτικής του ‘’μετάλλαξής’’, με αποτέλεσμα να μείνει γνωστός ως ‘’παπατζής’’. Δεν παίρνω θέση στις κομματικές του θέσεις, αλλά θα μείνω στην προσωπική μας γνωριμία και ελάχιστα ακραία  δείγματα  συμπεριφοράς του, που μπορώ να αναφέρω.

Στην Ελληνο-Γιουγκοσλαβική διάσκεψη κορυφής που έγινε στο Βελιγράδι το 1965, όταν εγώ υπηρετούσα στην εκεί Ελληνική Πρεσβεία, μου ανατέθηκε να κρατώ τα πρακτικά των συνομιλιών. Διέμενα μαζί  τους, στη βίλα που είχε διατεθεί για την αντιπροσωπεία μας, για να διαβάζω τις σημειώσεις μου από την προηγηθείσα σύσκεψη και να αποφασίζουν για τη συνέχεια. Δεν θα αναφερθώ  στα θέματα που συζητήθηκαν, μένοντας κυρίως  στην κακή κατάσταση της υγείας του Πρωθυπουργού και τη συνεχή παρουσία τριγύρω, του γιού του Γιωργάκη- όπως τον αποκαλούσε -με τον εκδότη του ATHENS NEWS Γιάννη Χορν [ τον είχε βαφτίσει η Κυβέλη Αδριανού].

Εντύπωση μου προκάλεσαν οι συχνές ‘’ωθήσεις’’ του ’’ από τον παρακαθήμενο  Υπουργό  Εξωτερικών Σταύρο Κωστόπουλο [ με εμφανή τα συμπτώματα πάρκινσον και του ίδιου], όταν δεν απαντούσε  σε προτάσεις του Γιουγκοσλάβου ομολόγου του,  για θέματα που δεν είχαν προσυμφωνηθεί. Μετά το τέλος των συνομιλιών, οι Γιουγκοσλάβοι  επέμεναν να συμπεριληφθούν και αυτές στο κοινό ανακοινωθέν, επικαλούμενοι άρθρο  του Ανδρέα  Παπανδρέου στο Reuters  ότι  τον βρίσκει σύμφωνο η γιουγκοσλαβική πρόταση.  Επιστρέφοντας στη βίλα , προσπάθησε να κάμψει την έντονη αντίδραση του διπλωματικού διευθυντή του γραφείου του Τζών Σωσσίδη. Μεταξύ άλλων, που αποφεύγω σκόπιμα, ανέφερε ‘’αυτό το παλιόπαιδο μου πάει κόντρα γιατί θέλει να πάρει το Υπουργείο Άμυνας από τον Γαρουφαλιά’’.   Αυτά και άλλα τραγελαφικά συμβάντα μου έδωσαν μια ξεκάθαρη εικόνα των προσώπων που κυβερνούσαν τη χώρα μας και ενός ευδιάκριτου νεποτισμού που διαπερνούσε την διακυβέρνησή της .

Σημειώνω επίσης ότι στη γιουγκοσλαβική αντιπροσωπεία μετείχε και ο Στρατηγός  PEKO DAPCEVIC,  που προωθούσε τη σοβιετική στρατιωτική βοήθεια  στους Έλληνες κομμουνιστές στον Γράμμο και το Βίτσι και διετέλεσε Πρέσβης της χώρας του στην Ελλάδα. Όταν όμως ο Τίτο  το 1948, για δικούς του λόγους, διαφώνησε με το Ρώσο ηγέτη Στάλιν, διακόπηκε η αποστολή ρωσικού οπλισμού   και οι ηττημένοι αντάρτες διαμοιράστηκαν στις Ανατολικο-ευρωπαϊκές κομμουνιστικές χώρες.

Σε ανύποπτο χρόνο, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 που διέμενα στο Παλαιό Φάληρο,  πλάι στον  γνωστό  θερινό  κινηματογράφο [ ΖΑΝ ΜΑΡΙ],  που ανήκε  σε συγγενικό πρόσωπο της συζύγου μου, γνώρισα την γηραιά πλέον Κυβέλη, που συχνά τον επισκεπτόταν. Ήταν πολύ καταβεβλημένη αλλά ‘’προσεγμένη’’ κυρία, που καθόταν πάντα στην ίδια θέση, στην τελευταία σειρά των καθισμάτων. Γνωριστήκαμε με τη μεσολάβηση του συγγενούς μας ιδιοκτήτου και αρχίσαμε να μιλάμε για πολλά και διάφορα θέματα. Μιλούσε με πολύ θερμά λόγια για τον καρπό του ερωτά της με τον Γεώργιο Παπανδρέου, αλλά όχι τόσο θερμά για τον ίδιο. Όταν μάλιστα αναφέρθηκα ακροθιγώς  στα γεγονότα του Βελιγραδίου, με άφησε να πιστεύω ότι συνέχιζε παρά την  υγεία του, γιατί φοβόταν  ότι οι πάντες γύρω του  τον υποβλέπουν.  Μιλήσαμε για πολλά και ενδιαφέροντα, κυρίως προσωπικά θέματα, αλλά σύντομα άρχισε να αραιώνει τις επισκέψεις μέχρι διακοπής τους. Όταν το  1977 έχασα, σε ηλικία 36 ετών,  τη σύντροφό μου ,μένοντας  μόνος με δυο μικρά παιδιά , δεν είχα τη δυνατότητα να την αναζητήσω. Τον επόμενο χρόνο έφυγε και η ίδια,  γεγονός  που μου στέρησε και την ιδέα της ενδεχόμενης  συντροφιάς της.

Προς επίρρωση των γραφομένων μου, επισυνάπτω  τρεις φωτογραφίες, δύο από την συνάντηση κορυφής και μία του ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας Στρατάρχη Τίτο από την έλευσή του στην Ελληνική Πρεσβεία, για να υπογράψει στο βιβλίο συλλυπητηρίων για τον θάνατο του φίλου του τέως Βασιλιά Παύλου το 1964. Ενδεικτικό της προσωπικής φιλίας τους υπήρξε το γεγονός ότι σε όλα τα ταξίδια του Παύλου στην Ευρώπη μέσω Γιουγκοσλαβίας,  τον παραλάβαινε από τα σύνορά μας με τη ‘’χρυσή’’ προσωπική αμαξοστοιχία του και ειδική φρουρά και τον ξεπροβόδιζε μέχρι την έξοδο από τη χώρα του. Αντώνης

Ο υποφαινόμενος, πρώτος πλάι στον Τίτο.

Από τις συνομιλίες της συνάντησης κορυφής το 1965.
Ο υποφαινόμενος πρώτος καθήμενος αριστερά.

Από τη δεξίωση του Έλληνα πρωθυπουργού.
Ο υποφαινόμενος στο βάθος ανάμεσα στην κυρία 
και την ελληνική ηγεσία.

ΥΠΕΡΕΒΗ ΤΑ ΕΣΚΑΜΜΕΝΑ

                        ΥΠΕΡΕΒΗ  ΤΑ  ΕΣΚΑΜΜΕΝΑ

 

 

Τρέμω μπροστά στο φαινόμενο της Πρωθυπουργού των 44 ημερών -όπως την αποκάλεσαν- η οποία κατάφερε στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα να χαρακτηρισθεί νέα Θάτσερ, να υποσχεθεί, να  ανακαλέσει  και να τινάξει τα πάντα στο αέρα. Όλα δε αυτά τα φοβερά  και τρομερά  τα έπραξε με σαρδόνιο χαμόγελο, επίδειξη γενναιότητας και πολλή τσαχπινιά.

Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με τη βρετανική  πραγματικότητα, που αποτελεί εσωτερική της υπόθεση, όσο και αν μας  αφορά, αλλά θα μεταφέρω το παράδειγμά της εις τα καθ΄ημάς. Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας, αυτή η πρακτική έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ ανάλογης ανευθυνότητας και υποσχεσιολογίας, χωρίς  δυστυχώς να διαθέτουμε  το αντίστοιχο  background και τις δυνατότητες της Μ. Βρετανίας. Μου δίνει όμως  αφορμή να συνδέσω τον τίτλο με τα γεγονότα, τα οποία εξικνούνται  μέχρι την αρχαιότητα!!!

Ας ξεκινήσουμε όμως, όπως κάνουμε συνήθως, με την ερμηνεία της φράσης, αναφερόμενοι και στις αφορμές που  αποδίδονται ή  σχετίζονται με ψευδολογίες, που συνεχίζονται και στις μέρες μας. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι τα παλιά  ψεύδη λέγονταν για να εντυπωσιάσουν ενώ τώρα τα χρησιμοποιούν για να εξαπατήσουν, με  συνέπειες  στο κοινωνικό σύνολο. Στην αρχαιότητα η φράση σήμαινε ότι πήδηξε πέρα από τα όρια του σκάμματος, δηλαδή έκανε ρεκόρ, ενώ τώρα εννοούμε  ότι ξεπέρασε τα καθιερωμένα και ανεκτά όρια, δηλαδή  διέπραξε  παράβαση.

Η φράση έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και υπάρχουν δύο εναλλακτικές ερμηνείες (παρόμοιες) .

Η πρώτη αναφέρετε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 664 π.Χ. όπου στο “άλμα εις μήκος” ή “σκάμμα” όπως λεγόταν τότε, ο Σπαρτιάτης Χιόνης κατάφερε να πραγματοποιήσει άλμα μεγαλύτερο των 16μ ( που  ήταν το μήκος του σκάμματος) “ξεπερνώντας τα όρια”.

Παρόμοια είναι και η άλλη ερμηνεία η οποία θέλει τον Φαύλο με καταγωγή από  τον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, στους αθλητικούς αγώνες που διοργανώνονταν στους Δελφούς (τα Πύθια) να έχει πραγματοποιήσει και πάλι άλμα μεγαλύτερο από το οριοθετημένο μήκος του σκάμματος.

 Για να αποδραματοποιήσουμε την όλη κατάσταση που αναφέρεται στα άλματα ή πηδήματα, θα παραθέσω και μια συγγενή  ρήση: ‘’Ιδού η Ρόδος, ίδού και το πήδημα’’.

Σύμφωνα με το μύθο, ένας αθλητής καυχιόνταν συνέχεια ότι σε αγώνες στην Ρόδο είχε πραγματοποιήσει ένα τεράστιο άλμα. Κανείς δεν τον πίστευε όμως κι έτσι ο αθλητής καλούσε τους Αθηναίους να πάνε στη Ρόδο και να ρωτήσουν τους θεατές των αγώνων.  Το νησί δεν επιλέχτηκε τυχαία και φυσικά ένα τέτοιο ταξίδι δεν ήταν καθόλου εύκολο την εποχή εκείνη κι έτσι ο αθλητής βάσιμα πίστευε ότι το ψέμα του θα γινόταν πιστευτό. Τότε ένας Αθηναίος πήγε στο σκάμμα και με το χέρι έγραψε πάνω στην άμμο τη λέξη «Ρόδος». Κατόπιν γύρισε προς τον καυχησιάρη αθλητή και του είπε: «Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα», το οποίο έχει μείνει ως «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».

Θυμίζω  λοιπόν  στους σύγχρονους ψευδολόγους ότι η  κατάχρηση  βλάπτει, αφού το ψέμα πολλοί αγάπησαν τους ψεύτες όμως ουδείς και μπορεί να το  στρέψει εναντίων όσων το  έχουν αναγάγει ως βασικό στοιχείο της  ανέλιξής τους !!!   Αντώνης

 

 

ΛΟΓΙΑ ΣΤΑΡΑΤΑ

                ΛΟΓΙΑ  ΣΤΑΡΑΤΑ

 

 

  Κύριοι  πολιτικοί  παράγοντες της χώρας, εν ενεργεία και σε  αναστολή ή αδράνεια, θα επιδιώξω το σημερινό μου δημοσίευμα να  είναι σύντομο και περιεκτικό αλλά και να ικανοποιεί πλήρως τις Συνταγματικές διατάξεις και τις περί δικαίου και ηθικής προϋποθέσεις κάθε ευνομούμενης χώρας.

Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία για την θρυλική παρακολούθηση από την ΕΥΠ ενός υποψήφιου για την αρχηγία Κόμματος και συνεπώς εν δυνάμει Πρωθυπουργού της χώρας. Αναφέρομαι στην ΝΟΜΙΜΗ παρακολούθηση και όχι στην προσπάθεια να εμπλέξουν στην υπόθεση και τη σύμπτωση μιας παράνομης, η οποία επιβάλλεται να ερευνηθεί αμέσως από τις αρμόδιες αρχές – συμπεριλαμβανομένης και της  σύμπραξης στον έλεγχο  της  νόμιμης ΕΥΠ. Επιμένω στον όρο νόμιμη, διότι η σύσταση και οι αρμοδιότητές της έχουν νομιμοποιηθεί με ψηφοφορία στη Βουλή. Αρνούμαι να δεχθώ ότι το Κοινοβούλιο νομιμοποιεί και παρανομίες, διότι το τελευταίο θα έθετε σε αμφισβήτηση όλους τους Νόμους, αυτούς που τους ψηφίζουν και   την ίδια τη Βουλή.

Όσον αφορά τις παράνομες, αυτές πάντα γίνονταν και ουδείς είχε ασχοληθεί, πέραν ενδεχομένως ενός σχολείου για ξένους  και το διεθνές κεφάλαιο, που υποβλέπουν τις προοδευτικές χώρες  και  ‘’πίνουν το αίμα των λαών’’. Θυμάμαι ότι κάποτε είχαν αναφερθεί  ανάλογες κακόβουλές ενέργειες και εναντίον Πρωθυπουργού της ‘’Δεξιάς’’ αλλά ελάχιστα απασχόλησε η ουσία της , αφού και ο  ίδιος ο θιγόμενος δεν θέλησε να το εκμεταλλευθεί  !!!

Δηλώνω ότι δεν είμαι νομικός ή συνταγματολόγος ούτε αναζητώ τα ‘’σοφίσματα’’ , με την  ‘’ερμηνεία’’  των ειδικών, που συνήθως  παρουσιάζουν διαφοροποιήσεις μεταξύ τους και συνεπώς δυσχεραίνουν την επιλογή της ορθής απάντησης. Αρκούμαι στην απόλυτη   νομική άποψη Dura lex sed lex  ή τη  μεταφορά της στη γαλλική « la loi est dure mais c’est la loi ».Η  αυστηρή αυτή διατύπωση, σε οποιαδήποτε γλώσσα, θέλει να υπογραμμίσει ότι  ανεξάρτητα από τη σκληρότητα που  έχει ο Νόμος πρέπει να εφαρμόζεται. Κατέγραψα και τη γαλλική εκδοχή της έκφρασης για να διευκολύνω την κατανόησή της και από εκείνους που διαβιούν σε γαλλόφωνες χώρες, ενώ  έχουν ξεχάσει  τα λατινικά τους!!!

Εφ’ όσον λοιπόν γίνεται κατανοητή και κατά το Σύνταγμα υποχρεωτική η εφαρμογή του Νόμου, εγώ ο εμπειρικός νομοταγής πολίτης, διερωτώμαι γιατί να μη γίνεται εξ ίσου σεβαστή και η βασική συνταγματική επιταγή για την ισότητα όλων μας  απέναντί στο Νόμο. Σαν ταπεινός απλός πολίτης,  γιατί αποδέχομαι αυτή τη διάκριση των νόμιμων ελέγχων της ΕΥΠ, έναντι των πολιτικών ηγετών και λοιπών προσωπικοτήτων, που με τον τρόπο τους , αμφισβητούν τους νόμους που ψηφίζουν;;;

Θα κλείσω με την πασίγνωστη και παρεξηγημένη φράση που αποδίνεται στον Ιούλιο Καίσαρα, ύστερα από το σκάνδαλο στο σπίτι του, που βόλευε τόσο πολύ τα πολιτικά του σχέδια ότι  «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια» και ο νοών νοείτω!!!   Αντώνης

 

LAST BUT NOT LEAST

 LAST  BUT  NOT  LEAST

 

Η πασίγνωστη έκφραση του τίτλου, που έχει τις ρίζες της στη Βίβλο, σημαίνει ότι η σειρά αναφοράς προσώπων, γεγονότων η πραγμάτων, δεν καθορίζει υποχρεωτικά  και την αξία ή τη σημαντικότητά τους. Στον επαναστατικό του λόγο ο Χριστός, όπως επιβεβαιώνεται και από τα πράξεις του, διακήρυττε ότι και οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Με τη μικρή μου αυτή εισαγωγή θέλω να επισημάνω ότι και το τέλος ή το  τελευταίο σε μια  κατάταξη, που γίνεται με ανθρώπινα κριτήρια , ουδόλως υπολείπεται σε αξία και σπουδαιότητα όσων έχουν προηγηθεί στην προτίμηση.

Ας αρχίσω από τα δικά μου ταπεινά και ασήμαντα κείμενα και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που εγγίζει το  φυσικό και φυσιολογικό μου ‘’τέλος’’.  Δεν μπορεί όμως κανείς να  θεωρήσει λιγότερο ενδιαφέροντα  ή σημαντικά τα τελευταία από το προηγούμενα. Κάνω αυτή τη διευκρίνιση διότι   διαπιστώνω – από την   ανταπόκριση των αναγνωστών μου -  ένα  συνεχώς μειούμενο ενδιαφέρον. Προσωπικά  είμαι βέβαιος ότι από τα πρωτόλεια και ανεπεξέργαστα πονήματά μου, η προσθήκη της εμπειρίας μου, προσφέρει  μια αισθητή  ποιοτική διαφορά,  βελτίωση στον  τρόπο αντίδρασης στα κοινά και πιο θαρραλέα προσέγγιση των σημαντικών γεγονότων, χωρίς φόβο και πάθος, όπως συχνά αναφέρω  εσχάτως. Αυτό επισημαίνεται με πολύ πιο θερμά και  εγκωμιαστικά λόγια από λιγότερους μεν αλλά πιο ειδικούς και μάλιστα ακόμα και  άγνωστους αναγνώστες .

Δεν προσπαθώ να πείσω κανένα να με διαβάζει αφού, όπως έχω επισημάνει, άρχισα και συνεχίζω να γράφω κυρίως για μένα και για να ΄΄γεμίζω’’  τον αμέτρητο μοναχικό μου χρόνο. Συνεπώς μπορώ και ο  ίδιος να διαπιστώσω  την ποιοτική διαφορά και αυτήν μόνο επισημαίνω στην συγκεκριμένη κριτική μου. Δεν τα πουλάω να γραφόμενά μου αλλά τα μοιράζομαι με τους φίλους μου, χωρίς να προσδοκώ οποιοδήποτε όφελος ή να υπηρετήσω κάποια σκοπιμότητα.

Ας ξεφύγουμε όμως από τα προσωπικά – που  έμμεσα  αφορούν συνολικά τη σύγχρονη κοινωνία μας και όχι μόνο -  για να ασχοληθούμε με τα άμεσα προβλήματά της, που σαν παλιός και έμπειρος παρατηρητής της, μπορώ να πω ότι έχει χαθεί κάθε μέτρο, ύστερα από την έλλειψη κανονικότητας που μας απέδιδαν σε προηγούμενες περιόδους και   πολλοί  ’’εταίροι’’. Στην Ευρώπη που ανήκουμε αυτοδίκαια αλλά και με εθνική μας επιλογή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συνεπώς αποτελούμε και οργανικό της μέλος , μας απέδιδαν κάποια συγκεκριμένη εποχή μια διαφορετικότητα. Την διαφοροποίησή μας αυτή, παρερμήνευσαν  Ευρωπαίοι παράγοντες και μας φόρτωσαν τα περιβόητα μνημόνια, για τα οποία – εκ των υστέρων και αφού ακόμα πληρώνουμε τις συνέπειές τους – μας ζήτησαν συγγνώμη, επιχειρώντας κάποτε και την αποπομπή μας. Δεν το κατάφεραν  τελικά  γιατί δεν το επέτρεπε το καταστατικό , χωρίς τη συγκατάθεσή μας . Κάποιοι εξ ημών βέβαια έσπευσαν να ομολογήσουν ότι συμφωνούν και το επιδίωξαν  ενώ κάποιοι άλλοι το προκαλούσαν με τη στάση τους ακόμα και με δημοψήφισμα!!! Οι τελευταίοι αναγκάστηκαν – γιατί άραγε -  να δηλώσουν πίστη και αφοσίωση  την οποία επαναλαμβάνουν κάθε φορά που  βρίσκονται εκτός της χώρας, ενώ  στο εσωτερικό η στάση τους κρίνεται επαμφοτερίζουσα . Άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων - όπως αναγκάζομαι συχνά να επαναλαμβάνω – αλλά νομίζω ότι μάλλον παίζουν εν ου παικτοίς -  για τους δικούς τους κομματικούς και ιδεοληπτικούς λόγους.

Έχω συχνά αναφερθεί στο θέμα  και σχετικά πρόσφατα κατονόμασα πρόσωπα και παρατάξεις αλλά  ακολουθώ και   την επιστημονική άποψη  ότι η ‘’ επανάληψη μήτηρ πάσης  μαθήσεως ‘’ . ‘’ Αφού οδηγεί από την προσωρινή εγγραφή αυτών των σχηματισμών νευρωνικής ενεργοποίησης στη σταδιακή τους ενίσχυση και στην τελική παγίωσή τους ως σταθερών μνημονικών αποτυπωμάτων’’. Όπως κάνω συχνά τελευταία με  την αύξηση της εμπειρίας μου, εκμεταλλεύομαι λέξεις, ρήσεις ή φράσεις για να συμβάλω και στην διεύρυνση του γνωστικού  μας επιπέδου.

Με τρομάζει η σκέψη ότι άνθρωποι ακομμάτιστοι της διπλανής πόρτας, με ορθή σκέψη και κατά τεκμήριο εχέφρονες, παρασυρμένοι προφανώς από τα καθημερινά ακούσματα εκπροσώπων παρατάξεων, έχουν αρχίσει να ‘’ακούνε’’ και τις τουρκικές απόψεις για το ποιος ξεγύμνωσε τους μετανάστες στον Εύρο και γνώμες ‘’τρίτων’’ για πολιτική ευθύνη των βιαστών, συνδέοντας το γεγονός και με εκείνο του δυο αστυνομικών στο τμήμα Ομονοίας και πάει λέγοντας. Εν τω μεταξύ όλα σχεδόν τα κανάλια έχουν αναγάγει το θέμα των βιασμών σε μοναδικό  και ίσως από σύμπτωση  δεν χάνουν την ευκαιρία να προβάλουν ταινίες αναλόγου περιεχομένου και βίας, ώστε να στραφεί το όλο ενδιαφέρον των θεατών στο επίμαχο θέμα.

Θα αναφερθώ  τέλος – αφού πριν λίγο το είδα σε ένα  μου ζάπινγκ – σε  ένα από ελάχιστα ‘’παρήγορα’’ της ημέρας, όταν είδα ανταλλαγή χαιρετισμών των εκπροσώπων κομμάτων σε μια γιορτή με τον Υπουργό Άμυνας και για πρώτη φορά  δηλώσεις όλων τους για κοινή γραμμή – χωρίς επιφυλάξεις – κατά των τουρκικών δηλώσεων και ενεργειών και τον άμεσο τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία . Υπήρξε βέβαια και η γνωστή διαφοροποίηση του εκπροσώπου κόμματος που παντού οσμίζεται τον αμερικανικό παράγοντα. Έστω και έτσι λοιπόν , με τη μοναδική  διάκριση των ασήμαντων αιθεροβαμόνων που ξέμειναν από αντικείμενο και ανάλογη επιχειρηματολογία, μπορώ να στηρίξω τον τίτλο μου, ανεβάζοντας  στην πρώτη θέση την τελευταία  παράγραφο του σημερινού μου πονήματος. Αντώνης

Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΎ

   Ο  ΚΑΡΚΙΝΟΣ  ΤΟΥ  ΜΑΣΤΟΥ

 

 

Τελευταία γίνεται μεγάλη προβολή της ανάγκης προληπτικού ελέγχου διάφορων νοσημάτων και ιδιαίτερα του καρκίνου του μαστού ή απλοποιημένα του στήθους. Με αφορμή ένα περιστατικού που αφορούσε πολιτικό πρόσωπο, γίνεται λόγος – και από τον ίδιο– ότι τα συμπτώματα μπορούν να εμφανισθούν και στους άνδρες.

Το περιστατικό μου έφερε στο νου, προσωπική μου περίπτωση. κατά την οποία  ανάλογα συμπτώματα που παρατήρησα στο στήθος μου , λόγω  και της διαγνωσμένης κατάστασης της συζύγου μου, την οποία έχασα το 1977. Γνωστός γιατρός της εποχής με παρέπεμψε σε ειδική επιτροπή του Υπουργείου Υγείας, για το παραπεμπτικό σε δημόσιες εξετάσεις. Θυμάμαι ότι η  γνωμάτευσή του αναφερόταν σε ‘’μαστίτιδα’’. Η επιτροπή συνεδρίαζε στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, κοντά στην υπηρεσία μου στο Υπουργείο εξωτερικών και οδηγήθηκα άμεσα, χωρίς να το συζητήσω με το περιβάλλον μου.

Η αντιμετώπισή μου στην επιτροπή έγινε  σχεδόν με αστειότητα, αφού ο επιεικέστερος χαρακτηρισμός της περίπτωσής μου ήταν στο επίπεδο της γελοιοποίησης, αφού μέλος της επιτροπής είχε υπαινιχθεί ότι αυτό οδηγεί και στην ανάγκη Test εγκυμοσύνης!!! Ο πρόεδρος της επιτροπής, ύστερα από μια εξωτερική ψηλάφηση,  μου συνέστησε να αλλάξω γιατρό και  μου συνέστησε να ησυχάσω αφού το νόσημα αφορά αποκλειστικά τις γυναίκες. Ξαναγύρισα στον πρώτο γιατρό, ο οποίος με παρέπεμψε σε ιδιώτη  χειρουργό στην Καλλιθέα, ο οποίος με καθησύχασε λέγοντας πάντως να το παρακολουθήσουμε. Δεν έκανα τίποτα και βγαίνοντας στο εξωτερικό , και χωρίς  καμία εξέλιξη το είχα ξεχάσει.

Σήμερα, με την επανάληψη των προτροπών, ακόμα και του παθόντος πολιτικού,  θυμήθηκα την παλιά περιπέτειά μου και αν μου συνέβαινε κάτι σοβαρό που ‘’σκαπουλάρισα’’ , ή άθελά τους άδικα  με προβλημάτισαν με ανύπαρκτο πρόβλημα. Το θετικό είναι ότι αισίως στα 89 μου σήμερα  δεν ένοιωσα την ανάγκη να λάβω κάποια μέτρα, ούτε αντιμετώπισα οποιεσδήποτε  συνέπειες στην υγεία μου.

Για να γίνονται τόσες ανακοινώσεις σημαίνει ότι προφανώς και ισχύει και καλό είναι να εναρμονισθούν και όλοι οι επιστήμονες, ώστε να αποφεύγονται αντιμετωπίσεις σαν την δική μου, η οποία τουλάχιστον δεν είχε καμιά συνέχεια και επίπτωση στην υγεία μου.

Η δημοσίευση του παρόντος ας θεωρηθεί σαν μια επί πλέον δημόσια προτροπή πρόληψης κυρίως για τους γιατρούς, με την ελπίδα να μην επαναληφθούν περιστατικά σαν το παλιό δικό μου – που προφανώς δεν θα είναι το μοναδικό – διότι η στάση ορισμένων ειδικών έναντι του εμβολιασμού του COVID-19, δεν το αποκλείει.    Αντώνης

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

                     ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ

                            [ Βελτιωμένη εκδοχή]

 

Θυμάμαι μια σχεδόν καθημερινή  επωδό, σε παλιότερες κοινοβουλευτικές  συζητήσεις , για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής  που με ενοχλούσε βαθύτατα, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω την ακριβή αιτία  της ενόχλησης από μια τέτοια παρομοίωση . Επειδή μάλιστα έπαιζα ποδόσφαιρο αλλά και το παρακολουθούσα ήσυχα και ομαλά, παρέα με τους  αντίπαλους φιλάθλους, αδυνατούσα να αποδεχθώ αυτή την παγιωμένη  πλέον κατηγορία όλων εναντίον όλων, με τόσο άδικες και αδόκιμες αιτιάσεις. Θεωρούσα  άδικο τον χαρακτηρισμό σε μια εποχή  που η αντιπαλότητα στο γήπεδο διαρκούσε όσο και ο αγώνας και χωρίς τη χρήση των σημερινών εξελιγμένων ‘’όπλων’’ , περιοριζόμενη σε λεκτικούς διαξιφισμούς, που και πάλι δεν έφθαναν σε ένταση αντίστοιχων αντιπαραθέσεων στη Βουλή. Εκεί οι εκπρόσωποι του λαού  σήκωναν και τα μανίκια τους για να δείξουν ότι είναι έτοιμοι  για επίθεση σε όσους δεν αποδέχονται τις επιλογές τους ή για να αποκρούσουν  ενδεχόμενη επίθεση μέσα  στον Ναό της δημοκρατίας.

Στη συγκεκριμένη απαράδεκτη κατάσταση βρίσκω ‘’εντιμότερη’’ την άποψη του ΚΚΕ που δηλώνει επίσημα ότι είναι αντίθετο με τον αστικό κοινοβουλευτισμό και προκύπτει το ερώτημα ποιος είναι ο λόγος που μετέχει  σε διαδικασίες που δεν αποδέχεται. Αυτό είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης ,που δείχνει τον καιροσκοπισμό  του  [οι ίδιοι τον αποκαλούν οπορτουνισμό], που  εφαρμόζει τη μέθοδο του ώριμου φρούτου, χωρίς όμως βίαιες εκδηλώσεις ή πράξεις μέσα στη Βουλή, πέραν μιας αόριστης απειλής ότι ο ‘’λαός’’ δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή των Νόμων που ψηφίζει το κοινοβούλιο χωρίς τη δική του συγκατάθεση. Τελευταία ακούγονται ανάλογες ‘’απειλές’’ και από άλλους κομματικούς χώρους!!! Προσπαθεί να πείσει τον λαό  – που θεωρεί υποκινούμενό του- να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά και να βρει έτοιμο το έδαφος  για την κατάλυση της  δημοκρατίας με την αστική της μορφή. Έτσι είχε γίνει  η ‘’ ολοκλήρωση της σοσιαλιστικοποίησης’’ και στην Τσεχοσλοβακία το 1948, όταν το κυβερνών κόμμα ζήτησε τη στήριξη του Σοσιαλιστικού. Στην ‘’τράμπα’’ αυτή, το δεύτερο απαίτησε τα Υπουργεία Άμυνας, Εσωτερικών και Παιδείας για να ξεσηκώσει τους φοιτητές. Εν μια νυκτί, εκπαραθυρώθηκε από το γραφείο του ο Υπουργός Εξωτερικών και βρέθηκε νεκρός στο πλακόστρωτο της αυλής και η χώρα εισήρθε [ με τετραετή καθυστέρηση]  στην τυραννία για 50 περίπου χρόνια και δεν το ξεχνούν ακόμα.

Σημειωτέον ότι αρχικά από τους κυβερνώντες αποδόθηκε σε αυτοκτονία, ενώ αργότερα, ανεξάρτητη έρευνα το απέδωσε σε δολοφονία. Ιδού και   σχετικό δημοσίευμα: ‘’Παρά το γεγονός ότι πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα για τον μυστηριώδη θάνατο του τσεχοσλοβάκου υπουργού Εξωτερικών, δεν είναι λίγοι οι ιστορικοί που κάνουν λόγο για δολοφονία. Το πρωινό της 10ης Μαρτίου 1948, το πτώμα του υπουργού βρέθηκε στην αυλή του υπουργείου Εξωτερικών της Πράγας, κάτω ακριβώς από το παράθυρο του μπάνιου του (στον δεύτερο όροφο), φορώντας τις πιτζάμες του. Τότε το γεγονός θεωρήθηκε αυτοκτονία, το 2004 ωστόσο η επίσημη ετυμηγορία άλλαξε σε ανθρωποκτονία, κι αυτό ως αποτέλεσμα ανεξάρτητης αστυνομικής έρευνας. Ο Masaryk ήταν πρεσβευτής στη Βρετανία το 1925 και όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Τσεχοσλοβακία το 1938, ο πρέσβης παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του, αν και αργότερα θα διοριζόταν στα υπουργικά καθήκοντά του από την εξόριστη κυβέρνηση της χώρας. Ο υπουργός παρέμεινε στη θέση του και μετά την απελευθέρωση, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν υποστηρικτής του κομμουνισμού. Τότε, δύο εβδομάδες μετά το πετυχημένο «κόκκινο» πραξικόπημα του Κλέμεντ Γκότβαλντ («Αναίμακτη Επανάσταση») , ο Masaryk -ένας από τους ελάχιστους μη κομμουνιστές πολιτικούς- ήταν νεκρός. Κάτω από το φως των σύγχρονων τεχνικών σήμανσης, ο Masaryk εκπαραθυρώθηκε από το μπάνιο του, κάτι που επιβεβαιώνεται και από εκθέσεις των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών. Κι έτσι η Πράγα μέτρησε 3 ιστορικές εκπαραθυρώσεις στα χρονικά της! ‘’ 

Παρέθεσα ελάχιστα από αυτά που συνέβαιναν παλιότερα, για να καταδείξω ότι οι σημερινοί πολιτικοί μας, χωρίς να απεμπολούν τις παλιές μεθοδεύσεις έχουν βγει ‘’στο κλαρί’’ και   συχνά  ναρκοθετούν    [θέλω να πιστεύω χωρίς δόλο] και   τα εθνικά  μας θέματα. Με  διάφορα ιδεολογήματα , χρησιμοποιώντας ύβρεις , ασύστολα ψεύδη και συκοφαντίες  κατά των αντιπάλων τους ,  διευκολύνουν τους υποβλέποντες την εθνική μας ακεραιότητα.  Με μοναδικό  κίνητρο την  κομματική τους ανέλιξη [η λέξη   εμπεριέχει  και την  αρνητική της κατεύθυνση] ,  το πράττουν ήδη στο μεταναστευτικό, ενισχύοντας την  επιχειρηματολογία   του  αναθεωρητισμού της Τουρκίας. Δεν δέχομαι ότι πρόκειται για άτομα με περιορισμένο πατριωτισμό, αλλά έχουν  έντονη την επιθυμία τους να ‘’μας σώσουν’’ –όπως λένε-  και δεν ωχριούν μπροστά σε οτιδήποτε νομίζουν ότι διευκολύνει την πραγμάτωση του σκοπού τους. Επαναφέρουν την  παλιά μέθοδο της  Παπικής Εκκλησίας που ιεροποιούσε τον  σκοπό με   τα γνωστά συγχωροχάρτια.

Αναζητώντας στο διαδίκτυο πλείονα στοιχεία,  ανακάλυψα  μια πρωτότυπη  ‘’επαναστατική’’ εκδοχή  και την παραθέτω για να γελάσουμε:  «Όταν λέμε πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, τότε το συμπέρασμα που βγαίνει για μας είναι ότι ο μεγάλος επαναστατικός σκοπός αποκρούει περιφρονητικά εκείνα τα χυδαία μέσα και τους τρόπους που στρέφουν ένα τμήμα της εργατικής τάξης ενάντια σε άλλα τμήματά της, ή που επιχειρούν να κάνουν τις μάζες ευτυχισμένες χωρίς τη δική τους συμμετοχή, ή ελαττώνουν την πίστη των μαζών στον εαυτό τους και στην οργάνωσή τους, αντικαθιστώντας την με τη λατρεία των ‘’αρχηγών’.

Το κείμενο , που θυμίζει το αλήστου μνήμης ‘’ανέκδοτο’’ ‘’ ο λαός στην εξουσία’’ δεν είναι μόνο ψευδές αλλά και ανιστόρητο, γεγονός που συστηματικά και συχνά χρησιμοποιείται κυρίως από κομματικά έντυπα φερέφωνα, που υποδύονται  τον ρόλο του Τσε Γκεβάρα. Διερωτώμαι αν έχουν δει τα χάλια εκείνων που δεν μπόρεσαν να εγκαταλείψουν το σμαράγδι της Καραϊβικής, την Κούβα. Έδιωξαν μεν  τη δικτατορία αλλά έχουν εγκαταστήσει  τον δικό τους  δεσποτικό  νεποτισμό.

Με αφορμή τις  πρόσφατες συζητήσεις του  αμερικανικού προϋπολογισμού και κάποιες προπαρασκευαστικές σκέψεις για διαφοροποίηση των δεσμεύσεων για τα τουρκικά F-16,κάποιοι ‘’διεθνίζοντες’’  όλων των παρατάξεων της αντιπολίτευσης , πέταξαν τη σκούφια  τους από χαρά και έσπευσαν να ξεπεράσουν σε ενθουσιασμό και τον ίδιο  τον Ερντογάν , που για πρώτη φορά, στην πρόσφατη  διάσκεψη της Πράγας, ‘’ συνελήφθη’’ από τον φωτογραφικό φακό να περιφέρεται  μόνος και έρημος . Μοναδική συντροφιά του είχε  τη   ‘’μαντηλοφόρο’’ γραμματέα του, ίσως  για να δείξει τη  συμπαράσταση του στο ιρανικό θεοκρατικό καθεστώς. Έμεινε με το Ιράν και τον Πούτιν, αλλά τους φοβάται αμφότερους, γιατί ξέρει  πόσο αδίστακτοι  είναι. Οι δικοί μας  ‘’προοδευτικοί’’ , ξέχασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλες σχετικές διακηρύξεις τους, γιατί δεν τους αφήνει η εξουσιομανία.

Η υπερβολή, ως τρόπος έκφρασης,  είναι παλιά και παγιωμένη πρακτική στη χώρα μας, σαν κατάλοιπο της μακράς τουρκοκρατίας, αλλά εξ ίσου παλιά είναι , για άλλους  όμως λόγους και η φερόμενη ως προοδευτική  ιδεολογία, την οποία ισχυρίζονται ότι υπηρετούν οι δράστες  ακραίων   ενεργειών.  Ίσως πριν πολλά χρόνια  συμφωνούσα και εγώ μαζί τους αλλά, τα προσωπικά μου βιώματα 12 συναπτών ετών που συμμερίστηκα τη ζωή  τους  στις χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’ και τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, με   προσγείωσαν στη ζώσα πραγματικότητα.

Παραθέτω τα σχετικά δημοσιεύματα του CNN .gr  και εκείνο  του ΑΠΕ-ΜΠΕ που επακολούθησε, με τις νεώτερες θέσεις του κυρίου Μενέντεζ. Τι από όλα ισχύει και τι εσείς  νομίζετε ότι πρέπει να προβάλουμε σαν χώρα   σεβαστοί μου κ.κ. κομματικοί παράγοντες;;;

1.-CNN.gr Τουρκικά F-16:Τι σημαίνει το μπλόκο στην τροπολογία Μενέντεζ – Το παρασκήνιο της απόφασηs.

Η είδηση ότι αποσύρθηκαν από το νομοσχέδιο της Γερουσίας για τον αμυντικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ οι τροπολογίες που προέβλεπαν κάποιες προϋποθέσεις από την Τουρκία για να «ξεπαγώσει» η αναβάθμιση των F-16 έκαναν  τα τουρκικά ΜΜΕ να την πανηγυρίσουν. Εξίσου πανηγύρισαν την ‘’είδηση’’ σύσσωμη η αντιπολίτευση, [πρωτοστατούντος του  ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του  κ. Σπίρτζη, [[που σπούδασε και στο Πανεπιστήμιο της Θράκης].   Κατά την άποψή του   ΕΧΑΣΕ   [ αν και πρόκειται για σχέδιο προϋπολογισμού] ο κ, Μητσοτάκης – δηλαδή ο Πρωθυπουργός της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ   νοιάζεται  περισσότερο να χάση ο Μητσοτάκης και όχι τις ενδεχόμενες συνέπειες στη χώρα, αφού πρόκειται για τον  εκλεγμένο Πρωθυπουργό της , τον οποίο κατηγορεί για την εμπιστοσύνη του  στις συμμαχίες μας, «Η απόφαση αυτή αποτελεί άλλη μια εξαιρετικά σοβαρή ήττα του δόγματος Μητσοτάκη, του "πιστού και προβλέψιμου συμμάχου" που τα δίνει όλα χωρίς να διεκδικεί τίποτα. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που η Ρωσία αναβαθμίζει τις σχέσεις της με το ψευδοκράτος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καθίσταται ολοένα και πιο επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα». Η αναφορά στη Ρωσία εκφράζει, με τρόπο,  ενδόμυχες σκέψεις , ώστε να κρατάει πισινή σε κάθε μελλοντικό ενδεχόμενο!!!

Διερωτώμαι τι θα έκανε ο ίδιος και το Κόμμα του, διότι πέραν των όσων  αποφάσισε και προωθεί η  ελληνική κυβέρνηση, δεν απομένει παρά η ‘’κήρυξη του πολέμου κατά των [ φονιάδων των λαών] ΗΠΑ ‘’ , που σχεδιάζουν την  πιθανολογούμενη  πολιτική τους  χωρίς τη δική μας άδεια . Έμμεσα δίνει την εντύπωση ότι μιμείται την τακτική  του Ερντογάν  προς τον κ. Πούτιν, που επιθυμεί και ο κ. Βελόπουλος. Θα ήθελα να θυμίσω ότι η μη τήρηση των διεθνών συμβάσεων και συμφωνιών και η μη  συμμόρφωση με τις αποφάσεις των Οργανισμών που μια χώρα μετέχει και  του διεθνούς δικαίου, δίνει άλλοθι και δικαίωση των ταραξιών οπαδών του αναθεωρητισμού της περιοχής μας .

 Θυμάμαι την αντίδραση του κ. Τσίπρα,  όταν τον υποχρέωσε η κυρία Μέρκελ να κάνει το ΟΧΙ του δημοψηφίσματός  ΝΑΙ ή όταν από τα Σκόπια του παράγγειλε τη συμφωνία ‘’ των Πρεσπών’’!!!  Προσγειωθείτε  στην πραγματικότητα, αν θέλετε να υπηρετήσετε αυτόν τον τόπο, γνωρίζοντας ότι η εξωτερική πολιτική – ιδιαίτερα για τις μικρές χώρες -  είναι δύσκολη δουλειά και  θέλει μαεστρία !!! Ξέρω καλά τι σας λέω, όπως ξέρουν και άλλοι καλύτερα από μένα αλλά σιωπούν από  ευθυνοφοβία  ή [το απεύχομαι] από  καιροσκοπισμό.

2.- ΜΕ ΒΕΤΟ ΣΤΑ F-16 ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΊ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Ο ΓΕΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΜΕΝΕΝΤΕΖ [ΠΗΓΗ ΑΠΕ-ΜΠΕ]

 «Επιτρέψτε μου να είμαι ξεκάθαρος: ως πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, δεν θα εγκρίνω καμία πώληση F-16 για την Τουρκία έως ότου ο Ερντογάν σταματήσει την επιθετική του εκστρατεία σε όλη την περιοχή. Τελεία και παύλα». Με αυτή τη δήλωση ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ επιχείρησε να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με τη στάση που πρόκειται να κρατήσει μετά την απομάκρυνση των δύο τροπολογιών που επέβαλαν προϋποθέσεις στην Τουρκία για την απόκτηση των μαχητικών F-16.

Οι εν λόγω τροπολογίες είχαν κατατεθεί από τους γερουσιαστές Μενέντεζ και Κρις Βαν Χόλεν στο νομοσχέδιο της Γερουσίας για τον αμυντικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ (NDAA). Ωστόσο, η αντίστοιχη τροπολογία που είχε κατατεθεί από τον βουλευτή Κρις Πάπας στο νομοσχέδιο της Βουλής των Αντιπροσώπων έχει ήδη υπερψηφιστεί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το τελικό κείμενο του αμυντικού προϋπολογισμού θα διαμορφωθεί μέσα από διαπραγματεύσεις που θα γίνουν μεταξύ των δύο νομοθετικών σωμάτων μετά το πέρας των μεσοπρόθεσμων εκλογών.

          Ωστόσο, όπως έσπευσε να εξηγήσει ο Ρόμπερτ Μενέντεζ, οι τροπολογίες αποτελούν μόνο ένα από τα διαθέσιμα εργαλεία για την διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο. «Μια τροπολογία στο νομοσχέδιο για τον αμυντικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ (NDAA) είναι μόνο ένα από τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για την προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Με αυτό τον τρόπο, ο αμερικανός γερουσιαστής κατέστησε σαφές ότι ακόμα και στην περίπτωση που δεν υιοθετηθεί καμία τροπολογία, εκείνος επιφυλάσσεται να ασκήσει βέτο στην έγκριση οποιασδήποτε μελλοντικής σύμβασης για την αναβάθμιση των τουρκικών F-16. Υπενθυμίζεται, ότι ο Ρόμπερτ Μενέντεζ διαθέτει το συγκεκριμένο δικαίωμα ως πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας. Γιατί κανείς σας δεν αναφέρθηκε στη δεύτερη εκδοχή;;;

Καθυστέρησα τη δημοσίευσή του σε αναμονή της συζήτησης στη Βουλή της ‘’ώρας του Πρωθυπουργού,  για να  συμπεριλάβω και την ερώτηση του κ. Τσίπρα. Άδικος κόπος  όμως, αφού ξανάκουσα την ίδια κασέτα με την ίδια [επιεικώς] συνθηματολογία ‘’.    Αντώνης

ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ ΝΟΥΜΕΡΟ 2

 

                ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ ΝΟΥΜΕΡΟ 2

   Τι είδανε τα μάτια μου και άκουσαν τα αφτιά μου

 

 

Μετά τη θετική ανταπόκριση του τελευταίου άρθρου μου, θα συνεχίσω να ασχολούμαι με ‘’ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ΄΄ ,αφήνοντας την επιλογή του ερωτηματικού στους αναγνώστες μου , δίνοντας έτσι ένα ταπεινό παράδειγμα πραγματικής δημοκρατίας. Με τα  ιδεολογήματα και τα άσχετα με την πραγματικότητα λεκτικά ‘’προθέματα’’  δημοκρατικό, ριζοσπαστικό, προοδευτικό, δεξιό, συντηρητικό φιλελεύθερο και νεοφιλελεύθερο  και τις  ακραίες εκφράσεις τους, έχει δημιουργηθεί μια σκόπιμη σύγχυση. Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί, που για ορισμένα κόμματα αποτελούν πια υποχρεωτική προϋπόθεση έχουν οι πάντες μπερδευτεί και ο καθένας ‘’πουλάει’’ το ίδιο προϊόν με διαφορετική ονομασία για να φανεί καλύτερος. Όλοι οι προαναφερθέντες χαρακτηρισμοί αποτελούν  ετικέτες διάκρισης και δεν ενδιαφέρουν ούτε επηρεάζουν την πραγματικότητα , όπως προκύπτει  στη συνέχεια.

Πριν λίγα χρόνια ,ο τότε  Πρωθυπουργός της χώρας είχε διεξαγάγει ένα δημοψήφισμα που αφορούσε θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η επικράτηση του ΟΧΙ του  οποίου  είχε πανηγυριστεί εκκωφαντικά πανελλήνια. Το αποτέλεσμα αυτό είχε χαρακτηριστεί και δικαιωματικά ως ριζοσπαστικό και προοδευτικό. Λίγες ημέρες αργότερα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής, ύστερα από κάποιες ‘’μαγικές’’ διαδικασίες, που φημολογείται ότι ο ηγέτης  μας είχε ‘’απομονωθεί’’ για 17 ώρες, επανήλθε η ‘’ορθοκρισία’’  του  και ‘’ομολόγησε’’ το  ΝΑΙ.  Τι ακριβώς μεσολάβησε για αυτή την αλλαγή το ξέρει ο ίδιος και λιγοστοί ηγέτες, με επί κεφαλής την κυρία Μέρκελ, η οποία έκτοτε κάθε φορά που τον συναντούσε ‘’αντάλλασαν ασπασμούς’’ με ιδιαίτερη θέρμη και  αποκλείω την περίπτωση να έπεσε ο δικός μας θύμα της γοητείας της.  Λόγω επαγγελματικής συνάφειας με το αντικείμενο ξέρω καλά τι έγινε, αλλά από εθνική υποχρέωση να τηρήσω εφ’ όρου ζωής την εχεμύθεια μου δεν θα πω  λέξη. Μπορεί να το ομολογήσει ο ίδιος, αν και είναι πια πολύ αργά. Τώρα λοιπόν πώς θα χαρακτηρίσουμε το ‘’διαμορφωθέν’’ αποτέλεσμα;;; Σε καμιά όμως περίπτωση δεν είναι πλέον ριζοσπαστικό ή προοδευτικό, τότε τι είναι;;;; Αυτός είναι ό λόγος που πιο πάνω είχα ονομάσει όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς ‘’ετικέτες’’.

Οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως καλοί, κακοί, πατριώτες, ειλικρινείς,  ψεύτες, ευγενείς ή επικίνδυνοι. Όλοι οι άλλοι χαρακτηρισμοί υπήρξαν κάποτε επαναστατικοί για να διώξουν ή να  επιβάλουν ολοκληρωτικά καθεστώτα, άσχετα αν με την αλλαγή – ίσως και άθελά τους – δημιούργησαν μεγαλύτερο κακό. Για παράδειγμα στο Ιράν υπήρξε ένας Σάχης, που το είχε ρίξει στις Σοράγιες και τα μυθικά του πλούτη και αυτό ενοχλούσε πολλούς  υπηκόους του.  Έκαναν  λοιπόν  επανάσταση, αλλά τους προέκυψε  θεοκρατικό καθεστώς. Τώρα οι Ιρανοί έφθασαν στο σημείο να νοσταλγούν ακόμα και τον Σάχη. Η εξουσία δεν ξέρεις πώς θα σου βγει  και στα δημοκρατικά καθεστώτα έχεις την ελπίδα ότι θα την αλλάξεις στις επόμενες εκλογές,. Τι κάνουμε όμως [ συμπαθέστατε κύριε Κουτσούμπα και λοιποί ομόφρονες] με τα καθεστώτα που προβάλλετε και από τη φύση τους γίνονται  μόνιμα;;; Στο ερώτημα αυτό δυσκολεύεται να απαντήσει και το γνωστό μ κοπέλι που απειλεί ότι η επόμενη φορά ΔΕΝ θα είναι περιορισμένης διάρκειας, χωρίς να  μας εξηγεί τουλάχιστον για πόσο προβλέπει!!!

Είπαμε ότι σήμερα θα ασχοληθούμε με ευθυμογράφημα και θα προσπαθήσω να παρατείνω τη διάρκεια παράθεσης των αστείων περιστατικών για να γελάσει το χειλάκι μας και συνεχίζω – προειδοποιώντας ότι ‘’πίσω έχει η αχλάδα την ουρά’’!!!

Πριν λίγες μέρες, είδα και άκουσα την καλεσμένη σε ένα κανάλι, ευειδή κυρία και τέως Υπουργό, να δηλώνει  ότι ‘’αυτή και ο χώρος της είναι κατά της Τουρκίας και του Ερντογάν – και το καταχάρηκα- αλλά πρόσθεσε αμέσως και χωρίς άλλη ερώτηση ότι ‘’ευθύνεται  όμως  και η κυβέρνησή μας για το μεταναστευτικό της πρόγραμμα’’. Μπράβο σας κυρία μου,  άξιος ο μισθός σας και πάντα τέτοια. Σας βεβαιώνω ότι δεν είστε η μόνη ούτε και στον κομματικό σας χώρο. Γελάσατε;;; Και πού είστε ακόμα, συνεχίζουμε:

Προχθές άκουσα τη χαρακτηριστική συριστική φωνή του κ. Άδωνη Γεωργιάδη σε άλλο κανάλι να προσπαθεί να ‘’αποστομώσει’’ κάποιον ομώνυμο και συγγενή τέως Πρωθυπουργού  και έκανα μια στάση στο ζάπινγκ μου. Μιλούσαν για ένα δημοσίευμα των Financial Times που χαρακτήριζε την Ελλάδα ως σύγχρονο οικονομικό θαύμα.  Ο δεύτερος απεφάνθη επανειλημμένα  ότι είτε το δημοσίευμα είναι πληρωμένο από την κυβέρνηση, είτε ο αρθρογράφος έχει πάρει ναρκωτικά.  Ξαναγελάστε λοιπόν αλλά μην τολμήσετε να πείτε καλά λόγια για τη χώρα μας, γιατί μπορεί να σας τρέχουν  στον  ΟΚΑΝΑ  ή μπορεί και στα δικαστήρια για εγκληματική δωροληψία που η ποινή της φθάνε μέχρι τα 10 χρόνια κάθειρξη!!!

Να συνεχίσουμε λοιπόν για λίγο ακόμα, γιατί εδώ αρχίζει το μεγάλο αστείο. Πριν όμως αποφανθείτε για την εντιμότητα και την ευθυκρισία μου, διαβάστε όλη τη συνέχεια και συμβουλευθείτε και κανένα ανεξάρτητο συνταγματολόγο – αν έχει μείνει κανένας-  ή ρωτήστε κανένα πρωτοετή φοιτητή της Νομικής, κάτι θα ξέρει να σας πει σχετικό. Εγώ πάντως δηλώνω ότι δεν είμαι νομικός, δεν ρώτησα κανένα και κυρίως ότι δεν ανήκω σε κανένα Κόμμα. Έχω τις απόψεις μου και είμαι οπαδός της ελεύθερης σκέψης και οικονομίας, που προβλέπει η συνταγματικά κατοχυρωμένη δημοκρατία – η γνήσια.

Άκουσα επανειλημμένα τον κ. Πρωθυπουργό να δηλώνει για το θέμα των παρακολουθήσεων του Αρχηγού του ΠΑΣΟΚ ότι η διαδικασία ήταν νόμιμη αλλά λόγω της ιδιότητας του προσώπου, έπρεπε να δείξουν μια ιδιαίτερη περίσκεψη και για αυτό ζήτησε τις παραιτήσεις του αρχηγού της ΕΥΠ και ενός συνεργάτη του.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, γιατί τελικά από κεκτημένη ταχύτητα κάτι πήγε στραβά και από ό,τι φαίνεται έβλαψε δημοσκοπικά και τον νέο αρχηγό, αφού ο κόσμος έχει τόσα άλλα και ζωτικά προβλήματα και οι ταγοί του έθνους περί άλλα τυρβάζουν και μάλιστα όχι και τόσο δημοκρατικά. Εγώ θα απευθυνθώ στον κ. Πρωθυπουργό της χώρας  ανοικτά – ελπίζοντας να μου το επιτρέψει – του οποίου δεν ήμουν οπαδός, αλλά εκτιμώ ιδιαιτέρως το έργο του και μάλιστα  κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες.  Σημειώνω ταπεινά  ότι είμαι  αρκετά έμπειρος  στη διεθνή πολιτική, γέρων 89 ετών  και δεν πληρώθηκα από κανένα για να γράψω το παρόν, όπως γράφω συχνά και στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.com.

Από ότι γνωρίζω, η ΕΥΠ με  τις προϋποθέσεις που την διέπουν  μπορεί να κάνει κάθε έλεγχο σε κάθε πρόσωπο αδιακρίτως ιδιότητας, αφού,  σύμφωνα με το άρθρο 4 του Συντάγματος  ΟΛΟΙ οι  Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στον Νόμο. Με τις δηλώσεις σας κύριε Πρωθυπουργέ με κάνατε να αισθάνομαι  πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Πώς είναι  δυνατόν να υπάρχει το ανεξέλεγκτο κυρίως σε πρόσωπα  που, ενδεχομένως, θα κληθούν να αναλάβουν τις τύχες της χώρας ;;; Το γεγονός ότι αντιδρούν τα άλλα κόμματα δεν μπορεί  να αλλάξει τα γεγονότα, εκτός της περίπτωσης που δεν τηρήθηκαν απόλυτα οι κανόνες και τα μέσα  που χρησιμοποιήθηκαν από την ΕΥΠ. Όλα τα άλλα είναι από του πονηρού και δημιουργούν διακρίσεις σε βάρος των μικρών και αδυνάτων και εγώ είμαι ένας από  αυτούς τους  πολίτες, που ηχούν απειλητικά στα αφτιά τους και οι δικές σας προτροπές να ισχύσει μια ειδική μεταχείριση που εσείς οι ίδιοι παραλείψατε ευτυχώς να   προβλέψετε στο σχετικό Νομοθέτημα.

Εγώ ο ταπεινός, ως υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών σε εμπιστευτική θέση των επικοινωνιών, για να λάβω τους απαραίτητους χαρακτηρισμούς ασφαλείας, ΕΤΝΑ, ΚΌΣΜΙΚ, ΑΚΡΩΣ ΑΠΌΡΡΗΤΟ και ΝΑΤΟ,  έχω υποστεί επί όλων των κυβερνήσεων αμέτρητους ελέγχους και σας βεβαιώνω ότι ΔΕΝ ΈΠΑΘΑ ΤΊΠΟΤΑ. Οι έντιμοι δεν φοβούνται κανένα έλεγχο ούτε και αποτελεί μομφή μια προβλεπόμενη από τον Νόμο ελεγκτική πράξη.    Αγαπητοί  αναγνώστες ελπίζω να απολαμβάνετε το ευθυμογράφημά μου νούμερο 2 και από τα δείγματά σας θα φανεί αν  θα συνεχίσω και μελλοντικά,  αφού  έχω πολλά ακόμα. Αντώνης Ταρνανάς

ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗ ΜΑ;; - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ

 

                                       ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ;;;

                                  Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ

 

Θα διερωτηθείτε και δικαιολογημένα πώς μου προέκυψε να ασχοληθώ με τον Ολυμπιακό [αφορά αποκλειστικά το ποδοσφαιρικό τμήμα του] και μάλιστα κάτω από τον τίτλο ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ, θέτοντας τον εαυτό μου σαν δεύτερο πρόσωπο απέναντι σε μια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα!!! Επί του παρόντος ίσως να μη σας  απασχολήσει, μπορεί όμως αυτό να συμβεί εις το άγνωστο μέλλον.

Σε μια παρατεταμένη τραγική εποχή, που ίσως δεν έχουμε εκτιμήσει ακόμα πλήρως τις συνέπειές της, προσπάθησα να μοιραστώ μαζί σας λίγη αισιοδοξία και για τα δυο αντικείμενα του κειμένου μου, αφού τα γνωρίζω αμφότερα πολύ καλά. Το ένα ως έντιμος και ειλικρινής φίλος του και το έτερο σαν ένα είδος αυτοψυχανάλυσης, αφού  και η ενασχόλησή μου με τα σοβαρά δεν φαίνεται να  απασχόλησε την επικαιρότητα, ούτε ενδεχομένως να βοήθησε κανένα. Ας εξετάσουμε τουλάχιστον την εύθυμη –εκ πρώτης όψεως- πλευρά της ζωής, αφού δεν ξέρουμε τι μας περιμένει!!!

Μην με παρεξηγήσετε και μην εκλαμβάνετε τα λεγόμενά μου με απόλυτη σοβαρότητα αφού το σημερινό μου άρθρο γίνεται προσπάθεια να εξελιχθεί   σαν ευθυμογράφημα.

Αρχίζουμε λοιπόν από τον Ολυμπιακό που είναι μεγαλύτερος και πιο γνωστός στο σύνολο και προφανώς ενδιαφέρει περισσότερους, ιδιαίτερα τελευταία με τα ‘’καμώματά’’  του. Δίνει την εντύπωση ότι διανύει μια φυσιολογική καμπή ή ξαναπερνάει τις παιδικές του αρρώστιες,  γιατί ενδεχομένως , απέφυγε όταν έπρεπε να λάβει τα  απαιτούμενα προληπτικά μέτρα που  η  πρόσφατη πανδημία κατέδειξε τη χρησιμότητά τους. Υπάρχει και μια δεύτερη άποψη που αναφέρει ότι σε όλα υπάρχει κορεσμός , ο οποίος  επιτείνεται στους ‘’χορτασμένους’’, αλλά  παραβλέπουμε αυτή την εκδοχή  σαν  αναπόδεικτη !!!

Επειδή είμαι αρκετά μεγάλος στην ηλικία και πιστός του γνώριμος και φίλος, σας βεβαιώνω ότι κάτι ανάλογο του έχει συμβεί  αρκετές φορές και  στο παρελθόν , αλλά το ξεπέρασε και ακολούθησαν, με αρκετή καθυστέρηση, τίτλοι, χαρές και πανηγύρια. Είναι άλλωστε κανόνας της ζωής ότι  τα πάντα έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Κουράγιο λοιπόν αδέρφια και θα ξανάρθουν καλύτερες μέρες, όπως συνήθιζε να  υπόσχεται  και ένας παλιός πολιτικός αρχηγός, που αναφερόταν  επίσης στο λαό στην εξουσία και στα τιμημένα γηρατειά . Εγώ πάντως, αφελής  από  παλιότερα σαν  μέσος Έλληνας, τα  πίστευα  όλα  αυτά, που ακόμα και τώρα  στα 89 μου  χρόνια τα περιμένω . Θα μου πείτε ότι και νάρθουν τώρα τι να τα κάνω;;; Ας έρθουν αυτά και άστα να βρίσκονται, που λέγανε παλιά. Κάποιοι νεότεροι θα βρεθούν να τα χρησιμοποιήσουν, γιατί  το ΚΑΛΌ  ποτέ δεν πάει χαμένο.

Μια και δώσαμε τις βολικές μας ερμηνείες σε ό,τι αφορά τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΌ και κάποια ‘’παράπλευρα που μας προέκυψαν ‘’εν τη ρύμη του λόγου’’, έρχομαι και σε μένα προσωπικά, που με γνωρίζω καλύτερα και  οτιδήποτε μου συμβαίνει δεν μπορεί να φορτωθεί σε προπονητή – για να τον αλλάξω –  σε μεταγραφές ή άλλα ιδιαίτερα  στοιχεία, που αφορούν ένα τόσο μεγάλο και καλά δομημένο ποδοσφαιρικό οργανισμό, με τίτλους και τιμές.

Δυσκολεύεστε ίσως να ανακαλύψετε τα  στοιχεία που με συνδέουν οντολογικά , με ένα τόσο μεγάλο και ιστορικό σωματείο, με το οποίο μας χωρίζουν 9 μόνο χρόνια ύπαρξης.  Παρότι είμαι ο νεότερος , με διακρίνει μια αστάθεια  στην περιορισμένη ούτως ή άλλως κίνησή μου. Δεν έχω  τίτλους, τιμές και δόξες, οι οποίες άλλωστε δεν με ενδιέφεραν και συνεπώς δεν τις επιδίωξα – χωρίς να είμαι σίγουρος ότι τις άξιζα. Προσωπικά  προσπάθησα να είμαι συνεπής σε αυτό που αποκαλείται ‘’κοινό περί δικαίου αίσθημα’’   το καθήκον  και τις προσταγές της καρδιάς μου, όπου τα έδωσα όλα. Το τελευταίο μάλιστα μου  ανταπέδωσε τα ίδια και καλύτερα , μένοντας με τη  βεβαιότητα ότι είχα λίγους μεν αλλά καλούς φίλους, που μεγάλο μέρος τους νομίζω ότι διατηρώ ακόμα. Σε κάθε περίπτωση – με δεδομένες τις ειδικές συνθήκες που μου καθόρισε η  ζωή, προσπάθησα πάντα για το γενικό  καλύτερο , χωρίς να είμαι σίγουρος ότι το πέτυχα. Δεν έχω όμως τύψεις για συνειδητές μου παραλείψεις, ατολμίες και πολύ περισσότερο για κακές σκέψεις σε βάρος συνανθρώπων μου,

Ας κλείσουμε λοιπόν το θέμα  με μια ανακεφαλαίωση και μια προσπάθεια  να βρούμε  ένα κοινό στοιχείο σύγκρισης των δυο περιπτώσεων του σημερινού μου πονήματος. Μπορώ   να ισχυριστώ κάλλιστα ότι αμφότερες  παρουσιάζουν τα πάνω και τα κάτω τους, στα όρια του φυσιολογικού, με τη μία από αυτές να την περιμένουν -  όταν  και αν οι συνθήκες το επιστρέψουν-  οι καλύτερες μέρες και αυτός είναι ο Ολυμπιακός .Οδηγούμαι σ’ αυτό το συμπέρασμα  γιατί  ένας παλιός του Πρόεδρος είχε ισχυριστεί ότι ο Ολυμπιακός είναι ιδέα,  ενώ η άλλη πλευρά, η δική μου,  ανήκει στην   ύλη και υπόκειται στους  κανόνες που την διέπουν. Πρόκειται για την  αφθαρσία της  που  ορίζεται συνήθως ως αξίωμα των φυσικών επιστημών ,  σύμφωνα με το οποίο τίποτα το υλικό δεν ξεκινάει από το μηδέν ούτε καταλήγει σε αυτό. Ουσιαστικά το αξίωμα έχει άμεση σχέση με το ουδέν εξ ουδενός και άντε να βρεις άκρη ποιος δικαιούται τις καλύτερες μέρες, την άνοδο στην εξουσία σαν λαϊκό προϊόν και κυρίως τη συμπερίληψη στα τιμημένα γηρατειά. Τώρα που βρίσκομαι στα έσχατα και  δεν θέλω να τα σκέπτομαι και να μελαγχολώ, δηλώνω μοναχικός τύπος που απολαμβάνω  τη μοναξιά μου και ούτε γάτα ούτε ζημιά, αφού  δεν περιμένω τίποτα!!!

Στη συγκεκριμένη περίπτωση το αξίωμα απαιτεί έναν ακριβέστερο ορισμό και επιπλέον συνήθως του αποδίδεται κάτι πολύ παραπάνω. Συγκεκριμένα, θέλουμε να αποδώσουμε και την έννοια ότι η ύλη κατά βάση διατηρεί κάποιον ιδεατό χαρακτήρα έστω και αν μεταμορφώνεται. Δεν είναι δηλαδή απλώς μια αρχή διατήρησης οπότε θα ταυτιζόταν  με την αρχή διατήρησης της μάζας αλλά μια γενικότερη αντίθεση στη φθορά.

Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι δεν προκύπτει καθόλου εύκολα από την καθημερινή εμπειρία που λέει ότι τα μέταλλα σκουριάζουν, το ξύλο καίγεται  αλλά    ο σπόρος γίνεται δέντρο. Περισσότερο προκύπτει από τη φιλοσοφική ανάγκη να   αντιμετωπίζεται σαν φυσικό φαινόμενο. Στην αρχαία Ελλάδα τέτοιες ιδέες έγιναν σημαντικό στοιχείο της κοσμοθεώρησης όταν οι φυσικοί φιλόσοφοι προσπάθησαν να μελετήσουν λογικά τη φύση χωρίς να εμπλέκουν τους θεούς, ίσως και σε μια πρώτη μορφή  αθεΐας.

Τελικά μπορείτε να σκεφθείτε γιατί ο υποφαινόμενος, που αποτελεί το ένα σκέλος της σύγκρισης, έφερε το ευθυμογράφημα στα μέτρα του, με τη μέθοδο Πούτιν   χωρίς την απειλή  των πυρηνικών. Επέλεξε  την προσωπική του ικανοποίηση, αντί της αρχικής του πρόθεσης να δώσει λίγη χαρά στους αναγνώστες του και να διασκεδάσει την τραγική ατμόσφαιρα της εποχής, γιατί δεν τη διέθετε ούτε  ο ίδιος . Είναι  δε γνωστή η φράση ”“Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”.     που εμφανίζεται στο έργο του Λουκιανού “Νεκρικοί Διάλογοι. Εκεί, ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος αναφέρεται ως ο μόνος που διέσχισε ποτέ τον Αχέροντα χωρίς να πληρώσει τον οβολό στο Χάρο – αφού δεν είχε.

  Είναι και αυτό ένα δείγμα της δυσκολίας  ανεύρεσης χαράς για να την μοιραστείς με τους άλλους, που μας αναγκάζει σε σοφιστικά  τερτίπια, προσθέτοντας  ένα ερωτηματικό στον αρχικό τίτλο του κειμένου, πράγμα που τελικά διέπραξα  και εγώ, χωρίς  ιδιαίτερη υστεροβουλία.

Με λίγα λόγια η αυθαιρεσία του δημιουργού μπορεί να κλέψει την τελευταία στιγμή  τις ελάχιστες ευκαιρίες  αληθινής χαράς και  να τις ανταλλάξει με ένα αμφίβολο happy end. Οι αναγνώστες όμως μπορούν να κάνουν τις δικές τους επιλογές και να αγνοήσουν τα ερωτηματικά από τον τίτλο του δημιουργήματος, επιλέγοντας  το τέλος της ιστορίας που τους ικανοποιεί. Αντώνης