[Εμπειρικές ερμηνείες καταστάσεων]
Το
πρώτο μέρος του τίτλου αφορά μια κατάσταση ύπνου, κατά την οποία το μυϊκό μεν σύστημα χαλαρώνει ενώ το νευρικό βρίσκεται
σε πλήρη λειτουργία. Παραθέτω τις βασικές αρχές του φαινομένου – όπως αυτές ορίζονται
από την επιστημονική κοινότητα και συνεχίζω με τις προσωπικές μου εμπειρικές
ερμηνείες και επιπτώσεις.
Ύπνος RΕΜ
Ο ύπνος REM (Rapid
Eye Movement) χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των ματιών, από εγκεφαλικά
κύματα που δείχνουν ενεργοποιημένα και μοιάζουν με πολύ ελαφρύ ύπνο ή με την
εγρήγορση, αλλά και από βαθιά χαλάρωση των μυών, παρόμοια με αυτή στο βαθύ
ύπνο.[1] Ο ύπνος REM στους
ενήλικες συνήθως καταλαμβάνει το 20% με 25% του συνολικού ύπνου και διαρκεί για
90-120 λεπτά. Κατά την περίοδο REM, η δραστηριότητα των νευρώνων του εγκεφάλου
είναι παρόμοια με εκείνη που υπάρχει τις ώρες που είμαστε ξύπνιοι, για αυτό τον
λόγο ο ύπνος REM αποκαλείται και παράδοξος ύπνος.’’
Το πρόβλημα με αφορά
προσωπικά, ύστερα από τρείς φορές που υποβλήθηκα στο ανάλογο ‘’επιστημονικό
πείραμα’’ , με τη διαπίστωση ότι ο ύπνος μου στο σύνολό του περιορίζεται στα
όρια του REM και τη διαβεβαίωση ότι αυτό οφείλεται σε ‘’μηχανικά’’ και όχι παθολογικά
αίτια και συνεπώς το έθεσα στο ‘’αρχείο’’. Μοναδικές του επιπτώσεις είναι ότι στερούμαι τον αναγκαίο φυσιολογικό
ύπνο , με τα όσα θετικά επακόλουθά του και
ότι ‘’σκέπτομαι’’ και στον –ελάχιστο χρόνο – που θα μπορούσα να το αποφύγω.
Θα μου πείτε γιατί σας
εμπλέκω σε ένα δικό μου πρόβλημα, που συν τοις άλλοις αποτελεί και προσωπικό
μου δεδομένο. Προσπαθώ απλά να
εξηγήσω την ‘’πλεονάζουσα’’ ίσως ενασχόλησή μου με την αρθρογραφία και τη δημόσια κριτική, που
με απασχολεί ακόμα και τις ώρες που ‘’ όλη η φύση ησυχάζει’’, κατά το λαϊκό
άσμα παλαιότερης εποχής.
Αν στη διάρκεια της
ημέρας, βρίσκονται εύκολοι τρόποι διαφυγής, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο στη
διάρκεια της νύχτας και δεν το θεωρώ πρέπον – ίσως να μην είναι και μπορετό –
να περιφέρομαι στους δρόμους και τα νυχτερινά στέκια, στην ηλικία μου. Έτσι
λοιπόν, κάθε πρωί, ξυπνώ με αμέτρητα θέματα που οι νευρώνες του εγκεφάλου μου επεξεργάστηκαν στη διάρκεια της νύχτας,
έτοιμα να αποτελέσουν τη θεματική ‘’επιφυλλίδα’’ της καινούργιας ημέρας και δεν
μπορώ να τα αγνοήσω ή να αντισταθώ στη ‘’γοητεία’’ τους. Από την άλλη πλευρά
είναι και η τρέχουσα επικαιρότητα, τόσο πλούσια σε προβληματισμούς, οπότε
υποβάλλω και τους αναγνώστες μου στην ανάγκη να πάρουν ‘’θέση’’ στην όποια
πλευρά επιθυμούν της πολιτικής μας διελκυστίνδας.
Χωρίς αυτό να το
επικαλούμαι σαν δικαιολογία ή να αποβλέπω σε φιλοφρονήσεις, αποτελεί για μένα μια πραγματική κατάσταση και
γι’ αυτό, κατά καιρούς προσπαθώ να περιορίσω την άμεση ενόχληση,
αρκούμενος στη δημοσίευση των θεμάτων μου στην προσωπική μου ιστοσελίδα,
με εξαίρεση όσους το επιθυμούν ή νομίζω ότι πρέπει να τους αφορά.
Έρχομαι τώρα στο
δεύτερο μέρος του τίτλου, δηλαδή σε ένα επίσης επιστημονικό θέμα, που μας απασχόλησε
στα μαθητικά χρόνια και τους ειδικούς στη φοιτητική τους περίοδο, που θα αντιμετωπίσουμε και πάλι
πρακτικά. Θα κρατήσουμε μόνο τα ελάχιστα εκείνα επιστημονικά στοιχεία που
προσδιορίζουν τις εφαρμογές και τις
όποιες σχετικές επιπτώσεις τους στη ζωή
μας.
‘’’’Η θεωρία πιθανοτήτων (αγγλικά: Probability Theory) είναι μια
αξιωματική μαθηματική θεωρία μέτρου. Πρόκειται δηλαδή για τον κλάδο των
μαθηματικών ο οποίος ασχολείται με την ανάλυση τυχαίων φαινομένων. Το μέτρο δε
της πιθανότητας ορίστηκε να είναι ένας θετικός αριθμός, μικρότερος ή ίσος με το
ένα.’’’’
Στη χώρα λοιπόν του
Αριστοτέλη – συχνά επικαλούμαστε αλλά
ελάχιστα έως καθόλου εφαρμόζουμε – τη βασική θεώρησή του για το μέτρο. Το
έχουμε σχεδόν καταργήσει γενικώς και εξακολουθούμε να παίζουμε με τις
πιθανότητες, όπως γίνεται στη θεωρία των ‘’ παιγνίων’’ του κ. Βαρουφάκη ή στις υπόγειες μπαρμπουτιέρες. Θα μπορούσε ο
καθένας να το κάνει ελεύθερα για τον εαυτό του, κανείς όμως δεν έχει το
δικαίωμα να παίζει με τη χώρα και τις αξίες της [ κυρίως πνευματικές ]. Στη
συγκεκριμένη περίπτωση , οι μαθητευόμενοι μάγοι
υποβιβάζουν το ‘’μέτρο της πιθανότητας’’ σε αριθμό που εγγίζει το μηδέν],
Ακούμε καθημερινά για
διαπραγματεύσεις που τελειώνουν και τελειωμό δεν έχουν, για επιτυχίες που θα
μας κάνουν χαρούμενους, τις οποίες αμφισβητούν δημόσια πρωτοκλασάτα στελέχη,
για κόκκινες γραμμές που έχουν γίνει πρώτο θέμα ανεκδοτολογίας και πάει
λέγοντας. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν αλλεπάλληλες αντικρουόμενες απόψεις,
στην ίδιο χώρο της συγκυβέρνησης και να επιμένουν να μας πείσουν ότι όλα πάνε
καλά; Δεν είναι δυνατόν ο κόσμος να τόχει τούμπανο ότι έχουμε αποδεχθεί όλα όσα
κατηγορούσαμε και να μιλάμε ακόμα για τις γραμμές που μας δημιουργούν
αχρωματοψία. Κύριοι ‘’υπεύθυνοι’’ πέστε την αλήθεια στο λαό , ΠΡΙΝ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΥ
ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. Ο Ελληνικός λαός δεν νοιάζεται για τις απόψεις των κακών
ξένων αλλά για το σημείο που αυτές μας έχουν οδηγήσει και δεν αποτελεί δικαιολογία
η στάση των δανειστών και του ΔΝΤ, αλλά
το αποτέλεσμα των δικών μας ενεργειών . Καταλάβετε πλέον ότι δεν γίνεται σοβαρή
πολιτική με τις πιθανότητες του νόμου
των παιγνίων .
Δεν περιμένουμε μια κρίση ειλικρίνειας για να
ομολογήσετε όσα μας κρύβετε ,με αντάλλαγμα την καρέκλα σας, ούτε θολώνει πλέον
τα νερά η προαναγγελία όποιας νέας ανακριτικής επιτροπής. Προσπαθήστε να σώσετε
τη χώρα και μετά ‘’βάλτε όλους ανεξαίρετα τους ενόχους στη φυλακή’’, εκτός αν
σκέπτεστε τις ενδεχόμενες καραμπόλες. Ευελπιστούμε ότι θα βρεθούν - μεταξύ σας – και κάποιοι άλλοι , σαν τον κ. Σκουρλέτη, που τόσο όψιμα
ανακάλυψε ‘’στημένους διαγωνισμούς’’ , έστω και αν αυτό αποτελεί ξεκαθάρισμα
ιδεολογικών λογαριασμών. Η Μακιαβελική όμως
δήλωσή του ότι θα ‘’πειθαρχήσει’’ κομματικά, σημαίνει ότι η
‘’ιδεοληψία’’ αποτελεί υπέρτερο αγαθό από την ‘’διαπιστωμένη’’ παρανομία και το
‘’ξεπούλημα’’ των ασημικών που οι ίδιοι μας λέγατε. Κάποιοι άλλοι
Συριζανέληδες, παλικαρίζουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν μέτρα που είναι
αντίθετα με την ιδεολογική ηθική τους, λες και όσα υπέγραψαν και ψήφισαν ήδη
ήταν σύμφωνα. Είναι και αυτό σαν την παραίτηση του κ. Καμένου για τον ΦΠΑ στα
νησιά και τόσα άλλα γλαφυρά μεν σαν θέματα αλλά καταστροφικά σαν αποτελέσματα.
Αυτοί οι άνθρωποι
είναι ασυναγώνιστοι στη γλωσσοπλασία και
την εφευρετικότητα. Ονομάζουν τον εκβιασμό της αφαίρεσης της έδρας, στους Βουλευτές Κοζάνης και περιχώρων, ως
ενημέρωση του κ. Σταθάκη και πολιτικό ‘’μασάζ’’. Πώς ονομάζουν όμως, την ωμή και καθυστερημένη δήλωση του κ. Τσακαλώτου
ότι η κυβέρνηση «έχει
ζορίσει» τη μεσαία τάξη διότι έδωσε προτεραιότητα στους φτωχούς’’;
Θεωρούν δηλαδή ότι η μεσαία τάξη
ανήκει στους προνομιούχους και πλούσιους, που τα κέρδη τρέχουν από τα
‘’μπατζάκια’’ τους; Τι έχουμε ακόμα να
ακούσουμε, τώρα που η πραγματικότητα τους έχει πλήρως ξεπεράσει και ψάχνουν να
βρουν το ειδικό περιτύλιγμα για να μας το σερβίρουν , σαν νέα ανάσταση, αφού
εκείνη που επαγγέλθηκε ο κ. Πρωθυπουργός πέρυσι ‘’δεν τους έκατσε’’. Τελικά μόνο στην κυρία Αυλωνίτου μπορούμε
να ελπίζουμε, αφού με τις φωνές και τις κολυμβητικές
της γνώσεις θα μας επιβάλει το ‘’σκάσε
και κολύμπα’’.
Αντώνης Ταρνανάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου