ΑΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ

         Νοσταλγικές  φαντασιώσεις

Στον τακτικό μου πλέον πρωινό περίπατο - αν και κινούμαι  στο ίδιο γνώριμο  περιβάλλον - με ελάχιστες γεωγραφικές παραλλαγές – καθημερινά ανακαλύπτω καινούργια πράγματα. Μετά την κατάταξη των πέραν των 65 ετών σε ειδική προστατευόμενη ομάδα του πληθυσμού [όπως  για τις καρέτα - καρέτα], σκέπτομαι ότι θα αργήσει πολύ ακόμα   η ελεύθερη κυκλοφορία . Υπολογίζω ότι, για μας  τους υπέρογδονταεξάρηδες και τους λοιπούς ‘σεσηπότες’, η σταδιακή    απελευθέρωση,  όπως άφησαν να εννοηθεί,   θα ξανανοίξει  τις πόρτες μας όταν εκλείψει παντελώς η επιδημία και για κάποιους ίσως  μετά θάνατον.

 Dum spiro spero που έλεγαν οι Λατίνοι την εποχή του Κικέρωνα ή παρηγοριά στους γέροντες μέχρι να βγει η ψυχή τους που θα έλεγε ο λαός μας.  Καιρός μας και καιρός τους θα πρόσθετα εγώ, προετοιμασμένος και ευγνώμων για κάθε συνέχεια και συνέπεια!!!

Η πρωινή βόλτα απέκτησε και μια πιο ενδελεχή ματιά και παρατήρηση. Το μέρος που γεννήθηκα και στα παιδικά μου χρόνια γνώριζα κάθε γωνιά του, το γεγονός ότι    το διατρέχω  με αυτοκίνητο , μου στέρησε πολλές πληροφορίες, που διαφοροποιούν  την τελική εικόνα.

Έτσι λοιπόν, αν και κινούμαι στην ίδια ακτίνα από την κατοικία μου, ξαναγνωρίζω την περιοχή. Το  αργό περπάτημά μου δεν αφήνει περιθώρια να μου ξεφύγει η παραμικρή λεπτομέρεια, αφού το σύνολο των αισθήσεών μου βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση. Σήμερα βρέθηκα ακόμα και σε αδιέξοδα, αφού το δρομάκι που ακολούθησα με οδήγησε στην αυλή ενός σπιτιού. Τελικά να δείτε ότι ο ιός αυτός, πέραν της πειθαρχίας θα μας υποχρεώσει να   ενστερνισθούμε πολλά και χρήσιμα, συμπεριλαμβανομένης   της πατριδογνωσίας. Θα μάθουμε τον τόπο μας αλλά δεν θα γνωρίσουμε ποτέ τους γείτονες μας, αφού αποφεύγουμε συστηματικά να  συμπίπτουν χρονικά τα δρομολόγιά μας.

Σήμερα  συναντήθηκα επίσης  με πολλά ξεχασμένα αρώματα, που τα θεωρούσα οριστικά χαμένα,  αφού η καθαρότητα της πρωινής ατμόσφαιρας, επέτρεπε στο γιασεμί και τα ελάχιστα που είχαν απομείνει άνθη της πορτοκαλιάς,  να διαχέουν το αγνό και έντονο μεθυστικό άρωμά τους σε κάθε περαστικό. Βούλωσαν κυριολεκτικά τα ρουθούνια μου και μισή ώρα αργότερα, που επανήλθα στο σπίτι μου, νιώθω ακόμα  έντονα, τις όμορφες μυρωδιές που συνέλαβαν στο πέρασμά μου.

Μου έλειψαν όμως τα  χαρακτηριστικά χρώματα της Άνοιξης, γιατί κάποιες καλές ημέρες του Φλεβάρη, ξεγέλασαν τις όμορφες τρελές αμυγδαλιές και βιάστηκαν να ανθίσουν  φέτος τόσο πρόωρα.  Ίσως πάλι,  μάθανε για τον κορωνοϊό και φοβισμένες μήπως δεν μπορέσουν να μας χαρίσουν την φυσική  τους ομορφιά, τίναξαν πρόωρα τα άνθη τους για να προλάβουν κάθε ενδεχόμενο  !!! Ήρθαν όμως και πάλι στο μυαλό μου οι στίχοι του ομώνυμου ποιήματος του Γιώργου Δροσίνη και ‘’ στοχάστηκα’’ τις ενδεχόμενες συνέπειες της τρέλας τους!!!

Οι ομορφιές στον τόπο μας όμως δεν λείπουν και μπορείς να τις βρεις στις αστραφτερές αυλές των σπιτιών, τις γλάστρες και τα δεντράκια των κήπων και των δρόμων και το επιμελημένο άσπρισμα όλων των πεζοδρομίων λόγω του Πάσχα.

Γυρίζοντας στο σπίτι μου στην Αταλάντη – στον τέταρτο όροφο και μάλιστα σε υπερυψωμένο έδαφος -  σκέφθηκα  να μοιραστώ μαζί σας τις όμορφες εικόνες από τη  θέα προς το καταπράσινο βουνό και τη γαλάζια θάλασσα  του Βόρειου Ευβοϊκού που καθημερινά αντικρίζω.  Αντώνης