Βουρτσελισμός

 

[Επαναφορά παλιών μεθοδεύσεων]

 

 

Πρόκειται για  όρο που αναφέρεται στο παρατσούκλι συγκεκριμένου  προσώπου [όπως λέμε μιθριδατισμός], αλλά αφορά πλείστες όσες περιπτώσεις και τον κουβαλάω μέσα μου περισσότερο από 75 χρόνια. Για μένα και όσους τον γνώρισαν, σημαίνει φιλαυτισμός, φιλαυτία ή φιλοτομαρισμός, ορολογία με την οποία είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνούσε και ο κ. Μπαμπινιώτης. Πριν εξηγήσω πώς μου προέκυψε η ανάγκη να αναφερθώ στο θέμα, οφείλω να εξηγήσω την αιτία που μου προκάλεσε την υιοθέτηση του χαρακτηρισμού.

Με την απελευθέρωση της χώρας από τα στρατεύματα κατοχής και στα πρόθυρα του εμφυλίου, που στην επαρχία ήταν πολύ έντονος, οι ενήλικες άντρες κινδύνευαν να στρατευθούν από τον ΕΛΑΣ ή να επιστρατευθούν τοπικά από τις Ένοπλες δυνάμεις, για την πολεμική αντιπαράθεση. Ο καθένας που ήθελε να το αποφύγει χρησιμοποιούσε διάφορους τρόπους και τεχνάσματα, που δεν ήταν πάντα αποτελεσματικά, ή μετακόμιζε στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ο συγχωρεμένος ο Μπαρμπαγιάννης [το επώνυμό του ήταν σχεδόν άγνωστο] σκέφθηκε να κάνει τον κουτσό. Κυκλοφορούσε με ένα μπαστούνι, δίνοντας την εντύπωση ότι έχει πλήρη αναπηρία. Λέγεται μάλιστα ότι με την ίδια μέθοδο απέφυγε και τη γενική επιστράτευση στον πόλεμο, παίρνοντας και ένα χαρτί αναπηρίας και αργότερα ένα πενιχρό επίδομα και μια άδεια ‘’πάγκου’’ σε τοπικά πανηγύρια. Θυμάμαι ότι σε μια συγκεκριμένη εμποροπανήγυρη της πόλης [6-10 Αυγούστου], είχε ένα από τα γνωστά στους παλιότερους καροτσάκια, με χύμα παγωτό [χωνάκι ή φόρμα – ανάμεσα σε δυο λεπτά μπισκότα].Εγώ  ανέλαβα   [γύρω στα 10 μου] την πώλησή του, έναντι ευτελούς αμοιβής με το κομμάτι. Έτσι λοιπόν, κάθε βράδυ  – πάντα μετά τα μεσάνυχτα – εμφανιζόταν  το αφεντικό μου, μετρούσε τα κενά  χωνάκια ή τα αντίστοιχα μπισκοτάκια φόρμας  και μου έκανε τη χρέωση, χωρίς να υπολογίζει ότι το υλικό αυτό, έσπαγε και δεν αποτελούσε πάντα δείγμα πώλησης. Τις περισσότερες φορές δούλευα 20 ώρες την ημέρα και δεν έπαιρνα δεκάρα, λόγω του τρόπου υπολογισμού, διότι μου τα χρέωνε σαν  προσωπική μου κατανάλωση. Μέσα στην απελπισία και την παιδική μου αφέλεια, μου ξέφυγε να του θυμίσω ότι έκανε ψεύτικα τον κουτσό, αφού τον είχα δει στο σπίτι του να βαδίζει κανονικά. Προσπάθησε να με ηρεμήσει και έκτοτε μου έδινε ένα ποσοστό επί των εισπράξεων, πιέζοντας με να μη το πω σε κανένα. Ο καημένος ο μπάρμπα-Γιάννης, στην προσπάθειά του να μην αποκαλυφθεί , συνέχισε τη μέθοδο αυτή για το υπόλοιπο της ζωής του, με αποτέλεσμα να καταστεί πραγματικά χωλός.

Έρχομαι τώρα στην ανάγκη που με ώθησε στη χρήση του συγκεκριμένου τίτλου , που με γύρισε τόσες δεκαετίες πίσω και μου θύμισε αλήστου μνήμης εποχές. Όπως τότε, δυστυχώς  και στις μέρες μας  υπάρχουν πολλοί που  αναζητούν προσχήματα αποφυγής του εμβολίου. Δεν γνωρίζω τον λόγο αλλά υποψιάζομαι πολλούς και κυρίως για εκείνους που θέλουν να μην είναι στους πρώτους, αφήνοντας κάποιους άλλους να αποτελέσουν τα πειραματόζωα στη μαζική του   εφαρμογή. Αυτό αποτέλεσε την αφορμή να επεκταθώ και σε παράλληλα συμπτώματα που αποδίδονται  στο εμβόλιο, θεωρώντας τα είδος Βουρτσελισμού. Και ως εδώ ας το αποδώσουμε στον ενδεχόμενο φόβο και την όποια  αμφισβήτηση δημιουργεί κάθε τι καινούργιο. Είναι απαράδεκτη όμως η μεθοδολογία που εξικνείται μέχρι του σημείου να ισχυρίζονται ότι ‘’ υπάρχουν  θύματα και ότι αυτό αποτέλεσε και αφορμή να σταματήσουν οι εμβολιασμοί’’.

Ενοχοποιούν τεκμηριωμένες αποφάσεις επιστημόνων  παγκοσμίου κύρους, αντιπαραθέτοντας υπαρκτά ή  φανταστικά πρόσωπα που ‘’ειδοποιούν’’ για τους κινδύνους του εμβολίου. Παρουσιάζουν τις απόψεις τους σαν μια φιλική προσπάθεια   να βοηθήσουν και τους άλλους να αποφύγουν τον ‘’κίνδυνο’’. Δεν πρόκειται βέβαια για καθαρά ελληνικό φαινόμενο, αφού  η αντίδραση στο εξωτερικό είναι πιο  οργανωμένη και ίσως   κατευθυνόμενη, ώστε να καταστήσει ‘’δυσχερή έως αδύνατη’’ την επιδιωκόμενη  γενική ανοσία του πληθυσμού.  Το παγκόσμιο επίτευγμα απόκτησης εμβολίου σε τόσο σύντομο χρόνο, μπορεί να πάει χαμένο μπροστά σε κάποιες σκοπιμότητες που εύκολα παρασύρουν  τις  εύπιστες μάζες ή τους συνομωσιολόγους, που η πανδημία τους παρέχει πεδίο δόξας λαμπρό για να περάσουν τις απόψεις τους. Ορισμένοι [μεγαλοδημοσιογράφοι] επικαλούνται ακόμα και τον χαρακτηρισμό του εμβολίου ως προαιρετικού στη Γερμανία, σαν απόδειξη της ‘’επικινδυνότητάς του]. Ακόμα και κάποια Κόμματα δεν είναι άμοιρα στην αμφισβήτηση όχι μόνο του εμβολίου αλλά και των λαμβανόμενων κατά καιρούς μέτρων. Ενδεικτικά είναι και όσα ακούστηκαν χθες ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας από αρχηγό Κόμματος και τα σχόλια που ακολούθησαν.

Μήπως η πολιτεία πρέπει να μας προστατεύσει από όλους αυτούς τους ψεκασμένους ή συστηματικούς ψεκαστές της κοινής γνώμης!!!.  Προσωπικά δηλώνω ότι μετά χαράς θα αποδεχθώ τη Δευτέρα  την  ημερομηνία που θα μου  υποδειχθεί για τον εμβολιασμό μου .     Αντώνης