ΚΡΑΜΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΡΑΜΕΡ

 

          ΚΡΑΜΕΡ  ΕΝΑΝΤΙΟΝ  ΚΡΑΜΕΡ

                 Μια  Εμπειρική  Άποψη

 

Θα διερωτηθείτε ίσως τι θέλει αυτός ο άσχετος και συχνά-πυκνά ανακατεύεται με ένα τόσο πολύπλοκο κοινωνικό θέμα  και ίσως  έχετε δίκιο. Σωστά διακρίνετε ότι πίσω από τον τίτλο αυτό κρύβεται και η  διαμάχη για τα δικαιώματα της γυναίκας, τα οποία ανέκαθεν και ειλικρινά υπερασπίζομαι, εμμένοντας στο [Ladies first], που λένε στο χωριό μου, ενώ  αρχίζουν να το αμφισβητούν κάποιες κυρίες. Η τιμητική διάκριση  δεν επιβλήθηκε με Νόμο αλλά προέκυψε αυθόρμητα, σαν αναγνώριση  φυσικής και βιολογικής  υπεροχής [ πρώτη μεταξύ ίσων].  Πριν εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ, να δούμε τι πραγματεύεται η ομότιτλη πολυβραβευμένη ταινία της συντηρητικής κοινωνίας  του 1979, που βασίζεται στο βιβλίο του Έιβερι Κόρμαν

Ένας εργασιομανής και στέλεχος εταιρείας, επιστρέφοντας στο σπίτι του, βρίσκει τη γυναίκα του αποφασισμένη να τον εγκαταλείψει και αναγκάζεται να αναλάβει μόνος του την ανατροφή του νεαρού γιού τους. Αυτό από μόνο του  αποτελεί ένα δυσκολότατο εγχείρημα και το γνωρίζω καλά γιατί το βίωσα προσωπικά με δυο παιδιά και μάλιστα σαν αποτέλεσμα θανάτου της συζύγου μου. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη μητέρα, γιατί δεν είναι από τη φύση του πλασμένος να το κάνει. Του λείπει το βιολογικό εργαλείο που οι ειδικοί  επιστήμονες αποκαλούν ‘’μητρικό φίλτρο’’, το οποίο δεν αναπληρώνεται από μελέτη εγχειριδίων, αγάπη ή οποιαδήποτε  άλλη ενέργεια. Προσωπικά τα δοκίμασα όλα ,αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι τελικά  έπραξα το σωστό. Έκαστος εφ΄ω ετάχθη, αναφέρει ο  Ηρόδοτος και επαναλαμβάνει  ο  Απόστολος Παύλος .

Επανέρχομαι στην πλοκή του έργου. Ανάμεσα σε πατέρα και γιο  αναπτύχθηκε ένα αδυσώπητο μίσος, γιατί ο πρώτος είχε και τη δουλειά του ενώ  ο νεαρός είχε χάσει την προσοχή και την αγάπη που μοναδικά του έδινε η μητέρα του. Εν τω μεταξύ, ο πατέρας του ‘’γνωρίζεται’’ με μια γειτόνισσα, που ήταν αυτή που υπέβαλε στη σύζυγό του την ιδέα της εγκατάλειψης. Ύστερα από μήνες και με αφορμή ένα ατύχημα του πατέρα , εκδηλώνονται  τα πρώτα αισθήματα αγάπης  με τον γιό του.

Ενάμιση χρόνο αργότερα, η μητέρα επανέρχεται να διεκδικήσει το παιδί της και το Δικαστήριο την δικαιώνει όχι με βάση τα πειστήρια αλλά επειδή πιστεύει ότι η  μάνα μπορεί να προσφέρει περισσότερα , ο δε σύζυγος  δεν θέλει να επικαλεσθεί τη μαρτυρία του γιού του για  να μην  τον υποβάλει  σε μια τόσο οδυνηρή   δοκιμασία. Τελικά η μητέρα επικοινωνεί με τον τέως σύζυγό της και  του  ζητάει  να μιλήσει ιδιαιτέρως με τον γιο της, αφού καταλαβαίνει πια ότι αυτός βρίσκεται στο σπίτι που του πρέπει και προφανώς υπερασπίζεται και η ίδια το συμφέρον του παιδιού της!!! Σημειώνω  ότι είδα την ταινία μαζί με τα παιδιά μου [ 6 και 16 ετών ], δυο χρόνια μετά τη δική μας  απώλεια,  την οποία και ξαναζήσαμε και οι τρεις μας , χωρίς όμως να μιλήσουμε ποτέ ,για όσα βιώσαμε  οικογενειακά.

Ο διαχωρισμός  των δικαιωμάτων της γυναίκας και τα περί γυναικοκτονίας , αποτελούν σαφή  υποβάθμιση έναντι των γενικών   ανθρώπινων δικαιωμάτων,  που  επιβάλλουν  την απόλυτη ισότητα,  ανεξάρτητα από  φύλο,  χρώμα ή άλλα ειδικά  χαρακτηριστικά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο,οι γυναίκες καθίστανται  χωριστή  κατηγορία  ανθρώπων  και συνεπώς δημιουργείται  ένα είδος ρατσισμού και μάλιστα  από την ίδια την πολιτεία και με δική τους  συναίνεση και συνευθύνη . Έχω την εντύπωση ότι κάποιες γυναίκες αδικούν τον εαυτό τους και υποβαθμίζουν τον παγκόσμια αναγνωρισμένο ρόλο τους στην κοινωνία από προκατάληψη ή κακή εκτίμηση της μοναδικότητας που τους εμπιστεύτηκε η φύση. Κανείς δεν μπορεί να τις υποχρεώσει να καταστούν  μηχανήματα αναπαραγωγής , λειτουργώντας κατά συνείδηση, χωρίς όμως  να θεωρούν τη μοναδικότητά τους υποβάθμιση. Σκεφθείτε να διεκδικήσουν  ανάλογες διαφοροποιήσεις και οι άντρες ή άλλες  ομάδες συμφερόντων , αντί να τεθούν κάτω από την ίδια ομπρέλα προστασίας, λαμβάνοντας  ενδεχομένως περισσότερα και αυστηρότερα μέτρα, αφού είναι  χωριστό πράγμα η ειδική φροντίδα προς τη γυναίκα [ μάνα, αδελφή, φίλη ή συνεργάτιδα].

Στην εποχή μας οι άξιες γυναίκες έχουν όλα τα δικαιώματα των ανδρών και τιμούν τον ρόλο τους, έχοντας μάλιστα  μια ιδιαίτερη προτίμηση απέναντί τους, αφού αποτελούν και το τρυφερό και όχι ‘’αδύνατο’’ πλέον φύλο. Μπορούν όλες να προστατευθούν  από την εκμετάλλευση και ενδοοικογενειακή ή κοινωνική βία του άλλου φύλου, με γενικά μέτρα ακόμα και με την καθιέρωση  ιδιώνυμου. Στην εποχή μας άλλωστε η βία δεν περιορίζεται μόνο στις γυναίκες, αφού  έφθασε και στα παιδιά και δεν αποτελεί πλέον λύση η δημιουργία αντίστοιχων συλλόγων προστασίας, οπότε προστίθεται και το ερώτημα τι κάνουμε με τους ηλικιωμένους, που βρίσκονται διάσπαρτοι δια διάφορα ‘’ειδικά’’ κολαστήρια!!!  Όλα αυτά συνιστούν κοινωνικό και όχι συνδικαλιστικό θέμα, όπως άρχισε να αντιμετωπίζεται από κάποιες γυναικείες ομάδες,  μετά το νέο οικογενειακό δίκαιο τη δεκαετία του 1980.

Οι άνθρωποι είναι όλοι ίσοι και αποτελεί κακή υπηρεσία και υποβάθμιση η κατηγοριοποίησή τους με οποιαδήποτε κριτήρια , τα οποία δημιουργούν ταξική αντιπαλότητα  ανάμεσά τους. Το θέμα λύνεται με την σωστή παιδεία, αυστηρή νομοθεσία και κατανόηση. Τα υπόλοιπα μάλλον βλάπτουν, αφού οδηγούν στον κοινωνικό αυτοματισμό ή στο διαίρει και βασίλευε!!! Ο γνωστός Πέρσης ποιητής Σααδή αναφέρει σχετικά: Όταν ρίξεις ένα βέλος στον εχθρό σου, πρόσεξε μην είσαι εσύ στον στόχο που σημαδεύεις. Αντώνης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν είναι το 699^ο δημοσίευμα στην ιστοσελίδα μου από της δημιουργίας της το 2016 και έχω δηλώσει ότι όταν φθάσω στα 700 θα σταματήσω. Όλα τα πράγματα κάποτε τελειώνουν!!! Συνεπώς απομένει μόνο ένα για να κλίσει ο κύκλος της αρθρογραφίας μου. Θα συνεχίσω να απαντώ σε διαπροσωπική επικοινωνία με τους φίλους μου, όσο ακόμα ο πανδαμάτωρ χρόνος μου το επιτρέψει. Αντώνης