Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2022

LAST BUT NOT LEAST

 LAST  BUT  NOT  LEAST

 

Η πασίγνωστη έκφραση του τίτλου, που έχει τις ρίζες της στη Βίβλο, σημαίνει ότι η σειρά αναφοράς προσώπων, γεγονότων η πραγμάτων, δεν καθορίζει υποχρεωτικά  και την αξία ή τη σημαντικότητά τους. Στον επαναστατικό του λόγο ο Χριστός, όπως επιβεβαιώνεται και από τα πράξεις του, διακήρυττε ότι και οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Με τη μικρή μου αυτή εισαγωγή θέλω να επισημάνω ότι και το τέλος ή το  τελευταίο σε μια  κατάταξη, που γίνεται με ανθρώπινα κριτήρια , ουδόλως υπολείπεται σε αξία και σπουδαιότητα όσων έχουν προηγηθεί στην προτίμηση.

Ας αρχίσω από τα δικά μου ταπεινά και ασήμαντα κείμενα και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που εγγίζει το  φυσικό και φυσιολογικό μου ‘’τέλος’’.  Δεν μπορεί όμως κανείς να  θεωρήσει λιγότερο ενδιαφέροντα  ή σημαντικά τα τελευταία από το προηγούμενα. Κάνω αυτή τη διευκρίνιση διότι   διαπιστώνω – από την   ανταπόκριση των αναγνωστών μου -  ένα  συνεχώς μειούμενο ενδιαφέρον. Προσωπικά  είμαι βέβαιος ότι από τα πρωτόλεια και ανεπεξέργαστα πονήματά μου, η προσθήκη της εμπειρίας μου, προσφέρει  μια αισθητή  ποιοτική διαφορά,  βελτίωση στον  τρόπο αντίδρασης στα κοινά και πιο θαρραλέα προσέγγιση των σημαντικών γεγονότων, χωρίς φόβο και πάθος, όπως συχνά αναφέρω  εσχάτως. Αυτό επισημαίνεται με πολύ πιο θερμά και  εγκωμιαστικά λόγια από λιγότερους μεν αλλά πιο ειδικούς και μάλιστα ακόμα και  άγνωστους αναγνώστες .

Δεν προσπαθώ να πείσω κανένα να με διαβάζει αφού, όπως έχω επισημάνει, άρχισα και συνεχίζω να γράφω κυρίως για μένα και για να ΄΄γεμίζω’’  τον αμέτρητο μοναχικό μου χρόνο. Συνεπώς μπορώ και ο  ίδιος να διαπιστώσω  την ποιοτική διαφορά και αυτήν μόνο επισημαίνω στην συγκεκριμένη κριτική μου. Δεν τα πουλάω να γραφόμενά μου αλλά τα μοιράζομαι με τους φίλους μου, χωρίς να προσδοκώ οποιοδήποτε όφελος ή να υπηρετήσω κάποια σκοπιμότητα.

Ας ξεφύγουμε όμως από τα προσωπικά – που  έμμεσα  αφορούν συνολικά τη σύγχρονη κοινωνία μας και όχι μόνο -  για να ασχοληθούμε με τα άμεσα προβλήματά της, που σαν παλιός και έμπειρος παρατηρητής της, μπορώ να πω ότι έχει χαθεί κάθε μέτρο, ύστερα από την έλλειψη κανονικότητας που μας απέδιδαν σε προηγούμενες περιόδους και   πολλοί  ’’εταίροι’’. Στην Ευρώπη που ανήκουμε αυτοδίκαια αλλά και με εθνική μας επιλογή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συνεπώς αποτελούμε και οργανικό της μέλος , μας απέδιδαν κάποια συγκεκριμένη εποχή μια διαφορετικότητα. Την διαφοροποίησή μας αυτή, παρερμήνευσαν  Ευρωπαίοι παράγοντες και μας φόρτωσαν τα περιβόητα μνημόνια, για τα οποία – εκ των υστέρων και αφού ακόμα πληρώνουμε τις συνέπειές τους – μας ζήτησαν συγγνώμη, επιχειρώντας κάποτε και την αποπομπή μας. Δεν το κατάφεραν  τελικά  γιατί δεν το επέτρεπε το καταστατικό , χωρίς τη συγκατάθεσή μας . Κάποιοι εξ ημών βέβαια έσπευσαν να ομολογήσουν ότι συμφωνούν και το επιδίωξαν  ενώ κάποιοι άλλοι το προκαλούσαν με τη στάση τους ακόμα και με δημοψήφισμα!!! Οι τελευταίοι αναγκάστηκαν – γιατί άραγε -  να δηλώσουν πίστη και αφοσίωση  την οποία επαναλαμβάνουν κάθε φορά που  βρίσκονται εκτός της χώρας, ενώ  στο εσωτερικό η στάση τους κρίνεται επαμφοτερίζουσα . Άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων - όπως αναγκάζομαι συχνά να επαναλαμβάνω – αλλά νομίζω ότι μάλλον παίζουν εν ου παικτοίς -  για τους δικούς τους κομματικούς και ιδεοληπτικούς λόγους.

Έχω συχνά αναφερθεί στο θέμα  και σχετικά πρόσφατα κατονόμασα πρόσωπα και παρατάξεις αλλά  ακολουθώ και   την επιστημονική άποψη  ότι η ‘’ επανάληψη μήτηρ πάσης  μαθήσεως ‘’ .  Αφού οδηγεί από την προσωρινή εγγραφή αυτών των σχηματισμών νευρωνικής ενεργοποίησης στη σταδιακή τους ενίσχυση και στην τελική παγίωσή τους ως σταθερών μνημονικών αποτυπωμάτων’’. Όπως κάνω συχνά τελευταία με  την αύξηση της εμπειρίας μου, εκμεταλλεύομαι λέξεις, ρήσεις ή φράσεις για να συμβάλω και στην διεύρυνση του γνωστικού  μας επιπέδου.

Με τρομάζει η σκέψη ότι άνθρωποι ακομμάτιστοι της διπλανής πόρτας, με ορθή σκέψη και κατά τεκμήριο εχέφρονες, παρασυρμένοι προφανώς από τα καθημερινά ακούσματα εκπροσώπων παρατάξεων, έχουν αρχίσει να ‘’ακούνε’’ και τις τουρκικές απόψεις για το ποιος ξεγύμνωσε τους μετανάστες στον Εύρο και γνώμες ‘’τρίτων’’ για πολιτική ευθύνη των βιαστών, συνδέοντας το γεγονός και με εκείνο του δυο αστυνομικών στο τμήμα Ομονοίας και πάει λέγοντας. Εν τω μεταξύ όλα σχεδόν τα κανάλια έχουν αναγάγει το θέμα των βιασμών σε μοναδικό  και ίσως από σύμπτωση  δεν χάνουν την ευκαιρία να προβάλουν ταινίες αναλόγου περιεχομένου και βίας, ώστε να στραφεί το όλο ενδιαφέρον των θεατών στο επίμαχο θέμα.

Θα αναφερθώ  τέλος – αφού πριν λίγο το είδα σε ένα  μου ζάπινγκ – σε  ένα από ελάχιστα ‘’παρήγορα’’ της ημέρας, όταν είδα ανταλλαγή χαιρετισμών των εκπροσώπων κομμάτων σε μια γιορτή με τον Υπουργό Άμυνας και για πρώτη φορά  δηλώσεις όλων τους για κοινή γραμμή – χωρίς επιφυλάξεις – κατά των τουρκικών δηλώσεων και ενεργειών και τον άμεσο τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία . Υπήρξε βέβαια και η γνωστή διαφοροποίηση του εκπροσώπου κόμματος που παντού οσμίζεται τον αμερικανικό παράγοντα. Έστω και έτσι λοιπόν , με τη μοναδική  διάκριση των ασήμαντων αιθεροβαμόνων που ξέμειναν από αντικείμενο και ανάλογη επιχειρηματολογία, μπορώ να στηρίξω τον τίτλο μου, ανεβάζοντας  στην πρώτη θέση την τελευταία  παράγραφο του σημερινού μου πονήματος. Αντώνης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Αταλάντη Λοκρίδας, T.K. 35200, Φθιώτιδα, Greece
Γράφω για να εξωτερικεύσω προσωπικές μου σκέψεις και να μοιραστώ εμπειρίες και γεγονότα που βίωσα προσωπικά στη μακρόχρονη υπηρεσιακή και ιδιωτική μου διαδρομή.