Η ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

 

Η ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

 

Δεν προσπαθώ να συγκινήσω τους αναγνώστες μου ούτε να τους μεταφέρω την προσωπική  συγκίνηση ενός υπερήλικα που βιώνει την επιλογή της μοναξιάς του με  τις προσωπικές του αναμνήσεις. Συνεχίζω να γράφω με τη μέθοδο της αυτογραφικής αφήγησης,    με μοναδική διαφορά ότι αυτή τη φορά περιορίζομαι  αποκλειστικά στον τρόπο που ζει αυτή τη χαρμολύπη ένας μοναχικός γέροντας, ‘’σε απόσυρση’’ από το τελετουργικό των ημερών, που οδηγούν αυτόματα και στην αναμονή της Θείας και της προσωπικής του ανάστασης. Στην πραγματικότητα δεν ζει πια αλλά επιβιώνει, ανακαλώντας στη μνήμη του τις όποιες αναμνήσεις από το τόσο μακρύ και μακρινό του παρελθόν.

Το να θυμάσαι είναι χρήσιμο , χωρίς να είναι πάντα και ευχάριστο, δεν έχει όμως καμιά σχέση με τις αμέτρητες αναμνήσεις, που βρίθουν από δυσάρεστες αναπολήσεις μιας  περιόδου, που περιλαμβάνει πολέμους, πείνα, απώλειες αγαπημένων προσώπων και ελάχιστες στιγμές ευτυχίας και χαράς. Το ατύχημα είναι ότι τα δυσάρεστα τρέχουν πάντα πρώτα και καμιά φορά αδυνατείς να προσεγγίσεις τα ευχάριστα, οπότε προσπαθείς να ενεργοποιήσεις τα συναισθήματά σου, φιλτράροντας  ή ωραιοποιώντας τις ελάχιστες ευχάριστες στιγμές, από τις αναποδιές του παρελθόντος.

Σε μεγάλες γιορτές, σαν το Πάσχα, που υποχρεωτικά  είναι φορτισμένες με έντονες παραστάσεις, μπαίνεις στην αναγκαία σύγκριση και υποφέρεις περισσότερο. Σε ανάλογες καταστάσεις, ανακαλύπτεις κάθε φορά έναν τρόπο ‘’διαφυγής’’ για να πείσεις τον εαυτό σου ότι υπάρχουν και τα χειρότερα ή να εφευρίσκεις τη διέξοδο με τα παθήματα  άλλων.

Στη σημερινή διαφυγή μου με οδήγησε ένα παλιό τραγούδι του Κλέωνα Τριανταφυλλίδη, του γνωστού Αττίκ, με τίτλο ‘’Ζητάτε να σας πω’’. Το περιστατικό αναφέρεται στην παρουσία στο κέντρο που τραγουδούσε [ στη μάντρα του], όπου βρέθηκε  με τον νέο σύντροφό της ,η δεύτερη σύζυγός του  Μαρίκα Φιλιππίδου  με του  Ίλαρχο Μερκούρη [πατέρα της Μελίνας] για τον οποίο τον είχε εγκαταλείψει.. Για την καλλονή Μαρίκα, ο Αττίκ είχε γράψει και το τραγούδι ‘’είδα μάτια πολλά’’, που το κοινό που γνώριζε το μυστικό του, άρχισε να φωνάζει έντονα ‘’είδα μάτια!!!’’ Τότε ο καλλιτέχνης προσπάθησε να βρει τη δική του διέξοδο από τον πόνο που του δημιούργησε η παρουσία του μεγάλου  του έρωτα  και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.

Ζήτησε συγγνώμη από τους θαμώνες του κέντρου και σε λίγα λεπτά επανήλθε με το νέο του δημιούργημα, που έγραψε στη σύντομή αυτή διακοπή που ακολουθεί. Απολαύστε το όσοι δεν το γνωρίζετε, άλλωστε αποτελεί διαφυγή, αφού αφορά παθήματα τρίτων.

ΣΤΙΧΟΙ ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ       

Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια

Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει

Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις

Στο γλέντι σας αυτό
δε θα’ τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι

Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια

Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ’ τη φύση
καρδιά για ν’ αγαπήσει

Αχ, δεν είν’ οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες

Και μες στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι

Στίχοι και σύνθεση του Αττίκ .

 Και πάλι με τις ευχές μου Αντώνης