ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

            ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

    ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

Πριν   προσεγγίσουμε το θέμα, επιθυμώ να δηλώσω ότι δεν έχω καμιά επιστημονική γνώση του αντικειμένου. Διαθέτω όμως στα 91μου χρόνια, μακρά ελληνική και διεθνή εμπειρία. Μετά την απώλεια της συντρόφου μου το 1977, αποφάσισα και γίνω, ελπίζω επιτυχώς, πατέρας και μητέρα – χωρίς καμιά βοήθεια και μάλιστα υπηρετώντας  στο εξωτερικό - για τα δυο ανήλικα παιδιά μου, χωρίς  να παραμελώ τα υπηρεσιακά μου καθήκοντα.  Το έκανα για να μην αλλοιωθούν οι πρότερες συνθήκες διαπαιδαγώγησης και φροντίδας της μητέρας τους. Συνεπώς γνωρίζω πολλές από τις ειδικές μητρικές δυσκολίες και   καμιά φορά συλλογίζομαι ότι η φύση μου δάνεισε επίκτητα και το  μητρικό φίλτρο για να τα καταφέρω. Αυτός είναι και ο λόγος που αγαπώ τις γυναίκες σε κάθε τους έκφραση και ηλικία,  την  οικογένεια και σέβομαι τις επιλογές της φύσης,  ενοχλούμενος σφόδρα όταν αυτές παραβιάζονται. Αναφέρομαι   στα στοιχεία αυτά, διότι είναι απόλυτα και μοναδικά συνδεδεμένα με το πρόβλημα που μας απασχολεί και αυτά  τα ίδια μπορούν να δώσουν  και τη μοναδική λύση του.

Αρχίζοντας αντίστροφα την παράθεση των στοιχείων μου, βεβαιώνω ότι  βίωσα την Ιταλο-γερμανική κατοχή, την πείνα του 1941 και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο. Τίποτα από όλα αυτά δεν οδήγησε σε υπογεννητικότητα. Το ίδιο βλέπουμε στον πόλεμο της Γάζας με το ‘’τσούρμο’’ των παιδιών που αποτελούν και τα κυριότερα θύματα του πολέμου αλλά και την πλειονότητά του  πληθυσμού, σε κάθε φωτογραφία από την περιοχή.

Συνεπώς κατηγορηματικότατα προκύπτει ότι οι παντοειδείς  δυσχέρειες, δυσκολεύουν μεν πολύ τη ζωή του πληθυσμού, χωρίς όμως να αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα, ούτε στο ελάχιστο,  για τον χαμηλό δείκτη της γεννητικότητας. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο δείκτης αυτός είναι αντιστρόφως ανάλογος με την ευμάρεια και την ανάπτυξη των διάφορων περιοχών, είναι βέβαιο ότι ψάχνουμε για τη λύση του προβλήματος σε λάθος δρόμους, ενώ η ίδια η φύση μας  υποδεικνύει τον σωστό.

Δεν θέλω να υποστηρίξω ότι οι ειδικοί κάνουν λάθος και ότι πρέπει να αποφύγουμε την  εξέλιξη και την ανάπτυξη , αλλά ότι πρέπει να ξαναδούμε χωρίς σκοπιμότητες το πραγματικό αίτιο της αριθμητικής υπεροχής των υπερηλίκων - που δεν οφείλεται μόνο στην αύξηση του μέσου όρου ζωής. Να δούμε με προσοχή τι συμβαίνει  γύρω μας στη φύση και στο λοιπό ζωικό βασίλειο, το οποίο δεν παρουσιάζει ανάλογο πρόβλημα.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή. Τι είναι η γέννηση , πώς δημιουργείται και εξελίσσεται και ποιοι είναι οι κύριοι και μοναδικοί παράγοντες της δημιουργίας μιας νέας ζωής;;;  Για να γεννηθεί ένα παιδί χρειάζονται δύο γονείς, μια γυναίκα και ένας άντρας , τα σπερματοζωάρια του οποίου θα γονιμοποιήσουν τα ωάριά της, θα δημιουργηθεί το έμβρυο και στους  9 μήνες που θα παραμείνει στη μήτρα της γυναίκας,  θα μας δώσει τη γέννηση του παιδιού

Αυτή είναι σε αδρές γραμμές η μοναδική φυσική διαδικασία για τη δημιουργία ενός παιδιού. Δηλαδή απαιτείται μια γυναίκα  και ένας άνδρας και  μάλιστα στην παραγωγική για τον καθένα ηλικία , χωρίς οποιαδήποτε άλλη, μέχρι στιγμής, διαδικασία. Άρα και η απλή αναβολή βλάπτει, διότι μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της  ηλικίας παραγωγικότητας.

Είπα στην αρχή ότι αγαπώ τις γυναίκες σε οποιαδήποτε φάση της ζωής τους, στις οποίες  η φύση έδωσε το προνόμιο και την μοναδικότητα να ‘’δημιουργούν ζωή , με απαραίτητη προϋπόθεση την άμεση ή έμμεση συνδρομή του ανδρικού σπέρματος.

Δεν θέλω να θίξω θέματα εργασίας και καριέρας της γυναίκας από αγάπη και μόνο προς το μοναδικό είδος ανθρώπου που η φύση το έχει εξοπλίσει με ειδικές φυσικές δυνατότητες για να αντιπαρέρχεται τις ιδιαίτερες δυσκολίες μιας  κύησης και του τοκετού.

Δεν  απομένει παρά να κάνω έκκληση προς όλες τις γυναίκες, σεβόμενος απόλυτα τα όποια δικαιώματά τους, με τη φράση ‘’γεννήστε γιατί χανόμαστε’’ και εμείς και εσείς μαζί. Ξέρουμε όλοι πολλές γυναίκες οι οποίες αποκτούν παιδιά χωρίς αυτό να αποβαίνει σε βάρος της καριέρας τους, παρακινούμενες όχι μόνο από την ανάγκη διαιώνισης του είδους , αλλά και από το ειδικό φίλτρο που τους χάρισε η φύση. Αν θέλουν το μπορούν, ευχόμενος να συνδράμει περαιτέρω  η πολιτεία στη διευκόλυνσή τους, παρά την μείωση και  του ανδρικού παραγωγικού στοιχείου. 

Θα κλείσω το παρόν με ένα περιστατικό που συνέβη στη χώρα μας, όταν σε κάποια χωριά δεν υπήρχαν γυναίκες, αφού έφυγαν για τις μεγάλες πόλεις, επιλέγοντας καλύτερες συνθήκες. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να προλάβει και τη φυγή των ανδρών και την εγκατάλειψη της αγροτοκτηνοτροφικής ζωής της περιοχής, ΄’ έκανε εισαγωγή γυναικών’’ από βαλκανικές χώρες. Το ίδιο κάνουμε πλέον και για εργατικά χέρια και στην επαρχία που ζω, συχνά συναντώ φίλους μου που λένε ότι μεταφέρουν τους ξένους εργάτες στα χωράφια τους και οι ίδιοι επιστρέφουν στα καφενεία. Εύχομαι και ελπίζω να μη βρεθούμε στην ανάλογη  ανάγκη της εισαγωγής παιδιών. Ρίξτε, αγαπημένες μου κυρίες, μια ματιά στα ζευγάρια που οι  βιολογικές συνθήκες τους στερούν την ικανότητα τεκνοποίησης  για να νοιώσετε καλύτερα το μεγάλο  πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Ευχαριστώ. Αντώνης