ΟΙ ΒΟΜΒΕΣ ΤΟΥ κ, ΤΡΑΜΠ - ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΟΥ

 

 ΟΙ ΒΟΜΒΕΣ ΤΟΥ κ. ΤΡΑΜΠ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

         [ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ]

 

 

Ο Πλανητάρχης κ. Τράμπ, αφού δοκίμασε τις βόμβες του στο  ‘’υποψιασμένο’’ Ιράν, που προφανώς είχε αποσύρει τα σημαντικότερα υλικά, διευκόλυνε τον αποδεκατισμένο από το Ισραήλ εχθρό, με μια συνθηκολόγηση στα μέτρα του, για να περισώσει ό,τι του απέμεινε και να βρει τον καιρό να επανέλθει!!! Έτσι λοιπόν όλα καλά και με το δίκιο του να διεκδικήσει  [απαιτήσει] το Νόμπελ της Ειρήνης και προφανώς δεν θα είναι ο πρώτος που το κάνει. Το εγχείρημα με τις τρομερές και φοβερές βόμβες ίσως και να του  επιβλήθηκε  από το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ. (Ανάγκᾳ δ᾿ οὐδὲ θεοὶ μάχονται], που έλεγε ο αρχαίος Σιμωνίδης  και μεταφράζεται : "Στην ανάγκη ακόμα και οι θεοί υποχωρούν", τι να κάνει λοιπόν και ο λάτρης των αυταρχικών καθεστώτων Πλανητάρχης;;; .Η φράση αυτή χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, για να δηλώσει πως, όταν σε μια δύσκολη κατάσταση, υπάρχει μία μόνο διέξοδος, και οι πιο ανυποχώρητοι αναγκάζονται να την ακολουθήσουν. 

Επανερχόμενος στον αυταρχισμό του, στράφηκε στους συμμάχους του ΝΑΤΟ, με εντολή να αυξήσουν τον στρατιωτικό προϋπολογισμό στο 5%. Η επόμενη κίνησή του  προφανώς θα αφορά τη ‘’σύσταση’’ για  την αγορά πολεμικού υλικού μόνο  από τις ΗΠΑ, υπό την εκκρεμούσα απειλή αύξησης των δασμών.

 Η παράσταση συνεχίζεται  με επιλογή των συνομιλητών του, που έχουν τις ίδιες αυταρχικές αντιλήψεις περί δημοκρατίας και Διεθνούς δικαίου. Ίσως αυτό να εξηγεί και  την αγάπη του για τα  καθεστώτα   Πούτιν και Αγιατολάχ, και την  κατ΄ιδίαν συνομιλία με τον φίλο του και οπαδό του αναθεωρητισμού, καλό μας γείτονα,  κ. Ερντογάν. Σας θυμίζει τίποτα η μετατροπή του Καναδά σε 51η  Πολιτεία των ΗΠΑ, η αγορά της Γροιλανδίας,  του Παναμά και η Ριβιέρα της Γάζας;;;

Αν βέβαια τη χώρα μας κυβερνούσε η άμωμη Αντιπολίτευση,  ‘’θα τον είχε βάλλει στη θέση του, ιδιαίτερα δε αν ήταν το ΚΚΕ, θα αποφεύγαμε όλους αυτούς ‘’που πίνουν το αίμα των λαών’’ και θα στρεφόμασταν στη ‘’φιλολαϊκή δημοκρατία’’ της Βόρειας Κορέας. ‘’Ωρέ που πάμε ρε, που πάμε’’; Που έλεγε ο αείμνηστος Βασίλης Αυλωνίτης.

 Όλα αυτά με οδηγούν συνειρμικά στο θεατρικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς ‘’γυάλινο θηριοτροφείο’’ [η ορθή μετάφραση]. Αναφέρεται σε μια  διαλυμένη  και εμμονική οικογένεια, η μητέρα της οποίας ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, Τελικά όμως όλα γκρεμίζονται και επανέρχονται όλοι στην αναμενόμενη σκληρή πραγματικότητα, που επέβαλε ο τρόπος ζωής τους.

Εύχομαι και ελπίζω ο κ. Πλανητάρχης να ανανήψει και να μην οδηγηθούμε σε ένα κακέκτυπο παγκοσμιοποίησης που οδηγεί την ανθρωπότητα στο τέλος της οικογένειας που περιγράφει στο θεατρικό του έργο ο  Τένεσι Ουίλιαμς. Σε κάθε περίπτωση όμως, η συνολική του συμπεριφορά  προοιωνίζει έναν κόσμο συναλλαγής και επικράτησης του ισχυρότερου. Ο ίδιος  διαθέτει και τις δύο αυτές ιδιότητες και θέλω να πιστεύω ότι μόνο τα σοβαρά στοιχεία του Κόμματός του μπορούν να τον αποτρέψουν από το χειρότερο, που δεν το κρύβει από τις  προθέσεις του.

Για την ώρα το μένος του εξαντλείται στους φτωχούς και ανήμπορους Μεξικανούς, που είναι οι κύριοι συντελεστές  του μεγάλου αμερικανικού ονείρου. Ελπίζω ότι δεν θα χρειασθεί να επανέλθω με τις κακές προβλέψεις, στις οποίες με οδηγούν οι παιδικές μου αναμνήσεις από ηγέτες με παρόμοιες αυταρχικές αντιλήψεις. Αυτό θα φανεί αν αλλάξει τη συμπάθειά του σε πρόσωπα, όπως ο κ.Πούτιν, ο Αγιατολάχ με τους Μουλάδες και ο Ερντογάν και στραφεί σε πραγματικά δημοκρατικές και σύμμαχες χώρες, σεβόμενος επί τέλους τα Κοινοβουλευτικά Σώματα της χώρας του, που μέχρι τώρα  επιμελώς αγνοεί.  Αντώνης