Επιστολή στην εφημερίδα ΑΥΓΗ ΣΕ ΑΠΆΝΤΗΣΗ ΆΡΘΡΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΣΥΝΆΠΤΕΤΑΙ

Προς την εφημερίδα ΑΥΓΗ                                                    2.11.2016

Κύριοι [παραλείπω σκόπιμα το αξιότιμοι  ,που συνηθίζω]

Δεν διάβασα ποτέ την εφημερίδα σας, αλλά τη θεωρούσα μέχρις ενός σημείου, έντιμο  παραταξιακό φύλλο της αριστεράς. Το άρθρου του Νάσου Θεοδωρίδη, που φιλοξενήσατε, αποτελεί  κατάντημα κιτρινισμού και πλαστογράφησης της ελληνικής ιστορίας και με αναγκάζει να σας κατατάξω στα επικίνδυνα περιθωριακά έντυπα που προσβάλλουν την αισθητική κάθε σκεπτόμενου Έλληνα, άσχετα με την ιδεολογία του. Με αφορμή  το  κατάπτυστο  αυτό άρθρο ,, που αναφέρεται στην 28 Οκτωβρίου και πλαστογραφεί  βάναυσα τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία και τους αγώνες του συνόλου του Ελληνικού λαού, παραθέτω – προειδοποιητικά-  τις ακόλουθες  πληροφορίες.

Έζησα προσωπικά το έπος του 1940, ο πατέρας μου αριστερής ιδεολογίας πολέμησε στην Αλβανία και το θεωρούσε τιμή του και γυναίκες της οικογενείας του  [από τον Πεντάλοφο Βοίου Κοζάνης]  κουβαλούσαν στην πλάτη πολεμοφόδια για τους στρατιώτες μας στο μέτωπο και επέστρεφαν φορτωμένες με τραυματίες [ αν έχετε ακούσει για τις γυναίκες της Πίνδου]. Τόσον εγώ όσο και οι λοιποί αναφερόμενοι, είχαν και έχουμε  εντελώς διαφορετική άποψη για τα γεγονότα που  σκόπιμα διαστρεβλώνονται στο έντυπό σας. Η γνωριμία μου με τον Στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο , με τον επικεφαλής του Μπούλκες, ονόματι Παπαδάτο , και τον Γιουγκοσλάβο Στρατηγό Peko Dapcevic, διαψεύδουν πλήρως τις νοσηρές ιδεοληψίες σας. Για καλύτερη ενημέρωσή σας πληροφορώ, ότι ο αρχηγός του Μπούλκες, υπήρξε και Συνταγματάρχης του Γιουγκοσλαβικού Στρατού, Διευθυντής του περιοδικού διεθνείς σχέσεις [ΜEDJUNARODNA POLITIKA]  και δάσκαλός μου στην οδήγηση αυτοκινήτου, με τη μεσολάβηση του επί τιμή Πρέσβη στο Βελιγράδι,  Θ. Τσακαλώτου. Ο ίδιος ‘’φύλασσε’’ και το αρχείου του ΚΚΕ.

            Έρχομαι τώρα στον Στρατηγό Peko Dapcevic, μετέπειτα Πρέσβη της Γιουγκοσλαβίας την Αθήνα , o οποίος υπήρξε ο σύνδεσμος που προωθούσε τον σοβιετικό οπλισμό  στο Γράμμο και στο Βίτσι. Αυτοί οι άνθρωποι που έζησαν από κοντά τα γεγονότα της ιστορικής αυτής περιόδου και η περιγραφή τους δεν έχει καμιά σχέση με την δική σας  παραχαραγμένη ιστορική εκδοχή. Ακόμα και η έμμεση αναφορά σας σε σλαβόφωνους μακεδόνες, προφανώς υπονοεί το μόρφωμα που δημιούργησε ο Τίτο, με τις αλυτρωτικές τους διεκδικήσεις   και έσπευσε να αναγνωρίσει   το ΚΚΕ, για τα ιδιαίτερα συμφέροντα της εποχής. Γιουγκοσλαβικά ντοκιμαντέρ που αναφέρονται  στον αγώνα των παρτιζάνων κατά των Γερμανών, δείχνουν  ότι  στις εισόδους των σπιτιών των σκοπιανών υπήρχαν επιγραφές στα βουλγαρικά που δήλωναν ότι το σπίτι είναι βουλγαρικό και τους καλωσορίζουν. Μήπως αναφέρεται σε αυτούς το άρθρο όταν ομιλεί για  τους αδικημένους  ‘’βουλγαροκομμουνιστές;’’

 Θεωρώ, σε πρώτη φάση, αρκετά τα στοιχεία που παρέθεσα για να αντιληφθείτε την εσκεμμένη πλαστογράφηση της ιστορίας μας και την προσβολή των  ηρώων  που έχυσαν το αίμα τους, ώστε  να μπορείτε εσείς ασύστολα να αραδιάζετε τις ανιστόρητες πομφόλυγές σας και να συνεχίζεται το ‘’μαρξιστικό σας  παραλήρημα’’, μιμούμενοι την πρώτη διδάξασα κυρία Ρεπούση.

  Ένας γέρος που  βίωσε και γνωρίζει από πρώτο  χέρι τα συγκεκριμένα γεγονότα . Αντώνης Ταρνανάς

Το άρθρο της Αυγής

Χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάτσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...

Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ' όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι' αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.

Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της "εθνικής πανστρατιάς". Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη 'συγκυρία' μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι 'βουλγαροκομμουνιστές'".

Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.

Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργο πράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους 'Εμπέδους' δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα 'τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;».

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ

         Παρακολουθώ συστηματικά τη  μετάδοση συνεντεύξεων σημαντικών προσώπων, ασχέτως ιδεολογίας, που έχουν σχέση με τη ζώσα πραγματικότητα, την ιστορία και το μέλλον της χώρας μας. Η  σημαντικότητα μιας συνέντευξης, εξαρτάται κυρίως από το θέμα της και ιδιαίτερα από  τον ερωτώντα δημοσιογράφο και τον συνεντευξιαζόμενο,  Χθες το βράδυ  συνέτρεξαν  και οι τρεις αυτές ευτυχείς συγκυρίες και νομίζω ότι έπεσε άπλετο φως, στο θέμα της, ΚΡΑΤΟΥΣΑΣ  Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και όχι μόνο.

            Το θέμα από τη φύση του αφορά τον ελληνικό λαό σε ποσοστό πλέον του 90%, ο δημοσιογράφος – εξαντλώντας κάθε ερώτηση σχετικά με το θέμα - υπήρξε άψογος και ο συνεντευξιαζόμενος Αρχιεπίσκοπος, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Απάντησε σε κάθε ερώτηση, απλά, μεθοδικά , με στοιχεία , ανθρώπινα, και πάνω από όλα , όπως οφείλει να απαντά ένας ποιμένας σε θέματα που αφορούν το ποίμνιό του, με απόλυτη αποφασιστικότητα.. Αυτός είναι ο ρόλος ενός Ιεράρχη, που καλείται να προτάξει ‘’τα στήθη του’’ στα Πάρθια βέλη, μιας τυχοδιωκτικής ομάδας άθεων, που θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Το λάθος τους είναι ότι , όχι μόνο δεν σεβάστηκαν την ιστορία  των δυο και πλέον χιλιετιών αλλά δεν παραδειγματίστηκαν και από την τύχη που είχαν ανάλογες προσπάθειες στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν. Μωραίνει Κύριος και εδώ ο Κύριος είναι προφανώς με τους πιστούς του, που καθοδηγεί και προστατεύει από τους  μισαλλόδοξους  ψευτομαρξιστές. Διευκρινίζω εδώ ότι, μιλώντας για πιστούς,  δεν αναφέρομαι σε φανατικούς, θεούσες και άλλες γραφικές εξαιρέσεις που βρίσκουμε σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας.

Επιχείρησαν και  ‘’επέβαλαν’’ τον αθεϊσμό και τον πόλεμο κατά της εκκλησίας ,στο τέως κομμουνιστικό στρατόπεδο για πολλές δεκαετίες και βλέπετε σήμερα  τη Ρωσία να είναι ο υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, με πρωτοστατούντες πρωτοκλασάτους κομματικούς ηγέτες που ανένηψαν και είδαν το φως το αληθινό. Πως είναι δυνατό, κάποιοι απαίδευτοι να καθορίζουν τους κανόνες της παιδείας και της θρησκείας μας, δηλώνοντας εξ υπαρχής ότι τις αποστρέφονται; Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλώς ανίκανοι και επικίνδυνοι, αλλά πρωτίστως δεν ξέρουν τι τους γίνεται και παίζουν με τη φωτιά.

            Μια φωτιά που η ασχετοσύνη και η αναξιοπιστία τους έχει ανάψει για τα οικονομικά της χώρας μας, με κίνδυνο να αποκτήσει και εθνικές επιπτώσεις, με την έγερση εδαφικών και αλυτρωτικών απαιτήσεων των γειτόνων μας. Δεν πρέπει όμως να τους επιτρέψουμε να την μετατρέψουν και σε εσωτερική πυρκαγιά., αφού ανέκαθεν αυτές ήταν οι επιδιώξεις όλων των δειλών και ανίδεων, να βάζουν φωτιά και να απομακρύνονται. Επιδίωκαν να σώζουν το τομαράκι τους, αδιαφορώντας για τις  άμεσες ή παράπλευρες συνέπειες για τους άλλους, περιοριζόμενοι σε  δακρύβρεκτες δηλώσεις ,κατόπιν εορτής. Έτσι έκανε και η   [ συνταγματολογούσα]  Δέσποινα των Βερσαλλιών, που εξαπέλυσε τις ακατονόμαστες ύβρεις της κατά της δικαιοσύνης, επειδή χαρακτήρισε τον αντισυνταγματικό νόμο, με το πραγματικό του όνομα.

Στην λογική αυτή προφανώς απήντησε και ο μειλίχιος Αρχιεπίσκοπος,  με τον ψυχιατρικό όρο ‘’προβληματικός’’ που απέδωσε στον κ. Φίλη. Ίσως ,η θέση και ο χαρακτήρας του, τον απέτρεψαν να χρησιμοποιήσει σκληρότερους και πιο αντιπροσωπευτικούς χαρακτηρισμούς, τηρώντας προσωρινά τα προσχήματα. Κάποιοι, που έχουν μείνει ακόμα στην εποχή των καταλήψεων, παρεξήγησαν την ευγένεια του Αρχιεπισκόπου και τη θεώρησαν αδυναμία, όπως συνήθως κάνουν όλοι οι θρασύδειλοι ‘’ επιβήτορες’’ της εξουσίας.

            Πήραν λοιπόν το μάθημά τους και γνωρίζουν τι τους περιμένει σε ανάλογες μελλοντικές τους ενέργειες, αν και είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, όπως συνεχίζουν να αποδεικνύουν με τον Νόμο για τα κανάλια. Παίζουν με τις λέξεις, υβρίζουν τους αντιπάλους τους και ασχημονούν κατά της δικαιοσύνης, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία αλλά με συγκεκριμένο σκοπό. Θέλουν να επαναφέρουν τα αποτυχημένα συστήματα που οι συνθήκες του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου   διευκόλυναν  να επιβληθούν στην Ανατολική Ευρώπη και κατέρρευσαν παταγωδώς, όταν ο λαός τους κατάλαβε. Έτσι λοιπόν και ο δύστυχος Ελληνικός λαός, μέσα στην κακοδαιμονία του, παρασύρθηκε από ‘’τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα’’ και τους έφερε στην εξουσία. Όταν όμως κατάλαβε – και το κατάλαβε στην πράξη και στην τσέπη του- ότι έβαλε τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα, αρχίζει το ‘’ ξήλωμα του πουλόβερ’’ και απλά ο Μακαριότατος τράβηξε λίγο παραπάνω την κλωστή.

Τώρα πια, στην κάτω βόλτα τους, θα ανοίξουν και τα στόματα των δικών τους και θα μιλήσουν για τις ‘’γάτες’’ του Σιάμ, τα οπωροκηπευτικά του Μαδούρο και  τον βίο και την πολιτεία του άλλου συμμάχου τους των Ποδέμος και θα ντρέπονται να κυκλοφορήσουν  στους ελληνικούς δρόμους. Ίσως είναι και μια ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά πώς ζουν οι Έλληνες ,που αναγκάστηκαν να αναζητήσουν το ψωμί τους στην ξενιτειά.     Αντώνης Ταρνανάς

ΚΟΥΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡ[Η]ΑΔΕΣ

                  [Με σεβασμό στις διαλέκτους μας]

            Έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν με τον σύγχρονο αυριανισμό, των πανούργων αδελφών από την Κεφαλονιά,  που χαρακτήρισαν και στιγμάτισαν μια ολόκληρη εποχή. Ο χαρακτηρισμός του αείμνηστου Ανδρέα ως χαρισματικού σ’αυτούς οφείλεται, διότι στην ουσία αυτοί οι δυο καθόριζαν –στο παρασκήνιο και το προσκήνιο- την πολιτική της χώρας. Έβλεπαν τον Έλληνα πρωθυπουργό όπως και όταν ήθελαν και του ‘’επέβαλλαν’’ την άποψή τους. Η  ‘’απόσυρση’’ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η υπόδειξη – την τελευταία στιγμή -του κ. Σαρτζετάκη ως υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι αποτέλεσμα της προσωπικής υπόδειξης του κ. Κουρή. Το έχει ομολογήσει ο ίδιος  και δεν διαψεύστηκε ποτέ, αφού άλλωστε έχει περιγραφεί και όλο το εκβιαστικό σκηνικό της εποχής,  σε προσωπική του συνέντευξη. Τα έντυπα που προπαγάνδιζαν και ‘’χάρασσαν’’ την εσωτερική κυρίως πολιτική της εποχής, αποκαλούνταν ‘’Κουρ[η]άδες , εκ του ονόματος των πανέξυπνων Κεφαλλονιτών εκδοτών .

            Ο σημερινός αυριανισμός συνεχίζεται με τη σύγχρονη κουρηάδα  Κόντρα, την Αυγή και την τέως  δημοκρατική εφημερίδα ,την Ελευθεροτυπία,  που εκδίδεται από τους σύγχρονους  κίβδηλους μιμητές της. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να αντέξουν ούτε και να ανταπεξέλθουν  στο μεγάλο βάρος του τίτλου, την μετονόμασαν εφημερίδα των συντακτών, ώστε να μπορούν έρποντας και γλείφοντας να εκμεταλλευτούν τον νέο , ανερχόμενο μιμητή του Ανδρέα, που θα ‘’έσωζε την Ελλάδα’’, για να  πωλήσουν μερικά φύλλα παραπάνω. Τον  σύγχρονο αυριανισμό συμπληρώνει το ράδιο ‘’ στο κόκκινο’’, στην προσπάθεια του να καταστεί   το  σύγχρονο θωρηκτό Ποτέμκιν του Αϊζενστάιν.

 Αγαπητέ  Κώστα, με το κομμουνιστικό μουσικό σήμα του σταθμού, δεν γίνεσαι επαναστάτης ούτε αριστερός. Αυτοί που το ‘’σφύριζαν’’ έκαναν πράξη και το περιεχόμενό του και άσχετα αν αποδέχεται κανείς ή όχι την άποψή τους , έδειξαν  γενναιότητα και αγωνίστηκαν  για τη δική τους αλήθεια, αποφεύγοντας την προβολή και ωραιοποίηση του ψέματος. Το δικό σας κόκκινο αποτελεί καιροσκοπική ‘’φενάκη’’ και χρωματική προσομοίωση μάλλον με τον ‘’Ολυμπιακό’’, παρά με την ‘’δήθεν’’  επαναστατική, επαμφοτερίζουσα, αριστερά – όπως την καταντήσατε.

            Για να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, έρχομαι στην εξήγηση του τίτλου του παρόντος. Η δεύτερη λέξη διευκρινίστηκε αρκετά και ποικιλοτρόπως, ενώ η  πρώτη λέξη - μεσαιωνική ελληνική -  έχει πολλαπλή ερμηνεία. Στην Κρητική διάλεκτο σημαίνει κοπάδια  αιγοπροβάτων , στην καπαδοκική ορυχείο σιδήρου και  στην κοινή διάλεκτο της υπόλοιπης  χώρας τα περιττώματα. Στο θεατρικό έργο του Δ. Βυζάντιου, Βαβυλωνία, η λέξη αυτή αποτέλεσε σημαντικό εύρημα του συγγραφέα αλλά και αιτία παρεξηγήσεων, μεταξύ ομόγλωσσων που χρησιμοποιούν διαφορετικές διαλέκτους. Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί ο καθένας να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής, τα έχει κάνει κοπάδια, ορυχείο ή ό,τι άλλο  βρίσκει προσφορότερο και αντιπροσωπευτικότερο. Η τελική αποτίμηση θα γίνει από αυτούς που υφίστανται τα αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής και όχι από τον καιροσκοπισμό  κάποιων εφημερίδων, που μετράνε με βάση τον αριθμό των φύλλων που πουλάνε ή τον αριθμό των συνεντεύξεων της εξουσίας κάποιων σταθμών. Αντώνης Ταρνανάς

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ Κ,Κ, ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ ΛΑΒΡΟΦ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

          ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ  Κ.Κ. ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ ΛΑΒΡΟΦ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Κάθε διεθνής επαφή διευκολύνει τη θέση της χώρας και κυρίως προβάλλει τις θέσεις και τα δίκαιά μας. Όταν μάλιστα πρόκειται για επαφές με εκπροσώπους των  δύο μεγαλύτερων και ισχυρότερων παγκόσμιων δυνάμεων, η σημασία τους καθίσταται σημαντικότερη.

Επιδιώξαμε μια πολύ σημαντική επίσκεψη, του Προέδρου των ΗΠΑ, σαν έσχατο όπλο πίεσης στο θέμα του χρέους και της σχετικής διαπραγμάτευσης, για τη ρύθμιση των  εκκρεμοτήτων   που απορρέουν από  το 3^ο μνημόνιο. Ως εδώ όλα καλά και άγια, αλλά ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα απαιτεί και ανάλογη σοβαρή προετοιμασία και κυρίως την επιλογή του χρόνου [ του timing που λένε στη χώρα του κ. Ομπάμα]. Από τις επίσημες αμερικανικές ανακοινώσεις προκύπτει ότι ο υψηλός καλεσμένος μας ‘’έρχεται για μια επίσκεψη εργασίας’’, με ό,τι αυτό σημαίνει και ότι η ατζέντα περιλαμβάνει γεωπολιτικά θέματα , το προσφυγικό και κυρίως το ‘’πικάρισμα’’ των ανατολικών γειτόνων μας. Αυτό θα είναι, ενδεχομένως, και το περιεχόμενο της ‘’ιστορικής’’ ομιλίας του με φόντο την Ακρόπολή.

Ο Λευκός Οίκος διαμηνύει επίσης ότι, ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν θα παρέμβει για να διαπραγματευθεί μια νέα συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Ελλάδας. Τι κρίμα, αφού εμείς γι’ αυτό κυρίως τον θέλαμε. Πρέπει όμως  πάντα να λαμβάνουμε υπόψη και τις πραγματικές συνθήκες και συγκυρίες των ημερών. Ο ίδιος ο Πρόεδρος δεν έχει πια τις μεγάλες εξουσίες και κυρίως τον περιμένουν εκλογές, όπως  και το αντίπαλο  δέος στην  Ε,Ε., τη Γερμανία , η οποία αποκρούει κάθε ανάλογο ενδεχόμενο. Ο Θεός να βοηθήσει να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να μην πάνε στράφι τόσο το ΄΄γλείψιμο  εκεί που φτύναμε’’  όσο και οι ‘’πιθανές’’ υποσχέσεις  μας στο προσφυγικό και η  όποια πρόσθετη ‘’γεωπολιτική μας δέσμευση’’.

Τελικά από ό,τι καταλαβαίνω εγώ ο αφελής, ο επιδιωκόμενος  σκοπός μάλλον υπηρετεί την προσωπική υστεροφημία του Προέδρου και την οικογενειακή φωτογραφία  με φόντο τον  Παρθενώνα, που θα στολίζει την ιδιωτική του κατοικία, αφού ήδη  βρίσκεται ένα βήμα από την ‘’απομάκρυνσή του από τον Λευκό Οίκο  και την  παγκόσμια εξουσία’’. Δηλαδή το ταξίδι αυτό εξυπηρετεί καθαρά αμερικανικούς  και συνάμα προσωπικούς σκοπούς του Προέδρου, αφού μας έρχεται σαν απερχόμενος και συνεπώς αποδυναμωμένος ηγέτης. Εμείς απλά θα έχουμε την ευκαιρία για ένα ακόμα ‘’γλείψιμο’’ χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα και για να προβάλλουμε τον όψιμο ‘’φίλο-αμερικανισμό μας’’.

 Για  να προλάβουμε όμως και  τις ενδεχόμενες αντιδράσεις της άλλης Μεγάλης Δύναμης, ‘’τραβάμε’’ σήμερα και μια επίσκεψη του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών. Φαίνεται ότι ο κύριος Κοτζιάς, βλέπει ακόμα, στο πρόσωπο του κ. Λαβρόφ, την κραταιά τέως Σοβιετική Ένωση, που τόσο θαύμαζε στο παρελθόν. Με τον τρόπο αυτό  επιδιώκει να κρατήσει  τις ισορροπίες και να  τους εξευμενίσουμε, για  την πικρία που ένιωσαν, όταν προσπαθήσαμε να διαψεύσουμε τον μαρτυριάρη κ. Πούτιν στον Γάλλο Πρόεδρο, για το θέμα της  ‘’νομισματοκοπής’’.

Τελευταία παρατηρούνται  κάποιες κινήσεις του ρωσικού στόλου της Βαλτικής στη μεσόγειο και αυτό από μόνο του αποτελεί σημαντικό γεγονός. Μήπως τυχόν βρεθούμε στις γνωστές συμπληγάδες και  ‘’αναγκασθούμε’’ να πάρουμε θέση υπό την ‘’απειλή’’ των οικονομικών και πολλών άλλων εθνικών και κομματικών προβλημάτων; Ο χρόνος θα δείξει και εύχομαι να δείξει το καλύτερο, για να μην αναγκασθούμε  και  πάλι, ‘’ σε ταξίδια στη Βενεζουέλα, για τα περίφημα ζαρζαβατικά  της’’, αφού το πρότυπό μας, ο κ. Μαδούρο, μάλλον μας τελειώνει.

Στον επίλογο, θέλω  να θέσω υπό την κρίση των αναγνωστών , μια καθαρά προσωπική απορία, χωρίς καμιά πρόθεση επέμβαση στα εσωτερικά των ΗΠΑ.  Είναι δυνατόν η δημοκρατικότερη και ισχυρότερη χώρα του κόσμου, να έχει ξεμείνει από υποψηφιότητες για τη θέση του Πλανητάρχη; Αναφέρομαι  τόσο   στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Μερικές φορές  δημιουργείται η εντύπωση ότι  οι υποψήφιοι προκύπτουν από ‘’ατυχείς κληρώσεις’’.  Στην  τελευταία όμως περίπτωση, βρίσκονται ανάμεσα στα δυο στενά [αποφεύγω άλλους χαρακτηρισμούς που είχα κατά νούν] και μάλιστα διαπιστώνουν τις αρνητικές επιλογές τους την τελευταία στιγμή, ώστε  αδυνατούν και να τις  διορθώσουν. Σκάνδαλα και ποινικά αδικήματα από τη μια πλευρά , σεξουαλικές και άλλες παρενοχλήσεις από την άλλη και κυρίως, ξεπερασμένες ρατσιστικές αντιλήψεις. Εκεί όμως, τελικά , υπάρχει μια οργανωμένη Διοίκηση, που δεν αφήνει να φανούν όλες αυτές οι κραυγαλέες αδυναμίες.

   Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

         ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΗΝ  ΑΘΗΝΑ

Αυτή τη φορά θα είμαι σύντομος, σχεδόν περιληπτικός, αφού το θέμα δεν αφήνει περιθώρια κριτικής και νομίζω  ότι προσβάλλει και τη όποια λογική μας έχει απομείνει.

Η Κυβέρνηση συμφώνησε με την ‘’τρόικα’’ ότι διαφωνούν ριζικά. Αυτό δεν είναι νέο, υποψιάζομαι όμως ότι σκόπιμα το κάνουν για να επικαλεσθούν τη βοήθεια του μεγάλου αμερικανικού παράγοντα, κατά την προσεχή  επίσκεψη του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ..

Ο ίδιος ο Πρόεδρος, δεν μας βοήθησε μέχρι τώρα και απλά μας υπενθύμιζε τις υποχρεώσεις μας πριν ‘’πιέσει τους Ευρωπαίους’’, κάτι που μας έλεγε και το Δ.Ν.Τ. Δεν έβαλε το χέρι στην αμερικανική τσέπη ούτε για καραμέλες – την εποχή της εξουσίας και παντοδυναμίας του-, γιατί και κυρίως πώς να το κάνει τώρα που απλά πραγματοποιεί τις τελευταίες δωρεάν πτήσεις του με το προεδρικό αεροσκάφος;

Οι δικοί μας Μαρξιστές του γλυκού νερού, που μέχρι χτες φώναζαν ‘’ αμερικάνοι δολοφόνοι των λαών’’ , πως καταδέχονται να ανατρέψουν τη βασική διεθνιστική επιχειρηματολογία τους και γλείφουν  ένα Πρόεδρο στα πρόθυρα της σύνταξης, που κάνει ταξιδάκια    για  να ξεχάσει τα ‘’ περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις’’, που λέει και η 5^η στροφή του εθνικού μας ύμνου. Βέβαια το να κλαις αφορά και πάλι την αφεντιά μας, διότι εκείνος την έκανε την μπάζα του και θα μας πουλήσει και τις ‘’φρούδες ελπίδες’’, αφού πού τον είδατε, πού τον απαντήσατε σε λίγο καιρό.

Θα χρησιμοποιήσω και πάλι μια ‘’Πελασγική’’ λέξη, την τσίπα που εξέλιπε παντελώς από τους ‘’εκσυγχρονισμένους αμερικανόγλειφους της ηγεσίας μας’’. Σίγουρα θα τρίζουν τα κόκαλα πολλών αριστερών - όλων των αποχρώσεων, αλλά το χειρότερο είναι η ξευτίλα τους, που ατυχώς έχει αντίκτυπο και στη χώρα  ολόκληρη.  Αντώνης Ταρνανάς

Η ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΣΥΝΕΧΊΖΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΤΡΥΧΕΙ

         Η ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΣΥΝΕΧΊΖΕΙ ΝΑ  ΜΑΣ ΚΑΤΑΤΡΎΧΕΙ

Ο  Βιργίλιος, στην Αινειάδα του , έβαζε στο στόμα του Λαοκόωντα την ιστορική φράση ‘’ timeo  Danaos et dona ferentes ’’ [  για τους αμαθείς υποκουλτουριάρηδες να φοβάσαι τους Έλληνες ακόμα και όταν φέρνουν δώρα] , καλώντας τους Τρώες να μη δεχθούν   τον Δούρειο Ίππο.  Πού να φανταστεί ο δυστυχής ότι  η φράση του θα δικαιωθεί δυο χιλιάδες χρόνια αργότερα και μάλιστα τόσο πανηγυρικά;

Σε μια περίοδο που χρειάζεται, όσο ποτέ άλλοτε, μια πανεθνική συνεννόηση για να ξεφύγουμε από το γενικότερο τέλμα [ οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό] δεν γινόμαστε πιστευτοί ούτε μεταξύ μας. Στο εξωτερικό βλέπουν με προκατάληψη κάθε μας πρόταση ή ενέργεια και μας ζητούν πολλαπλάσιες εγγυήσεις για κάθε μας  δίκαιο αίτημα. Αυτό έχει σαν  αποτέλεσμα να υποφέρει ο λαός και να επιστρατεύονται οι ειδικοί σύγχρονοι γκεμπελίσκοι να μας ‘’ ραντίζουν ‘’  με φαλκιδευμένες επιστολές του κ. Κατρούγκαλου, για να μην αναφερθώ στις ανάλογες παλαιότερες σχετικές αναφορές  του κ. Καμένου, ότι μας ‘’ ψεκάζουν’’.

Το χειρότερο είναι ότι δεν γινόμαστε πιστευτοί πια ούτε μεταξύ μας. Κραυγαλέα απόδειξη αποτελεί η κυβερνητική υπόδειξη του κ. Πολύδωρα ως προέδρου  του νέου ΕΣΡ, με την παράλληλη εμμονή του κ. Παππά ‘’ αυτό θα γίνει με βάση το δικό του Νόμο’’, ο οποίος όμως έχει ‘’καταπέσει’’ στο Συμβούλιο της Επικρατείας ως αντισυνταγματικός.

 Προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα τον κ. Πολύδωρα και πιστεύω στις ικανότητές του – ίσως επηρεασμένος και από την αγάπη του στη γλώσσα μας- αλλά φαίνεται ότι τρομάζουν οι πολλαπλές Οβιδιακές του μεταμορφώσεις και η υποκρυπτόμενη κυβερνητική πρόθεση. Δίκαια  ή άδικα,  εκλαμβάνεται ο ως νέος Δούρειος Ίππος, που θα αποτελέσει το ‘’φύλλο συκής’’ που θα συγκαλύψει  την αποτυχημένη αντισυνταγματική προσπάθεια της Κυβέρνησης. Τι θα γίνει λοιπόν; Θα αφήσουμε τη χώρα να ρημάξει, για να σώσουμε τα προσχήματα; Ας αποφασίσουν τελικά οι κυβερνώντες ότι ο Νόμος Παππά δεν υπάρχει, διότι δεν μπορεί να υπάρχει ένας Νόμος που  κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ανώτατο  και απολύτως αρμόδιο όργανο της Δικαιοσύνης. Στη συνέχεια ας προσπαθήσουν να βρουν –όλοι μαζί- μια λύση για τη σύνθεση του νέου ΕΣΡ , που θα προχωρήσει,  χωρίς έξωθεν  υποδείξεις και παρεμβάσεις  – εξ υπαρχής – στην αναγκαία ρύθμιση του ανώμαλου τηλεοπτικού τοπίου, που αντί να βελτιώνεται με τη συνταγματική παρέμβαση, γίνεται χειρότερο. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις δικαιολογίες της δέσποινας των Βερσαλλιών, ότι θα μείνουν άστεγα τα παιδάκια των νηπιαγωγείων και χωρίς προσλήψεις τα νοσοκομεία μας. Όλοι γνωρίζουν και καλύτερα όλων η ‘’τρομοκρατημένη’’ κυρία εκπρόσωπος, ότι τα έσοδα από τις τηλεοπτικές άδειες πάνε για το χρέος και οι προαναφερθείσες κοινωνικές ανάγκες καλύπτονται από το ΕΣΠΑ. Φρένο λοιπόν στα ψέματα, διότι κινδυνεύετε  να την πάθετε σαν τον βοσκό με το ‘’λύκος στα πρόβατα’’ και τα πρόβατα στην περίπτωσή μας είναι ο ελληνικός λαός, ο οποίος άρχισε να ‘’ ψυλλιάζεται ’’.

Είναι απόλυτη και επείγουσα ανάγκη η χώρα να σταματήσει τον οικονομικό κατήφορο στον οποίο ‘’πεισματικά’’ έχει οδηγηθεί και να προχωρήσουμε συναινετικά – κυρίως όμως εθνικά – σε μια οριστική έξοδο από τον στροβιλισμό μας γύρω από τα ίδια και τα ίδια. Θα πω για ακόμα μια φορά ότι ‘’ οι καιροί ου μενετοί’’ και ότι δεν πρέπει να παρερμηνεύουμε τις προειδοποιήσεις όχι μόνο των δανειστών  μας αλλά και των λοιπών μεγάλων ‘’νέων’’ φίλων μας. Προσωπικά μετρώ περισσότερο μια πρόσφατη δήλωση του Ευρωβουλευτή του Σύριζα κ. Χρυσόγονου ότι ‘’ οδηγούμαστε σε άτακτη χρεοκοπία αν δεν βγούμε στις αγορές το 2018’’, προσθέτοντας ότι αυτή θα είναι χειρότερη από εκείνη που είχε απειληθεί με το ‘’ελεγχόμενο’’ GREXIT.

 Φύλακες, της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης, γρηγορείτε, πριν είναι πολύ αργά για όλους μας. Τον τρόπο οφείλετε να τον βρείτε μόνοι σας, πριν μας αναγκάσουν άλλοι να το κάνουμε. Μην παραβλέπετε και τα κοράκια της περιοχής μας που καραδοκούν και στέλνουν σχετικά μηνύματα. Με δογματισμούς και ιδεοληψίες δεν θα βρούμε άκρη και εν ανάγκη ας θυσιάσουμε και μερικούς πρωτεργάτες που μας οδήγησαν ως εδώ. Εσείς είχατε το κουράγιο και την τόλμη να διαγράψετε τον βασικό κορμό της υποτιθέμενης βασικής επαναστατικής ιδεολογίας σας και ‘’κατάπιατε την κάμηλο’’ θα κολλήσετε τώρα στη ‘’διύλιση’’ του κώνωπα;

 Όπως διακήρυξε και ο μεγάλος μας ποιητής Ανδρέας Κάλβος ‘’ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’’ και εμείς με τις τόσες διεθνείς δεσμεύσεις μας και τις αντίστοιχες εσωτερικές στρεβλώσεις μας, έχουμε χάσει πια την ελευθερία μας και είναι καιρός να την ξανακερδίσουμε ‘’στ’ αλήθεια’’ και όχι ‘’στα ψέματα’’ και με ψέματα.  Φίλοι μεν οι Παππαδο-Φίληδες, φιλτάτη όμως η πατρίς , που δεν πρέπει να αφήσουμε να μονοπωλούν και να καπηλεύονται  οι επαγγελματίες εθνικιστές. Αντώνης Ταρνανάς

Η ΤΣΊΠΑ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΤΣΙΠΩΤΟΙ

                          Η ΤΣΙΠΑ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΤΣΙΠΩΤΟΙ

                    Μαθαίνοντας και ζώντας ελληνικά

            Ταπεινός υπηρέτης της Ελληνικής γλώσσας, πολύ συχνά προστρέχω στη βοήθεια των ειδικών  τόσο για να εμπλουτίσω τις προσωπικές μου γνώσεις όσο και, κυρίως, για να ερμηνεύσω λέξεις και χαρακτηρισμούς, που κυριαρχούν στη σύγχρονη ζωή της χώρας μας. Δεν θα πρωτοτυπήσω αν δηλώσω ότι οι κυρίαρχες λέξεις της τελευταίας διετίας είναι Τσίπρας και τσίπα, σε σημείο να περνάνε σε δεύτερη μοίρα και τα μνημόνια [ 3^ο και ενδεχομένως 4^ο]. Παρά την τεράστια διαφορά τους, αφού το πρώτο είναι  το  επώνυμο του Πρωθυπουργού της χώρας ,ενώ το δεύτερο χαρακτηρισμός του φιλότιμου, της συστολής και της ντροπής, δομικά τα χωρίζει μόνο ένα γράμμα, το υγρό σύμφωνο [ρ].

            Με βάση λοιπόν αυτόν τον σαφή διαχωρισμό και για να αποφύγουμε την ενδεχόμενη σύγχυση που προκαλεί η ηχητική τους ομοιότητα , θέλησα να τα βάλω σε κάποια τάξη, ώστε να ξεκαθαρίσω και τις ουσιαστικές τους ταυτίσεις. Αν πούμε, για παράδειγμα, ότι ‘’ οι Έλληνες δεν έχουν  τσίπα’’, σημαίνει ότι είναι αδιάντροποι, ξετσίπωτοι, μπαμπέσηδες, ενώ αν πούμε ότι δεν έχουν Τσίπρα, σημαίνει ότι  ο κ. Πρωθυπουργός έφυγε, το ‘’έσκασε’’ ή μας τελείωσε. Επειδή όμως το τελευταίο – όπως άλλωστε δηλώνει και ο ίδιος – αποκλείεται, αφού είναι προσκολλημένος στον θώκο του με ειδική κόλλα και την κουτάλα της εξουσίας, περιορίζω την έρευνά μου, στο πρώτο, δηλαδή την προέλευση και ερμηνεία της λέξης τσίπα, μπας και βρω κάποια εξήγηση που να ερμηνεύει τη σύμπτωση.

            Πριν εντρυφήσω σοβαρά στο θέμα ,το συζήτησα με ένα φίλο, που έχει μια αδυναμία στην προφορά  του [ρο] και με μπέρδεψε χειρότερα, γιατί η εκφορά και  των δύο λέξεων έδινε το ίδιο αποτέλεσμα ηχητικά και σκέφθηκα ότι ανάλογο ‘’κόλλημα’’ θα έχουν και οι φίλοι μας οι Γάλλοι [υγροί ήχοι]. Δεν θέλω βέβαια να υπονοήσω ότι ο Γάλλος Πρόεδρος αγάπησε τόσο πολύ τον πρωθυπουργό μας, παρασυρμένος από την ηχητική ταύτιση του ονόματός του με την λέξη τσίπα, αλλά το έψαξα και αυτό. Είναι γνωστό ότι οι Γάλλοι είναι ελληνομαθείς και δεν έχουν καταργήσει τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία τους,  δεν ήξερα όμως ότι η υπό κρίση λέξη έχει τόσο βαθιές ρίζες και συνεπώς  μπορεί και αυτό να έπαιξε το ρόλο του [ πέραν του Ελλάς- Γαλλία συμμαχία και του σοσιαλιστικού αλληθωρισμού που αντιμετωπίζει εσχάτως ο ηγέτης μας ].

            Ψάχνοντας λοιπόν  περισσότερο, έφθασα σε μια ενδιαφέρουσα ηλεκτρονική έκδοση του ιδρύματος του αείμνηστου φίλου και πολιτικού Λάμπρου Ευταξία ‘’ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ’’. Εκεί  αναφέρονται στοιχεία ειδικών  για την κυριολεκτική σημασία της λέξης τσίπα και την ταύτιση της με τους Πελασγούς [επισυνάπτεται σχετικό κείμενο]. Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς αναφερόμενοι στους λαούς αυτούς,  θεωρούσαν ότι προηγήθηκαν των Ελλήνων και υπήρξαν οι πρώτοι κάτοικοι της σημερινής ελληνικής επικράτειας.

            Ιδού λοιπόν, τι μπορεί να πάθει στη σύγχρονη  Ελλάδα,  μια τόσο ιστορική και σημαντική λέξη που, πέραν των άλλων, αποτελούσε πρόσθετη απόδειξη  ότι οι κάτοικοι της περιοχής ήσαν απόγονοι των Πελασγών.  Αυτή λοιπόν η λέξη έχει τελείως ‘’διαστραφεί’’ στην εποχή μας και θα αναφερθώ στο φαινόμενο με συγκεκριμένα παραδείγματα, αρχίζοντας από τον εαυτό μου.

 Όταν μικρός έλεγα τα συνήθη παιδικά ψεματάκια, δεν με τρόμαζε η τιμωρία που δικαίως ακολουθούσε αλλά ότι, για να το διορθώσω αναγκαζόμουν να προχωρήσω σε σοβαρότερα ψέματα για να τα καλύψω και αυτό δεν είχε τελειωμό. Κοκκίνιζα, έχανα το κέφι μου και άρχιζαν να με κυνηγούν οι τύψεις μου. Όλα αυτά για τα μικρά αθώα και ενίοτε  κατά συνθήκη ψεματάκια και μένω  με την απορία ‘’πώς νοιώθουν αυτοί που μας κυβερνούν, με πρώτο και καλύτερο [στο ψέμα] τον πρωθυπουργό μας;  Μπορεί το βράδυ να κοιμάται, ύστερα από τόσα και τόσα ασύστολα και απαράδεκτα ψεύδη που  έχει εκστομίσει;

 Ας δεχτούμε λοιπόν  σαν υπόθεση, ότι αναγκάστηκε να το κάνει σε μια στιγμή αδυναμίας του. Μα είναι δυνατόν να κυβερνά μια χώρα ένας ‘’ψεύτης’’ όπως επισήμως τον αποκαλούν , όχι μόνο οι ξεγελασμένοι ψηφοφόροι του και μη αλλά το σύνολο σχεδόν των Βουλευτών της αντιπολίτευσης και ίσως – από μέσα τους και αρκετοί δικοί του - και μάλιστα μέσα  στο κοινοβούλιο, τον Ναό της Δημοκρατίας; Θα μου πείτε ότι εκείνος, σαν άθεος , δεν έχει πρόβλημα με τον Ναό, με τη δημοκρατία όμως τι γίνεται ;

Υπάρχουν δύο λύσεις ή τον αδικούν και πρέπει να βρει τρόπο – ακόμα και αθέμιτο – να τους κλείσει τα στόματα, ή λένε την αλήθεια , αφού και ο ίδιος ουδέποτε αντέδρασε για τον χαρακτηρισμό αυτόν καθ’ αυτόν. Στη δεύτερη περίπτωση  όχι απλώς φεύγει αλλά δείχνει και τη μεταμέλειά του, αφού με τη στάση του αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν.  Εκτός αν δεν έχει τσίπα, κάτι που δεν θέλω να πιστέψω για τον Πρωθυπουργό όλων μας. Διότι, όπως μάθαμε από το συνημμένο δημοσίευμα, η έλλειψη τσίπας δεν σημαίνει  μόνο  ντροπή  και φιλότιμο αλλά και ‘’μειωμένη εθνική συγγένεια με τους προγόνους μας’’ και αυτό δεν  περιποιεί τιμή σε κανένα μας. Αντώνης Ταρνανάς

Και η «τσίπα» έχει τη δική της ιστορία (που ξεκινά το 1883)

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Είναι γνωστό πως οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία. Έτσι, ακούμε τις τελευταίες ημέρες, συχνά πυκνά, τη φράση «μα δεν έχουν τσίπα» ή «είναι ξετσίπωτοι»; Το ουσιαστικό «τσίπα» σημαίνει την πέτσα, την κρούστα αλλά και την ντροπή. Δηλαδή όταν λέμε δεν έχουν τσίπα εννοούμε δεν ντρέπονται. Παλαιότερα λεξικά έγραφαν πως τσίπα είναι ο λεπτός υμένας που περικαλύπτει κάτι, ιδιαιτέρως δε παρέπεμπαν στην πέτσα του γάλακτος. Ήταν μια λέξη της δημοτικής, η οποία χρησιμοποιούνταν σε διάφορα μέλη της Ελλάδας.
Μπήκε στο στόχαστρο των φιλόλογων το 1883, όταν τη χρησιμοποίησε σε άρθρο του ο γνωστός γιατρός και διακεκριμένος περιηγητής Παναγιώτης Ποταγός (1838-1904) (φωτό). Καταγόμενος ο ίδιος από τη Βυτίνα ισχυρίσθηκε ότι η λέξη «τζίπα», με την έννοια του δόγματος, είναι πελασγική και η χρησιμοποίησή της ήταν μια πρόσθετη απόδειξη πως οι κάτοικοι ήταν απόγονοι των Πελασγών.
Τη σκυτάλη πήρε ο επίσης γνωστός φιλόλογος Ιάκωβος Δραγάτσης (1853-1935). Έγραψε, ότι κακώς ισχυρίστηκε ο Ποταγός πως η λέξη χρησιμοποιούνταν μόνον από τους κατοίκους ενός μέρους της Πελοποννήσου, διότι ο ίδιος συναντούσε τη λέξη να χρησιμοποιείται από κατοίκους των νησιών του Αιγαίου, ίσως δε να την χρησιμοποιούσαν και σε άλλες περιοχές. Ανέφερε πως στη Σίφνο χρησιμοποιούσαν τη λέξη «αποτσιπωμένος», εννοώντας τον αναιδή, δηλαδή εκείνον που δεν είχε τσίπα, δέρμα, ντροπή. Για την αναίδεια χρησιμοποιούσαν τη λέξη «αποτσιπωσία», καθώς και τις εκδοχές «ξετσίπωτος» και «ξετσιπωσία». Τη μόνη διαφορά που έβρισκε ο Δραγάτσης ήταν πως δεν φερόταν απλά και μόνη της η λέξη, αλλά με συνθετικό και πως η χρήση της ήταν μεταφορική αλλά εξαιρετικά εικονική και εκφραστική.
Πάντως, η λέξη καταγράφηκε στο καθημερινό λεξιλόγιο και σήμερα μάλλον όλοι γνωρίζουν την τσίπα και τους ξετσίπωτους.

ΠΗΓΕΣ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Είναι γνωστό πως το μεγαλύτερο μέρος των δημοσιεύσεων στην εφημερίδα μας αλλά και στον ιστότοπο www.mikros-romios.gr στηρίζεται σε αδημοσίευτες πηγές και είναι προϊόν πρωτογενούς έρευνας.

Επειδή δεν είναι δυνατόν να παρατίθενται παραπομπές, λόγω του δημοσιογραφικού χαρακτήρα των δημοσιεύσεων, οι ερευνητές που επιθυμούν να εντρυφήσουν περισσότερο στα δημοσιευόμενα θέματα μπορούν να επικοινωνούν με το Τμήμα Αρχειακών Μελετών του «Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών - Ιδρύματος Βούρου-Ευταξία» (Tηλ: 210-3426833 και 210-3231397) ή ηλεκτρονικά (info@mikros-romios.gr), ώστε να ενημερώνονται για παραπομπές ή να συλλέγουν συμπληρωματικές πληροφορίες.