ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ

 

                   ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ

 

 

Τις τελευταίες ημέρες πολλά λέγονται και γράφονται για το σοβαρότατο πρόβλημα που εξελίσσεται στη γειτονιά μας , με έκτακτες εκπομπές και ειδικές αναφορές στο θέμα. Ασχολούνται αξιόλογοι ειδικοί επί πολεμικών και διεθνών θεμάτων και αναζητούν κυρίως τον υπεύθυνο έναρξης της σύρραξης  τον χρόνο που επέλεξε και κυρίως τον ρόλο των ΗΠΑ. Οι ειδικοί ανέλυσαν το θέμα από όλες τις πλευρές του. Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να δώσουν απάντηση και στο ερώτημα ποιος θα είναι ο τελικός νικητής, αν η σύρραξη συνεχιστεί.

Προσωπικά ελάχιστα γνωρίζω για τα νέα οπλικά συστήματα του Ισραήλ και αν υπερτερούν των ‘’απαρχαιωμένων’’ του Ιράν, δεν  ρισκάρω όμως  -όπως οι ειδικοί- για τον τελικό νικητή. Εγώ δεν είμαι ειδικός και συνεπώς δεν ξέρω, ούτε  με ενδιαφέρει ποιος θα ‘’κερδίσει’’ τον πόλεμο . Έχοντας όμως βιώσει προσωπικά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο που διεξήχθησαν με πολύ παλαιότερα όπλα και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις συνέπειες ενός πολέμου, ξέρω με ακρίβεια ότι όλοι μας θα  ΧΆΣΟΥΜΕ!!!

 Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους δύο αντιμαχόμενους  και ούτε με απασχολεί, γιατί είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η ‘’συμφορά’’ δεν θα αφήσει κανέναν απέξω και ο κόσμος ΟΛΟΣ ΘΑ ΓΥΡΊΣΕΙ ΠΊΣΩ ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. Κάποιοι παλιότεροι  πίστευαν ότι την αλήθεια των αποτελεσμάτων ενός πολέμου γνωρίζουν καλύτερα παντός άλλου ,αυτοί που τον υπέστησαν. Ακόμα και οι ιστορικοί που περιγράφουν  έναν πόλεμο που δεν έζησαν στηρίζονται σε υποκειμενικές αφηγήσεις. Αυτός  είναι και ο λόγος που πολλές φορές η ιστορία επαναλαμβάνεται και σύμφωνα με φράση που  αποδίδεται στον Μαρξ,  την πρώτη φορά  εμφανίζεται ως τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.         Ποιος ειδικός θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε αν ζούμε μια τραγωδία ή  μετέχουμε σε μια φάρσα:::

Λάθη δεν κάνουν μόνο οι ιστορικοί αλλά και κάποιοι παραχαράχτες της πολιτικοί, που χορήγησαν  συντάξεις αντιστασιακού ακόμα και σε πρωτεργάτες του εμφυλίου. Αυτό το αναφέρω για όσους δεν έχουν ακόμα κατανοήσει το πραγματικό νόημα ‘’ της εσχάτης προδοσίας’’. Κρίμα στα νομικά που έμαθαν!!! Όσον αφορά όμως το κρινόμενο ζήτημα, η μόνη προσπάθεια που μπορεί ακόμα να βοηθήσει , είναι η αναζήτηση διπλωματικής λύσης στο πρόβλημα , πριν μιλήσουν τα σοβαρότερα κανόνια!

Ας ερευνήσουμε όμως και το ‘’πραγματικό ιστορικό της παλιάς αυτής διαμάχης που άρχισε από την εγκαθίδρυση του κράτους του Ισραήλ από τους άγγλους, στην περιοχή, με σκοπό  να συγκεντρωθούν όσοι επέζησαν του ολοκαυτώματος . Το Ιράν υπήρξε ίσως η μοναδική χώρα της περιοχής που αποδέχθηκε τη βρετανική απόφαση ασμένως. Η απόφαση όμως αυτή δεν άρεσε στα αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής που ορκίζονταν ότι μοναδικός σκοπός τους  είναι η εξαφάνιση του νέου ‘’κατασκευάσματος’’.

Αργότερα , όταν έγινε ανεπιτυχής εξέγερση κατά του Σάχη του Ιράν, με ηγέτη τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, ο τελευταίος κατέφυγε στο γειτονικό Ιράκ, ο ηγέτης του οποίου, Σαντάμ Χουσεΐν, τον έστειλε  στη Γαλλία. Από τη χώρα αυτή ο Αγιατολάχ είχε τη δυνατότητα και τα μέσα να καλεί τους συμπατριώτες του να συνεχίσουν  τον αγώνα για την εκθρόνιση του Σάχη. Όταν αυτό έγινε κατορθωτό, οι ΗΠΑ, η Βρετανία  η Γαλλία και η  Γερμανία  διευκόλυναν την επιστροφή  του Αγιατολάχ στο Ιράν, όπου εγκαθίδρυσε το θεοκρατικό του καθεστώς. Δεν ήταν λοιπόν μόνος ο λαός της χώρας που παρασύρθηκε στην αλλαγή φρουράς στην αυταρχική διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και μεγάλες δημοκρατικές χώρες , που τώρα τρέχουν και δεν φθάνουν. Πρώτος στόχος του νέου καθεστώτος ήταν η ταύτισή του με τους φανατικούς γείτονες και η σαφής διακήρυξη της ‘’εξαφάνισης’’ του Ισραήλ.

Όταν οι δημοκρατικές χώρες αργότερα κατάλαβαν ότι  το Ιράν  τείνει να γίνει μια νέα Βόρεια Κορέα και απέκρυπτε τις πραγματικές προθέσεις της για τον εμπλουτισμό ουρανίου άλλαξαν άποψη. Άρχισαν ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις για τον εμπλουτισμό ουρανίου, αλλά  ανέθεσαν στο Ισραήλ να ‘’βγάλει το φίδι από την τρύπα’’, Το τελευταίο συστηματικά έκανε διάφορες προσπάθειες και είχε ένα σαφή προγραμματισμό για την καταστροφή η τουλάχιστον την καθυστέρηση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

 

Ο αποτελεσματικός αιφνιδιασμός των ημερών, ήταν προετοιμασμένος από καιρό και επέλεξαν τη στιγμή να ενημερώσουν τις ΗΠΆ για την απόφασή τους με δύο βασικά κριτήρια. Πρώτον είχαν εξουδετερώσει τις ομάδες Χούτις, Χαμάζ και χεσμπολάχ και δεύτερον ο Πρόεδρος των ΗΠΑ βρισκόταν σε νέες διαπραγματεύσεις με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα ,με αρνητικά εκ πρώτης όψεως αποτελέσματα για τον κ, Τράμπ, οπότε ο τελευταίος δεν είχε άλλη επιλογή για να περιορίσει την νέα αποτυχία του, παρά να συγκατατεθεί στην από καιρό προετοιμασμένη ισραηλινή επιχείρηση.

Αυτά προκύπτουν από το φτωχό μυαλουδάκι ενός γέροντα και ταπεινά ζητώ συγγνώμη από όλους τους ειδικούς για τη σημερινή μου παρέμβαση στο έργο τους. Στηρίχτηκα όμως στη βιωματική  προσωπική μου άποψη ότι τον πόλεμο τον ξέρουν καλύτερα εκείνοι που τον έζησαν. στην πράξη, η οποία απέχει παρασάγγας [ συμπτωματικά περσική λέξη] από την οποιαδήποτε θεωρία και  μοναδική λύση για όλους  αποτελεί  η αποφυγή του.  Με την ίδια όμως προσοχή πρέπει να αποφευχθούν και  λάθη σαν εκείνα της συμφωνίας- ΡΊΜΠΕΝΤΡΟΠ-ΣΤΑΛΙΝ και  τη συμφωνία των Άγγλο-Γάλλων στο Μόναχο, με τους Ναζί, για την παράδοση της Σουδητίας από την Τσεχοσλοβακία στη Γερμανία. Επειδή και εδώ πρόκειται για φασιστικό καθεστώς, η περίπτωση εμπίπτει στην  αρχαία ελληνική φράση για το ‘’ δις εξαμαρτείν’’.

Λάτρης του HAPPY END, θυμάμαι την επιστροφή του φίλου του Γιάννη από τον προηγούμενο καθεστώς του Ιράν, όπου βρέθηκε υπηρεσιακά, που μου το παρομοίασε με το Παρίσι της Ανατολής, μου έφερε μάλιστα για δωράκι και κάποιους γαλοζο-πράσινους μικρούς λίθους. Δεν μπορω να σκεφθώ τι θα μου έλεγε   ο φίλος μου αν ταξίδευε σήμερα., είμαι όμως σίγουρος ότι αυτή τη φορά  θα έφερνε μαζί και κάποιο τσαντόρ, που εκπροσωπεί το τέως Παρίσι της Ανατολής. Αντώνης

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

 

                ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

        

 

Ξεκινώντας από την χιλιοειπωμένη εξήγηση , που με ώθησε στη  δημοσίευση κειμένων μου, αρχικά μέσω e-mail σε ομάδα 100 περίπου φίλων και συναδέλφων και από το 2016 μέσω της ιστοσελίδας μου, διεθνώς, επαναλαμβάνω ότι γράφω κυρίως για μένα , για να καλύψω τις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς μου, που προσχηματικά αποκαλώ μοναχικότητα. Δεν είμαι συγγραφέας και δυο από τα βιβλία μου τα τύπωσα σε τοπικό τυπογραφείο και τα διένειμα σε περιορισμένο αριθμό κάποιων εκατοντάδων αναγνωστών. Κρατώ στον υπολογιστή μου κάποιο υλικό για ενδεχόμενη χρήση και δημοσίευση των εγγονών και δισέγγονων μου. Γράφω σε σύστημα ‘’αυτογραφικής αφήγησης’’ και συνεπώς διηγούμαι κυρίως προσωπικά βιώματα στο μακρύ διάβα της ζωής μου.

Όσον αφορά τα e-mail, δεν μπορώ να ελέγξω πόσοι με διαβάζουν,  [έμμεσα μπορώ να συμπεράνω από τις απαντήσεις που λαμβάνω], ενώ στην ιστοσελίδα μου που διαθέτει στατιστικά και γεωγραφικά στοιχεία, έχει συμπληρωθεί ένας αριθμός περίπου   30.000 αναγνωστών, σε όλες τις Ηπείρους, η γεωγραφική κατανομή των οποίων εξαρτάται κατά καιρούς από το θέμα. Μέχρι σήμερα δεν έχω λάβει  αρνητικά σχόλιά για το σύνολο των δημοσιευμάτων μου.

Στην ιστοσελίδα μου, ανάλογα με την επικαιρότητα και τα θέματα, παρουσιάζονται πολύ σημαντικές αυξομειώσεις ανάγνωσης, ανάλογα και με  την πολιτική μου αξιολόγησή,  την οποία όμως θεωρώ αναγκαία, πιστεύοντας ότι κάθε σκέψη και πράξη μας αποτελεί πολιτική ενέργεια. Γι΄αυτό και σε όλα τα δημοσιεύματά μου, χρησιμοποιώ αποκλειστικά αποσπάσματα από τη ζωή μου και άμεσες προσωπικές πληροφορίες και ανακοινώσεις εκείνων που σχολιάζω.

Θα μου πείτε τη σχέση έχουν όλα αυτά που παρέθεσα, με τον τίτλο του δημοσιεύματος. Οι αναγνώστες μου, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αποφεύγουν την κριτική τους για να μη με πικράνουν, έχουν τη δυνατότητα αλλά και τη δική μου παρότρυνση να με κριτικάρουν, αφού δεν προσπαθώ να δελεάσω ή να προβάλω  πολιτικές θέσεις, κρίνοντας με τη μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή αντικειμενικότητα.

Όσον αφορά την αυτοκριτική μου, την κάνω πολύ συχνά, αφού άλλωστε δηλώνω ότι  γράφω  κυρίως για μένα  και απλώς τους καθιστώ κοινωνούς των απόψεών μου, παρακαλώντας τους παραλήπτες των e-mail μου να μου δηλώσουν ότι δεν επιθυμούν να τα λαμβάνουν . όσον αφορά δε τους αναγνώστες της ιστοσελίδας μου, αρκεί μια απλή κίνησή τους για την οριστική διαγραφή των μηνυμάτων μου. Σημειώστε ότι  η στατιστική καταγραφή, περιλαμβάνει μόνο εκείνους που τα ανοίγουν για ανάγνωση, η οποία – επαναλαμβανόμενη- προδίδει και ενδιαφέρον.

Μέχρι τώρα αναφέρθηκα σε μένα και τους αναγνώστες των κειμένων μου, τι γίνεται όμως με τους λοιπούς που αποτελούν το θέμα των σχολίων μου και είναι πάμπολλοι;;; Οι  πολιτικοί μας καλύπτονται πίσω από τη δικαιολογία ότι τους εξέλεξε ο λαός και συνεπώς μπορούν να  εξαγοράζουν την επιλογή του εις το διηνεκές, επιβάλλοντάς του τις ιδεοληπτικές τους εμμονές και απολαμβάνοντας και το ‘’παχυλό’’ οικονομικό αντίκρισμα. Οι ίδιοι,  διακατεχόμενοι από το σύνδρομο  της ύβρεως΄΄ για  τους αντιπάλους τους, περιορίζονται να στιγματίζουν τα λάθη των άλλων, παραβλέποντας συστηματικά να ρίξουν μια ματιά στην ‘’πήρα’’ που κουβαλάνε στην πλάτη τους!!!

Ας περιορισθούμε σήμερα τα εσωτερικά μας, γιατί τα διεθνή των ημερών, αν και απόλυτα σαφή, είναι ακόμα νωπά, για να καταλογίσουμε τις ευθύνες των ‘’γνωστών’’ και των καλυπτόμενων πίσω από αυτούς ‘’αγνώστων’’.   Αντώνης

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

            ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

    ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

Πριν   προσεγγίσουμε το θέμα, επιθυμώ να δηλώσω ότι δεν έχω καμιά επιστημονική γνώση του αντικειμένου. Διαθέτω όμως στα 91μου χρόνια, μακρά ελληνική και διεθνή εμπειρία. Μετά την απώλεια της συντρόφου μου το 1977, αποφάσισα και γίνω, ελπίζω επιτυχώς, πατέρας και μητέρα – χωρίς καμιά βοήθεια και μάλιστα υπηρετώντας  στο εξωτερικό - για τα δυο ανήλικα παιδιά μου, χωρίς  να παραμελώ τα υπηρεσιακά μου καθήκοντα.  Το έκανα για να μην αλλοιωθούν οι πρότερες συνθήκες διαπαιδαγώγησης και φροντίδας της μητέρας τους. Συνεπώς γνωρίζω πολλές από τις ειδικές μητρικές δυσκολίες και   καμιά φορά συλλογίζομαι ότι η φύση μου δάνεισε επίκτητα και το  μητρικό φίλτρο για να τα καταφέρω. Αυτός είναι και ο λόγος που αγαπώ τις γυναίκες σε κάθε τους έκφραση και ηλικία,  την  οικογένεια και σέβομαι τις επιλογές της φύσης,  ενοχλούμενος σφόδρα όταν αυτές παραβιάζονται. Αναφέρομαι   στα στοιχεία αυτά, διότι είναι απόλυτα και μοναδικά συνδεδεμένα με το πρόβλημα που μας απασχολεί και αυτά  τα ίδια μπορούν να δώσουν  και τη μοναδική λύση του.

Αρχίζοντας αντίστροφα την παράθεση των στοιχείων μου, βεβαιώνω ότι  βίωσα την Ιταλο-γερμανική κατοχή, την πείνα του 1941 και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο. Τίποτα από όλα αυτά δεν οδήγησε σε υπογεννητικότητα. Το ίδιο βλέπουμε στον πόλεμο της Γάζας με το ‘’τσούρμο’’ των παιδιών που αποτελούν και τα κυριότερα θύματα του πολέμου αλλά και την πλειονότητά του  πληθυσμού, σε κάθε φωτογραφία από την περιοχή.

Συνεπώς κατηγορηματικότατα προκύπτει ότι οι παντοειδείς  δυσχέρειες, δυσκολεύουν μεν πολύ τη ζωή του πληθυσμού, χωρίς όμως να αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα, ούτε στο ελάχιστο,  για τον χαμηλό δείκτη της γεννητικότητας. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο δείκτης αυτός είναι αντιστρόφως ανάλογος με την ευμάρεια και την ανάπτυξη των διάφορων περιοχών, είναι βέβαιο ότι ψάχνουμε για τη λύση του προβλήματος σε λάθος δρόμους, ενώ η ίδια η φύση μας  υποδεικνύει τον σωστό.

Δεν θέλω να υποστηρίξω ότι οι ειδικοί κάνουν λάθος και ότι πρέπει να αποφύγουμε την  εξέλιξη και την ανάπτυξη , αλλά ότι πρέπει να ξαναδούμε χωρίς σκοπιμότητες το πραγματικό αίτιο της αριθμητικής υπεροχής των υπερηλίκων - που δεν οφείλεται μόνο στην αύξηση του μέσου όρου ζωής. Να δούμε με προσοχή τι συμβαίνει  γύρω μας στη φύση και στο λοιπό ζωικό βασίλειο, το οποίο δεν παρουσιάζει ανάλογο πρόβλημα.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή. Τι είναι η γέννηση , πώς δημιουργείται και εξελίσσεται και ποιοι είναι οι κύριοι και μοναδικοί παράγοντες της δημιουργίας μιας νέας ζωής;;;  Για να γεννηθεί ένα παιδί χρειάζονται δύο γονείς, μια γυναίκα και ένας άντρας , τα σπερματοζωάρια του οποίου θα γονιμοποιήσουν τα ωάριά της, θα δημιουργηθεί το έμβρυο και στους  9 μήνες που θα παραμείνει στη μήτρα της γυναίκας,  θα μας δώσει τη γέννηση του παιδιού

Αυτή είναι σε αδρές γραμμές η μοναδική φυσική διαδικασία για τη δημιουργία ενός παιδιού. Δηλαδή απαιτείται μια γυναίκα  και ένας άνδρας και  μάλιστα στην παραγωγική για τον καθένα ηλικία , χωρίς οποιαδήποτε άλλη, μέχρι στιγμής, διαδικασία. Άρα και η απλή αναβολή βλάπτει, διότι μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της  ηλικίας παραγωγικότητας.

Είπα στην αρχή ότι αγαπώ τις γυναίκες σε οποιαδήποτε φάση της ζωής τους, στις οποίες  η φύση έδωσε το προνόμιο και την μοναδικότητα να ‘’δημιουργούν ζωή , με απαραίτητη προϋπόθεση την άμεση ή έμμεση συνδρομή του ανδρικού σπέρματος.

Δεν θέλω να θίξω θέματα εργασίας και καριέρας της γυναίκας από αγάπη και μόνο προς το μοναδικό είδος ανθρώπου που η φύση το έχει εξοπλίσει με ειδικές φυσικές δυνατότητες για να αντιπαρέρχεται τις ιδιαίτερες δυσκολίες μιας  κύησης και του τοκετού.

Δεν  απομένει παρά να κάνω έκκληση προς όλες τις γυναίκες, σεβόμενος απόλυτα τα όποια δικαιώματά τους, με τη φράση ‘’γεννήστε γιατί χανόμαστε’’ και εμείς και εσείς μαζί. Ξέρουμε όλοι πολλές γυναίκες οι οποίες αποκτούν παιδιά χωρίς αυτό να αποβαίνει σε βάρος της καριέρας τους, παρακινούμενες όχι μόνο από την ανάγκη διαιώνισης του είδους , αλλά και από το ειδικό φίλτρο που τους χάρισε η φύση. Αν θέλουν το μπορούν, ευχόμενος να συνδράμει περαιτέρω  η πολιτεία στη διευκόλυνσή τους, παρά την μείωση και  του ανδρικού παραγωγικού στοιχείου. 

Θα κλείσω το παρόν με ένα περιστατικό που συνέβη στη χώρα μας, όταν σε κάποια χωριά δεν υπήρχαν γυναίκες, αφού έφυγαν για τις μεγάλες πόλεις, επιλέγοντας καλύτερες συνθήκες. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να προλάβει και τη φυγή των ανδρών και την εγκατάλειψη της αγροτοκτηνοτροφικής ζωής της περιοχής, ΄’ έκανε εισαγωγή γυναικών’’ από βαλκανικές χώρες. Το ίδιο κάνουμε πλέον και για εργατικά χέρια και στην επαρχία που ζω, συχνά συναντώ φίλους μου που λένε ότι μεταφέρουν τους ξένους εργάτες στα χωράφια τους και οι ίδιοι επιστρέφουν στα καφενεία. Εύχομαι και ελπίζω να μη βρεθούμε στην ανάλογη  ανάγκη της εισαγωγής παιδιών. Ρίξτε, αγαπημένες μου κυρίες, μια ματιά στα ζευγάρια που οι  βιολογικές συνθήκες τους στερούν την ικανότητα τεκνοποίησης  για να νοιώσετε καλύτερα το μεγάλο  πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Ευχαριστώ. Αντώνης

ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ ΜΗΤΗΡ ΠΑΣΗΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ

 

           ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ, ΜΗΤΗΡ ΠΑΣΗΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ

 

 

Με αφορμή όσα συνέβησαν τελευταία στον ‘’αριστεροπροοδευτικό’’ ΣΥΡΙΖΑ, αρχικά με την επανεμφάνιση του κ. Τσίπρα και λίαν προσφάτως με τις παραιτήσεις τριών μελών του [ για την ώρα], επικαλούμαι την αρχαία ρήση του παρόντος τίτλου για να θυμίσω ‘’στα συντρόφια’’ – και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ - τον λόγο που με υποχρεώνει να ‘’επαναληφθώ. Ο Χέγκελ προσθέτει ότι ‘’ όλα τα γεγονότα και οι προσωπικότητες της ιστορίας επανεμφανίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο’’[αυτό προσπαθεί να κάνει και ο κ. Τσίπρας, προσθέτω εγώ ], για να κλείσω με την διευκρίνιση του Καρλ Μαρξ ότι και  ‘’ η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα ‘’.  Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν και οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, γι’ αυτό διαλέγετε και παίρνετε!!!

Οι αυτοαποκαλούμενοι ‘’ μαρξιστές, σοσιαλιστές , προοδευτικοί και  αριστεροί’’ μπορούν να επιλέξουν τη ρήση που  τους ταιριάζει και επιθυμούν, συμπεριλαμβανομένης εκείνης του Μαρξ. Προσωπικά θα αρκεσθώ στην αυτούσια  επανάληψη δημοσιεύματός μου της 11.11.2024 [ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ], που τα είχε προβλέψει   όλα, ακόμα και τα χειρότερα, που θα ακολουθήσουν!!!

    ΤΟΥ  ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ  Ο  ΓΑΜΟΣ

                                [ 11.11.2024]

 Θα μου πείτε τι σχέση έχει η θεατρική διασκευή ενός κειμένου της λαϊκής παράδοσης με τη σημερινή επικαιρότητα;;; Έχει και μάλιστα  μεγάλη. Αρχικά να πούμε πως ο Κουτρούλης ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Ήταν ιππότης, δηλαδή καβαλλάριος, ο οποίος ζούσε στη Μεθώνη Μεσσηνίας κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα. Κάποτε, αγάπησε μια παντρεμένη γυναίκα, η οποία με τη σειρά της τον ερωτεύτηκε, εγκαταλείποντας τον άντρα της. Αυτό ώθησε την εκκλησία να  την αφορίσει, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Κασσελάκη, με αποτέλεσμα ο Κουτρούλης να μην μπορέσει να την παντρευτεί.

Το θέμα της λαϊκής παράδοσης ‘’του Κουτρούλη ο γάμος ‘’ διασκεύασε ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής σε ομώνυμο θεατρικό έργο, με το οποίο σατιρίζει την επικαιρότητα της εποχής του. Στη δική μας όμως εποχή γίνεται ακόμα πιο αντιπροσωπευτικό με όλα αυτά που συμβαίνουν στον πάλαι ποτέ αποκαλούμενο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν άλλαξε ακόμα τον τίτλο του, αλλά αποτελεί θέμα σάτιρας, με αναμενόμενο  τέλος.

Όπως είχα γράψει σε παλαιότερο δημοσίευμά μου ‘’ ο κ. Τσίπρας, θέλοντας να αποποιηθεί την ευθύνη για την κατρακύλα του κόμματός του, υπέβαλε την παραίτησή του από την αρχηγεία και τρόπο τινά επέβαλε στους ‘’δικούς’’ του έναν άγνωστο και αδαή αμερικανοτραφή νέο και τον βοήθησε να ‘’κερδίσει’’  την αρχηγία, κάτι που δεν άρεσε στους μνηστήρες της ηγεσίας. Στην αρχή το ‘’γερατείο’’ του επιδαψίλευσε θερμή υποδοχή και πρόβαλε  κάθε του ενέργεια και ιδιαιτερότητα, περιμένοντας την ευκαιρία να τον εξοβελίσει αρχικά με την αμφισβήτησή του και στη συνέχεια με τον  ‘’δημοκρατικό’’ – όπως είπαν- αποκλεισμό του από τις υποψηφιότητες  της εκλογής νέου αρχηγού, γιατί είδαν να διαθέτει μεγάλα λαϊκά ερείσματα και θα τους ‘’έτρωγε΄΄ την αρχηγία.

Τότε επιστρατεύτηκαν οι μέχρι πρότινος κολλητοί του και παρουσίασαν του κόσμου τις καταγγελίες εις βάρος του, τις οποίες, λίγο νωρίτερα αρνιόντουσαν μετά βδελυγμίας στο σύνολο τους!!!

Επειδή λόγοι υγείας δεν μου επιτρέπουν να επεκταθώ, θα κλείσω για σήμερα  τις ομοιότητες με το γάμο του κουτρούλη, λέγοντας ότι αυτό δεν είναι κόμμα αλλά θέατρο φαρσοκωμωδίας. Έχει επικεντρωθεί στο    γενικευμένο διαπροσωπικό   μίσος των μελών του και τον αλληλοσπαραγμό.

Ακόμα και στην περίπτωση εκλογής ικανού ηγέτη δεν μπορούν πια να πείσουν ότι – ασχέτως αριθμού βουλευτών- μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα, αφού δεν μπορούν να το κάνουν ούτε στο ίδιο τους το κόμμα., το οποίο ήταν προσωπικό δημιούργημα του κ. Τσίπρα, με τους λοιπούς να αποτελούν απλούς κομπάρσους. Ο κ. Τσίπρας  με τη συνεργασία μιας μικρής ομάδας  μαρξιστών του χώρου από τον οποίο προήλθαν, κατάλαβε ότι η Ελλάδα  που έχει υποφέρει από ολοκληρωτικά καθεστώτα, δεν τους εμπιστεύεται. Έτσι λοιπόν,  φρονίμως ποιών ,‘’λάκισε’’ και δεν απομένει παρά να κάνουν το ίδιο και οι τελευταίοι που θα απομείνουν, φροντίζοντας να κλείσουν καλά την πόρτα πίσω τους.

 Αντώνης

ΟΥΚ ΕΑ ΜΕ ΚΑΘΕΥΔΕΙΝ ΤΟ ΤΟΥ ΝΤΙ ΠΙΕΤΡΟ ΤΡΟΠΑΙΟΝ

 

ΟΥΚ ΕΑ ΜΕ ΚΑΘΕΥΔΕΙΝ ΤΟ ΤΟΥ ΝΤΙ ΠΙΕΤΡΟ ΤΡΟΠΑΙΟΝ

 

 

Ξέρω καλά ότι διαπράττω ιστορικό ατόπημα με την μικρή μου αλλαγή στην ιστορική φράση του Θεμιστοκλή,  ο θαυμασμός του οποίου για την νίκη του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα, δεν τον άφηνε να κοιμηθεί. Οι σύγχρονοι συμπατριώτες μας θα ένιωθαν πλήξη και βαριεστιμάρα και θα  με θεωρούσαν ρομαντικό και  παλιομοδίτη,  αν αναφερόμουν στην πραγματική φράση και σε πράγματα  που θεωρούν ‘’ξεπερασμένα’’.

Έτσι λοιπόν αποφάσισα να θυμίσω ελάχιστα νεώτερα μέχρι πρόσφατα  γεγονότα που ίσως κάνουν πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους. Δεν είμαι νομικός αλλά θα ασχοληθώ εμπειρικά με νομικά θέματα για να καταδείξω πόσο πολύ αλλάξαμε ως λαός και αντί να χάνουμε τον ύπνο μας από θαυμασμό για σημαντικές πράξεις, έχουμε εφιάλτες για όσα πραγματικά μας απασχολούν.. Θα επαναλάβω και εδώ ότι και ο υποφαινόμενος υποφέρει από τις αϋπνίες, αλλά για λόγους προβληματισμού, που επιδεινώνει και η υπνική μου άπνοια.

Στην φυσική αδυναμία μου να κοιμηθώ, το μυαλό μου κάνει σενάρια για πεντέξι θέματα , τα οποία επεξεργάζομαι την επομένη. . Αυτή τη φορά, για άγνωστους λόγους, στριφογύριζε στο μυαλό μου η σχετικά πρόσφατη  ‘’ επιχείρηση καθαρά χέρια’’, της γειτονικής  χώρας και όχι μόνο. Για να διευκολύνω τους έχοντες επιλεκτική μνήμη ή αμνησία, θα θυμίσω ότι πρόκειται για το έργο του Ιταλού Δικαστή Αντόνιο ντι Πιέτρο, τη δεκαετία του 1990, με αποτέλεσμα την κατάρρευση της λεγόμενης " Πρώτης Δημοκρατίας " και την εξαφάνιση πολλών πολιτικών κομμάτων. Ορισμένοι πολιτικοί, βιομήχανοι και επιχειρηματίες αυτοκτόνησαν μετά το πόρισμα των εγκληματικών ενεργειών τους [φαίνεται ότι ίσως διέθεταν κάποιο ίχνος φιλότιμου]..

‘’Συμπτωματικά’’ , πρωτεργάτες του σκανδάλου υπήρξαν   πολιτικοί του αποκαλούμενου κεντροαριστερού σοσιαλιστικού χώρου, με αποτέλεσμα τη διάσπαση του ισχυρότατου κομμουνιστικού Κόμματος. Ο δικαστής κατηγόρησε τον Μάριο Κιέζα, μέλος του κεντροαριστερού Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, για αποδοχή δωροδοκίας από εταιρεία  του Μιλάνου. Το Κόμμα του τον διέγραψε , με τον αρχηγό του κόμματος Μπετίνο Κράξι να τον αποκαλεί μαριονέτα ή «κακοποιό», ενός κατά τα άλλα καθαρού πολιτικού κόμματος. Αναστατωμένος από αυτή τη μεταχείριση από τους πρώην συναδέλφους του, ο Κιέζα άρχισε να ‘’κελαηδάει’’ και να δίνει πληροφορίες σχετικά με τη διαφθορά που υπήρχε. Αυτό σηματοδότησε την  διερεύνηση του συστήματος διαφθοράς, με τα μέσα ενημέρωσης να κάνουν λόγο για πολιτική διαφθορά.

Στο σημείο αυτό θα μου επιτρέψετε να επιχειρήσω ένα μικρό,    παραλληλισμού με τα καθ΄ημάς  περιστατικά, θυμίζοντας ακροθιγώς, το θέμα με τα ‘’ πάμπερς’’ , τους  καταδικασθέντες για συγκεκριμένες απάτες και κάποιους που ‘’τη γλύτωσαν’’ λόγω παραγραφής, την υπόθεση του Βέλγου Ντι Πιέτρο, με τις βαλίτσες χρημάτων και άλλα σκάνδαλα και την αποκαλούμενη υπόθεση  13-0. Αν όμως κάποιοι νοιώθουν ότι θίγονται μπορώ να το εξηγήσω κα με αναλυτικότερο και επώνυμο τρόπο!!!

Οι ομοιότητες των δύο ταυτώνυμων υποθέσεων έχουν ένα κοινό στοιχείο, ότι οι ‘’δράστες’’ όλοι, προέρχονται  από τον λεγόμενο κεντροαριστερό ή προοδευτικό χώρο, από τον οποίο,  συμπτωματικά, προέρχονται  οι σημερινοί ‘’ δημόσιοι κατήγοροι’’, που έχουν τάξει  σκοπό της ζωής τους να ρίξουν την Κυβέρνηση, υιοθετώντας οτιδήποτε τους ‘’βολεύει’’, εξικνούμενοι μέχρι και της κατηγορίας της εθνικής προδοσίας. Το μοναδικό ίσως λάθος τους είναι ότι ‘’ξέχασαν να πλύνουν τα χέρια τους’’  και μπορεί κάποιος ‘’δικός τους Μάριο Κιέζα’’, για να σώσει το σαρκίο του, να αρχίσει να κελαηδάει!!!

Θα κλείσω  το σημερινό μου ανάγνωσμα με τον τίτλου του έργου του Δημήτρη Ψαθά ‘’φωνάζει ο κλέφτης’’, αναζητώντας λίγο ύπνο που θα με απαλλάξει από ανάλογα νυχτερινά σενάρια. Αντώνης

 

ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ

 

             ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ  ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ

 

 

Στο τελευταίο δημοσίευμά μου είχα υποσχεθεί ότι . με το θεριό  ή μάλλον τα θεριά  αυτά στη διεθνή σκηνή, θα ασχοληθώ προσεχώς, περιμένοντας λίγο ακόμα για να δω το αποτέλεσμα της ελεφαντομαχίας στις ΗΠΑ, αφού τα δικά μας τα βιώνουμε καθημερινά και μας είναι οικεία.  Είχα μάλιστα αναφερθεί και στην αποκληθείσα ‘’μάχη των ελεφάντων’ στη  Γάζα, το 217 π.Χ,, στην οποία επικράτησε  ο Πτολεμαίος ο οποίος εξασφάλισε   τον έλεγχο της Παλαιστινιακής περιοχής της Αιγύπτου.

Τη Διοίκηση της Λωρίδας αυτής μέχρι το 1967 ασκούσε η Αίγυπτος. μετά όμως τον πόλεμο των έξι ημερών πέρασε στη κατοχή και τον έλεγχο του Ισραήλ. Επί Πρωθυπουργίας του Αριέλ Σαρόν το 2005 αποσύρθηκε από την περιοχή ο ισραηλινός στρατός παίρνοντας μαζί του και εκατοντάδες Εβραίους εποίκους που είχαν εν τω μεταξύ σπεύσει να  μετοικήσουν στη Γάζα.  Το Ισραήλ δεν έπαψε να ελέγχει όλα τα σύνορα της Λωρίδας περιμετρικά (από ξηρά, θάλασσα και αέρα), πλην του Νότου που μετά από επίμονες διεθνείς πιέσεις παραχώρησε τελικά στην Αίγυπτο. Ωστόσο, παρά τις πολλές και επανειλημμένες συνομιλίες και διεθνείς διμερείς «συναντήσεις κορυφής» δεν έχει αναγνωριστεί μέχρι σήμερα ως ανεξάρτητο κράτος που διεκδικείται από την Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή ως μέρος του Κράτους της Παλαιστίνης, που χρονοτριβεί από το 1948, με έκδηλη την αδυναμία του ΟΗΕ και άλλων Διεθνών Οργανισμών για την οριστική επίλυση του ζητήματος.

Νεώτεροι ‘’ελέφαντες’’  συνεχίζουν, ύστερα από  2.242 χρόνια τον λυσσαλέο αγώνα τους στην ίδια περιοχή, χωρίς να είναι απόλυτα σαφές ποιος κατέχει σήμερα τη Γάζα και βέβαια όχι η Αίγυπτος, γιατί η περιοχή θα  είχε καλύτερη τύχη από τη σημερινή. Αξίζει να αναφερθεί και η πρόθεση του αμερικανικού ελέφαντα να τη μετατρέψει σε αμερικανική  Ριβιέρα της περιοχής. Διερωτώμαι αν αυτά που διαβάζουμε και ακούμε όλοι μας, τα ακούει και κανένας ειδικός επιστήμονας  και αν ναι πώς εφαρμόζει το εδάφιο του όρκου του Ιπποκράτη ‘’θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω’’, που εφαρμόζεται διεθνώς!!! 

Η Γάζα, ύστερα από την αναίτια εισβολή της Χαμάζ  στο Ισραήλ και τις δολοφονίες, τους βιασμούς και τη σύλληψη ομήρων , σαν αντάλλαγμα για  τη συνέχιση του αγώνα τους. υφίσταται τα πάνδεινα. Το Ισραήλ, με την επίκληση του δικαιώματος αντιποίνων, εισέβαλε στη Γάζα  και προχώρησε σε μια ασύμμετρη ‘’σφαγή’’, την οποία πλήρωσαν κυρίως άμαχοι και χιλιάδες παιδιά, πέραν της λιμοκτονίας του συνολικού πληθυσμού που συνεχίζεται. Ποιος θα μπορέσει να βοηθήσει το δύσμοιρο αυτό λαό από τη σύγκρουση των σύγχρονων ‘’ελεφάντων’’;;; Δεν θέλω να γράψω περισσότερα γιατί ο λαός της γάζας χρειάζεται βοήθεια και όχι λόγια από τα οποία έχει χορτάσει.

Συνεχίζοντας γεωγραφικά θα κάνουμε ένα μικρό πέρασμα από την Ουκρανία, η οποία πληρώνει τον νεοτσαρισμό του κ Πούτιν και την αδυναμία των διεθνών οργανισμών να βοηθήσουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ίσως θέλει μα δεν μπορεί, αφού ο Πρόεδρος της τέως ηγέτιδας δύναμης της Δύσης, περί άλλα τυρβάζει. Έφθασε στο σημείο να παρομοιάζει τη σφαγή δεκάδων χιλιάδων εκατέρωθεν ‘’σαν ένα παιδικό καβγά’’, συνεχίζοντας παρά ταύτα να ηγείται της υπερδύναμης.

Με όλα αυτά τα τελευταία, φθάσαμε  και στην  κοσμοκράτειρα χώρα, στην οποία ο πόλεμος των ελεφάντων άρχισε με την αντιπαλότητα του πανίσχυρου ηγέτη με τον κολλητό φίλο του και πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου , με την υποστήριξη του οποίου ο πρώτος κατέλαβε την ηγεσία των ΗΠΑ. Ανταλλάσουν μεταξύ τους ύβρεις και χαρακτηρισμούς που η χυδαιότητά τους αποφεύγεται και από τους  ανθρώπους του πεζοδρομίου , χωρίς να συγκινείται κανένας, ούτε καν το [επίσης] τέως φιλελεύθερο Κόμμα του.

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, τελευταία, με αφορμή τους μετανάστες, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ανοίγει μέτωπο με τις ηγεσίες κάποιων Πολιτειών, στέλνει ειδικούς φρουρούς και εμφανώς καταλύει το πολίτευμα των ‘’ηνωμένων πολιτειών’’, εφαρμόζοντας τακτικές που δεν ταιριάζουν σε δημοκρατικές χώρες. Δεν με ενδιαφέρει ποιος έχει περισσότερο ή λιγότερο δίκια αλλά φοβάμαι ότι αν συνεχισθεί αυτός ο αυταρχικός τρόπος διοίκησης θα επανέλθουμε σε αλήστου μνήμης καταστάσεις του εμφυλίου.

Ντροπή στους σύγχρονους φαρισαίους υποκριτές και ας την αναλάβει  ο κύριος δικαιούχος της!!!       Αντώνης

 

 

Ο ΚΑΛΟΣ,. Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΧΗΜΟΣ

 

                          Ο ΚΑΛΟΣ, Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΧΗΜΟΣ

 

 

Πρόκειται για μια ταινία, που στην εποχή της ανήκε στην κατηγορία ιταλικό σπαγγέτι  παραγωγής του 1966, σκηνοθετημένη από τον Σέρτζιο Λεόνε, με διάσημους πρωταγωνιστές τον Κλιντ Ίστγουντ, τον Λι Βαν Κλιφ και τον Ίλαϊ Γουάλας στους αντίστοιχους, κατά σειρά, ρόλους. Ο γνωστός ‘έκτοτε  Ένιο Μορικόνε συνέθεσε την διάσημη μουσική της ταινίας.

 Όσα διαδραματίζονται στην ταινία ,αποτυπώνουν  με σαφήνεια  την εποχή μας. Ο κακός και ο άσχημος της ταινίας που δολοφονούν αδιακρίτως με  σκοπό το κέρδος, αποτελούν σήμερα τους πληρωμένους δολοφόνους για το ξεκαθάρισμα ‘’λογαριασμών’’, αλλά και τους δολοφόνους συνειδήσεων., που συνήθως αμείβονται από το Δημόσιο και συνεπώς από τον λαό. Στην κατηγορία του ‘’καλού ανήκουν τα  παντοειδή και πολύχρωμα ‘’φασιστοειδή’’, που  είναι διατεθειμένα να συμμαχήσουν και με τον διάβολο, αρκεί να βλάψουν όποιον δεν μπορούν να φθάσουν, σαν την αλεπού με τα σταφύλια. Εκμεταλλεύονται , με το πρόσχημα του καλού, ακόμα και τους χαροκαμένους, βάζοντας κάποιους από αυτούς στο παιχνίδι τους, για λίγα ψηφουλάκια, που μεταφράζονται για τους ίδιους, σε ‘’καλά’’ λεφτά, σε μια χώρα που οι εργαζόμενοι στερούνται και τα απολύτως απαραίτητα. Αυτό ισχύει και για  τους κομματικούς μηχανισμούς που εμπορεύονται ιδεολογίες και αυτοανακηρύσσονται προστάτες των εργατών , που θυμίζουν τους στίχους ενός παλιού λαϊκού τραγουδιού με τον Αντύπα: ‘’Για τα λεφτά τα κάνεις όλα, για τα λεφτά δεν μ’ αγαπάς μα θα’ ρθει κάποτε η ώρα
 και δε θα ξέρεις  πού χρωστάς.

Εδώ αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ και σε μια προσωπική εμπειρία από  φίλο Ευρωβουλευτή του ΚΚΕ στις Βρυξέλλες, που ρώτησα γιατί μετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση αφού δεν την αποδέχονται, όπως τους ‘’ Αμερικανούς δολοφόνους και άλλους που πίνουν το αίμα του λαού’’;;; Η απάντησή του δεν με εξέπληξε αφού γνώριζα την αλήθεια, θεωρώντας το ερώτημά μου ‘’ρητορικό. Μου είπε λοιπόν ανοιχτά ‘’για τα λεφτά’’ και πρόσθεσε ότι ο ίδιος έπαιρνε ένα μικρό μέρος αφού τα πολλά τα κρατούσε το Κόμμα. Για τα λεφτά λοιπόν γίνονται όλα και όχι μόνο στο ΚΚΕ. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη, που λεγόταν μεταξύ κακοποιών στο έργο Λόλα, δηλωτικό της υποχώρησης και της θυσίας ιδανικών και ηθικών αξιών στον βωμό του χρήματος, ή του άνισου αγώνα όλων των παραπάνω έναντι του θεριού που κατατροπώνει και ποδοπατά τους αδύνατους στο πέρασμά του. Με το θεριό  ή μάλλον τα θεριά  αυτά στη διεθνή σκηνή, θα ασχοληθώ προσεχώς, περιμένοντας λίγο ακόμα για να δω το αποτέλεσμα της ελεφαντομαχίας στις ΗΠΑ, αφού τα δικά μας τα βιώνουμε καθημερινά και μας είναι οικεία. Είναι αλήθεια ότι στη γνωστή και  ως «μάχη των ελεφάντων», στη  Γάζα, το 217 π.Χ. επικράτησε ο Πτολεμαίος ο οποίος εξασφάλισε   τον έλεγχο της Παλαιστινιακής περιοχής της Αιγύπτου, την οποία σήμερα διεκδικούν άλλοι, χωρίς ελέφαντες.!!!

Υπεράριθμοι – σύμφωνα με τον συνεχώς φθίνοντα πληθυσμό της χώρας -  και πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι - εκπρόσωποι του λαού μας,  κάνουν τα πάντα, για τα προσωπικά ή κομματικά τους καλά και συμφέροντα ,  που λέει και ο ενίοτε σοφός λαός μας. Παρερμηνεύουν μάλιστα και παραποιούν δολίως το νόημα της  Ευαγγελικής ρήσης, ‘’τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα ‘’.  Με αμετροέπειες, συκοφαντίες και τον λαϊκισμό τους , κρατούν μόνο τις δύο πρώτες λέξεις της φράσης, που τους εξασφαλίζει  το ‘’παντεσπάνι΄΄ τους, ενώ λεκτικά κόπτονται’’ για τα λαϊκά συμφέροντα και μετέχουν σε ετερόκλητες συμμαχίες με θρησκόληπτους. πατριδοκάπηλους, φασιστοειδή και  ‘’οφειλέτες της Μιχαλούς’’.

Διερωτώμαι όμως τι  θα συμβεί ‘’αν, όπως ισχυρίζονται ρίξουν τον Μητσοτάκη για ‘’εθνική προδοσία’’ με κατηγορίες που δεν πείθουν ούτε μικρά παιδιά’’ , ή αν ο ίδιος τους βαρεθεί και φύγει μόνος, ποιόν θα  βρίζουν τότε και τι θα λένε, αφού αδυνατούν ή έχουν ξεχάσει να αρθρώνουν  υπεύθυνο πολιτικό λόγο;;;

Ο κακός και ο άσχημος του έργου δολοφονούσαν εν ψυχρώ, έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, ενώ ο ‘’καλός’’ – δεινός χειριστής του όπλου του - δεν ‘’δολοφονούσε’’,  αλλά τους καλούσε σε μονομαχία, βέβαιος για το αποτέλεσμά της. Στη μικρή μας χώρα, το τελευταίο είδος βρίσκει απήχηση στους εύπιστους και τα κομματόσκυλα που προσπαθούν να ‘’γλείψουν’’ έστω και ένα κόκαλο. Ίσως εδώ βρίσκεται και η εξήγηση του μίσους που τρέφουν για την αξιοκρατία, που αποδίδουν στο δήθεν ενδιαφέρον τους για τους φτωχούς και αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, που δεν διαθέτουν ανάλογα προσόντα.!!!

Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω, έλεγε σε ένα ποίημά της η Γαλάτεια Καζαντζάκη. Η μικρή χώρα μας δεν αποτελεί  μοναδικό δείγμα των ηρώων του έργου του Σέρτζιο Λεόνε, η αρχαία πολιτιστική και η  δημοκρατική κληρονομιά μας όμως, δεν  επιτρέπουν να παίζουμε τους ρόλους του τίτλου. Αντώνης