Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ

                              ΤΟ   ΑΝΤAΜΩΜΑ             21.1.2015
Μόλις μπήκα στο  σπίτι μου, ασφαλής και ξεκούραστος ύστερα από το σημερινό συναισθηματικό μου αναβάπτισμα, στη συνάντηση, με κάποιους συναδέλφους. Ονόμασα τη συνάντηση αυτή αντάμωμα διότι είχε την ιδιαιτερότητα της ουσιαστικής και πλήρους επικοινωνίας και όχι μιας απλής τυπικής συνάντησης, όπως τόσες και τόσες καθημερινά συμβαίνουν. Προσωπικά ένιωσα ότι η επικοινωνία αυτή ήταν απόλυτα ειλικρινής από όλες τις πλευρές και το θεωρώ αυτό σαν το σημαντικότερο επίτευγμά της.

Φορτισμένος συναισθηματικά σε υπέρτατο βαθμό, που σκόπιμα δεν άφησα να φανεί, γιατί οι περισσότεροι είμαστε και κάποιας ηλικίας με πρώτον εμένα και κινούμαστε στα όρια των ψυχικών μας αντοχών,  το έριξα σε μια αδιάκοπη φλυαρία για να γεμίσω ‘’το πρόγραμμά μας’’ και να μην αφήσω κενά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν αφορμή για συγκινήσεις. Υπήρξαν βέβαια τέτοιες ψυχολογικές καταστάσεις σε όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας, αλλά με ευχάριστο και ψυχαγωγικό περιεχόμενο.

Προσωπικά ομολογώ ότι χαίρομαι απεριόριστα για την ρηξικέλευθη απόφαση του σημερινού μου ταξιδιού στην Αθήνα για τη ανθρώπινη αυτή ‘’κοινωνία’’ με όσους μπόρεσαν να παραβρεθούν και κυρίως γιατί ήταν η πρώτη φορά  για μένα που παραβρέθηκα με την ατομική μου ιδιότητα και όχι με την τυπική μου παρουσία του παρελθόντος. Δεν ήμουν ο κ. Ταρνανάς αλλά ο Αντώνης, εγώ ο ίδιος σαν ανθρωποειδές υποκείμενο και την όση χαρά και ευτυχία εισέπραξα την κράτησα μόνο για μένα και τη χόρτασα. Σας ευχαριστώ όλους και ελπίζω σε επανάληψη ή και επαναλήψεις, ώστε το ‘’ένα ακόμα ΒΤ’’ προηγούμενου μηνύματος μου να δώσει πολλές ευκαιρίες για το μέλλον και με ευρύτερη συμμετοχή. Ακόμα και αν αυτό δεν γίνει κατορθωτό, θα μας διατρέχει η ελπίδα  ενός πιθανού ανταμώματος στο άμεσο ή το απώτερο μέλλον και ίσως τότε δεν θα γεμίσουμε τον χρόνο με σκόπιμες ή τυχαίες συζητήσεις επί παντός επιστητού αλλά θα βρούμε το κουράγιο να δώσουμε το λόγο και στις καρδιές μας, να συγκινηθούν και να μιλήσουν ‘’σιωπηρά’’ μεταξύ τους και να βγάλουν στην επιφάνεια τα εσώψυχά μας.

Αυτό για μένα αποτέλεσε, έστω και αν δεν φάνηκε,  μια σκληρή και επώδυνη εσωτερική δοκιμασία ,που την ‘’ έντυσα’’ με τις χαζοχαρούμενες διηγήσεις μου, διότι για τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μου, ένοιωθα ότι ‘’είσαστε όλοι σας παιδιά μου’’. Το  σημερινό μας αντάμωμα  αποτέλεσε συναισθηματική  επιστροφή στο παρελθόν και ελπίζω και εύχομαι  και στο μέλλον, ώστε να μη διερωτόμαστε ‘’αν κάποιος που πέρασε δίπλα μας ήταν δικός μας ή τυχαίος διερχόμενος’’. Αντώνης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Αταλάντη Λοκρίδας, T.K. 35200, Φθιώτιδα, Greece
Γράφω για να εξωτερικεύσω προσωπικές μου σκέψεις και να μοιραστώ εμπειρίες και γεγονότα που βίωσα προσωπικά στη μακρόχρονη υπηρεσιακή και ιδιωτική μου διαδρομή.