ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΌ ΔΙΔΑΓΜΑ

            [Ένα ακόμα πάθημα που δεν μας έγινε μάθημα]

            Είναι παλιές οι αμαρτίες που πληρώνουμε σήμερα, όσο παλιά είναι και η ιστορία μας. Το κακό είναι ότι τα όσα δεινά έχουν σωρεύσει στη χώρα μας οι κατά καιρούς απερίσκεπτες ενέργειές μας , δεν μας έχουν βοηθήσει να μάθουμε από τα παθήματά μας και φθάσαμε στο αβέβαιο σήμερα και ακόμα αναζητούμε τα αίτια. Πότε μας φταίνε οι ατυχείς συγκυρίες, πότε οι κακοί μας πολιτικοί  κυρίως όμως   μας φταίνε οι κακοί ξένοι. Ποτέ δεν φταίμε εμείς οι ίδιοι και οι επιλογές μας.

            Θα προσπαθήσω μια μικρή αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, αφού τα παλαιότερα εθνικά μας αμαρτήματα  έχουν περάσει ήδη στην ιστορία μας και δεν χρήζουν επανάληψης. Θα μείνουμε λοιπόν σε όσα  μας έφεραν  και μας κρατούν  στα μνημόνια- με την όποια νεώτερη ερμηνεία ή ονομασία τους - αναφέροντας    περιληπτικά και σύντομα τους κυριότερους σταθμούς τους.

            Με τη γνωστή προχειρότητα που διέπει το συνολικό μας βίο, μπήκαμε  ‘’ανέτοιμοι’’ και άρον – άρον ,στη Νομισματική Ένωση, με θριαμβολογίες, φωτογραφίες με τα Ευρώ που μας έδιναν  πλέον τα ATM και τις περήφανες δηλώσεις για την οριστική έξοδο από τη μιζέρια και την ‘’ψωροκώσταινα’’. Μετά ακολούθησε η ‘’φυσική’’ προσωρινή  ευμάρεια και η κατάκτηση όλων εκείνων που είχαμε στερηθεί σαν λαός και σαν χώρα, μια ολόκληρη ζωή. Χωρίς σκέψη, μα κυρίως χωρίς καθοδήγηση και προγραμματισμό, γέμισαν οι αυλές των σπιτιών μας με αυτοκίνητα – για μας και τα παιδιά μας, ταξιδεύσαμε στα πέρατα του κόσμου, γίναμε γαλαντόμοι και αγοράσαμε ό,τι τελειότερο πρόσφερε η ηλεκτρονική τεχνολογία. Όλα αυτά βέβαια με δανεικά, αφού οι καλές τράπεζές μας, σχεδόν μας εκλιπαρούσαν για ένα δάνειο ‘’μπίτ παρά’’. Με τη γνωστή  υπερβολή  μας  αλλά και το σύνδρομο  στέρησης που ανέκαθεν μας διέκρινε, τα  δοκιμάσαμε σχεδόν  όλα, έχοντας και την ενθάρρυνση των αρμοδίων να ζήσουμε το μεγαλείο μας. Παραλείψαμε όμως να κάνουμε και κάτι που θα μας εξασφάλιζε το αντίκρισμα  αυτής της υπέρμετρης κατανάλωσης. ‘’Κατέβασαν όλοι τα μολύβια’’ και απολάμβαναν το μάννα εξ ουρανού, που με δικές μας θυσίες, εξασφάλιζαν οι κυβερνώντες στη χώρα μας.

            Οι κυβερνώντες λοιπόν,  αντί να συγκρατήσουν το λαό από τις υπερβολές, προχώρησαν και εκείνοι  σε ανοίγματα, αφού είχαν την ίδια ευχέρεια πρόσβασης σε δανεικά, για να βολέψουν κάποιους δικούς τους, να βολευτούν και οι ίδιοι, χωρίς ποτέ να κάνουν κουβέντα για το ΜΕΤΡΟ που πρέπει να διακρίνει τους εχέφρονες. Δεν είμαι βέβαιος αν, τελικά έλλειπε το μέτρο ή η σύνεση, αφού είναι πιθανό να έλλειπαν και τα δύο από τους πολιτικούς μας και το λαό, που είχε ήδη ‘’πέσει με τα μούτρα’’ στη χλιδή που του πρόσφεραν οι ‘’κουτόφραγκοι’’. Με τη γνωστή μας και πάλι καθυστέρηση  κάποιος Πρωθυπουργός μας φώναξε ή μάλλον ψέλλισε κάτι για την ανάγκη να ‘’ληφθούν επειγόντως μέτρα’’, διότι η οικονομία μας δεν πάει καλά. Την άποψη αυτή δεν αποδέχτηκαν τα λοιπά Κόμματα αλλά ούτε  ο Υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνησης, εν όψει  των εκλογών. Την ίδια εποχή ακούστηκε και το  αντίπαλο σύνθημα ‘’ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ’’.

            Έγιναν εκλογές τις οποίες φυσικά κέρδισε ο ‘’λεφτά υπάρχουν’’ και άρχισαν τα πρώτα οικονομικά παρατράγουδα. αφού, εν τω μεταξύ, το Σεπτέμβριο του 2008 , με την κατάρρευση της Λήμαν Μπράδερς, άρχισε μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Οι σοφοί όμως οικονομικοί εγκέφαλοι της χώρας μας, υποστήριζαν, ότι η χώρα  ‘’είναι απόλυτα θωρακισμένη’’ και δεν κινδυνεύουμε. Μεσολάβησαν και πολλά άλλα  σχετικά, μέχρι που μια μέρα  εμφανίστηκε ο Πρωθυπουργός μας στο γραφικό λιμάνι του Καστελόριζου [23.4.2010] και  ανήγγειλε ηρωικά ότι μπήκαμε σε μνημόνιο. Λέγεται και υπάρχουν σχετικές μαρτυρίες και προσωπικές ομολογίες, ότι ο Πρωθυπουργός μας είχε ήδη ενωρίτερα ‘’βολιδοσκοπήσει’’ τον φίλο του Διευθυντή του ΔΝΤ κ. Στρός Κάν.

Λεγόταν  μάλιστα από τον αρχηγό της τότε  αντιπολίτευσης, ότι το πρώτο θέμα που θα φέρει στη Βουλή, θα είναι η σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τον Πρωθυπουργό του 1^ου μνημονίου.  Στην Ελλάδα πολλά λέγονται και δεν γίνονται και συνήθως επιχειρούνται πράγματα που δεν τα περιμένουμε. Κυκλοφόρησαν μάλιστα και φήμες  για ‘’πείραγμα’’ των οικονομικών στοιχείων της χώρας από την ΕΛΣΤΑΤ, ώστε να καταστεί δυνατή η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ, όπως και τόσες άλλες φημολογίες, για διάφορες λίστες που αφορούσαν συγγενείς και ημετέρους, ‘’στικάκια’’ που, περιέργως, χάθηκαν από τα συρτάρια των Γραμματέων Υπουργών και τόσα άλλα φαιδρά αλλά συνηθισμένα στη χώρα μας.

            Ανεβοκατέβηκαν Κυβερνήσεις και έγιναν προσπάθειες σωτηρίας, χωρίς αποτέλεσμα ή μάλλον με σκοπό να περισωθούν τα προσχήματα ή να προβάλουν κάποιοι τον μικρομεγαλισμό τους και τελικά, από ένα μικρό πολιτικό χώρο κάποιων ειδικών στις καταλήψεις, ακούστηκε αυτό που περίμενε ο προδομένος λαός. Με στεντόρεια φωνή διακήρυξαν σαφώς και χωρίς περιστροφές, δεν πάει άλλο και ότι θα ‘’σκίσουν όλα τα μνημόνια’’ – αφού εν τω μεταξύ είχε ακολουθήσει και 2^ο, θα αποκαλυφθούν και θα πληρώσουν όσοι έκλεψαν και ότι η χώρα θα γνωρίσει την ηθική της 1^ης φοράς αριστερά. Πρόσθεσαν μάλιστα και τον παιάνα ότι ‘’ θα χτυπούν τα νταούλια και τους ζουρνάδες και θα χορεύει στο ρυθμό τους όλη η Ευρώπη’’. Επειδή οι απελπισμένοι πιάνονται ακόμα και από μαλλιά τους για να σωθούν, έβαλαν ένα  χεράκι να  τους φέρουν στην εξουσία – μήπως επωφεληθούν και αυτοί -παραβλέποντας ακόμα και  την ‘’παρά φύσιν’’ σύμπραξη με δεξιούς καραμπινάτους, διότι το θεώρησαν αναγκαίο κακό.

            Παραλείπω τα όσα γνωστά διαδραματίστηκαν τα δύο αυτά χρόνια [ που διέψευσαν κάθε σχετική προσδοκία όπως  τα βιώσαμε όλοι μας, ενώ  πανηγυρίζονται υπερήφανα] και   μένω στις πιο πρόσφατες   δηλώσεις  της κυβερνητικής νομενκλατούρας. Επιμένουν ότι δεν θα νομοθετηθεί κανένα πρόσθετο περιοριστικό μέτρο, ότι επιβάλλεται να συζητηθεί στη Βουλή το θέμα της Δραχμής και μένω στη βαρύγδουπη δήλωση του κυρ Αλέκου, ότι δεν βλέπει πλέον  ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, πράγμα που κατ’ αυτόν αποτελεί δείγμα βελτίωσης και συνεπώς πεδίον  δόξας λαμπρόν. Δηλαδή μετά την ‘’επαναφορά των συσσιτίων της κατοχής’’ , έχουμε και τη λαμπρή περίοδο που  οι άνθρωποι σταμάτησαν να ψάχνουν τα σκουπίδια. Κυρ Αλέκο,  με την αυτοκινητάρα που κυκλοφορείς είναι δύσκολο να βλέπεις τι συμβαίνει στους κάδους απορριμμάτων , αλλά εγώ που κυκλοφορώ μόνο με τα πόδια βλέπω ότι  στους κάδους ‘’ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΠΙΑ  ΣΚΟΥΠΔΙΑ [’συλλέξιμα] ’’  ούτε καν  για ποντικούς και αρουραίους και αυτό δεν αποτελεί στοιχείο βελτίωσης αλλά μόνιμης επιδείνωσης της ζωής μας.

Δεν έχει νόημα πια να απευθυνθώ στους κυβερνήτες μας γενικώς , αφού παίρνουν  το χάπι της αισιοδοξίας και επαναλαμβάνουν τα δικά τους , αδιαφορώντας για οτιδήποτε διαφορετικό λέγεται .Περιορίζομαι όμως  στο λαό, στους ψηφοφόρους, που κάποιοι έδειξαν ότι μεταμελήθηκαν και ‘’σκέπτονται’’ να γίνουν κοψοχέρηδες έστω κατόπιν εορτής. Ποια  ακόμα πειστήρια  αναμένουν για να κατανοήσουν ότι  είμαστε θύματα μιας αδιάντροπης προσβολής της νοημοσύνης μας και ενός απάνθρωπου ομαδικού εμπαιγμού; Είμαστε ένας λαός πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος και καλά παθαίνουμε με όσα μας επιφυλάσσουν οι επιτήδειοι.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η περίοδος αυτή έχει και Τράμπ και Ερντογάν και ποιος ξέρει τι άλλο ακλουθεί, πέραν της απώλειας στήριξης των κ.κ. Τζακ Λιού, Ρέτζι και Ολάντ. Μείναμε με τους Ποδέμος και τον  κ. Σώρρα. Φύλακες αγρυπνείτε.

  Αντώνης Ταρνανάς