ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΈΡΩΣΗ

Αμφότερες οι αναφερόμενες στον τίτλο  καταστάσεις αποτελούν δημοκρατική ανωμαλία και υπηρετούν αθέμιτους σκοπούς. Η διαφορά τους έγκειται στο γεγονός ότι στη στράτευση υπάρχει ένα στοιχείο ‘’εθελοντισμού’’, ενώ η  επιστράτευση μπορεί να είναι  και  αποτέλεσμα βίας και εξαναγκασμού. Υπάρχουν βέβαια πάντα και οι εξαιρέσεις, αφού  και στη  δεύτερη περίπτωση είναι δυνατόν να υποκρύπτονται  κάποιες προσχηματικές δικαιολογίες, αφού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και προέχει το αποτέλεσμα.  Ένα  αποτέλεσμα  πάντως που  υπηρετεί τελικά, δόλιους σκοπούς και έχει κύριο στόχο  να αποκρύψει την αλήθεια και να ενσπείρει την αμφιβολία στις λαϊκές μάζες, προς ‘’ ίδιον ή στοχευμένο  όφελος’’. Η Ευρωπαϊκή και ειδικότερα  η σύγχρονη  ελληνική ιστορία, βρίθουν  ανάλογων παραδειγμάτων,  που  συμπίπτουν  πάντοτε με περιόδους  ‘’ανώμαλων’’  και αντιδημοκρατικών  καταστάσεων.

Πρωτομάστορας της μεθόδου  θεωρείται  ο ναζιστής Γιόζεφ Γκαίμπελς που  βρήκε πρόθυμους συνεχιστές  στη χώρα των μιμητών και των απομιμήσεων, τους σύγχρονους γκαιμπελίσκους, που κάνουν κάθε προσπάθεια για να δικαιώσουν τον τίτλο τους. Αρχής γενομένης από τη χούντα – όπου το μαύρο γινόταν άσπρο και το αντίστροφο, ακολούθησε ο ‘’αυριανισμός’’ σε όλο του το μεγαλείο, με παρακλάδια και στο σήμερα, φθάνοντας στη σημερινή ζώσα πραγματικότητα. Εδώ πλέον βρισκόμαστε  σε οριακό σημείο, που απαιτεί ενδεχομένως ‘’επιστημονική συνδρομή’’.

Ξεκινώ  από τον κ. Κατρούγκαλο,  που έφθασε στο σημείο να βομβαρδίζει  τους’’ θεωρούμενους ηλιθίους’’ συνταξιούχους, με ενυπόγραφες διαβεβαιώσεις ότι ‘’δεν ψάχνουν καλά τις τσέπες τους’’ , ότι οι αποδοχές τους έχουν αυξηθεί και η ‘’ανοησία’’ τους εμποδίζει να το καταλάβουν. Επικαλούμαι τις πολλαπλές ψεύτικες εξαγγελίας και αναγγελίες του ίδιου του Πρωθυπουργού [ που καλύφθηκαν πίσω από τον τίτλο αυταπάτη, ενώ  πρόκειται για σκέτη απάτη]. Συνεχίζω με τα ‘’ατέλειωτα’’ κλεισίματα των  αξιολογήσεων από  τους δανειστές μας, που δε λένε ακόμα να κλείσουν, [ που  οι ίδιοι τα περιγράφουν άλλοτε σαν κατεπείγοντα και άλλοτε άνευ χρονικών περιορισμών]  και τόσα άλλα ασαφή, στρεβλά και παράλογα που πλασάρονται από τα πιο επίσημα κυβερνητικά χείλη. Καταλήγω  δε στο άκρον άωτον – στην  κατηγορία της επίσημης παραπληροφόρησης – με τον Υφυπουργό κ. Πετρόπουλο, που μας προέκυψε τελευταία. Αυτός ο άνθρωπος , αυτοτρολάρεται και  αυτοαποθεώνεται,  παραπέμποντας   μας έτσι στη διαδικασία της  ‘’αυτοϊκανοποίησης’’. Πού τους βρήκε όλους αυτούς τους θαυμαστές των ‘’έργων του’’, όπως λίγο παλιότερα και ο κ. Φλαμπουράρης; Εξουσία είναι ,οπότε  λένε και κάνουν ό,τι θέλουν , αφού το σινάφι έχει φροντίσει για την ατιμωρησία τους, αλλά πρέπει να υπάρχει και φιλότιμο, που έλεγε μια παλιά  ελληνική κωμωδία.

Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία, με φαινόμενα γκεμπελισμού, που δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν εμπίπτουν στις γνωστές ευεργετικές διατάξεις του ‘’ακαταδίωκτου’’ που έχουν οι  Υπουργοί και  οι βο[υ]λευτές στη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου. Μας παραμυθιάζουν λοιπόν  ασύστολα και συνήθως συνειδητά , αφού η νοημοσύνη τους επιτρέπει ή τέλος πάντων επιβάλλεται να  επιτρέπει να ξεχωρίζουν  την αλήθεια από το ‘’καραμπινάτο’’ ψέμα.

Πρόκειται για τα αποκαλούμενα ΜΜΕ και ειδικότερα τα κρατικά μας κανάλια και κάποιες κομματικές εφημερίδες. Η μία από τις τελευταίες αποτελεί και κομματικό όργανο, ενώ μια  άλλη,  έρποντας και γλείφοντας την εξουσία ,προσπαθεί να γίνει για  να αυξήσει τα φύλλα της και άλλα νιτερέσα της. Τα  κρατικά μας κανάλια,  καλυπτόμενα  πίσω από την ‘’επιστράτευση’’, συμμετέχουν εκόντα άκοντα στην ‘’ ερμαφρόδιτη’’  πλύση εγκεφάλου, χωρίς να σκέπτονται το κακό που κάνουν και σε δικούς τους ακόμα  ανθρώπους και κυρίως στη χώρα. Κάποτε τα συνδικάτα τους μιλούσαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του Τύπου και καταδίκαζαν τη λογοκρισία. Τώρα γιατί  τα ξέχασαν όλα, στο βωμό, του καιροσκοπισμού, της συναλλαγής και της ‘’ιδεοληπτικής στρέβλωσης της πραγματικότητας’’;  Δεν σκέπτονται ότι οι ερινύες κυνηγούν ακόμα τους ασυνείδητους;

Παρά τον προβαλλόμενο αθεϊσμό, εγώ θα θυμίσω το ‘’έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά’’ , διευκρινίζοντας ότι  πλην του Θεού, ‘’μάτια έχουν και οι άνθρωποι’’ που αυτή τη στιγμή ‘’πληρώνουν’’ τις συνέπειες της δικής τους σύμπραξης και ‘’συνευθύνης’’, που θα έλεγε σε άλλες εποχές ο κ. Ζουράρις. Κάθε πράξη έχει το τίμημά της και η προδοσία – ασχέτως αργυρίων – στιγματίζει ισοβίως τους δράστες της, χωρίς ελαφρυντικά.

Αντώνης Ταρνανάς