ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

          [Γεροντικές απορίες]

            Υπάρχει πληθώρα ερωτήσεων και απαντήσεων, που διακρίνονται για το ύφος, την ευγένεια ή αγένεια, τον δόλο ή την αφέλεια και την ενδεχόμενη σκοπιμότητα και αμέτρητες άλλες  αιτίες και αιτιάσεις, που αφορούν τόσο το περιεχόμενο όσο και κυρίως τον τρόπο διατύπωσής των. Υπάρχουν εύκολες ερωτήσεις με δύσκολες απαντήσεις όπως και το αντίθετο, καθώς επίσης δόλιες, εσκεμμένες και ενίοτε αναπάντητες ερωτήσεις. Όλα αυτά τα στοιχεία των ερωταπαντήσεων, αποτελούν φαινόμενα των καιρών και χαρακτηρίζουν κυρίως εκείνους που μετέχουν σ’ αυτή τη διαδικασία .

            Έχω ακούσει ερωτήσεις που με αιφνιδίασαν, με πείσμωσαν ή με έβαλαν σε τρομερές σκέψεις και απαντήσεις που με αφόπλισαν , με εξόργισαν και με προβλημάτισαν. Με λίγα λόγια, στις οχτώ  δεκαετίες της ζωής μου, έχω ακούσει σχεδόν   τα  πάντα και νόμιζα ότι  ήμουν προετοιμασμένος και για το χειρότερο. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι έχω μείνει τόσο πολύ πίσω και ότι απομένουν πολλά ακόμα να μάθω.

            Τις τελευταίες ημέρες άκουσα δυο απαντήσεις από σημαντικά πρόσωπα της πολιτικής μας ζωής και έμεινα κυριολεκτικά  άναυδος, άφωνος,  κατάπληκτος, ενεός – όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι μας σοφοί πρόγονοι. Φαίνεται όμως ότι  δεν είχαν προβλέψει τα σημερινά όρια θράσους και ανευθυνότητας για να εφεύρουν λέξεις που θα κάλυπταν και τις σημερινές λεκτικές ανάγκες και εξηγούμαι.

            Σε ερώτηση δημοσιογράφων προς τον Υπουργό μετανάστευσης, τι έχει να πει για τους πέντε νεκρούς πρόσφυγες στη Μόρια Λέσβου, εκείνος απάντησε ‘’ οι θάνατοι αυτοί μας έκαναν σοφότερους’’. Με άλλα λόγια, ο ευαίσθητος, ως τέως  γιατρός χωρίς σύνορα Υπουργός, καλείται να απαντήσει ‘’ με  πόσους θανάτους καθίσταται πάνσοφος’’ και τι σκέπτεται να πράξει  για να κατακτήσει  αυτή την καταξίωση;

            Στην ολομέλεια της Βουλής, με παρόντες όλους τους Βουλευτές , ο Πρόεδρος της Βουλής καλεί τον  Πρωθυπουργό να πάρει τον λόγο. Από  τα ‘’ορεινά’’ της αίθουσας ακούγεται μια δυνατή φωνή. Πρόκειται για τον Υπουργό των Οικονομικών κ. Τσακαλώτο – που είχε ‘’δραπετεύσει’’  από τη θέση του στα υπουργικά- και ζητούσε το λόγο – διακόπτοντας τον αρχηγό του που βρισκόταν ήδη στο βήμα. Από τη ζωντανή μετάδοση δεν είμαι βέβαιος για τα λόγια του Υπουργού, άκουσα όμως ευκρινώς τα λόγια του σοβαρού [αντικειμενικού]  Προέδρου της Βουλής που  [επώνυμα] του έλεγε.. ‘’Κάτσε κάτω…… εγώ αποφασίζω τι είναι απαράδεκτο’’. Όταν , αργότερα ο Πρόεδρος κάλεσε τον Υπουργό- που παρέμενε ακόμα  στα ορεινά- να κάνει την παρέμβασή του, εκείνος ‘’ με νοήματα απάντησε αρνητικά’’.

            Επειδή είμαι άτομο με πολλές απορίες και λόγω ηλικίας με περιορισμένο  χρόνο για να πάρω τις απαντήσεις μου, ερωτώ ρητορικά!!  Τα έδρανα των Υπουργών είναι υποχρεωτικά ή κατ’ επιλογήν  και με ποιες προϋποθέσεις; Ο Πρόεδρος της Βουλής είναι – όπως είπε – εκείνος που αποφασίζει ‘’τι είναι απαράδεκτο’’ ή υπάρχει ο κανονισμός της Βουλής, στο όνομα του οποίου γίνονται οι δέουσες ρυθμίσεις στην αίθουσα; Επειδή δεν τολμώ και δεν ξέρω και τον τρόπο να ενοχλήσω τον κύριο Πρόεδρο  [όλης] της Βουλής, δέχομαι απαντήσεις και από τρίτα πρόσωπα, για να μην πάω στον άλλο κόσμο χωρίς να γνωρίζω τα στοιχειώδη μιας ‘’πρώτη φορά αριστερής Βουλής’’, διότι είχα μείνει στις εμπειρίες μου από την προκάτοχο της θέσης του . Αφού δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας, ας μάθουμε τουλάχιστον τι εννοούν όταν λένε αριστερά και κυρίως αν εννοούν  αριστερά μπαίνοντας ή βγαίνοντας.

            Ξέροντας ότι κανείς δεν θα θελήσει ή δεν μπορεί να με βοηθήσει αποτελεσματικά,  καλώ τους σύγχρονους επιστήμονες-γλωσσολόγους, να ‘’εφεύρουν’’ καινούργιους λεκτικούς χαρακτηρισμούς και όρους,  που να καλύπτουν  τις σύγχρονες ανάγκες επικοινωνίας και κατανόησης. Μέχρι τότε βέβαια εγώ και οι όμοιοί μου αφελείς θα έχουμε πολλές απορίες και στρεβλές εντυπώσεις για την πολιτική και γενικότερη επικαιρότητα. Όταν λέμε βούλγαροι και χανουμάκια εννοούμε τους βόρειους γείτονες και τις εξ ανατολών  γειτόνισσες ή  τους οπαδούς κάποιων  ομάδων, όπως μας λένε οι ειδικοί; Αντώνης Ταρνανάς