ΕΓΩ ΔΕΝ ΧΑΒΩ [ΣΥΝΕΧΕΙΑ 2]

Η χθεσινή μου βιαστική – διότι βρέθηκα καθοδόν – απάντηση στην παρέμβαση του αγαπητού μου φίλου Μιχάλη ,  ισχύει εις το ακέραιο. Επανέρχομαι, όπως είχα ήδη υποσχεθεί, διότι μένω ακόμα με την εντύπωση ότι παρερμηνεύτηκαν τα σαφέστατα γραφόμενά μου.

Το ‘’μαζί τα φάγαμε’’ δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι  φάγαμε και εμείς οι ταπεινοί και ασήμαντοι μισθοσυντήρητοι, αλλά ότι ΟΛΟΙ μας συμβάλαμε στο φαγοπότι τόσων δις που μπήκαν στα ταμεία μας από τους ‘’κουτόφραγκους’’ αλλά δεν έπιασαν τόπο. Η ευθύνη λοιπόν γι’ αυτό το κατάντημα δεν βαρύνει μόνο τους εκάστοτε κυβερνώντες αλλά και τον λαό, που για να εξαγοράσει την κομματική εύνοια ή για να βολέψει κάποιον δικό του ή να βολευτεί  και ο ίδιος, συνέβαλε στην αλόγιστη σπατάλη  και την ενθάρρυνση για τις επακόλουθες μίζες.

Την εποχή της κομματικής και όχι μόνο παντοδυναμίας ενός πολιτικού – που σήμερα είναι έγκλειστος στον Κορυδαλλό – στο στέκι του ‘’Απότσου’’ στη στοά Πανεπιστημίου, υπήρχε το τραπέζι του, όπου κατέφθαναν κάθε λογής ‘’θαυμαστές’’ του και  τον ‘’προσκυνούσαν’’  σαν Άγιο, αφού μπορούσε να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία τους. Αυτό βέβαια το έκανε με το προσωπικό αζημίωτο και σε βάρος του δημόσιου κορβανά, μέχρι που άνοιξε η όρεξή του και αυτονομήθηκε και αναδομήθηκε οικονομικά.

Αυτό αποτελεί ένα  απλό παράδειγμα [ διότι έτυχε να συλληφθεί ενώ πολλοί άλλοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και πίνουν στην υγεία  των κορόιδων]  και εμείς όλοι τα βλέπαμε και τα υπηρετούσαμε με την κομματική υποταγή μας. Συνεχίζουμε δε και σήμερα να κάνουμε το ίδιο, αφού  μετέτρεψαν τον κόπο τόσων δεκαετιών σε φιλοδώρημα και εμείς απολαμβάνουμε τη θαλπωρή του καναπέ μας και τα ασύστολα ψεύδη τους. Φοβάμαι ότι, όταν αποφασίσουμε να αντιδράσουμε, δεν θα μας έχει μείνει ούτε καναπές και θα σηκωθούμε εξ ανάγκης. Έτσι λοιπόν  στην πραγματικότητα γίναμε συνένοχοί τους στο μεγάλο φαγοπότι. Ας μην παίζουμε  με τις λέξεις, διότι δεν έχει σημασία πόσα και τι έφαγε ο καθένας [ θυμηθείτε το παράδειγμα του Γιάννη Αγιάννη στους Άθλιους του Βίκτωρα Ουγκώ], αλλά το αποτέλεσμα , που είναι η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος και των επόμενων ακόμα γενεών.  Ξέρετε ότι η συνενοχή είναι εξ ίσου βαρύ αδίκημα με την κύρια ενοχή.

Διαπιστώνω επίσης ότι αντί να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο μιας ρήσης, καταπιανόμαστε με το πρόσωπο που την εξέφερε και αν αυτό μας είναι συμπαθές και αγαπητό την αποδεχόμαστε, ενώ σε αντίθετη περίπτωση την απορρίπτουμε. Εδώ είναι το μεγάλο λάθος της φυλής μας, αφού υιοθετούμε άκριτα  οτιδήποτε προέρχεται από τους ‘’δικούς’’ μας – που και αυτοί περιστασιακά  αλλάζουν – καθιστάμενοι κομματόσκυλα και υποχείριά τους και συνεπώς συνένοχοί στο φαγοπότι τους. Δίκαια λοιπόν, ενίοτε και οι ίδιοι, μας πετάνε  κατάμουτρα τις ρήσεις τους ότι ‘’μαζί τα φάγαμε’’ και δεν έχουν άδικο, αφού εμείς τους εξουσιοδοτήσαμε να μας κάνουν συνδαιτυμόνες , έστω και στα ‘’αποφάγια’’ τους.

Όσα κόμματα και αν αλλάξουν, όσοι σύγχρονοι χαρισματικοί ηγέτες  και αν εμφανιστούν στο προσκήνιο, η μοίρα της χώρας θα αλλάξει  ΜΟΝΟ αν αλλάξουμε εμείς- ο λαός. Οι ηγέτες κάθε χώρας είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας , η οποία πρέπει πάντα να κινείται με πατριωτικά – και ποτέ εθνικιστικά – κίνητρα και όχι με  κριτήριο το προσωπικό ή οικογενειακό συμφέρον. Είναι πολύ γνωστή η φράση εκείνων που – μετά την ψηφοφορία - δηλώνουν να τους ‘’κοπεί το χέρι’’ αν ξαναψηφίσουν αυτούς που τους ‘’ξεγέλασαν’’, ενώ έπρεπε να κόψουν οι ίδιοι το χέρι τους πριν ψηφίσουν και βλάψουν έτσι το κοινωνικό σύνολο. Περιττό  να διευκρινίσουμε ότι και με το ‘’ξεγέλασμα’’ ακόμα, εννοούν κάποιο ρουσφέτι και όχι το γενικότερο συμφέρον.

Λοιπόν μας αρέσει ή όχι οι πολιτικοί που επιλέγουμε, έχουν κάθε δικαίωμα να μας θεωρούν συνένοχους, αφού εμείς τους ‘’εξουσιοδοτήσαμε’’. Επειδή όμως είναι δύσκολο να αλλάξει όλη η ελληνική κοινωνία, ας αρχίσει να σκέπτεται και να αντλεί παραδείγματα από το παρελθόν .Ο κ. Πάγκαλος, αν μη τι άλλο, σκέφθηκε φωναχτά και αποκάλυψε πώς μας βλέπουν οι πολιτικοί, αφού έτσι είμαστε στην πραγματικότητα και να μην ενοχοποιούμε τις όποιες πολιτικές ‘’ρήσεις’’ ,αλλά τα δικά μας αδιόρθωτα χάλια, που δεν ευελπιστώ ότι ποτέ θα διορθώσουμε.

Αντώνης Ταρνανάς