ΧΑΛΑΡΑ ΚΑΙ ΑΡΑΛΙΚΙ

Σήμερα είναι Κυριακή και σκέφθηκα να χαλαρώσουμε λίγο, που είναι αναγκαίο να κάνουμε κατά καιρούς, αφού έχουμε πολλά ακόμα να υποστούμε με όλα αυτά που μπλέξαμε ή μας έμπλεξαν άλλοι, όχι όμως ‘’εν αγνοία’’ μας. Η αλήθεια είναι ότι βάλαμε και εμείς το χεράκι μας, με τον δικό μας τρόπο, αυτό όμως θα το δούμε άλλη φορά ή ‘’εν  ευθέτω  χρόνω’’ που λέγαμε παλιότερα. Είναι κι αυτό μια εκδοχή αναβολής και μια δικαιολογία για να αποφύγουμε τα δύσκολα και να τα ξαναδούμε όταν πια όλοι χαλαρώσουμε και πέσουν οι εντάσεις, Μιλώντας μόνο γενικά, δεν θα μεμψιμοιρήσω, αλλά θα δούμε χαλαρά και αραχτοί, όσα απόμειναν ακόμα όρθια, ώστε να διώξουμε για λίγο τη μαυρίλα που μας διακατέχει.

Με τον όρο χαλαρά  προσδιορίζεται η οκνηρία, δίχως  πολλές ‘’σκοτούρες’’, απλοϊκά είναι η ανεμελιά  και η τεμπελιά χωρίς καθόλου  σκέψεις. Είναι ένα κατάλοιπο αιώνων τούρκικης σκλαβιάς και αποτελεί εύκολο τρόπο διαφυγής ή αποφυγής  δύσκολων καταστάσεων και αποδοχή της ‘’ήσσονος προσπαθείας’’ που λέγανε οι σοφοί πρόγονοί μας. Δεν είναι τωρινό φαινόμενο,- έστω και αν τώρα καλλιεργείται συστηματικά, αφού όλους τους βολεύει. Αν ξαναζούσαν οι ‘’πρόγονοί’’ μας  θα δυσκολεύονταν πολύ να μας αναγνωρίσουν και   ίσως μας ‘’αποκλήρωναν’’, αφού όσα μας κληροδότησαν ,  τα δώσαμε στους ξένους χωρίς να κρατήσουμε για μας έστω και την απλή  ‘’χρησικτησία’’.

Με τα πιο πάνω δεν εννοώ να ζούμε όπως ζούσαν παλιά, αλλά να μην προστρέχουμε στους ξένους σαν ‘’ζήτουλες’’ , όχι μόνο οικονομικής βοήθειας , αλλά   και βασικών αρχών δημοκρατίας και πολιτισμού που, στον τόπο που γεννήθηκαν, αποτελούν τώρα πια ‘’ πονηρά κακέκτυπα’’ και είδη σε πλήρη ανεπάρκεια. Αυτό λοιπόν το χάλι μας, εμείς το ζούμε ‘’χαλαρά’’, γιατί μας επιτρέπει να ονομάζουμε  ‘’έξυπνους’’ τους πονηρούς τεμπέληδες και έτσι αντί να πάμε μπροστά ζούμε την κατρακύλα και υιοθετούμε κάθε πρακτική που ‘’βολεύει’’ το αραλίκι μας.

 Ο Ελληνικός λαός  δεν πρέπει να είναι έτσι που τον κατάντησαν  και αυτό το βλέπουμε στους συμπατριώτες μας που κάνουν προκοπή όπου βρεθούν και όπου σταθούν εκτός της χώρας. Μπορεί να μην έχουμε ακόμα αποδιώξει την όποια χαλαρότητα, αλλά κατά βάθος είμαστε λαός έξυπνος και εργατικός και αρκούν ηγέτες άδολοι, που θα μας πείσουν ότι ‘’τα αγαθά κόποις κτώνται’’, ότι ελευθερία  δεν σημαίνει ασυδοσία, ότι οι Νόμοι εφαρμόζονται για όλους και από όλους, ότι όλοι μετέχουμε στον δημόσιο κορβανά – όπως ορίζει το Σύνταγμα- και ότι το ‘’δεν πληρώνω’’ αποτελεί αδίκημα  και  πρέπει να διώκονται, όχι μόνο οι φυσικοί αλλά και οι ηθικοί τους αυτουργοί. Τα δύσκολα μέτρα εφαρμόζονται μόνο σε  όσους δεν μπορούν να τα αποφύγουν και αποτελούν τα συνήθη υποζύγια των εύκολων επιλογών, ενώ  χαϊδεύονται  τα ‘’ευήκοα ημέτερα αφτιά’’ , αλλά  έτσι καταστρέφεται  η χώρα και βέβαια ,όλα αυτά,  γυρίζουν μπούμερανγκ και για  όσους   ευνοούνται περιστασιακά , άσχετα αν  το καταλαβαίνουν όταν πια είναι αργά.

Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί – αφού έτσι βολεύονται και έχουμε πάντα αυτούς που μας αξίζουν – αλλά φταίμε και εμείς που τους πιστεύουμε και νοιώθουμε κολακευμένοι από την δήθεν εύνοια που μας δείχνουν και εύκολα  ανταλλάσσουμε με την ψήφο μας. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν βάζουμε μυαλό, αφού ύστερα από κάθε απογοήτευση δηλώνουμε ‘’κοψοχέρηδες’’ ή και επιμένουμε ,μήπως και μας πετάξουν κάποια ψίχουλα παρηγοριάς και ελπίδας ότι θα  μας θυμηθούν στον άλλο ‘’γύρο’’, που θάχουν και πάλι την ανάγκη μας.

Είμαστε η μόνη χώρα διεθνώς που η λέξη  ‘’χαλαρά’’ αποτελεί σήμα κατατεθέν και φίρμα κάθε είδους καταστήματος και ίσως αυτό μας αδικεί.  Χαρακτηρίζει μια ολόκληρη πόλη   – τη συμπρωτεύουσα - που μάλλον έχει χιούμορ και αυτοσαρκάζεται, με κίνητρο το όφελος, βολεύοντας ,παράλληλα και με το αζημίωτο, την παλιά μας συνήθεια που αποδίδεται με τον τουρκογενή χαρακτηρισμό ‘’αραλίκι’’. Αυτοί είμαστε και έτσι πράττουμε αλλά καλά παθαίνουμε, γιατί όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν το δικό τους κόστος.  Οι τσάμπα μάγκες τέλειωσαν, τους πάτησε το τραίνο, που για τους παλαιότερους είχε μεν την ταχεία του αλλά είχε και την ‘’πόστα’’, που ξεκινούσες το πρωί και έφθανες το βράδυ, μαυρισμένος από τον καπνό των παλιών ατμομηχανών. Οι μηχανές βέβαια άλλαξαν, μας έμεινε όμως η μαυρίλα και η χαλαρότητα, να δούμε για πόσο ακόμα. Άντε καλή Κυριακή και ο Θεός – σε όποιον και αν [;] πιστεύετε, να είναι πάντα μαζί σας. Αντώνης Ταρνανάς