ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ ΒΕΛΤΙΣΤΟΝ

Είναι απογοητευτικό ότι κάποιοι τολμούν ακόμα    να επικαλούνται μια  παροιμία, της οποίας αμφισβητείται  και η ίδια της η ‘’πατρότητα’’. Τα όσα δεινά επέφερε στη χώρα μας αυτή η λογική, μαρτυρούν πλέον ξεκάθαρα ότι η ανόητη και επικίνδυνη χρήση της, αποτέλεσε ίσως και την κύρια αιτία της σημερινής μας  εθνικής συμφοράς

Δεν θα ανατρέξω σε αρχαίες πηγές ή γεγονότα του παρελθόντος, αλλά θα μείνω στα όσα συνέβησαν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια της κρίσης και ιδιαίτερα τα χρόνια της εμφάνισης των προοδευτικών ‘’σωτήρων’’. Επειδή η χώρα δεν βρέθηκε ξαφνικά και αναίτια στην σημερινή κατάντια της, καλόν είναι να ιστορήσουμε – έστω και χονδρικά – τους λόγους που μας οδήγησαν στην κρίση.

Στο άκουσμα της διεθνούς κρίσης με την Lehman Brothers που κατέρρευσε, κάτω από το βάρος ζημιών 60 δις δολαρίων κυρίως από τοξικά προϊόντα [15.9.2008],οι ειδικοί οικονομικοί εγκέφαλοι της εποχής διαβεβαίωναν ότι η χώρα μας είναι θωρακισμένη και απέκλειαν επιπτώσεις την Ελληνική οικονομία. Παρά τις αντίθετες προειδοποιήσεις για την εμφάνιση προβλημάτων στην οικονομία μας, ο κ.ΓΑΚ, διακήρυξε το περίφημο ‘’λεφτά υπάρχουν’’ και κέρδισε τις εκλογές του 2009. Εδώ βλέπουμε την πρώτη σύγχρονη εφαρμογή της παροιμίας, στην οποία ‘’τσίμπησαν’’ οι ψευτοπροοδευτικοί ψηφοφόροι και  ακολούθησε η ‘’πανηγυρική ανακοίνωση’’  εισόδου στο πρώτο μας μνημόνιο, αφού τελικά λεφτά δεν υπήρχαν. Αποδεχτήκαμε λοιπόν την άποψη  ‘’το μη χείρον βέλτιστον’’ και μπήκαμε στο ‘’ιδεολόγημα’’  των μνημονιακών και αντιμνημονιακών.

Ακολούθησαν πολλά τραγελαφικά, μέχρι του σημείου να προταθεί για την προεδρία της Δημοκρατίας ο ‘’προοδευτικός’’ κ. Κουβέλης, ώστε με τη σύμπραξη του κόμματός του να συμπληρωθούν οι απαιτούμενες  ψήφοι και να αποφευχθεί η  προσφυγή σε άμεσες εκλογές. Ο εξίσου  ‘’ προοδευτικός’’ Σύριζα όμως  – με τον οποίο επίσης  ερωτοτροπούσε  ο πρόεδρος  της Δημοκρατικής Αριστεράς -  φαίνεται ότι έταξε περισσότερα , για την άνοδο  της  ‘’πρώτη φορά αριστερά στην εξουσία’’. Έτσι λοιπόν φθάσαμε για μια ακόμα φορά στο ίδιο δίλημμα της παροιμίας και δεν είμαι βέβαιος αν τελικά αποφύγαμε το μεγαλύτερο κακό για τη χώρα, αφού υπεστήκαμε  το ένα κακό σε βάρος ενός άλλου. Τόσο  η πρόταση για την ‘’ανάθεση’’ της  προεδρίας σε ένα  εποχιακό δημοφιλή ,  όσο και η τελική κατάσταση  στην  οποία οδηγήθηκε η χώρα, εξυπηρετούσε απλά κομματικές  συναλλαγές και σκοπιμότητες Στον τομέα αυτό οι αριστερίζοντες ‘’προοδευτικοί’’ δεν ‘’πιάνονται’’  και κέρδισαν την παρτίδα, αδιαφορώντας για το  αποτελέσματα.

Με τη συνδρομή λοιπόν του κ. Φώτη Κουβέλη, που είχε προετοιμάσει το έδαφος με την αποχώρησή του από την κυβέρνηση συνεργασίας –παρά τις αντιρρήσεις στελεχών του Κόμματός του – μπήκε μπροστά ο μηχανισμός της ‘’προοδευτικιάς διακυβέρνησης’’. Ανάλογα ενήργησε και ο υμνητής του Λεπέν  -  που τον ‘’κουτσούλισε’’ το περιστέρι στην Πόλη, που επιθυμούσε σφόδρα να σώσει και αυτός τη χώρα. Ο  τέως αρχηγός της Δ.Α., που τότε ήταν  και ιδιαίτερα δημοφιλής, θέλησε να παίξει το ‘’τελευταίο’’ παιχνίδι του ,προφανώς έναντι ανταλλαγμάτων. Τελικά όμως τον ‘’πούλησαν’’ και τον κατέστησαν συνένοχο στη συντελούμενη  καταστροφή της χώρας και τη διάλυση του Κόμματός του.  Η ιστορία θα κάνει τις μελλοντικές της κρίσεις και  ελπίζω και εύχομαι τελικά να έμαθε από το πάθημά του, έστω και στου κασίδη το κεφάλι και ο ελληνικός λαός να τον κρίνει με επιείκεια.

Θα κλείσω το κείμενό μου με ορισμένες ταιριαστές για την περίπτωση ρήσεις, που χαρακτηρίζουν την εποχή Συριζανέλ που διανύουμε.

Αρχίζοντας από τον Πλούταρχο που είπε ‘’την προδοσία όλοι αγάπησαν, αλλά τον προδότη κανένας , συνεχίζω με τον Φραντς Κάφκα  «Ο δρόμος της αλήθειας περνάει πάνω από ένα σκοινί που δεν είναι τεντωμένο σε μεγάλο ύψος, αλλά ακριβώς λίγο πιο πάνω από τη γη. Φαίνεται περισσότερο να προορίζεται να σκοντάφτουν οι άνθρωποι, παρά να βαδίζουν πάνω σ’ αυτό.»

Ήδη η κυβέρνηση βαδίζει μόνη της «με την σιγουριά ενός υπνοβάτη» όπως έλεγε και ο πολύς Αδόλφος, επίκαιρος όσο ποτέ στις μέρες μας. Όλοι μιλούν για την ‘’ανώμαλη’’ συγκυβέρνηση και  τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης(όσα απομένουν και όσα συμμετέχουν σε αυτό το ψυχολογικό παίγνιο) παριστάνουν τα… απορημένα μέλη της μεγάλης παρέας των έκπληκτων Ελλήνων.

 Τελειώνω με την έμπειρη πολιτική τοποθέτηση του Σαρλ Ντε Γκωλ  ‘’Στην πολιτική είσαι αναγκασμένος να προδίδεις είτε τη χώρα σου είτε τους ψηφοφόρους. Εγώ προτιμώ να προδίδω τους ψηφοφόρους μου. ‘’ Οι δικοί μας φαίνεται ότι δεν ασχολήθηκαν με τέτοιες λεπτομέρειες και δεν μπήκαν στο κόπο της επιλογής, επιφυλάσσοντας για τους εαυτούς τους το ‘’ μη χείρον βέλτιστον’’ που νομίζουν ότι τους αφήνει στο απυρόβλητο.     Αντώνης Ταρνανάς