Η ΓΗ Η ΕΛΛΗΝΙΣ

  [ Λίγη ιστορία ποτέ δεν βλάπτει]

Σ’ αυτή τη χώρα που ‘’ ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα’’, όπως τόσο παραστατικά περιγράφει στο ποίημα του Ο ΄Αγγελος  Βλάχος [1838-1920], δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο πια, εκτός από τη φαιδρότητα και κάποιες αναμνήσεις. Το πασίγνωστο πια αυτό ποίημα λέει στη δεύτερη στροφή:

Ξεύρεις τὴν γῆ, ἥτις παντοῦ μὲ αἵματα ἐβάφη, 
ὁποῦ κοιλάδες καὶ βουνὰ εἶναι τυράννων τάφοι; 
Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς, εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

Όταν το πρωτοδιάβασα, μικρό παιδί ακόμα τα χρόνια του πολέμου, της πείνας και του σπαραγμού, μου έδωσε κουράγιο και σκέφθηκα ότι κι εμείς μπορούμε  κάτι να κάνουμε, για να φανούμε άξιοι  των ένδοξων προγόνων μας και να ξανακερδίσουμε  τη χαμένη   μας λευτεριά. Αργότερα όμως  διαπίστωσα ότι κάποιοι έκαναν πολλά δίνοντας την ίδια τη  ζωή τους, κάποιοι άλλοι σιώπησαν ή δεν έκαναν τίποτα και ορισμένοι , δυστυχώς, συμμάχησαν με τον εχθρό ή έγιναν δοσίλογοι ή και μαυραγορίτες!!! Μη με ρωτήσετε ποιοι  απ’ αυτούς βγήκανε κερδισμένοι, γιατί θα απογοητευθείτε – όπως και εγώ – μα στο τέλος κερδίσαμε τη λευτεριά και αυτό τα λέει όλα.

Ο πόλεμος τελείωσε και  όλοι  κάναμε όνειρα τρελά για μας και τους δικούς μας ,  μα  ‘’φευ’’,  αυτό δεν κράτησε  πολύ, αφού  στη χώρα αυτή  εξακολουθεί ‘’να ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα’’ . Δεν μας αρκούσε η  λευτεριά και άλλοι μεν θησαυρίσανε με όσα είχαν ‘’σφετερισθεί’’ ενώ άλλοι επιδίωξαν να αλλάξουν το πολίτευμα και να εξαργυρώσουν τους αγώνες  όλου του λαού, αφού είχαν  ήδη τα όπλα  στα χέρια τους και είχαν πάντα κατά νου τον ‘’πατερούλη’’ Στάλιν. Τελικά όλα κρίθηκαν  στο Γράμμο και στο Βίτσι, παρά την – μέσω Σκοπίων –  ‘’άδολη’’ σοβιετική  βοήθεια σε πολεμικό υλικό, με τη μεσολάβηση του στρατηγού PEKO DAPCEVIC [μετέπειτα Πρέσβη του Τίτο στην Αθήνα] .

 Όλα αυτά συνέβαιναν  παρότι στη διάσκεψη της Γιάλτας [4-11.2.1945] ανάμεσα στους ηγέτες των ΗΠΑ  Φράνκλιν Ρούσβελτ, της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν και Μ. Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ, είχε αποφασισθεί ότι η χώρα μας ανήκει στη δυτική σφαίρα επιρροής. H διαβεβαίωση των Άγγλων ότι τα βόρεια σύνορα της χώρας θα διασφαλισθούν και η πληροφορία μέσω τουρκικού ΥΠΕΞ ότι ο Στάλιν απέφυγε να δώσει αρωγή στο KKE, είναι γεγονότα που εξηγούν τη μετέπειτα διαλλακτική στάση του Κόμματος. Το αυτό επιβεβαιώνει και ο Πρέσβης μας  Αγνίδης από το Λονδίνο: «Υφυπουργός εξήρε την μέχρι τούδε εκδηλωθείσαν ειλικρινή στάσιν του Στρατάρχου Στάλιν εις το ελληνικό ζήτημα χάριν εις την οποίαν οι ιθύνοντες του EAM εθεώρησαν την παράτασιν του εμφυλίου σπαραγμού ως ασύμφορον και ματαίαν από ιδικής των απόψεως’’

lΌταν τα κομμουνιστικά οχυρά έπεσαν, οι μαχητές τους κατέφυγαν μέσω του γειτονικού κρατιδίου  στις λοιπές ‘’σοσιαλιστικές’’ χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν ξέχασε βέβαια ούτε τη μεσολάβηση  μα ούτε τη Σκοπιανή φιλοξενία και υιοθέτησε άκριτα την νέα ονομασία που ο στρατάρχης Τίτο πρόσφερε στους βόρειους γείτονές μας [όπως μου εκμυστηρεύτηκε το 1960 ο  Έλληνας διοικητής του Μπούλκες, ονόματι Παπαδάτος – στον οποίο αναφέρομαι  στο βιβλίο μου ‘’αρνούμαι να ξεχάσω’’ ]. Κάποιοι μάλιστα από τους αυτοεξόριστους αυτούς Έλληνες, πρωτοστάτησαν στις πρώτες αλυτρωτικές κινήσεις, υποστηρίζοντας την ύπαρξη ‘’μακεδονικής’’ γλώσσας και  σλαβοποιώντας ακόμα και τα ονόματά τους. Ευτυχώς που η νέα ηγεσία του ΚΚΕ,  απορρίπτει καθαρά  τον σχετικό αλυτρωτισμό του γειτονικού κρατιδίου.

Παρότι πέρασαν πολλά χρόνια από τότε , η χώρα εξακολουθεί να ταλανίζεται χωρίς πυξίδα και σκοπό και να  βυθίζεται σε περαιτέρω χρέη,  αναζητώντας νέους ‘’προοδευτικούς’’ προσανατολισμούς με καπιταλιστικές όμως συνταγές  και ‘’αριστερο-δεξιές’’  κυβερνητικές συμμαχίες. Σαν να μην έφτανε αυτό ανακάλυψαν – μάλλον τους το ‘’ υπέδειξαν’’- το σκοπιανό και άρχισαν νέοι  μπελάδες.

Σίγουρα κάποιοι ευθύνονται για όσα συμβαίνουν γύρω μας, αφού  η ζωή μας άλλαξε εντελώς και εμείς υποκρινόμαστε ότι δεν το καταλαβαίνουμε. Τίποτα πια στη χώρα αυτή δεν είναι όπως ήταν πριν αλλά η κάθε αλλαγή είναι προς το χειρότερο και εμείς  στον καναπέ μας, σιωπηλοί και αδιάφοροι  δεχόμαστε καρτερικά τη ‘’μοίρα’’  που άλλοι μας όρισαν.

Αλήθεια ποιος να φταίει γι’ αυτή μας τη μιζέρια, που είναι διαχρονική, αλλά  τώρα επιδεινώθηκε όσο δεν πάει άλλο; Ο Κώστας Βάρναλης, διατυπώνει το ίδιο ερώτημα στους ‘’μοιραίους’’ του, κάνοντας υποθέσεις. Στην τελευταία του όμως στροφή, αποδέχεται, μάλλον μοιρολατρικά ‘’ Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα, πίνουμε πάντα μας σκυφτοί∙ σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα όπου μας εύρει μας πατεί. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!’’

Αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα μας και ψάχνουμε να βρούμε κάποιον άλλο υπεύθυνο για όλα τα δεινά μας , ενοχοποιώντας μέχρι τον  Θεό και το κρασί, αρνούμενοι  όμως να δεχτούμε ότι μπορεί να    φταίμε εμείς. Ο  ποιητής κάνει τη διαπίστωση, αφήνοντας τη λύση, σε άλλους πιο αρμόδιους, τους επαγγελματίες πολιτικούς, αφού γι’ αυτό πληρώνονται κι έχουν τόσα προνόμια κι αμέτρητη εξουσία. Εννοώ αυτούς που, μόλις πάρουν την καρέκλα τους και γλείψουν την κουτάλα ξεχνούν  τις υποσχέσεις τους και απολαμβάνουν τη χλιδή, με τους συνοδοιπόρους τους. Τότε το ρίχνουν στην ‘’τρελή’’ και κάνουν οτιδήποτε που θα τους εξασφαλίσει την παράταση παραμονής στο γκουβέρνο, ξεχνώντας όσα έλεγαν πριν, για επάρατα μνημόνια και ιδεολογίες. Επικαλούνται μάλιστα σαν δικαιολογία ακόμα και  τις εκλογές , που θεωρούνε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, που παραγράφει την κάθε τους παρέκκλιση από τα υπεσχημένα.

Με λίγα λόγια και όπως ευθέως μας λένε, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι ακολούθησε, αφού ‘’ όλα τα γνωρίζαμε’’ και συνεπώς ‘’δεν δικαιούμαστε δια να ομιλούμε’’, όπως έλεγε ένας προκάτοχος  αλήστου μνήμης Υπουργός. Έτσι λοιπόν δικαιώνουμε τους προφητικούς στίχους του  ποιητή που μας χαρακτηρίζει ‘’βουβούς και άβουλους προσμένοντας το θάμα’’!!!

 Τα θαύματα όμως τέλειωσαν και αν έχουμε φιλότιμο, ας αναλάβουμε πλέον τις ευθύνες μας – όχι αυτές που μας αποδίνον άδικα – αλλά όσες μας αναλογούν και προκύπτουν από τις διαχρονικές μας επιλογές, γιατί η κατάσταση μας χειροτερεύει συνεχώς  και  σε λίγο θα είναι πολύ αργά. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξας λαμπρό, με την ευκαιρία του συλλαλητηρίου που για άλλους λόγους γίνεται, να βροντοφωνάξουμε – με τάξη και ηρεμία -  ότι δεν πάει άλλο και ότι δεν επιτρέπουμε να μας μεταχειρίζονται σαν τα ’’μοιραία και άβουλα’’  όργανα της  όποιας τους επιλογής να μείνουν στην εξουσία . Με την ευκαιρία θέλω να σημειώσω ότι όλοι αυτοί που θα διαδηλώσουν, δεν είναι ακροδεξιοί ή  φασίστες  και ας το προσέξουνε καλά οι όποιοι προβοκάτορες, που πάντα παρεισφρέουνε σε μαζικές εκδηλώσεις.           Σε αγώνες δημοκρατικούς  δεν έχουν καμιά θέση  φανατισμοί και εθνικισμοί , από άτομα που άλλωστε δεν τρέφουνε εκτίμηση για τη δημοκρατία. Πρόκειται για εθνική υποχρέωση όσων αγαπούν τη χώρα αυτή και αρνούνται να αποδεχθούν παζαρέματα για την αποδοχή, με όποια ανταλλάγματα,  των  ανιστόρητων αξιώσεων , όψιμων καλών γειτόνων.

 Τα λέγω όλα αυτά με φόβο για το μέλλον, γιατί μου τριβελίζουν το μυαλό οι  προτροπές  του τραγουδιού  ‘’ Ας’τον τρελό στην τρέλα του,άσ’ τονε στο όνειρό του, τον κόσμο αυτό σιχάθηκε κι έφτιαξε ένα δικό του’’, που ο ίδιος ο δημιουργός του  νιώθοντας  ‘’κοσμοκράτορας’’ , πήρε τον Νόμο στα χέρια του και τον  εφάρμοσε στην πράξη!!!  Αντώνης Ταρνανάς