ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.(100 χρόνια πριν. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

Διαβάζοντας στα μαθητικά μου χρόνια το μυθιστόρημα του κοσμοκαλόγερου των ελληνικών γραμμάτων, ερχόμουν σε επαφή για πρώτη φορά με την ιδιάζουσα γλαφυρή καθαρεύουσα του συγγραφέα, με τη διατήρηση της ντοπιολαλιάς στους διαλόγους του. Αυτό διευκόλυνε  την πλήρη κατανόηση των νοημάτων του, ακόμα και σε εκείνους που δεν γνώριζαν ή  ακόμα και στους πολέμιους της λόγιας αυτής μορφής της γλώσσας μας.

 Το έργο διαδραματίζεται στο διάστημα 1199 με 1207, παραμονές της Δ΄ Σταυροφορίας, όταν Βενετοί και Γενοβέζοι πειρατές εξορμούν για να κυριαρχήσουν στις Κυκλάδες. Στο βιβλίο,  περιγράφεται και το κλίμα της εποχής όπου «οι έμποροι των εθνών» με βασικό κίνητρο τη δίψα για χρήμα, καταφεύγουν σε ωμότητες και αυθαιρεσίες.

       Η ηλικία μου και η έλλειψη προσωπικών εμπειριών, δεν μου επέτρεπε τότε να σκεφθώ μέχρι πού μπορούν να φθάσουν οι ‘’έμποροι των εθνών και των λαϊκών ελπίδων’’, προκειμένου να φέρουν σε πέρας τις νοσηρές τους ιδεοληψίες. Με βοήθησε όμως σ’ αυτό ο υπότιτλος του άρθρου μου που αποτελεί ‘’προφητικό’’ απόφθεγμα του αείμνηστου  συγγραφέα, που μας προσγειώνει στη ζώσα ελληνική πραγματικότητα.

       Δεν ευθύνεται λοιπόν η κουκουβάγια που θρηνεί πάνω στα ερείπια, αλλά αυτοί που τα δημιούργησαν και τους κατονομάζει, ρητά και κατηγορηματικά, ‘’είναι οι ανίκανοι Έλληνες [διατηρώ το κεφαλαίο έψιλον από σεβασμό προς τη χώρα] κυβερνήτες!!!

       Μακαρίζω τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, γιατί δεν ατύχησε να ζήσει την σημερινή πολιτική νομενκλατούρα και τον ασύδοτο νεποτισμό, που διέπει  –με τον δικό του αλάθητο τρόπο- το πολιτικό ‘’καθεστώς’’ της χώρας μας. Εκείνος λοιπόν δεν πρόλαβε τις σημερινές ‘’προοδευτικές απόψεις’’ των ηγετών μας, πρόβλεψε όμως τα αποτελέσματα και τα ερείπια που θα θρηνούν οι σύγχρονές –όσες απέμειναν – γλαύκες. Από εδώ και κάτω θα προσπαθήσω να είμαι ,όσο μπορώ, ευγενικός στις εκφράσεις μου, χωρίς όμως να βλάψω την ουσία των λέξεων και των γεγονότων. Δεν με νοιάζει ποιές εκφράσεις χρησιμοποιούν όλοι οι άλλοι και θα παραμείνω στην ουσία του ελληνικού λεξιλογίου.

Αυτό λοιπόν που υπέγραψε στις Πρέσπες ο αμερικανοκαπελωμένος [ αναφέρομαι  στη λευκή   πλατύγυρη ρεπούμπλικα]     κ. Κοτζιάς  και τους 6 ασπασμούς του προς τον σύντροφο ‘’μακεδόνα’’  συνάδελφό του, λέγεται ξεπούλημα εθνικού ονόματος , εθνικότητας και   αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας. Σημειώνω  ως προς τους ασπασμούς, ότι κατά το σλαβικό τυπικό ο τελευταίος γίνεται στο στόμα και επίσης ότι το γλωσσικό αυτό ιδίωμα έχει την προσθήκη άρθρων,  που απουσιάζουν παντελώς στις λοιπές σλαβικές γλώσσες. Το άρθρο μάλιστα τίθεται στο τέλος της λέξης, όπως π.χ. η μακεδονική δημοκρατία αποδίδεται στη χώρα αυτή ως ‘’μακεντόσκατα ρεπούμπλικα’’, το [κόκκινο  τα] αποτελεί το άρθρο.

Τη δεκαετία του 1960 γνώρισα στην Τσεχία ένα δικηγόρο, ‘’μαχητή  και τραυματία του Γράμμου’’,  στις  συχνές διαδηλώσεις κατά της Πρεσβείας μας για την αναγνώριση της ‘’Μακεδονίας  του Αιγαίου’’. Μετά την ‘’ανάνηψή’’ του ,με την Άνοιξη της Πράγας το 1968 – που πρωτοστάτησε με τους λοιπούς Έλληνες που είχαν καταφύγει το 1949 στη χώρα, κατά της σοβιετικής εισβολής,  ο ίδιος αυτός δικηγόρος, αποκαλούσε τους κατοίκους του κρατιδίου   αυτού περιπαιχτικά ως ‘’σκατάδες’’ [λόγω της κατάληξης των λέξεων]. Εκείνος βέβαια είδε, έζησε και ανένηψε, ενώ κάποιοι δικοί μας ‘’θεωρητικοί του αριστερισμού’’, έπαθαν ολική  εθνική τύφλωση και κινδυνεύουν να παραμείνουν στην ελληνική ιστορία, με επιθετικούς προσδιορισμούς που θα βαρύνουν – αδίκως – και τους απογόνους τους. Έχουν μια τελευταία ευκαιρία λοιπόν να το ξανασκεφθούν, πριν είναι πολύ αργά για τους ίδιους και την Ελλάδα.

Αν, ‘’ο μη γένοιτο’’ η ιδεοληψία τους, για να μη χρησιμοποιήσω ‘’εμπορικότερους’’ όρους, είναι τόσο ανίατη, με φοβίζει η ιδέα τί θα ακολουθήσει μετά  από αυτή την ‘’πώληση’’   έναντι πινακίου γερμανικού ‘’κνέντελ.  Με τρομάζει η τελευταία εμμονή των ανατολικών μας γειτόνων , για μια δίκαιη μοιρασιά των ‘’νησιών της καρδιάς των ‘’  και σκέπτομαι ότι ως καλόκαρδοι διεθνιστές, μπορεί να  διευκολύνουμε αυτές τις επιθυμίες τους, ώστε ‘’να συμβάλουμε στην ειρήνη της ευρύτερης  περιοχής !!!’’ Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάποιοι ‘’ιστορικοί’’ του χώρου καταγωγής του Σύριζα, έχουν ζητήσει στο παρελθόν να αλλάξουμε τα βιβλία της ιστορίας μας, παρουσιάζοντας τη σφαγή της Σμύρνης, ως ‘’ποδοπάτημα σε μια promenade στην παραλία. Κάποια άλλα – εν ενεργεία στελέχη  του ίδιου χώρου- διαδήλωναν πολύ πρόσφατα υπέρ της αναγνώρισης της γειτονικής μας χώρας , ως Μακεδονίας [ΣΚΕΤΗΣ], ώστε τώρα, με την προσθήκη της λέξης Βόρεια , να επιδεικνύουν  τη μεγαλοψυχία τους  για  τους ντόπιους παραπλανημένους ‘’μακεδονομάχους’’ ακροδεξιούς  εθνικιστές που μιλάνε  για την Ελληνική Μακεδονία. Αντώνης Ταρνανάς

Υ.Γ. Σημειώνω συστηματικά σε ποιους απευθύνω τα κατά καιρούς άρθρα μου, ώστε να μη μπορούν να επικαλεσθούν τις όποιες   προσχηματικές δικαιολογίες για την άγνοια των γεγονότων. Στο τέλος όλοι μας κρινόμαστε, έστω και από τη συνείδησή μας – αν και όπου υπάρχει στην εποχή μας το σπάνιο αυτό είδος που χαρακτήριζε τη φυλή μας.