ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΕΣ

   ΦΙΛΟΚΑΛΟΥΜΕΝ ΤΕ ΓΑΡ ΜΕΤ ΕΥΤΕΛΕΊΑΣ

      ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΜΕΝ ΑΝΕΥ ΜΑΛΑΚΙΑΣ

Είναι επιτακτική η ανάγκη να ανατρέχουμε συχνότερα στο απώτερο παρελθόν, ώστε  να κατανοούμε  το παρόν και να μορφώνουμε  γνώμη για τις ενδεχόμενες  προοπτικές, που ο καθένας μας μπορεί να αναμένει από   το μέλλον.

Στο τέλος του πρώτου έτους του πελοποννησιακού πολέμου , [431 π.Χ.], ο Περικλής για να τιμήσει τους πρώτους πεσόντες και να εξυψώσει το ηθικό των Αθηναίων ανέφερε  τη  φράση του τίτλου , που έγινε γνωστή λόγω της επίμαχης λέξης, η οποία σήμερα χρησιμοποιείται κατά κόρον και ποικιλοτρόπως για να καλύψει πολλές πτυχές της ζωής του Νεοέλληνα. Ωστόσο, στα χρόνια του Περικλή η λέξη είχε εντελώς διαφορετικό νόημα και σήμαινε την μαλθακότητα, τη νωθρότητα. Γενικότερα, η διάθεση του ρήτορα στο συγκεκριμένο κεφάλαιο είναι να τονώσει τον πατριωτισμό και το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας των συμπολιτών του σε αυτή την κρίσιμη ώρα για την πόλη τους.

Τι κάνουμε σήμερα στην πολιτισμένη και ευρωπαϊκή Ελλάδα, για τον  πατριωτισμό των Ελλήνων και για  την τόνωση της εθνικής μας υπερηφάνειας; Ο πρώτος βρίσκεται υπό διωγμόν, αφού  θεωρείται φασιστικό  γνώρισμα και αποκλειστικό  προνόμιο της ακροδεξιάς, παρά την πλήρη αντίθεση προς  την προτροπή του Ιησού ‘’ μη δώτε το άγιον τοις κυσί’’. Η ‘’αριστερή’’   μας όμως  ηγεσία το κατάφερε και αυτό!!!

 Όσον αφορά το αίσθημα της εθνικής περηφάνιας, αποτελεί ζητούμενο και μόνο κάποιοι  νοσηροί εγκέφαλοι της σύγχρονης αριστεροδέξιας  ‘’καμαρίλας’’ την ανακαλύπτουν και την προβάλλουν με γιορτές της γραβάτας και λίαν προσεχώς πανηγυρισμούς  στην Πνύκα και το –ατυχήσαν και στο παρελθόν-  Καστελόριζο. Το χαρακτηρίζω ατυχήσαν γιατί κατέχει το μοναδικό ‘’προνόμιο’’ ότι στο ίδιο μέρος πανηγυρίστηκε  η  ‘’ευτυχής’’ μας είσοδος στα μνημόνια και η εξ ίσου περήφανη ‘’καθαρή έξοδος’’ από αυτά [αμφότερα με αριστερές κυβερνήσεις]. Αυτοί οι προοδευτικοί και αριστερίζοντες [καραδεξιοί που θα έλεγε η αείμνηστη Μαλβίνα] δεν έχουν πράγματι το Θεό τους. Μετά την εθνική μας επιτυχία της παράδοσης – χωρίς  να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός - της μακεδονικής γλώσσας , εθνικότητας και ιθαγένειας [αυτό σημαίνει nationality] στους βόρειους γείτονές μας, που δεν το κρύβουν και οι ίδιοι στις πανηγυρικές  δηλώσεις τους , ετοιμαζόμαστε για ανάλογες ‘’εθνικά υπερήφανες λύσεις και με τους Αλβανούς. Έχουμε ήδη τον προϊδεασμό  του κ. Χάν – για την αναδιοργάνωση των συνόρων - που ενήργησε ως λαγός των προθέσεων  των δανειστών μας, που πολύ πρόσφατα ακόμα, αποκαλούσαμε ‘’φονιάδες’’ των λαών.

Θα παρεμβάλω λίγες μόνο λέξεις – προσωρινά – για το κατάντημα της ελληνικής αποκαλούμενης ‘’αριστεράς’’, που με κελεύσματα των τέως ‘’φονιάδων’’ των λαών, ενέταξαν στους κακούς υποστηρικτές της ελληνικότητας της Μακεδονίας και την ιδεολογική τους ‘’μητερούλα’’, προχωρώντας  σε απελάσεις Ρώσων διπλωματών. Είναι αφάνταστο μέχρι πού μπορεί να φθάσει η έμμονη παραμονή στο θώκο και το κράτημα της κουτάλας της εξουσίας. Τα γεγονότα θα μας υποχρεώσουν άλλωστε να επανέλθουμε και θα αναγκασθούμε δυστυχώς να το πράξουμε  !!!

Δεν θέλω να πλατειάσω περισσότερο στο θέμα [αφού θα μας ταλανίσει ακόμα επί μακρόν], θα επανέλθω όμως  στην ιστορική φράση του Περικλή.  Για να αποδοθεί πλήρως η Νεοελληνική  εφαρμογή της  , θα πρέπει να περιοριστεί  στις επόμενες τρείς λέξεις ‘’αμπέλοφιλοσοφούμε μετά μαλακίας’’,  – ίνα μη τι χείρον ειπώ - αποδίδοντας στην τελευταία λέξη τη συνολική  ερμηνεία της από το απώτατο παρελθόν μέχρι και σήμερα. Οφείλω εδώ να επικαλεσθώ τον μεγάλο μας Κερκυραίο ποιητή και Βουλευτή Λορέντζο Μαβίλη, που είχε πει ‘’ δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις αλλά χυδαίοι άνθρωποι - από τους τελευταίους υπάρχουν βέβαια αμέτρητοι. Για την ακρίβεια δε της φράσης του  ποιητή, αυτή έχει ως εξής: ‘’Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι’’.

Αντώνης Ταρνανάς