ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΘΑΚΕΣ

             ΟΙ  ΤΡΕΙΣ ΙΘΑΚΕΣ

Η συμβολική κίνηση  του κυρίου  Πρωθυπουργού να μεταβεί σήμερα στην Ιθάκη για να γιορτάσει την  ‘’καθαρή έξοδο της χώρας από τα μνημόνια’’ δημιουργεί κάποιες δεύτερες σκέψεις για τον επιδιωκόμενο σκοπό. Θέλει να θυμίσει στον ελληνικό λαό  το ποίημα του Κ. Καβάφη :
‘’Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.’’ 

Έτσι λοιπόν ‘’παραμερίζει’’ και παραβλέπει προσωρινά τα 96 θύματα των Λαιστρυγόνων στο Μάτι Αττικής που του ‘’χάλασαν’’ τις φιέστες στην Πνύκα και στο Καστελόριζο [που είχε προσωπικά υποσχεθεί], ανακαλύπτοντας τη δική του Ιθάκη, στην οποία φθάνει πλούσιος μεν ο ίδιος αλλά όχι σοφός και γέρος, όπως θέλει  ο Κώστας Καβάφης στο ομώνυμο ποίημά του. Εδώ  λιγάκι βιάστηκε και αυτό θα το βρει μπροστά του εκείνος όπως και όλοι μας.

Για να συμπληρώσω τη γενικότερη εικόνα, θα παραθέσω αυτούσιο το κείμενο μια τρίτης Ιθάκης, του σχεδόν συνομηλίκου μου Ντίνου Χριστιανόπουλου,  – με την άδεια ελπίζω του ποιητή – και ας  επιλέξει ο κ. Τσίπρας εκείνη που του ταιριάζει καλύτερα:

‘’ΙΘΑΚΗ

Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια

ή από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου,

τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη

με τα χριστιανικά της σωματεία

και την ασφυχτική της ηθική.

Πάντως, δεν ήταν λύση, ήταν ημίμετρο.

Κι από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο

αποχτώντας πληγές κι εμπειρίες.

Οι φίλοι που αγάπησα έχουνε πια χαθεί

κι έμεινα μόνος τρέμοντας μήπως με δει κανένας

που κάποτε του μίλησα για ιδανικά…

Τώρα επιστρέφω με μιαν ύποπτη προσπάθεια

να φανώ άψογος, ακέραιος, επιστρέφω

κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει

την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει

στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει

στους κόλπους του μιαν ασωτία ιδιωτική.

Τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω,

που με κρατάει πάντα μακριά.

Μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω,

τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση;’’

΄Αντε και καλά ξεμπερδέματα!!!     Αντώνης Ταρνανάς