ΤΑΓΚΟ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ

Με αφορμή ένα βίντεο που μου έστειλε η φίλη μου η Ελένη, που παρουσιάζει μια νέα εκδοχή του ταγκό ‘’για τρείς’’, θυμήθηκα μια παλιά δήλωση του κ. Τσακαλώτου στη Βουλή:  ‘’Ξέρω από τον Μαρξ ότι παίζουν δύο στο ταγκό της ταξικής πάλης’’ και ένα σύνθημα στην οδό Αιόλου  που έγραφε ‘’αφού τελείωσε η ταξική πάλη, να το πούμε και στο αφεντικό, να μην παλεύει μόνο του’’.

Πέραν της συγκεκριμένης περίπτωσης ,  αναφέρονται  πλείστες  όσες εξαιρέσεις  στην πολιτική μας επικαιρότητα, που ανάμεσα στους δύο παρεισέφρησαν και τρίτοι. Για παράδειγμα στο Σκοπιανό, ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον κ. Ζάεφ μπήκαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Κυρία Μέρκελ  και πολλοί άλλοι και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Μόνο ο Ελληνικός λαός δεν κατάφερε να μπει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα περισσότερα εθνικά και οικονομικά μας θέματα και περιμένουμε τον Νοέμβριο να μας πούνε οι θεσμοί αν ισχύει ο  περιορισμός των συντάξεων που ψήφισε η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας ή θα μας ορίσουν  ανταλλάγματα  και ποια για τις  διαφοροποιήσεις, τις οποίες ανακαλύψαμε μετά την ψήφισή τους. Κάλιο αργά, που λέει η παροιμία!!!

Επειδή το θέμα δεν είναι ‘’πιασάρικο’’  και ‘’στου κωφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα’’ , θα επανέλθω στο καθαρά χορευτικό θέμα του ταγκό, διότι – εδώ τουλάχιστον – στους δυο ο τρίτος δεν χωρεί, που λέγει και μια κρητική μαντινάδα και αποτελεί μάλλον εκτροπή . Το ταγκό που είναι ένας  χορός με προχωρημένα ερωτικά υπονοούμενα ανάμεσα στο  χορευτικό ζευγάρι, άρχισε να χορεύεται μόνο από άντρες και πέρασε διάφορες φάσεις μέχρι να φθάσει στη σημερινή του μορφή. Σε όλες αυτές τις φάσεις διατήρησε τόσο στενή  την ερωτική ‘’επαφή’’ του ζευγαριού, ώστε δεν άφηνε περιθώρια για τρίτο πρόσωπο και όπως αναφέρεται στο ιστορικό του: ’’Το τάγκο χορεύεται από ζευγάρια αγκαλιασμένα κοντά, και μολονότι η αγκαλιά μπορεί κάποτε να χαλαρώνει για να εκτελεστούν κινήσεις που το απαιτούν, κατά κανόνα δεν σπάει.

Είναι έντονα αυτοσχεδιαστικό με σαφώς διακριτούς ρόλους για τον καβαλιέρο και την ντάμα, όπου ο καβαλιέρος με την κίνησή του προτείνει κινήσεις στην ντάμα στις οποίες τελικά προσαρμόζεται ο ίδιος. Έτσι, όταν χορεύεται από έμπειρους χορευτές, συνιστά έναν διάλογο του ζευγαριού με αφορμή την μουσική, γιατί, σε αντίθεση με άλλους χορούς, δεν έχει τυποποιημένα βήματα και φιγούρες αλλά μάλλον ένα κινησιολογικό λεξιλόγιο και ένα αντίστοιχο συντακτικό που επιτρέπει τον αυτοσχεδιαστικό σχηματισμό χορευτικών φράσεων σχεδόν απεριόριστης ποικιλίας ανάλογα με την μουσική, την διάθεση του ζευγαριού και τον διαθέσιμο χώρο στην πίστα. Στο τάγκο της χρυσής εποχής (περίπου 1930-1955) καβαλλιέρος και ντάμα κρατούν ο καθένας ισορροπία ανεξάρτητα από τον άλλον. Με την αναγέννηση του τάγκο από το 1983 και μετά, συνυπάρχει η τάση διατήρησης του κλασσικού στυλ της χρυσής εποχής με την τάση να εισαχθούν νέα στοιχεία όπως η αλληλοεξάρτηση ισορροπίας με το ζευγάρι να ακουμπά στο πάνω μέρος του σώματος σε σχήμα Λ ή να κρατιέται από τα χέρια σε σχήμα V’’.

Στο βίντεο που συναποστέλλεται βλέπουμε μια άλλη μορφή, - με μια γυναίκα και δυο άντρες – που θα μπορούσε να απαντηθεί με τη λαϊκή ρήση ‘’κομπολόι δίχως χάντρες’’. Αποφεύγω να αποδεχθώ  ότι αποτελεί προπομπό ενδεχόμενων σκέψεων  αναπαράστασης των αυστηρώς ιδιωτικών ‘’συνομιλιών’’ σε σχήμα Λ ή V, στις   κρεβατοκάμαρες βιτσιόζων ‘’ομάδων’’. Το ταγκό απαιτεί ζευγάρι που αποτελείται από ντάμα και καβαλιέρο, έστω και με τα σύγχρονα στοιχεία προσδιορισμού τους. 

  Αντώνης Ταρνανάς