ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΘΟΥΜΕ;

Με αφορμή μια εκπομπή του πρώτου κρατικού μας καναλιού αργά χθες το βράδυ, αναγκάζομαι να διατυπώσω τις ταπεινές μου αντίθετες σκέψεις, με βάση την προσωπική μου εμπειρία ,  χωρίς φόβο και πάθος.

Ο συντονιστής της εκπομπής, με κύριο θέμα τη συμφωνία των Πρεσπών και τον αντίκτυπο της στην εσωτερική μας πολιτική σκηνή, γνωστός και ικανός δημοσιογράφος, τόλμησε αυτή τη φορά να έχει καλεσμένους του, ένα Πρέσβη ε.τ., τρεις ειδικούς καθηγητές και ένα από τους εγκυρότερους δημοσιογράφους. Προσπάθησε πολλές φορές να φέρει τη συζήτηση στα γνωστά κομματικά επίπεδα – όπως το έκανε και παλιότερα για το ΠΑΣΟΚ – αλλά  με πολύ ‘’τακτ’’, κρατώντας ίσως ‘’πισινή’’, αφού αρχίζει να διακρίνει και τα συννεφάκια που εμφανίζονται στον ορίζοντα. Ίσως να διαπίστωσε από τις τοποθετήσεις των ειδικών ότι σε ανάλογες περιπτώσεις προέχουν οι επιπτώσεις στο εθνικό  και όχι στο κομματικό πεδίο.

Δεν ανήκω στους ειδικούς, γιαυτό και ακούω με προσοχή τις αναλύσεις  τους, βρίσκω όμως ότι η διαφοροποιημένη προσέγγιση κάποιων από αυτούς, δεν βρίσκεται πολύ κοντά στην εφαρμοζόμενη πρακτική, την οποία έχω βιώσει προσωπικά και επί μακρόν σε ανύποπτο χρόνο. Έχω γνωρίσει τον τυφλό και ανιστόρητο  φανατισμό τους για 6 χρόνια στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και αλλαχού, έχω συνομιλήσει με πολλούς  από αυτούς και μάλιστα ελληνικής καταγωγής, έχω μεταφράσει βιβλία τους που αναφέρονται στη ‘’Μακεδονία του Αιγαίου’’ και έχω ακούσει τις απόψεις του τότε Έλληνα διοικητή του ‘’Μπούλκες’’ . Οι  Γιουγκοσλάβοι επίσημοι θεωρούσαν   τους κατοίκους της περιοχής και τη γλώσσα τους, φίλα προσκείμενους προς τη Βουλγαρία, πράγμα που αποτελούσε και βασικό στοιχείο αυτοπροσδιορισμού τους στη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου.

          Δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρή επιχειρηματολογία η άποψη ότι δεν κινδυνεύουμε από τη μικρή αυτή χώρα, διότι η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να γίνεται με τόσο αφελείς προσεγγίσεις. Η λογική αυτή μας οδήγησε στη σημερινή ταπεινωτική αποδοχή ότι δήθεν απέσυραν κάποια μακεδονικά εμβλήματα -που  παράνομα είχαν σφετερισθεί- και τους αφήσαμε να πείσουν επ’ αυτού και τον πολιτισμένο κόσμο, των  ΗΠΑ, της Αυστραλίας  του Καναδά και πολλών Ευρωπαίων. Σε  αντίθετη περίπτωση κινδυνεύουμε να βρεθούμε μελλοντικά στη θέση των νοσταλγών ανατολικών γειτόνων μας που ομιλούν για την ‘’πατρίδα της καρδιάς τους’’, γιατί τα ‘’πάντα ρει‘’ που έλεγε και ο Ηράκλειτος. Οι πολιτικοί χειρισμοί τόσο σοβαρών θεμάτων δεν επιτρέπεται να γίνονται με καιροσκοπισμούς και παρωπίδες, διότι κάποτε θα βρεθούμε στα ίδια αδιέξοδα και ‘’ οι καιροί ου μενετοί’’ !!!

Θα δηλώσω για μια πολλοστή φορά ότι δεν είμαι εθνικιστής, σοβινιστής ή φανατικό  ‘’κομματόσκυλο’’, είμαι  ένας ταπεινός Έλληνας Μακεδόνας στην καταγωγή [από τον Πεντάλοφο Βοίου ] και  με ενοχλεί πρακτικά και αισθητικά ο χαρακτηρισμός μου – κατ’αντιδιαστολή – ως νοτιομακεδόνα!!! Θυμάμαι πάντως ότι η επίσημη ονομασία των κατοίκων της περιοχής ήταν ‘’Σλαβομακεδόνες’’, που το πρώτο μέρος κάλυπτε τον ουσιαστικό και το δεύτερο τον γεωγραφικό τους προσδιορισμό.

Δεν θα χρησιμοποιήσω την ακραία συνθηματολογία κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία ούτε αποδέχομαι τους προπηλακισμούς πολιτικών και κομματικών στελεχών για τις απόψεις τους, όπως το έκαναν στο παρελθόν οι σημερινοί αποδέκτες των διαμαρτυριών. Θα συστήσω απλώς περισσότερη σοβαρότητα στον χειρισμό εθνικών θεμάτων, διότι τα γενόμενα ουκ απογίγνονται και θα τονίσω ότι στη δυσμενή οικονομική συγκυρία που βιώνουμε δεν είναι φρόνιμο να επιχειρούμε ευκαιριακές λύσεις που μας επιβάλλουν οι πιέσεις δανειστών και ‘’συμμάχων’’, για τους δικούς τους και μόνο λόγους.  Αντώνης Ταρνανάς