ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δεν αναφέρομαι στους περιστασιακούς ή επαγγελματίες ερωτικούς συντρόφους, τους ζιγκολό και τους κομπορρήμονες σύγχρονους ή παλαιότερους δονζουανίσκους, αλλά εκείνους που λατρεύουν την πατρίδα, τη γλώσσα και την ιστορία της, οδηγούνται από τα αισθήματά και τα συναισθήματά  τους. Η χώρα αυτή είχε ανέκαθεν αμέτρητους φίλους και θαυμαστές στο εξωτερικό, που την συνέδραμαν στους περισσότερους αγώνες της ιστορίας της, τους αποκαλούμενους φιλέλληνες. Οι ίδιοι οι Έλληνες όμως πολλάκις υπήρξαν γερμανόφιλοι, αγγλόφιλοι, αμερικανόφιλοι, γαλλόφιλοι, ρωσόφιλοι και γενικότερα διεθνιστές, και αυτό μας εμπόδισε να ασχοληθούμε σοβαρότερα με τα εθνικά μας προβλήματα. Ζητούνται φιλέλληνες του εσωτερικού, θα έλεγε ο Αντώνης Σαμαράκης, για να αναζητηθεί και η ‘’ελπίς’’.

Η μακραίωνη υποταγή μας στον  Οθωμανικό  ζυγό, μας μετέτρεψε σε ραγιάδες, δηλαδή ένα μπουλούκι  υποτελών και υπόδουλων ξένων ιδεοληψιών, που δυστυχώς συνεχίζουν να κολακεύουν πολλούς εξ ημών, ακόμα και σήμερα, με μοναδικές εξαιρέσεις τους  αγώνες μας απέναντι στον κοινό εχθρό και αυτό την τελευταία πάντα στιγμή. Δώσαμε επιχειρήματα και το δικαίωμα της αυτοδικίας σε ομαδούλες ακροδεξιών, αριστεριστών,  άθεων και  αναρχικών, να επεμβαίνουν ανεξέλεγκτα στη δημόσια ζωή της χώρας και να απαιτούν να επιβάλουν τη δική τους ορθότητα και ‘’κανονικότητα’’ επί παντός επιστητού, μιμούμενοι και ενθαρρυνόμενοι  ενίοτε και από πράξεις και παραλείψεις της πολιτικής ηγεσίας.

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για τη συμφωνία των Πρεσπών και οι Έλληνες έχουν χωριστεί σε υποστηρικτές και πολέμιους μιας συμφωνίας που αφορά τη γλώσσα και την εθνικότητα – όχι ιθαγένεια – των βόρειων γειτόνων μας. Δηλώνω προκαταβολικά ότι δεν είμαι ειδικός ιστορικός, φιλόλογος ή γλωσσολόγος παρά ένας απλός εραστής τους, που έτυχε να τα βιώσει από κοντά. Έζησα 6 χρόνια στην Γιουγκοσλαβία του  Τίτο [δεκαετία του 1960] και είδα και έμαθα από μέσα  τις προσπάθειες του ‘’σλαβομακεδονικού’’ – όπως το λέγαμε τότε – λόμπι των ΗΠΑ, του Καναδά και της Αυστραλίας, που χρηματοδοτούσαν και πατρονάριζαν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των χωρών αυτών, για ιδιοτελείς σκοπούς. Το ακόμα σημαντικότερο είναι ότι έμαθα τη γλώσσα τους και κατάλαβα – όπως καταλαβαίνει και κάθε καλόπιστος γλωσσολόγος- ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ  αλλά ένα  σλαβικό ιδίωμα με βάση την βουλγαρική και προσμίξεις [καρυκεύματα] από την σερβική και ελληνική γλώσσα. Το τελευταίο  έγινε με την σύμπραξη και των Ελλήνων κομμουνιστών, που κατέφυγαν στα Σκόπια μετά την ήττα τους στο Γράμμο και το Βίτσι και  τις  ‘’ ευλογίες’’ του ΚΚΕ, που και παλαιότερα είχε αναδείξει ανάλογες επιθυμίες [βλέπετε συνημμένο δημοσίευμα Ριζοσπάστη].

 Χαριτολογώντας θα προσθέσω  τους σκωπτικούς χαρακτηρισμούς των ίδιων των ελληνόφωνων της περιοχής  στην προσπάθεια των Σκοπιανών να προσδώσουν ‘’ελληνικότητα’’ στο ιδίωμά τους με την προσθήκη του γενικού άρθρου [τa] στο τέλος των επιθέτων. Έτσι λοιπόν, μια  τυπική  σλαβική φράση  makedonska [μακεδονική] έπαιρνε τη μορφή ‘’makedonskata’’, π.χ. Αρχή φόρμας  Makedonskata nova drama, [Νέο μακεδονικό δράμα ], οπότε τους αποκαλούσαν ‘’σκατάδες!!!. Δεν θέλω να πάρω θέση στις λεκτικές αυτές ακροβασίες, αλλά φοβάμαι ότι αναγνωρίσαμε μια γλώσσα που δεν υπάρχει και ίσως μας ζητηθούν εξηγήσεις για ‘’κλεπταποδοχή’’ από τους Βουλγάρους και Σέρβους φίλους μας.   Καλά είναι τα ευφυολογήματα και η  εκατέρωθεν επιχειρηματολογία  υποστηρικτών και πολέμιων της συμφωνίας, δεν άκουσα όμως ή τουλάχιστον δεν το άκουσα στην ένταση που απαιτούν οι συνθήκες, τη φωνή των ειδικών επιστημόνων  και της Ακαδημίας Αθηνών . Αυτό  μου θυμίζει μια ανάλογη  αιδήμονα σιωπή τους στον τρόπο που καθιερώθηκε η ‘’δημοτικιά’’, με τους περισσότερους βουλευτές να υπερασπίζονται μια άλλη μειοψηφία τότε, εις ‘’άπταιστον καθαρεύουσαν’’ και είδαμε και πάθαμε μέχρι το κατασκεύασμα αυτό να γίνει δημοτική, πέραν της ανιστόρητης  απώλειας  ενός ακόμα  στοιχείου που μαρτυρεί την ιστορική γλωσσική συνέχεια της ύπαρξής μας.

              Με απλά λόγια λοιπόν ενός εραστή της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας, που δεν είναι εθνικιστής αλλά αρνείται να  αποκαλείται  - έστω και έμμεσα - ‘’Κάτω Μακεδονία’’  το μέγιστο μέρος της σημερινής Βόρειας Ελλάδας, δεν θεωρεί λύση μια συμφωνία που άρχισε ήδη να προβάλλεται διαστρεβλωμένη από την ηγεσία του Κρατιδίου που την σφετερίστηκε. Οι καλοί μας φίλοι και σύμμαχοι ας ασχοληθούν με τα δικά τους προβλήματα και ‘’τους φράκτες’’ έναντι των γειτόνων τους , αφού εμείς ξέρουμε καλύτερα – και ας μην το δείχνουμε -  την ιστορία και τα συμφέροντά μας. Δεν πρέπει να παραβλέπεται η λαϊκή ρήση ‘’ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα’’ γιατί αντί λύσης μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε νέα χειρότερα προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο όρος μακεδονικό έχει καταστεί συνώνυμος του δυσεπίλυτου και χρονίζοντος προβλήματος. Αντώνης Ταρνανάς