Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ

Εισαγωγικά διευκρινίζω ότι ο όρος γύφτος είναι βυζαντινός - ελληνικός, χωρίς καμιά  μειωτική αιχμή και προέρχεται από τη λέξη Αιγύπτιος. Σε κάθε περίπτωση ζητώ συγγνώμη για τον προσωρινό δανεισμό του όρου και μόνο για τη διευκόλυνση της διασκευής του γνωστού και χιλιοειπωμένου ανέκδοτου,  που παραθέτω στη νέα του μορφή. Τόσο το πρωτότυπο όσο και η επιχειρούμενη διασκευή μου, αναφέρονται και χαρακτηρίζουν την  ‘’αβάσταχτη αιθεροβαμοσύνη’’ που κρύβεται πίσω από τον προσχηματικό διεθνισμό, για να χρησιμοποιήσω την πιο επιεική  του εκδοχή.

‘’Ένας γύφτος κληρονόμησε ένα οικόπεδο δίπλα σε ένα  αρχαίο αρχοντικό με ιστορικό όνομα.  Φωνάζει λοιπόν ένα  επιτελείο ‘’ειδικών’’ μηχανικών να  του χτίσουν ένα ακριβώς όμοιο οίκημα στο οικόπεδό του.  Όταν τελείωσε η κατασκευή, ο γύφτος βγαίνει στο μπαλκόνι και φωνάζει στον γείτονα του.

 Γείτονα, εσύ μπορεί να μη με χωνεύεις αλλά εγώ είμαι ίδιος με σένα, αφού έχουμε ίδιο αρχοντικό, ισχυρίζεται ο γύφτος.

Αποκλείεται του λέει ο άρχοντας γιατί δεν έχουμε τα ίδια αγάλματα. Σκυλιάζει ο γύφτος και πουλάει ό,τι έχει και δεν έχει και γεμίζει το δικό του σπίτι με παρόμοια αγάλματα, έστω και με ξενόγλωσσες επιγραφές, αφού  δεν τα βρήκε στη ‘’ γλώσσα του ‘’. Ξαναβγαίνει στο μπαλκόνι του και φωνάζει περιχαρής στον γείτονά του.

Γείτονα, τώρα έχουμε το ίδιο αρχοντικό και  τα ίδια αγάλματα,  άρα είμαι ίδιος με σένα. Ο  γείτονας τον διαψεύδει και πάλι  λέγοντας ότι ο ίδιος έχει αρχαίο και  ιστορικό όνομα και συνεπώς δεν είναι ίδιοι.

Ο γύφτος δεν την αντέχει αυτή την προσβολή και καλεί  τους απανταχού διεθνιστές και λοιπούς υποστηρικτές του  μέχρι και  εκείνους πέραν του Ατλαντικού και Ειρηνικού Ωκεανού, να του  πουλήσουν όσο – όσο ένα ίδιο αρχαίο όνομα και να βεβαιώσουν τη γνησιότητά του.

 Στην εποχή που ζούμε δεν δυσκολεύτηκε πολύ να βρει το όνομα που αναζητούσε  - δίνοντας και  τη σχετική αντιπαροχή του οικοπέδου του -  και  νάτον και πάλι στο μπαλκόνι του.

Γείτονα, τώρα είμαι καλύτερος από σένα, διότι έχουμε ίδια σπίτια, ακριβώς ίδια αγάλματα, ιστορία και όνομα, με τη διαφορά ότι εγώ έχω γείτονα έναν άρχοντα ενώ   εσύ  ένα γύφτο.

Αυτή τη φορά,  επί τέλους,  αντέδρασε ο αρχαίος κάτοικος της περιοχής και ‘’έθεσε βέτο’’ συμμετοχής του νέου γείτονα στα συμβούλια της περιοχής, αν δεν σταματήσει τους αλυτρωτισμούς και τον σφετερισμό ενός πολιτισμού που ήκμασε  στην περιοχή εννιά αιώνες πριν την εμφάνισή του ‘γύφτου’’ στη γειτονιά.

Όπως γίνεται συνήθως στις ‘’σύγχρονες’’  κοινωνίες, τα πάντα μπαίνουν στο παζάρι και κερδίζει ο ισχυρότερος ή αυτός που δίνει περισσότερα, εκτός αν  χαλάσει τη ‘’συνταγή’’ κάποια  εθνική αντίδραση, κάτι που στην εποχή μας είναι παρεξηγημένη και χαρακτηρίζεται εθνικισμός.

 Έτσι λοιπόν, οι νέοι φίλοι του αρχέγονου κατοίκου, τον έπεισαν  ‘’με τον δικό τους τρόπο’’,  ότι   δεν κινδυνεύει από τον αδύναμο γείτονα, δίνοντας και το καλό παράδειγμα  για ανάλογες καταστάσεις άλλων περιοχών. Τελικά φαίνεται ότι τον έπεισαν για τις αγαθές προθέσεις του ‘’γύφτου’’, τον οποίο επείγονται να εντάξουν  στην ομάδα τους, αφού αυτή η περιοχή εξακολουθεί να παραμένει το πειραματόζωο των μεγάλων φίλων και συμμάχων της.

Τελικά, ο ‘’γύφτος’’ κατοχύρωσε την ονομασία της γλώσσας   την οποία έχει  σφετερισθεί, και την ιθαγένεια, εθνότητα ή εθνικότητα [ανάλογα με τη μετάφραση της λέξης nationality]. Όσον αφορά την ονομασία της περιοχής του,  έκανε την παραχώρηση να αποδεχθεί έναν πρόσθετο γεωγραφικό επιθετικό προσδιορισμό, τον οποίο όμως συστηματικά ξεχνά να χρησιμοποιήσει. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δίνει την εντύπωση του αδικημένου, επιδιώκοντας έτσι  ‘’πλείονες’’ παραχωρήσεις.’’

Εδώ τελειώνει το ανέκδοτο  και απομένει να δούμε ποιος θα γελάσει και κυρίως ποιος θα γελάσει τελευταίος. Για τη διασκευή  Αντώνης Ταρνανάς