ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

                                               [Το ταπεινό μου αντίο]

Τα  Μέσα Ενημέρωσης, ανήγγειλαν ότι ‘’έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών  [πλήρης ημερών και με αλώβητο ήθος, θα προσθέσω εγώ] ο πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασίλειος Κόκκινος’’ , παραθέτοντας στοιχεία από τη ζωή και  το έργο του, που σημάδεψε μια εποχή. Καθένας με τον τρόπο του και  την ιδεολογική του θέση – όπως συνήθως συμβαίνει στη χώρα μας -  έγραψε ή  διέγραψε όσα  νόμιζε ή επιθυμούσε να συμπεριλάβει στη βιογραφία του εκλιπόντα.

 Αποτελεί πάγια πρακτική στη χώρα μας, ο φθόνος και  η προκατάληψη για οτιδήποτε ξεπερνά το μπόι  μας και δεν θα μπω στη διελκυστίνδα των διάφορων πλευρών, αφήνοντας στην ιστορία να επιτελέσει το έργο της, όταν το κρίνει  ώριμο, βέβαιος ων για την δίκαιη κρίση της. Αδυνατώντας να παραστώ στην αυριανή  τελετή, για λόγους  ηλικίας και όχι μόνο, θα περιοριστώ να τον αποχαιρετήσω με  την ανάρτηση στην ιστοσελίδα μου της ακόλουθης  παιδικής  μου  θύμησης,  που κρατούσα μέσα μου για  72 ολόκληρα χρόνια:

‘’‘’ Ήταν θαρρώ  το 1947,  στον προαύλιο χώρο του παλιού Γυμνασίου Αταλάντης , όταν η 8^η τάξη έδινε απολυτήριες εξετάσεις σε φιλολογικό μάθημα.  Όπως συχνά συνέβαινε τότε ,  αποφάσισαν  να αντιγράψουν  με την απειλή  των όπλων που  έφεραν  οι περισσότεροι μαζί τους.  Ένας  ψιλόλιγνος σγουρομάλλης ,  όπως τον έβλεπα πλάι  μου με τη διαφορά των πέντε χρόνων μας, ακουμπισμένος στον πλάτανο δίπλα στον ανηφορικό δρόμο,  έριχνε τις τελευταίες επαναληπτικές ματιές στο ανοιχτό βιβλίο του, προσπαθώντας να  πείσει και τους υπόλοιπους να μην πραγματοποιήσουν την απειλή τους.

 Αυτή ήταν η πρώτη ‘’γνωριμία’’ μου με τον μαθητή Βασίλη Κόκκινο, με τον οποίο ξανασυναντηθήκαμε, περιστασιακά και ως συνταξιούχοι πια,  χωρίς καμιά αναφορά   στο περιστατικό. Στην  άγρια εκείνη  εποχή, είχα εντυπωσιασθεί  θετικά με τη στάση  του μαθητή, που είχε διαφοροποιηθεί από την πεπατημένη   των ημερών !!!   Για την ιστορία αναφέρω ότι οι περισσότεροι δεν τον άκουσαν και τήρησαν την απειλή τους και βγάζοντας τα πιστόλια τους πάνω στα θρανία, άνοιξαν κανονικά τα βιβλία τους ,  αντέγραψαν και ‘’πέρασαν’’ , ένας δυο μάλιστα από αυτούς έγιναν και επιστήμονες,’’’’

Αντώνης Ταρνανάς