ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ

Δεν υπάρχουν τέλειοι και  απόλυτοι άνθρωποι, αφού είναι στη φύση τους η αμφιβολία και η αντίρρηση ενίοτε δε και μόνο για τον αντίλογο. Υπάρχουν όμως κάποιοι κομματικοί σχηματισμοί , που αποκλείουν εκ προοιμίου κάθε ‘’κανονικότητα’’, διότι έχουν σχεδόν σαν αξίωμα την αμφισβήτηση και ονειρεύονται να επιβάλουν ακόμα και ‘’εγκαθιδρύοντας’’   τη δική τους απόλυτη αλήθεια. Σε μια εποχή που η  ιδεολογία αποτελεί σπάνιο αγαθό , εφευρίσκονται  κακέκτυποι όροι και βαρύγδουποι προσδιορισμοί, για  τα μελλοντικά υποκατάστατα εκείνων που η ίδια η ζωή καταδίκασε στην αιώνια  ρευστότητα,  οριστικά και αμετάκλητα.

Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε και προσπαθούμε να βρούμε άκρη σ’ αυτή τη φανφαροειδή τερμινολογία που προβάλλεται για να καμουφλάρει τις αδυναμίες και να εξάψει τη φαντασία κάποιων που αντιδρούν με σπασμωδικές κινήσεις αγανάκτησης, υπό τον δήθεν επαναστατικό μανδύα, ακόμα και των σταλινικών δεινοσαύρων του παρελθόντος. Μια στροφή  ενός ποιήματος [υποθέτω] αναρχικού , που διάβασα στο διαδίκτυο και το  παραθέτω, όπως και κάποια  άλλα συνοδά  στοιχεία που χρησιμοποιώ σ’αυτή την παράγραφο, δίνει εναργέστατα την κρατούσα σύγχυση και την πενία ιδεών. ‘’

‘’Μία διαδήλωση δέκα μικρόφωνα
και τα μεγάφωνα στη διαπασών
χιλιάδες δίποδα με μαγνητόφωνα
κι έχουν λουστεί με την ίδια λοσιόν
ξεπουληθήκαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
κι ο εαυτούλης σας πέταξε βζούμ
ταρατατατζούμ, ταρατατατζούμ.’’

Δεν ξέρω πώς διαβάζουν τους φαινομενικά φαιδρούς αυτούς στίχους οι  βολεμένοι ’εαυτούληδες’’, οι άλλοι όμως, ‘’η πλέμπα’’ , βρέθηκαν και πάλι ‘’ στην απέξω’’ , σαν επαναστάτες χωρίς αιτία, για τα μοντελάκια των κυρίων και των  κυριών τους, που δεν ευκαιρούν να περάσουν από το Μοναστηράκι. ‘’ Άτιμη κενωνία  που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα’’ !!! [όπως έλεγε η ατυχήσασα κυρία της κωμωδίας].

Αυτοί οι άνθρωποι, οι περισπούδαστοι της ιδεοληψίας, δεν έχουν τον Θεό τους και ποτέ δεν ξέρεις που θα τους βρεις και τελευταία μάλιστα άρχισαν και τις μεταξύ τους διαφοροποιήσεις και αμφισβητήσεις. Άκουσα τον κύριο Τσίπρα και τον χάρηκα, να δηλώνει ότι ‘’συμφωνεί με το κλείσιμο των συνόρων [ χωρίς αναφορά στον κ. Μητσοτάκη], που είχε αποφασίσει και ο ίδιος στο παρελθόν. Πριν όμως λαλήσει ο πετεινός, το ίδιο βράδυ ο κ. Κατρούγκαλος, ο αρμοδιότερος τέως Υπουργός, στην εκπομπή [10] της ΕΡΤ και υπό την ιδιότητα και του νομικού, θεώρησε την απόφαση ‘’παράνομη’’. Και γιατί δεν ενημέρωσε τον κ. Πρωθυπουργό; Αυτοί οι άνθρωποι πολιτικά δείχνουν ανερμάτιστοι, αρεσκόμενοι να παίζουν σε πολλά ταμπλό, δίνοντας την εντύπωση ότι έμειναν  στην ‘’ασάφεια’’ του κ. Βαρουφάκη για να μπορούν να ελίσσονται ευχερέστερα στα μάτια του κόσμου. Πήραν όμως το μεγάλο τους μάθημα από τους χωρικούς της παραμεθόριας περιοχής, που είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι λειτουργούν εθνικιστικά. Η πράξη λοιπόν  κατέδειξε  ότι οι ακρίτες μας είναι άξιοι συμπαραστάτες των στρατευμένων  της περιοχής και της παράλληλης φροντίδας των μικρών παιδιών των μεταναστών και προσφύγων που ‘’σπρώχνονται’’ από τους ανατολικούς μας γείτονες να ‘’σπάσουν’’ τα σύνορα. Τελικά δεν κατάλαβα ποιοι και πόσοι είναι υπέρ και ποιοι κατά του κλεισίματος των συνόρων, για να μη μας τα αλλάζουν αργότερα. Ένα πράγμα δεν θέτω υπό αμφισβήτηση και αυτός είναι ο πατριωτισμός τους, μόνο που ‘’ντρέπονται’’ να τον ομολογήσουν και τον ‘’πάνε μέσω Ισθμού της Κορίνθου’’!!! Θα το συνηθίσουν όμως με τον καιρό, αφού άλλωστε προσπαθούν να ‘’ακροασθούν’’ και την κοινή γνώμη, η οποία  αδυνατεί πια να παρακολουθήσει  τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις των συνιστωσών τους.   Αντώνης